Transportbedrijf

Transportbedrijf

Een waar gebeurd verhaal, alleen de namen van de personages zijn veranderd.

Ik ben Rick en woon in de Antwerpse rand.
Sinds iets meer dan drie jaar ben ik met pensioen, dus mijn leeftijd laat zich raden. Helaas heb ik een gemengde loopbaan gehad, gedeeltelijk in loondienst en een periode als zelfstandige en dat betekent dat er in België geen minimum pensioen is en dus dat het pensioen dat ik maandelijks ontvang, belachelijk laag is. Gezien mijn vrouw ook gepensioneerd is, geniet zijn eveneens van een pensioen en samen met dat van mij, kunnen we amper rondkomen. Ik ga dus bijklussen om de maandelijkse inkomsten wat aan te dikken. Meestal werk in de tuin van particulieren. Spijtig genoeg geeft dat enkel in de lente en de zomer genoeg werk.

Met mijn vrouw, Marianne, klikt het wel goed en na bijna 35 jaar huwelijk hebben we bijzonder weinig ruzie. Alleen is alle passie verdwenen, wat normaal is voor sommigen, maar mij stoort dat enorm. Het is altijd we zo geweest dat mijn vrouw eerder aan de koele kant was en dat zij veel minder behoefte aan seks had. Het resultaat was dat de wekelijkse stoeipartij veranderde in een maandelijkse en sinds een jaar of 10 in een gewone broer-zus relatie. Met andere woorden : geen echtelijke seksactiviteiten meer. Je kunt natuurlijk als man wat naar porno surfen en af en toe de hand aan jezelf slaan, maar dat is ook niet alles. Er zijn wel een paar buitenechtelijke relaties geweest, die merkwaardig genoeg alle vier een jaar of zes, zeven duurden en dan steeds om dezelfde reden stopten. “Wanneer ga je bij je vrouw weg en gaan wij samen door het leven ?” Een klassiek patroon blijkbaar waar ik niet wou op ingaan. Ik had toen vier opgroeiende kinderen die ondertussen wel het huis uit zijn, maar die ik toen niet in een echtscheiding wou storten. Bovendien, is het zo, dat ik Marianne eigenlijk, op mijn manier dan, wel echt graag zie. Alleen het tekort aan seks vond ik irritant. Af en toe via Tinder en Victoria Milan wel een paar ‘one night stands’ gehad, maar ook dat gaf geen voldoening. Bovendien zijn die abonnementen veel te duur en moest ik de maandelijkse uitgaven voor mijn Marianne verborgen houden, wat ook niet éénvoudig was.

Dat jaar, de herfst liep op z’n einde en de tuinklussen verminderden, begon ik licht depressief te worden. Ik kon niet alle dagen op café gaan en had aan mijn vrouw al eens laten vallen, dat ik toch nog een bijkomende job zou willen, gewoon om bezig te zijn en de financiële lasten, tijdens de herfst en wintermaanden, dragelijk te houden. Die knikte heel bevestigend en ik wist ook wel dat die niet tot in de lente met een zeurende vent wou opgescheept zitten.

Ter info nog, om beurten brengen mijn vrouw en ik, drie van onze kleinkinderen ’s morgens naar school en we halen ze aan het einde van de schooldag terug op.
Tot zover de inleiding.

Mijn vrouw wist me te zeggen, dat ik eens naar Ysuf moest bellen, dat is de man van een Turkse dame die ook kindjes naar dezelfde school, bracht. Ze gaf me het telefoonnummer.

Als ik de kindjes naar school bracht, ging ik nooit in gesprek met de andere ouders of grootouders, die begonnen toch alleen maar over hun kroost te babbelen. Een gesprek met een Turkse ouder van kinderen, zat er al helemaal niet in, die klitten altijd zowat samen.

Ik belde Ysuf de dag erna en die nodigde mij uit voor een gesprek.
Afspraak gemaakt en ik ontmoette een ongeveer veertig jarige Turk. Zijn eerste vraag was : “heb je er een probleem mee om voor een Turks bedrijf te werken ?” Mijn antwoord was volmondig : “neen”.

