Marleen – Rick, ijsblokjes en wasknijpers
Dit ietwat trieste verhaal past in verschillende categorieën : overspel, rijpe vrouwen/milf en zelfs extreem.. Gezien het verhaal evenwel in elk detail echt gebeurd is, plaats ik het bij ‘waar gebeurde verhalen’. Enkel namen en locaties zijn wat gewijzigd omwille van privacy.
De koffies waren op, de twee sigaretjes gerookt en ze gingen elk hun eigen weg. Onderweg was Marleen binnensmonds tegen zichzelf bezig. ‘Kind toch, laat die vent voor wat hij is, die is meer dan twintig jaar ouder dan jij, die is getrouwd, die gaat nooit van zijn vrouw weg, daar kun je toch niets mee aanvangen’.
Marleen vloekte binnensmonds. Ze kon met die kerel in haar overtuiging niets aanvangen en toch was er iets dat haar aantrok. Ze kon er gewoon niet de vinger op leggen. Ze snapte zichzelf niet.
De dag erna, was ze nog steeds geïrriteerd en ging dus geen koffie drinken. Zelf snapte ze niet waarom ze de dag daarna toch weer terug, stip om negen uur, op het terras van De Zwaan zat.
Twee minuten later verscheen Rick. Die ging weer de krant halen en ging aan het tafeltje naast haar zitten.
Stilzwijgend dronken ze koffie.
Opeens vroeg Marleen : “waarom probeer jij mij niet in bed te krijgen ?” “Mannen zijn toch jagers, waarom jaag jij niet ?”
Rick plooide de krant toe, stak een sigaret op en keek haar aan.
Dan zei hij : “Marleen, daar zijn verschillende redenen toe”. “Ten eerste, ik ben getrouwd en je weet dat ik niet van mijn vrouw weg wil, dat wil zeggen dat ik jou niet in een situatie wil brengen waarin jij zeker niet wilt terecht komen”. “Een toestand waar ik je af en toe kan zien en eventueel goeie of slechte seks hebben en niks meer dan dat”. “Voor een vrouw is zo’n situatie niet echt aangenaam”. “Ten tweede, ik ken jou niet, ik weet veel te weinig van jou, jij verschijnt hier soms naast mijn tafeltje, soms ook weer niet, dan vermoed ik dat jij gewoon geïrriteerd bent door wat ik zei of net niet zei”. “Ik hoef me voor niemand te verantwoorden en ik wil dat ook niet gaan doen”. “Ten derde, gezien mijn positie van getrouwde man, ga ik zeker niet ‘jagen’ zoals jij dat noemt, als er iemand iets van mij wil, eender wat, dan dient die persoon dat gewoon te vragen, meer niet”. “Dat betekent, dat als jij iets met of van mij wilt, dan hoeft je dat gewoon maar te vragen en ik ga dat altijd doen, als ik tenminste daar geen nadeel van ondervind”. “Als jij nu aan mij zou vragen, wil je met me vrijen, dan is het antwoord neen”. “De reden daarvoor zei ik al, ik weet op dit moment niets van jou en voor een one night stand, voel ik mij en jou, te goed, seks is iets dat je minimaal een keer of tien moet doen, vooraleer je weet : hier gaan we mee door of we kunnen hier beter mee stoppen”. Hij drukte zijn sigaret uit.
Marleen had eer sprakeloos geluisterd. Dan zei ze : “ha zo, jij weet niets van mij, wat wil je dan allemaal weten ?” Het antwoord van Rick was simpel : “alles”.
Aarzelend begon Marleen te vertellen. Dat konden jullie in deel één en twee van dit verhaal al lezen. Ze besloot met de uitspraak : “toen jij me hier de eerste keer zag, had ik net voldoende moed verzameld om terug buiten te komen”. “Ziezo, nu weet je alles”.
Rick had haar niet onderbroken dan nipte hij van zijn koffie, stak een nieuwe sigaret op. Een minuut of twee zweeg hij, dan zei hij : “je hebt je levensverhaal verteld en je denkt dat ik nu alles weet”. “Niets is minder waar, je verklaarde gewoon de huidige situatie waarin je zit en hoe je daartoe geëvolueerd bent”. “Maar van jou weet ik niets”. “Ik weet dat je eerste vent het afgetrapt is, dat je daarna een paar one night stands gehad hebt, dat je een nogal lange relatie met een Marokkaan had, maar dat was niet echt een relatie, eerder een periode van je leven waarin die vent jou als seksobject gebruikt heeft en dat er daarna niets meer gebeurt is”.
