Het paradijs van Willem 2/2

Nen Straffe Hollander

Een waargebeurd verhaal, alleen de namen van de personages en locaties zijn veranderd.

Willem bleef lassen in de woestijn. Hij verdiende massa’s geld, leefde tijdens de laswerken in een soort container, van airco voorzien, ergens in de woestijn. Zo’ zes maanden, dan had hij twee maanden verlof. Die bracht hij door in Dubai en af en toe gaf hij zichzelf een reisje cadeau vanuit Dubai naar exotische plekken op de wereld.

Hij reisde, op kosten van zijn werkgever, overal naar toe, behalve naar Europa en al zeker niet naar Nederland. De niet betaalde alimentatie aan Maaike, haar twee kinderen en Lena en haar zoontje zouden hem ongetwijfeld erg zuur opbreken, mocht hij zich in Nederland vertonen.

Willem was van zijn twintigste tot zijn achtentwintigste bij Maaike geweest, dan twee jaar bij zijn ouders, dan twee jaar bij Lena, dan terug twee jaar bij zijn ouders tot het moment dat hij naar Dubai vertrokken was. Toen was hij zesendertig. Zo’n twaalf jaar later was hij in de Belgische Ardennen opgedoken. Werken moest hij niet meer, hij had een fortuin vergaard met erg hard werken, hij had in die twaalf jaar in de woestijn erg sober doorgebracht.

Om te vermijden dat hij toch nog alle achterstallige alimentatie zou moeten ophoesten, had hij in Dubai een klein bedrijfje opgericht. Op de bankrekening daarvan, liet hij zijn loon storten. Met het bedrijfje in de Verenigde Arabische Emiraten, had hij een ander bedrijfje in de City of Londen laten oprichten en daarmee had hij zijn centen in België, Nederland en Spanje geïnvesteerd in vastgoed. Dat Engels bedrijfje, was een Limited, dus een naamloze vennootschap met aandelen aan toonder. Niemand zou via dat bedrijf hem kunnen traceren. Willem moest enkel aan zijn advocatenkantoor een opdracht geven, zoals bijvoorbeeld : “koop dat of dat kantoorpand in Rotterdam”. Die advocaten, regelden de aankoop en de opbrengsten, werden op de Londense bankrekening gestort, zonder dat Willem zelf één handtekening diende te zetten. Zelf had hij een Visa-kaart op de bankrekening van dat bedrijfje en kon hij via homebanking alle mogelijke betalingen, eender waar te wereld uitvoeren. Niemand zou ooit kunnen achterhalen, dat Willem de betaling gedaan had.

Op die manier had hij ook de vervallen boerderij in de Ardennen aangekocht. Daar wou hij gaan rentenieren. Hij had voor de Belgische Ardennen gekozen, omdat het daar nog erg bosrijk was en hij vond meer dan genoeg zand gezien te hebben, omdat het niet al te ver van Nederland was en hij er met de trein gemakkelijk naar toe kon om bijvoorbeeld Eric zijn kameraad vanop het booreiland, te bezoeken en omdat de luchthaven van het Hertogdom Luxemburg niet al te ver was, waardoor hij gemakkelijk, zonder opgespoord te worden, van daar naar eender waar in de wereld kon vliegen.

In de maanden die volgden op de aankomst van Willem in de Ardennen, zag ik hem regelmatig. Hij was, met veel enthousiasme aan het verbouwen van zijn boerderij geslagen. Hij had zich zelfs een tweedehands Kutoba minigraver aangeschaft want hij wou zelfs een zwembad uitgraven achter zijn boerderij en voor de grote schuur die daar stond.

In de weekends dat ik zelf in de Ardennen was, ging ik hem dikwijls helpen. Soms was Marcel er ook. Met z’n drieën deden we al het zware werk, dat hij alleen in de week niet aankon. Voor mij, was het helpen op zijn boerderij gewoon een fysieke ontspanning die ik in werkelijkheid aangenamer vond, dan alleen door de bossen te wandelen.