Dan beschreef hij het bedrijf. Ze hadden twee vrachtwagen, allebei Scania trekkers en twee opleggers van zestien meter, vijftig lang met een Thermo King koeling erop, daarnaast nog een Mercedes Sprinter, lange versie. Ysuf, de oudste had vier broers : Cem, Erdal, Burak en Volkan. De eerste twee reden om de week met zo’n Scania naar Turkije en kwamen de week erop terug. Burak en Volkan reden in de week dat Cem en Erdal terugkwamen, zelf met de andere Scania op naar Turkije. Onderweg kruisten ze mekaar ergens en spraken dan af om te eten. Per koppel reed de éne terwijl de andere sliep en omgekeerd. Dat gaf hen de mogelijkheid om bijna continu door te rijden. Vanuit Turkije brachten zij van alles mee. Olijven, olijfolie, Ayran (Turkse yoghurtdrink), charcuterie, specerijen, maar soms ook kleding, kortom, alles wat bij hun klanten verkoopbaar was. De taak van Ysuf bestond er in om de aangeleverde producten met zijn Sprinter te gaan afleveren bij de klanten in Vlaanderen en Nederland. Dat waren bijna uitsluitend Turkse Supermarkten. Tevens zorgde Ysuf voor bevrachting van de vrachtwagens richting Turkije. Dat was een full time job. Immers een vrachtwagen leeg naar Turkije laten rijden, is niet echt rendabel. De vrouw van Ysuf, deed de administratie.

Het was dus niet echt een transportbedrijf, maar een import- exportbedrijf met eigen rollend materieel.

Mijn job zou er in bestaan om, bij de aankomst van één van de vrachtwagens, die te komen lossen met een vorklift. Dat kon op onvoorspelbare momenten gebeuren. Eens een terugkomende vrachtwagen de Belgische grens over reed, belde die mannen naar Ysuf om hun thuiskomst aan te kondigen. Ongeveer een uur of twee later reed de Scania dan binnen en die moest dan direct gelost worden. Meestal gebeurde dat op de nacht van woensdag op donderdag of de donderdag zelf. De vrijdag ging dan, om beurten, één van de mannen van die truck, zijn nieuwe lading voor Turkije ophalen, ergens in Vlaanderen en de zondag vertrokken die twee terug richting Turkije. Voor de duidelijkheid : Cem en Erdal kwamen bijvoorbeeld toe in de eerste week van de maand, vertrokken ook terug aan het einde van die week en kwamen terug de derde week van de maand. In de tweede week kwamen Burak en Volkan toe, vertrokken twee dagen later en kwamen terug de vierde week van de maand.

Dat betekende dat elke week één Scania diende gelost te worden. Er zat natuurlijk een addertje onder het gras. Want eens de vrachtwagen gelost, diende de vracht nog wel verdeeld te worden in kleinere porties om te kunnen uitleveren aan de klanten. Die te leveren producten, diende ik per klant op een europallet te laden en folie er rond te doen. Als een vracht uit Turkije toekwam die volledig op paletten stond, was er geen probleem. Het lossen duurde dan minder dan een uur en aan de hand van de bestelbonnen die er waren, diende ik de meeste toegekomen paletten te verminderen zodat er één of meerdere paletten per bestelbon klaar stonden. Ysuf zou die dan gewoon met de vorklift in de Sprinter laden en de dagen erna na de klanten voeren.

Dat opsplitsen van een toegekomen lading, in kleinere pakketten per bestelbon, was niet zo’n probleem, behalve als er een lading toekwam die niet op paletten stond. Dan moest die hele lading uitgeladen worden op de door mij met de vorklift, één voor één aangedragen paletten. De hele vrachtwagen, zo’n kleine veertig ton, werd dan uitgeladen met de hand. Dat was niet te doen voor één persoon en dan werden de vrouwen van de vier chauffeurs erbij geroepen om de klus te klaren. Gezien de oplegger zo snel mogelijk leeg moest zijn, werden Selda, Rabia, Hatice en Meral, de respectievelijke echtgenotes van Cem, Erdal, Burak en Volkan opgetrommeld om te helpen. Soms kwam zelfs de vrouw van Ysuf, Mesrine mee helpen om die oplegger te ledigen en te verdelen over de bestellingen.

Als één van de Scania’s om bijvoorbeeld elf uur ’s avonds toekwam, met zo’n lading, dan gingen de chauffeurs ervan direct slapen en werden alle dames aan het werk gezet.

