Yolande deel 1 van 2

Yolande deel 1 van 2

Ik ben Rick en woon in de Antwerpse rand. Net gepensioneerd, dus de leeftijd laat zich raden. Ik zit voor mijn pc wat administratieve dingen te doen en af een toe een blik werpend op mijn facebook account. Op een bepaald moment moet ik iets printen. Geef het ‘print’ commando in en een paar seconde later protesteert mijn printer omdat hij geen papier meer heeft. Ik grijp naar de plaats achter mij, waar normaal altijd mijn print papier ligt en ik vloek hartsgrondig. Geen papier meer in voorraad. Verdomme, hoe dom kun je zijn. Ik kijk op mijn horloge. Half vijf, tijd genoeg om naar de Action te lopen en een pak papier te gaan halen. Ik zeg tegen mijn vrouw Marianne, “schat ik loop snel naar de Action want ik heb geen print papier meer.“ “Breng mij eens en ronde roze doos Vanish mee, wil je ?” “Ok.” En ik er vandoor. Na tien minuten wandelen sta ik in de Action. In de Action hebben ze van alles en aan spotprijzen en neen, ze hebben me niet betaald om voor hen reclame te maken. Ik loop tussen de rekken richting kantoorbenodigdheden. Tussen die rekken zie ik een dame staan bij wat ik noem : tuinspullen. Zwart half lang haar, zwarte mantel tot de knieën, rond de veertig, zwarte kousenbroek onder een zwart rokje, zwarte daim botjes drie kwart tot aan de knieën, een zwarte pull met v-hals onder de mantel en een zwart lederen bandje van ongeveer een centimeter breedte rond haar hals. Volledig in het zwart dus. Ze heeft een pakje vast met daarin een soort klimtouw of toch een touw waarmee je iets kunt vast sjorren. Ik geef er verder geen aandacht aan en loop naar de plaats waar het papier ligt. Pak me een pak van vijfhonderd vel papier van tachtig gram en loop in de richting van waar ik vermoed dat de Vanish staat. Na wat zoeken, vind ik wel drie soorten van die ronde roze dozen. Ik twijfel, kies dan maar voor de middelste van de drie en wil naar de kassa lopen, als ik een paar meter van mij verwijdert die ‘dame in het zwart’ zie staan. Ze heeft een verpakking wasknijpers vast. Ze aarzelt, legt het pak terug. Ik blijf staan en volg met mijn ogen waar ze naartoe gaat. Terug naar de rayon met de koorden. Waarom weet ik niet, maar iets zegt me : opletten Ricky, dat kan hier nog interessant worden.

