Bert 1

Eveline en Belinda

Ik ben Rick en woon in de Antwerpse rand. Vandaag zit ik op een terrasje in het centrum van Antwerpen te genieten van de eerste zonnestralen van het voorjaar. Naast mij zit Bert, mijn vroegere buurjongen. Er staat voor elk van ons een koffie op het tafeltje en genietend van de zon, kijken we naar alle dames die voorbij ons terrasje wandelen. Af en toe geven we commentaar als we iets heel moois voorbij zien komen. In de stijl van : “kijk daar, die met dat blauwe jasje, die heeft prachtige benen.” Meestal zijn we het met mekaar eens. Soms geraken we over die benen, of borsten, of haar, enz… in een meningsverschil tot een volgende mooie dame voorbij komt.

Je zou denken, dat zijn twee pubers, maar niets is minder waar. Ik, Rick, ben een eind in de zestig, blond en Bert, zwartharig met aan de slapen al wat grijs, is net zo oud als ik. Ikzelf ben nog maar een jaar of drie met pensioen, Bert al van zijn zeven en vijftigste. Vanaf de eerste dag van zijn pensioen woont Bert in Togo, ietwat zuid oostelijk van de hoofdstad Lomé. Eens per jaar komt Bert terug naar België om een aantal papieren in orde te brengen. Hij huurt een klein studiootje in de zuidrand van Antwerpen waar zijn domicilie staat en ik ga daar eens per week de brievenbus ledigen, wat dringend is, vertel ik hem via Skype of Messenger, al de rest hou ik bij tot onze jaarlijkse ontmoeting. Meestal blijft hij dan een week.

We zijn niet echt buurjongens geweest, maar we komen wel uit dezelfde gemeente ten zuiden van Antwerpen. We volgden samen dezelfde school, zowel lager als college en nadien gingen we samen naar dezelfde universiteit om toegepaste economische wetenschappen te volgen. Als kinderen speelden we samen, we speelden beiden voetbal bij dezelfde ploeg, als pubers joegen we samen op de meisjes, we gingen samen uit, kortom tot aan het einde van onze studies, deden we bijna alles samen. Zo hebben we bijvoorbeeld ooit in het uitgangsleven elk één meisje van een tweeling versiert allebei met mooie lange blonde haren. Bij het buitenkomen van de dancing, hebben we ze ergens achteraan op de parking, in open lucht, bovenop de motorkap van een auto gelegd, auto’s die helemaal niet van ons waren want we waren maar een jaar of zestien, ondertussen dus al ongeveer vijftig jaar geleden dus en we hadden geen rijbewijs, maar toen kon je zonder probleem op je veertiende al een dancing binnen geraken, nu zou dat nogal wat hommeles geven. In elk geval, twee naast mekaar geparkeerde auto’s met op de motorkap een op haar rug liggende jonge dame, de ene werd gebeft door mij en de andere door Bert, na wat gebef, kwestie van de dames op temperatuur te brengen, stonden we ze elk rechtstaand te neuken alsof we een race tegen de klok aan het uitvoeren waren. Bert en ik keken mekaar aan en grijnsden.

Nadat we, veel te snel klaargekomen waren, waren de meisjes zo vriendelijk onze pikken af te likken, met als resultaat dat die nogal snel terug paraat waren. Bert en ik wisselden van meisje en onze lullen schoven direct terug in de mooie blonde kutjes. Alleen had Bert de stommiteit gedaan van zijn meisje op een andere auto te leggen, waardoor na een minuut of twee het alarm van die auto begon te loeien en wij weggejaagd werden door de security van de dancing. We waren geen van beide voor een tweede keer klaargekomen, maar dat hebben we nog kunnen fixen wat verderop in de bosjes. Als ik er nu over nadenk, waren wij, zoals zoveel mannelijke pubers in die tijd, gewoon twee erg bronstige hengsten, die maar aan één ding dachten, zoveel mogelijk onze piemel in één of ander kutje steken. Wij dachten niet aan het genot van het meisje in kwestie, we wilden gewoon zoveel mogelijk neuken en liefst elke weekend met een ander meisje. Je mag niet vergeten dat ik hier spreek over eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Seksuele revolutie, enz… de tijden zijn nu echt veranderd, als ik naar mijn eigen kinderen en kleinkinderen kijk, die zijn vele malen ernstiger geworden, veel serieuzer. Eén van mijn kleindochters is net achttien geworden en die heeft al twee jaar een ‘serieuze’ relatie met één jongen. In onze puberteit was dat ondenkbaar, een ‘relatie’ duurde zelden langer dan drie weken. Het zal wel een onderdeel van ons leerproces geweest zijn, zowel de manier van omgaan met vrouwen of meisjes als de seks op zich. Wij waren in die tijd gewoon heel bronstige konijnen.

