De tere zieltjes onder de lezers, raad ik af dit verhaal te lezen. Het is immers erg vrouwonvriendelijk, vulgair, grof, maar wel waargebeurd. Alleen de namen van de personages en de locaties zijn veranderd.
Vooraf
Dit verhaal gaat over Sander Somers, een vriend van mij en tevens mijn verzekeringsagent. Althans, dat was hij toen hij nog op een verzekeringskantoor werkte bij mij in de buurt. Na een jaar of vijf daar ervaring opgedaan te hebben, was hij op het hoofdkantoor van een verzekeringsmaatschappij in Antwerpen gaan werken als ‘inspecteur van verzekeringen’.
Die titel klinkt mooi, dat is zo, maar in werkelijkheid moest hij gewoon in maatpak, met das naar klanten toe die een verzekeringsclaim ingediend hadden. Sander moest gaan controleren of de klant in kwestie een terechte claim had ingediend of de boel gewoon wou belazeren om aan geld te geraken.
Het voordeel van die job was dat hij slechts zo’n dertig procent van zijn tijd op kantoor diende te zijn. De rest van de tijd ‘deed hij de baan’ en was hij dus onderweg van klant naar klant doorheen heel Vlaanderen en Brussel. Zo kom je nog eens ergens. Dat aspect vond Sander leuk. Dat maatpak dragen, veel minder.
Sander vond het fascinerend om vast te stellen hoe creatief mensen kunnen zijn om de verzekeringsmaatschappij op te lichten. Hij had een neus voor ‘onraad’ en kon heel wat onterechte uitbetalingen vermijden. De maatschappij was erg tevreden met Sander als inspecteur.
Zijn thuissituatie was simpel. Toen hij nog bij de makelaar werkte was hij getrouwd met Isabelle. Een mooie meid, met mooie borsten, ferm figuurtje en een leuke snoet. De liefde was groot, de seksuele goesting, nog groter. Hij had zeker een maand of drie zijn uiterste best moeten doen om haar te veroveren. Haar erg katholieke achtergrond zal wel één van de redenen voor haar terughoudendheid geweest zijn.
Zijn vlotte babbel, zijn uitspraken dat hij Isabelle de allermooiste en meest betoverende vrouw was, die hij ooit gezien had, wat deels waar was in zijn ogen, hadden haar toch overstag doen gaan. Tot zijn verbazing was ze nog maagd bij de eerste neukbeurt.
Ze waren jong, dus neuken werd het belangrijkste tijdverdrijf, als hij niet moest werken. Zijn Isabelle zoog aan zijn lul alsof ze nooit iets anders had gedaan, hij likte haar zoveel ze wou, ze neukten zowat alle posities van de Kamasutra af en het resultaat was, dat Sander zo’n tien jaar later, getrouwd met drie dochters, twee, vier en zes jaren oud, in een mooie burgerwoning niet ver van waar ik woonde, woonde.
Het verhaal hieronder, schrijf ik in de ik-vorm, omdat ik dat opwindender vind voor mezelf.
Verhaal
Ik, Sander dus, was net opgestaan op een maandag. Met een slaaphoofd was ik tot onder de douche gesukkeld. Het was half zeven in de morgen. Normaal heb ik een half uurtje nodig om te douchen, tandjes te poetsen, mijn haren in een ietwat fatsoenlijk model krijgen en mezelf in mijn kostuum te hijsen.
Die dag, stond ik al zeker een kwartier onder het stromende water van de douche te filosoferen over het leven. Het hing vierkant mijn kloten uit. Toen ik een kwartier eerder uit mijn echtelijk bed gestapt was, met nogal wat moeite, had ik mijn, nog slapende vrouw zien liggen. Ze had een nachtjaponnetje aan. Ik vroeg me af waar dat mooie meisje waar ik op verliefd was geworden, naar toe was. Ze leek er in niets meer op.
Daar lag gewoon een dikke, vette kwal van een vrouw. Ze was zeker dertig à veertig kilo aangekomen in de laatste jaren. Ze had dikke pompoenen van borsten en toen ik haar op haar rug zag slapen, lagen die twee pompoenen elk in een oksel. ’s Maandags moest zij niet werken, dus sliep ze uit en diende ik voor de kinderen te zorgen. Dat stoorde mij niet, want ik zag mijn kinderen graag.