Ik kreeg bewondering voor Willem. Toen ik bij de eerste ontmoeting in het café van Jeanne, hem tegenkwam, dacht ik : ‘wat een blaaskaak van een Hollander’. Na een aantal maanden samen aan zijn verbouwingen gewerkt te hebben en nadat ik zijn levensverhaal tot dan, geleidelijk vernomen had, kreeg ik toch wel bewondering voor zijn doorzettingsvermogen en zijn praktische aanpak van de dingen.

Die vent had weken aan één stuk, in soms verschrikkelijk weer, op een booreiland gewerkt, dat is al niet simpel, dan had hij maanden aan één stuk onder een verschroeiende zon, in de woestijn zitten lassen en bovendien had hij het erg slim gespeeld, door via Dubai en zijn bedrijfje in Londen er voor te zorgen dat zijn gespaard fortuin goed rendeerde en dat hij onvindbaar was voor zijn twee exen. Daar bovenop, had hij een ruïne van een oude boerderij al grotendeels op zijn eentje omgetoverd tot een waar paradijs en dat in een tijdspanne van een jaar of twee.

Hij had een prachtig en groot zwembad aangelegd, hij had zelf zonnepanelen gelegd om het ding en de hele boerderij te verwarmen. Dan had hij de oude boerderij volledig gestript en daarna herbouwd met de meest moderne voorzieningen van comfort.

Als we op een zaterdagavond aan de toog bij Jeanne zaten, zei ik hem dan ook dat zijn prestaties wel erg buitengewoon waren. Hij zwol van trots. Hij vertelde me toen, dat hij maar twee problemen had. Het eerste was zijn acuut tekort aan seks en het tweede was dat hij al bijna vijftien jaar, zijn ouders niet meer gezien had, maar dat hij het niet aandurfde om naar Velp te reizen. Mocht hij een controle ondergaan door de politie, dan zou hij ongetwijfeld aangehouden worden wegens jarenlang niet betalen van alimentatie aan zijn exen en bovendien liep hij het risico om zijn zuur verdienden centen kwijt te spelen.

Ik zei hem : “Willem, kerel, aan seks kan ik jou niet helpen, daar zul jij je plan moeten mee trekken, maar jouw ouders zien, dat kan ik wel regelen”. Willem keek mij verbaasd aan. Dan zag ik dat hij emotioneel werd en die grote Hollander, kreeg zowaar tranen in de ogen.

Dan vroeg hij : “hoe zou je dat dan doen ?” “Simpel” zei ik, “ik rij naar Eindhoven met mijn wagen, huur daar een autootje met Nederlandse nummerplaat via het bedrijf waarvoor ik werk, dan rij ik daarmee naar je ouders, pik ze op, rij er mee naar hier, ze kunnen dan op jouw boerderij logeren zolang je wilt en daarna rij ik ze terug naar Arnhem”. “Dan lever ik de huurauto terug in en rij naar huis”. “Geen kat die gaat weten waar ik met je ouders geweest ben”. Willem was verbluft. Na enige ogenblikken, zei hij aarzelend en vol onbegrip : “zou jij dat willen doen voor mij ?”

Ik zei : “natuurlijk, ik heb me hier op jouw boerderij mogen uitleven gedurende meerdere weekends, dus waarom niet ?” “Het éne plezier is het andere waard”.

Willem wou er nog even over nadenken, maar een weekend of twee later, zei hij me dat hij erg graag zijn ouders terug wou zien. We spraken af dat ik het daarop volgend weekend, zijn beide, ondertussen gepensioneerde ouders zou gaan ophalen. Die zouden zich wel een hoedje schrikken, maar die hadden hun enige zoon ook al vijftien jaar niet gezien, dus dat zou wel lukken.

Willem gaf me een enveloppe mee met zo’n twintig duizend euro er in. Hij bekende dat hij elk jaar in december, door het advocatenkantoor in Londen een pakje met geld via een koerierdienst aan zijn ouders had laten bezorgen. Nooit had hij zijn naam vermeld op of in het pakje.

