Tropenjaren bij de Xingu-indianen (deel 1)

Mijn eerste kennismaking met het Amazonegebied. (Dagboekverhaal opgetekend in een Braziliaans regenwoud) Mijn meeste dagboekverhalen gaan over dagelijkse en gewone toestanden, maar omdat ik van jongs af aan zowel veel huis-tuin en keukenliefdes, als bijzondere en zelfs zeer exceptionele seksbelevenissen met niet alleen vrouwen, maar ook mannen heb meegemaakt, kon ik vooral daar veel over kunnen schrijven. Het getuigt daarmee niet alleen van heel bijzonder, maar ook heel rijk seksleven, al vind ik zelf. Het nu volgende ook weer door mij echt beleefde verhaal moet voor jou als lezer bij nader inziens zo onwaarschijnlijk lijken, dat het wel een fictie lijkt. Hoe gevaarlijk en spannend gelijk een sprookje het ook voor mij is geweest, ik heb toen werkelijk daar in de natuur een heel fijne tijd beleefd, zodanig fijn, dat ik het nooit eerder heb willen publiceren. Een feit is, dat toen ik een paar jaar geleden nog een keer op dezelfde plaats van handeling terug ben geweest; ik bedacht, dat hetzelfde verhaal anno nu, nooit meer zou kunnen gebeuren; gewoon omdat het in de tegenwoordige beschaafde wereld eenvoudig niet meer zou kunnen gebeuren. Dus heb ik besloten mijn avonturen bij de Xingu indianenstam in het Amazonegebied alsnog in gedeelten te herschrijven en publiceren. Na mijn langdurige en erotische romance met mijn verloofde Gerda en een studieonderbreking ter voorbereiding van de OS van Mexico in 1968, moest ik nog heel wat inhalen van mijn gemiste studiedagen. Ik zou nog minimaal twee jaar kweekschool nodig hebben om zowel mijn onderwijsstudie als mijn hoofdakte af te maken, waarbij ik pakweg anderhalf jaar ook nog de nodige praktijk zou moeten inhalen door twee keer per week als volontair voor de klas te gaan staan. Van de alternatieve toegestane mogelijkheden koos ik voor een combinatie, namelijk om het eerste jaar op studiereis naar Brazilië te gaan. Ik zou daar dan de onderwijsmogelijkheden bij de primitiefste mensen ter wereld, namelijk de indianen in het achterste Amazonegebied gaan bestuderen en gewapend met een mondvol Portugees en wat gebarentaal, zou ik ook mijn basiskennis van rekenen en maatschappijleer zo mogelijk min of meer aan die Indianen door kunnen geven. Ik ging voor een jaar, maar het zijn er anderhalf geworden. Op het moment, dat ik eindelijk de eerste letters van de hierna volgende geschiedenis aan mijn dagboek kon toevertrouwen, had ik er eigenlijk al een heus avontuur vol gevaren opzitten, want ik kreeg na een vermoeiende vlieg en busreis ook nog eens serieuze problemen met mijn vervoer over water richting de primitiefste indianenstammen, die nog in het grensgebied van Brazilië, Bolivia en Peru te vinden zijn. Het duurde enige weken, dat ik de kans en tijd kreeg om dat eindelijk te doen en dat ga je hieronder lezen. De boot, waarmee ik mijn tocht begon, kreeg namelijk midden in de bush panne op een zijrivier van de Amazone en na een hoop herstel, duw en trekwerk was mijn boot ook nog eens zonder mij weggevaren. Men had mij gewoon over het hoofd gezien en toen er na een dag wachten nog altijd geen boot was verschenen, besloot ik mijn tocht maar lopend maar te gaan vervolgen. Gelukkig had ik mijn bagage in de vorm van een grote rugzak nog wel bij me en was ik ook voorzien van een kompas. Eerst was ik een stuk verder langs de oever van deze zijrivier getrokken. Mogelijk zou ik zo de boot nog kunnen tegenkomen. Had ik dat maar niet gedaan, want de rivier verdween ineens uit mijn zicht en ondanks het gebruik van mijn kompas om te voorkomen, dat ik rondjes ging lopen, raakte ik prompt de weg kwijt en verdwaalde hopeloos. Of toch niet, want dan had ik mijn dagboek immers niet kunnen schrijven in dat primitieve indianendorp, waar ik terecht kwam en ook verblijf bleef houden! Dat heb ik te danken gehad aan een groep geheel naakt levende indianen, die nadat ik enkele dagen rondgedwaald had, mij tijdens hun jacht midden in het oerwoud op het spoor waren gekomen en me zo gelukkig konden behoeden voor de meest erge dingen, die je in zo’n regenwoud