Op (mijn) maat gemaakt.

Zoals aangekondigd verzorgen Dirk-Jan en Yvonne (Zie verhaal ‘De Eenhoornjagers’) mij uitstekend. Ze regelen van alles voor me omdat ik ze volledig van dienst ben. Zoals afgesproken pikken ze me die zaterdag, 23-jun-2018 ruim na 8 op bij mijn ouders, in Amersfoort. Meneer rijdt zelf in hun nieuwe Tesla, model-X met van die vleugeldeuren. Wow! Wat een luxe ding is dat, de rit naar Meneers ambachtelijke kleermaker in Naarden is perfect en duurt amper een half uur. Dus ruim voor openingstijd, 9:00 komen we aan, parkeren via de zijkant aan de achterkant van het gebouwtje. Daar gaat een deur open, de Tesla had de man al een locatiebericht gestuurd toen we in de buurt waren.
Terwijl we naar binnen gaan zijn de begroetingen tussen hen heel hartelijk, ze gaan blijkbaar al jaren terug. Een assistent komt erbij, uit een deur iets achter ons. Overduidelijk in al hun woorden en bewegingen zijn man/vriend. Ik sta nog zwijgzaam te kijken als de winkeldeur met veel gerammel opengaat, een derde man komt binnen met een houten koffertje. Ook die wordt begroet, is hier blijkbaar kind aan huis. Er valt een stilte als hij me aanstaart. Ook de andere kijken me dan aan. Yvonne schraapt haar keel en introduceert me, ‘Dat is Janus, we hebben deze eenhoorn 24 dagen geleden opgestreken en staat sinds de 15e onder contract. Hij moet de commando’s nog goed leren uitvoeren. (Zie ‘De Eenhoornjagers -contract- ‘). Zoals jullie zien, ons nieuw project want naast het ontwikkelen van zijn onmiskenbare talent ook zijn kleding, verzorging en voorkomen. En…, waar anders als bij jullie te starten?’

De drie heren lachte hardop. ‘Wel-wel Janus’, neemt de kleermaker het woord, met duidelijk Italiaans accent, ‘Goedemorgen Janus…, welkom…, je bent hier in goede handen van mijn man (assistent) Teun, onze mobiele kapper, Daan en mijzelf, Silvio. Teun en Daan zullen je helpen aan een nieuw kapsel en een hele garderobe met jeans, T-shirts en overhemden, allemaal te maken op jouw speciale maten die we doorgekregen hebben…, die voor ons overigens nog te ontdekken zijn…, want we zien niets…, met wat je nu aanhebt…, vreselijk jongen! Waarom doe je dat? Ik heb de hele tijd nog niets gezegd, deze vraag heb ik niet verwacht, maar ik antwoord eerlijk, ‘Ik ben erg skinny meneer, schaam me ervoor en tja, U weet dus ook dat ik nogal een afwijking tussen mijn benen heb…, toch?’. Iedereen lacht, de kleermaker gaat verder, ‘Nou joch, een lelijk lichaam bestaat niet, wel verkeerde en lelijke kleren die het niet mooi maken. Dus…, dit is de laatste dag dat je die veel te ruim, baggy troep draagt!’ Nooit meer na onze services Meneer en Mevrouw! Stemverheffend naar Dirk-Jan en Yvonne. Die kijken tevreden knikkend heen en weer van hem naar mij en terug. ‘Dus’, gaat Yvonne verder’, dan starten maar, toch?

