Ontgoocheling deel 1 van 5
Dit verhaal is nogal extreem maar waar gebeurd dus plaats ik het bij ‘waar gebeurde verhalen’. Enkel namen en locaties zijn wat gewijzigd omwille van privacy.
Eerst de situatie wat uitleggen.
Ik ben Rick, ondertussen gepensioneerd, maar het verhaal vond plaats toen ik ongeveer veertig was (eind jaren negentig dus). Op dat moment een goeie vijftien jaar getrouwd met Marianne, vier kinderen, twee jongens en twee meisjes, alle vier in de puberteit alhoewel de oudste van de vier net het eerste jaar aan de universiteit in Leuven begonnen was. De rest zat nog in het middelbaar.
Ik heb sinds ikzelf van de universiteit kwam, een job in de Antwerpse haven bij een expeditiebedrijf. In het vooruitzicht van de dure universitaire studies die eraan zaten te komen voor alle vier de kinderen, had mijn vrouw besloten om ook een job te zoeken en was ze part time begonnen bij een immobiliën kantoor. Zij werkte alle voormiddagen van negen tot één, inclusief de zaterdag. In die tijd woonden wij nog in het huis van mijn schoonmoeder in de zuidelijke rand van Antwerpen. Zo een beetje tussen de wijken Brederode en Markgrave in. Mijn schoonmoeder, een schat van een vrouw, was al weduwe van toen mijn vrouw een jaar of acht was. Mijn vrouw is in dat huis als enigste kind opgegroeid. Nog een geluk dat haar vader, die ik dus nooit gekend heb, nogal vermogend was en mijn vrouw dus een nogal zorgeloze jeugd heeft gehad. Mijn schoonmoeder bezat het huis, was nooit moeten gaan werken en had bij mijn weten ook nooit behoefte gevoeld aan een vriend. Mijn vrouw had geen weet van enige mannelijk gezelschap bij haar moeder. Het was er nooit geweest.
Het huis zelf was heel ruim, helemaal onder kelderd, ruime woongelegenheid op het gelijkvloers, een grote badkamer op het eerste en twee grote slaapkamers en een zolderverdieping. Toen we pas getrouwd waren, sliepen zowel Ma (mijn schoonmoeder dus) en Marianne en ik op het eerste. Ik had bij de komst van de kinderen op de tweede verdieping twee grote kinderkamers ingericht. In de éne sliepen de jongens in de andere de meisjes. Toen de oudste van de vier kinderen twaalf werd, heb ik de kelderverdieping helemaal ingericht met twee slaapkamers en een hobby ruimte, de rest bleef kelder. De meisjes kregen elk apart een kamer op de tweede verdieping. Er was wel wat heen en weer geren elke morgen omdat er maar één badkamer was, maar nadat ik bij de jongens een douche ruimte installeerde in de kelderverdieping, verbeterde dat.
In het begin van ons huwelijk deden Marianne en ik niet veel meer dan gaan werken, eten en vrijen. Dat laatste was bijzonder passioneel en we konden maar niet genoeg van seks krijgen. Ma, moet dit in die tijd dikwijls door de muren heen gehoord hebben, maar heeft er nooit met één woord over gerept. Toen de kinderen kwamen, werd het vrijen een heel stuk minder. We hadden natuurlijk geluk, wij woonden gratis, wij hadden een gratis babysit, allebei een job, geen zorgen en vier wolken van kinderen. Tussen hen was er telkens bijna twee jaar leeftijdsverschil.
We konden met zijn allen elk jaar een mooie vakantie naar Spanje, Italië of Turkije nemen, we bleven gespaard van gezondheidsproblemen en het leven kabbelde rustig verder. Alleen het seksuele tussen mijn Marianne en mij, werd als maar minder en minder. Ik wil hier geen klaagzang afsteken maar het passionele was weg. Als ik wou vrijen, dan werd het meer en meer een verplicht nummer. Mij pijpen wou Marianne al helemaal niet meer, terwijl ze dat in het begin van onze relatie regelmatig deed. Nu moest ik er bijna om smeken. En dan is het geile plezier er ook direct van weg. In het begin befte ik haar altijd als we de liefde bedreven, maar ook dat wou ze minder en minder. We hebben daar natuurlijk over gesproken maar toen Marianne me vertelde dat zij eigenlijk pijpen nooit graag gedaan had, brak er iets in mij. Op de duur werd vrijen een maandelijks verplicht nummer waarbij ik in werkelijkheid gewoon ‘mijn zak in haar leeg schudde’. Huwelijkse verplichting voldaan op ongeveer tien minuten tijd.