De manier waarop Rick de dingen samenvatte, kwam nogal hard en cru over bij Marleen. Maar voor ze kon reageren zei Rick : “in werkelijkheid weet ik niets van jou”. “Ik weet niet wat je graag doet”. “Wandelen, lezen, dansen, schilderen, seks, kortom eender wat plezier in je leven geeft, daar weet ik niets van”. “Ik heb geen plezier in mijn leven”, reageerde Marleen. “Marleen” zei Rick, “plezier moet je niet hebben, dat maak je zelf en dan beleef je het en ik weet helemaal niet wat soort plezier je wilt”.
“Ik heb in niets plezier” zei Marleen en ze staarde somber naar haar koffie. “Ik heb net gezegd dat je plezier moet maken, creëren als het ware” zei Rick.
Er viel een stilte van een paar minuten. Marleen met haar gedachten in de knoop en Rick die aan het tafeltje ernaast gewoon het plein overzag en af en toe aan zijn koffie nipte.
Dan zei Rick : “Marleen, het is gewoon een kwestie van levenshouding”. “Ik kan je natuurlijk enkel de mijne uitleggen, en ik zeg zeker niet dat die de enig goeie, allesomvattende houding is, die iedereen moet hebben, maar misschien kan het je helpen als ik je die uitleg”.
“Voor mij” zei Rick, “deel ik alles in het leven in, in drie categorieën : neutraal, irritant of plezier gevend”. “Soms is het een mengeling van twee van die drie categorieën”. “Tachtig à negentig procent is voor mij neutraal, zowel mensen als dingen of gebeurtenissen”. “Van de resterende procenten, is zowat de helft irritant en de andere helft plezier gevend”. “Ik zal je een voorbeeld geven : als hier over het plein, een brommertje rijdt met een jonge kerel erop, dan is dat neutraal”. “Gewoon een feit”. “Als dat brommertje evenwel een hels lawaai maakt, dan wordt dat feit erg irritant, maar als op dat brommertje zonder lawaai, een koppeltje zit, waarvan je ziet dat het meisje achterop de jongen vooraan innig vasthoudt, dan wordt dat feit eerder plezant”. “En dat telt voor alles in het leven”. “Alles is natuurlijk onderhevig aan verandering, zo was het voor mij vroeger eerder neutraal om door een park te wandelen, nu, dat zal waarschijnlijk een gevolg van leeftijd zijn, is dat plezant geworden, ik kan genieten van de bloemen, de natuur, de bomen, kortom ik ga alles aandachtiger bekijken en de schoonheid ervan proberen te zien, en dat geeft genoegen, dus is het plezant geworden”.
“Een voorbeeld van gemengd neutraal, irritant is de oorlog in Oekraïne, Gaza of Syrië of een schietpartij op een school in de Verenigde Staten”. “Dat is allemaal gedeeltelijk neutraal omdat ik daar persoonlijk niets kan aan doen, het mij vooral niet wil aantrekken en het mij eigenlijk geen zak interesseert”. “Het is irritant omdat ik het verschrikkelijk vind voor al die doodgeschoten kinderen, maar vooral omdat ik dat een uiting van uiterste dommigheid van de betrokken personen vind”. “De idioot die in de VS op een school een aantal kinderen doodschiet, begaat iets vreselijks gewoon omdat hij overtuigd is dat hij dat moet doen en niet beseft dat die overtuiging enkel ontstaan is door zijn gebrekkige opvoeding”. “Dat gegeven is voor mij erg irritant”. “En zo kan ik nog even doorgaan”.
Weer vielen er een paar minuten stilte. “Bekijk even je eigen leven op die manier Marleen” zei Rick “pak gewoon een stuk papier, trek twee verticale lijnen erop, schrijf bovenaan links : neutraal, in het midden irritant en boven de rechtse kolom : plezier gevend”. “Pak er je tijd voor en als je dat wilt, laat het me dan nadien lezen”.
De dag erna, op het terras van dezelfde taverne, kwam Marleen ongeveer gelijktijdig met Rick toe. Ze had de hele dag ervoor met dat papier bezig geweest.