Wat me evenwel het meeste stoorde, was dat ik gisterenavond, op zondag dus, mijn Isabelle nog eens mocht neuken. Dat was al een paar maand geleden. Ik moest telkens smeken om te neuken. Dat op zich vond ik verschrikkelijk. Het geneuk van zondag was ook waardeloos. Ik voelde wel drang om te neuken, maar de opwinding, kwam niet van Isabelle. Haar lichaam kon mij niet meer opwinden. Haar totaal gebrek aan motivatie, het moeten smeken om mijn piemel in haar kut te mogen steken, smoorde meestal mijn aandrang om te neuken, in de kiem. Gisterenavond, had ik toch nog een kwakje in haar kut gespoten. Ik vroeg me zelfs af, of dat nu leuker was dan mezelf van achter mij pc, op een pornofilmpje aftrekken. Het antwoord was : ‘neen’. Ik vloekte onder het stromende water.
Het ergste van al, vond ik nog, dat toen ik mijn stijve lul in haar blubberkut schoof, ik nauwelijks iets voelde. Ze was wel wat nat, maar ik had mijn lul even goed in een teiltje met warm water kunnen hangen, het gevoel zou hetzelfde geweest zijn.
Van mezelf, wist ik dat ik toch over een goeie lul, qua formaat beschikte. Door het voetbal spelen in mijn jeugd, met onder andere de schrijver van dit verhaal, wist ik van onder de douches dat ik over een goeie lul beschikte. Geen paardenlul, dat is waar, maar vergeleken met mijn collega voetballers, was de mijne zelfs aan de grote kant. Toch voelde ik quasi niets bij het geneuk van mijn vrouw, de avond er voor. Dat zal wel aan de drie bevallingen liggen, die ze ondergaan had. Geen van de drie was met keizersnede gebeurd, dus had ze drie kinderen doorheen haar vagina moeten drukken. Ik veronderstel, dat zoiets wel gevolgen heeft op het formaat van haar kut. Dat het pijnlijk geweest was, had ik zelf door mijn aanwezigheid bij de bevallingen, kunnen vaststellen. Ze had mijn hand zowat tot moes geknepen.
Ik kon de veelheid aan ruimte in haar kut, haar niet verwijten. Maar haar fisten of overschakelen op het kontje mocht ik niet en het totale gebrek aan motivatie op seksueel vlak van haar kant, stoorde mij enorm.
Ik werd door mijn oudste dochter van zes, uit mijn overpeinzingen gerukt, want die riep vanop de gang : “pa, ik wil douchen !” Ik riep terug : “ga eerst een kom cornflakes eten in de keuken, ik ben zo klaar”.
Iets voor half negen, slaagde ik er toch in om mijn drie dochters, aangekleed, netjes gewassen en met iet of wat voeding in de maag, aan de schoolpoort af te zetten.
Tegen negen wandelde ik mijn kantoor binnen. Mijn humeur was onder het vriespunt op dat moment. De secretaresse van de dienst, Elke, zat ook zurig achter haar desk. Normalerwijze was zij een vrolijk ding, begin twintig, terwijl ik met vierendertig zo’n tien jaar ouder ben.
Elke zei me bars : “vergadering om tien uur”. Dat was telkens op maandag zo. Tijdens zo’n vergadering werden de te behandelen dossiers verdeeld onder een vijftal collega’s en mezelf. Elke was de secretaresse van mijn baas, mijn collega’s en mezelf.
Elke was slank, mager eigenlijk, altijd netjes in jeans en een bloese er over. Niet zo al te grote borsten, een vrolijk gezichtje, haar haren altijd in een paardenstaart dat vrolijk zwiepte en ze was altijd goed gemutst. Mijn collega’s en ikzelf flirtten meestal lichtjes met haar, zonder te overdrijven. Een relatie op het werk werd in de firma niet gewaardeerd en dus hielden we met z’n allen toch een beleefde afstand. Elke was evenwel meestal het zonnetje in ons kantoor. Vandaag was dat echter anders.
Ik vroeg dan ook : “scheelt er wat Elke ?” “Ach” zegt ze, “gisteren een knallende ruzie met mijn vriend gehad, want die heeft meer aandacht voor het voetbal van Antwerp dan voor mij”. “Hij kwam redelijk zat thuis en dat is niet de eerste keer”. Van Elke wist ik dat ze samenwoonde met ene Eric en dat die een nogal fanatiek supporter van voetbalclub Antwerp was. Gewoon omdat ik eerder supporter was van Beerschot, een andere Antwerpse club, interesseerde die vent mij niet.