De woensdag erna, reed ik de parking van een autoverhuurbedrijf op Eindhoven luchthaven op. Ik huurde me daar een onopvallende Ford Focus. Dan zette ik me op weg naar Arnhem. Daar aangekomen, boekte ik mezelf een kamer voor één nacht bij Van der Valk aan de Amsterdamse weg. Dan moest ik even zoeken naar het adres van de ouders van Willem, want ik wou de GPS van die auto niet gebruiken. Eens gevonden, vlak aan de spoorweg die los door Velp loopt, drukte ik op het belletje onder hun naam aan een appartementsblok.

Eerst waren de ouders van Willem erg wantrouwig, maar nadat ik hen de omslag met geld overhandigd had, en hen zei dat het van Willem afkomstig was, net zoals alle sommen die ze jaarlijks anoniem bezorgd kregen, was hun wantrouwen, plots verdwenen. Beide oudjes stonden ineens met tranen in hun ogen naar mij te kijken. Ik vroeg hen, om de dag erna, donderdag om elf uur de trein in Arnhem Centraal te nemen, naar Breda. Dat ticket moesten ze met een bankkaart betalen. Ze moesten evenwel in ’s-Hertogenbosch al uitstappen. Ik zou hen tegen de middag wel opwachten op het terras van Mell’s Place, vlak aan de hoofdingang van het station. Van daar zou ik hen naar Willem voeren. Daar zouden ze dan tot de maandag verblijven en ik zou hen daarna wel terug voeren. Beiden waren heel geëmotioneerd en lieten hun tranen de vrije loop. Dan viel het kwartje van de mama van Willem, dat ze de dag erna voor ongeveer vier à vijf dagen van huis zouden zijn en die schoot dus direct in ‘inpak-modus’, kwestie van alles ingepakt te hebben voor een verblijf bij hun zoon.

Ik zei daarop dat ze niet teveel mochten meenemen, bij Willem was alles voorhanden en een klein koffertje of tas met enkel het nodige toiletgerief en wat reservekleding, zou meer dan voldoende zijn. Dan nam ik afscheid van hen en zei dat ik ze verwachte tegen de middag van de dag erna in ’s-Hertogenbosch.

Die avond ging ik me lekker verwennen in restaurant De Watermolen in Velp. Bij de meeste Belgen leeft het idee dat de Nederlanders geen fluit verstand hebben van eten of koken en dat ze enkel junk food eten uit de muur. Als je evenwel de juiste adresjes kent, dan bewijzen die wel het tegendeel.

De donderdag nam ik een uitgebreid ontbijt in Van der Valk en eerlijk gezegd dat is ook steeds voortreffelijk. Om twaalf uur zat ik op het terras aan de hoofdingang van het station op het stationsplein in ’s-Hertogenbosch.

Zo’n tien minuten na twaalf zag ik de vader van Willem met een grote rolkoffer buiten komen en zijn vrouw liep met haar handtasje naast hem. Ik rekende mijn koffie af en nam de koffer over. Dan liepen we met z’n drieën naar de Ford Focus, die wat verder geparkeerd stond.

Onderweg vroegen ze mij van alles over Willem, maar ik zei dan maar dat ze van Willem wel alles zouden te weten komen en dat ze die vragen aan Willem moesten stellen. Die donderdag reed ik rond een uur of vijf het karrespoor op naar de boerderij van Willem. Twee minuten later stonden Willem en zijn beide ouders in een groepsknuffel terwijl ze hun tranen van blijdschap de vrije loop lieten.

Ik nam de rolkoffer uit de Ford, zette die aan de ingang van zijn boerderij en zei : “Willem, kom morgen met je ouders maar ontbijten bij mij, zo tegen een uur of tien”. Willem stak zijn duim op en ik vertrok.

De zaterdag, zaten we aan het ontbijt. Willem wist toen, via zijn ouders, dat zowel zijn ex Maaike, als zijn andere ex, Lena, nadat hij naar de woestijn vertrokken was, heftig naar hem op zoek zijn geweest. Hij stond zelfs op de lijst van ‘gezochte Nederlanders’ bij de politie. Die politie was bovendien meermaals bij hen op bezoek geweest omdat ze niet geloofden dat die niet wisten waar Willem verbleef. Om dat te achterhalen, hadden ze twee maal een huiszoeking bij hen gedaan, maar geen spoor gevonden, dat naar Willem leed. Dat was logisch, want ze wisten zelf niet waar hij zat.

