Dit is een erg vrouwonvriendelijk, vulgair, grof, maar wel, grotendeels, waargebeurd verhaal. Alleen de namen van de personages en de locaties zijn veranderd.
Onderstaand verhaal is me verteld door Ralf, een vroegere schoolkameraad van me.
Ralf groeide op in de Hoogstraat in Antwerpen. Dat is zowat de omgeving waar alle brocante- en antiekwinkels van de stad zich bevinden. Ralf Peters woonde met pa, Bert en ma, Mathilde boven de zaak. Ik deed samen met hem het lager onderwijs. Daarna ging ik naar het hoger en Ralf ging naar de kunstacademie. We verloren mekaar uit het oog.
Zo’n twintig jaar later kreeg ik dit verhaal van hemzelf te horen. Ik schrijf het in de ik-vorm omdat zulks makkelijker leest.
Verhaal:
Mijn fascinatie voor kunst en antiek, kreeg ik van bij de geboorte met de paplepel ingelepeld. Mijn vader had een goed draaiende zaak en ik mocht veel meehelpen bij het restaureren van meubeltjes. Er zat veel rommel tussen dat ‘antiek’.
Op mijn acht verloor ik mijn mama aan een slepende ziekte. Ze was toen nog geen veertig. Dus hielp ik van dan af mijn vader in de zaak en leerde ik ook al snel koken en het huishouden doen. Pa en ik verdeelden de taken en hielden ons met brocante bezig. Sinds de dood van ma, heb ik nooit nog een vrouw, in zijn buurt gezien.
Twee mannen bij mekaar, een jonge, ik dus en een oudere, die samenleefden is niet de ideale opvoeding voor een puber, maar we sloegen ons er door. Toen ik tijdens de pubertijd vragen begon te stellen over seks, wimpelde mijn vader die altijd af met de woorden : “dat is voor later”.
Op mijn zeventiende kwam hij ’s avonds laat in mijn slaapkamer en wierp een boekje op mijn bed. Hij had dat zelf gevonden tussen een hoop rommel van een inboedel die hij gedaan had. Hij maakte immers regelmatig een heel huis leeg na het overlijden van iemand. Dat boekje bleek een pornomagazine te zijn. Bert zei : “zoon, alles wat je moet weten over seks, staat daar in”. Mijn seksuele voorlichting beperkte zich dus tot het lezen van één pornoboekje. Daarin stonden afbeeldingen van mannen met joekels van piemels die gepijpt werden, neukten of zich af trokken. Hij kreeg kutjes te zien, vrouwen die anaal geneukt werden, die andere vrouwen likten of zelfs de kont van een man likten.
Bij mij bracht dat enige beweging in mijn piemel te weeg en zonder dat ik het goed beseft heb ik me afgetrokken op zo’n beelden. Op de kunstacademie, leerde ik veel bij over antiek, maar kwam ik ook Mia tegen. Mia was beeldschoon, tenger met niet al te grote borsten, ravenzwart lang haar en met een leuk snoetje. Na een maand of twee, deed ik de oefeningen in het pornoboekje na met Mia. Ik liet het haar zelfs zien en beiden werden we er erg geil van. Ietwat stuntelig in het begin, leerden we mekaar neuken. Ik likte haar kutje zoveel ze wou, zij pijpte me zoveel ik wou, we neukten op mijn slaapkamer zoveel we konden. Pa was toch steeds bezig in de winkel op het gelijkvloers of in het atelier achter de winkel.
Zes maand na mijn afstuderen aan de kunstacademie, trouwden we. Ik hielp in de winkel en het atelier en als Mia er was, zei pa dikwijls, ga naar boven, pak ze maar eens grondig en zorg daarna voor het eten. Zowat elke dag neukten Mia en ik voor het eten en daarna, eens we in bed lagen, nog eens. Dat was een zalige tijd.
Ik de jaren die volgden, schuimde ik antiek en brocantemarktjes af op zoek naar waardevolle spullen. Dat lukte redelijk goed. Ik wou geen aftandse rommel in de winkel verkopen. Pa was daar erg tevreden mee. Onze brocante- en antiekwinkel, weer meer en meer een echte antiekzaak. Gewone tweedehandsspullen kregen bij ons geen plaats meer. De verdiensten stegen aanzienlijk. Pa tevreden in zijn atelier, Mia deed meestal de winkel en als ze iets niet wist, vroeg ze het aan mijn vader. We kregen zelfs een soort van positieve reputatie. Een winkel waar je aan redelijke prijzen, mooi antiek kon kopen.