Ik zei haar dan maar : “ach Elke, Eric zal wel een kater hebben nu, dus hij zweet zijn stommiteiten wel uit”. “En geloof me Elke, het is niet overal ‘rozengeur en maneschijn”. Ik draaide me om en liep naar mijn desk. Daar begon ik mijn mail door te nemen.
Tijdens de vergadering van tien uur, kreeg ik een dossier in mijn handen van ene Joachim Mortelmans, net zoals ik, vierendertig jaar oud. Het ging over levensverzekeringen en die vent had er blijkbaar twee. Helaas was die de week voordien, in een zwaar verkeersongeval om het leven gekomen.
Joachim had een levensverzekering met als begunstigde een vrouw en een tweede met als begunstigde een andere vrouw. Ik vraag zijn gegevens op en ik bekom een kopie van politieverslag van het ongeval. De agenten die de vaststellingen ter plaatse gedaan hadden, hadden in hun rapport geschreven dat Joachim met een bestelwagen, op de autostrade, knal in de achterkant van een oplegger gevlogen was. De vrachtwagen met oplegger, stond niet stil in een file of zo, maar reed gewoon de normale toegelaten snelheid op het rechter baanvak. Er werden geen remsporen gevonden. Tot daar het rapport. Vermoedelijk was die vent dus gewoon in slaap gevallen maar dat valt niet te bewijzen natuurlijk.
Na wat rondbellen kwam ik te weten dat Joachim getrouwd was met Marleen Van Doninck, de begunstigde vrouw van de tweede levensverzekering. De eerder afgesloten levensverzekering stond op naam van ene Hilde Van Goetem, als begunstigde. Dat bleek zijn ex-vrouw te zijn, waarvan Joachim al een jaar of zes gescheiden was en waarbij hij één kind had.
Voor de verzekering op naam van Marleen, zouden we als bedrijf zo’n vijfhonderd duizend euro dienen neer te tellen en voor Hilde, precies evenveel. Een miljoen in totaal, dat is een hele hoop geld. Ik besloot ik om beide dames te bezoeken. Hilde Van Goetem eerst en twee weken later Marleen Van Doninck. De week dat ik het dossier toegespeeld kreeg, kon ik moeilijk Marleen bezoeken, want in die week werd Joachim begraven.
Met Hilde Van Goetem maakte ik een afspraak de dag voor de begrafenis. Dat was in een villa in Wilrijk.
Ik bel aan en stel me voor. Mevrouw Van Goetem laat me binnen en ik mag aan een eetkamertafel gaan zitten. Ik vertel haar dat ik in verband met Joachim kom. Ze wist blijkbaar nog niet dat die overleden was. Haar eerste reactie was : “dan krijg ik dus geen alimentatie meer elke maand ?” Ik zei haar dat zulks inderdaad heel onwaarschijnlijk was. Ze vloekte. Dan zei ze : “jij bent van de verzekering, heeft die ex van mij een verzekering lopen bij jullie, valt er zo iets te rapen ?” Daarop zei ik dat ik daarvoor het hele dossier nog moest onderzoeken en dat het politierapport nog niet binnen was van het ongeval. Dat klopte niet, maar die kakmadam voor mijn neus, kwam me helemaal niet sympathiek over, dus hield ik het daarbij. Als ik haar vertelde dat Joachim de dag erna begraven zou worden, zei ze : “dan moet je zeker maar eens gaan kijken, dan zie je welke dikke troela hij getrouwd is en die mij vervangt”. Ze wees daarbij met haar twee handen naar haar hele lichaam. Erg gebruind, gemanicuurd, netjes verzorgd en mooi aangekleed.
Daarop zei ik : “mevrouw, daar begin ik niet aan, ik bewerk enkel mijn dossiers en de enige naam die daarin staat, is de uwe”.
Ik had dus twee keer gelogen. Dat politierapport was wel binnen en er moest niets meer onderzocht worden en bovendien had ik aangegeven dat er geen andere verzekeringen liepen met de naam van de weduwe van Joachim op. Die degoutante trut, die enkel op geld uit was, kon vierkant mijn kloten kussen. Ik wou evenwel eerst nog Marleen Van Doninck spreken, vooraleer ik het hele dossier zou afwerken.
Het bezoek van Van Doninck stond gepland voor de week erna.