In de maanden die volgende, ben ik verschillende keren de ouders van Willem in ’s Hertogenbos gaan oppikken, heb ze naar de Belgische Ardennen gevoerd en daarna terug. Buiten die drie of vier keer op een jaar dat ik zijn ouders ging halen en terugbrengen, zag ik Willem bijna niet. Zijn boerderij was gerestaureerd. Hier en daar was er nog een klein klusje te toen, maar dat kon hij zelf. Willem had ik nog wel op een zaterdagavond in het bruine café van Jeanne ontmoet. Daar zei hij dat de meeste werken achter de rug waren, dat hij vooral met zijn Kubota de directe omgeving van de boerderij proper wou krijgen en dat hij zich daarbij erg amuseerde.

Ik had voor Willem een GSM gekocht, met opgave van een valse naam, een Belgische prepaid kaart met cash betaald en dat toestel op ‘geen nummerherkenning’ gezet. Hij durfde met dat toestel niet naar zijn ouders bellen, maar gebruikte het enkel om mij te vragen zijn ouders in Nederland te gaan halen. Buiten dat zag ik hem nauwelijks of niet.

Het zal al de zomer van het jaar daarna geweest zijn, dat ik op een bepaald moment weer eens een lange wandeling door de bossen maakte op een zaterdag. Ik liep in werkelijkheid rond het domein van Willem, dan kon ik door een stuk van zijn bos, tot aan zijn boerderij gaan en van daar af was het nog een kilometer of vier tot de plek waar ik verbleef.

Ik liep zoveel mogelijk tussen de bomen om in de schaduw te kunnen blijven, want het was kort na de middag en de temperatuur was een stuk boven de dertig graden. Toen ik de boerderij naderde, hoorde ik vrouwelijk gegiechel. Ik was verbaasd. Willem in vrouwelijk gezelschap, met zijn voorgeschiedenis ? Dat leek onwaarschijnlijk. Hij had wel eens in den beginne aangegeven dat hij maar twee problemen had, namelijk zijn ouders niet meer gezien hebben gedurende vijftien jaar en een acuut gebrek aan seks. Dat eerste probleem had ik voor hem opgelost, met het tweede kon ik hem niet helpen. Zo te horen aan het gegiechel, had hij het tweede probleem, zelf opgelost.

Ik nadere zijn boerderij van tussen de bomen en keek naar zijn erf. Er zaten twee jonge meisjes, ik schatte ze tussen de twintig en vijfentwintig jaar oud, in het zwembad. Die spetterden er duchtig op los in het koele water. Ze waren topless, dat kon ik zien.

Ik keek verder en daar zag ik Willem languit, op zijn rug, op een stretcher, in de schaduw liggen. Een derde jonge dame, zat gewoon op de lul van Willem op en neer te wippen. Willem lag gewoon te genieten en had in elke hand één borst vast die hij genietend, kneedde. Ik bleef stil staan en overzag het tafereel. Die grote Hollander liet zich door een ‘cowgirl’ berijden en ik zag duidelijk dat beiden daar erg van genoten. De twee andere jonge dames in het zwembad spetterden verder in het water, maar af en toe hoorde ik hen de wippende dame aanmoedigen. Ik kon wel niet verstaan wat ze riepen, maar de wippende dame vond de aanmoedigingen blijkbaar leuk. Ik zag ze haar handen op de bolling van de schouders van Willem leggen en dan met meer steun, heel haar onderlichaam opheffen en terug laten vallen op de stijve piemel van Willem.

Bij mezelf dacht ik : ‘die Hollander heeft zijn probleem duidelijk opgelost, straf vond ik dat Willem die toch ondertussen vijftig geworden was, een jong ding van nog geen dertig op zijn lul had zitten en bovendien zat die nog te wippen met veel enthousiasme’. Ik voelde een steek van jaloezie.

Die jonge dame bleef maar op en neer over zijn pik gaan en de twee anderen, bleven joelen. Ondertussen had ik ook gemerkt dat die twee in het zwembad, net zoals degene die op de lul van Willem zat, volledig bloot waren. Die Willem zat zich dus met drie blote, jonge dames te vermaken.