Ze wacht niet op een antwoord, kijkt me recht in mijn ogen aan en zegt langzaam en duidelijk, ‘Laat je maar eens zien Janus’. Kijk, dat begrijp ik dus trekt ik eerst de te grote hoodie/sweater over mijn hoofd uit. Leg hem op de grond als ik buk om mijn sneakers los te maken die ik uit schop als ik weer rechtop ga staan. Daar maakt ik de trekband los van mijn ook te grote lounge broek die daarop vanzelf omlaag valt. Ik hoor kuchen, O’s en A’s terwijl ik eruit stap, voor mijn erg bekende geluiden, behalve het hoge ‘Mio Dio! È proprio vero?’. Geen idee wat het betekent maar iets met God en ongeloof concludeer ik omdat hij mijn kruis wantrouwend bekijkend op me toe komt lopen. ‘Janus, presenteer!’ klink het op harde commandotoon van Meneer. Dus ga ik direct rechtop staan, spreidt mijn voeten uit elkaar en verstrengel de vingers van beide handen, achter mijn hoofd. De kleermaker draait zich verrast om naar hem, ‘Ik durf het bijna niet te vragen Meneer, maar mag ik?’. Ik zie hem te hard lachen om te antwoorden en heftig ‘Ja’ knikken. De kleermaker draait zich om en pakt mijn slappe lul beet terwijl hij de andere hand vlak op mijn ondermaag duwt en omlaag laat glijden. ‘En jullie ook hoor’, vult Mevrouw aan voor de assistent en de kapper. Die komen aarzelend naar me toe, kijken gebiologeerd naar wat de kleermaker, mijn zak omlaag persend, met de andere hand omhoog buigt.

Mijn 15…16cm slappe lul. Hij sist terwijl hij langzaam mijn vochtige voorhuid omlaag stroopt, zo de dikkere eikel ontbloot en dan mijn hele pik, bij de wortel pakkend, in het rond draait. Als hij ermee stopt, zijn kameraden aankijkend, grijpt de assistent toe. Hij plaatst zijn vlakke hand onder mijn zak en tilt hem op, als lijkt hij het ding te wegen. ‘Aaah, verhip Silvio! Dit is de grootse die ik ooit in het echt zie…, niet van die porno-shit maar voor het echie…, dat volume?!’. Ongevraagd licht Mevrouw toe, ‘kun je nagaan, hij is gister nog uitvoerig gemolken door Gerrit’. Die naam zegt ze wat, bijna alle drie reageren ze tegelijkertijd ‘jullie geile tuinman!’ en beginnen weer te lachen. ‘Kom’, gaat Silvio verder, lopend en wenkend, ‘gaan we verder, alles is voorbereid’ en iedereen volgt hem, Teun de assistent trekt me aan mijn lul de volgende ruimte in, duwt tegen mijn schouders en zet me in het midden van de grote ruimte neer. Een enorm bankstel tegen de lange wand waar Meneer en Mevrouw gaan zitten. Op de bijzettafels staan drankjes, thee, koffie en hapjes klaar. Op een tafel ernaast liggen een hele stapel grijswitte lappen. Dat blijken later allerlei eerder voorbereidde jeans-, T-shirt- en overhemd-patroonvormen te zijn die ze na metingen van mijn lijf gebruiken als passtukken voor mijn op maat gemaakte kleren. Aan een ander muur hangen tientallen rollen stof. En achter me had ik een lange tafel gezien met een houten rek, vol met messen en scharen. Daarnaast een ingewikkeld uitziende naaimachine.

Ik sta daar ‘op rust’ terwijl Silvio en Teun hun colbert uit doen, hun mouwen hoog opstropen en een meetlint uit hun geruite gilet halen. Daan, de kapper, slaat zijn houten koffertje open wat hij op een keukenstoel heeft gelegd en komt met een schaar op me af en begint slissend aan mijn wilde bos, blonde krullen te rukken en trekken, af en toe knippend. In een paar seconden staan drie man om me heen te draaien, plukken, trekkend, metend. Duwen mijn armen omhoog, omlaag wanneer ze willen, terwijl Silvio vooral bezig is in mijn kruis. Van Daan mag ik naar omlaag kijken, zie dus niet wat hij doet maar voel het wel. Hij meet alles van alles, lengte, dikte zelfs de opening tussen mijn strakke V-ondermaag en rechte lijn tussen vooruitstekende heupbeenderen. Mijn ‘heup-bridge’, vernoemd naar de bekendere ‘bikini-bridge’ bij vrouwen blijkt ruim 1, bijna 2 centimeter te zijn, afhankelijk of ik in- of uitadem. Het is koud in het atelier, dat help me niet al te opgewonden te worden, maar nadat ik tijdens een korte pauze een Red Bull krijg, is het onvermijdelijk.

