Tweeduizend Vierentachtig (2/4)

SPRINGBREAK FOREVER

Het is 4 februari 2084 en vandaag ben ik zestien geworden. Nog maar een uur geleden ben ik vanuit het koudste deel van Noorwegen aangekomen op Kreta en nu al zit ik naakt en onwennig in een kring te luisteren naar Daniil, onze groepscoach, die ons vertelt dat letter álles mag.. dat we hier de komende vier jaar in dit resort verblijven om net als alle andere jongeren enkele jaren samen van het leven te genieten, een beroep te kiezen, een opleiding te volgen en een partner te vinden.

In het groepje kijken we elkaar ongelovig aan. Plezier maken? Ontdekkingen doen? Een jongen die zich voorstel als John vraagt: ‘Whow, ehm…, bedoel je met plezier maken ook seks en neuken en zo? Ik zag dat ze in het zwembad al behoorlijk bezig waren.’ Daniil grinnikt en knikt: ‘Ja, zéker, plezier is wat jíj plezierig vindt. Als je wilt lezen, prima. Als je wilt niksen, prima. Als je seks wilt, óok prima, als je het maar allebei wilt.’
We zitten allemaal elkaar met open mond aan te kijken, dát hebben ze op school er allemaal niet bij verteld. Ik merk hoe Nouri naast mij onrustig in zijn zitzak schuift: ‘whow’ fluistert hij, ‘dat wordt leuk Elvy.’ Hmm, ja, misschien wel, maar toch ook even wennen, dit…

Op ontdekking uit

Daniil gaat verder: ‘Zoals jullie zien is iedereen hier bloot. Dat is verplicht en gewoon het fijnste met deze hitte, maar het heeft ook een andere reden. Morgen krijgen jullie een heel college over het hoe en waarom van dit alles, maar voor nu en hier zijn jullie ook naakt omdat jullie zo sneller en gemakkelijk plezier aan elkaar zullen beleven. Dus voel je vrij, zoek elkaar op en ga samen uit op ontdekking!’

‘Dus seks ook, en echt alles wat daarbij hoort is oké?’ vraagt een jongen. En dan gaat Daniil helemaal los, dit ligt hem geloof ik wel: ‘Absoluut. Knuffelen, helemaal goed. Zoenen, het mooiste wat er is. Elkaar klaar maken, nóg mooier. Dus neuken is prima, doen! Beffen, ook fijn. Of groepsseks? Echt heel lekker. Alles is goed. Dóe het! Maar je moet het wel willen, je hoeft hier niks tegen je zin te doen. Want wat ik al zei, je mag ook wat anders doen, zoals Klaverjassen of Mens-erger-je-nieten’ grijnst hij.

Ik kan het niet laten, steek ook mijn vinger op. ‘Hoe heet je?’ vraagt Daniil.
‘Elvy… ehm…, nou ja, meen je dat nou echt van die seks en zo? Waarom moet dit?’
Sorry, Elvy, maar dat wordt morgen allemaal uitgelegd. En niets moet, maar alles mág. Doe nou maar gewoon waar je lekker zin in hebt. En kom vanavond vooral naar het grote dance-festijn.’
Als het dan stil blijft: ‘oké, jullie hebben het begrepen, begrijp ik.’ Daniil gniffelt om zijn eigen grapje want hij snapt ook wel dat er niks te snappen valt, het overdondert ons gewoon.

‘Nou lui, amuseer je dus. En oh ja, ongeveer ieder kwartier gaat er een treintje naar het strand iets verderop, daar is het wel wat koeler. En als je honger hebt is er een permanent doorlopend buffet daar verderop in de mensa en als je slaap hebt of een seksplekje zoekt, overal zijn grote en kleine kamers met bedden of kussen of wat dan ook, je vindt wel iets. Buiten pitten mag ook en dat kan ik jullie trouwens aanraden want zelfs s-nachts koelt het hier amper af. Over drie dagen krijgen jullie een eigen kamer en daar zal ook jullie bagage dan arriveren’