Maar we gaan het hier niet over onze jeugd hebben. Ik schrijf hier het levensverhaal van Bert neer, zoals hij het mij vertelde. De gebeurtenissen zijn allemaal echt, hier en daar zal Bert, hem kennende, het wel een beetje aangedikt hebben.

Na onze studies, gingen Bert en ik elk onze eigen weg. Ik trouwde met Marianne een brunette, Bert was mijn getuige. Bert trouwde met Eveline, een grote slanke blondine en ik was zijn getuige. Ik ging voor een expeditie bedrijf in de Antwerpse haven werken, Bert begon zijn carrière bij een bank. Toen nog een Belgische bank, later werd dat een Nederlandse met een oranje leeuw als logo. Beiden maakten we carrière. Bert werd al snel onderdirecteur van een filiaal in de rand van Brussel en ik kreeg na verloop van tijd promotie binnen hetzelfde bedrijf als waar ik begon. In die tijd zagen we mekaar veel minder want we hadden het allebei heel druk met onze loopbaan. Af en toe, zo twee of drie keer per jaar, spraken we wel af om samen iets te gaan eten en nadien en pint te pakken en bij te babbelen. Die afspraken waren heilig.

Marianne, mijn vrouw, moest niet veel weten van Bert, de precieze reden heb ik nooit geweten. Tussen hun beiden klikte het gewoon niet. Ze wist natuurlijk wel van onze escapades voor ik haar kende. Toch was ze altijd een beetje tegendraads als een gesprek over Bert ging. Ondertussen ben ik dik veertig jaar bij Marianne, dus gunt zij mij wel de sporadische ontmoetingen met Bert, maar ze wil er niets van weten. Op de trouwdag van Bert met Eveline, ik zie mezelf nog als getuige schuin achter het bruidspaar in de kerk staan, dacht ik bij mezelf, Bert jongen, waar begin je aan. Eveline was toen inderdaad een prachtige jonge vrouw, dat wel, maar in de gesprekken die we samen hadden, bleek ze nogal hautain over te komen. Het kan natuurlijk zijn, dat Bert als getuige op mijn huwelijk, net hetzelfde gedacht heeft van mij en Marianne. In elk geval, mijn gedachten waren, dat die twee, Bert en Eveline, het nooit lang met mekaar zouden uithouden. Bert een bronstige hengst en Eveline een koele, arrogante blonde trut. Althans, dat was toen mijn mening.

Op onze viermaandelijkse afspraken bespraken we natuurlijk ons seksleven. Bert was, dat viel mij op, het ‘goddelijke’ lichaam van Eveline aan het beschrijven, hoe lange benen zij wel had, hoe mooi haar borsten waren, haar haar, hoe slank zij wel was, maar als het op ‘de daad’ zelf aankwam, dat bleek na verloop van tijd, was ze eerder koel en op zijn zachtst uitgedrukt, weinig gemotiveerd om passioneel met Bert de liefde te bedrijven. Bert kennende als een nogal passionele op seks beluste man, leek mij de bijna mechanische manier waarop zij de liefde bedreven nogal tegenstrijdig met zijn natuur. Na verloop van een paar jaar bekende hij dat ze nog maar ééns per maand neukten. Bij mij en Marianne, liep het ook niet zoals ik wenste, maar mijn seksuele situatie was toen toch beter dan die van Bert.