Van begin af aan was Ma zowat mijn persoonlijke coach. Regelmatig had ik met haar nogal vertrouwelijke gesprekken. Nooit werd evenwel haar of ons liefdesleven besproken. Wel werd er over de kinderen, het werk en dergelijke gesproken en soms zaten we gewoon samen een koffie te drinken zonder iets te zeggen op het kleine koertje achteraan de gelijkvloerse verdieping. Toen ik naar de veertig liep qua leeftijd was zij al een stuk in de zestig. Als ik dan toch eens iets over mijn liefdesleven zei, dan zei Ma doodleuk :”dat is privé Rickje (zij is de enige die mij mijn hele leven lang met het verkleinwoord van mijn voornaam aansprak)”. “Neem een hobby.” En daarmee was de kous af voor haar.
Het kabbelend leventje dat we toen hadden, ging zijn gangetje. Het voor mij heel grote tekort aan passie en seksualiteit werd meer en meer gecompenseerd door mezelf voor mijn pc in mijn werkkamer af te trekken. Ik betaalde nooit voor enig abonnement, maar er waren genoeg gratis korte filmpjes te vinden die me toen konden opwinden. Alle mogelijke categorieën kwamen aan bod. De woorden van mijn schoonmoeder indachtig, had ik mijn hobby gevonden en na verloop van tijd ging ik altijd een half uur na mijn vrouw slapen om mezelf eerst even af te rukken. Mijn vrouw en waarschijnlijk ook mijn schoonmoeder zullen dat wel geweten of op zijn minst vermoed hebben, maar zij zwegen in alle talen. Velen mannen boven de veertig zullen zich hier wel herkennen in de situatie. Ik was evenwel niet van plan om mijn vrouw te gaan bedriegen en al zeker niet om geld te gaan uitgeven aan betaalde liefde. Alhoewel de situatie voor mij nogal ontgoochelend was, bleek er toch terug een zekere harmonie ontstaan te zijn.
Het monotone leventje kabbelde rustig verder. In de week werken, eten, wat tv kijken of lezen, afrukken en gaan slapen. In het weekend boodschappen doen op zaterdag, auto poetsen en op zondag met de kinderen, mijn vrouw en Ma naar een pretpark (we hebben ze toen allemaal gedaan in de Benelux) en maandag terug gaan werken.
Tot hier de situatie uitleg, nu het verhaal.
Weerom de woorden van Ma in gedachten, ging ik op zoek naar een andere hobby voor in het weekend. De meeste sporten spraken me niet zo aan, maar door een collega op het werk liet ik me overhalen om eens te gaan golfen. De eerste twee, drie jaar, ging ik elke zaterdag golfen. Frisse buitenlucht, wandelen in de natuur, liefst op mijn ééntje en af en toe tegen dat balletje kloppen. Allemaal heel ontspannend en aangenaam dat wel, maar op een bewuste zaterdagmorgen, het was lichtjes aan het motregenen, keek ik naar het witte balletje dat ik net met een putter naar de hole deed hobbelen om dan vast te stellen dat dat verrekte balletje vijf centimeter voor het putje stil bleef liggen. Ik heb toen hard gevloek en tegelijk vroeg ik me af wat ik daar deed. Al meer dan vier jaar ging ik elke zaterdag met een stok tegen een stom wit balletje slaan om dat in een klein putje te krijgen en dat deed ik dan achttien maal na mekaar. Wou ik dat nu echt verder doen voor de rest van mijn leven ? Geen denken aan, nog dezelfde dag heb ik al mijn golfspullen met een kleine advertentie te koop aangeboden voor een spotprijs, een paar weken later was alles verkocht en ik ben nooit meer naar een golfterrein gegaan.