Op een dinsdag, kort na de middag, sta ik voor de deur van een arbeiderswoning in Hoboken in een nogal sjofele buurt. Marleen Van Doninck doet open. Ze had rood omrandde ogen. Ik krijg een koffie aangeboden, geef uitdrukking van mijn medeleven omwille van het verlies van haar man en krijg hakkelend van haar een heel verhaal te horen.
Joachim reed met een bestelwagen naar klanten. Ze hadden het niet echt breed en konden amper de huur van hun huisje betalen. Joachim was volgens Marleen met ene Hilde Van Goetem getrouwd geweest. Hij had daar een zoontje bij. Hilde had hem van begin in het huwelijk bedrogen met meerdere mannen. Joachim betwijfelde zelfs of zijn zoontje wel het resultaat was van zijn sperma. Een DNA-test was evenwel duur. En ook al had hij Hilde betrapt in het echtelijk bed met één of andere gozer, naar hem toe was ze altijd koel en koud geweest. Toch had Joachim zowel voor zijn zoontje als voor Hilde alimentatie moeten betalen. Hilde had een goeie advocaat en hij blijkbaar niet.
Marleen vroeg helemaal niet naar geld. De enige opmerking die ze daarover maakte, was dat Marleen zich afvroeg of ze met haar loon, zonder dat van Joachim, haar huisje nog wel zou kunnen betalen. Ik gaf aan dat ik haar dossier zo snel mogelijk zou behandelen en dat alles wel goed zou komen.
Wat mij opviel, was dat Hilde een slanke, mooie dame was, koket en netjes, maar geldbelust en zo berekend en koud als maar kan zijn. Die had Joachim dan omgewisseld voor Marleen. Die zag er evenwel uit als mijn vrouw. Eerder dik en kwabbig en armoedig gekleed. Net het tegenovergestelde van Hilde. Dat vond ik merkwaardig.
Mijn sympathie ging massaal uit naar de verdrietige Marleen en langs geen kanten had ik sympathie voor Hilde. Maar ja, sympathie mag geen criterium zijn, bij de behandeling van verzekeringsdossiers. Toch ontstond er een plannetje in mijn hoofd.
Zon’ drie weken later, voerde ik dat uit. Ik ging opnieuw op bezoek bij Marleen. Bij gebruikelijke koffie gaf ik haar uitleg. “Marleen” zei ik, “jouw overleden man, had twee levensverzekeringen, telkens voor een bedrag van vijfhonderd duizend euro”. “De begunstigden daarvan zijn jij en zijn ex”.
“Wat ?” riep ze uit, “heeft die vals, gemene kut ook recht op zoveel geld ?” “Die bitch heeft ons zes jaar lang in armoede geduwd terwijl ze zelf overal rond neukte”. “Dat kan toch niet, zo’n smerig wijf, die heeft mijn Joachim gepluimd dat het niet mooi was !” Zo ging Marleen nog even door.
Dan zei ik : “Marleen, de ex van Joachim heeft, in theorie op net hetzelfde bedrag als jij”. “De alimentatie die ze van Joachim kreeg, stopt, gezien die overleden is, maar ik doe je een voorstel, denk daar over na”.
“Ik heb de twee levensverzekeringen in twee aparte dossiers gestoken”. “Volgens het politierapport, waren er geen remsporen bij het ongeval”. “Dus is Joachim gewoon in de achterkant van die oplegger geknald”. “Dat is nu éénmaal zo”. “Voor jou wil ik dat als een spijtig ongeval beschouwen en dan krijg jij het bedrag van de verzekering”. “Dat is geen probleem”.
“Maar als jij nu op papier wilt verklaren dat jouw overleden man, omwille van zijn financiële toestand, veroorzaakt door zijn ex, erg depressief was en zelfs met zelfmoordneigingen zat, dan steek ik die verklaring bij in haar dossier en krijgt zij geen cent”. “Voorwaarde is wel, dat jij nooit dit vertelt, aan eender wie”. “Totale discretie dus, want anders heb ik dikke problemen”. Marleen keek me met verbazing aan. Ik ging verder en zei : “zodra jij die centen hebt, hou je het bescheiden, geen opzichtige uitgaven doen en het vooral niet laten opvallen dat jij over nogal wat centen beschikt”.
