Tweeduizend Vierentachtig (4/4)

THIS MUST BE PARADISE

Het voelt bijna aan als seks, dit inspannende zwemmen. Heerlijk om in het nog prille ochtendlicht door de golven te ploeteren terwijl het water langs mijn lichaam wervelt. Nog nooit heb ik me zó levend en blij gevoeld. En gelukkig ook…

Eenmaal terug op het strandbedje wrijf ik me terwijl ik nog nat ben van het zeewater van top tot teen in met de olijfolie. Dat is me gisteren goed bevallen, ik ben amper verbrand, misschien wel door de mix van het zout en de olie. Sinds ik hier ben heb ik veel meer contact met mijn lichaam en voel ik me beter dan ooit tevoren, ik zit echt lekker in mijn vel. Zou dat nou komen door de warmte? Het bloot zijn? De zon, de zee, de seks? Zouden ze dat nou bedoelen met dat we nu jong zijn en van het leven moeten genieten?

Ik voel me alweer geil worden en met een toenemend sensueel gevoel smeer ik mijn lijf in, waarbij het zoals altijd lekker voelt om mijn tietjes extra te masseren. Ik snap best dat jongens op die bolletjes vallen, ik ben er zelf ook blij mee dat ze zo stevig en rond en niet al te groot zijn. Ik wrijf en kneed ze tot mijn tepels stijf staan en hun vertrouwde prikkels naar mijn kutje sturen. Dát krijgt natuurlijk ook een goede beurt, want hoewel m’n neukbuisje vannacht hard heeft moeten werken voelt het aan alsof het daar binnen al wel weer wat wrijving kan gebruiken. Met wat extra olie op mijn rechterhand wrijf ik die over mijn kutlippen en steek vervolgens mijn middelvinger bij me naar binnen.

Heel even verwen ik me zelf maar niet tot ik klaar kom, want ik wil deze geile bui nog even vasthouden, die voelt alsof ik een extra goed contact met mezelf heb. Als ik mezelf daarna helemaal heb ingewreven en lekker lig te glimmen zet ik mijn Infoglasses op, kijk hem op ‘aan’, kies de functie bibliotheek en zoek daar een mooi luisterboek uit. Gelukkig is de catalogus dezelfde als die we thuis ook hebben en even later lig ik met m’n oortjes in te genieten van een chick Litt. Maar hoe leuk het boek ook is, al gauw doezel ik weg, dankzij de korte nacht, het geruis van de zee, de warmte van de opkomende zon. This must be paradise…

This is your life

Ik word wakker van een waarschuwings-tingeltje van mijn bril. Ik kijk op de tijd in de rechterbovenhoek en zie dat het vijf voor tien is, oké, het eerste college dus. Ik focus me, zet het boek af dat nog steeds wordt voorgelezen en zet met een blik op de projectiebutton het externe scherm aan. Daarna kan ik de bril afzetten, omdat vanaf nu het virtuele beeld een halve meter voor me wordt geprojecteerd. Ik kijk om me heen en zie tot mijn verrassing dat de strandbedjes alweer zeker voor de helft gevuld zijn met lui die net als ik hier het college komen volgen.

En, tot mijn verrassing, ligt Nouri óók weer naast me, met zijn schermpje ook al aan. ‘Hey stralend-witte Noorse schoonheid, hoe is het met jou?’ Ik lach hem blij toe, buig me naar hem over voor een kusje en zeg dan ‘goed. En jij?’ ‘Hmm, lekker wel’ grijnst hij. Dan: ‘je was flink bezig met die andere gast hè?’ Ik knik, ja, dat was zo, Joachim en ik hadden het inderdaad erg naar onze zin. En volgens mij doen we in ons nieuwe leven niet aan jaloezie, dus laat ik het hier bij als reactie.

Ik wordt daarbij geholpen doordat het college begint. Een vrouw en een man stellen zich voor als Fatima en John, zij zijn de komende jaren onze supervisors. Ze heten ons namens alle andere teachers welkom op Kreta en kondigen als eerste een videoboodschap van een van de leden van ‘The Elders’ aan.