Die periode duurde meer dan tien jaar. Toen Mia en ik zo ongeveer zevendertig waren, werd Mia ineens ziek. Men zegt wel eens : de geschiedenis herhaalt zich en inderdaad, ook Mia, gaf na een jaar of drie, gevuld met chemotherapie en bestralingen, de geest.
Ik was kapot van verdriet. Mijn pa ook, want die kon het erg goed vinden met Mia. Helaas was zij niet meer en pa en ikzelf waren opnieuw op mekaar aangewezen.
Door mij bezoek aan antiek- en brocantemarktjes, werd de ruimte achter de winkel te klein. Dus ging ik op zoek naar ruimte. Dat was allemaal erg duur per vierkante meter. Uiteindelijk, na lang zoeken vond ik, in de buurt van Boom een oude steenbakkerij die leeg stond. Ik kon die voor een habbekrats huren op voorwaarde dat ik alle eventuele reparaties en alle onderhoud, voor mijn eigen rekening nam. Die ruimte van zo’n tienduizend vierkante meter, was ideaal om een massa antiek in op te slaan.
Na de dood van Mia, deed ik de winkel in de Hoogstraat, pa deed de restauraties en elk weekend, ging ik wel snuffelen op één of ander brocantemarktje. Alles wat echt antiek leek, kocht ik. Soms vergiste ik me, dat was een goeie leerschool, maar na een paar jaar, wist ik met het blote oog, elk waardevol antiek spul, tussen een hele hoop rommel, ter herkennen.
Gezien mijn pa, in het weekend meestal alleen was, ging hij al eens iets drinken in een nabijgelegen bruin café. Zo kwam hij Magda tegen, een vrouw, die zowat het tegenbeeld van mijn ma was. Magda was mollig, van dezelfde leeftijd als mijn pa en ze had al eens een paar keer wat in onze iets gekocht. Blijkbaar klikte het tussen die twee. Voor het eerst in mijn leven zag ik pa, verlegen en schuchter iets doen. Namelijk het voorstellen van Magda aan mij. Ik kon het goed vinden met Magda en zei haar dat ik echt hoopte dat zij er zou in slagen om mijn vader gelukkig te maken. Magda zei, dat ze daarvoor haar stinkende best ging doen.
Voor mezelf bouwde ik in de loods, die ik gehuurd had een keuken, een badkamer, een woonruimte en dergelijke en ik trok daar in. Zo hadden pa en Magda toch enige privacy. Magda was mij daar ontzettend dankbaar voor. In de week nadat ik verhuisd was, trok zij bij pa in. Na een tijdje begon zij de winkel voor haar rekening te nemen en pa deed weer de restauraties in zijn atelier.
Ik was nog geen veertig, toen ik een nieuwe Mercedes Sprinter, lange versie gekocht had. Met de vorige had ik menig antiekmarktje bezocht en er zelfs dikwijls in geslapen, in een hangmat die ik binnenin hing, voor het geval dat zo’n marktje meer dan één dag duurde. Meestal kwam ik na zo’n marktje met de Sprinter vol spullen naar huis gereden.
Zo ook op een zondagmorgen. Ik was vrijdagmorgen, erg vroeg vertrokken naar Lille in Frankrijk, waar een gigantische rommelmarkt gehouden werd. De zaterdagavond was de bestelwagen propvol, dus een tweede nacht in de bestelwagen overnachten zat er niet in.
Ik reed naar huis en kwam zo tegen een uur of acht zondagmorgen toe in het dorpje waar ik mijn loods en ondertussen, woning had. Ik het dorp, was ik zowat het buitenbeentje. Tot mijn verbazing ging zowat de hele bevolking van dat dorp, nog elke zondag naar de mis in de katholieke kerk, pal in het midden van het dorp. Iedereen kende iedereen in het dorp en ik sprak met weinigen van hen. De dorpelingen zochten geen contact met mij. Vermoedelijk omdat ik bijna altijd, legerbottines aan had, een ietwat militaire lijkende parka droeg en verder een T-shirt of een pull. Ik had dan wel een ietwat militair kapsel, maar zo’n nozemfiguur waren ze in het dorp niet gewoon en bovendien hadden ze me nog nooit in de kerk gezien. Wat een schande was dat !.