Bert verdiende erg goed. Zijn loon lag een stuk hoger dan het mijne. Soms zei ik al lachend dat ik ook bij een bank had moeten werken. Jaloers op Bert was is evenwel nooit. Toch niet op Bert. Eveline, Berts vrouw werkte ergens op een kantoor in de administratie. Zij was niet echt gelukkig met haar job. Bert wel, die was ondertussen kantoordirecteur voor zijn bank in Elsene, in de Brusselse rand. Een paar maand na zijn nieuwe promotie, zijn we samen pinten gaan pakken om dat te vieren. Toen vertelde hij mij dat hij, gezien Eveline toch niet gelukkig in haar job was en op haar vraag, hij een taverne overgenomen had ten zuiden van Brussel, speciaal voor Eveline. Hij had het gebouw gekocht, op het gelijkvloers was een al een taverne en erboven gingen ze samen wonen. Kinderen waren er niet, hij klopte lange dagen op zijn kantoor en met Eveline als uitbaatster ging dat zeker lukken, dacht hij. Dat Eveline van die taverne een succes zou maken, daar was ik van overtuigd. Met haar looks, zal ze wel veel mannelijke klanten kunnen aantrekken. In mijn binnenste dacht ik, dat is het begin van het einde. Waarom wist ik niet, maar ik was daarvan overtuigd. Wist ik veel, dat ik later gelijk zou krijgen.

De zaken gingen goed voor Bert, een dik loon bij de bank en zoals gedacht, de taverne van Eveline draaide op volle toeren. ‘s Middag altijd vol voor de lunch, overdag een boel tooghangers en ‘s avonds meestal vol voor het diner.

Een jaar of zes na hun trouw, krijg ik ineens telefoon van Bert. “Kan ik je zien, Rick, ik heb advies nodig.” “Natuurlijk Bert.” “Liefst nu” zegt Bert. Oei, zeg ik bij mezelf, het is blijkbaar dringend. We spreken in het Nachtegaaltje bij Steveniers in Wilrijk.

Ik zat er al, om een uur of vijf, toen Bert binnenstormde. Ik zag dat hij niet in normale doen was. We bestellen allebei een trappist. En Bert begint te tateren. Hij was die dag, hij voelde zich wat grieperig, wat vroeger thuisgekomen en gezien het de sluitingsdag van de taverne was, dacht hij gewoon in zijn zetel te gaan liggen. Eveline ging normalerwijze op stap met een vriendin, en had ‘s morgens aan Bert te kennen gegeven dat het wel eens laat kon worden. Dus Bert dacht dat er niemand thuis zou zijn en hij dus rustig alleen thuis zou kunnen uitblazen. Hij komt langs de achterdeur de taverne binnen, deponeert zijn aktentas op een tafel in de keuken als hij boven gestommel hoort. Bert loopt stil naar boven, doet boven zijn schoenen uit, wat gebruikelijk was en kijkt rond in de woonkamer, keuken en bureau. Geen Eveline te zien.

Het gestommel komt van het tweede. Daar is een grote slaapkamer, een dressing en een ruime badkamer. Stilletjes sloop Bert op zijn kousen naar het tweede. Het geluid komt uit de slaapkamer. De deur van de slaapkamer staat op een kier. Bert sluipt dichterbij. Hij kijkt voorzichtig in de slaapkamer en is met verstomming geslagen. Hij kijkt op de rug van Eveline. Die zit schrijlings op de lul van één of andere vent. Het blijkt de kok van de taverne te zijn. Een ietwat struise vent met een buikje ligt op zijn rug met zijn beide handen de tieten van Eveline omvattend. Karel heet die kok. Ik weet dat het moeilijk is om een goeie kok te vinden voor een taverne, denkt Bert, maar deze vorm van team building, gaat in zijn ogen toch wat te ver. Eveline draait haar hoofd naar rechts achter zich en zegt tegen iemand anders in de ruimte : “komt er nog wat van ?” Blijkbaar is er nog een derde persoon in de kamer. Het bed kraakt als die vent met zijn lul in aanslag, zich achter Eveline en tussen de benen van de kok manoeuvreert.

Eveline buigt zich voorover. “Steek hem in mijn kont verdomme” hoor Bert Eveline zeggen. ‘Wat ?’ denkt Bert, hij had al dikwijls geprobeerd om Eveline tot anale seks te bewegen, maar dat was hem nooit gelukt. Nu vroeg ze er zelf om. De man die zijn pik tegen het sterretje van Eveline zet, is de hoofdkelner. Hij drukt door. Bert ziet hoe het toch nogal serieuze apparaat van de kelner, traag in de kont van Eveline, voorbij de sluitspier schiet, de kelner drukt gestaag door tot zijn lul helemaal in de kont van Eveline verdwijnt. Bert staart er ongelovig naar. Dat kan niet waar zijn. Hij knijpt in zijn eigen arm om te zien of hij niet droomt, maar neen, hij droomt niet. Zijn vrouw ligt hier voor zijn ogen met twee mannen te neuken. De ene in haar kont en de andere in haar kut. Als de ene zich een beetje terug trekt, dan duwt de andere zich tot aan zijn ballen in haar. Bert hoort zijn vrouw kreunen van genot.