zou kunnen tegenkomen. Ik wist natuurlijk inmiddels wel, dat ik toch al in het gedeelte van het regenwoud was, waar erg weinig over bekend was. Er waren heuvels, moerassen, ontelbare zijrivieren van de Amazone en meertjes en er gingen geruchten, dat juist daar inheemsen woonden, die onder geen enkel beding contacten met de buitenwereld wensten en er daardoor nog helemaal als in de hof van Eden leefden. Overigens is menige blanke, die naar hen op zoek was, is er nooit van terug gekomen, dus contact met hen zou niet geheel zonder gevaar zijn. Misschien leefden ze er dus nog echt onbedorven en net zoals God het in het paradijs bedoeld had en eigenlijk had ik al die tijd de stille wens gehad, maar het altijd als fantasie beschouwd, toch nog eens echt contact te hebben met deze mensen, die dan zouden moeten leven als echte naturisten. Dat deze geruchten niet uit de lucht gegrepen waren, ondervond ik al vrij spoedig, hetzij niet meteen geheel vrijwillig. Reeds aan het prille begin mijn studiereis zou blijken, dat een heus natuurlijk en naakt leven bij een oorspronkelijk levende indianenstam niet uit de lucht gegrepen was. De eerste nachten in het regenwoud, heb ik tevergeefs geprobeerd in mijn minitentje op de grond te slapen. Maar ik moet bekennen, dat ik dan ook best bang was voor eventuele roofdieren, die daar rondliepen, dus echt slapen deed ik nauwelijks. Ik was na een week ook al door mijn proviand heen; dus at ik toen maar dezelfde noten en bessen, die door de apen, die ik soms tegenkwam, werden gegeten en dronk ook van het drabbige vocht uit de kelken van planten, die ik tegenkwam. Na verloop van tijd, kreeg ik het idee, dat ik af en toe bekeken werd. Door om een enorm moerassig gebied heen te lopen en daarna door een dicht stuk oerwoud, kwam ik aan de andere kant opeens bij de oorsprong van het moeras. Het bleek een meertje, dat aan het einde door een rotspartij werd afgesloten. De waterplas werd gevoed door een kleine waterval. Dat was heel belangrijk voor me, want het was zuiver schoon water. Ik ging meteen met al mijn kleren aan onder deze waterval staan om me af te koelen. Daarna trok ik al mijn kleren uit en legde ze te drogen. Ik was nu net zo naakt als ik was geboren en waste me zo goed en kwaad in het meertje. Ik ging op een omgevallen boom zitten om me te laten opdrogen en weer dacht ik, dat ik begluurd werd. In korte tijd waren ook mijn kleren weer droog. Ik trok mijn onderbroek aan en wilde me gelijk verder aankleden. Maar opeens hoorde ik een harde schreeuw. Van verschillende kanten kwamen er donker gekleurde menselijke gestalten aanrennen. De door de tropenzon gebruinde indianen hadden vrijwel allemaal dezelfde lengte en ze moesten mij al een tijdje hebben gevolgd. Ze waren zowel jong als oud. De meesten hadden een blaaspijp en een koker met pijlen op hun rug hangen, maar enkelen droegen speren in hun handen, die ze dreigend op mijn lijf gericht hielden en hun ogen hadden een uitdrukking, die het midden hield tussen iets van verbazing tot iets dreigends. Ze waren allen gemiddeld 1m60 lang en hadden nagenoeg allemaal ook dezelfde sluike donkere haren, die zonder enige uitzondering, hetzij lang of kort gedragen in de stijl van een ponykapsel waren geknipt. Bij de jongere gezichten zag ik voornamelijk heel kort haar en bij de ouderen was de dracht iets langer. Toen ik van de schrik bekomen was en ik ook wat nauwkeuriger keek, merkte ik, dat ik me niet alleen midden in een kring van een vijfentwintigtal oudere en jongere naakte indianen bevond, maar dat die zonder enige uitzondering overduidelijk heuse vrouwelijke kenmerken vertoonden! Echter er was één uitzondering. Er vertoonde zich ineens ook een stokoude, maar ook behoorlijk wat lichter gekleurde man, die er wat verweerd uitzag en zijn mannelijke geredschap in een klein lapje leer had weten te rollen en het geheel vervolgens recht omhoog had opgeknoopt naar een koordje toe, dat rond zijn middel was gebonden. Nadat ik van mijn verbazing bekomen was, zag ik, dat de indiaansen op hun jachtuitmonstering na, toch heus geheel volgens de pure