Ik blijf nog even aan het rek met de wasproducten staan, dan loop ik recht naar het rek met de koorden waar die dame staat. Ze staat pal voor het schap met de koorden en heeft nu twee pakjes vast, ééntje met een vijf meter lange opgerolde koord wit met hier en daar een groen spikkeltje in en een ander bobijn met zwarte opgerolde koord. Ik ga op een meter van haar vandaan staan en zeg : “mevrouw, ik zou die zwarte nemen, die andere is in nylon en dat snijdt in je vel.” “Die zwarte is in katoen, iets dikker en die snijdt niet in je vel.” Als aan de grond genageld blijf ze doodstil staan. Een schot in de roos blijkbaar. Ze hakkelt :”eeeuh, hoe weet je dat ?” “Ervaring mevrouw zeg ik beleefd.” “Ik wil je niet stalken of zo, maar ik zag je daarnet ook bij de koorden staan en toen ik mijn Vanish ging pakken – ze kon zien dat ik zo’n pot in mijn handen had – zag ik je bij de wasknijpers.” “Je had de plastiek versie vast, je kunt beter de klassiek houten gebruiken, die knijpen harder en blijven langer zitten.” De dame in het zwart kijkt me aan, onzekerheid troef in haar ogen. “Ik durf niet goed” zegt ze. “Wat gaan ze aan de kassa wel denken als ik met wasknijpers en koord” wil afrekenen. “Maar ik zou dat wel willen hebben.” “Geen probleem, juffrouw, ik heb hier een pak papier en een pot Vanish, een pak wasknijpers en een koord kunnen er wel bij.” “Ik betaal ze wel en buiten geef ik ze aan jou cadeau.” “Yolande” zegt ze, “ik heet Yolande.” “Rick” zeg ik daarop. Dan aarzelend zegt ze “zou je dat voor mij willen doen ?” Ze slaat haar ogen neer. “Natuurlijk “ zeg ik. Nu moeten jullie niet denken dat ik hier een gigantisch genereuze prestatie neerzet, want in de Action, een pak van twintig wasknijpers en zo’n tien meter lange koord, kost net geen vijf euro. De dame in het zwart loopt naast de kassa’s naar buiten en ik schuif netjes aan. Ik betaal mijn rekening en loop ook naar buiten. Een paar meter van de ingang vandaan staat Yolande, ik neem mijn Vanish en mijn pak papier uit het wit plastiek tasje waarvoor ik tien cent moest betalen en overhandig haar het tasje. Ik kijk haar aan en zeg “je krijgt het niet zomaar Yolande.” “Ginds op de hoek is een café, ik trakteer je op een koffie of iets anders en daarna mag je doen wat je wil.” Ze kijkt me weerom erg onzeker aan. Ze knikt. Stilzwijgend lopen we naast mekaar zo’n vijftig meter tot het café op de hoek. Ik hou de deur voor haar open, loop naar een tafeltje achteraan waar we rustig kunnen zitten zonder toehoorders. Ze ontdoet zich van haar jas, ik probeer wat galant over te komen en help haar een beetje, ze deponeert haar tasje op de zitbank en haar jas ernaast. Ik kon het niet laten en keek even discreet tijdens dat manoeuvre naar haar borsten, voor zover mogelijk. Vijfenzeventig C schatte ik bij mezelf. Ik ga op de stoel tegenover haar zitten, met mijn rug naar de rest van de gelagzaal. Ik zeg niets. Yolande draait zich wat ongemakkelijk op haar plek. In de spiegel die ik achter Yolande tegen de muur zie hangen, zie ik de café baas naderen. “Koffie” vraag ik aan Yolande die knikt. “Twee koffie patron” zeg ik als hij naast ons tafeltje komt. Ik zwijg en wacht. Yolande voelt zich duidelijk niet op haar gemak. De twee koffies worden voor ons neergezet en we zitten stilzwijgend in de koffie te roeren. Ikzelf neem koffie zwart, dus dat roeren heeft niet veel zin, Yolande doet er een scheutje melk in en roert eerder nerveus door haar koffie.

“Yolande, je moet mij iets uitleggen.” “Die wasknijpers die ik voor je kocht, dat snap ik en ik snap ook hoe je die kunt gebruiken.” “Maar met die koord, dat snap ik niet.” “Hoe ga je daar in godsnaam mee om ?” Yolande kijkt me vol verbazing en enigszins verbouwereerd aan. “Hoe wist je dat….., eeuh waarvoor… hoe….” en ze zwijgt. “Je spreekt koeterwaals” en ik zwijg even en zeg dan “het oog van….” “..de Meester” vult zij aan. “Inderdaad” zeg ik. “Yolande” zeg ik, “je had ook nog een noveen kaars of zakjes om ijsblokjes te vullen kunnen kopen, maar jouw combinatie koorden en wasknijpers was al duidelijk een verwijzing in de richting van BDSM.” “En jouw reactie toen ik zei dat die éne koord niet in je vel snijdt en de andere wel, sprak boekdelen.” Yolande luistert stilzwijgend. “Heb je momenteel een Meester ?” vraag ik. Haar ogen schieten ineens vol tranen. Ze huilt stilletjes. Ik laat haar begaan en drink ondertussen even van mijn koffie. Ze blijft een tijdje huilen, af en toe snikt ze, maar haar ogen blijven neergeslagen. Ze kijkt me niet aan. Na een paar minuten begint ze zachtjes te babbelen. Ze is getrouwd al meer dan twintig jaar met een man die ze graag ziet en waar ze nooit van weg wil. Van bij het begin van haar huwelijk was de relatie goed. De seks was goed en regelmatig. ‘Vanilla seks’ voor de ingewijden. Geleidelijk aan begon ze wel een ondefinieerbaar tekort te voelen. Ze kon toen niet zeggen wat dat was. Iets na haar dertigste was ze eerder bij toeval op een site beland op internet waarop foto’s stonden van vastgebonden dames en dames die de zweep toegediend kregen en die tepelklemmen op hadden. Kortom één of andere BDSM-site. Die beelden hadden haar mateloos opgewonden. Tijdens het kijken naar die beelden had ze voor het eerst sinds ze getrouwd was, gemasturbeerd. Tijdens de volgende vrijpartij met haar man, had ze geprobeerd hem tot iets meer ruwheid te bewegen, maar dat was nauwelijks gelukt. Maar zij begon te verlangen naar machteloos ruw genomen te worden. Zij begon te verlangen naar een zweep op haar kont. Haar man was daar helaas helemaal niet voor geschikt.