Degene die in beeld verschijnt is Emmanuel Macron, hij is met ruim honderd jaar de oudste van de global V-Raad, de ‘Verlicht-despoten Raad’. Op school leerden we al dat hij als president van Frankrijk begin deze eeuw niet zo goed scoorde maar dat daarna juist hij, samen met Angela Merkel uit Duitsland iedereen stimuleerde om de Verenigde Staten van Europa op te bouwen. Al gauw sloot het Verenigd koninkrijk zich ook aan, dat in de tijd van de Unie zich nog gedroeg als een soort knipperlicht: ‘wij zijn groot en machtig dus wij hoeven er niet bij. Ohw sorry, doe toch maar wel. Oeps, foutje, we gaan d’r toch maar weer uit, bye EU, Bréxit!’ Toen tot slot ook Rusland erbij kwam werd dankzij de VSE Europa hét continent waar ‘De Grote Verandering’ begon.

Ik ben bijna verbaasd hoe jong iemand van meer dan een eeuw oud er nog uit kan zien. En dan begint hij zijn verhaal. Veel weten we al, dat de mensheid op deze planeet maar net op tijd gered is en dat wij dáárom hier zijn. Dat wij als jeugd de toekomst hebben. Dat we van ons leven mogen en zelfs móeten genieten, maar dat dat nooit meer ten koste van de planeet én van andere mensen mag gaan. De komende vier jaren zullen in dat teken staan, zodat we daarna als goede wereldburgers onze bijdrage kunnen gaan leveren.

Het is een blij makende peptalk, Emmanuel Macron doet een serieus beroep op onze verantwoordelijkheid voor de aarde en alles wat daarop leeft. Zijn woorden komen bij iedereen behoorlijk binnen, op het ruisen van de zee na is het muisstil op het strand.

Als hij van het scherm is verdwenen blijft het even leeg en stil, daarna komen Fatima en John weer in beeld en geven zij uitleg hoe de komende vier jaren er uit zullen zien. Ze vertellen dat we hier met bijna duizend jongeren zijn en dat we onze jongerenjaren met deze groep bij elkaar zullen blijven. Na de introductie zal door de teachers met ieder van ons afzonderlijk gewerkt worden aan een beroepskeuze, waarbij je eigen wensen en ambities worden gematcht met wat de wereld nodig heeft. Daarna start het opleidingstraject van ruim drieënhalf jaar. Het meeste zal via ‘Info-glasses’ gaan, voor praktijkonderwijs en stages zullen we af en toe moeten reizen via de ‘Telecabins’.

Na twee jaar, als we achttien zijn, hebben we een jaar de tijd om een definitieve keuze voor een levenspartner te maken en iedere mix van welke van de genders dan ook is oké. Tot die tijd krijgen we alle ruimte om met onze leeftijdgenoten van onze jeugd te genieten, de liefde te ontdekken en de juiste mensen te leren kennen. Mochten we op deze plek niet iemand kunnen vinden, dan mag je maximaal twee keer overplaatsing naar een ander resort aanvragen.

Ons twintigste en laatste jaar hier staat in het teken van afronding van onze opleiding én het is de bedoeling dat we dan kinderen krijgen. Bij alle meisjes worden begin dat jaar twee bevruchte eitjes geïmplanteerd, een jongen en een meisje, waarbij zowel het eitje als de zaadjes afkomstig zijn van anonieme donoren. Zo wordt bevorderd dat de mensheid zich mengt en dat er ook echt wereldburgers geboren worden. Als twee meisjes voor elkaar kiezen gaan twee van hun kindjes naar een setje jongens of welke mix dan ook die zelf geen kinderen kunnen krijgen. Vlak voordat we twintig worden kunnen we onze nieuwe woonplaats uitkiezen, waarna we met de kindjes vertrekken, waarbij iedereen voorgoed onvruchtbaar zal worden gemaakt.
En of er nog vragen zijn…

Terug naar nu

We werden niet alleen verbaal maar ook met beelden naar de toekomst gebracht en we hebben even tijd nodig weer terug in het nu te komen. De stilte is eerst oorverdovend, maar dan breekt het los, over het hele strand hoor ik de reacties loskomen. Veel wisten we natuurlijk al maar toch is dit wel heel confronterend ineens, het echte leven staat nu wel serieus op onze poortjes te bonken. Ik kijk Nouri aan en zijn reactie is dat hij zijn bedje strak tegen het mijn schuift en mijn hand zoekt, zo liggen we samen alles even te verwerken. Op mijn scherm zie ik de ene na de andere vraag verschijnen, de meeste heel praktisch van aard zoals wanneer we een eigen kamer krijgen en wanneer onze bezittingen arriveren. Zelf voeg ik een vraag toe over waarom we helemaal geen eigen communicatiemiddelen mogen hebben.