natuur gekleed waren en dat heet in onze taal: poedelnaakt! Ik had dus het volledige zicht op tientallen middelgrote donkerbruine borsten, daarbij flink hoog naar boven toe opgesierd met bijna zwarte tepels. De vormen van deze vrouwelijkheden waren wel iets steviger en ronder, dan hetgene, dat ik tot dan toe bij mijn blanke vriendinnen had mogen zien. Ook stevig en behoorlijk curvy waren zonder enige uitzondering alle duidelijk zichtbare donkerbruine dijbenen en indianenbillen, die bij de meesten waren voorzien van wat tatoeages. Ook de oksels en kutjes zagen er op het eerste gezicht gelijk uit, omdat ze allemaal geheel haarloos waren. De aldus geopenbaarde venusheuvels liepen naar onderen toe uit in een duidelijk zichtbare spleet, ook bij hun dus onmiskenbaar het vrouwelijke geslachtorgaan vormend. Ze keken en praatten met elkaar tot de oude man iets zei, wat ik niet verstond. Opeens kwamen ze nog dichter naar me toe lopen. Ik trok haastig mijn kleren en schoenen aan en deed mijn rugzak weer op mijn rug. ÔÇ£Oi wa yuaÔÇØ, hoorde ik uit diverse monden klinken. Later leerde ik , dat het ÔÇ£Jij witte vreemdelingÔÇØ betekende en voorts: ÔÇ£Voi XinguÔÇØ (wij Xingu) Twee heel volwassen uitziende indiaansen dreven me met hun speren achteruit tegen de rots. Ineens sprong een wat oudere vrouw van de rots via mijn rugzak achter in mijn nek en duwde mijn hoofd met haar benen in een stevige klem. Zij moest wel enorme sterke beenspieren hebben, zeg, want ik kon er ondanks mijn stevige pogingen haar af te schudden, er gewoon niets tegen doen! Mijn bagage schoof door haar gewicht flink wat omlaag, zodat ze gelijk met haar buik tegen mijn hoofd zat en ik haar wat vochtige onderlichaam in m’n nek voelde. Ze klemde haar benen n??g wat steviger en blijkbaar wist ze daarmee heel goed, wat ze deed, want ik kreeg nu nog maar nauwelijks adem, zag ook ineens even niets meer en viel op de grond. Ik voelde, dat tegelijkertijd deze amazonedame van mij afviel en dat mijn benen en armen met iets werden samengebonden. Ik kon mijn ogen weer openen en keek vervolgens recht tegen haar kut aan, toen ze over me heenstapte, en naar de oude man liep en ik haar ÔÇ£Tuatha mai?ÔÇØ tegen hem hoorde zeggen, waarop de oude antwoordde met: ÔÇ£Noi, hoi yua acquu!ÔÇØ Later bleek, dat dit antwoord uiteindelijk mijn leven heeft gered. Toen werd ik net als een soort jachttrofee aan mijn middel, polsen en enkels aan twee lange dikke stokken vastgebonden en met mijn buik tussen de stokken in en mijn rug naar beneden, omhoog gehesen. Tussen vier jongere krachtige indianendames in begon een voor mij zeer vermoeiende tocht over zeer lastig terrein, die nog tot de rest van de dag zou gaan duren. Ik voelde de last van mijn eigen rugzak als een loden last onder mij bungelen en soms over de grond schrapen. Naast en achter me liepen nog diverse geheel blote indianenmeisjes op mij te letten. Af en toe streek er een hand door mijn haren of werd ik aan mijn neus en oren getrokken. Toen voelde ik een prik in mijn arm en misschien zal je het niet geloven, maar ik voelde, dat mijn ogen zich als vanzelf sloten en ik raakte mogelijk door een raadselachtige vermoeidheid geheel verdoofd en tenslotte bewusteloos. Ik weet nog altijd niet, hoe lang ik in deze toestand verkeerd heb, maar ik moet wel de volgende dag ergens in de ochtend wakker zijn geworden. Ik merkte, dat ik in een hut van takken met een dak van palmbladeren lag, en ook, dat die indringend naar de geur van zweet rook. Ik lag in een vrij ongemakkelijkelijke houding op mijn rug op een soort mat, die ook weer op een lemen ondergrond lag. Mijn handen bleken nog altijd vastgebonden te zijn, ditmaal aan een lange stok, die heel vervelend precies in de lengte tussen mijn benen, mijn bilnaad en onder mijn rug en achterhoofd lag. Mijn voeten waren trouwens ook vastgebonden, echter niet aan dezelfde stok, maar ergens anders aan, dat ik niet kon zien en zodanig, dat mijn benen een beetje gespreid lagen. Ik was er niet alleen. Nee, de hele hut bleek gevuld zijn met tientallen indianen, die mijn wakker worden, schijnbaar