“Ik snap best dat jij het vermoedelijk moeilijk hebt om zo’n verklaring over jouw man door mij te laten opstellen, maar daar staat tegenover dat jij centen krijgt en zij niets”. “Zonder die verklaring, kan ik wel proberen om het op ‘zelfmoord’ te zetten voor haar, maar dan ga ik dat voor jouw dossier ook moeten doen”. “Als ze dat dan aanvecht voor de rechtbank, kan het toch nog zijn dat we haar moeten betalen, met die verklaring niet, zelfs al gaat ze naar de rechtbank”. “Denk je dat je met dit kunt leven ?”
Ik zag ze nadenken en zei dan maar : “Marleen, denk er rustig over na, je hoeft nu niet te beslissen”. Ze knikte. Ik gaf haar mijn kaartje, met mijn gsmnummer op en zei : “bel me van zodra je beslist hebt of je al dan niet akkoord gaat met mijn voorstel”.
Het duurde zeker nog drie weken vooraleer Marleen me belde en zei dat ze akkoord ging. Ik maakte met haar een nieuwe afspraak. Bij haar stelde ik de verklaring op en maakte een vervolgafspraak voor de week erna, om met een bankcheque ter waarde van vijfhonderd duizend euro tot bij haar te komen. In die tussentijd, schreef ik een mooi en beleefd briefje naar Hilde Van Goetem waarin ik haar meldde dat de levensverzekering waarvan zij begunstigde was, helaas niet kon uitbetaald worden door de uitsluitende clausule dat in geval van zelfmoord de verzekeringsmaatschappij niet diende te betalen en dat er meerdere aanwijzingen waren, waaronder het ontbreken van remsporen bij het ongeval, dat Joachim Mortelmans zich moedwillig van het leven beroofd had. Mijn baas was in zijn nopjes toen ik hem de bijkomende verklaring van Marleen Van Doninck liet zien.
Een paar dagen later, stond ik opnieuw voor de deur van Marleen. Die vroeg me binnen, gaf me koffie en ging in de sofa over mij zitten. Ik overhandigde haar een kopie van de brief die ik namens de verzekeringsmaatschappij aan Hilde Van Goetem schreef, netjes door mijzelf en mijn baas, directeur levensverzekeringen, ondertekend was. Dan haalde ik de bankcheque van vijfhonderd duizend euro boven en gaf die haar. Er stonden tranen in de ogen van Marleen.
Na enige tijd zei ze : “Sander hoe kan ik je ooit bedanken voor wat jij voor mij deed ?” Ik zei daarop : “bedanken hoeft niet, zorg gewoon dat je verstandig omgaat met je centen”. “Koop geen dure dingen, Marleen, maar koop bijvoorbeeld een huisje zoals dit hier en koop er nog een tweede bij dat je dan kunt verhuren”. “Dan krijg je een comfortabel leven, jouw maandloon plus de huur van een huisje, moeten voldoende zijn”. Ik nam van haar afscheid en zei haar nog dat ze me steeds kon bellen, als ze vragen had.
Het heeft zeker een maand of vijf geduurd vooraleer ik nog niets van haar hoorde. Ze nodigde mij uit voor een koffie. We spraken af rond een uur of drie in de namiddag. Marleen had inderdaad mijn raad opgevolgd en ze was er zelfs in geslaagd om het huisje dat ze huurde aan een redelijke prijs te kopen. De eigenaars, reeds op leeftijd, hadden nog een huisje, in dezelfde straat in de aanbieding en Marleen had dat ook gekocht, ze was begonnen met het wat op te knappen om het dan te verhuren.
Ik feliciteerde haar met haar keuzes. Bij de tweede koffie vertelde ze me dat ze haar Joachim erg miste. Ze had nu wel geen financiële zorgen meer, maar ze voelde zich erg alleen. Ik zei daarop dat je best getrouwd kunt zijn en je toch ook alleen voelen. Marleen keek me daarbij onderzoekend aan.
“Ach” zei ze dan, “tegen jou kan ik beter eerlijk zijn, ik mis gewoon de goeie seks die ik met Joachim had en ik ben wel een paar keer uit geweest, maar de meeste mannen moeten van een dik mens zoals ik, niets weten”. Ze keek somber.