Ik zag duidelijk dat de dame op de pik van Willem ‘in rechte lijn’ naar een hoogtepunt aan het gaan was, het zijne of het hare, dat wist ik niet. Om de festiviteiten niet te onderbreken, besloot ik even te wachten tot Willem zijn kruit verschoten had of dat de dame na een orgasme van Willems pik zou afstappen.

Ik zag Willem duidelijk zichzelf leegspuiten in de jonge vrouw bovenop hem en blijkbaar, aan de geluiden te horen, genoot ze minstens evenveel van de toestand. Ze gilde haar orgasme uit, onder nu hevig applaus van de twee dames in het zwembad. Ze bleef nog even zitten uithijgen en dan een minuut of vier, vijf, stapte ze af van de lende van Willem. Ik zag zijn piemel uit haar kutje floepen.

Ik vond er niet beter op, van tussen de bomen te naderen en dan met klappende handen te applaudisseren voor de vertoning. De twee dames gilden en hielden direct hun handen voor hun borsten. De dame die net van Willem afgestapt was, hield haar éne arm voor haar borsten en een hand voor haar lekkende kutje, dan draaide ze zich om en liep naar binnen, in de boerderij. De twee dames in het zwembad klauterden er uit en snelden zo vlug ze konden ook naar binnen.

Willem draaide zijn hoofd om naar mij, herkende me en zei gewoontjes : “ha die Rick”. “Zet je”. En hij wees naar een tafel waarnaast de stretcher waarop hij zat.

Dan riep hij in het Duits naar binnen en vroeg om twee koffies. Hij draaide zich van de stretcher af, kwam recht en zette zich naast mij op een hogere stoel. Preuts was Willem zeker niet. Hij zat gewoon aan de tafel in zijn blootje met een net afgeneukte piemel.

Ik lachte en zei : “nu snap ik waarom ik je zo weinig zag”. “Jij zit hier met drie mooie jonge dames op je dak en je lijkt je wel erg te amuseren”. Hij grinnikte en zei : “Rick man, jij hebt mijn probleem met mijn ouders opgelost, het andere probleem dat ik had, namelijk te weinig of beter gezegd, geen seks, heeft zich vanzelf opgelost”.

“Vorige zomer, was ik hier aan het werken en plots kwamen er uit het bos, over het padje waar jij net ook liep, drie dames aangewandeld”. “Ze waren de weg kwijt, ze wisten niet waar ze waren en ik heb ze dan maar hier laten overnachten”. “Ze zijn hier midden juli toegekomen en ze zijn gebleven tot midden september”. “Die drie zijn net afgestudeerde Duitse studenten”. “Heel de tijd hier, hebben ze me geholpen met de bouwwerken en de rest van de tijd hebben ze gezwommen”.

“Het zijn gewoon drie boezemvriendinnen, die, omdat ze afgestudeerd waren, zich een soort ‘meidenreisje’ cadeau hadden gedaan, vooraleer ze het echte leven zouden aanvatten”. “Solliciteren, werk zoeken en vinden en dan een carrière uitbouwen”. “We hebben hier ’s avonds veel zitten babbelen”. “Ik vertelde heel mijn leven, dat ik me hier in werkelijkheid verstopt had voor de buitenwereld”. “Dat ik genoot van de werken hier, mijn eigen paradijs wou creëren”. “We konden het goed met mekaar vinden, hebben uren gebabbeld en op mijn erewoord, Rick, ik heb geen van de drie met een vinger aangeraakt”. “Die dikke twee maanden dat ze hier waren, hebben wij enkel gebabbeld, gewerkt en af en toe in het zwembad of in de zon gelegen”. “Ik heb hen verteld van mijn probleem met mijn ouders en dat een vriend van mij dat opgelost had”. “Ik heb hen verteld van mijn seksloos bestaan en al de rest met mijn exen”. “Midden september vertrokken ze terug naar Duitsland”. “Toen voelde ik mij erg alleen”.