Toen ik over het zinloze van het bestaan begon te zagen tegen één van mijn twee bazen op mijn werk (de andere had me golf aangeraden), zei die : “Rick, ik heb ook golf geprobeerd, maar heb het ook opgegeven, ik ga nu vissen, dat is enorm rustgevend, je kunt daarbij je geest helemaal leegmaken en dat knagende gevoel dat je hebt, gaat helemaal weg”.
Na een paar weken hierover gefilosofeerd te hebben en ondanks gemopper van mijn vrouw kocht ik me de nodige spullen en ging vissen. En het klopt wel, je wordt er heel rustig van. Zo rustig zelfs, dat ik regelmatig in slaap viel. Na verloop van tijd, werd ik zelfs kwaad op de vis die aan de haak kwam, omdat die mijn rust verstoorde. Na een seizoen of twee, begon ik het zelfs ergerlijk te vinden dat ik die haakjes uit de vis hun bek moest halen. Men zegt wel dat vissen geen gevoel hebben, maar mijn ervaring is dat niet. Op den duur ging ik vissen zonder nog een haakje aan de lijn te doen. Natuurlijk ving ik dan niets op heel de dag. En de laatste keer dat ik ging, kwam ik tot het besef dat ik weerom bijzonder onzinnig met mijn tijd bezig was.
De weken daarna spendeerde ik meer tijd aan mijn kinderen door ze naar voetbal of ballet te brengen of één van de meisjes naar vioolles. De aller stomste beslissing uit mijn leven om haar viool te laten leren spelen. Het gekras en gekrijs dat zij uit dat ding wist te halen tart alle verbeelding en op het ondraaglijke af, mijn oren.
Ondertussen was mijn vrouw dus op een bepaalde zaterdag gaan werken, alle kinderen waren naar vriendjes, behalve de jongste dochter die op haar viool begon te oefenen. De pijn aan mijn oren werd zo intens dat ik het huis uit rende op zoek naar mentale rust en weg van de foltering.
Ik liep wat doelloos door de straten van Zuid Antwerpen tot ik op een kruispunt kwam waar op elke hoek een taverne was. Op de stoep voor elke taverne stonden kleine tafeltjes met telkens twee stoelen. Ik koos voor ‘John’s Tavern’ en brasserie waar ik al een paar keer met Marianne en de kinderen een snack was gaan eten. Ik installeerde me aan één van de tafeltjes in het zonnetje en bestelde een koffie. Ik zat wat stom voor me uit te kijken. Bij de bestelling van de tweede koffie, zei John : “kan ik je een plezier doen met de krant ?” Ik knikte. John, een beer van een vent, tegen de twee meter en rond de honderd vijftig kilo, kwam een paar minuten later met een koffie en ‘De Gazet van Antwerpen’ (weekend editie) aangelopen. Veel kwam ik niet bij John, maar ik kon hem in tegenstelling tot mijn vrouw wel goed hebben. Hij drong zich nooit op, was altijd vriendelijk en hoffelijk, kortom een perfecte patron in de horeca.
Zaterdag voormiddag, nog geen tien uur, bijna geen volk op stap, en ik begon rustig elk artikel in de krant te lezen. Gezien de taverne op een hoek van een straat gelegen was, waren er twee muren waartegen tafeltjes op de stoep stonden. De ene muur lag volledig in de schaduw en daar zat dus ook niemand. Tegen de muur waar ik zat, stonden een zestal tafeltjes. Het eerst tegen de ingangsdeur was bezet door een koppeltje. Ik zat aan het derde tafeltje van de deur af en na een kwartier of zo, kwam er aan het laatste van de zes tafeltjes een dame zitten.