Na een paar mislukte pogingen via internet en verschillende chatboxen, was ze uiteindelijk op René, op dat moment een veertiger, gebotst. Een grote dominante man. Yolande was toen drie- of vierendertig. Die had haar meegenomen naar één of ander ‘kamers te huur’ hotelletje, ze wist niet meer of het de ‘Nord’ of de ‘Sud’ was. Zij die Antwerpen een beetje kennen weten waar die zich bevinden. Inderdaad op het zuid en ten noorden van het Sint Jansplein. Daar had hij haar aan polsen en enkels aan bed vastgebonden, had een tijdje aan haar tepels zitten trekken tot het echt pijn deed en had dan zijn lul in haar mond geduwd. Ruw was René zeker wel geweest. Dan had hij gewoon zonder enige voorbeschouwing gewoon zijn pik in haar kut gepland en geramd als een overjaars konijn. Ze had zich verschrikkelijk gevoeld. Ge- en misbruikt, ze was op verre na niet klaargekomen. Het probleem was dat zij, naar een paar maal vanilla-seks met haar man, terug begon te verlangen naar de onbehouwen, ruwe René. Er ontstond een soort van patroon. Ze liet zich in één of ander hotelletje gebruiken door René, vervloekte hem daar gedurende ongeveer een week of twee voor, stuurde hem dan daarna een sms en een paar dagen later zaten ze terug in zo’n hotelkamer en gebruikte hij haar weer zoals hij op dat moment leuk vond. Zonder op enige manier met haar rekening te houden. Gewoon handig in gebruik, totaalgebruik dan wel. Hij neukte haar in kut, kont en keel zoals hij op dat moment verlangde. Commentaar of inspraak van haar duldde hij niet. Het BDSM-aspect beperkte zich tot het vastbinden van zijn Yolande, soms geblinddoekt en/of gegagd. Haar tepels kregen het hard te verduren, daar trok hij soms nogal hard aan en verder beperkte zijn BDSM-inbreng zich tot het totaal negeren van Yolande, wat natuurlijk ook een vorm van ‘mindfucking’ is. Yolande heeft dit zo’n dikke tien jaar volgehouden. Iets meer als een jaar geleden kreeg ze van René een sms dat zij hem niet meer moest bellen of smssen want dat hij een andere veel jongere slet gevonden had die beter aan zijn wensen voldeed. Yolande was er het hart van in, heeft stiekem zonder dat haar man het wist, aan dagelijkse huilbuien geleden en liep er voor de rest van de tijd als een zombie bij. Ze vervloekte de hele wereld, soms enkel René, maar meestal zichzelf en gelukkig was ze al meer dan een jaar niet. Kwaad en ongelukkig dat wel. Ondertussen kwamen op regelmatige periodes die onderdanige gevoelens, het verlangen naar machteloosheid wel weer boven. Meestal ging ze dan op één of andere pornosite, categorie BDSM kijken naar een kort filmpje en binnen de kortste keren kwam ze fel klaar. Bij René was ze trouwens nooit klaargekomen, hij wel, maar zij nooit en dat vond ze ondertussen toch ook niet juist.