Ik trok me daar niet veel van aan. Die zondagmorgen, parkeerde ik mijn nieuwe Sprinter, vlak voor de enige bakkerij van het dorp. Ik had honger en ging dus naar binnen. Netjes schoof ik aan in de rij en keek naar mijn bomvolle Sprinter, die er vlak voor, mooi reglementair geparkeerd stond. Er stond zeker tien man voor mij, dus dat kon even duren. Ik bewonderde dus verder mijn eigen bestelwagen.
Het was bijna aan mij, toen ik ineens een rood Vespabrommertje tegen de linker voorkant van mijn bestelwagen zie knallen. Hoe ze dat deed weet ik niet, maar ze kwam van de overkant van de straat en reed recht naar mijn Sprinter toe. Ik vergat de broodjes die ik wou kopen en liep naar buiten. Al het volk in de bakkerij stond perplex te kijken naar wat ik deed. Ik hielp een jong meisje recht voor de bumper van mijn wagen. Haar brommertje was total loss. Erger nog, de hele voorkant, kant chauffeur van mijn Sprinter lag aan diggelen. Koplamp versplinterd, motorkap ingedeukt, de grille helemaal aan stukken en zelf het stuk metaal boven het linker wiel was helemaal ingedeukt.
Het meisje krabbelde recht en wauwelde wat. Ik kon het niet verstaan. Dus zei ik : “ik laat een ambulance komen”. Ze begon te huilen en zei : “niet doen, mijn vader vermoord me want ik heb wat coke gesnoven”. Van het volk in de bakkerij, waren er een paar naar buiten gekomen. Ik zei : “ze wil geen ambulance, weet er iemand van jullie waar die woont ?” wijzend op het jonge ding, die op haar kont voor mijn bestelwagen zat. Een jonge kerel zei : “ik haal haar vader of moeder wel” en hij sprintte weg.
Ik vroeg haar of ze pijn had, hielp haar recht en zette haar op de dorpel van de bakkerij. Met mijn GSM nam ik een paar foto’s van de voorkant en zijkant van mijn bestelwagen en van haar brommertje. Ik nam ook een foto van haar remspoor op de weg. Blijkbaar had ze nog geremd, maar was daar veel te laat aan begonnen.
Vijf minuten later, komt blijkbaar haar moeder aangewandeld. Een nogal kordate, hooghartige dame, met een lange rok tot op de grond en lange haren in een dot. Ik had haar al eens uit de kerk zien komen. Naast haar liep de jonge kerel en aan de andere kant, liep een kalende, magere man met een ringbaardje. Blijkbaar was dat haar vader. Die vroeg : “heeft u de politie al gebeld ?” Ik zei : “neen”. “Goed zo”, zei hij. Hij gaf me een visitekaartje met hun adres op en ik gaf in ruil het mijne. “Laat een bestek maken voor de schade”, zei die vent “en kom ermee langs, dan kunnen we dat onder ons regelen”. Ik knikte. Ik ging in de bakkerij wat broodjes halen en smeet de kapotte spullen van mijn bestelwagen op de passagierszetel. Dan reed ik naar huis. Daar laadde ik de hele bestelwagen leeg en de maandag reed ik ermee naar de Mercedesdealer. Die raamde de kosten op zo’n kleine vijfduizend euro. Hij maakte een mooi bestek op en zette dus alles op papier. Ik kreeg een kopie, de garagehouder stak het origineel in een enveloppe en overhandigde mij die.
Ik reed naar huis, sorteerde mijn aankopen en ging wat administratie doen. Tegen half acht ’s avonds, die maandag, belde ik bij hen aan. Na enige tijd deed de mama open. Die keer nors en zei : “mijn man is niet thuis, die is naar een vergadering van de kerkfabriek”. Ik zei : “mevrouw Servranckx, ik heb uw man niet nodig, ik kom enkel het bestek afleveren dat de Mercedesgarage, mij deze morgen gemaakt heeft”. “Dat is het bedrag van de schade die uw dochter aan mijn bestelwagen veroorzaakt heeft”. “Haar Vespa is ook volledig vernield, dus dat zijn ook nog eens bijkomende kosten”. “Bon ik ben ermee weg, ik zie het bedrag van het bestek wel op mijn rekening verschijnen en dan kan ik mijn bestelwagen laten repareren”. “Wacht er alstublieft niet te lang mee, want ik heb mij Mercedes Sprinter, quasi alle dagen nodig en in de staat waarin hij nu is, mag ik er wettelijk niet mee rijden”. De dochter had ik niet gezien en ik vertrok.