Als ik het naar binnen slok beslist Yvonne. Zij gaat duidelijk over mijn ‘esthetiek’ zoals zij het noemt. Ik krijg super strakke, hele skinny jeans met powerstretch stof. Silvio suggereert een hele lage taille. Ik heb immers helemaal niets, geen (vet)rolletjes weg te werken, sterker nog, de lage taillehoogte zal mijn extreem zeldzame, sexy heup-bridge accentueren. Als stof kiezen ze een blijkbaar hele dure demin-stof van Levis. Meneer beslist dat ik alle mogelijke kleuren moet krijgen. Origineel jeans blauw, maar ook zwart, grijs, zilver, zelfs bruin en vooral, wit. Hij wil dat ik drie witte krijg want hij denkt dat zulke witte jeans veruit het mooiste zijn op me. En zoals gezegd, dan kan ik niet anders, ik begin te lekken, weet dat dat de voorbode is van meer, veel meer. Het is Daan die dat het eerste ziet. ‘Kijk-kijk hij gaaaat’, schatert hij. In no time krijg ik daar volledig tentoongesteld een glinsterend, druipende erectie. Silvio is er als de kippen bij.

‘Laat zien’, klinkt het commando van Mevrouw. Zoals bijna instinctief aangeleerd buig ik op dat commando met wijd gespreide knieën zo ver mogelijk achterover. Mijn armen zo hoog mogelijk optillend om mijn balans te houden. Zoals opgedragen geef ik hem zo makkelijk toegang tot mijn kroonjuwelen die hij als een bezetene begint te meten. ’21 bij 7,5’, mompelt hij na mijn lul en ‘5x 8’voor mijn eikel. Dan pakt hij testikel voor testikel en alhoewel ze niet veel groter zijn dan normaal meet hij toch, ‘bijeen 8x11x5’. Zijn assistent noteert alles en de kapper kijkt toe en als Yvonne ze vraagt ‘En wat denken jullie, doen we met die lekkage? Silvio komt weer overeind, ‘Daar hebben we ook wel wat voor…, denken we’. Als hij staat draait hij zich naar Meneer en Mevrouw op de grote zitbank en gaat verder. ‘Vanwege dit joch’s uniek mannelijke genitale lichaamsbouw, snijden we extra ruimte in zijn kruis en strekken we de powerstretch demin stof, extra ver uiteen voor zijn zak. Vanwege zijn lekkage en omdat de denim stof erg hard, grof is, terwijl ‘ie geen ondergoed draagt, willen we een zacht zijde inpasstuk maken rond zijn kruis tot diep in zijn rechterpijp. Hij is rechts dragend, dus daar gaat zijn pik omlaag. Die zijde laag zal de jeans ook beschermen tegen al zijn lichaamsvocht wat uit zijn pik stroomt’.

‘Klink goed Silvio, je bent geniaal’, klinkt het bewonderend van Meneer. ‘Maar daarvoor Meneer’ gaat hij verder, ‘moeten we nog welke enkele tests doen. Ziet u, de demin en snit zijn zo strak dat de belijningen van zijn geslacht hoe dan ook perfect leesbaar blijven, maar anderzijds, als we een te zware, dicht-geweven zijde kiezen is het wel ondoordringbaar, maar gaan die lijnen verloren. We moeten dus testen wat de meest lichte weving het moet worden…, maar hoe laten we hem meer lekken…?’vraagt hij enigszins verbouwereerd. Maar Yvonne is zijn redding, ik weet wel wat, ‘Suck’ commandeert ze me. Tja en dat is de eerste keer dat dat commando gebruikt wordt, maar ik ken het nog. Ik ga dus weer rechtop staan en buig naar voor, naar beneden. Dun en lenig als ik ben vouw ik mezelf haast dubbel terwijl ik mijn harde, stijve pik beetpak en omhoogsteek, recht naar mijn mond. Ik zuig mijn dikke eigen eikel naar binnen, en al masserend met mijn tong, duw ik die verder en verder tot mijn lippen mijn balzak kussen. Dieper kan niet. Bijna 21cm pik zit in mijn mond, de eikel voorbij mijn huig, in mijn keel. En-god, wat lek ik door al die geilheid ik voorvocht. Ik proef mezelf zoals ik al zo vaak gedaan heb. Ik ga door, pijp me traag maar intens, zuig, lik en bijt zachtjes op mijn eigen pik en eikel.