In het begin, toen de koffie net voor onze neus stond, vertelde ze haar verhaal met horten en stoten, onzeker, aarzelend en met tussen pauzes, op het einde kwam het er vlotjes uit, ik kon zelfs haar kwaadheid voelen toen ze daar over begon.
Ik bestelde nog een tweede koffie voor ons beiden en eens die er stonden zei ik “Yolande, het kan zijn dat dit niets wordt, het kan zijn dat het wordt zoals je verlangt of zelfs meer, dat weet ik niet op voorhand.” “Ik kan je alleen maar een voorstel doen.” “Jij kiest of je erop wil ingaan of niet.” “Zonder een dikke nek te willen hebben, maar ik heb wel wat ervaring met BDSM.” “Ik wil in geen geval vergeleken worden met René, ik ben geen René, ik ben helemaal anders als René en misschien bevalt je dat, misschien ook niet.” “Ik zit al meer dan drie jaar zonder ‘subbje’.” “Dat ergert me mateloos.” Ik gaf haar een visitekaartje en zei :”als je een proefsessie met mij wil, dan sms je me een paar dagen op voorhand en zeg je me wanneer je een sessie wil.” “Ik maak me dan wel vrij, voor minstens een halve dag en we doen een proef sessie.” ”Eens de proefsessie voorbij, dan heb je de keuze om een volgende sessie te vragen of niet en het kan inderdaad zijn dat ik je nooit meer na die proefsessie zie.” “Kies je ervoor om toch een vervolgsessie te hebben, dan ben je vanaf het begin van die sessie mijn bezit.” “Ik doe dan wat ik wil en hoe ik het wil, en jij gehoorzaamt me blindelings zonder tegenspraak en met enthousiasme, altijd en onmiddellijk.” “Er zijn een aantal randvoorwaarden die ik mezelf opleg en die jij je naar mij toe ook dient op te leggen.” “Ik ga nooit tussenkomen in je vanilla-privéleven of onze eventuele activiteiten van enige invloed op je privéleven laten zijn, nooit je man of familie contacteren, nooit iets doen dat permanente beschadigingen oplevert, niets met bloed, naalden, stront of kots doen, en niets naakt in publiek laten doen of je publiekelijk te kijk zetten of zo en nooit een derde in ons spel betrekken.” “Wat ik wel ga doen proberen te achterhalen waar je grenzen liggen, wat je het allermeeste opwindt, zowel seksueel als qua onderdanigheid, pijn, soorten van pijn die je opwinden en welke niet, eventueel vernedering, enz…” “Buiten onze sessie mag je seks hebben met wie je maar wil, maar dan wel vanilla-seks, waarmee ik gewone dag dagelijkse seks bedoel.” Het is vanaf de eventueel eerste sessie na de proefsessie verboden om wat dan ook dat een BDSM-aspect heeft te doen met het is eender wie behalve met mij.” “Vanaf de eerste volwaardige sessie ben je mijn BDSM-bezit.” “Ik geef je veertien dagen de tijd om te kiezen of je een proefsessie wil of niet.” “Ontvang ik geen sms van je binnen de veertien dagen, dan is het aanbod voorbij.” “Na de proefsessie heb je weerom veertien dagen om me via sms te kennen te geven of je een vervolgsessie wil of niet.” “Vanaf die tweede sms, ben je mijn officieel subje en laat ik je nooit meer vallen, alleen overmacht van jouw of mijn kant kan dan nog die BDSM-relatie doen stuk gaan.” “Kunnen we zo afspreken?” Yolande knikt stilzwijgend. We drinken onze koffie leeg, ik reken af aan de toog en we vertrekken allebei te voet in tegengestelde richtingen. Thuisgekomen vertel ik Marianne dat ik een collega van het werk tegengekomen was en dat het daarom wat later geworden was. Dat ging erin als zoete koek.
Ik heb zo een pruts gsmmetje waarmee je enkel kunt bellen of smssen maar dat wel gemakkelijk vijf dagen zonder opladen kan. Dat ding, droeg ik altijd bij me, dag en nacht. Ik slaap al lang in een aparte kamer omdat mijn echtgenote vindt dat ik te luid snurk. Een volle week gaat voorbij, geen sms. We hadden mekaar op een dinsdag in de latere namiddag in de Action gezien, tot de woensdag daarop niks, geen sms. Tot en met het weekend dat volgt, niets, geen sms. De hele maandag erna : niets, geen sms. Dinsdag voormiddag, ik was bij mezelf al aan het denken dat het toch niets zou worden, plots het getingel van een binnenkomende sms. Onbekend nummer met als tekst : ‘wil graag een proefsessie’. Ik werk vier vijfde en heb steeds woensdag namiddag en vrijdag namiddag vrij. Dus het kan die namiddagen altijd.’ Ik sms terug : ‘net op tijd, morgen om dertien uur op de parking van den Action, ik rij met een blauwe Volvo. Wis deze sms en diegene die je me stuurde.’ Een paar tellen later : ‘Ok’.