Met Ysuf kwam ik een prijs overeen per te lossen oplegger en dat bedrag, per week was meer dan voldoende om geen tuinklussen meer te moeten uitvoeren. Helemaal ging ik die tuinklussen niet afbouwen, want dan zou ik teveel tijd bij mijn echtgenote moeten doorbrengen, maar de meest vervelende kon ik zou wel droppen.

Ysuf en ik, kwamen tot een akkoord en ik hoefde maar op een Whatsappje te wachten voor elke klus die er aan kwam.

De eerste twee maanden, had ik elke week, meestal ’s nachts van woensdag op donderdag ongeveer een uur of twee werk om zo’n oplegger te ledigen en de vracht ervan, te verdelen over de bestellingen. Ik vond de job heerlijk. Helemaal alleen, met de vorklift midden in de nacht in het industriële gebouw rondrijden, vond ik geestig.

Het bedrijfsgebouw had vooraan twee kantoortjes, langs achter waren twee inrijpoorten voor vrachtwagens waardoor je met de vorklift rechtstreek in de oplegger kon rijden, verder een aparte inrijpoort voor de Sprinter en zeker nog zo’n tweeduizend vierkante meter opslagruimte.

Na één maand, vier keer zo gewerkt te hebben, had ik mijn maandelijks pensioen, meer dan verdubbeld, maar dan wel in ‘het donkergrijs’. Ik was in mijn nopjes.

Op een bepaald moment kwam de vrachtwagen van Burak en Volkan toe en daar zat geen enkele europalet in. Die was gewoon tot het nok geladen met kleding, met koorden in balen gebonden. Ysuf vervloekte zijn nonkel in Ankara, die instond voor de bevrachting richting België, maar er zat niets anders op dan de vrouwen op te trommelen.

Toen ik in het bedrijfsgebouw toekwam, was er nog niemand. Nog voor de vrachtwagen aankwam, stond Ysuf daar en die stelde mij voor aan de vier vrouwen. Alle vier met hoofddoek en alle vier, waren ze vooraf al op de hoogte van mijn aanwezigheid. Ze kwetterden onderling in het Turks. Daar verstond ik geen fluit van.

Toen Burak en Volkan uitstapten bij hun aankomst, vlogen Hatice en Meral rond de hals van hun echtgenoten, want ze hadden die mannen ongeveer veertien dagen moeten missen. Selda en Rabia, de echtgenotes van Cem en Erdal, keken een beetje jaloers, want hun venten waren al een week weg en zouden nog een week wegblijven.

Burak en Volkan gingen naar huis om te slapen. Ik stapte op de vorklift, schepte een europalet op van een stapel en reed naar de achterkant van de vrachtwagen die Ysuf ondertussen geopend had.

Ik smeet zoveel mogelijk balen kleding op die palet en reed ermee tot aan één van de lange tafels die daar stonden. Een baal kleding werd van de palet getrokken en op een tafel open gesneden en dan verdeeld volgens de bestellingen. Om de dames het een beetje gemakkelijk te maken, hield ik de palet van hoogte, sprong van de vorklift en trok de balen zelf op de tafels. De dames dienden ze dan enkel open te snijden en te sorteren. Dat deden ze, onder permanent Turks getater.

De vrachtwagen was iets voor middernacht toegekomen en was leeg tegen een uur of zeven ’s morgens. Ik hielp de dames nog tot alle kleding gesorteerd was en dat duurde bijna tot de middag. Mesrine had ons wel voorzien van zoete gebakjes en thee.

Toen alles gedaan was, ging ik nog een sigaretje roken, net buiten de poort en ik zag de vier dames vertrekken naar huis. Ysuf kwam even bij me staan en zei : “Rick, je hebt goeie punten gescoord bij mijn vier schoonzussen, ze waren in de wolken van jouw hulpvaardigheid”. “Ach, hoe sneller de job gedaan is, hoe beter”. “Ik kan moeilijk de vrachtwagen leegmaken en het dan onmiddellijk afbollen”. “Dan zouden die madammen vandaag nog heel de dag bezig geweest zijn”. Ysuf knikte.

Zo gingen er een aantal weken weer voorbij, maar met leveringen op paletten, dus geen dames te zien.

Begin juni van dat jaar, kwam er weer een vrachtwagen binnen, met gedeeltelijke lading op paletten en gedeeltelijk niet. Dit keer was het de Scania van Cem en Erdal en enkel de vrouwen van Burak en Volkan kwamen werken. Die van Cem en Erdal bleven thuis bij hun respectievelijke man.