Ik had nog wel een oude Landrover met een gesloten aanhangwagen die ik kon gebruiken en daarmee vervoerde ik de nodige, nieuw aangekochte spullen naar de winkel in Antwerpen.
Dinsdag zag ik niemand en ik keek naar een pornofilmpje die avond en genoot van een grondige aftrekbeurt. Het was al van in Frankrijk, de vrijdagavond geleden dat ik me nog afgetrokken had. Dus enig drukverlichting was nodig. Ik keek naar een filmpje van een oude en een jonge lesbienne die mekaar grondig verwenden. Borsten werden gelikt, kutje werd gelikt en zelfs het kontje werd grondig gelikt. Nog voor het korte filmpje gedaan was spoot ik mijn sperma voor mij op de vloer. Ik kuiste dat op en ging slapen.
De woensdagavond, rond acht uur werd er gebeld. Mevrouw Sevranckx en haar dochter maakten hun opwachting. Ik nodigde ze uit in mijn woonkamer en bood ze iets te drinken aan. Beiden wilden een thee en ik nam me dan maar een koffie.
De moeder nam het woord en zei : “mijnheer Peters, het bestek voor uw wagen is erg hoog”. “Volgens mijn man, speelt u onder één hoedje met de garagist en heeft u daarom een bestek van bijna vijfduizend euro aan ons bezorgd”. “Dat is sterk overdreven”. “Ten tweede beweert mijn dochter, dat u gelijktijdig met haar toekwam bij de bakker en dat u haar aanreed”.
Ik bekeek haar met verbazing en zei : “mevrouw Servranckx, uw dochter liegt”. “Ik stond al derde in de wachtrij van meer dan tien, bij de bakker, daar zijn een tiental getuigen van”. “Mijn bestelwagen stond dus al even stil, gezien ik achteraan in de rij moest aanschuiven en netjes mijn beurt moest afwachten”. “Dat is één”. “Ten tweede gaf uw dochter, net nadat ze gevallen was aan dat ik geen politie moest roepen, want dat ze coke gesnoven had”. “Dat is twee”. “En ten derde mevrouw, is het bestek door een officieel Mercedes dealer gemaakt”. “Die gaat met zoiets geen fraude plegen”.
“U hoeft me natuurlijk niet te geloven, dat is uw volste recht, maar dan bellen we nu de politie, die gaat de bakker en de bezoekers van zondag wel bevragen, die gaat een proces verbaal opstellen, die gaat, op mijn aanraden, een haartest van uw dochter laten doen, op sporen van drugs en de verzekeringsmaatschappij gaat wel het nodige doen om een expert aan te stellen, die exact de schade gaat vaststellen”. “Indien uw dochter onder invloed van één of ander spul was, gaan zijn niets betalen en alle kosten sowieso op u verhalen”. “De kosten van de Vespa zijn dan integraal ook ten uwen laste en zo’n ding kost ook iets meer dan vierduizend euro”. “Bovendien gaat de rechter helemaal niet kunnen lachen met uw dochter, wanneer hij vast stelt dat zij op een zondagmorgen onder invloed van drugs een ongeval veroorzaakt heeft”. “De juridische gevolgen zijn enigszins onvoorspelbaar, maar zeker niet te onderschatten”. “U heeft dus tot eind deze week tijd om mij het bedrag van het bestek te betalen, of ik ga naar de politie”. “U kiest mevrouw”.
Hij vrome, katholieke gelaat van mevrouw Servranckx, keek erg somber. De dochter keek benauwd. Ik keek hen rustig aan. Ze verlieten mijn pand en ze hadden zelfs niet van hun thee gedronken.
Ik had het weekend dat volgde enkel een kleine rommelmarkt te bezoeken in Limburg. Dat was op zaterdag. Toen ik met de Landrover tegen een uur of negen toekwam, stonden mama en dochter Servranckx voor mijn deur te wachten. Ik nodigde ze weer binnen en gaf hen opnieuw een thee.