Een dag later, loop ik al om een uur of elf door de Action, koop me een tweetal noveenkaarsen en een koeltas. Daarna loop ik terug naar het café op de hoek, eet er snel een croque uit het vuistje, drink een koffie en vraag aan de patron of hij niet een twintigtal ijsblokjes kan missen waarvoor ik hem en plastiek tasje van tien cent geef en die ik nadien in de thermische koeltas doe. Ik ga terug in mijn auto zitten, ondertussen is het kwart na twaalf, en begin rustig mijn krant te lezen. Na nog geen kwartier, zie ik een in het zwart geklede dame de parking op komen lopen. Ze kijkt rond ziet mijn auto. Ik leg de krant opzij en stap uit. Ze ziet me en komt in mijn richting. Ik open netjes het portier aan de passagiers kant, ze gaat zitten en ik sluit het portier. Soms kan ik echt galant zijn. Een paar minuten later rijden we de stad uit. Ze zegt niets en kijkt gewoon voor zich uit. Ik ga de E19 op, en zeg haar “bedankt om te komen.” Yolande glimlacht flauwtjes. In Rumst rij ik van de snelweg, richting Mechelse steenweg en op die baan, rij ik het Carotel binnen. Dit is een bijzonder handige inrichting, waar je na aanmelding en betaling via een geldautomaat, op een scherm een nummer te zien krijgt, de slagboom gaat open, je ziet op het gelijkvloers enkel gesloten garagepoorten, boven elke garagepoort staat een nummer en in ons geval staat garagepoort zestien open. Je rijdt binnen, drukt op een knop om de garagepoort te sluiten, eens toe, kan je via een deur naar een trap die naar het eerste leid, daar vind je een kraaknette slaapkamer met dubbel bed en een kraaknette badkamer met douche. In een andere deur is een doorgeefluik. Als je iets wil nuttigen of drinken geef je dat telefonisch door en een paar minuten later staat dat in het doorgeefluik. De menukaart ligt naast de telefoon, dus je weet direct hoeveel centen je dient in het luik te leggen. Eens boven, vraag ik aan Yolande of ze iets wil drinken. “Droge sherry” zegt ze. Alhoewel ik dat niet echt graag lust, bestel ik twee droge sherry en leg de centjes daarvoor in het doorgeefluik. Over de formule is nagedacht vond ik.
Yolande zit op de rand van het bed. Beide handen in mekaar gevouwen op haar schoot. Ze heeft een tas bij met wat benodigdheden. Die staat naast haar op de grond. Ik zag in de openstaande tas de wasknijpers zitten en het touw, maar er zat nog een aantal andere dingen in, waarvan ik niet kon zien wat het was. “Ik ben zenuwachtig” zegt ze. “Ja, spannend hé,” reageer ik. Ik hoor dat de sherry in het doorgeefluik gezet wordt, haal die eruit overhandig haar een glas en ga zitten in een zeteltje dat naast het bed staat. Ik tik met mijn glas tegen haar glas en zeg “proost.” Ze knikt en neemt een slok van haar glas. Ik doe hetzelfde.

“Yolande” zeg ik, “we gaan onze sessie starten.” “Jij doet vanaf nu exact wat ik zeg, zonder tegenstribbelen.” “Maar we gaan ons het gemakkelijk maken, als ik iets met je doe, of je iets laat doen dat je bijzonder onaangenaam vindt, dan zeg je ‘oranje’ en dan doe ik direct iets anders, op die manier kan je mij wat bijsturen.” “Is er iets dat je bijzonder opwindt of op één of andere manier leuk, geil of uitdagend vindt, dan kun je ‘groen’ zeggen, maar dat moet niet.” “Is er iets dat ik doe en dat voor jou absoluut niet kan, dan zeg je ‘rood’, dat is je stopwoord.” “Ik stop direct wat ik aan het doen ben en onze sessie is dan onmiddellijk gedaan.” “Duidelijk ? ” vraag ik. “Ja” zegt ze. “Yolande, tijdens een sessie zeg je gewoon Meester of Mijnheer, buiten een sessie zeg je gewoon Rick.” “Ja Meester” hoor ik haar zeggen. “Goed zo meisje.”
Ik blijf rustig in mijn zeteltje zitten en zeg “Yolande, ik ga je eerst keuren.” “Je gaat recht staan en ontdoet je van al je kleding.” “Je legt die netjes op het tweede zeteltje hier naast mij.” Ze wil iets zeggen maar ik onderbreek direct en zeg : “Je spreekt niet als ik dat niet toesta.” “Je doet trouwens niets zonder mijn voorafgaandelijke toestemming, ook niet klaarkomen bijvoorbeeld.” Yolande kijkt me aan met grote ogen. Ze aarzelt. Ze is bijzonder zenuwachtig en zelfs angstig. Zich uitkleden voor een man die ze veertien dagen ervoor gedurende een dik half uur gezien had en verder nooit, is voor haar niet zo vanzelfsprekend. Ik voel haar gespannenheid. “Yolande” zeg ik rustig, “ik ga je telkens vooraleer ik je aanraak, zeggen wat ik precies ga doen.” “Zo heb jij nog steeds de tijd om eventueel ‘rood’ te zeggen.” “En dan stoppen we direct met wat we bezig zijn.”