Ze laten me maar even met ‘rust’, een ferme tik op mijn schouder laat me overeind staan met mijn pik stijf, recht omhoog tegen mijn maag persend. Ik ben wat duizelig maar zie een hand met een doek mijn pik grijpen, afwrijven en weer verdwijnen. De tweede tik op mijn schouders betekend dat ik me weer moet gaan pijpen. Ach, waarom ook niet? Mijn voorvocht productie neemt toe naarmate ik meer en meer naar mijn hoogtepunt toe werk maar iedere keer word ik onderbroken door een ‘schoonmaakactie’, de test van een andere zijde stof. Na de zesde keer hou ik het niet meer en kom klaar. Ik kan nog net op tijd mijn pik uit mijn mond trekken, schuin afbuigen en buiten adem, fluim na fluim van me wegspuiten. Wazig rondkijkend hoor ik een heel zacht, bedeesd applausje. Ik kom langzaam bij, Meneer en Mevrouw zijn vanuit hun bank druk bezig de kleermakers te instrueren terwijl de kapper bezig is, witblonde krullen om me heen op de grond vallen. Als mijn knieën totaal ongecontroleerd beginnen te trillen, krijg ik een houten keukenstoel aangeboden. Daarop zittend krijg ik allerlei hapjes, van koeken tot kaas en crackers met opnieuw een groot blik Red Bull. Terwijl de naaimachine hard zoemt, piept en kraakt past de assistent me allerlei T-shots en overhemden. Een simpel Ja of Nee van Mevrouw is blijkbaar genoeg voor een aankoop.

Het is ruim na de lunch als Silvio triomfantelijk aan komt lopen met een sneeuwwitte jeans in zijn handen. Met een knikje van Meneer draait hij zich om naar mij, ‘Passen jochie’, is zijn kort bevel. Ik sta op en pakt het ding aan. Best zwaar, best stevig merk ik stap ik erin. Ik moet mijn tenen echt ver omlaag steken, zo nauw is de pijp. Als die zit de tweede om het hele ding met twee handen omhoog te trekken. Nou, dat valt tegen. In tegenstelling tot die overgrote lounge broeken zit deze super strak, gelukkig maar stretcht het ding aanzienlijk als ik de band om mijn heupen sla. Tjeeeee, zit dat nauw en veel strakker als de speedo ’s die ik zelden draag! Nadat ik de laatste van vijf knopen vastzet, kijk ik op. Ze staren me alle vijf aan, bekijken me traag van koop tot teen en terug. Mevrouw staat op uit de bank, loopt op me af en legt een hand plat in mijn ruis, knijpt zacht in mijn afgetekende, slappe pik die schuin rechts omhoog staat. Ik word er gelijk weer geil van. Ze weet het, voelt het en blijft me ‘masseren’. Mijn zak knedend met haar nadere hand, leidt ze groeiende pik verder, schuin omhoog. Als de groei eruit is concentreert ze de massage met de toppen van haar vinger, precies op en net achter mijn dikker afgetekende eikel. ‘Presenteer’ beveelt ze me heel zacht in mijn oor. Ik doe wat ik moet, ga steviger rechtop staan, vouw mijn handen achter mijn hoofd in elkaar terwijl mijn lijf de heupen dierlijk instinctief ritmisch in haar handen persen. Ik weet niet hoe lang, maar volgens mij best wel snel kom ik kreunend klaar terwijl ze me met haar handen nog steeds mijn zak en eikel masseert. Ze moet het voelen, moet mijn pulserend pompende ballen en schokkende, hengstend bewegende eikel door de stof heen voelen. Pas lang na mijn laatste orgastische stuiptrekking doet ze een stap naar achter. ‘Niets te zien’, is haar droge conclusie waarop alle andere zwijgend, instemmend knikken. ‘Goed werk weer Silvio en Daan’, gaat Meneer verder. Ik besef het nog niet, maar ik schijn ook een ander kapsel te hebben gekregen.