Ik kan het niet geloven. Zijn we hier in een soort eeuwig durend spring-break of zo terecht gekomen? Nouri kijkt me grijnzend aan: ‘nou, Elvy, zullen we dan maar op ontdekkingsreis gaan?’ Oké, die heeft er zin in. ‘Nou, …ehm, die begint dan wel in het water’, antwoord ik. ‘En daarna mag jij me insmeren, want ik verbrand hier levend.’ Tevreden wrijft Nouri zich in zijn handen, en eerlijk is eerlijk, ik heb er ook wel zin in om die handen met zonnebrand op mijn nou al gloeiende huid in de weer te voelen…

De tuin en het zwembad liggen overvol met jongeren, net als ik, naakt allemaal. Waar ik ook kijk zie ik blote lijven, jongens, meisjes, allemaal door elkaar. Net als ik is iedereen hier vandaag gearriveerd en tóch binnen één dag doen ze al de vreemdste dingen met elkaar. Het zijn niet alleen maar spelletjes die ik zie, ik kan mijn ogen niet geloven dat ik sommigen midden op de dag full-swing zie neuken. Nouri, die ik zojuist hier heb leren kennen, loopt al met een big smile én een beginnende stijve lul, die ziet overduidelijk mogelijkheden.

Naar het strand

Whow, je kan geen grotere tegenstelling hebben. Thuis was het kóud, onder nul en hier is het plús dertig graden. De overgang is huge, ik zweet al over mijn hele lichaam, langzaam kriebelen zich de zweet druppeltjes over mijn vel omlaag. Ze vinden ieder plooitje en gevoelig plekje, ik voel zelfs hoe ze langs mijn tietjes en vanaf mijn tepels druppelen. Ik kan er dus niks aan doen maar het bloot zijn en mijn lijf dat zo heftig reageert, het windt me op. Vreemd eigenlijk dat iedereen hier meteen zo uit ‘t dak gaat en in een brainwave vraag ik me af of er niet iets in die spuit zat, dat die niet alleen onvruchtbaar maakt maar ook onze hormonen opjaagt. Nou ja, het zal wel, ’t voelt in ieder geval lekker.

Liefst zou ik ook even in het zwembad springen maar het is daar zo overvol dat er amper nog plek is, ik loop liever niet meteen een botbreuk op. Juist dan zie ik het strandtreintje arriveren en ik zeg tegen Nouri dat ik daar in ga stappen, ietsje meer ruimte en koelte op het strand lijkt me wel lekker. Hij gaat mee, bij het instappen krijgen we handdoeken aangereikt om op te gaan zitten en samen vinden we een plekje op de achterste bank, naast twee andere meisjes. Nouri gaat strategisch tussen hen en mij zitten, dijbeen aan dijbeen…

De term ‘treintje’ is door onze coach Daniil beslist niet helemaal goed gekozen, het is eerder een lange stretched golfkar met een oversized open dak erop, die over een magneetbaantje volledig automatisch en totaal geruisloos op pad gaan. De baan is gebouwd parallel aan een zich in bochten om de rotsen heen kronkelend weggetje, waarop veel geiten lopen en vooral liggen, op díe plekken waar schaduw van de rotsen is. Als wij zo langs hen zoemen trekken ze zich niet veel van ons aan, af en toe kijkt er eentje op die dan even mekkert, maar verder gaan ze rustig hun eigen gang, grappige eigenwijze beesten wel.

Overal waar je kijkt zie je kale bergtoppen, daarop kleine dorpjes van witte huizen, wat olijfgaarden, rotspartijen, stenen en nog eens stenen, droge rivierbeddingen, het is een droog en bijna totaal versteend landschap en toch is het prachtig om te zien. Vooral kijkend langs de kustlijn naar de verte is het fascinerend om te zien hoe de Middellandse zee zich in bochten om het landschap heen plooit en beweegt. Naarmate je verder kijkt ontstaan er op de hellingen van de heuvels die uitlopen in zee steeds waziger tinten grijs, door het verdampende vocht in de lucht. Als contrast van al dat grijs schittert het zonlicht op de tegen de kust brekende golfjes van het helderblauwe water en ik denk niet dat ik hier de komende jaren óóit op uitgekeken zal raken.