Yolande staat aarzelend op, haar jas was al uit, die had ze bij het binnenkomen aan de kapstok gehangen. Ze staat recht voor mij, op een dikke meter afstand. Haar kleding is hetzelfde als toen ik haar voor de eerste keer in den Action tegenkwam. Zwart rokje; zwarte pull, zwarte kousen, zwarte botjes. Eerst doet ze de rits van beide botjes naar beneden, dan trekt ze die van haar voeten en zet ze naast mij onder het tafeltje waarop de sherry staat. Ze is ineens een centimeter of vijf kleiner. Ze ritst haar rokje achteraan open, waggelt een beetje met haar heupen en het rokje glijdt tot op de grond. Met één voet tilt ze het op en legt het netjes op de vrije stoel. Ze draagt en nogal dikke zwarte panty. Die rolt ze van haar heupen naar beneden, zet zich even in de vrije stoel en trekt de panty van haar benen. Ook die gaat netjes gevouwen over de rugleuning van de stoel. Ze staat terug recht. Ze trekt in één sierlijk beweging haar trui over haar hoofd en legt die op de stoel. Ik observeer rustig vanop de andere stoel. Yolande staat nu quasi bloot, met enkel een zwart kanten bh-tje en zwart kanten slipje aan, voor mij. Het valt mij op, dat zij ondanks dat ze zwartharig is, een nogal blanke huid heeft. Niet alle donkerharigen hebben een getaande huid. Yolande aarzelt weer. Ik zeg gewoon : “verder”. Haar handen gaan naar haar rug, openen de bh en ze laat hem van haar borsten glijden. Ze legt de bh met één hand op de stoel en met haar andere arm bedekt ze haar borsten. Ze kijkt me zeer onzeker en zenuwachtig aan. “Nog verder” zeg ik zo rustig mogelijk. Ik wou vooral geen opwinding verraden. Mijn piemel in mijn jeans, begon evenwel al te protesteren tegen de te krappe ruimte waarin hij zich begon te bevinden. Yolande, steekt haar duimen tussen haar huid en de elastiek van haar slipje en waggelt weer wat met haar heupen terwijl ze het slipje naar beneden schuift. Ook dat belandt op de stoel. Ik zeg niets en bekijkhaar. Ze heeft één arm voor haar borsten en de hand van de andere arm voor haar kutje. Ik had al gezien dat haar kutje biljart-kaal was. Zo om in te bijten, bij wijze van spreken.