Team building met het personeel is één ding, maar je moet echt niet overdrijven, vond hij. Zijn vrouw lag hier als een geile sloerie te neuken met twee van haar personeelsleden. En als hij met haar iets wou de voorbije jaren, dan beperkte zich dat meestal tot een missionarisje van een paar minuten en verder niets. Pijpen wou ze niet of nauwelijks, anaal al helemaal niet en haar beffen kon haar zelden tot orgasme brengen. En net toen Bert dat overdacht, hoort hij zijn Eveline roepen dat ze klaarkomt. De twee venten laten niet op zich wachten en verschieten hun kruit in kut en kont. Eveline laat zich voorover op haar kok vallen en de kelner trekt zijn slapper wordende lul uit haar kont. Bert wil weglopen, want stel dat die kelner naar de badkamer wil, dan wordt hij betrapt. Hij ziet nog net hoe een hele straal sperma uit de kont van Eveline druipt en door haar bilspleet op de lul en ballen van de kok druppelt. Bert sluipt naar beneden, zo geruisloos mogelijk. Hij pakt zijn aktentas mee en loopt stilletjes weg. Buiten gekomen weet hij niet goed wat doen, stapt in zijn auto en rijdt doelloos weg. Iets later zet Bert zijn auto aan de kant en belt mij op. We spreken af en Bert zet koers richting Wilrijk om mij te ontmoeten.

We zitten beiden van onze trappist te drinken terwijl hij het relaas van hierboven doet. “Dat is klote, man” zeg ik. “Tja,” zegt Bert, “wat moet ik nu in godsnaam beginnen.” “Ik zie Eveline graag, maar wat ze me vandaag geflikt heeft, kan ik haar niet vergeven.” “Heb je foto’s genomen ?” vraag ik. “Nope, niet aan gedacht.” “Dan kun je best nu niets zeggen, eerst bewijzen gaan verzamelen en Eveline er dan mee confronteren” zeg ik. Bert kijkt me onthutst aan. “Ik weet niet of ik zoveel zelfbeheersing heb, om niets te laten blijken van wat ik deze namiddag zag” zegt Bert. “Bert jong,” zeg ik, als je nu haar voor de voeten smijt wat je zag, gaat ze dat al dan niet ontkennen, maar dat maakt niet uit.” “Ze gaat een volgende keer veel voorzichtiger zijn en je zet jezelf juridisch buiten spel mochten jullie nu uit mekaar gaan.” “Een volgende keer ?” vraagt Bert, “denk je dat ze dat nog gaat doen ?” Ik kijk hem ongelovig aan en zeg “Bert, jij denkt toch niet dat dit de eerste keer is dat ze zoiets doet ?” “Dat kan gewoon niet.” “Hoogst waarschijnlijk heeft ze het al één of meerdere keren met de ene en met de ander apart gedaan, vooraleer ze besloten om een trioke te doen.” “Zou je denken, Rick ?” “En te bedenken dat ik haar in de voorbije zes jaar nooit of te nooit bedrogen heb” zegt Bert. “Bert, wees verstandig, verzamel eerst bewijzen en smijt haar dan buiten” blijf ik bij mijn standpunt. “Is goed, je zult wel gelijk hebben” zegt Bert. Na nog een trappist nemen we afscheid. Een paar maanden hoor ik niets van Bert. Dan spreken we weer af.

De Bert die ik toen zag, zat in zak en as. Zoals bleek tijdens ons onderhoud de vorige keer, was mijn ‘goede raad’ in dovemans oren terecht gekomen. Bert was die dag naar huis gegaan. Hij had zijn vrouw direct geconfronteerd met wat hij die middag gezien had. Zij had het niet ontkent, maar direct naar bewijzen gevraagd, die hij natuurlijk niet had. Zij had hem gewoon buiten gesmeten en gezegd dat ze hem nooit meer wou zien.