Hatice en Meral, taterden weer honderduit tijdens het lossen en sorteren van de vracht. Af en toe zeiden ze wel eens iets in het Nederlands tegen mij, maar ze babbelden vooral met mekaar.

Ik werd daar een beetje ongemakkelijk van en besloot om stiekem zelf Turks te leren, kwestie van te begrijpen waar ze het over hadden.

Daar heb ik me natuurlijk ferm aan mispakt. De Turkse taal leren is aartsmoeilijk. Ik snap nog steeds niet hoe Turken of Marokkanen erin slagen om Nederlands te leren in het kader van hun inburgering en integratie. Die doen dat op minder dan een jaar, omdat ze het moeten. Ik worstelde, ondanks dat ik een serieuze talenknobbel heb, met de Turkse taal. Enkel met een Assimil-cursus, ging ik er niet komen, dus besloot ik om Turkse lessen te gaan volgen op maandag avond in het volwassenenonderwijs. Mijn madam had ik wijsgemaakt dat ik een cursus technisch tekenen volgde omdat het mij zogezegd interesseerde.

Na een paar maanden, lukte het mij toch al om gedeeltelijk te begrijpen wat de vrouwen van de chauffeurs met mekaar bespraken.

Na meer dan een jaar, wekelijks mijn job bij Ysuf ’s bedrijf te doen, kwamen er meerdere vrachtwagens waarbij de lading, geheel of gedeeltelijk, niet op paletten stond, toe. Telkens waren de echtgenotes van de chauffeurs aanwezig.

Als ik ze hoorde babbelen, kwamen bij hen, verschillende thema’s aan bod. Ze spraken over hun kinderen, over de schoolresultaten ervan, kortom over verschillende thema’s. Zonder dat ze het wisten, kon ik toch bijna alles wat ze zeiden verstaan.

Op een bepaald moment zei Selda : “die Rick hier, zou die besneden zijn ?” De andere dames lachten en Meral zei : “vraag het hem, hij is daar” en ze schudde haar hoofd ietwat in mijn richting. Selda zei direct : “dat durf ik niet, zottin”. Alle vier lachten ze. Selda zei : “ik heb nog nooit seks gehad met iemand anders dan Cem en die is besneden, zoals alle Moslims”. “Ik zou wel eens een niet besneden piemel willen zien”. Weer lachten ze alle vier.

Op een ander moment zei Hatice, toen haar man met die van Meral ergens in Turkije zat en slechts de week erop zouden terug zijn, dat ze, als haar vent weg was, gedurende die veertien dagen, het wel erg lastig had om seksloos door het leven te gaan. “Vinger jezelf dan toch klaar of koop een dildo” zei Meral daarop. Ik deed vanzelfsprekend alsof ik niets begreep van wat ze zegden. Meral voegde er nog aan toe dat ze bijna dagelijks, als haar vent, Volkan niet thuis was, zichzelf klaar vingerde en dat ze over een goeie dildo beschikte, die ze veelvuldig gebruikte. Selda deed een gelijkaardige bekentenis, maar had geen dildo ter beschikking en Hatice gaf hetzelfde aan.

Blijkbaar zijn Turkse vrouwen net als Vlaamse vrouwen en als ze mekaar goed kennen, wisselen ze nogal wat vertrouwelijke informatie uit over hun seksleven met hun echtgenoot. Op een bepaalde nacht, waren ze alle vier aan het tateren over de piemel van hun vent. Ze gaven de lengte aan, de dikte aan en hoe hun mannen neukten met hen. Mannen in Vlaanderen gaan nooit zo’n ‘vertrouwelijke’ dingen met mekaar delen, maar voor vrouwen, ook de Turkse dus, is dat geen enkel probleem en de normaalste zaak van de wereld.

Zo kwam ik te weten, dat geen van de vier mannen het kutje van hun vrouw wou likken, alhoewel de vrouwen daar regelmatig van droomden. Geen van de vrouwen wou anaal geneukt worden, dat mocht niet, maar bij alle vier de vrouwen was die vraag van hun vent al meermaals gekomen.

