Hete verpleegsters

Goedemooorgen,

… Jeroen … ik ben Tamara uw hoofdverpleegster op deze gang. Even kijken, mmmm, lelijke val heb je gemaakt, barstjes in beide schouderbladen. Je mag je voorlopig niet bewegen heeft de dokter bevolen. Pijnstillers mag ik je wel nog geven mocht het nodig zijn. Geef maar een seintje als je te veel pijn hebt. Vraagje wat doet een man van 42 op een onveilige ladder?

Tamara staat in haar spierwit uniform achter mijn bed mijn gegevens te bekijken. Gisteren toen ze mij binnenbrachten was ze nog niet, ik zou ze me zeker herinneren. Knappe brunette, lief gezichtje, mooi mondje met een zuinig glimlachje en hazelnoot bruine ogen om in te verdrinken. Verder een afgetraind lichaam met een flinke boezem en prachtig kontje. Of ze draagt geen ondergoed of het is in huidskleur ik zie helemaal niks doorheen haar zorgjas. Afschuwelijke witte crocs horen er blijkbaar bij in een ziekenhuis.

Voor ze gaat denken dat ik ook een hersenschudding heb opgelopen vertel ik haar het verhaal van mijn eerder stom ongeluk. Het is niet echt grappig en zij lacht dan ook niet echt. Ze komt dichterbij om de tractie op mijn rug te controleren, daardoor bukt ze zich zo dat haar rechtertiet haast in mijn gelaat geplet wordt. Ik loop er rood van aan, wat nog erger wordt als ze haar koele hand op mijn voorhoofd legt … “geen koorts”: zegt ze beslist. “Ik regel iets om te eten en ook later een sponsbad.” En weg was ze, met nog een laatste waarschuwing om vooral niet te bewegen. Wat als ik het al zou willen haast niet mogelijk was. Ik was gedwongen half rechtop te zitten met gekruiste armen voor mijn borst.

Een andere witte engel kwam mij voeren. Nu was haar verschijning niet zo adembenemend als Tamara maar deze mocht er ook best wezen. Terwijl ze mij hap voor hap een boterham voorhield hadden we het over koetjes en kalfjes. Af en toe veegde ze kruimels van mijn schoot. Ik werd me heel erg bewust van mijn kleding (of het gebrek daaraan) Ik had enkel zo’n operatiehemdje aan met helemaal niks eronder. Mijn lul begon lichtjes te zwellen door die onverwachte aanrakingen. Ik weet niet zeker of zij het merkte en of ze het misschien opzettelijk deed …

Ik zat me dus aardig op te geilen en nu ja, voor niks toch, met geen mogelijkheid kon ik even mijn lul ter hand nemen. In de vooravond stak Tamara haar hoofd door de deur om te infomeren hoe het ging. Doordat ze in het tegenlicht stond had ik een zeer goed zicht op haar vormen, mijn pik kreeg het warm. “Jeroen? Met die Corona toestand heb ik wat weinig personeel. Mag ik een paar meiden in opleiding sturen om je te verzorgen?” Zonder antwoord af te wachten verdween ze weer.

Na een tijdje werd erop de deur geklopt en twee studentes duwde een trolley met emmertjes, handdoeken en zeep naar binnen. Beide jong en blond – de personeelsdirecteur hier heeft duidelijk een zwak voor knappe grieten – fris en vrolijk kwetterend over een arts in opleiding.

De zeepgeur drong in mijn neus … Citroën frisse Fa … een geur uit mijn jeugd, de herinnering bracht me moeiteloos dertig jaar terug naar de kleine boerderij van mijn oma waar ik zomers ging ‘helpen’. Om me dan voor het slapen gaan te wassen aan de lavabo in de kleine badkamer, helemaal ingezeept met Fa, mijn stijve piemel keihard en recht vooruit in de spiegel te bewonderen. Ik was pezig mager, in verhouding met later zag mijn pik er gigantisch uit. Terwijl het zeepsop over mijn ballen droop trok ik mijn eikel helemaal bloot. Fantaserend dat oma of een nichtje zomaar zou binnen kunnen komen rukte ik me steeds sneller en sneller naar een hoogtepunt met flinke stralen sperma tot gevolg. Op mijn tippen staande keek ik in de spiegel hoe mijn eikel net voor het spuiten nog dikker werd en paars aanliep. Gewoon de herinnering maakte dat mijn pik zomaar halfhard werd.

De meiden stelde zich voor als Emma en Laura, beide 16 en studerend aan de nabijgelegen school voor zorgverlener. Dit was hun eerste stage, veel meer dan pis- en kakpannen verschonen hadden ze van de week nog niet gedaan. Vandaag hadden ze echter al drie mensen, waarvan er twee in coma lagen en een oud vrouwtje “gewassen”. Emma liet er geen gras overgroeien en ging aan de slag met mijn gelaat en hals. Laura deed mijn buik en toen ze aan men linkerbeen ging beginnen legde ze mijn half stijve pik (voorzichtig) aan de andere kant. Om mijn rechterdij te wassen wou ze mijn pik aan de andere kant leggen maar die deed niet meer mee, trots stond hij in het midden fier rechtop. Laura kreeg een kleur, het was duidelijk dat ze nog niet geleerd hadden wat deze situatie te doen. “Doe zijn voeten anders eerst, ik help je hier wel”: giechelde Emma en knikte naar mijn kruis.

Resoluut greep ze mijn stijve pik vast en trok de eikel bloot. Ik hapte naar adem en kreunde zacht. “Deze grote jongen moet ook even gepoetst worden, toch?” vroeg ze met een brede smile. “Extra veel schuim?” Nog voor ik kon beamen ging ze zacht met de Fa op en neer over mijn hele lul en ballen. Steeds sneller ging ze op en neer, ik werd haast gek van geilheid. Het was niet de eerste lul die ze aftrok ze had duidelijk ervaring …

Laura was ondertussen aan de deur op uitkijk gaan staan. “Maak jij het af? Durf je dat?”: daagde Emma haar uit. Ze verwisselden van plaats en Laura nam heel voorzichtig mijn lul in haar handje. Zachtjes haast zonder druk ging ze op en neer. Het leek wel of het de eerste keer was dat ze een mannenlul aftrok. Het was zalig, om het beter te voelen spande ik mijn bekkenspieren zodat mijn eikel nog dikker werd. Ze kneep ietsjes harder meer het bleef een sensatie telkens ze de eikel raakte. Door al het schuim voelde het zeer bijzonder en geil aan, ik begon zwaarder te ademen en kreunde af en toe goedkeurend.

Een beeld van Tamara’s rode lippen zuigend rond mijn eikel terwijl ze met haar bruine om zaad vragende ogen strak aankeek was voldoende om mijn orgasme op gang te brengen. Laura voelde dat ik bijna klaar ging komen en klemde mijn eikel in haar vuist. Met haar duim op het pisgaatje kneep ze keihard … Het leek wel of ik een maagdelijke kutje volspoot.

Het was een zo’n geweldig orgasme dat ik even moest uithijgen. Tegen de tijd dat ik weer bijzinnen was waren ze klaar en glimlachend vertrokken beide meiden. Als ze een referentie nodig zouden hebben voor hun stageverslag kregen ze een welverdiende 10 op 10.

De dag erna werd ik ontslagen uit het ziekenhuis en heb Tamara alleen nog maar in mijn dromen teruggezien …