Ik moet blijven staan terwijl grote papieren tassen zakken worden ingepakt. Die ene jeans moet ik aanhouden terwijl ze me een T-shirt geven Het nieuw ding zit perfect. De assistent brengt zak na zak naar buiten, naar de auto. Daan bedankt Meneer voor een paar bankbiljetten en bedankt Mevrouw voor de enerverende ervaring. Er zit in tegenstelling tot de mijne een enorme vlek in zijn donkerblauwe jeans. Zittend mijn schoenen aantrekkend krijg ik nog drie tips van Silvia. (1) ‘Split je geslacht, pers je slappe lul zo ver mogelijk in je rechterpijp en leg, draag je balzak zo hoog mogelijk, links. Zo ‘split’ de jeans je zaakje het minst pijnlijk uiteen en tekent het zich op zijn allermooist af. Verder, (2) je gulp bestaat uit knopen. De volgende keer kun je het beste bovenste een of twee losmaken als je een erectie krijgt. Je rechtopstaand lul is immers veel langer als de taillelijn van de jeans. Dus koop nooit een rits omdat die je dunne gevoelige huid daar zal bekrassen of er zelfs mee in de knel kan raken. Je zou niet de eerste man zijn die hiermee bij een kleermaker eindigt enne (3) gebruik je unieke, altijd openstaande heup-bridge om snel en makkelijk met een hand je hele zaakje in positie te persen die het meeste comfort geeft bij die geile looks.

Ik blijf zwijgen, ook als ze me goede dag wensen. Ik ben doodop en moet vreselijk wennen aan die jeans. Zo strak! Het lijkt wel of ik continue beetgegrepen word. Het heeft daarom wel een week of twee geduurd voordat ik eraan gewend ben, ook met de andere jeans die de dagen erop geleverd werden. Allemaal perfect, allemaal mooi, maar toch… Zoals altijd voel ik me volkomen naakt het beste op mijn gemak.
Van de andere kant de op- en aanmerkingen die ik daarna op mijn looks krijg zijn vooral erg geil en verbazingwekkend. Lang niet altijd, maar vaak zie ik nieuwsgierige blikken op mijn naar mijn kruis gericht. Soms glimlachend en vriendelijk en ook af en toe een boze blik van zowel vrouwen als mannen. Over het algemeen gluren en giechelen de vrouwen slechts, tikken snel hun vriendin(nen) aan die dan hetzelfde gedrag tonen. Een enkele vrouw maar veruit de meeste mannen (en dan niet alleen homo’s) zijn veel explicieter. Ze bekijken me ongegeneerd, heel uitgebreid en lijken iedere bolling te bestuderen. Soms stellen ze me de gekste vragen zoals, ‘Wat geeft je dat beest te eten…?’, ‘Ik heb medelijden met jou liefjes…’, ‘Die wil ik wel eens helemaal afrollen…’, ‘Die is volgens mij precies mijn maat…’, ‘hang hem er eens uit…!’, ‘Je moet goed getraind zijn om zo’n gewicht te dragen…’ en de beste tot nu toe: ‘Mag ik hem pijpen, ik moet morgen nog kunnen lopen…’.

(Uiteraard zijn voor privacy alle namen veranderd, behalve die van mij)