Ik zei daarop : “Marleen, jouw uiterlijk heeft er niets mee te maken”. “Ik ben getrouwd met iemand die ondertussen ongeveer hetzelfde volume heeft als jij”. “Ik had daar in het begin een heel goed seksleven mee, maar helaas is haar motivatie erg onder nul gezakt”. “Dus, ja, ik voel me ook erg ‘alleen’”. “Wat ook het uiterlijk van een vrouw is, dat doet er eigenlijk niet toe, het is de gedrevenheid, de motivatie, die bij een man voornamelijk de opwinding veroorzaakt”. “Helaas kan mijn vrouw mij niet meer opwinden, omdat haar motivatie gewoon ontbreekt”. Ze knikte vol van begrip.
Na een tijdje zei Marleen : “tja, bij mij is er geen gebrek aan motivatie, eerder in tegendeel, alleen, heb ik niemand meer, waarbij ik mijn motivatie kan uitleven”. Ik liet die woorden tot mij doordringen en heel eerlijk, haar woorden gaven mij al een scheut van geilheid in de lenden. Ik keek naar haar en zei voorzichtig : “ik zou niet liever willen dat jij je veelheid aan motivatie op mij uitleeft, maar dat moet dan wel jouw duidelijke keuze zijn”. “Vooraf moet je wel weten, dat ik nooit ga weg gaan van mijn echtgenote en de kinderen”. “Dat wil en kan ik gewoonweg niet”. “Als jij daarmee kunt leven, dan sta ik helemaal voor jou ter beschikking”.
Marleen stond recht en kwam naast mijn stoel staan. Ik zette mijn half lege tas koffie op de eetkamertafel, draaide me deels en keek omhoog naar haar. Ze boog zich voorover en voor ik het echt besefte, schoot haar tong, gulzig en wild doorheen mijn mond. Ik van mijn kant, legde één hand op een kontkaak en met de andere greep ik naar één van haar borsten. Ik begon nogal fel die dikke pompoen in mijn hand te kneden. Dat deed ik ook met één kontkaak.
Marleen had een lang kleed aan, tot bijna op de grond. Ik schoof mijn linker hand, die van de kont, naar beneden, friemelde haar kleed wat omhoog en voelde plots een stuk bloot vlees. De achterkant van een knie, dus schoof ik die hand omhoog tot ik terug bovenop haar kont zat, maar dit keer onder haar kleed. Ze had blijkbaar een grote slip aan. Dus schoof ik mijn hand onder die slip, op haar bloot vlees. Dan begon ik opnieuw haar kont te kneden. Die kontkaak kneden maakte me geil. Dus deed ik verder.
Mijn andere hand kneedde op de buitenkant van haar kleed een dikke borst. Ze had knoopjes over de hele lengte aan de voorkant. Met die hand lukte het me een paar van die knoopjes open te prutsen. Ze had nog wel een bh aan, maar die trok ik met een ruk omhoog. Dan kon ik die volle meloen in mijn hand pakken en kneden. Mijn piemel vond mijn activiteiten lovenswaardig want die begon druk te geven in mijn pantalon.
Ondertussen kroelde Marleen met één hand door mijn haren, had de andere op mijn kaak liggen en tongde me alsof haar leven er vanaf hing. Gulzig, heftig en dwingend was ze, maar ik gaf meer en meer weerwerk, nu ik toch al een blote borst en blote kontkaak in mijn handen had. Al tongend kreunde ze meer en meer en zowat gelijk opgaand met de heftigheid van mijn gekneed. Dus kneedde ik zowel haar kont en borst, feller en feller. Ik snoof naar adem door mijn neus, terwijl ik met haar in een tonggevecht zat, want ik wou dat niet onderbreken. Marleen tongde wild verder, alsof het haar allerlaatste tongkus was.
Ik zat nog steeds op een stoel aan haar eetkamertafel en toen we toch even naar adem moesten happen, zei ik : “Marleen, ik ga je levend opvreten”. Ik zag zowaar tranen in haar ogen verschijnen. “Kom” zei ze, en ze trok mij recht. Ik moest haar kont en borst zo wel loslaten en zij trok me aan één hand naar haar slaapkamer.
Daar draaide ze zich om en ik trok gewoon het hele kleed open. De hele rij knoopjes aan de voorkant van dat kleed vlogen in alle richtingen. Haar bh zat al boven één borst en haar slip hing ietwat scheef.