Ik bekeek ze even vluchtig, maar concentreerde me op de krant. Eens alles gelezen, behalve het sportgedeelte, vouwde ik de krant terug op en bestelde nog een koffie aan John, die juist nog een kamille thee bij de dame aan het verste tafeltje neergezet had. Ik nam mijn zonnebril, zette die op en leunde wat achteruit nadat ik een sigaretje opgestoken had. Doelloos keek ik door de straat naar passanten of de sporadisch voorbij rijdende auto’s. Het koppeltje rechts van mij had iets te eten besteld en gekregen. Ik rookte rustig verder en de dame links van mij nipte af en toe aan haar thee en bladerde door één of ander modetijdschrift. ‘Elle’ denk ik dat ze voor haar op het tafeltje had liggen.
Ik dronk even van mijn koffie en zonder mijn hoofd te draaien, begon ik haar te observeren. Zij kon mijn ogen toch niet zien, dus ik bekeek haar stiekem.
Ik schatte haar tussen de vijftig en zestig, modieus in mantelpak, redelijk dure schoenen, zo te zien, op het stoeltje naast haar een Louis Vuitton handtasje. Aan meerdere vingers, nogal blinkende ringen, vermoedelijk echt goud met echte stenen erin. Ze zat wel neer, maar toen ze toekwam had ik wel gezien dat ze niet groot was en eerder mollig. Nu zag ik dat ze ondanks dat ze netjes opgemaakt was, dure kleding droeg, mooi gekapt zwart (geverfde) haren, iets langer dan een page kopje, met een leesbrilletje op haar neus en wat lusteloos door het magazine voor haar bladerde, ze eigenlijk een klein dikkertje was. Geen Michelin vrouwtje, maar toch gezet, nogal zware boezem, korte beentjes, een spannend buikje tekende zich af in haar rok. Echt niks voor mij, dacht ik bij mezelf. Een kwartier later, rekende ze af, liep voorbij mijn tafeltje, knikte vriendelijk en stak de straat over. Ik schatte ze op een meter zestig, misschien vijfenzestig, met een redelijk zware kont, toch nogal ‘love handles’ die mooi onder haar vestje gecamoufleerd waren, slanke onderbenen, die vanaf de knie serieus dikker werden, en ik bleef ze nakijken tot ze met kleine stapjes uit mijn zicht verdween.
Die dame, was net het omgekeerde van wat ik leuk vond in een vrouw. Iets te klein, mollig en ondanks ze me vriendelijk goeie dag groette in het weggaan, was ze naar mijn bescheiden mening een ‘kakmadame’ met voldoende middelen, dat wel, maar met nul interesse in haar vrouw zijn, van mijn kant. Toen ik nog een koffie later afrekende en zelf terug naar huis wou gaan, het was al bijna middag, was ik haar al vergeten.
De zaterdag daarop, was ik al om negen de deur uit. Goed op tijd vooraleer mijn jongste dochter mijn gehoor kon gaan teisteren met haar viool oefeningen. Een kwartier later zat ik terug op het terras van John met een koffie voor mij en de krant op tafel. Iets voor tienen, stapte dezelfde dame van de week ervoor weer het terras op, ging aan hetzelfde tafeltje zitten en besteld weer een thee. Ik keek even op, zag dat ze weer bijzonder netjes gekleed was, opnieuw, maar nu in een ander mantelpakje, met witte bloeze eronder, nylons of panty eronder, gelakte schoentjes. Kortom ze was weer afgeborsteld.
Ik las rustig de krant verder. Mijn ondertussen tweede koffie was leeg. De thee van de dame ook en John nergens te bekennen. Ik tikte dus maar met mijn ring op de ruit achter mij en een halve minuut later verscheen John. “Voor mij nog een koffie John en geef die dame daar van mij ook iets”. Weer een stommiteit, dacht ik bij mezelf, ik zou nu toch echt moeten leren mijn impulsiviteit onder controle te krijgen. “Komt in orde” zei John. De dame wou nog een thee.