Nog voor de koffies gebracht waren, schoof ze het papier naar Rick toe. Die bekeek het en zag in de linker kolom onder het woord neutraal gewoon staan : ‘de hele klote wereld’. In de rechter kolom stond : ‘mijn kinderen, mijn schoonouders, koffie drinken op het terras van ‘De Zwaan’’. Rick glimlachte. In de middelste kolom onder ‘irritant’ stond een hele waslijst, zelfs op de achterkant van het blad stonden verschillende dingen. ‘Mijn job, depressief zijn, arm zijn, mijn studio, geen liefde, geen seks, geen meubeltjes en zo verder…’. Dat waren maar de eerste zes dingen op de lijst. Rick besloot niet verder te lezen, plooide het papier op en gaf het haar terug.
Marleen zei : “ik zou niet weten waar ik eerst moet aan beginnen om iets te veranderen aan mijn klote leven”. Rick zei hij : “je kunt niet alles in één keer veranderen, maar je kunt één voor één en op een tempo van jouw eigen keuze, dingen beginnen te veranderen, als ik jou was, zou ik beginnen met de plek waar je woont”. “Laat me maar eens zien waar en hoe je woont”. Hij duldde geen tegenspraak blijkbaar, want hij betaalde de twee genuttigde koffies en wou dat ze hem de weg toonde.
Marleen verging van schaamte. Ze wilde Rick helemaal niet in haar studio binnen laten, niemand eigenlijk. Maar gedwee ging ze Rick voor naar haar studio op de eerste verdieping van een wat ouderwets appartementencomplex.
Ze liet hem binnen. Eens de deur gesloten keek ze naar de grond. Rick keek rond. Het appartement was ongeveer veertig vierkante meter groot. De voordeur gaf direct uit in de woonkamer. Die was ongeveer vier op vijf meter met aan de muur tegenover de inkomdeur een keukenblok. Verder stonden er een tweetal zwarte vuilzakken in de hoek naast een tv-toestel en midden op de grond, onder één van de drie ramen, lag een éénpersoonsmatras met daarop een hoofdkussen en een opgeplooid dekentje. Daarnaast een erg versleten éénpersoonszetel. De rest van het appartement was een kleine badkamer met douche, enkele lavabo, een wc en een hoekje voor wasmachine en droogkast. Die stonden er evenwel niet. Dan was er nog een kleine ruimte als berging en het laatste kwart van het appartement was een kleine slaapkamer waar amper een dubbel bed in zou kunnen, maar daar stonden enkel nog wat zwarte vuilzakken op de grond. Een paar kledingstukken lagen op de grond en op de zakken.
Rick keek naar de keukenblok, daar stond een kleine afwas en lagen een paar lege verpakkingen van kant en klaar maaltijden. Naast het aanrecht stond een klein krukje. Verder geen stoelen of tafels te bespeuren.
Prompt begon Rick het keukengedeelte op te ruimen, deed de kleine afwas, verwijderde de rommel en maakte het aanrecht proper. Marleen had willen protesteren, maar Rick had direct gezegd : “ssttt, laat mij maar doen”. Marleen had niet bewogen, ze wou door de grond zakken van schaamte, maar die Rick ging gewoon door met poetsen.
Zodra het keukenblok klaar was keerde hij zich naar haar om en zei : “geef me een half uur en ik sta hier terug”. Marleen ging op het krukje zitten. Bij zichzelf dacht ze : ‘die zie ik nooit meer terug’.
Wat later stond Rick terug in haar appartement. Direct begon hij met een digitale meettoestel de afmetingen van de studio te nemen en schreef die op. Dan zei hij : “kom, we gaan naar de kringloopwinkel”. Als een zombie liep Marleen achter hem aan. Met zijn auto reden ze naar de dichtstbijzijnde kringloopwinkel.
Daar liet Rick haar een hele boel uitkiezen. Een salonzetel die in bed kon omgevormd worden, een commode waar de tv op kon, een tafel en vier stoelen voor aan de keukenblok, nog een éénpersoonsbed, een grote kleerkast, nog twee kleine kastjes, eentje nog voor in de woonkamer naast de inkomdeur en eentje voor in de kleine slaapkamer en als laatste kocht Rick een rek voor in de berging. De hele boel zou de dag erna geleverd worden, tegen een uur of tien.