Meral zei op een bepaald ogenblik, we zullen een Vlaamse vent moeten vinden die ons kutje likt, want onze venten weigeren dat. Hilariteit alom was het gevolg. Selda zei : “we hebben er hier één rondlopen, vraag het hem” en met haar hoofd wees ze in mijn richting. Weer hilariteit alom bij de vier vrouwen, maar het thema ‘bedrog’ kwam boven en dan ontspon zich de discussie of enkel je kutje laten likken, wel bedrog was. Dat gaf een hevige discussie en die stopte maar toen Meral zei : “onze Rick hier, zou best mijn kutje wel eens mogen likken, ik zou dat geen bedrog vinden”. “Trouwens” zei ze, “ik zou het toch niet aan mijn vent vertellen, alleen weet ik niet of jullie het wel voor jezelf zou kunnen houden”. Daarop ontspon zich een discussie over onderling vertrouwen en dat ze alle vier mekaar blindelings moesten kunnen vertrouwen, wat er ook gebeurd. Als één van hen haar vent zou bedriegen, met wie dan ook, moesten de anderen zweren dat ze dat nooit aan iemand zouden vertellen.

Na wat gepalaver, zworen ze mekaar altijd te steunen en nooit iets indiscreet van mekaar aan iemand anders te vertellen, behalve onderling aan mekaar. Er ontspon zich een discussie over leeftijd, de mijne was in de zestig, de vier dames waren tussen de dertig en de vijfenveertig, wat toch een verschil is. Eén van hen vroeg zich af of ik, door mijn leeftijd ‘het nog wel zou kunnen’ en of ik wel een goeie kutjeslikker was of niet. Ik moest mijn hoofd wegdraaien, om mijn glimlach te verbergen.

De vier dames, waren eigenlijk boezemvriendinnen geworden van mekaar, terwijl ze eigenlijk slechts schoonzussen van mekaar waren en enkel met vier broers getrouwd waren.

Tijdens de meerdere nachten dat er zo gewerkt werd, werd er over van alles gebabbeld, maar ik hield mijn smoel toe en nam geen deel aan de conversatie, gewoon omdat ik ze zogezegd niet begreep.

Op weer zo’n avond, de binnengekomen vrachtwagen was net gelost, riep Selda, toen haar vent in Turkije zat : “dames, ik weet niet wat ik heb, maar ik zou zo éénder wat doen om klaar te komen”. “Ik sta zo geil als een gieter, en zou me door éénder wie laten neuken”. “Mijn vent blijft nog een week weg en zo lang hou ik dat niet vol”. De andere drie staan hardop te gieren van het lachen.

Ik doe alsof ik niet begrijp waarom ze lachen, maar dan zeg ik tegen Selda : “yardımcı olabilir miyim ?” (Kan ik je ergens mee helpen ?) De vier dames verliezen direct elke vorm van geluid en staan me met open mond aan te staren.

Na een minuut of zo zegt Selda vol ongeloof : “jij begrijpt wat wij zeggen ?” Ik knik. “Hoe lang al ?” “Oh, een paar maanden toch” zeg ik in het Turks. (Ik ga hier alle uitspraken in het Turks niet herhalen, maar gewoon in het Nederlands schrijven).

Selda reageert met : “heb jij echt alles begrepen wat we de laatste maanden tegen mekaar zegden ?” Ik knik weer en bij de dames valt natuurlijk het kwartje dat ze de laatste keren dat we samen werkten regelmatig over seks gebabbeld hadden, of beter over hun gebrek aan seks door de veelvuldige afwezigheid van hun respectievelijke echtgenoten.

Om er een schepje bovenop te doen, zei ik : “Selda, om op jouw vraag van een tijdje geleden te antwoorden : ik ben niet besneden en om op jouw opmerking te antwoorden Meral, ik ben een Vlaamse vent die graag een kutje grondig likt en gezien jij dat geen bedrog naar je echtgenoot toe, vindt, ga ik dat met alle plezier doen, als je dat wilt”.

De vier dames stonden perplex, nu wisten ze zeker dat ik alles gehoord en begrepen had van hun uitspraken voordien. Ze wisten niet wat zeggen. Door de erg genante situatie, durfden ze mij niet meer aankijken en keken dan maar stilzwijgend naar de grond.