Dan begon mama Servranck : “mijnheer Peters, wij kunnen het bedrag van het bestek niet betalen en wij willen vooral geen problemen met de politie”. “Het zou verschrikkelijk zijn mocht hier in de gemeente geweten zijn dat mijn enige dochter zich sporadisch bezondigd aan het gebruik van drugs”. Ik keek hen verbaasd aan. Hun reputatie was blijkbaar erg belangrijk.
“Kunnen we geen andere oplossing bedenken mijnheer Peters ?” Ik dacht na en ongetwijfeld, geïnspireerd door het pornofilmpje van die oudere en jongere lesbienne, schoot me een idee te binnen.
“Wat is uw voornaam mevrouw Servranckx ?” “Hilde” zei ze. “En de uwe ?” vroeg ik aan de dochter. “Bieke” zei die.
Ik greep een blocnote en begon te schrijven.
Ik, Hilde Servranckx en mijn dochter Bieke Servranckx, verklaren hierbij volledig eens te zijn met, en met enthousiasme onderstaande activiteiten te willen uitvoeren :
Ten eerste : Hilde Servranckx verklaart om voor de volgende vierentwintig maanden, in het bijzijn van mijnheer Peters, elke week minstens één keer het kutje van haar dochter Bieke, grondig te likken tot ze klaar komt.
Ten tweede : Bieke Servranckx verklaart om voor de volgende vierentwintig maanden, in het bijzijn van mijnheer Peters, elke week minstens één keer, het kutje van haar mama, Hilde Servranckx, grondig te likken tot ze klaar komt.
Ten derde : Zowel Hilde en Bieke Servranckx, verklaren op erewoord nooit een orgasme te faken.
Ten vierde : Hilde Servranckx, verklaart om voor de volgende vierentwintig maanden, zich minimaal éénmaal per week, te laten neuken door de heer Peters in de opening van zijn keuze en dat in het bijzijn van haar dochter Bieke.
Ten vijfde : Bieke Servrancks, verklaart om voor de volgende vierentwintig maanden, zich minimaal éénmaal per week, te laten neuken door de heer Peters in de opening van zijn keuze en dat in het bijzijn van haar mama.
Ten zesde : verklaart Hilde Servranckx om voor de volgende vierentwintig maanden, minstens één keer per week, het strontgat van haar dochter en dat van de heer Peters, grondig met haar tong te neuken.
Ten zevende : verklaart Bieke Servranckx, om voor de volgende vierentwintig maanden, minstens één keer per week, het strontgat van haar mama en dat van de heer Peters, grondig met haar tong te neuken.
Ten achtste : bij het wekelijks bezoek van Hilde Servranckx aan de heer Peters, zal zij voor de volgende vierentwintig maanden, met enthousiasme de heer Peters tongkussen, telkens hij daarom verzoekt. Tevens zal Hilde Servranckx de heer Peters likken op al de plaatsen op zijn lichaam die hij aanwijst en de heer Peters pijpen, slikken inbegrepen, op simpel verzoek en zo lang de heer Peters aangeeft. Dit alles met maximaal enthousiasme.
Ten negende : bij het wekelijks bezoek van Bieke Servranckx aan de heer Peters, zal zij voor de volgende vierentwintig maanden, met enthousiasme de heer Peters tongkussen, telkens hij daarom verzoekt. Tevens zal Bieke Servranckx de heer Peters likken op al de plaatsen op zijn lichaam die hij aanwijst en de heer Peters pijpen, slikken inbegrepen, op simpel verzoek en zo lang de heer Peters aangeeft. Dit alles met maximaal enthousiasme.
Ten tiende : zullen zowel Bieke Servranckx als haar mama, alle seksueel getinte wensen van de heer Peters, zonder tegenspraak en onmiddellijk uitvoeren en dat voor de volgende vierentwintig maanden.
Ten elfde : “Bieke Servranckx verbindt zich er toe, om vanaf heden geen coke of andere drugs te gebruiken gedurende de volgende vierentwintig maanden.
Tot slot, als twaalfde punt, zal de heer Peters de kosten aan zijn bestelwagen op zich nemen, een nieuwe Vespa aan Bieke Servranckx bezorgen en alle voorzorgsmaatregelen nemen om zo discreet mogelijk met zowel Hilde als Bieke Servranckx om te gaan, dit met de bedoeling van alle activiteiten voor de heer Servrancxk en alle andere buitenstaanders, verborgen te houden.