Rick reed met Marleen naar de dichtstbijzijnde Eldi-winkel en kocht daar een wasmachine, een droogkast en een nieuw Senseo toestel. Die dingen zouden eveneens de dag erna al geleverd worden.
Daarna, stopte hij aan een grote taverne naast de grote baan. “Kom we gaan iets eten, het is al middag” zei hij. Gedwee volgde Marleen hem.
Bij de keuze uit het menu ontstond een eerste meningsverschil. Marleen wou gewoon een slaatje nemen, maar Rick drong aan op iets steviger. “Jij bent veel te mager en je eet te weinig” had hij gezegd. Marleen had die uitspraak niet leuk gevonden, zag in dat protesteren niet zou helpen, dus bestelde ze maar een koninginnenhapje met frietjes. Ze zaten op het terras dus konden ze rustig een sigaretje roken na de maaltijd met een kop koffie erbij.
Dan vroeg Marleen : “waarom doe je dat allemaal, Rick ?” Rick lachte en zei : “omdat ik daar plezier in heb Marleen”. “Ik heb een paar honderd euro uitgegeven omdat ik daar zin in heb en het leuk vond om dat te doen”. “Heel eerlijk, dat jij, eens die spullen geleverd zijn, daar nuttig gebruik van kunt maken, is voor mij bijzaak”. “Maar zodra die spullen daar zijn, kan jij je studio zo gezellig maken als je zelf wilt en geheel volgens jouw smaak”.
Weer dacht Marleen na : ‘die vent deed dit alles enkel voor zijn plezier, meer niet en dus niet voor haar’. Het idee vond ze helemaal niet leuk.
Dan zei Marleen : “je kocht een éénpersoonsbed, waarom wou je dan nog een salonzetel waarvan je een tweepersoonsbed kunt maken”.
Rick schoot in de lach. Marleen zag niets grappigs. “Tja” zei Rick wat later, “een éénpersoonsbed is veel te smal om met twee in te liggen en misschien wil jij wel dat er eens iemand naast je kan liggen, dan heb je die mogelijkheid wel nodig”. Hij lachte verder.
Marleen werd boos en zei : “is dat jouw manier soms om mij te seks met jou te bewegen ?” Rick bekeek haar en begon nog harder te lachen. Marleen werd nog bozer.
Dan zei Rick : “Marleen toch, met wie jij seks hebt, daar heb ik geen zaken mee, dat is jouw privé”. “Dat bed was helemaal geen poging om jou tot seks te overhalen, niks van wat ik vandaag kocht trouwens”. “Dat is gewoon een geschenk van mij aan jou als aanzet tot verandering in je leven en hopelijk krijg jij daardoor terug plezier in het leven, meer niet”. “Neem dat geschenk gewoon aan, zonder protesteren of morren”. “Dat doe ik ook als ik een geschenk krijg”.
“En nu we het toch over seks hebben” lacht Rick, “maak een keer een lijstje van wat jij allemaal uitgespookt hebt op dat gebied en schrijf bij elk onderdeeltje of je het opwindend vond of niet”. Marleen keek hem met grote ogen aan. “Maak je geen zorgen Marleen, dit is weer geen gecamoufleerd verzoek om seks te hebben, seks is een belangrijk onderdeel van een mens zijn leven en we hadden het gisteren over plezierige, irritante en neutrale dingen in het leven en dat die stap voor stap dienen te veranderen, als je gelukkiger wilt worden dan je nu bent”. “Jouw studio stond op de lijst van irritante dingen, misschien als die spullen morgen geleverd worden, verdwijnt dat uit die kolom”. “In diezelfde kolom stond ook : ‘geen seks’, dus daar moeten we ook wat aan doen”. “Of dat met mij is of iemand anders, dat is niet relevant”. “Alle beetjes helpen”. “Dus maak tegen morgen een lijstje van alles op dat vlak, dat je al deed en wat je leuk en opwindend vond en wat niet”. “Tegen negen uur op het terras van De Zwaan, wil ik het lijstje zien want om tien uur komen ze die spullen leveren”. “Nu ga ik je thuis afzetten, want ik moet nog langs mijn jongste dochter rijden”.
Marleen kon zich wel voor het hoofd slaan, waarom had ze dat van die seks toch op de lijstje gezet. Ze voelde zich erg stom. Nogal kwaad was ze, toen Rick haar afzette aan haar studio. ‘Wat denkt die eikel wel, dat ik mijn seksleven aan hem ga vertellen, die ouwe zak heeft daar geen zaken mee, ik ga dat niet doen’, dacht ze bij zichzelf.