De sfeer was erg somber en ongemakkelijk. Dan zei ik : “kom op dames, er is niets gebeurd, jullie zijn alle vier prachtige vrouwen, waar ik wel wat meer van zou willen, maar die vraag moet wel van jullie komen, dus zolang jullie mij niets vragen, doe ik ook niets”. Ze keken hem alle vier aan.

“Selda, ik ben niet eender wie, maar als je wilt, dan zou ik je graag van dienst zijn en jou doen klaarkomen”. Selda begon te blozen en keek fel naar de grond. Meral, de felste van de vier zei : “haha, daar sta je nu met je grote mond vol tanden”. “Durf je niet schat ?”

“Dat durf ik niet” zei Selda bedeesd. Rabia, wiens man samen met die van Selda ook in Turkije zat, zei : “ik zou wel willen, maar ik durf ook niet”. “Ok, niet dan” zei ik, “maar mijn aanbod blijft gelden”. Gezien de job van die nacht zo goed als gedaan was, verliet ik het pand. De vier dames bleven achter en leken nogal intens met mekaar in discussie te zijn.

De week erna, waren de mannen van Hatice en Meral onderweg en losten we de vrachtwagen van Cem en Erdal. Het was weer een vrachtwagen met ‘stukgoed’ dus met de hand te lossen. De sfeer tussen de dames en mezelf was niet meer dezelfde. Ze babbelden wel over van alles, maar niet meer over hun seksleven. Ik vervloekte mezelf al, dat ik hen had laten begrijpen dat ik Turks verstond.

Bij de volgende te lossen vrachtwagen, was geen hulp van de vrouwen nodig. Dat was de vrachtwagen van Burak en Volkan. Ik verwachte dus geen vrouwen te zien. Ik had bijna gedaan met lossen, als Selda en Rabia, binnenwandelden. Ik keek verbaasd.

Selda nam het woord en zei : “Rick, wij hebben met z’n vieren nog eens grondig nagedacht over jouw voorstel van veertien dagen geleden”. “Wij zijn Turks en wij mogen ons niet naakt laten zien aan een andere man dan onze echtgenoot”. “Maar wij zijn nog jong en vol leven, dus als onze echtgenoten van huis zijn met hun vrachtwagen, dan hebben wij het seksueel erg moeilijk”. “Wij dromen er alle vier van, om ons kutje af en toe te laten likken door iemand”. “Maar we zijn bang dat jij, dan gaat willen neuken en dat is bedrog, dus dat kan niet”. “We hebben er lang over gebabbeld en we hebben een vraag : Rick, zou jij bereid zijn om elk van ons vier, het kutje te likken, zonder dat wij ons daarbij naakt aan jou tonen en zonder dat je ons daarna bespringt ?”

Ze had de vraag gesteld, alsof ze vroeg of ik melk bij mijn koffie wou of niet. Erg zakelijk dus, maar mijn reactie was simpel : “Selda, ik leef al jaren als broer en zus met mijn vrouw en als ik jouw kutje of dat van Rabia hier zou mogen likken, dan heb ik tenminste iets in mijn volledig seksloos leven, nu heb ik niets”. “Dus ik beloof van jullie niet te bespringen”. Zowel Rabia als Selda, zuchtten opgelucht. De vraagstelling naar mij toe, was blijkbaar een moeilijke opgave geweest.

“Goed” zei Selda, “mag ik eerst ?” Ze keek daarbij naar Rabia, die duidelijk wat schuchterder was. “Kom” zei ze en ze pakte mijn hand en liep naar één van de twee kantoortjes. In elk ervan stond een lange sofa. Het éne kantoortje was van Ysuf en het andere van Mesrine, zijn vrouw. Selda liep naar dat van Mesrine, ging midden op de sofa zitten, trok haar lang gewaad dat ze droeg omhoog tot op haar buik en zo zag ik voor het eerst in mijn leven een bloot Turks kutje. Geen slip te bekennen. Ze had een landingsbaantje bovenop de venusheuvel alsof het ding diende om te zeggen : ‘daar is het te doen’.

Ik ging gewoon op mijn knieën voor haar zitten, tussen de hare. En zonder al te veel nadenken, stak ik prompt mijn tong tegen haar gesloten kutlippen. Ik trok ze, ietwat slepend omhoog over haar klit tot tegen de landingsbaan en gleed dan terug tot helemaal beneden, tot aan de onderkant van haar kutje. Met lange halen gleed ik zo, bij wijze van voorspel, van helemaal onderaan tot boven, links en rechts, aan de buitenkant van haar kutje om dan over de buitenste schaamlipjes te gaan. Ik keek even omhoog en zag dat Selda haar ogen gesloten had en haar hoofd achterwaarts op de rugleuning van de sofa gelegd had.