Eens die dingen gebracht, neem ik een slok van de koffie als de dame zegt : “Gezondheid mijnheer”. En ze heft lichtjes haar tas thee op en knikt in mijn richting. “Rick” zei ik, “ik heet Rick, niet ‘mijnheer’”. Een flauwe glimlach komt even over haar gelaat en ze zegt :”Jenny, Jenny Vervoort”. “Gezondheid Jenny” zei ik en ging gewoon verder de krant lezen. Na een klein uurtje rekent Jenny af, groet mij en loopt weg. Als ik wil afrekenen vraagt John : “weet je wie die dame is ?” “Geen idee” zeg ik. “Dat is madame Vervoort, echtgenote van Karel Vervoort, één van de grootste aannemers van Antwerpen.” “Die heeft een bouwbedrijf met meer dan driehonderd man personeel.” “Tja” zeg ik, “je kunt aan haar wel zien dat ze meer dan voldoende poen heeft.” En ik ga terug naar huis. In de week die volgt denk ik zelf geen seconde meer aan de ‘kakmadam’ van zaterdag.
De volgende zaterdag had ik me overslapen. Ik had mijn vrouw niet uit bed horen gaan en ik werd ineens gewekt door afgrijselijke klanken. Alsof er tientallen varkens levend gekeeld werden. Met enige kwaadheid stap ik uit bed vooraleer ik besef dat mijn dochter op haar viool is beginnen oefenen. Nog nooit heb ik zo snel als toen, gedoucht, me aankleed en naar buiten gehold.
Met een zucht zet ik me op het terras van John, de ‘kakmadam’ zat al aan haar gebruikelijk tafeltje en zegt tegen John “geef die mijnheer een koffie van mij alsjeblieft.” John knikt en ik zeg nors “Rick, ik heet Rick.” Ik begin nog altijd wat boos in de krant te lezen.
Na enige tijd, vraagt de ‘kakmadam ‘ ineens “mag ik aan het tafeltje naast u komen zitten Rick ?” Ik knik. Ik weet dat het niet beleefd is, maar ik lees gewoon verder en drink af en toe van mijn koffie.
“Ben jij boos Rick ?” vraagt Jenny. Naar waarheid zeg ik, “ja, had me overslapen en werd gewekt door het geluid dat mijn jongste dochter produceert.” “Die leert namelijk viool spelen”. “Ocharme” zegt Jenny. Ik leg nu toch de krant opzij en begin een beleefd gesprek met Jenny. We wisselen wat informatie uit over haar en mijn kinderen, wat ze doen, studeren en dergelijke, welk werk ik doe, waar ik woon, in ’t kort, gewoon small talk. Niets speciaals, gewoon beleefd gebabbel.
De volgende drie, vier zaterdagen laat ik de krant voor wat ze is en komt Jenny aan mijn tafeltje zitten. Meestal ontspint er zich een vlot gesprek over koetjes en kalfjes. Af en toe hoor ik Jenny een bedekte opmerking maken, dat haar man Karel, wel heel veel tijd in het bedrijf steekt, zelden thuis is en haar verwaarloost als vrouw. Ik ga er niet op in en de gesprekken verlopen gemoedelijk over van alles en nog wat. Ikzelf laat af en toe een steek vallen en na verloop van tijd, weet Jenny ook wel dat ik met mijn vrouw Marianne in een soort broer zus relatie zit. We zitten allebei zowat in hetzelfde schuitje, maar geen van beide geeft aanleiding tot meer dan gewoon zaterdags koffie of thee drinken bij John.
Als ik één van de zaterdagen nog wat langer blijf zitten komt John aan mijn tafeltje bij mij zitten en zegt : “Rick, jong, het wordt tijd dat je die madame Vervoort eens over je lul trekt.” Ik kijk onthutst naar John. Een man met jaren horeca ervaring. John had natuurlijk opgemerkt dat Jenny af en toe een hand kort op mijn onderarm legde maar die steeds schielijk terug trok als iemand dat zag. Tot dan was het idee om met Jenny meer te doen dat babbelen bij mij zelfs niet opgekomen. In mijn gedachten, vermoede ik dat ik mijn piemel zelfs niet omhoog zou krijgen mocht die Jenny bloot voor mij liggen. Ik stond perplex door zijn opmerking. Om de situatie wat te redden, zeg ik : “John, hoe zou ik dat aan boord moeten leggen, bij mij thuis is mijn schoonmoeder en meestal één van mijn kinderen thuis, bij Jenny loopt er personeel rond (een meid, een kok en een tuinman), dus hoe kan ik in hemels naam ooit iets met haar uitspoken ?”