Dankzij dat we een kilometer of dertig per uur gaan gaat er een heerlijk zwoel windje door het karretje en iedereen, we zijn verdeeld over zes banken met ruim twintig man, gaat zo breed mogelijk zitten om uit te dampen. Wat wel veel been-, dij- en schoudercontact oplevert, maar ik geloof niet dat iemand daar mee zit. Op een gegeven moment zet de afdaling naar de kust in en nadat we een paar haarspeldbochten hebben genomen komt ineens de zee vol in zicht, het is ádembenemend. De golfslag is rustig en het enige geluid wat je hoort zijn de golven die zachtjes op de kiezels van het strand breken, waarna die met een ratelend geluid mee terug het water in gezogen worden. Tot ze bij de volgende golf weer teruggeworpen worden.

Iets van het water af staan lange dubbele rijen strandbedjes, steeds twee met een parasol, waarop jongelui liggen te chillen, of, ook alweer, seks hebben. Eerlijk gezegd had ik van te voren niet begrepen dat we in een soort van seksparadijs terecht zouden komen maar daar begint het inmiddels wel op te lijken. Naast me is goed te merken dat Nouri het ook zo beleeft en dat het hem behoorlijk wat doet want inmiddels staat zijn paal nu wel zo’n beetje definitief overeind. En eerlijk is eerlijk, bij mij kriebelt het nou toch ook wel al behoorlijk heftig in mijn buik. Zien eten doet eten, zeg maar.

Zonnebrand

Vanuit het karretje gaan Nouri en ik eerst richting het water, afkoelen! Het is op blote voeten lastig lopen op de kiezels, zeker op het punt waar het water ineens dieper wordt en je als je niet uitkijkt over de stenen naar beneden roetsjt. Maar dan is het al snel diep genoeg om te kunnen zwemmen, héérlijk. Het water is bijna lauw van temperatuur, nog warmer dan in het overdekte zwembad van ons stadje thuis. Ik zat daar op een zwemclub en nu ik hier zo vrij en bloot als een vis in het water lig besef ik dat ik die sport hier weer kan oppakken. Minsten één keer per dag zullen ze me hier zeker kunnen vinden.

‘Ik ga even flink zwemmen’ zeg ik tegen Nouri, ‘ga je mee?’ maar hij schudt nee en weg ben ik, vertrokken richting Libië. Nou ja, bij wijze van spreken dan, want dat is dus wel een eindje zwemmen. Ik zet er met een borstcrawl een stevig tempo in en als ik een meter of duizend van het strand af ben voel ik hoe mijn lichaam in alle vezels is ontwaakt en hoe iedere spier van blijdschap zingt doordat we samen weer een prestatie leveren. Dat, samen met het strelende gevoel van het water langs mijn lichaam, maakt me zó blij dat ik hier ben. Genietend zwem ik met een stevige rugslag terug en als ik weer op de kiezels belandt voel ik me aangenaam vermoeid. Ik klauter en schuifel zo voorzichtig mogelijk het water uit, om mijn voeten niet te bezeren.

Ohw, ’t doet pijn! Mijn blote voeten zijn er niet aan gewend en het is wiebelen en balanceren geblazen. Als ik even van mijn gestuntel opkijk zie ik hoe Nouri het vanaf een setje bedjes dat hij inmiddels heeft gescoord met een brede grijns en een geile stijve paal ligt te bekijken. Het zal inderdaad wel een mooi beeld zijn, mijn natte in de zon glinsterende lijf, af en toe op mijn hurken, bijna kruipend, mijn benen onelegant uit elkaar of in rare kronkels om de druk van een kiezel te verminderen, mijn tietjes mee wiebelend op die malle bewegingen.

Ik weet niet wat dat is hier, op dit eiland word je in no time botergeil, hitsig zeg maar en iedereen om me heen vindt het blijkbaar ook nog de gewoonste zaak van de wereld er dan ook maar direct iets mee te doen. En dat geldt inmiddels ook voor mij, als ik op het lege bedje naast hem duik kan ik het niet laten, Nouri ligt er zo overduidelijk klaar voor dat ik een tikje tegen zijn stijve lul geef, waardoor die even een paar keer heel bevallig op en neer zwiept. ‘Als je braaf bent mag jij straks je gang gaan’ zeg ik er tot mijn verbazing achteraan, ‘maar eerst moet je baasje me maar eens inwrijven.’