Gelezen, goedgekeurd en voor akkoord : Bieke Servranckx, Hilde Servranckx, Ralf Peters
Zowel Hilde als Bieke hadden mij met verbazing alles zien opschrijven. Ik las het nog eens na en schreef het geheel over op een blanco vel. Dan legde ik één vel voor Hilde op tafel en het andere voor Bieke.
Beiden begonnen te lezen. Bieke met stijgende verbazing. Hilde ook maar die werd gelijktijdig eerst erg rood en dan bijna purper in het aangezicht. Eens Hilde het hele papier gelezen had, keek ze me aan. Ze leek razend. Ze stond op ontploffen. Ik zei niets. Dan vloog ze uit en riep : “jij bent een gore, vuile klootzak”. “Zo’n vunzigheid, zo’n smeerlapperij, dat kan niet, dat wil ik niet en al zeker niet in bijzijn van mijn dochter”. “Jij moet trouwens met je poten van mijn dochter blijven, vettige smeerlap”. Ik luisterde stoïcijns. Bieke zat ook met een rood hoofd, maar zei niets.
Ik liet Hilde uitrazen en zweeg. Ik moet toegeven dat de situatie mij beviel, ik had een licht spottende glimlach op mijn gelaat en keek hen beide aan. Hilde raasde verder en smeet mijn de meest vuile bemerkingen naar mijn hoofd.
Zodra ze stilviel zei ik : “mevrouw Servranckx, u heeft de keuze : vijfduizend euro ophoesten waardoor u waarschijnlijk bankroet gaat en deurwaarders over de vloer krijgt, vermoedelijk verplichte opname van je dochter en uit huis geplaatst zien, omwille van druggebruik en dan nog de hele gemeenschap hier in het dorp die u, uw dochter en vermoedelijk heel uw familie als druggebruikers en misschien zelfs drugdealers gaat aanschouwen”. “Vierentwintig maanden, aan twee keer per week is tweehonderd en acht keer, of honderd en vier per persoon”. “Dat is ongeveer aan een kleine vijftig euro per keer, per persoon en u hebt zo’n tienduizend euro verdient” zei ik nog lachend.
De kleur van Hilde Servranckx veranderde van paars naar bleek wit. Ze hapte naar adem en na een paar minuten zei ze tegen haar dochter : “we zijn hier weg uit dit hol van verderf”. Ik moet toegeven dat ik niet erg christelijke activiteiten in mijn lijstje vermeld had.
Beiden vertrokken. In het buiten gaan zei ik nog : “volgende week vrijdag staat het bedrag van het bestek op mijn rekening of u staat hier ter mijner beschikking”. Ze keek me woest aan en zei : “ik val nog liever dood” en ze sloeg de deur met een harde klap achter haar en haar dochter dicht.
De week die volgde trok ik me nog twee keer af op een filmpje van een oude en een jonge lesbienne. Hilde en Bieke waren ongetwijfeld niet lesbisch, maar dat kon me niet deren. Tijdens die week, zal Hilde wel mogelijkheden gezocht hebben om ergens minimaal vijfduizend euro te lenen, maar op zo’n korte termijn leek me dat onmogelijk. Bovendien wist ik dat ze nog een hypotheek op hun huis hadden, dat maakte het dus nog onwaarschijnlijker.
De zaterdag en zondag daarop, zou ik naar een brocantemarkt in de buurt van Houffalize gaan. Ik zou zaterdag erg vroeg moeten opstaan, dus de vrijdagmiddag belde ik gewoon naar het telefoonnummer op het visitekaartje. Hilde kwam aan de lijn. Ik had vooraf mijn bankrekening gecheckt. Geen storting gevonden. Ik zei aan Hilde : “mevrouw Servranckx ik heb zonet mijn bankrekening nagekeken en er staat geen storting op”. “Ik verwacht u binnen het uur hier bij mij”. “Het is nu iets na twaalf, als u en uw dochter niet hier bent tegen ten laatste veertien uur, dan sta ik om kwart na twee bij de politie”. Ik haakte in. Dan nam ik een douche, scheerde mijn vitale onderdelen wat bij, maakt mijn aars met een peer erg proper en zo fris als een hoentje met een nieuw T-shirt over mijn bast, een fris gewassen joggingbroek aan en op blote voeten ging ik in mijn sofa zitten.