Maanden later was het resultaat : hij woonde op een piepklein huurappartementje op wandelafstand van zijn werk, hij speelde de taverne en het huis waarin die zich bevond helemaal aan haar kwijt, gezien zijn riant loon en het feit dat zij kon aantonen dat de taverne nauwelijks rendabel was, kon hij nog eens een pak alimentatie aan haar betalen. Haar boekhouder, die ze ongetwijfeld ook in natura betaalde, had de dingen zo voorgesteld op de rechtbank en bij hoog en bij laag beweerd dat er geen zwarte inkomsten waren. In die tijd ondenkbaar in de horeca, maar de rechter geloofde de man. Kortom, Bert was zijn vrouw kwijt, zijn zaak waar hij alle renovatiekosten betaald had, het huis waarin hij woonde en hij mocht daar bovenop nog een dikke zevenhonderd euro per maand alimentatie betalen. De oorzaak hiervan was voornamelijk dat zij, Bertje had laten fotograferen toen hij bij gebrek aan seks, in en uit een hoerenkot stapte en hij dus van ontrouw werd beschuldigd.

Bert heb ik dan een paar jaar niet meer gezien. Hij had me telefonisch wel gelijk gegeven in verband met de goede raad die ik hem had gegeven, hij vond van zichzelf wel dat hij stom gehandeld had, maar ‘wie zijn gat verbrand moest maar op de blaren zitten’ was zijn uitspraak.

Een jaar of vijf later, wil hij ineens terug afspreken. Bij een trappist verteld hij verheugd dat hij een nieuwe vriendin heeft, dat hij van plan is om opnieuw te gaan samenwonen. Samengevat, Bert was terug zijn vrolijke zelf. Bovendien had hij opnieuw promotie gekregen, hij mocht als een soort controleur alle agentschappen van de bank in heel Wallonië op geregelde tijdstippen bezoeken en dat gaf nogal wat mogelijkheden.

Geloof het of niet, maar een jaar of twee later, woonde Bert met zijn nieuwe vlam samen boven een taverne, ditmaal in Charleroi. Hij had haar die taverne gekocht en zijn nieuwe Franstalige madam, die wel twee puberende kinderen uit een vorig huwelijk had, was voor hem de ware. Seks was geen enkel probleem vertelde Bert. Zij wou het elke dag. Pijpen à volonté, anaal of gewoon in het kutje in alle standjes van de Kamasutra, geen probleem. Zodanig zelfs dat Bert beweerde dat hij het af en toe moeilijk kreeg om aan alle sekswensen van zijn Belinda, want zo noemde zijn nieuwe vlam, te voldoen. In mezelf dacht ik, hier klopt iets niet Rickske, maar ik hield wijselijk mijn mond. Ik wou Bert zijn hervonden geluk niet verstoren. Een paar jaar gingen voorbij en wat merkwaardig was, Bert had nooit de behoefte om zijn Belinda aan mij voor te stellen. Noem mij paranoia of zoiets, maar telkens ik aan hem en haar dacht, gingen er in mijn achterhoofd alarmbelletjes rinkelen. Op een goeie dag, zo’n vijftien jaar geleden, nam ik een dag verlof. Ik ging een dagje naar Charleroi. Ik wist de naam van zijn taverne en ik wist waar ze gelegen was. Tegen de middag daar aangekomen, bestel ik een uitsmijter en een koffie en observeer tijdens het eten rustig de kroeg.

Rond een uur of twee komt er een jongeman binnen gewandeld die naar de vrouw achter de toog roept “bonjour maman” en die vervolgens door een deur met het bordje ‘privé’ erboven verdwijnt. De vrouw achter de toog antwoorde nog “bonjour fiston, à toute suite”. Waaruit ik opmaak dat zij de moeder van de jongeling is. Een kwartiertje later roep de vrouw achter de toog, haar dienster en ik hoor die zeggen : “oui, madame Belinda.” En Belinda verdwijnt door dezelfde deur. Het moet gezegd zijn die Belinda was een knappe vrouw. Zware boezem, mooie benen, lang krullend zwart haar, iets te opzichtig geschminkt, maar ze mocht er best wezen. Een klein uur later komt Belinda haar positie achter de toog terug innemen. Ze is wat rood aangelopen, hijgt lichtjes, en fatsoeneert haar kleding als ze achter de toog gaat staan. Nog een minuutje of tien later, komt de jongeling ook naar beneden. Die is ook nogal rood aangelopen en geeft, als we niet verder nadenken, de indruk dat hij net is gaan joggen.