“Tot mijn stomme verbazing, midden december van vorig jaar stond Hannelore hier ineens terug”. “Dat is degene die je op mijn lul zat zitten”. “Ze had na haar vakantie hier, een job gevonden als psychologe in één of andere instelling”. “Ze was dat kotsbeu na een paar maand, overdacht haar leven en toe ze hier toekwam zei ze dat ze nooit zo gelukkig geweest was, dan die twee maanden die ze hier doorgebracht had met haar vriendinnen”. “Ze had haar job vaarwel gezegd en wou gewoon hier een soort sabbatjaar doorbrengen”. “Ze vroeg of ze mocht blijven”. “Ik kon dat niet weigeren en sindsdien zit ze hier”.

“Op een avond, begin januari dit jaar, lagen we in de woonkamer naar één of andere film op tv te kijken”. “We hadden allebei een paar wijntjes uit, ze kroop tegen me aan”. “De film was gedaan, we keken dan naar het vuur in de open haard, we zijn mekaar beginnen strelen en van het één is het ander gekomen”. “We bedrijven bijna elke dag de liefde”. “Hannelore is erg passioneel en warmbloedig, die zou dat elke dag wel een paar keer willen”. “En wie ben ik om dat te weigeren”.

“Eind januari, lagen we weer in de lange sofa te neuken, Hannelore zat weer bovenop mijn lul, zoals daarnet”. “Ze zit graag bovenop”. “Als we een getik tegen de ruit horen”. “Ik ging kijken en tot mijn stomme verbazing, stond Silke voor de deur”. “Ze had zowat hetzelfde verhaal als Hannelore en ze wou ook naar hier komen, voor een jaar of zo”. “Ze had ons natuurlijk zien neuken, maar dat vertelde ze niet, althans, toen toch niet”.

“Mijn geneuk met Hannelore was toen gedaan”. “Ik wist niet goed waarom, maar ze wou niet meer”. “Ze sliep met Silke op één kamer en toen wist ik dat niet, maar in hun studententijd, hadden die twee bijna dagelijks het bed met mekaar gedeeld en mekaar kutje gelikt”. “Dan, op een bepaalde dag eind februari, hoorde ik een gigantische ruzie tussen die twee”. “Bleek dat Hannelore, naar mijn piemel verlangde en dat ter afwisseling van wat ze met z’n tweeën uitspookten”. “Silke had Hannelore van bedrog beschuldigd, Hannelore had daarop geroepen dat ze zichzelf maar eens grondig moest laten doorneuken met een lul, dan zou ze wel anders piepen”.

“Hannelore, was die nacht uit hun slaapkamer weggelopen, bij mij in bed gekropen en we hebben zalig en intens de liefde bedreven”. “De dag erna, ’s morgens was Silke niet aan te spreken”. “Zeker toen Hannelore zei, dat ze vanaf die dag, elke nacht bij mij wou slapen”. “Silke was woest, waarop Hannelore simpel zei : ‘kom dan bij ons liggen, dan kunnen we mekaar verwennen en Willem hier gaat niet protesteren””. “Silke was kwaad weggelopen”. “Die avond lag Hannelore in negenzestig positie boven op mij en we waren mekaar aan het plezieren, doen de slaapkamerdeur open ging en Silke voorzichtig vroeg of ze erbij mocht komen”. “Silke heeft toen Hannelore gelikt, ik heb haar daarna geneukt toen Silke toekeek en dan heeft Hannelore, Silke nog gelikt” “Ik heb Silke toen niet aangeraakt, maar een paar dagen later vroeg ze opeens aan Hannelore, of ze mijn piemel mocht lenen”. “Hannelore heeft zich toen op mijn smoel gezet met haar kutje, nadat ze voorzichtig mijn lul in het kutje van Silke, die bovenop mij zat, geduwd”. “Sinds die nacht sliepen we met z’n drieën in één bed”.