Ik wou net rechtstaan om fatsoenlijke kleding aan te gaan doen, om de politie met een bezoek te vereren, als de bel van mijn voordeur gaat. Hilde stond alleen voor mijn deur. “Waar is je dochter ?” vraag ik. Hilde zegt : “die gaat naar de hogeschool in Boom en bij gebrek aan vervoer, moet die met de bus komen en die zal er maar tegen vijf zijn”. “Ik heb een papiertje gelegd op de eetkamertafel, dat ze van zodra ze thuis, is, naar hier moet komen”.
“Goed” zei ik, “dan kunnen wij alvast beginnen”. Ze keek me met angst aan. Ik liep mijn woonkamer in en zij volgde. Ik installeerde me in een zetel en zij wist niet goed wat doen, dus zei ik : “helemaal uitkleden en je kleding op de eetkamertafel leggen”.
Heel traag en duidelijk met heel veel tegenzin deed ze dat. Ik schatte haar tussen de veertig en de vijftig. Haar borsten waren groter dan ik verwacht had en die hingen wat door. Voor haar kut stond een heel bos kreupelhout. Haar oksels waren ook niet geschoren. Ze was niet echt dik, maar eerder licht mollig. Rimpels op benen of armen waren er nog niet. Ik bekeek haar en zij bekeek mij. Ik was nog volledig aangekleed en ik stond recht.
Ik liep naar de eetkamertafel waar de twee papiertjes op lagen die ik de week ervoor geschreven had, lagen netjes naast mekaar. Beide had ik al ondertekend. Er lag een stylo bij en ik zei : “Hilde, wees zo vriendelijk om beide documentjes te ondertekenen alsjeblieft, anders krijgt je dochter geen nieuwe Vespa”. Ze had me met de ogen gevolgd, ze aarzelde maar nam toch de stylo en ondertekende beide documenten. Zo stond ze met haar kont, die wel iets te breed was, naar mij en iets voorover. Bij mezelf dacht ik : ‘die vette billen gaan veel kletsen van mij krijgen’. Dus zei ik : “trek je kontkaken eens uit mekaar, ik wil je aars zien”. Ze verstijfde maar bewoog niet. Ik zei harder : “sneller, ik wil je strontgat zien !”
Heel aarzelend en zelfs bibberend, legde ze haar handen op haar kont en trok die een beetje uit mekaar. Ze had niet door dat ik vlak achter haar stond. Ik greep haar op haar achterhoofd in de haren, trok haar hoofd wat achteruit en ik zei : “als ik iets zeg of vraag, dan doe je dat onmiddellijk, begrepen ?!” Ze trok haar kont helemaal open en ik liet haar haren los en stak prompt mijn wijsvinger zo diep ik kon in haar aars. Ze bewoog voorwaarts, maar die tafel stond in de weg. Ik duwde hard door en trok wat terug om dan weer hard in haar gat te duwen. Dat deed ik een keer of zes en bekeek dan mijn vinger. Geen vuiligheid te zien. “Proficiat, proper kontje” zei ik. “Leg je midden op een sofa” zei ik.
Ik trok mijn T-shirt uit en mijn jogging en stond zo direct in mijn blootje. Ik ging recht tegenover haar en spreidde mijn benen. Ik zag haar naar mijn piemel kijken. “Benen zo ver mogelijk open” zei ik. Dat deed ze. “Kut open trekken” zei ik. Dat deed ze ook. “Goed zo” zei ik en ik bekeek haar ongegeneerd. Ze hield haar kutlippen open en ik keek ‘binnen’. Mijn piemel leek dat leuk te vinden, want die verhardde enigszins. Hilde keek wat verbaasd.
Dan zei ik : “neem met één hand een tepel in je hand, trek die omhoog en klets met je andere hand, zo hard je kunt tegen die omhoog getrokken borst”. “De borst niet loslaten”. Ze keek verschrikt. “Nu !!” zei ik. Ze deed wat ik vroeg. Echt hard sloeg ze niet, maar ik zei een paar keer : “harder !” en ze begon toch stevig door te slaan. Haar hele borst werd rood. Na een tijdje zei ik : “andere borst en nog harder slaan”. Ik zag ze beginnen hijgen. Toch deed ze verder en sloeg veel harder tegen haar andere borst. Ik liet een hele tijd begaan.