nauwlettend wilden gadeslaan. Ik deed meteen mijn ogen weer dicht; bang dat ze zouden ontdekken, dat ik al helemaal wakker was. Er was intussen ook iets anders met me gebeurd. Klaarblijkelijk had men mij tijdens mijn verdoving tijdelijk losgemaakt en me van al mijn kleren beroofd, want ik voelde duidelijk, dat ik naakt was en ook geen schoenen meer aan had. Ik deed voorzichtig mijn ogen tot spleetjes open, zodat ik iets kon zien, van wat er om me heen gaande was. De indianen in de hut zaten achter elkaar op hun hurken in een soort rij en ik zag, dat het allemaal ontegenzeggelijk alweer vrouwen waren, die op hun hurken blijvend met schokjes langs mij kwamen hippen en één voor één op volgorde hun handen over m’n lichaam lieten gaan. Een hand trok aan mijn donkerblonde haren, een andere kneep in mijn tepels. Weer een streelde mijn wangen, een andere mijn neus. Ik voelde een vinger over mijn lippen glijden en ook werd er in mijn navel gepriemd. Het kietelde onder mijn voeten en twee oudere meisjes lieten hun handen over mijn onbeschermde piemel glijden, hetgeen een zeer gezonde reactie bij mij veroorzaakte. Meteen voelde de volgende aan mijn teelballen en er werd vervolgens ook nog eens pittig in geknepen. Dan zag ik opeens een wat oudere hand van, ik meende de vrouw, die toen in het oerwoud op mijn rug gesprongen en over mijn aanwezige borstharen begon te strijken. Een jong meisje kwam tevoorschijn en durfde mijn pik wat naar boven te trekken en wist zo mijn piemel in een volledige erectie te brengen, direct gevolgd door een tevreden gemurmel van de stemmen van de vele vrouwen, die nog aan de beurt moesten komen. Men omvatte daarna om beurten mijn pik en men masseerde uitvoerig m’n ballen. Voorzichtig deed ik nu m’n ogen helemaal open. Om me heen zaten tientallen prachtige oudere en jongere Amazonevrouwen. Er zaten ook grote en kleine, maar wel meest oudere kinderen bij. Niemand was gekleed, dus wat ik toen zag, had ik in mijn stoutste dromen nog niet eens kunnen voorstellen. Ik merkte in het half duister, dat sommigen grote, anderen kleine, maar dat ze eigenlijk allemaal wel in verhouding tot hun lijven redelijk kleine borsten hadden. Dan zag ik heel duidelijk hun typische wat ronde indianengezichten en daarnaast ook hun best grappig ogende ronde buikjes en dito billen. Kennelijk werd er dagelijks goed gegeten en was het leven in de natuur nog zo kwaad nog niet. Iemand riep wat en ineens rende iedereen door elkaar heen de hut uit. In de vrouw die net wat riep, herkende ik alweer dezelfde vrouw, die in het woud op mijn rug was gesprongen. Gezien de vele rimpels op haar gezicht en de voor oudere vrouwen zo kenmerkende wat afhangende veel gebruikte tieten en het feit, dat ze alleen achterbleef in de hut, kon er op duiden, dat zij waarschijnlijk de belangrijkste vrouw van het hele stel was en dus ook mogelijk de oppervrouw genoemd moest worden. Ze zij wat tegen mij, maar ik verstond er niks van. Ze tilde haar borsten op met haar handen en liet ze weer vallen. Toen plukte ze wat aan mijn tepels. Ze had vast nog nooit een blank persoon gezien en vond het misschien vreemd dat ik geen grotere tepels had. Ze ging over me heen zitten en rook aan mijn borst, ze likte aan mijn tepels en verplaatste zich langzaam over mij heen schuivend in de richting van het onderste gedeelte van mijn lijf. Ik voelde dat daarbij haar eerst wat droog aanvoelende kut, alras veranderde in een steeds nattere kut, die langzaam over m’n borst naar beneden meegleed en daarbij een vochtig spoor achterliet. Toen haar kut over mijn lijf steeds verder naar beneden gleed en vvor het mijn piemel beroerde, zag ik, dat de wenkbrauwen van een paar nog best mooie donkere ogen opgetrokken werden. Ze lachte wat zenuwachtig en ik zag haar witte natuurlijke tanden glinsterend tevoorschijn komen. Ze liet een vinger door haar steeds vochtiger wordende kut glijden en waarempel zag ik daar zelfs een grimas van enig genot. Toen sprong ze van me af en bekeek me vanaf mijn voeteneind, zodat ze nu het volle gezicht had op mijn halfstijve mannelijke genotsapparatuur. Ik