Vier meisjes, deel 1 Walter was een man van 30. Hij was rijk en had een groot landhuis op de Veluwe met een aardig stuk grond erbij. Het enige dat hij niet had was een vriendin. En die hoefde hij ook niet meer, want ze waren vervelend en veel eisend. Hij had een groot libido en de vriendinnen die hij tot nu toe had gehad waren niet in staat geweest om zijn seksuele driften te bevredigen. Vandaar dat hij een ander plan had bekokstoofd. Hij had vier jonge meiden uitgenodigd om voor hem te komen werken. Ze zouden zijn huishouden doen, koken, de tuin in orde houden en hem bevredigen. Zijn oude zeurende personeel had hij ontslagen. Het betekende wel dat hij voorlopig zichzelf moest rijden, maar dat nam hij voor lief. De oude chauffeurs was trouwens toe aan zijn pensioen. Al het personeel was dat eigenlijk. Zijn oude trouwe bediendes konden niet klagen dat hij hen met lege handen weg had gestuurd. Ze hadden een flinke bonus gekregen om voorlopig van te leven, boven op hun pensioen. Met zorg had Walter de vier meisjes laten uitkiezen. Ze moesten tussen de 16 en de 18 zijn. Moesten hun middelbare school hebben afgemaakt. Ze moesten opzoek zijn naar een relaxt baantje. Ze moesten vormbaar zijn. En bovendien moesten ze bereid zijn op de werklocatie te wonen. Lichamelijke eisen had hij vrijwel niet, behalve dat ze niet te mager maar ook niet moddervet mochten zijn. Het had lang geduurd, maar uiteindelijk had hij 4 geschikte meisjes gevonden. Vandaag was de dag dat de meisjes zouden aankomen op zijn landgoed. Hij had twee kamers in orde laten maken door zijn oude werkster. Hij had taxi’s gehuurd om de meisjes op te halen, zodat ze ongeveer op hetzelfde tijdstip aan zouden komen. In gedachte liep hij de informatie nog eens door die hij over ze had verkregen via zijn zakenbehartiger en zijn privédetective. De oudste was 18. Noa heette ze. Ze was vrij lang, had donker haar, een lichte huid, een mooi gezichtje (hij had foto’s gezien) en een stevig lichaam met grote borsten. De jongste, Bindi, was 16. Dit meisje was van gemiddelde lengte. Had een wat donkerdere huid dan Noa en was ook iets dunner. Ze had echter ook kleine tietjes, maar die zouden misschien nog groeien. Bindi had kort blond haar en een nepglimlach op haar gezicht (een teken van onzekerheid). Dan was er nog Aurora, ook 16, maar erg schuchter en onzeker. Ze droeg een onmodieuze bril. Ze had echter een stralend gezicht als ze dacht dat niemand haar kon zien. Ze had zeker potentieel. Ze was vrij klein van postuur, maar had meer boezem dan Bindi. Ze was niet hyperslank, maar slank genoeg. Ze had eveneens blond haar. Tenslotte was er nog Senna. 17 jaar. Gemiddeld groot. Lang rood haar, sproetjes. Leuk gezichtje. Gemiddelde borsten. Gewoon een leuk meisje om te zien.
Als hij het goed beschouwd had, dan ging Bindi nog de meeste problemen geven. Helaas kon hij nu de meiden niet meer alle vier in een eigen kamer stoppen. Dus zou ze zich moeten gedragen, zo niet dan wist hij daar wel iets op. Hij glimlachte verheugd. Zodra hij de eerste auto het grindpad op hoorde rijden ging hij buiten de voordeur staan wachten. Kort achter elkaar reden 4 zwarte taxi het grindpad op. Ze stopten voor de deur. De chauffeurs laadden de koffers uit en hielpen de meisjes uitstappen. Welkom op mijn landgoed, zei Walter tegen de meisjes die in de hal onzeker stonden te wachten. Ik ben Walter en jullie kunnen mij aanspreken met meneer’ of meneer Walter’. Ik verwacht dat jullie mijn huis schoon en netjes houden en dat de tuin op orde blijft. Ook zullen jullie koken voor mij en voor jullie zelf. Vragen? Onzeker schudden de meisje het hoofd. Mooi, dan zal ik jullie naar jullie kamers brengen. Hij liep voor hen uit de grote brede trap op. De eerste maand verliep zonder enige incidenten. Walter bewerkte te meisjes op zo’n manier dat ze open voor hem stonden en voor zijn aandacht. Hij wist dat hij er goed uitzag en hij zorgde goed voor zijn nieuwe werkneemsters. Hij werkte veel buitenshuis en kwam pas vlak voor het avond eten thuis, zodat de meiden rustig konden wennen. Hij merkte wel enige spanning op tussen Bindi en Senna. Op een avond aan tafel ( ze aten altijd met zijn allen) ging het mis. Senna vertelde over kikkervisjes in de grote vijver en over het kikkerdril dat nog op haar kamer stond en waar nog niets mee gebeurde. Bindi zat gekke bekken te trekken en spottend Senna na te praten, waarop Senna meerdere boze blikken richting Bindi stuurde. Toen Bindi echter niet ophield smeet Senna een glas water in het gezicht van Bindi. Die werd daarop zo boos dat ze Senna heel hard schopte onder tafel. Langzaam maar zeker liep het uit de hand. Walter kon de twee er nog net van weerhouden zijn dure servies aan diggelen te slaan op elkaars hoofd. Gespeeld boos sleepte hij beide meisjes aan hun nekvel mee naar zijn kantoor. Dit was de opening waarop hij zat te wachten.