Nog een half uurtje later, komt er een oudere vent, de zaak binnen en gaat aan de kant van de toog staan. Belinda is er heel vriendelijk, bijna flirterig tegen. Ik vraag aan de dienster wie die persoon is, omdat ik aangeef de indruk te hebben dat ik hem ken. Zij zegt dat het haar zou verbazen. Ze hoort natuurlijk aan mijn Frans dat ik niet van de streek ben en ze zegt dat dat de nonkel van mevrouw Belinda is. Die vent moet rond zeventig zijn. “Oh,” zeg ik, “dan zal ik me wel vergissen.” Ik zie die twee flirterig met mekaar lachen. Na een paar minuten, gaan die twee tezamen door de deur met het bordje ‘privé’ erboven. Ik zie nog net, dat de man, zijn vlakke hand onder de rok van Belinda steekt en gretig aan haar kont voelt. Voor mij is het duidelijk. Belinda heeft een plezante hobby. Ik besluit hiervan niets tegen Bert te zeggen en verlaat de zaak. Ik kan evenwel het hele gebeuren niet uit mijn hoofd zetten.

Een tweetal weken later, neem ik terug een dag verlof en zit ik iets voor de middag terug in de bewuste taverne. Ditmaal installeer ik me aan de toog, eet iets en drink daarbij een frisse trappist. Belinda bedient me, de jongeling van vorige keer, haar zoon blijkbaar, is kelner van dienst. In mijn beste Frans begin ikzelf wat met haar te flirten, te vertellen dat ik alleen uit het verre Vlaanderen om de twee weken in Charleroi bij een klant moet zijn. Dat die klant maar een uurtje of twee van mijn tijd nodig heeft en dat ik geen zin heb om naar het Antwerpse, zo vroeg terug te keren. Ik vertel het klassieke verhaal dat ik met mijn vrouw in een soort broer-zus relatie zit. Geen enkele vrouw die daar nog in trapt volgens mij. Belinda evenwel speelt dat zoiets toch wel heel erg voor me is en vraagt me hoe ik dan aan mijn trekken kom. Waarop ik zeg dat het woord ‘trekken’ wel heel toepasselijk is.

Schaamteloos was ik ondertussen haar nogal forse boezem aan het bestuderen en als ze even wegloopt om iets voor iemand in te schenken, bekijk ik natuurlijk haar kontje. Geen vrouw die dat niet merkt, maar op een paar uitzonderingen na, zullen ze zelden laten zien dat ze het opgemerkt hebben. Na nog wat gezaag van mij over mijn relationele status, af en toe doorspekt met een paar complimentjes over haar schoonheid en een paar bedekte toespelingen over haar sensuele uitstraling, zegt Belinda opeens, dat als ik er honderd euro voor over heb, zij mijn frustratie omwille van mijn relationele status wel gedurende een uurtje wil verzachten. Ik kijk haar blijkbaar nogal dom aan en zij lacht en zegt dat ze me boven wel een uurtje wil verwennen. De zoon wordt geïnformeerd dat hij de zaak een uurtje alleen moet runnen en wij naar boven.

Boven, vliegt de kleding in het rond en voor ik het goed en wel besef, lig ik op een bed, met Belinda die gretig mijn lul aan het pijpen is alsof ze heel haar leven niets anders gedaan heeft. Gulzig likt ze langs alle kanten van boven naar beneden en omgekeerd aan mijn genotsstaaf. Af en toe likt ze mijn ballen, ze steekt een vinger in haar kut en direct daarna steekt ze die natte vinger pardoes in mijn kont. Mijn pik steigert. Ik wil me natuurlijk niet in zowat vijf minuten laten klaar pijpen voor de honderd euro die ik haar bij het boven komen al gegeven had. Als ik voel dat het gevaarlijk wordt om niet klaar te komen, grijp ik haar bij de haren, trek haar omhoog, geef haar een ruwe geile tongkus en probeer weerom in mijn beste Frans duidelijk te maken, dat ik wil dat ze boven op mijn pik komt zitten. Ze ritst van het nachtkastje een condoom en rolt die vakkundig over mijn rechtopstaande fluit. Een paar seconden later schuift een doornatte kut over mijn paal. Ineens tot aan de wortel in haar geile flamoes.