De rest van de dag, liep ze in gedachten alle activiteiten die ze op seksueel vlak ooit gedaan had te overlopen. Zo rond acht uur ’s avonds zei ze tegen zichzelf : ‘een lijstje maken, kan geen kwaad, ik hoef het hem morgen niet te geven, maar gewoon voor mezelf kan ik dat wel doen’.
Marleen nam haar notitieblok, trok een verticale lijn midden over een blad en schreef bovenaan rechts :’leuk’ en links : ‘niet leuk’.
In de rechter kolom schreef ze : masturbatie, kussen en penetratie en verder kon ze niets vinden voor die kolom. In de linker helft schreef ze : gedwongen worden, anaal, ruwheid en verder kon ze niets verzinnen, ze vloekte en schoof het blokje papier opzij. Om één of andere reden, irriteerde het haar, dat ze maar zes woorden kon opschrijven.
Ze ging zeer rusteloos slapen die avond en voor de eerste keer, sinds lang, deed ze niet aan zelfbevrediging.
De dag erna, om negen uur zat Marleen op het terras. Rick kwam een paar minuten later aan en ging zoals gebruikelijk de krant halen. Marleen, stak hem het papiertje in vier gevouwen toe. Rick stak dat gewoon in zijn jaszak, keek er niet naar en zei, terwijl hij de krant toch opzij duwde : “vandaag zal ik de krant maar overslaan, om tien uur komen de jongens van de kringloop leveren en die van den Eldi. Ze zaten stilzwijgend naast mekaar koffie te drinken. Na de tweede koffie zei Rick : “het is kwart voor tien, we moeten naar je studio”. Hij ging binnen betalen en tien minuten later stonden ze in de studio van Marleen. Alles spullen werden geleverd en de oude éénpersoons zetel namen ze terug mee. Rick gedroeg zich als een klein kind dat verheugd was omwille van geschenkjes. Al wat hij deed was vragen aan Marleen : “waar wil je dit of hoe moet die zetel staan, zetten we dat kastje wat meer naar links of naar rechts, enzovoort”. Marleen vond het enthousiasme van Rick zelfs aanstekelijk en kinderlijk vrolijk. Zij onderging de metamorfose van haar studio eerder gelaten.
Zodra de leveranciers weg waren, zocht Rick in de keukenblok naar padjes voor de Senseo, vroeg aan Marleen om aan de geleverde tafel te gaan zitten en hij gaf haar een dampende koffie en iets later zichzelf ook eentje. “Zo” zei Rick, “dat ziet er hier al veel beter uit”. Inderdaad, de studio stond redelijk vol. Marleen keek rond en zag nu een leefbare woonruimte. Tussen de geleverde meubeltjes stonden nog wel verschillende zwarte plastiek zakken met kleding en huisgerei, maar de kale en kille ruimte met matras op de vloer was verdwenen.
Nadat de koffie op was en ze hun gsmnummers uitgewisseld hadden, zei Rick : “meisje, ik ga je laten, je hebt nog veel werk om al je spullen in de zakken op te bergen in je nieuwe meubeltjes en ik ga niet in jouw persoonlijke spullen neuzen, dus dat dien je zelf te doen”. “Morgen zie je me niet, maar overmorgen zit ik terug op het terras en als je zin hebt, kom dan daar maar een koffie drinken”. Hij stond op en verliet de studio.
Marleen, werkte zich die dag in het zweet. Tegen een uur of elf ’s avonds, waren de meeste zakken leeg. Ze ging slapen, weer zonder zelfbevrediging, gewoon omdat ze te moe was. De dag erna, na een lekkere koffie en een douche, werden alle andere zakken leeggemaakt, alles kreeg een plaatsje, één zak werd waarvoor hij gemaakt was : vuilzak en alle spullen die ze niet meer wou, gingen daar in. Tijdelijk werd die op het terras gezet voor de eerstvolgende ophaling. Daarna stofzuigde ze haar studio en dan keek ze rond. De stijl van de meubeltjes was niet echt haar ding, maar ze keek met genoegen door de studio en zei tegen zichzelf : “voilà meid, een nieuw begin”. Ze installeerde zich in haar zetel, een koffie op het bijzettafeltje en nam een boek om te lezen. Vroeger las ze heel veel, maar daar had ze de laatste tijd geen fut meer voor, dat wou ze terug opnemen. Door vermoeidheid, viel ze evenwel na een pagina of tien gelezen te hebben, in slaap.
