Hebbes, klonk opeens een zware mannenstem. Dus jullie zijn de boosdoeners. We schrokken ons wezenloos. Meteen sloeg de paniek toe. Terwijl Fabian zijn piemel in zijn broek probeerde te wurmen grabbelde ik naar mijn kleren. Toen ik die bij elkaar had, had mijn minnaar al het hazenpad gekozen Tevergeefs riep ik hem na. Hij luisterde niet, sprong op zijn fiets en maakte dat hij wegkwam. Mijn ongeklede toestand en de naaldhakken onder mijn laarzen maakten het onmogelijk hetzelfde te doen. Een ijzeren hand sloot zich bovendien om mijn bovenarm en sleurde me mee naar binnen, waardoor ik in de hectiek van het moment mijn kleren weer liet vallen. Bij het schemerlicht van enkele lampen in de kerk, herkende ik in mijn belager meneer pastoor, een klein, dik en kaal mannetje maar met een grote ego. Hoewel mijn moeder en ik niet gelovig waren en daarom ook nooit een kerkdienst bijwoonden, kende hij iedereen in het dorp en iedereen kende hem. Het gerucht deed de ronde dat hij vroeger getrouwd was geweest, maar van zijn vrouw scheidde om op latere leeftijd alsnog zijn roeping te volgen. Of dat waar was, wist niemand zeker. Enigszins bekomen van de schrik begon ik weer een beetje helder te denken. Laat me los, eiste ik. Dit is vrijheidsberoving. U mag me hier niet zomaar vasthouden. Ik wil mijn kleren en dan naar huis. Rustig maar, meisje. Je mag naar huis. Maar niet voordat je voor het aangezicht van god berouw hebt getoond. Ik lachte schamper. Je meent het Luister, ik ben atheist. Ik geloof in geen enkele god en ik ben niet van plan dit spelletje mee te spelen. Het is geen spelletje. Jij en je vriend hebben gewijde grond ontheiligd met jullie zondige gedrag, de rust van deze kerk verstoord, tegen de muur gerurineerd en gebruikte condooms bij het kerkhof laten rondslingeren. Over de overtreding van de kerkelijke wetten spreek ik dan niet eens. Afgezien van het muurplassen (lastig mikken als je een meisje bent) had hij wel gelijk, maar dat gaf hem niet het recht me ergens toe te dwingen. Mag ik op zijn minst mijn kleren aantrekken? informeerde ik toen Fabians zaad onaangenaam langs mijn dijen begon te glijden. Nee. Niet? Waarom niet? Onbedekt stel je je kwetsbaar op en in kwetsbare toestand zal god je eerder vergiffenis schenken. Interessante theorie. Zou men hier naakt biechten? Of was deze geestelijke niets meer dan een oud vies mannetje? Ik heb gods vergiffenis niet nodig, verklaarde ik zelfverzekerd. Kindje toch. Je zou dankbaar moeten zijn dat je boete m?ág doen. Je krijgt de kans om je ziel te reinigen en met een schone lei opnieuw te beginnen. Het is nooit te laat om je tot god te bekeren. Luister naar zijn woord en hij zal je gelukkig maken. De preek werkte op mijn lachspieren. Ik werd vooral gelukkig van een ferme lul tussen mijn benen en ik vroeg me stiekem af hoe groot die van god dan wel was. Met zoveel volgelingen moest dat er toch eentje van formaat zijn.
Meneer pastoor legde een matje op de stenen vloer voor het altaar. Knielen, commandeerde hij met dwingende stem. Eigenlijk wou ik het liefst zo snel mogelijk een einde maken aan deze schijnvertoning en gewoon weglopen. Wie dacht hij wel wie hij was? Dacht hij werkelijk me een lesje te kunnen leren? Maar iets in mij hield me tegen. Ik weet niet waarom maar de situatie begon me op te winden. Het feit dat er macht op me werd uitgeoefend was nieuw voor me. Nog merkwaardiger was dat ik gehoorzaamde aan zijn bevel. Ik, een eigenwijze meid die voor niets en niemand bang was en mijn moeder niet zelden tot waanzin dreef. Was het nieuwsgierigheid? Wilde ik alleen weten wat hij met me van plan was? In ieder geval ging ik gehoorzaam voor het altaar door de knieën. Met de bibbers in mijn plakkerige benen, dat wel. Bidden, gebood pastoor. Wat? Hier. Hij drukte me een gestencild boekje in mijn handen waarin twee gebeden stonden afgedrukt, het onze vader en het wees gegroet Maria. Elk gebed tien keer. Ik lachte hem uit in zijn gezicht. Je bent niet goed bij je hoofd. Je zult bevrijd worden van je zonden. Het is voor je eigen bestwil. Ik vertik het. Ik bid niet. Ik wacht. Ik perste mijn lippen op elkaar en zweeg. Hij ook. Het was een kwestie wie de langste adem had. De zalige vrijpartij met Fabian