Dan zei ik : “kom maar uit je zetel, maar wel op handen en knieën en kruip in mijn richting”. “Ik wil dat je mijn ballen komt likken”. “Weer keek ze verschrikt, maar kwam met enige moeite uit de zetel. Ik lachte en zei : “zo, mijn geil slavinneke, ik ga jou tot mijn persoonlijke slet promoveren, als je precies doet wat ik zeg en ik ben er zeker van dat je het nog leuk gaat vinden ook. Met een redelijk rood hoofd had ze gehoord wat ik zei en ze leek redelijk kwaad, maar ze kroop toch dichterbij tot tussen mijn knieën. Eens vlakbij mijn balzak zei ik : “tong uitsteken en voorzichtig mijn ballen likken”. Ze keek omhoog naar mij met angst in de ogen. Dan zei ze : “ik deed zoiets nog nooit en ik wil dit eigenlijk niet”.
Ik zuchtte en zei : “ok, dit is misschien wat snel voor jou”. “Kruip maar terug naar jouw zetel”. “Vooruit, hop, terug in jouw zetel”. Ik bleef zitten. Dan zei ik : “begin maar terug jouw eigen borsten te slaan, zoals daarnet”.
Ik stond recht en liep op haar toe. Ik zag de angst in haar ogen terugkomen. Dan knielde ik voor haar neer tussen haar benen. In een reflex wou ze haar benen tegen mekaar doen. Ik hield die tegen en ging wat meer tussen haar knieën zitten. Dan boog ik voorover en zette mijn mond ineens over haar klit. Ze gaf een eerste klets tegen haar éne borst. Ik stak mijn tong diep in haar kut. Daar liet ik die kronkelen. Hilde kreunde. Later zou ik vernemen dat haar kut nog nooit gelikt was, dat was blijkbaar geen al te katholieke bezigheid volgens haar vent.
Ik zette door en likte driftig doorheen heel haar kut. Het kreupelhout voor haar kut, irriteerde me mateloos, maar soms moet een mens wat moeite doen om iets te bereiken. Dat haar op haar kut, kleefde trouwens ondertussen toch grotendeels tegen haar kutlippen omwille nattigheid door mijn gulzig gelik. Mijn handen lagen op de zijkant van haar heupen. Ik neep er ferm in. Van helemaal onderaan haar kut, likte ik tot boven op haar klit. Daar zoog ik me even vast en ik ging dan terug naar beneden.
Het kletsen tegen haar eigen borsten was ze blijven doen. Dus bleef ik maar likken. Tot mijn stomme verbazing, en vermoedelijk ferm tegen haar wil in, begon Hilde in geen tijd te gillen. Ze probeerde wel haar geluid in te houden, maar dat lukte haar niet. Ik slurpte nog wat verder door haar kut om zo de bijgekomen sappen weg te likken en zij bleef nog een hele tijd kreunen. Dus besloot ik om door te gaan. Haar klit liet ik een tijde gerust maar ik likte ‘in de diepte’ voor een hele tijd. Mijn tong liet ik naar hartenlust in haar kutje kronkelen. Van zodra ik voelde dat mijn tong toch vermoeidheidssymptomen begon te vertonen, zoog ik me opnieuw vast op haar klit. In geen tijd, begon ze opnieuw te gillen in een soort van vervolgorgasme. Ik was aangenaam verrast.
Bij het vervolgorgasme van Hilde was ze stilgevallen met haar handen op haar borsten. Later vernam ik dat ze in heel haar leven, nog nooit gelikt was aan haar kutje en dat seks met haar vent, al van na de geboorte van haar dochter Bieke, niet meer voorgevallen was.
De erg katholieke achtergrond van Hilde en haar vent, verklaart dat natuurlijk deels en dat verklaart ook deels waarom ze zo snel op mijn gelik aan haar kut, klaar gekomen was. Ik zette me wat rechter, met mijn kont op mijn hielen en nog steeds geknield tussen haar knieën. Ik bekeek haar hele lichaam dat voor mij uitgestrekt, midden in de sofa lag. Het bos kreupelhout voor haar kut, was zeiknat. Haar handen lagen stil en omvatten haar borsten, haar ogen waren gesloten en haar lichaam hijgde nog uit.
Einde deel 1, vervolg in deel 2
Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.
Sensuele groeten,
Rick