Marleen werd rond een uur of elf ’s avonds terug wakker. Ze keek verdwaasd om zich heel en wist even niet waar ze was. Ze trok de zetel open, waardoor ze ineens een dubbel bed had, smeet het dekbed er over en sliep verder.
De volgende dag, na een verkwikkende douche zat Marleen om negen uur op het terras van ‘De Zwaan’. Iets later komt Rick toe. Die gaat dit keer geen krant halen, maar besteld gewoon voor haar en zichzelf een koffie.
Dan vraagt Marleen : “heb je mijn papiertje gelezen ?” Rick knikt en zegt dan : “daar stond bijna niets op, dus heb ik het versnipperd en weggesmeten”. Marleen is onthutst, zij had het gevoel haar ziel bloot gelegd te hebben en die arrogante klootzak had dat papiertje verscheurd en weggegooid ? Dat kon toch niet.
Rick zei : “zelfbevrediging, kussen en penetratie, zijn dingen die iedereen wel ‘plezierig’ vindt”. “Gedwongen worden, anaal of een ruwe behandeling, zijn dingen die bijna niemand leuk vindt, tenzij het goed voorbereid en met voorbedachtheid en met verlangen, gebeurt”. Hij had dus duidelijk wel het papiertje gelezen.
“Verdomme, wat wil je dan weten ?” zei een geïrriteerde Marleen. “Simpel” zei Rick, “alles, maar om je wat te helpen, zal ik je vragen stellen en jij antwoordt eerlijk op mijn vragen”. “Enkel op die manier krijg ik een beeld van hoe je echt bent”. “Ga je oprecht op mijn vragen antwoorden ?” Marleen knikt.
Rick nipt van zijn koffie en zegt : “jij geeft gewoon aan of je het al deed, wat ik vraag, of nog niet”. “Als ik iets vraag dat je nog niet deed, dan zeg je gewoon, niet gedaan maar lijkt me opwindend of niet”. “Deed je iets dat ik vraag al wel, dan geef je ook aan of je het opwindend vond of niet en ook waarom”. Marleen, snapte het niet echt, maar zei : “ok, ik zal proberen”.
Rick begon : “eerste vraag : aan de binnenkant van je dijen met een natte tong gelikt worden”. Marleen schrok, trok grote ogen, maar zei dan : “nooit gedaan, maar lijkt zeer opwindend”. Rick gaf een reeks vragen, waarop Marleen allemaal hetzelfde antwoord gaf.
Een ijsblokje op je tepels, een ijsblokje in je kutje geduwd krijgen, een ijsblokje in je kontje geduwd krijgen, je kontje gelikt krijgen, zelfbevrediging moeten doen zonder dat de andere persoon je aanraakt, een gezamenlijke masturbatiesessie, tepelklemmetjes of wasknijpers opgezet krijgen, met een vibrator in je kontje geneukt worden, geneukt worden door een man en tegelijk een vibrator in je kontje hebben en ééntje tegen je klit. Marleen kreeg een scheut van geiligheid in haar kutje toen ze dit hoorde, maar haar antwoord was weer : “nooit gedaan, lijkt me opwindend”. Dat antwoord gaf ze trouwens op de meeste dingen die hij vroeg. Tientallen dingen somde hij op en bij de meeste kreeg Marleen wel een soort scheut van geilheid in de lendenstreek.
Af en toe vroeg hij iets waar ze ook wel een geil gevoel bij kreeg, maar niet durfde te antwoorden. Dus zei ze maar : “nooit gedaan en ik weet niet of dat opwindend is of niet”. Telkens ze zulk antwoord gaf, bekeek Rick haar met een licht spottend lachje op zijn gelaat. Alsof hij haar antwoord niet serieus nam. Dan wou ze kwaad reageren, maar ze deed het toch maar niet.
Na het bekomen van een volgende koffie, was er een tijdlang stilte en zei geen van beiden wat. Rick nam een bierkaartje, schreef een aantal woorden op de achterkant en zei : “als je wilt weten wat zoal allemaal mogelijk is, want er is nog veel meer dan wat ik je daarnet opnoemde, ga dan maar eens snuffelen op de sites die ik hier opschreef”. Hij overhandigde haar het kaartje en zweeg weer. De stilte duurde verschillende minuten.