Geleidelijk aan, ging ik me meer concentreren op het midden van haar kutje en met lange halen ging ik zo door haar vrouwelijk juweel van onder naar boven en terug. De sap-productie vermeerderde zo, zienderogen. Dus was het moment aangebroken om met mijn tong zo diep mogelijk in haar te dringen en daar, kronkelend in rond te dwalen. Selda leek het aangenaam te vinden, want ze had haar handen bovenop haar kleed, op haar borsten gelegd en was die serieus aan het kneden. Na een paar minuten, gleed ik met mijn tong omhoog tot op haar klit en zoog me daar vast. Ik liet het tipje van mijn tong rond en op haar klit dartelen. Selda begon serieus te kreunen en te hijgen. Zodra ik haar klitje in mijn mond zoog en zachtjes begon te knabbelen, duurde het geen minuut meer, of ze begon hard kreunend klaar te komen. Ze brabbelde van alles in het Turks, dat ik nu nauwelijks verstond. Ik begreep wel dat ze hard kreunend klaar kwam. Al die tijd had ik mijn handen aan de zijkant van haar kont gehouden en daar wat gekneed. Als de gilletjes van haar klaarkomen wat verminderden, begon ik terug lange halen over heel haar kutje te geven zonder nog die klit te beroeren. Na enige tijd, hief ik mijn hoofd op en met een erg nat smoeltje keek ik naar haar. Selda voelde dat en deed loom haar ogen open. Dan vroeg ik : “lieve Selda, was dat wat je wou ?” Ze keek op me neer en zei : “nog een miljoen keer, Rick, maar nu moet je Rabia verwennen”.

Rabia, was heel de tijd, in de grote opslagruimte gebleven. Selda riep : “Rabia, kom naar hier”. Ik ging met mijn kont op mijn hielen zitten en wachtte gewoon. Selda nam haar jurk vast en smeet die gewoon over haar benen en bedekte zich zo terug volledig. Dan stond ze op en Rabia kwam binnen. “Leg je midden op de zetel voor Rick” zei ze “ en geniet”. Hetzelfde tafereel speelde zich af. Selda liep naar buiten, Rabia’s rok ging omhoog, blote kut, likken als de beste en nog geen tien minuten later kwam Rabia gillend klaar. Die maakte veel meer lawaai dan Selda. Niet dat ik dat erg vond. Daarna waste ik mijn smoelwerk aan de lavabo in de kamer en gingen we naar huis.

De week erna, likte ik Hatice en Meral naar de zevende hemel en alle weken die volgden, werden de twee dames waarvan de mannen in Turkije zaten, grondig door mij klaar gelikt.

Elke week twee kutjes likken vond ik zelfs best geestig. Weken aan één stuk ging dit door. Wel moet ik eerlijk toegeven, dat het likken van twee kutjes elke week, mij telkens met een erg stijve lul naar huis deed gaan. Elke keer, eens thuis, gaf ik mezelf een afrukbeurt van jewelste.

Soms veranderen dingen erg geleidelijk aan. Als ik één van hen hun kutje likte, dan had ik altijd mijn handen gewoon op de zijkant van hun blote heupen. Het was bij Hatice, denk ik dat ik op een bepaald moment mijn handen onder haar opgerolde kleed op haar blote buik legde. Die protesteerde niet, en iets later zelfs, nam ze één hand van haar borsten die ze kneedde, bovenop haar kleed, weg, nam mijn pols vast en stoof zo mijn hand onder haar kleed omhoog tot ik de borst in kwestie kon vastpakken. Geen bh te bespeuren. Dan legde ze haar hand terug bovenop haar kleed en bovenop mijn hand onder dat kleed dus. Mijn andere hand schoof ik dan ook maar onder het kleed naar de andere borst. Dat was blijkbaar een grens verlegd.

Na een paar weken, had ik van alle vier, de borsten meermaals gekneed tijdens hun respectievelijke lik-beurten. Ik vermoed dat ze onderling overlegd hadden en het kneden van borsten ook niet meer als bedrog zagen.