Ik ging door mijn knieën en stak aan beide kanten mijn vingers tussen de elastiek van haar slip en haar huid en met een ruk trok ik dat ding naar beneden. Ondertussen had Marleen haar kleed van de schouders laten glijden en haar bh uitgedaan. Ik kwam recht en keek naar het blote lijf van Marleen. Daar stond ze dan, helemaal naakt, met joekels van borsten een buikje, een half getrimde kut die glinsterde van het vocht en een begeesterende blik in haar ogen.
Haar lichaam verschilde niet veel van dat van mijn vrouw. Alleen voelde ik voor mijn vrouw niks meer van opwinding. Diens motivatie was gewoon nul. Deze vrouw voor mij, hijgde nog licht van opwinding en wou duidelijk dat ik haar besprong. Mijn kleding vloog binnen de drie seconden in het rond. Met een harde voorwaarts wijzende lul waar al wat voorvocht op zat, keek ik naar haar. Zij keek met een ietwat verwilderde blik verlekkerd naar mijn pik.
Direct gaan rammen was niet verstandig, dus gaf ik haar een duw en vloog ze ruggelings op haar bed. Ik duwde haar dikke billen uiteen en heel even stond in nog recht voor de voor mij op de rug liggende vrouw. Dan zei ik : “waaaoouuuuuw Marleen, jij bent ontzettend veel vrouw en ik ga dat goddelijke lijf van jou verslinden”. Prompt dook in tussen haar dijen. Ze trok haar knieën op en zette die zo ver mogelijk uiteen. Ik plakte mijn smoelwerk op haar rozige, licht openstaande kut. Onmiddellijk stak ik mijn tong zo diep mogelijk in haar natte kut. Daar liet ik die kronkelen terwijl ik boven mij, naar haar dikke borsten greep. Ik klauwde in dat malse tietenvlees. Dan klemde ik haar tepels tussen duim en wijsvinger, trok beide borsten aan de tepels omhoog om dan terug in het malse vlees te klauwen. Dat deed ik nogal heftig en ruw.
Mijn tong ging ondertussen links en rechts, van boven naar onder en in de diepe in haar kut. Ook dat deed ik heftig en ruw. Haar klit liet ik voorlopig gerust. Ik tongde haar kut ineens op maximaal vermogen om dan af te wisselen met lange halen van een uitgestrekte platte tong, vanop haar klit helemaal naar beneden, over haar geopende kut, over het gevoelige plekje tussen de onderkant van haar kut en haar sterretje, dan daarover tot op haar staartbeen. Van daar ging ik met mijn tong terug in de andere richting tot ik op haar pisopening landde, net onder haar klit. Talloze keren ging ik zo over en weer van klit tot staartbeen en terug. Af en toe, ging ik weer ruw haar dikke kut tongen, om weer op en neer te gaan.
Na een hele tijd, zei ik : “Marleen, geile kut, ik blijf dat hier doen tot jij je overgeeft en op mijn smoel klaar komt, al duurt het een hele week”. Mijn grof taalgebruik leek haar te bevallen dus zei ik maar : “ik wil je kutsap zien en voelen spuiten tegen mijn smoel !” en ik likte weer tot op haar staartbeentje.
Ze begon meer en meer te kreunen. Dus besloot ik om ‘even temperatuur te meten’ en ik zoog me vast op haar klit. Zo hard ik kon, zoog ik. Dan knabbelde ik er even op, dan zoog ik weer en likte ik met korte likjes, hard duwend op haar klit. Dat gaf veel meer gekreun, maar nog niet voldoende naar mijn zin. Dus ging ik weer een aantal keer op en neer van klit tot staartbeen en terug, om dan diep in haar mijn tong te laten kronkelen en opnieuw op en neer te likken. Als ik beide activiteiten een keer of dertig herhaald had, zoog ik me opnieuw vast op haar klit en zoog en likte en knabbelde wat harder gedurende meerdere minuten. Dat gaf feller gekreun als eerder.
Dus ging ik opnieuw op en neer, afgewisseld met getong in de diepte. Weer zeker dertig, veertig keer. Ze had ondertussen haar handen bovenop de mijne en dus bovenop haar borsten gelegd en kneep mijn handen bijna tot moes.