Nouri grabbelt als antwoord onder zijn bedje en duikelt een grote fles olijfolie op: ‘tadáá, ga d’r maar voor liggen, wit Noors meisje’ is zijn antwoord. ‘Olijfolie?’ vraag ik dan, ongelovig. ‘Ja, komt uit de keuken van die Taveerne daar’, en hij wijst naar het gebouwtje iets verderop aan het strand, waar we vanaf een buffet zoveel eten en drinken kunnen halen als we willen. ‘Olijfolie beschermt heel goed je huid, wit Noors meisje. Aan het begin van het warme seizoen wrijven we ons thuis allemaal een paar keer per dag met deze olie in, er is niks beters dan dat.’

Glad Gladder Gladst

Ik ga op mijn buik liggen en ik voel dat Nouri niet zuinig is met de olie, hij wrijft me zo glad alsof ik zo’n Noors fjordenaaltje moet worden. However, het is heel ontspannend wat hij doet en tegelijk geilt hij me ook heftig op, want vooral mijn billen en alles er tussen krijgen veel aandacht van hem. Meerdere keren wrijft hij enkele vingers over mijn beide gaatjes daar, laat er zelfs wat olie in lopen, stuurt er dan een vingertopje achteraan en het zorgt er al met al voor dat ik lig te stuiteren onder zijn handen. Nouri geniet daar overduidelijk ook van want als ik door de wimpers van mijn ogen opzij gluur zie ik zo ongeveer op ooghoogte naast me zijn paal op inmiddels volledige oorlogssterkte opdoemen. Ik heb er al wel vaker een gezien en gevoeld, ook in me, want thuis experimenteerden we er met leeftijdgenoten al tijden vrolijk op los, maar zo een als déze? Whow, lang en dik, zeg maar.

‘Van achteren lig je nou wel te bakken, schoonheid, draai je maar om’ zegt ongeveer op datzelfde moment de eigenaar van die paal. Amper lig ik op mijn rug of Nouri giet een flinke scheut olie over mijn buik en tussen mijn tietjes en begint het meteen met twee handen uit te wrijven.

Over mijn hele lijf vermengt de olie zich met het zeewater en het effect is dat er het gladste laagje ever op mijn huid komt te liggen. Als ik mijn hoofd even optil om het te bekijken reflecteert het licht van de zon zó fel op mijn glinsterende witte huid dat ik gewoon mijn ogen moet sluiten. Ondertussen wrijft Nouri maar door en ik word er helemaal week van, van binnen. Het is zó’n lekker gevoel, zijn handen die me overal aanraken nadat eerst het water van de zee me streelde. Vooral mijn tietjes en buik en gleufje krijgen veel aandacht van hem. De streling, het wrijven, het masseren, het kneden, het dringt overal in door, het maakt dat ik verlang dat die harde lul in me komt.

Nouri pikt dat blijkbaar op want hij wurmt zich tussen mijn benen, duwt ze verder uit elkaar, zet zijn pik voor mijn kutje en kijkt me aan. Als ik dan alleen maar terugkijk pikt hij dat op als een akkoord en langzaam schuift hij zijn gevaarte in me. Hij vult me van binnen volledig op, hoewel ik zie dat hij nog maar tot driekwart in me is. Nu al beleef ik het alsof er allerlei organen voor moeten wijken. ‘Mmm, lekker nauw ben je’, kreunt hij.

Dan gaat hij op zijn knieën rechtop tussen mijn benen zitten, trekt me onder mijn billen omhoog tot mijn kutje goed ter hoogte van zijn pik is en dan wrikt hij zich langzaam maar zeker helemaal en volledig in me. Hij gaat door tot hij me dieper dan diep over zijn paal heeft geschoven en mijn bekken klemvast tegen zijn buik zit. Hij laat me even wennen want hij ziet wel dat hij me behoorlijk gespietst heeft. En dan begint hij me te neuken, traag schuift hij zich vanaf dat moment in me op en neer…

X. Zara