Ik verhard mijn stem een beetje en zeg : “handen in de hals”. Met schrikogen kijkt Yolande mij aan. Dan laat ze haar kutje en borsten onbeschermd en heel traag gaan haar handen naar haar hals. “Ik ga je moeten straffen Yolande, je reageert veel te traag op mijn bevelen” zeg ik. Snel gaan haar handen nu in haar nek.
Ik bekijk haar. Yolande is niet mager, maar zeker ook niet mollig. Ze is gewoon een tikkeltje meer dan mager. Ze heeft een prachtig lichaam. Heel blank van vel, mooie borsten met een klein bruin tepelhof en een dikke bruine tepel erop van bijna een centimeter in doorsnee en even lang. “Draai je langzaam rond Yolande” zeg ik. Yolande begint traag rond haar as te draaien. Ik blijf nog steeds volledig aangekleed in het zeteltje zitten. Ik laat ze een keer of tien zo ronddraaien. Op een bepaald moment, net als ze met haar kontje in mijn richting staat, zeg ik : “stop”. Yolande staat direct roerloos stil.
“Leg je handen op je kontkaken teefje” zeg ik. Dat doet ze. “Zet je nagels in je kontkaken en nijp goed door”. Dat doet ze ook. Ik zie haar vingers wit worden van de kracht die ze in haar knijpende vingers zet. “Nu lichtjes vooroverbuigen en tegelijk je kontkaken wat uit mekaar trekken”. Ze gehoorzaamt netjes. Ik zie haar mooi lichtbruin sterretje en haar lichtjes geopende kutlipjes. Alles ziet er verzorgd en netjes uit. “Kom maar terug rechter en draai je om”. “Handen terug in je hals”. Ik zit nog steeds in het zeteltje en bewonder haar. Iets voordien had ik een sigaretje opgestoken en rook rustig verder tot die helemaal op is. Die dingen zijn ondertussen zo duur geworden, dat je ze niet zomaar half opgerookt kunt weg doen. Ik druk mijn sigaret na een paar minuten uit in de asbak en sta recht. “Niet bewegen” zeg ik nog. Ik doe al mijn kleding uit en leg die netjes op het stoeltje waarop ik zat. Yolande volgt mijn bewegingen enkel met haar ogen.
Eens volledig naakt ga ik vlak voor haar staan op een centimeter of twintig afstand. Ik kijk haar recht in de ogen. “Ik ga je nu met één hand aanraken Yolande” zeg ik en ik leg mijn rechterhand op haar achterhoofd en kroel wat door haar haren. Ik zie een mengeling van angst, onzekerheid en een kleine fonkeling van opwinding in haar ogen. Dan zeg ik : “je bent een heel mooie vrouw Yolande”. Met het topje van mijn wijsvinger van mijn rechter hand, ga ik traag over de rand van haar rechter oorschelp naar beneden, dan over de rand van haar kaak tot aan de andere oor en dan weer terug. Op het puntje van haar kin aangekomen, zak ik naar beneden, over haar ranke hals tot op het plekje tussen haar twee sleutelbeenderen. Daar stop ik even en druk een beetje. De angst in haar ogen vermeerdert wat. Nog steeds enkel met het tipje van mijn vinger ga ik over haar linker sleutelbeen, weer traag naar rechts tot op de bol van haar schouders, dan over de hele lengte van haar arm naar beneden tot op de rug van haar hand. Ik zie dat ze daardoor kippenvel op haar armen krijgt en de weinig haartjes rechtop komen te staan.

Ik pak nu met mijn rechterhand haar linker vast, breng de rug van haar hand tot aan mijn lippen en druk er een zachte kus op. Dan strek ik die terug tot die terug naar beneden hangt en terug met enkel het topje van mijn wijsvinger, ga ik vertrekkende op de rug van haar hand, over de arm naar boven. Ik geniet van het moment en ik wil niks overhaasten. Mijn wijsvinger schuift traag over haar arm, de bolling van de schouder, haar linker sleutelbeen naar de andere kant tot ik weer beland op de rug van haar rechter hand. Weer geef ik een zachte kus op de rug van die hand en mijn wijsvinger vertrekt daarna terug opwaarts tot het punt tussen haar beide sleutelbeenderen. Daar druk ik weer even en met het topje van mijn vinger ga ik in het midden naar beneden tot aan het einde van haar borstbeen, net onder haar borsten. Ik beweeg mijn vinger naar links over haar onderste rib en met de rug van die vinger streel ik zo zachtjes de onderkant en zijkant van haar rechter borst. Zo beweeg ik die vinger tot in haar rechter oksel. Dan ga ik met de rug van mijn wijsvinger naar rechts, over de bovenkant van haar borst, naar de bovenkant van haar andere borst tot in haar linker oksel, dan aan de zijkant van haar linker borst naar beneden, onderaan de borst streek ik weer met de achterkant van mijn wijsvinger tot ik op het punt onderaan terug op haar borstbeen beland. Daar druk ik weer even met het tipje van mijn wijsvinger terwijl ik weer recht in haar ogen kijk. Haar ademhaling is ondertussen iets versneld en haar beide tepels zijn duidelijk wat verdikt en komen meer geprononceerd tot hun recht.