John zegt daarop : “ben jij simpel of zo ?” “Je kunt gemakkelijk in de Nord of de Sud een kamer huren voor een paar uur en geen mens die weet wat en met wie je daar iets uitspookt.” (De Nord en de Sud, zijn twee rendez-vous hotelletjes zoals de naam aangeeft in het noorden aan het Sint Jansplein in Antwerpen en in het zuiden, achter het museum). “Maar als de nood hoog is” zegt John, “dan geef ik de sleutel van mijn appartement in de Zwaluwstraat wel, daar ben ik overdag nooit omdat ik hier op de zaak zit tot laat in de avond en dan kan je daar rollebollen zoveel je wil, op voorwaarde dat je de boel wel proper houdt.” Ik weet niet wat ik hoor, ik reken af en loop naar huis. Een heleboel tegenstrijdige gedachten klutsen door mijn hoofd.
De zaterdag erop zit ik weer op het terras als Jenny toekomt. Ze lijkt niet echt vrolijk en na een paar minuten gewoon getater, vraag ik “scheelt er iets Jenny, je lijkt bedroefd.” Ze kijk me aan en zegt : “ik wou je dat niet vertellen Rick, maar ik heb deze week bewijs gevonden in de gsm van mijn man, dat hij me met één van zijn secretaresses bedriegt.” “Van me scheiden kan hij niet, want wij zijn getrouwd met ‘gemeenschap van goederen’ dus de helft van het bedrijf staat op mijn naam, mij aanraken doet hij al lang niet meer en nu weet ik waarom.” “Trouwens tussen ons is er nooit echt passioneel gevrij geweest.” “Aan de ene kant ben ik blij dat hij me fysiek gerust laat en toch ben ik boos omdat hij me bedriegt met één van zijn dellen.” “Tja,” zeg ik, “wat wil je ?” “Veel vrijen hebben jullie blijkbaar nooit gedaan dus dat hij zijn genoegen buiten het echtelijk bed zoekt, lijkt me logisch, maar dat dat niet leuk voor jou is, dat kan ik begrijpen.” “Och” zegt Jenny, “alles wat ik wil is af en toe een knuffel, meer niet.” Bij mezelf denk ik ‘mens ga gewoon een boom knuffelen of zo.’ Maar hardop zeg ik “knuffels wil ik je wel geven Jenny, zoveel je wil.” Jenny kijkt me aan. “Zou je dat willen doen, Rick.” Ik knik. “Bij mij thuis kan dat niet en bij jou ook niet heb ik begrepen en naar zo’n goedkoop hotelletje voor een paar uur wil ik niet” zegt ze beslist.
Waarom ik dat deed weet ik nog steeds niet, maar ik pak mijn telefoon, bel mijn vrouw en zeg haar dat ik maar laat in de namiddag thuis kom omdat ik met een oude schoolkameraad die ik toevallig tegen kwam, iets ga eten en daarna iets drinken. Dan loop ik bij John in de taverne binnen en vraag de sleutel van zijn appartement. Die glimlacht en zegt : “eindelijk”. Hij overhandigt de sleutel en zegt : “ dit is een dubbel van de voordeur van de appartementenblok en dit is van de deur van het appartement.” “Zwaluwstraat 79, zesde verdieping en laat de boel proper achter als je de deur achter je dicht trekt.” “De sleutels mag je houden, dat is toch een reserve setje.
Ik loop naar Jenny, geef haar de sleutels en zeg, Zwaluwstraat 79, bovenste verdieping, ga maar, ik kom er binnen een kwartiertje aan. Ik loop terug naar binnen en betaal de rekening. Aan mijn tafeltje drink ik het restant van mijn koffie op, Jenny is al weg en iets later loop ik naar de Zwaluwstraat.
Ik bel aan, Jenny die al boven is drukt op de deuropener en iets later sta ik boven bij Jenny in het appartement van John.