“Einde maart is Julia hier toegekomen”. “Die had natuurlijk snel door dat ik zowel Silke als Hannelore neukte”. “De regeling werd wat aangepast en elke nacht sliep ofwel Silke ofwel Hannelore bij mij en ging de andere bij Julia slapen”. “Dat heeft ook zo’n week of vier geduurd en blijkbaar hebben Silke en Hannelore, Julia overtuigd om zich ook door mij te laten neuken”. “Het resultaat is, dat ik nu elke nacht één van de drie in mijn bed heb en dat de twee anderen bij mekaar liggen”. “De dag erna ligt er een andere in mijn bed”. “Dat ga zo al van midden april”. “Alle drie kunnen we met dat systeem goed leven”. “Elk van hen, krijgt mijn pik om de drie dagen, de andere twee dagen verwennen ze mekaar”.

“Er dook nog een probleempje op”. “Ik had een nacht doorgebracht met Hannelore, en de dag erna wou die nog een beurt van mij”. “Dat gaf discussie, Silke vond dat het haar dag was, want die zou ’s avonds bij mij in bed kruipen”. “Na overleg, hebben we alle vier besloten dat de avondregeling vast stond, dat de voormiddag eventueel voor één van de twee andere dames, dan de namiddag voor de andere en dat niet later dan zes uur in de namiddag”. “Om het simpel te houden, ’s avonds in volgorde, Hannelore, de dag erna Silke en de dag daarna Julia”. “Diegene die ’s avonds aan de beurt is, mag niet in de voormiddag of namiddag van diezelfde dag, maar wel de dag erna”. “Vandaag was de voormiddag voor Julia, dan wat je zag, Hannelore, want vanavond is Silke aan de beurt, morgen mag Julia niet overdag, want die is morgenavond aan de beurt”.

Ik floot tussen mijn tanden en zei : “Willem, dat is een heel straffe prestatie, drie keer op een dag met drie verschillende dames”.

“Och” zei Willem, “dat houdt me jong en je mag niet vergeten dat ik twaalf jaar zonder seks in de woestijn heb gezeten, dus ik heb één en ander in te halen”. “Verdomme Willem, je maakt me jaloers” zei ik. Willem negeerde dat en riep naar de dames : “kom eens naar buiten, ik wil jullie voorstellen”.

Wat later verschenen er drie dames op het terras. Alle drie met een lang T-shirt van Willem aan. Willem wees naar Hannelore, een zwartharige en zei : “Rick, Hannelore, afgestudeerde psychologe”. Dan : “Rick, Silke afgestudeerde computer engineering” en “Rick, Julia, afgestudeerde in Biomedical engineering”. De drie dames knikten beleefd. Alle drie afgestudeerd aan de universiteit van Heidelberg. Ik stelde me voor als Rick D’Anvers, commercieel verantwoordelijke bij een groot havenbedrijf in Antwerpen en regelmatig in de weekend te vinden in het huisje, vlak naast het pad aan de grote baan, dat naar de boerderij van Willem ging.

Wat later zaten we me z’n allen koffie te drinken. Mijn Duits is best te doen, omdat ik voor mijn werkgever regelmatig Duitse klanten bezocht. Dat van Willem was ook niet slecht, omdat hij opgegroeid was, niet ver van de Duitse grens in de buurt van Arnhem. Die zaterdag werd er nog ferm getaterd met z’n allen. Een paar glaasjes wijn erbij en de sfeer werd erg aangenaam. Dan trok Silke aan één hand van Willem om te gaan slapen. Hannelore vroeg aan Willem of ze die nacht samen met Silke bij hem in bed mocht. Die lachte en zei : “Natuurlijk” en tegen mij zei hij :”Rick het is ondertussen donker, jij moet nog vier kilometer over dat karrespoor tot waar je zit”. “Je kunt beter bij Julia in bed kruipen”. Ik wist niet wat ik hoorde. Ik keek Julia aan en die zei met puppy ogen en een beteuterd gezichtje : “lieve Rick, als jij niet bij mij komt liggen, dan moet ik alleen slapen”.

Vijf minuten later, lag ik met Julia in mijn armen op haar bed te tongen. Nog vijf minuten later, had Julia mijn lul in haar mondje gestoken en was mij daar driftig aan het pijpen. Zij verzocht mij om haar in haar kutje te neuken, maar op z’n hondjes boven op het bed, zo kon ik goed op haar kontje kletsen. Dat vroeg ze zo, omdat ze dat erg opwindend vond. Ik gaf met veel genoegen gehoor aan haar verzuchtingen. Geen tien minuten later spoot ik me in haar leeg. Ze liep direct naar de badkamer en daarna wou ze dat ik haar befte. Ze liet zich heel gemakkelijk en snel naar een orgasme likken. Wat later begon ze terug aan mijn lul te lurken en zodra ze zag dat die in goeie doen was, wou ze een gewone missionaris doen. Zo kon ze lang met mij tongen, zei ze. Ik had niet het minste bezwaar.