durfde eigenlijk nog altijd niks te zeggen; ze zou het toch niet begrijpen, maar ineens voelde ik bij mezelf begeerte, met het gevolg, dat een verdergaande erectie mijn piemel in één keer naar mijn navel knalde tot in een stokstijve houding. De indiaanse keek vol verbazing naar mijn volkomen natuurlijke erectie en begon met haar handen aan mijn stijve pik te voelen. Langzaam trok ze de voorhuid naar beneden en keek me aan. Ik stak m’n tong uit omdat ik haar wilde laten zien, dat ik net als bij mijn vroegere veroveringen in Nederland wilde, dat ze aan mijn apparaat zou gaan likken. Ze begreep er niets van en pakte met haar andere hand mijn tong vast en begon die te strelen. Met de ander hand deed ze nogal ruw mijn pik op en neer en opeens begon ze pijnlijk in mijn ballen te knijpen. Ik gaf een schreeuw van pijn en kreunde erna nog even door. De oppervrouw dacht waarschijnlijk, dat ik het allemaal heel lekker vond en kneep nog eens en nog eens in mijn testikels en ik begon te kronkelen van de pijn. Ik had het niet meer, maar zag wel, dat nu om de hoek van de hutopening tientallen nieuwsgierige donkere vrouwenogen ons in de gaten hielden. Daardoor hield ik het eigenlijk al helemaal niet meer en spoot met een ferme straal al mijn actieve aanwezige sperma over mijn eigen borst en gezicht. De oppervrouw schrok een beetje van de klodders, die ook haar hangborsten hadden geraakt, maar smeerde die met een glimlach nog wat verder over haar lichaam uit. Toen wees ze naar haar kut en keek naar mij. Ik stak nogmaals mijn tong uit en bewoog hem. Dat teken is internationaal en ook de primitieve vrouw begreep het en ze drukte haar onderbuik naar voren en toonde haar nauwkeurig geschoren schaamheuvel en daar kwam ook duidelijk zichtbaar een best behoorlijk grote stijve klit in een spontaan opengaande neukspleet tevoorschijn. De vrouw liep even naar het ander eind van de hut en rommelde daar wat. Toen ze terugkeerde, bleek ze een aarden pot bij zich te hebben met een soort pasta erin, waarmee ze mijn weer wat slap geworden mannelijke lid begon in te smeren. Ik voelde mijn pik eerst ijskoud worden, waarna mijn onderdaan zich weer ijlings oprichtte en niet alleen maar ongewoon hard en stijf werd, maar ook steeds grotere opzwellende blauwe aders liet zien en uitgroeide tot een fallus, die mij nu toch als zeer ongewoon voorkwam! Wat ze op mijn pik had gesmeerd, zou ik pas veel later te weten komen, maar ik herkende mijn eigen onderdaan haast niet eens meer! In ieder geval liet het smeersel mijn pik veel groter van omvang worden, als ik nog nooit eerder bij mijn jongeheer had mogen ontdekken. Niet te geloven, Ik had ineens een heuse paal van zo’n 20 centimeter lengte en ook veel dikker, dan ik ooit gezien had met een er boven uit torende vuurrode glimmende kop met de gelijkenis van een heuse vuurtoren! Mijn tovervrouwtje leek er niet eens zo verbaasd over te zijn als ik, maar leek wel heel erg tevreden met het resultaat te zijn. Ze begon mijn enkels los te maken en even later maakte ze ook mijn handen los en ik rolde van mijn stok. Eindelijk was ik van die kwelgeest af en ik wilde opstaan. De indiaanse riep iets en van alle kanten kwamen de andere indianendames en kinderen weer de hut in. Ik durfde ineens niet meer te gaan staan en ging maar weer op de grond zitten. Een jonge amazone bond prompt mijn polsen op mijn rug bij elkaar en gaf me een duwtje, zodat ik weer op mijn rug terecht kwam. Naar wat er vervolgens zou gaan gebeuren kon ik enkel maar gissen, maar blijkbaar was ik met die ultra stijve pik de attractie van het hele vrouwelijke indianenvolk hier. Wat me wel bevreemdde, was, dat ik tot nog toe behalve die bejaarde man nog geen enkele andere mannelijke soortgenoot had gezien. Ik zag ook nu weer alleen oudere en jongere vrouwen en ook de kinderen waren tot nog toe steeds meisjes geweest. De gehele naakte vrouwenfamilie ging in een grote kring om mij heen zitten. Mijn piemelaar voelde nog altijd of ie zo kon ontploffen en bleef al minuten lang onveranderd en zo hard als staal kaarsrecht naar boven wijzen! De