Zo, zei hij streng. Hij ging in zijn luxe leren bureaustoel zitten en keek de meisjes om en om strak aan. Ik kan maar één ding verzinnen wat ik met vervelende grieten als jullie kan doen. Angstig kromp Senna in elkaar, terwijl Bindi deed alsof ze niets hoorde. Jullie krijgen allebei straf. Wat voor straf? vroeg Bindi brutaal, denkend dat ze er wel onderuit kon komen. Billenkoek. Je gaat ons slaan? vroeg ze gechoqueerd en verontwaardigd. Senna hield haar ogen onzeker op de grond gericht. Nee. Ik ga jullie niet slaan. Jullie gaan elkaar een pak op de broek geven, zei hij streng. Hij moest moeite doen om het plezier uit zijn stem te houden. Ik doe daar mooi niet aan mee, protesteerde Bindi. Ze deed een poging Walter’s kantoor uit te komen, maar helaas voor haar zat de deur op slot. Jawel. Je deed mee met het gevecht in de eetkamer, dus doe je ook mee met de straf hier in mijn kantoor. Senna mag als eerste haar broek laten zakken. Ik ga mijn broek niet laten zakken voor jou, viezerik, riep Bindi. Dan niet, zei Walter schouder ophalend. Dan kan je ook meteen vertrekken en je laatste salaris kan je vergeten. Dat leek haar wel wat op haar plaats te zetten. Goed, mompelde ze onverstaanbaar. Senna, omdat jij bent begonnen, ga jij eerst. Trek je broek uit, buig over het bureau, dan kan Bindi je je straf geven. Goed meneer, fluisterde ze bijna onhoorbaar. Vlak voor het bureau knoopte ze verlegen en beschaamd haar broek los en liet ze hem op de grond zakken. Ze droeg een kanten stringetje dat heel erg sexy stond. Leg je buik op het bureau Senna en pak met je handen mijn kant van het hout vast. Aarzelend deed ze wat hij zei. Goed Bindi, je mag beginnen. Het ging niet langs hem heen dat de 16 jarige erg vergenoegd keek. Maar haar tijd zou ook nog komen. Je heb 10 minuten de tijd om haar te laten voelen dat ze niet meer zo onbeschoft moet zijn. Enigszins aarzelend liet Bindi haar hand neerkomen om de blote billen van Senna. Walter spoorde haar aan om harder en venijniger te slaan. Sla die billen rood. Ze heeft je water in het gezicht gegooid, dat kan toch niet zonder straf? Geef haar ervan langs. Zorg dat ze niet meer kan zitten deze week. Maak dat ze je respecteert. Laat haar voelen wat ze jouw heeft aangedaan.
Ondertussen had hij liefdevol een hand tegen de wang van Senna aangelegd, waarmee hij haar tranen zo nu en dan weg veegde. Na 10 minuten stond Walter op en duwde hij Bindi een stukje achteruit om haar werk te bekijken. Senna’s billen waren knalrood en lichtelijk gezwollen. Hier en daar zag hij het begin van een blauwe plek. Bij het zien van de blote rode billen van Senna kreeg hij een staander in zijn broek. Om die te verbergen ging hij weer zitten in zijn stoel, met zijn handen strategisch over zijn paal gevouwen. Dan is nu Bindi aan de beurt. Laat je broek nog maar even uit Senna, zei hij toen ze zich wilde bukken om haar broek op te rapen. Terwijl Senna opging in het pijnigen van haar slachtoffer, bekeek Walter uitvoerig het gezicht van Bindi. Dat was vertrokken van pijn en vernedering. Hij vond het geen plezierig gezicht. Maar ze moest haar straf krijgen. Hij zou het verwende en verwaande nest leren dat ze zich moest gedragen. Goed zo Senna. Geef die trut een lel, spoorde hij de roodharige aan toen ze na een paar minuten al wilde stoppen. Ze heeft je belachelijk gemaakt, geef haar wat haar toekomt! Onder die aansporingen ging Senna toch weer verder. Ze sloeg lang niet zo venijnig als Bindi, die zich kompleet had uitgeleefd op de kont van Senna. Na 10 minuten zag de kont van Bindi echter ook knal rood. Toch kreeg hij van het aanzicht van Bindi’s billen niet zo’n stijve als bij het zien van Senna’s rode billen en haar kanten string. Senna, kom eens hier, gebood Walter. Buig nog eens over het bureau, dan kan ik zien of Bindi haar werk goed gedaan heeft en dan zal ik je zere billen insmeren met zalf om de pijn te verzachten. Ja meneer. Gedwee boog Senna aan de kant van Walter over het bureau. Haar billen recht voor zijn gezicht. Er moest niet veel meer gebeuren of zijn stijve zou de knoop van zijn broek laten springen. Want Senna’s string was tussen haar lipjes komen te zitten. Haar billen waren heerlijk rond en op het moment vuurrood. Met zachte hand smeerde hij genietend de zalf op haar bips. Hij probeerde zijn gezicht neutraal te houden, omdat hij wist dat Bindi hen in de gaten hield. Na Senna was Bindi aan de beurt om ingesmeerd te worden. Ook haar string was tussen haar lipjes terecht gekomen. Omdat hij niet naar haar gezicht hoefde te kijken was ook deze bijna gelijke aanblik opwindend. Hij wist dat als de meisjes zo weg waren hij zich heerlijk ging afrukken. Zo Jullie kunnen gaan. Met een druk op de knop opende hij de deur van zijn kantoor. En geen gedonder meer, want anders . Ja meneer, zeiden ze in koor. En terwijl Bindi en Senna hun straf hadden ondergaan in het kantoor van meneer Walter, hadden de andere twee meiden de eetkamer en keuken opgeruimd. Elkaar ondertussen veel knuffelend omdat ze hoopten dat hun vriendinnen niet weggestuurd zouden worden.”