Als straf daarvoor, begon ik opnieuw haar klit te teisteren met hevig gezuig, geknabbel en harde likjes. Dat kon niet blijven duren, bij één van de daaropvolgende keren dat ik hard op haar klit begon te zuigen, begon Marleen ineens keihard te gillen. Ik verstond er geen reet van, maar ik bleef hard in haar borsten nijpen en zuigen op maximum kracht. Ze gilde en krijste keihard en ik zoog door. Genadeloos beet ik in haar klit terwijl ik zoog. Er kwam een oorverdovende gil uit haar en vlak onder mijn kin spoot er een hele lading kutsappen tegen mij smoelwerk en mij hals. Verschillende stralen vanuit haar kut spoten tegen mij. Ik bleef zuigen, maar beet niet meer in haar klit. Zij bleef gillen. Ze krijste en soms verstond ik een woord zoals ‘smeerlap’, ‘klootzak’, ‘vetzak’ en dergelijke. Titels die ik al zuigend aanvaardde.
Zodra de geluiden verminderde stopte ik met zuigen en ging terug over op mijn op en neer gaande bewegingen van net onder haar klit tot op het staartbeen en dat afgewisseld met getong in de diepte van haar overgelopen kut. Heel haar onderkant was zeiknat van haar kutsappen en mijn nat gelik en getong. Ik bleef op en neer likken en in de diepte tongen, tot haar geluiden bijna helemaal stilvielen. Dan gaf ik gewoon kleine kusjes op haar vettige, natte kutlippen, om uiteindelijk ook stil te vallen.
Met mijn ondergespoten smoel, keek ik naar haar. Ik trok mijn handen van onder de hare, die waren toch stilgevallen. Ze lag sereens stil voor mij. Dus drukte ik me op, mijn harde piemel onder mijn buik gaf een dankbaar gevoel. Ik zette me op mijn knieën tussen haar dikke dijen en schoof mijn ietwat pijnlijke lul van hardheid, in één vloeiende beweging in haar dampende kut. Mijn torso liet ik op haar vallen, ik kwam met mijn gelaat ter hoogte van het hare en ik begon met mijn natte smoel, vol van haar kutsappen, haar gelaat te likken. Met lange halen ging ik van op haar voorhoofd, over haar kaken, tot in haar hals, zo ver als ik mijn hoofd naar beneden kon drukken en dan ging ik met natte tong terug tot tegen haar haargrens. Heel haar snuit likte ik gulzig en fel. Ze bleef sereen liggen.
Op een bepaald moment wrong ik mijn tong in haar bek. Gelijktijdig trok ik mijn lul grotendeels uit haar kut om dan zo hard mogelijk die terug maximaal in haar kut te rammen. Dat ontlokte haar een kreun, waardoor ik ineens mijn tong gemakkelijk in haar bek kon dwingen. Daar tongde ik haar mond net zoals ik haar kut even voordien getond had. Hard, hevig en gulzig schoot mijn tong doorheen haar mond. Weer trok ik mijn kont omhoog tot enkel mijn eikel nog in haar zat, om me dan met alle gewicht terug op haar dik lijf te laten vallen, zodat mijn dikke, vettige lul maximaal in haar geramd werd. Dan liet ik mijn lul daar zitten en tongde haar smoel weer hevig en fel. Een minuutje later, weer mijn lijf omhoog en dan weer een geweldige stoot van mijn lul in haar. Dan wachtte ik weer en ondertussen tongde ik ruw verder. Ze trok haar mond van de mijne weg en zei : “Sander, je bent een smeerlap, ram je gewoon leeg in mij, in plaats van mij te pesten, gewoon rammen op maximale kracht en spuiten, dat wil ik, later kunnen we nog spelen, maar nu rammen godverdomme !!” Ze plakte haar mond terug op de mijne en begon mij nu zelf wild te tongen.
Ik begon, in de aloude missionarispositie te rammen in overdrive. Ze trok haar mond weer weg en had haar armen rond mijn torso geklemd. “Spuiten moet je doen, klootzak, elke druppel sperma in je lijf moet je in het mijne spuiten”. Dat was voor mij te veel. Ik gaf nog een tiental keiharde stompen met mijn onderlijf op haar dikke, vettige kut en dan hield ik me stil in de diepte. Marleen en ikzelf, voelden mijn pik pulserend schokken in haar buik, terwijl al mijn beschikbaar sperma met geweld tegen haar baarmoeder spoot. Het werd me zwart voor de ogen en ik was me nauwelijks bewust van het feit dat Marleen aan elke kant van mijn hoofd een hand gelegd had en me met gesloten lippen overal op mijn gelaat kleine kusjes aan het geven was. Ik bevond me in het aards paradijs.
Einde deel 1 van 3
Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.
Sensuele groeten,
Rick