oppervrouw zag, dat ik met verwondering naar mijn plasser bleef kijken en liet zich op haar buik vallen en kroop wat dichter naar me toe. Ik keek haar vragend aan, toen ze ook mijn benen wat platter op de lemen vloer drukte. Ze wees naar een stuk boomstam in de hut met een rechtopstaande tak, die in een ronde vorm van een echte fallus van gesneden. Ik moest er eigenlijk om lachen, maar durfde niet, maar begreep wel heel duidelijk, waar mijn meesteres op doelde. Tenslotte wilde ze op mijn pik gaan zitten, maar snel trok ze haar kut er weer vanaf. Ze ging even opzij en spuugde op mijn nog altijd trots opgeheven zwaard, voor ze het voorzichtig weer probeerde. Nog een keer moest er gespuugd worden, eer haar schede langzaam tot haar schaamlippen in me wegzakte en ze me eerst uiterst langzaam begon te berijden. Het indianenoppervrouwtje was overigens met haar billen naar me toe gericht op mijn paal gaan zitten en ik vond het knap, dat ze mijn hele machtig gegroeide penis in haar vagina had weten op te nemen. Dat verbaasde mij eigenlijk toch niet eens zo erg, want sommige apensoorten doen het ook zo. Ondanks mijn positie begon ik als iedere rechtgeaarde man seksuele prikkels te krijgen en ik begon in een opwelling als vanzelf m’n pik in de kut van oppervrouw heen en weer te bewegen. Bij de vrouw begonnen nu ook de seksuele prikkels te komen en begon ze zelf ook op en neer te gaan en zo begonnen we elkaar op een wat ongewone manier te neuken. Het mij neukende vrouwtje ratelde een paar woorden en er kwamen vier heel jonge indiaansen aan weerskanten naast ons zitten, waarvan er twee in haar billen begonnen te knijpen en de anderen trokken haar wat naar voren en pakten haar bij haar armen vast, opdat ze niet van mijn apparaat zou vallen. Met haar wangen moest ze in deze houding wel bijna de grond raken! Er kwamen nog twee meisjes bij, die niet alleen mijn tepels begonnen te strelen, maar ik zag, dat er eerst één en vervolgens meer vingers tegelijk in mijn partner’s kont werden gestoken en dat ze er in begonnen te kroelen. Onmiddellijk probeerde ik zo goed en kwaad ik dat kon en zo diep als mogelijk was, haar tijdens het op en neer ritme zo diep mogelijk te penetreren. De oppervrouw moest dat goed gevoeld hebben, want ze kreunde hard. Ik stootte nu om beurten kort en tegelijk hard en lang en zacht. Na een paar van deze stoten moest de oppervrouw plotsklaps hard krijsen. Ik zag haar hoofd omhoog rollen. Haar kut verhardde zich plotseling enorm en ik voelde, dat het binnenste van haar vagina mijn pik nagenoeg begon fijn te knijpen. Oh, ze was dus waarschijnlijk nu zelf al begonnen met klaarkomen en dit was mogelijk haar normale emotionele gedrag bij het bereiken van een orgasme. Tjonge, haar kutlippen persten mijn pik bijna van mijn onderbuik af, toen ze onder doorlopend gekrijs vervolgens blijkbaar helemaal klaarkwam. Ik kon het niet helpen, maar als een echte automaat liet ik me nu ook niet onbetuigd en bleef maar doorstoten tot ik als op commando voor de tweede keer binnen het halve uur veel en hard moest spuiten. Dit was mij nog nooit eerder gelukt, maar blijkbaar was dat met hulp van het potentieopwekkende goedje van daarstraks voor dit oervolkje de gewoonste zaak van de wereld. Desondanks voelde het onwezenlijk en licht in m’n hoofd en ondanks dat het halve dorp in de hut zat mee te deinen en op die manier zat mee te genieten van onze neukpartij ontspande ik me gelijk na mijn blijkbaar verplichte daad met een lange luide diepe zucht. Het was tot dan toe verder doodstil geweest, maar nu klonk er een lichtelijk handengeklap en daarna zoiets als een tevreden gemompel uit de monden van de meeste omstanders. De oppervrouw ontspande zich en ging meteen van mijn pik, die overigens kaarsrecht op bleef staan, af en staan. Zo kon ik zowel de laatste golf sperma uit mijn eigen pik zien golven als de net door mij gepenetreerde en nog behoorlijk wijd openstaande roze kut van mijn oudere amazone gadeslaan en ook daaruit mijn overvloedige zaad zien druppelen. De oppervrouw bukte zich en wendde met haar benen wijd trots haar kont