Het uur daarna wordt alles beantwoord. Overmorgen krijgen we een kamer toegewezen en daar staat dan ook onze bagage al klaar. En de reden dat we geen eigen phone of computer of wat dan ook hebben is, dat in de jaren twintig en dertig de totale mensheid zichzelf helemaal dol heeft gedraaid met het rondsturen van haatberichten en fake-nieuws via de social media. Als alternatief zijn toen de ‘Info-glasses’ ingevoerd. Daarmee kunnen we wereldwijd alle informatie en media oproepen waar we behoefte aan hebben en ook kunnen we de bril gebruiken om met onze naasten, vrienden, opleiders, collega’s en wie dan ook te communiceren. Maar zo maar je mening de hele wereld in droppen zit er dus niet meer in. En dat geldt ook voor de nieuwsmedia, vrije nieuwsgaring is prima maar feiten staan voortaan voorop. Prima allemaal, lijkt mij…

Na het college is goed merkbaar hoe iedereen het hele gebeuren aan het verwerken gaat, overal gaan kids samenklitten. Nouri en ik kruipen close tegen elkaar aan en zo kletsen we wat na. Al gauw zijn we het eens dat we wel kunnen instemmen met alles en dat er nu vooral eerst genoten moet worden, dan zien we dáárna wel weer verder.

Genieten dus maar

Als we niks meer te bepraten hebben liggen we in stilte genietend bij elkaar. Na een tijdje begint Nouri me te strelen en het lijkt alsof er magneten in mijn tietjes zitten, al gauw heeft hij ze weer te pakken. Ze zijn nog glad van de olie en het voelt heerlijk hoe hij die benut om ze te masseren en om mijn tepels te stimuleren. Als hij dan ook nog zijn hand over mijn kutje legt en met zijn middelvinger van binnen mijn lekkerste plekjes begint te stimuleren lig ik al gauw onder zijn aanrakingen te kronkelen.

Als antwoord leg ik mijn hand knedend om Nouri zijn paal , die al snel helemaal klaar is voor het grote genieten. Hmm, ik ook wel. Ik duw hem op zijn rug en klauter op hem. Ik manoeuvreer de kop van zijn paal tussen mijn kutlippen en nu pas word ik goed gewaar hoe groot en dik zijn neukapparaat wel niet is. Gisteren overkwam het me een beetje, maar nu heb ik het zelf in de hand en ik heb besloten dat ik me helemaal op hem wil spietsen.

De zon staat inmiddels al een stuk hoger aan de hemel en terwijl ik millimeter voor millimeter Nouri’s gereedschap in me werk, breekt het zweet me alweer uit. Het is ontzettend geil om te zien hoe al snel weer de druppeltjes over mijn lijf omlaag scharrelen en uiteindelijk op Nouri’s buik en borst terecht komen. Met mijn hand wrijf ik mijn zweet over hem uit, terwijl ik me ondertussen nog steeds helemaal over hem heen aan het wrikken ben. Als uiteindelijk mijn heuveltje het zijne raakt leun ik met mijn handen op zijn borst steunend wat voorover en begin ik eerst rustig op hem op en neer te wrijven, zo mijn klitje stimulerend.

Het duurt niet lang of mijn lijf is helemaal klaar voor het grote werk. Voorzichtig werk ik me omhoog en laat me dan weer zakken. Als mijn kutje goed gewend is verhoog ik het tempo en na een tijdje zit ik ijverig te wippen, me zelf zo van binnen in vuur en vlam zettend. Doordat de golven vandaag behoorlijk ruisen besef ik dat ik met mijn rug naar de zee zit. Ik klauter van Nouri’s paal af, draai me om, laat me er weer volledig overheen zakken en dan, met het zicht op die eindeloos bewegende blauwe verte, neem ik mijn tieten in mijn handen en sla ik op hol.

Echt, iets anders kan je het niet noemen, doordat Nouri’s pik zo groot en dik is raakt hij me van binnen overal, het is gekmakend, het enige wat ik kan doen is nóg harder bewegen waardoor het me nóg meer opgewonden maakt. Ondertussen voel ik hoe Nouri mijn rug streelt en dan, als hij ziet dat ik moe en bezweet raak, trekt hij me achterover op zich. Ik trek mijn benen op, zet mijn voeten op zijn knieën en zo op hem liggend, met onze hoofden naast en tegen elkaar, laat ik me neuken tot van binnen de bom barst. Daarna is het alsof al die eindeloze schitteringen van de zon op de golven zich ook bij me naar binnen weten te dringen en zich daar voortzetten. Niet veel later voel ik hoe Nouri me volschiet met zijn zaad. This must be paradise…

X. Zara