Voor mijn ogen dansen een paar prachtige borsten, formaat negentig D vermoed ik. Belinda begint driftig op en neer over mijn pik te schuiven. Ze draait en nijpt met haar kutspieren rond mijn pik alsof haar kut een apart paar handen is. De controle die zij over haar spieren op die plaats heeft, heb ik zelden meegemaakt. Wat zij niet weet is, dat neuken met een condoom voor mij niet zo opwindend is, met andere woorden dat mijn uithoudingsvermogen om niet klaar te komen, daardoor drastisch verhoogd wordt. Ik laat haar verder dansen op mijn stijve pilaar. Na een aantal minuten begint ze vermoeid te geraken en ik merk dat het haar verbaasd dat ik het zo lang kan volhouden. Dus draai ik haar maar op haar rug, doe haar de knieën optrekken tot tegen haar borsten, doe haar die met haar handen in haar knieholte vasthouden zodat de knieën zelf tegen haar dikke borsten duwen, en steek mijn lul ineens met condoom en al tot aan de wortel in haar kut. Na een aantal keren diep in en uit gepompt te hebben, trek ik me terug, ze bekijkt me met een vragende blik, maar ik spuw op haar kut, duw het speeksel over haar anus, zet mijn pik met condoom ertegen en druk door. Belinda protesteert niet.

Eens voorbij de sluitspier, duw ik mijn pik dieper en dieper. Belinda kreunt, ik beweeg een keer of tien, in en uit haar kontje, en trek dan terug om niet klaar te komen, wacht een paar seconden en duw mijn lul ineens weer tot aan de wortel in haar kut. “Ooooch” ontsnapt er uit haar mond. Weer een keer of tien, in en uit haar kut, met geweld, ik voel weer dat ik moet oppassen om niet klaar te komen, dus ik trek hem weer uit haar kut om hem nu met geweld ineens tot aan de wortel in haar kontje te duwen. Weer “ooooooooooooch” maar nu veel langer, dit procédé herhaal ik meermaals, een tiental keer in de kont op en neer dan een tiental keer in de kut. Gezien zij haar benen vast heeft en haast dubbel geplooid ligt, heb ik mijn handen vrij en wrijf met mijn duim over haar klit, of ik nu in de kont of in haar kut zit, mijn duim blijft wrijven. Om zelf niet klaar te komen, blijf ik met mij duim over haar klit wrijven, maar maak de pauze tussen kut en kont iets langer. Na een paar minuten begint ze heel hard te hijgen. Of het gefaked was of niet, dat weet ik niet, maar net op het moment dat ik met volle geweld terug in haar kontje ram, komt ze klaar met een heel lang gerekte “ooooooooooooooooooooooooooooooooooch”. Ik trek mijn pik direct terug en ram hem met evenveel geweld in haar kutje en begin als een bezetene ter rammen tot ikzelf een paar seconden later met veel gegrom en gekreun mijn lading sperma in het condoom deponeer. Ik zak een beetje door mijn ellenbogen en geef haar een lange zwoele tongkus die ze gretig beantwoord. Ze stuurt me naar de douche, we verfrissen ons, alhoewel, zij verfrist mij door me in te zepen en af te spoelen. De kleding terug aan en een paar minuten later, sta ik terug beneden aan de toog. Precies een uur nadat ik naar boven ging, van timing gesproken. Daar reken ik mijn eten en drinken van de middag af en ik zet me op weg terug naar Antwerpen. In het buiten gaan, roept ze me toe dat ik altijd welkom ben.

Op de terugrit naar Antwerpen, denk ik aan Bert. Moet ik hem vertellen dat zijn Belinda eigenlijk een prostitué is en hoogstwaarschijnlijk ook een nymfomane. Moet ik hem vertellen dat ik deze namiddag nogal grondig van haar ‘diensten’ gebruik gemaakt had ? Ik twijfel.

Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.

Vervolg in Bert 2
Sensuele groeten, Rick