naar het publiek en toonde aan iedereen met een trotse blik in haar ogen, dat haar gevangene, datgene had gedaan, wat zij van hem verlangd had. Toen boog ze zich met haar gezicht naar mij voorover en keek mij nog behoorlijk nahijgend, lang en strak aan. Daarna streek ze met haar bruine neus over de mijne en gaf ze een lik met haar kleine scherpe tong over mijn lippen. Was dit een blik van verstandhouding of zou het haar uiting van tevredenheid zijn? Toen mijn Jeanne ÔÇÿArc wat minder moe was, liet ze zich op haar knieën achterste voren over mijn onderbuik zakken, likte eerst mijn pik helemaal schoon en schoof m’n beide benen bij elkaar. Toen bond ze mijn beide stelten aan elkaar vast en stond ze al bukkende op. Terwijl ik naar haar machtige ronde billen en haar nog altijd druipende kut keek, legde de oppervrouw de laatste knoop. Misschien wilde ze haar prooi dus zo aan de rest van de amazones laten zien…, maar dat liep wel wat anders. Daar lag ik dan. Met mijn handen en voeten vastgebonden in de hut van de oppervrouw van een Amazone-indianenstam. Ik had haar daarnet heel ongewoon en gedwongen, echter toch best wel lekker geneukt en ik moest nu afwachten, wat er verder zou gebeuren. Mijn verkrachtster als je dat zo zou kunnen noemen, keek echter niet meer naar me om, sprak met voor mij onverstaanbare klanken temidden van een groepje andere indianendames en vertrok tenslotte door de deuropening naar buiten. Ik voelde aan het begin van die middag, dat ik heel erge honger had, aangezien ik een behoorlijke tijd al niets meer had gegeten. Die hele middag kwamen er echter zo geruisloos mogelijk diverse amazones de hut binnenlopen, die mij dan vervolgens dan wel heel dicht benaderden en mij lang aankeken. Ik ontdekte nu ook, dat elke indianenvrouw net als bij ons blanken er in de onderlinge vergelijking toch wel iets anders uitzag. Ik zag nu toch wel grote verschillen in de gezichten, bij de haarlengtes en veel andere uitstralingen. Ik zag ook zowel iets dikkere als dunnere types en men bezat zowel grote of kleine oren en neuzen. Ze hadden echter nagenoeg wel allemaal dezelfde lichaamslengtes en ook de vormen van hun heupen, de kleur van hun ogen, de haarloze kutjes, tieten, tepels en billen waren nagenoeg hetzelfde, maar ik vond wel, dat de ene iets knapper was dan de andere. Deze indiaansen hadden duidelijk niet of nauwelijks blanke mannen gezien, want ze bekeken me alsof ik het achtste wereldwonder was. Nagenoeg allemaal voelden ze met hun handen aan mijn voorhoofd, kaak en nek om dan langs mijn borst naar beneden te gaan naar mijn kruis, waar mijn pik al de tijd nog onveranderd van vorm, dus nog altijd stokstijf met ontblote paarsrode kop triomfantelijk rechtop stond. Mogelijk vonden ze de reuk van mijn geile onderdaan het interessantste. Met hun neus naar voren gleden ze in de richting van mijn ballen en snuffelden dan hun neus langs de onderkant mijn piemel. Eén probeerde zelfs haar neus tussen mijn pik en mijn ballen te duwen om hem nog beter te kunnen ruiken. Ook deden sommige vrouwen er zachtjes aan likken en één beet er zelfs zachtje in. Heel vaak werd er ook in de eikel van mijn pik geknepen om te voelen of die echt zo was als ie er uitzag. Ineens verdwenen de vrouwen net zo geruisloos, zoals ze waren gekomen en was de hut voor een tijdje helemaal leeg en kon ik eens goed in de rondte kijken, hetgeen niet meeviel in het half duister. Veel stond er eigenlijk niet in de hut. Er lagen was matjes en er stonden wat stokken en palen. Ik ontwaarde de resten van wat eens een houtvuur was geweest, waarnaast diverse grote schalen alsmede grote en kleine kommetjes stonden. In een hoek stonden heel merkwaardige primitieve houten bouwseltjes van kleine glimmende paaltjes op een soort voetjes, die boven op een beetje breder waren en geheel tapvormig waren geslepen en me een klein beetje deden denken aan een soort verdikt jongenspiemeltje. Opeens hoorde ik een stem naast me, die tot mijn grote stomme verbazing in het Nederlands het woord tot mij richtte. Het was de oude sjamaan, die ik ook al eerder bij de eerste