We nemen mekaar in de armen en geven mekaar een langdurige knuffel. Ik ruik haar duur parfum. Mijn handen gaan over haar rug, ik streel haar en na een tijdje laat ik één hand op haar kont rusten en trek haar dichter tegen me aan. Dat laat ze toe. Ik hoor haar zuchten. Mijn lippen zoeken haar mond. Ik geef er een kusje op, gewoon lippen tegen lippen, dat laat ze ook toe. Als ik mijn tong tussen haar lippen wil duwen, draait ze weg en fluistert : “ik kus niet graag met mijn tong.” Doordat ze haar hoofd weg draaide, kus ik dan maar haar hals en af en toe op haar oortje aan de kant dat ik bezig ben. Al knuffelend lopen we naar de slaapkamer van John. Ze laat toe dat ik haar langzaam uitkleed. Ik leg haar kleding over een stoel die daar staat. Eens ze in haar blootje staat, nadat ik haar bh uitdeed en haar slipje, begin ik mijzelf vliegensvlug uit te kleden. Tot mij verbazing stel ik vast dat Jenny begint haar kleding netjes op te plooien en op de stoel te leggen, terwijl mijn kleding gewoon in het rond vliegt. Dan zijn we beiden naakt en kruipen op bed. Zij legt zich in het midden, haar dikke borsten vallen een beetje zijwaarts, onder die borsten bolt zich een nogal dikke buik, dan zie ik een bos half zwart, half grijs schaamhaar op haar venusheuvel, van haar kutje zie ik gewoon niets, dat zat onder dat bos verstopt, en links en rechts van haar kutje zie ik twee enorm dikke bovenbenen. Visueel was het geheel niet echt aantrekkelijk, maar ik had me de drie dagen voordien al niet afgetrokken ’s avonds, dus door met één hand mijn piemel vast te pakken werd die toch bijna direct stijf.
Ik kruip naast haar, kus nog wat in haar hals, en lik dan met mijn tong naar beneden. Ik kneed haar borsten en begin aan één tepel te likken, die zie ik wel verdikken en hard worden, dus lik ik aan de andere tepel en dat herhaal ik meermaals. Na een tijdje trek ik een nat spoor met mijn tong over haar bolle buik naar beneden en snuffel aan haar kutje. Ik had wel een hand van Jenny op mijn arm gevoeld, maar dat was alles, mijn pik had ze nog niet aangeraakt.
Ik leg me tussen haar dikke billen, duw met mijn neus haar schaamhaar wat opzij en begin met lange halen haar kutje te likken. Eerst van beneden naar boven, af en toe zuig ik wat op haar buitenste schaamlippen, dan lik ik verder en daarna met cirkelvormige bewegingen van mijn tong rond haar klitje te draaien. Jenny heeft één hand nu in mijn haren op mijn hoofd liggen. Ze kreunt lichtjes. Ik zuig ondertussen op haar klitje. Dan lik ik weer en zuig weer en zo voort. Veel meer dan licht gekreun hoor ik niet. Na enige tijd, wil ik een vinger in haar kutje schuiven, maar direct zegt Jenny : “niet doen, dat heb ik niet graag.” Dus ik streel dan maar met die hand haar buik en met de andere haar borsten. Af en toe neem ik een tepel tussen duim en wijsvinger en rol een beetje mee. Haar beide tepels staan wel keihard.