De zondag werd ik wakker en er zat weer iemand aan mijn piemel te likken. Dat kon Julia niet zijn want die lag in mijn armen nog te slapen. Ik keek en zag het gelaat van Silke. Haar pijpoefening was voldoende om mijn lul in oorlogshouding te zetten en ze kroop bovenop mij, zette zich op mijn pik, en ze reed zich in geen tijd klaar. Net daarna spoot ik omhoog tegen haar baarmoeder.

Rond tien uur, ontbeten we met z’n allen op het terras. Julia zei op een bepaald moment doodleuk, dat mijn piemel ongeveer hetzelfde formaat had als die van Willem, maar dat mijn eikel iets dikker was. Willem schoot in de lach. Silke knikte bevestigend en Hannelore zei : “tja, als jullie twee van de aanwezigheid van Rick al gebruik gemaakt hebben, dan voel ik me hier ferm gediscrimineerd”. “Voor je vertrekt, Rick, wil ik jouw apparaat ook voelen”. De nonchalante geilheid en ongedwongenheid van het geheel vond ik zalig.

Kort na de middag, dook Silke in het zwembad. Zat Julia op een stretcher bovenop de pik van Willem te wippen en zat Hannelore op mijn piemel hetzelfde te doen. Ik lag op een andere stretcher. De dames kraaiden van de pret en Silke, begon te joelen vanuit het zwembad. Ze spoorde zowel Julia als Hannelore aan om voor de andere klaar te komen. Hannelore won. Direct daarna riep ze dat Willem niet voor mij mocht klaarkomen en ik niet voor Willem. Degene die laatst klaarkwam won. Ik verloor.

Twee minuten later lagen we allemaal te plonsen in het zwembad.

Willem is bij mijn weten nooit meer van zijn ‘neukschema’ afgeweken. Elk weekend dat ik naar de Ardennen trok, kwam één van de dames mij onder handen nemen, de dag erna een andere en de zondag de derde. De dames zijn tot op heden niet meer terug naar Duitsland gegaan om te gaan werken, en dat ondanks hun diploma’s. Willem neukt bijna devoot elke voormiddag, kort na de lunch en elke avond één van zijn drie dames. Een bijzonder leuk moment was, toen Eric op bezoek was. De zon scheen, zowel Willem, Eric als ikzelf lagen alle drie op onze rug, op een stretcher. Op de pik van Willem zat Julia, op die van Eric zat Hannelore en op de mijne Silke. Het driestemming geluid van hun gezamenlijk klaarkomen, kinkt nog steeds luid in mijn oren als ik aan dat moment terug denk.

Ikzelf genoot ook van de drie dames, maar enkel in het verlengde weekend van vrijdag tot zondagavond. Hannelore als ik toekwam, dan Silke op vrijdag avond, op zaterdag Julia in de voormiddag, Silke in de namiddag en Hannelore ’s avonds. Op zondag, Silke, dan rond de middag Julia en Hannelore vlak voor ik vertrok. Dikwijls reed ik doodmoe terug naar huis op zondagavond. Als ik tijdens het naar Antwerpen rijden, op zondagavond, de situatie overdacht, dan was mijn conclusie toch telkens weer dezelfde. Ik was doodmoe, omwille van Julie, Silke en Hannelore. Maar ik deed dat enkel in de weekends dat ik in de Ardennen zat en dat was niet elk weekend.

Die Willem deed dat alle dagen en voor zover ik weet nu nog. Geen enkele keer heeft hij een dame niet ‘op haar wenken bediend’. Dus mijn conclusie was : ‘die rare Hollander, is me toch wel een heel straffe kerel’.

Einde verhaal

Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.

Sensuele groeten,
Rick