moest mijn brein hebben aangetast. Ik begreep niet wat me mankeerde. Niets hield me tegen om op te staan en de deur uit te lopen. En toch deed ik het niet. Ik wachtte af. Hoeveel tijd er verstreek wist ik niet, maar op een gegeven moment liep pastoor naar de sacristie en kwam terug met een houten voorwerp dat het meeste leek op een ouderwetse aanwijsstok. Ik wil dit niet doen, verontschuldigde hij zich bij voorbaat. Maar je dwingt me. Ga je me slaan? Ik was verbijsterd. Hoewel hij me probeerde te manipuleren en te intimideren was ik niet bang. Niet in het minst. Nogmaals, Medy, ik wil dit niet. Je kunt eraan ontsnappen als je bidt. Ik peins er niet over. Je hebt het recht niet me opzettelijk pijn te doen. Ik ben een vertegenwoordiger van god. Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk. Hij hanteert andere wetten dan de aardse. Ik heb de opdracht je namens hem te straffen. Welke opdracht? Heeft hij je net gebeld dan? Ik schaterde het uit, maar het lachen verging me toen de eerste klap op mijn billen terecht kwam. Au, verdomme dat doet pijn. Bid dan. Nee. De volgende klap was nog raker dan de vorige, maar nog steeds kwam het niet in me op mijn plek te verlaten. Integendeel, de pijn maakte iets anders in me wakker. Ik werd er bloedgeil van. Onbegrijpelijk, maar het was echt zo. Mijn kontje werd roodgloeiend geslagen en ik genoot ervan! Bij de vijfde klap hield ik het niet meer. Mijn tepels waren hard als knikkers en mijn kut was inmiddels weer zo nat als een dweil. Aarzelend gaf ik toe aan mijn verlangen en begon ik mijn eigen lijf te betasten. Mijn ene hand kneep beurtelings in mijn tieten en tepels, de andere wreef langs mijn schaamlippen. Stop daarmee! riep pastoor met een rood aangelopen gezicht. Jij heidense meid. Hier zal je voor boeten. Maar de extra kracht die hij gebruikte om me te martelen had een averechts effect. Ik vergat waar ik was, sloot mijn ogen en begon ongegeneerd mijn klitje te vingeren. Pastoor raakte buiten zinnen. In een vlaag van razernij sloeg hij erop los. Hij smeet allerlei verwensingen naar mijn hoofd, maar zonder resultaat. Ik liet me door hem niet weerhouden en ging door met mezelf te bevredigen tot het orgasme als een trein door mijn lijf raasde. Uitgeput zakte ik daarna als een zoutzak in elkaar.
Toen ik weer enigszins bij mijn positieven kwam stond pastoor over me heen gebogen. Zijn broek en slip hingen op zijn knieën en hij snokte met korte snelle rukjes aan zijn pik. Of beter gezegd: pikkie. Het werd me opeens duidelijk dat hij onmogelijk een bevredigende relatie met een vrouw had kunnen opbouwen. Hij was zo miniem geschapen dat het celibaat waarschijnlijk een welkome manier was om aan die verplichting te ontvluchten. Nadat hij zijn spetters over me had uitgestrooid, krabbelde ik weer overeind. Verdwijn! riep hij me na toen ik met kaarsrechte schouders, opgeheven hoofd, wiegende heupen en vooruit priemende borsten de kerk verliet. Ik wil je hier nooit meer zien. Over dat laatste hoefde hij zich geen zorgen te maken. Ik was geen kerkbezoeker en daar zou na vandaag geen verandering in komen. De volgende ochtend haalde ik zelf de morning after pil. Fabian meed me plotseling alsof ik een besmettelijke ziekte had. Hij was en bleef een lafbek. Toch jammer. Ik heb nooit werk gemaakt van de praktijken van meneer pastoor. Tenslotte had hij me met geen vinger aangeraakt en was misbruik moeilijk te bewijzen. Ik had evenmin lichamelijke of geestelijke schade opgelopen. Mijn rode kontje kleurde in minder dan een uur weer mooi roze. In feite dankte ik aan hem dat ik verborgen kanten in mezelf ontdekte. Pastoor werd niet lang daarna overgeplaatst naar een andere parochie. Ik heb hem nooit meer gezien. Het duurde nog enkele jaren voordat ik openlijk durfde toe te geven dat pijn en dwang een extra dimensie gaven aan mijn seksbeleving (weliswaar binnen bepaalde grenzen). Mijn huidige vriend en Meester, Thomas, liet me kennismaken met de wereld van BDSM en liet me ervaren dat ik ook niet vies was van bondage of vernedering. Onder zijn deskundige leiding leerde ik mijn onderdanige kanten nog beter kennen. In opdracht van Thomas deel ik mijn ervaringen met jullie (zie ook mijn overige verhalen). ?® Medusa “