Belle de JourI

In de jaren tachtig van de vorgige eeuw verliet ik have en goed voor mijn ierse lief en toog met slechts één koffer vol naar zijn Ierland. Andersom was nooit een optie geweest, te zeer verstrengeld als hij was met zijn geboortegrond. Ik leerde hem kennen in de drukte van het jaarlijkse muziekfestival in Gallway. Ik was een hippie in die tijd, op de bonnefooi een zomertje snuiven van dit groene eiland. Ik was er nog geen week, mijn huis zat in rugzak, overal blijkt een mens wel te kunnen wonen. Op de hoek van een klein straatje dicht bij de haven zit een ier met een viool, begeesterd te spelen. Hij had geen oog voor het publiek, speelde als een bezeten. Het was zo’n prachtig gezicht dat ik niet anders kon dan schuin voor hem te gaan zitten, ik trok mijn bloemetjes jurk wat omhoog om mijn knieeen de vrijheid te geven zich te buigen. ik liet mijn jurk hangen waar hij hing net zodat hij mijn kale kutje kon een beetje kon zien, kon raden eigenlijk. Toen hij na een tijdje klaar was, boog hij voorover en raakte met zijn hand mijn knie aan, schoof een stukje naar boven. Zijn blik gebood mij naast hem te komen zitten waar ik nu ook een bordercollie van onder een deken te voorschijn zag komen. Hij spreidde de hondendeken voor me uit en liet me zitten, de deken was heerlijk warm aan mijn blote kontje, hondenwarm. De bordercollie kwam onmiddellijk naast me zitten met zijn kop op mijn schoot en sliep verder. De man speelt weer verder, echt hemelse muziek, het was een mengelmoesje, het ierse voerde zeker de boventoon maar ik hoorde ook klassiek en jazzy, het soort muziek waar geen bladmuziek voor bestaat, de tonen zich niet laten temmen op het koud witte papier. Onderussen maak ik het mij gemakkelijk, mijn bekken deinst over het hondenwarm en de plek waar de man mijn bovenbeen raakte maakte ik vrij, mijn jurk wat om hoog, de man kon mijn kutje nog slechts raden , het publiek kon het een beetje zien maar het publiek was niet bepaald waar de man zich mee bezighield en mijn concentratie lag op hem. Ik maakte de bovenste knoopjes vrij zodat hij mijn borstjes langzaam kon zien deinen, ik voelde dat mijn tepeltjes knoert hard waren, vol trots staken ze naar voren naar hem, tot wie ik mij richtte. Hij hield weer even op met spelen, zijn hand maakte de v langs mijn borstjes aan de binnenkant van mijn jurk, er ging een rilling door me heen, mijn tepeltjes stijgerden tegen mijn blommenjurkje.Even ving ik zijn blik, ogen die dieop in mij keken, vriendelijk maar ook starend in mijn diepte of de zijne.Hij schonk wat water uit een fles in het bakje voor de hond die rustig door bleef slapen, als vanzelf streelde ik de het zachte warme haar van de hond, omdat de hond zijn aandacht kreeg voelde de hond sensueel aan , ik streelde zijn kop, kroelde onder zijn oren, hij zuchtte diep en verlegde zijn kop een beetje op mijn schoot. Toen de man weer speelde had ik tijd om hem te bestuderen, de handen , zo belangrijk voor zijn viool waren zeker niet teer te noemen zoals je zou verwachten bi een gevoelig instrument, maar mij was al opgevallen dat gevoeligheid bij een ier niet aan de oppervlakte zit, ik had het natuurlijk al gezien, de jongens met het boerenuiterlijk die speelde met een vuur dat ik niet kende, het vuur dat ik terugzag in de man die naast me zat te spelen. Een ruiten hemd dat nu ik zo dichtbij hem zat de geur droeg van een gode oerse stoofpot vermengd met ongeevenaarde guiness. Ik volgde de lijnen van zijn ribbroek, het liefst had ik ze met mijn vingers gevoeld, ik raak graag dingen aan. Zijn kop was groots, hoewel ik er moeilijk de vinger op kon leggen wat het was, in ieder geval viel mij de symmetrie op wat een ongekende schoonheid opleverde en ik zag er stevigheid in, houvast misschen, ruig maar niet te ruig, zijn ogen waren het mooiste, ondoorgrondelijk. Zijn handen legden dae viool naast zich neer en nu kreeg ik de volle mep van zijn aandacht, hij legde zijn hand weer op mijn knie, rondom en schoof nu langzaam naar boven, er ging een beving door mijn buik en borst, hoe heerlijk was dit. Het laatste stukje gaat hij onderdoor en streelt dan zachtjes mijn heuveltje, zachte dwingende vingers, het is ook heerlijk zo open te kunnen zijn voor ijn vingers zo zonder broekje, dan haalt hij zijn middelvinger in mijn spleetje, haalt hem een keer er doorheen en blijft even liggen boven op mijn natte put. Ik sidder door mijn lijf, zoek houvast in zijn ogen, een vage glimlach van tevredenheid. Nog een keertje haalt hij zijn vinger door het midden van mijn spleetje om langs mijn andere been weer onder de bloemetjesstog uit te piepen. De hond ligt het gebeuren te aanschouwen van dichtbij, het gebeurt allemaal zo ongeveer onder zijn kop. Als de man zij hand weer terugtrekt, richt de hond zijn kop op en strekt daarna zijn lijf, de man staat ook op en scharrelt zijn spullen bij elkaar. onder mijn kontje vandaan trekt hij het kleed dat hij oprolt en er een leren riempje om doet, ik zit op mijn hurken naar dit schouwspel te kijken. De man staat op, neemt zijn spullen onder zijn rechterarm en reikt mij zijn linkerhand. O heerlijkheid, deze warme stevige hand, hij trekt mij ermee omhoog, glimlacht warm nu. Hij laat mijn hand niet los en hij loopt e hond achterna doe al voorop liep, naast hem, geleid door zijn hand loopik met hem mee alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. We hebben geen woord gesproken, ik voel een warme gloed in mij.”