ontmoeting in het tropische regenwoud had gezien. Wat was dit in godsnaam nu weer, dacht ik. Er kwam ook wat indiaanse jeugd binnen binnen en ook dit keer waren het meisjes, haast nog kinderen naar het mij scheen, doch bleek later, dat het al bijna twintigers waren, in ieder geval volwassener dan die kinderen van die ochtend, maar ook deze keken in eerste instantie nog wat nieuwsgierig naar mij en vervolgden daarna wel een beetje onwennig en schichtig hun weg naar de hoek van de hut in de richting van mijn al eerder opgemerkte bouwseltjes. De oude man ging aan mijn voeteneinde staan en vertelde mij, dat ie het, gezien de omstandigheden noodgedwongen kort moest houden, maar hij beloofde me later meer details over de geschiedenis van de indianenstam en zijn leven hier sinds zijn komst te vertellen. Hij legde mij vervolgens heel snel uit, dat hij zelf eigenlijk helemaal geen indiaan was, maar dat hij ooit als niet al te knappe Nederlander uit een Braziliaanse moeder en een Nederlandse vader was geboren in Sao Paulo met de voornaam Joost. Hij was toen eigenlijk op ongeveer net zo’n manier als ik hier bij deze oerwoudbewoners terecht gekomen, maar dat was al heel wat jaren terug geweest tijdens een safaritocht door deze contrijen. Hij had bij een groepje van een drietal ontdekkingsreizigers behoord, toen zij ook overvallen werden door deze vrouwelijke indianenstam. De twee anderen werden gedood en hij als jongste en enige overlevende werd gevangen genomen en sindsdien werd hij door deze mensen gedwongen om elke dag in ruil voor eten zijn dagelijkse plichten vervullen en moest dus ook bij hun blijven wonen. Uiteindelijk paste Joost zich aan alle indianengewoonten aan en ging tenslotte bij gebrek aan kleding ook volgens hun gebruik spiernaakt lopen en ontdekte zo ook de geheimen van deze stam en de reden, waarom er ook toen al alleen nog maar vrouwen waren en ook, waarom hij eigenlijk in leven gelaten was. ÔÇ£Ik heb de vrouwen er van overtuigd, dat je hun ook van dezelfde waarde kan zijn als ik en daarom ben ik door Tha?¡o, de vrouwelijke dorpsoudste, die vanmorgen jouw vermogen heeft getest, hierheen gestuurd om jou te vertellen, dat je om dezelfde reden als ik toen, nog steeds leeft en hier heen gebracht bent.ÔÇØ Ik moest even nadenken over het feit, dat Joost al die tijd onvrijwillig hier had moeten blijven om het leven van een inheemse indiaan te gaan leiden. Zijn huid had zich dus op natuurlijke wijze steeds meer aangepast aan het leven in het oerwoud en hij was daardoor als het ware in de huid van een mannelijke indiaan gekropen. Hij vertelde me voorts, dat één van zijn plichten eigenlijk uit zichzelf ontstond, toen hij een doodzieke indiaanse met behulp van zijn meegebrachte medicijnen en gevonden kruiden uit het woud, liet genezen en dat hij toen ook daarna de sjamaan ofwel medicijnman werd naast de toenmalige en inmiddels overleden Thu?¡a, die trouwens ook de moeder was van de huidige vrouwelijke oppervrouw, op dit moment de oudste indiaanse van de stam zijnde. ÔÇ£Ja,ÔÇØzei Joost zuchtend; ÔÇ£Ik leerde hun taal, die vrij simpel is en bestaat uit slechts vier klinkers en een paar verschillende lispelende medeklinkers. Jij zal het ook gauw leren en op gegeven moment zal er ook voor jou een feest ter ere van je huwelijken gegeven worden en schrik niet. Ik kreeg toen tien vrouwen te verwerken, waaronder ook de jou bekendeThu?¡a, die allemaal in deze hut bij mij kwamen wonen en me verzorgden en jawel, ik moest als dagtaak ze allemaal met regelmaat één voor één neuken ook!ÔÇØ Maar de belangrijkste reden van mijn lange verblijf was dus, dat ik een man was! Mannen hebben nu eenmaal hun specifiek geslachtskenmerk en Joost wees op zijn eigen pik, die op dat moment niet was bedekt en door John’s jarenlange naaktheid onder de tropenzon nu wat verschrompeld en donkerbruin oogde. De piemel was op dat moment ook niet opgebonden, maar hing gewoon op een normale manier slap. ÔÇ£Tja, die penis van mij was in het begin wel de allerbelangrijkste reden van mijn verblijf hier. Dat ding van mij heeft mijn leven gered en hier wa