Dat zei Marleen opeens : “al die dingen die je opnoemde of dat wat je opschreef, waren die bedoeld om bij mij opwinding te veroorzaken en mij zo tussen de lakens te krijgen ?”
Rick leek boos te worden, maar zweeg verschillende minuten. Dan zuchtte hij.
“Marleen” zei Rick, “jij denkt ongetwijfeld dat ik een arrogante klootzak ben, die enkel aan zijn eigen pleziertjes denkt en die enkel met jou wil neuken”. “Wat dat neuken betreft heb je op dit moment helemaal ongelijk”. “Zoals jij nu bent en denkt, is er geen haar op mijn hoofd dat met jou wil neuken”. “Dat klinkt beledigend, maar dat is niet zo bedoeld”. “Dat ik een arrogante klootzak ben en enkel aan mijn eigen pleziertjes denk, dat is wel waar”. “Maar dat verdient enige uitleg”. “Jij denkt dat ik enkel in mijn eigen pleziertjes interesse heb en meer niet”. “Dat is waar, maar jij weet te weinig van mij om te weten waar ik plezier in schep”. “Jij weet niets van mij en ik weet vermoedelijk nu al meer van jou dan al jouw vorige partners samen”. “Jij denkt dat ik jou enkel als een seksobject zie en geen interesse heb in jou als mens of beter, als vrouw”. “Niets is minder waar”.
“Waar schep ik dan plezier in” is de logische vraag”. “Wel dat is simpel, ik wil weten hoe jij bent als vrouw en niet alleen op gebied van seks”. “Ik durf te wedden, dat jij al dikwijls voor je spiegel hebt gestaan de laatste maanden, met tranen in je ogen omdat je beseft dat je niet gelukkig bent met het leven dat je leidt”. “Spreek me maar tegen als je wilt”. Marleen zweeg. “Ik schep er enorm veel plezier in om jouw, een duwtje in een andere richting te geven”. “Misschien zelfs om jou als vrouw opnieuw gelukkig te zien”.
“Dus stelt zich de vraag : wat is dat, een gelukkige vrouw zijn ?” “Wel voor mij is een gelukkige vrouw, die zich echt gelukkig voelt, niet het model dat netjes afgeborsteld met mooie kleding aan, een halve of hele dag gaat shoppen met vriendinnen en daarna koffie gaat drinken en taartjes eten”. “Dat zijn gewoon onnozele wichten die zich wentelen in de commerciële marketingmaatschappij die enkel erop gericht is, om zoveel mogelijk geld uit de zakken van de betrokkenen te sleuren”. Die vrouwen denken echt vrouw te zijn, maar in werkelijkheid is hun gedrag gewoon een surrogaat voor echt geluk”. “Een beetje zoals Canderel in de plaats van echte suiker”. “Sommige vrouwen vervangen dat shoppen, geheel of gedeeltelijk door bijvoorbeeld heel veel fitnessen of sporten, en zo voort”.
“Wanneer is dan een vrouw, echt vrouw, is de logische vervolgvraag ?” “Wel heel simpel, op het moment dat zij volledig remmingsloos, gillend en krijsend klaarkomt en liefst niet door masturbatie, maar door toedoen van een partner”. “Man of vrouw, maakt zelfs niet uit”. “Al de rest is show, beantwoorden aan verwachtingspatronen van de maatschappij of andere bullshit”. “Voor een man is dat eigenlijk net hetzelfde”. “Niet iedereen zal het met mij eens zijn, maar hoe meer een vrouw, of man, in zijn leven ontploft van het klaarkomen, hoe meer die persoon straalt, bruist van energie en zelfzekerheid en zo aan de wereld laat zien, gelukkig te zijn”. “Daar heb je zelfs liefde niet echt voor nodig, liefde is gewoon een gevoel van onvoorwaardelijk voor iemand te willen zorgen tot het einde van je dagen”. “Seks met diezelfde persoon is geweldig, maar helaas niet altijd mogelijk”.