Het topje van mijn vinger gaat nu verticaal naar beneden tot aan haar navel. Daar maak ik een paar cirkeltjes rond om dan het topje van mijn vinger in haar navel te duwen. Ik duw weer even door terwijl ik haar aankijk. In haar ogen staat nog steeds enige onzekerheid en angst te lezen, maar aan haar licht stijgend gehijg te horen, is haar staat van opwinding toch enigszins gestegen. Dan zeg ik haar : “Yolande, vandaag ga ik je niet vastbinden (ook had ik in een pilot case wat touwen meegebracht) en ik ga je ook de mond niet snoeren met een gag of zo, gewoon omdat ik je de kans niet wil ontnemen om bijvoorbeeld het woord ‘rood’ duidelijk te kunnen zeggen”. “Dat is misschien voor later”.
Ik trek mijn vingertopje uit haar navel en laat dat nu heel traag verticaal naar beneden glijden over haar onderbuik. Bovenop haar venusheuvel en vlak voor het bovenste begin van de kutlipjes, hou ik weer even stil en druk weer een beetje. Haar ogen worden groter terwijl ze nog steeds roerloos met haar handen in haar nek voor me staat.
Na een paar ogenblikken, terwijl ik diep in haar ogen kijk, duw ik mijn vinger iets naar beneden, over haar klitje tot aan de ingang van haar kutje. Heel traag laat ik mijn wijsvinger in haar kutje glijden. Haar ogen worden groter. Enkel mijn wijsvinger gaat naar binnen, zo diep ik kan. Dan krom ik die vinger alsof ik teken doe van ‘kom hier’ en ik voel aan haar binnenkant het sponsachtig, geribbeld plekje van haar G-spot. Haar kutje is goed nat en ik hou mijn vinger stil terwijl ik gelijktijdig met het topje van mijn wijsvinger op haar hemels plekje druk. Haar gehijg vermeerdert weer.

Terwijl ik zo met één vinger diep in haar kutje voor haar sta, kijk ik haar weer diep in de ogen en vraag : “ben jij een lustslavin of een pijnslavin, Yolande ?” “Ik weet het niet Meester” fluistert ze. “Ik denk een mengeling van beide” fluistert ze nog. Ik blijf ondertussen nog met mijn wijsvinger kleine cirkeltjes binnenin haar kutje maken als ik zeg : “ik moet je natuurlijk nog wel straffen voor je gedrag van daarnet”. “Je hebt veel te traag je handen in je nek gelegd toen ik dat vroeg”. Ik zie de angst in haar ogen weer vermeerderen. “Omdat het hier een proefsessie betreft Yolande mag, je zelf kiezen welke straf ik toepas”. Ik roer verder in haar kutje met mijn wijsvinger als ik zeg : “je kunt kiezen uit drie mogelijkheden”. “Ofwel neuk ik je nu direct gewoon in je kontje tot ik klaarkom, zonder enige voorbereiding, ofwel geef ik met mijn blote hand tegen elk van je borsten vijf slagen ofwel, en dat is je derde keuze, haal ik mijn broeksriem uit mijn broek, je gaat voorovergebogen op het bed steunen en ik geef je met mijn riem tien slagen op je blote kont”.
Om haar wat beter in te schatten had ik haar drie keuzes gegeven. De eerste was eigenlijk wat haar voormalige zogenaamde ‘meester’ regelmatig met haar uitspookte en ik vermoedde dat ze daar niet voor zou kiezen. De kletsen tegen haar borsten is niet echt sm, maar eerder het lichtere werk en de derde keuze leek me een goed begin voor het echte werk. Ik was benieuwd wat ze zou kiezen terwijl ik met die éne wijsvinger in haar kutje bleef roeren.

Terwijl ik weer diep in haar ogen kijk hoor ik haar fluisteren : “de riem.” “Weet je het zeker meisje” vraag ik haar en ik voeg er nog aan toe “en het is ‘de riem aub Meester’”. Heel stilletjes fluistert ze : “graag de riem aub Meester”. “Weet je het heel zeker meisje ?” “Ja Meester” antwoordt ze.
Ik haal mijn vinger uit haar kutje en leg die op haar lippen. “Dank je voor je keuze” zeg ik en dan “nu mijn vinger netjes proper likken”. Braafjes begint Yolande mijn vinger af te likken en erop te zuigen zodra ik die in haar mond schuif. Na een paar minuten van gezuig en een kronkelende tong rond mijn wijsvinger is die helemaal proper. Ik trek hem voorzichtig uit haar mond en zeg : “draai je om, buk voorover, zet je benen een kleine meter uit mekaar en steun met gestrekte armen op het bed”. “Ja Meester” prevelt ze. Voor commentaar op dit verhaal, stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site.
Einde deel 1 van 2

Sensuele groeten,
Rick