Na nog een paar minuten afwisselend op haar klitje gezogen te hebben en gelikt te hebben, begin ik toe mij te irriteren over het gebrek aan reactie. Ik richt me dan maar op en zet me op mijn knieën tussen haar gespreide billen. Ik wil mijn pik in haar kutje duwen, maar weer houdt ze me tegen en zegt : “eerst condoom omdoen.” Dat had ik niet bij natuurlijk en ik zeg haar, maar je geen zorgen, ik ben kerngezond, laat alle zes maand mijn bloed op alles en nog wat onderzoeken en heb de laatste drie jaar met niemand geneukt en daarvoor enkel met mijn vrouw. Mijn irritatie nam toe. Ik duw mijn pik onder haar protest toch in haar kut. Ze duwt met beide handen tegen mijn lichaam om me weg te duwen, maar ik druk door en zodra mijn lul in haar zit begin ik op en neer bewegingen te doen. Ze blijft liggen als en bloemzak en na even begint ze terug te proberen om mij weg te duwen, “niet doen” zegt ze. Ik wil niet voor een verkrachter aanzien worden, dus ik rol van haar af en leg me naast haar. Licht hijgend, met één hand op mij pik zeg ik, “goed, geen geneuk dan,” ik trek haar naar me toe en wil haar weer kussen met tong, maar weer draait ze weg. In mezelf denk ik ‘fuck, waar ben ik hier aan begonnen’. Mijn piemel staat hard overeind en ik zeg tegen haar, “goed, pijp me dan maar.” Ik verwachte dat ze tenminste met één hand, iets zo doen, maar ze pakt mijn piemel met twee vingers vast, beweegt wat op en neer en zegt dan : “sorry Rick, maar dat doe ik niet, mijn man heeft me ooit één keer verplicht om dat te doen en dat wou ik niet, dus ik heb zijn piemel maar even in mijn mond gehad en ben er dan direct mee gestopt.
Ik kon mijn oren niet geloven, echt kussen mocht ik niet, enkel haar borsten likken en haar kut mocht wel, pijpen deed ze niet, met haar handen deed ze ook niets, dat kon toch niet. Ik draai me uit bed. Ze kijkt me verwonderd aan. Ik sta recht en stap naar mijn kleding. Ik raap die van de grond en begin me aan te kleden. Jenny kijkt onbegrijpend en zegt “Rick, ga je weg ?” “Allé Rick, kus mijn borsten nog wat…..”
Terwijl ik me verder aankleed, met nog steeds een stijve pik van goesting, kijk ik naar haar. De ontreddering staat in haar ogen. Wat ik doe, mij aankleden en aangeven dat ik wil weg gaan kan ze niet vatten.
Ik knoop ondertussen mijn jeans toe, doe mijn schoenen aan en pak mijn T-shirt. Ik zie dat bij Jenny de tranen opwellen.
“Madame Vervoort” bijt ik haar toe, “ik steek mijn lul nog liever in een plastieken pop dan in jou, dat kan alleen maar aangenamer zijn dan jouw kut (heb ik nooit gedaan, maar ik moest iets zeggen). “Je bent echt een kakmadam, een schijtwijf en een zeik kut., meer niet” roep ik nu. “Jou met de tong kussen mag ik niet, jouw neuken mag ik niet, mij pijpen wil je niet, ik mag alleen wat met de borsten spelen en de kut uitlikken van een bloemzak, dat is alles.” “Jijzelf doet niets, je raakt me nauwelijks aan, dat is niet vrijen, dat is gewoon gepruts.” “Ik kan beter mezelf aftrekken en je onder spuiten dan heb ik er nog iets aan, maar zo, ben je gewoon waardeloos.” “Geen wonder dat je vent op een ander gaat neuken.” Ondertussen rollen de tranen van het gelaat van Jenny. Mijn opgekropte frustratie en ontgoocheling maken me evenwel hardvochtiger dan ik ben.
Ik begin tegen haar te brullen : “ je bent echt een stomme zeik kut, je ligt daar als de koningin van Sheba midden op bed en doet niets.” “Zie jezelf liggen, een vette kwal, met dikke tetten, een vette buik, boomstammen van benen en jij verwacht dat ik daar geil van word ?” “Je kut zit verborgen onder een bos grijs-zwart haar en die zou ik moeten likken ?” “Ik zou je moeten vastbinden, blinddoeken je hard tegen je borsten en kont slaan met mijn broeksriem tot je tetten en je gat purper ziet van de slagen.” “Ik zou je gewoon in je keel, je kut en je kont moeten neuken tot het sperma eruit loopt en je de dag erna nog amper kunt lopen, maar droom maar verder, ik ben weg”. Graag commentaar op dit verhaal via de site of rechtstreeks via rickdanvers@yahoo.com.
Einde Ontgoocheling deel 1
Vervolg in deel 2
Sensuele groeten, Rick