“Mijn plezier is jou opnieuw als vrouw te zien stralen”. “Dat je daarvoor remmingsloze en ongebreidelde seks nodig hebt, is volgens mij vanzelfsprekend, maar met wie, dat is en blijft jouw keuze”. “Ik ga ervan uit dat ik op dit moment niet jouw keuze ben, anders had je al wel signalen in die richting gegeven”. “Trouwens, als je geen bedpartner hebt, dan gebruik je best hulpmiddelen zoals ijsblokjes, wasknijpers of een goeie vibrator”.
“Nu klinkt ik echt als een ouwe zak die een jonge vrouw, de les spelt, maar denk toch maar even na over wat ik zei”. Rick stond op en ging binnen zijn rekening betalen, twee minuten later was hij weg.
Marleen, bleef weer sprakeloos achter. Wat had die vent haar toch weer op stang gejaagd. Hoe wist die dat zij meermaals met tranen in de ogen voor haar spiegel had gestaan ? Ze was verbouwereerd. In de verte zag ze Rick de hoek van een straat om gaan. Zij liep naar de dichtstbijzijnde supermarkt en kocht zich een setje, houten wasknijpers en een plastiek bakje waar je ijsblokjes in maakt, in je vriezer en ze ging daarna naar haar studio.
Daar toegekomen, was het eerste dat ze deed, dat plastiek bakje met water vullen en in de vriezer zetten. Ze ging zeker drie keer kijken in de vriezer om te zien of het water al in ijs omgevormd was. Ze ijsbeerde ondertussen nerveus door haar studio.
Na een uur of twee, drie, keerde ze het plastiek houdertje om en al het water was ijs geworden. Ze liep ermee naar het éénpersoonsbed dat er stond, zette het houdertje op haar nachtkastje naast het setje wasknijpers, in een mum van tijd was ze naakt. Ze prutste ineens twee blokjes uit het houdertje en zette die direct tegen haar tepels. IJskoud voelde dat aan. Haar tepels verharden. Ze bleef met de blokjes wrijven tot ze helemaal gesmolten waren en de scheuten van genot schoten door haar lichaam. Dan stopte ze één blokje in haar vagina. Dat gaf een zeer koud gevoel. Even later liep er water uit haar kutje van het gesmolten ijs. Ze zette dan op elke tepel één wasknijper. De pijnscheut die telkens volgde gaf haar een kramp van geilheid in haar kutje. Ze stopte er dan maar een extra ijsblokje in. Dat minderde de geilheid even, maar die kwam snel daarna terug in alle hevigheid opzetten.
Met een paar vingers van één hand begon ze tegen de wasknijpers een paar tikjes te geven. Haar gepijnigde tepels vermenigvuldigen zo, bij elke tik, de scheuten van genot. Met haar andere hand begon ze zich te vingeren. Tot haar eigen verbazing, kwam ze in geen twee minuten tijd, gillend klaar. Het was nog niet eens middag. Ze liet de wasknijpers zitten en bleef een tijdje uithijgen. Na tien minuten of zo, begon ze terug, traag over haar klitje te wrijven. Ze schrok toen ze ineens terug scheuten van genot door haar lichaam gierden. Ze begon ook, veel harder nu, haar beide tietjes te kwellen door er stevig in te nijpen. Ook haar klitje bewerkte ze nu veel feller en verbetener. In geen vijf minuten, kwam ze weer gillend klaar. Veel heviger, veel intenser kwam de ontploffing in haar hoofd en de rest van haar lichaam. Het werd haar zwart voor de ogen. Zoiets fel was haar nog nooit overkomen. Ze vloekte. Wat gebeurde er toch met haar ? Ze trok het dekbed over haar en dommelde in. Tegen drie in de namiddag werd ze wakker. Ze keek naar het houdertje voor de ijsblokjes en die bleken allemaal gesmolten te zijn. Ze vloekte weer en ging het houdertje bijvullen en terug in de vriezer steken. De wasknijpers stonden nog steeds op haar tepels. Het was een ietwat komisch gezicht, maar zo liep ze bloot de rest van de namiddag. Die avond, met voldoende ijsblokjes op haar nachtkastje, zette ze wasknijpers op haar kutlippen en ééntje op haar klit, duwde zeker drie ijsblokjes in haar kontje en een stuk of vier in haar kutje en geen vijf minuten later kwam ze gillend klaar door enkel, heel hard, haar borsten te kneden. Heel verward viel ze nadien in slaap.
Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.
Sensuele groeten,
Rick
Vervolg in deel 4