Toen het weer eens de beurt aan Meral was, na Hatice, vroeg die, vermoedelijk omdat Hatice al naar huis was : “mag ik jouw onbesneden piemel eens zien ?” “Is dat wel verstandig ?” vraag ik. Ze kijkt me onbegrijpend aan. Ik zeg bijna verontschuldigend : “hij is niet echt meer in slappe toestand”. “Hoezo ?” vraagt ze, “krijg jij een stijve piemel door aan onze kutjes te likken ?” Ik knikte. “Toch wil ik hem zien” zei ze beslist, “ik zal hem niet aanraken”. ‘Verdomme’ dacht ik bij mezelf.

Een twintig seconden later, hangt mijn jeans en mijn boxershort op mijn enkels en sta ik met een loeiharde stijve pik voor haar. “Woauw” zei ze, “dat is een mooi exemplaar”. Ze keek zelfs verwonderd toen ik met één hand de voorhuid van mijn lul ‘demonstreerde’. “Heb jij telkens je ons gelikt hebt en daarna naar huis gaat, altijd een stijve piemel ?” Ik knikte weer. “Wat doe je daaraan dan” vroeg ze. “Elke keer handwerk” zei ik. Ze smeet haar kleed over haar naakte onderlichaam en ik deed trok mijn broek terug op. We verlieten het pand. Ik twijfel of ze iets aan de andere schoonzussen verteld had over het gebeuren.

De week erop was het de beurt aan Selda en Rabia en de week erna terug aan Hatice en Meral. Die wou per sé laatst aan de beurt. Ik likte haar weer klaar onder stevig gekneed van de borsten en na haar klaarkomen zei ze : “Maak je piemel bloot, ga in de zetel zitten, als je wilt”. Nog nooit heb ik me zo snel uitgekleed. “Niets hiervan aan de anderen vertellen alsjeblieft”. Een seconde later zat ze op haar knieën over mijn onderlijf en begroef ze mijn lul in haar kutje. In geen tijd, reed ze zich klaar naar een tweede orgasme en ik spoot omhoog vanuit mijn lul met zo’n kracht dat het zwart voor mijn ogen werd.

In de maanden die volgden, werd elke vrachtwagen die te lossen was, half uitgeladen, gaf ik een likbeurt aan één van de dames, wiens beurt het was, neukte in alle mogelijke standjes, en bij het einde van het werk, kwam de tweede dame aan de beurt. Op die manier had ik voldoende recuperatietijd tussen de twee beurten. Zonder dat ze het van mekaar wisten, zijn ze alle vier spontaan met mij in ‘neuk-modus’ gerold.

Het zich niet naakt aan mij vertonen, is ook geleidelijk aan verdwenen. Of ze dat onderling besproken hadden, weet ik niet, maar ik vermoed van wel. Bij elke aankomst van een vrachtwagen, ledigde ik eerst met de vorklift de trailer, dan kwam de eerste dame aan de beurt en dan werd de lading verdeeld, waarna de tweede dame aan de beurt kwam.

Alles liep op wieltjes, van woensdagnacht op donderdag, neukte ik elke week twee mooie Turkse dames.

De enige die nog bijna roet in het eten kwam gooien, was Mesrine, de echtgenote van Ysuf. Die had natuurlijk in haar kantoortje een vlek sperma op de grond gevonden. De week erna, kwam ze onverwachts in haar kantoortje binnen. Selda had ik die nacht al geneukt, die was al naar huis, dus ik was Rabia een beurt aan het geven. Die had een heel praktische geest en zei : toen ze zag dat ik Rabia op z’n hondjes neukte : “dat wil ik ook”. Drie op één nacht leek me, gezien mijn leeftijd niet doenbaar, dus zei ik, dat we een andere oplossing diende te vinden.

Doodleuk zei ze : “Ysuf vertrekt elke maandagmorgen om acht uur om te gaan leveren en ik zit hier elke maandag helemaal alleen, dus kom maandag maar naar hier tegen een uur of negen”.

Sindsdien neuk ik Mesrine elke maandag voormiddag, voor mijn vrouw een tuinklus die ik niet kon laten vallen, en elke woensdagnacht twee andere Turkse dames. Het leven kan mooi zijn, als je voor een Turkse transportonderneming werkt.
Voor commentaar op dit verhaal, stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site.

Sensuele groeten, Rick