“Joep.. Wat doe je daar?” “Ik èh.. Ik kwam vragen voor mijn salaris.” “Kijk me aan knul.” Beschaamd til ik mijn hoofd op en kijk de trap naar boven. Voordat mijn blik op haar gezicht treft, blijft die kort hangen bij haar nog naakte, met een blond schaamtapijtje bedekte, kruis. Haar tieten zijn jammer genoeg weer verdwenen in haar zwarte beha.” “Mijn ogen zitten hoger Joep!” “Èh ja, sorry mevrouw. ik bedoel, Samantha.”
“Ga jij maar vast naar de keuken 2 koppen koffie zetten. Ik kom zo!” “Ik heb eigenlijk nog plannen vanmiddag.” “Die plannen kun je op je buik schrijven knul. Net zoals je overigens, je salaris.. .. En haal het niet in je hoofd om weg te gaan.. “ Shit kan ze gedachten lezen? “… Je lieve moeder zal niet blij zijn als ik haar vertel dat haar lieve jongen een ordinaire gluurder is.”
Terwijl ik twee mokken onder de Senseo zet, dringt het besef zich aan mij op, dat Samantha ook niet blij zal zijn als op de groepsmail van het kerkgenootschap een mailtje wordt verspreidt, waarin zij in opperste extase haar minderjarige zoon aanroept.
Als zij de keuken inkomt zit haar kleding recht. Desondanks is zij voor mij, met haar zwarte pumps, de zwarte zelf ophoudende kousen en de eveneens zwarte rok die strak om haar kont spant een opwindend plaatje. Haar korte grijsblonde kapsel, haar open gezicht met blauwe ogen en bolle wangetjes, maken dat zij al eerder onderwerp van mijn natte puberdromen was. Vanaf vandaag zal het door mij opgenomen filmpje, waarin ook haar anders zo goed verpakte memmen, nu naakt, een prominente rol gaan vervullen. Mijn stoutste dromen worden door die realiteit ruimschoots overtroffen.
“Met twee suiker en een flinke scheut koffiemelk.” De ondeugende lach op haar gezicht staat haar goed. “Ik ben zoet en Rooms. Zoals je weet?” Pas in tweede instantie begrijp ik haar opmerking . “U bedoelt?” “Je weet precies wat ik bedoel ondeugd… Hoe oud of beter gezegd. Hoe jong ben je precies knul?” “zestien.” “Zes..Tien..” Ze laat de lettergrepen over haar tong gaan alsof zij er iets aan kan proeven. “Mijn zoon Nico.. Toen hij zestien was speelde hij nog met Lego.” “Dat doe ik ook nog. Waar is uw zoon eigenlijk?” “Die is na de scheiding, vorig jaar bij zijn vader ingetrokken. Maar dat wist je ongetwijfeld al.“ Ze heeft gelijk. Mijn moeder heeft me inderdaad verteld van Samantha’s grote verdriet.
“Help me knul, wat moet ik met zo’n perverse puber als jou?” Ondanks mijn spanning trek ik mijn, in deze situatie, stoutst mogelijke schoenen aan. “Wat moet ik met het filmpje op mijn telefoon?” Ze schrikt. “Wat voor filmpje?” Ik voel een begin van macht. “Het filmpje van een masturberende vrouw die in geile verrukking om haar zoon roept.” Voordat ik kan reageren grist ze mijn telefoon van tafel. “Waar staat die vunzigheid? Als je het niet meteen verwijderd dan bewerk ik dit toestel met een hamer.” Ik besluit te bluffen. “Dan bent u te laat Samantha. Tijdens het koffie zetten heb ik het al doorgestuurd naar mijn computer thuis.” Wanneer terugzakt op haar stoel hangt zij, in bokserstermen gesproken, in de touwen. Ze slaat haar handen voor haar gezicht en begint schokschouderend te huilen. “ Als… ‘snif’. Als dat.. ‘snif’.. dat publiek wordt … ‘Snif’ zie ik mijn Nico zeker nooit meer.”
Geconfronteerd met haar verdriet breekt mijn hart. Ik kniel naast haar neer en leg een arm om de huilende vrouw “Niemand hoeft iets te weten te komen Samantha. We komen er samen wel uit.” Het duurt even voordat mijn opmerking in haar, door angst en verdriet benevelde hersenen, doordringt. Ze richt zich langzaam op en kijkt me verdrietig aan. “Hoe bedoel je Joep?” Ik ga op de stoel tegenover haar zitten en neem de tijd om mijn gedachten te ordenen. “Wat ik èh.. Wat ik bedoel is dat we allebei iets van elkaar willen. Jij wil dat het filmpje geheim blijft..” Ze knikt. “Wat wil jij jongen? Geld? Zeg het maar. Ik heb wel niet veel maar..” “Ik wil seks Samantha!” Haar mond valt letterlijk open. “Je wil wat? Mijn god knul.. Je bent net 16.”
Onderhand mijn op hol geslagen brein druk is met het doordenken van allerlei opties, blijf ik nietszeggend in haar ogen staren.” Ze besluit het over een andere boeg te gooien. “Maar wat als Elly, je moeder. Als uitkomt dat… Het zou haar enorm veel verdriet doen. … … Ik ben een lelijk oud wijf … … Waarom zeg je nou niets?”
Ik neem de tijd en blijf haar aankijken. … “Omdat er niks valt te zeggen. Ik had al gezegd wat ik wil.”
“Mà.. maar hoe stel jij je dat voor?” Ik haal stilzwijgend mijn schouders op.
Schijnbaar om tijd te winnen legt zij haar trillende handen om de nog warme koffiemok.
“Doe de keukendeur op slot Joep.” Als de implicatie van haar opmerking tot mij doordringt juich ik van binnen. Nog terwijl ik naar de deur ga, hoor ik gezoem en wordt het langzaam donker. ‘Daarvoor is dus die afstandsbediening die altijd op de keukentafel ligt.’ Als het gezoem stopt zijn de rolluiken dicht. Ik sta in het donker. Even bekruipt me een gevoel van angst. ‘Als ze nou een mes uit dat messenblok op het aanrecht…’ Opnieuw gezoem. Vervolgens wordt de keuken door tal van kleine gaatjes diffuus verlicht. Ik draai me om en zie hoe Samantha haar blouse losknoopt. Als zij gelijk daarna haar tieten een voor een uit haar zwarte beha lepelt moet ik slikken. “Wat sta je nou te kwijlen knul. Seks of geen seks?” “Ik èh.. Ik wil ze voelen.” Ze lacht ondeugend. “Dan zul je toch echt dichterbij moeten komen.”
Ze tilt haar borsten omhoog alsof zij ze op een presenteerblad wil leggen. “Kijk maar goed knul.” Inmiddels ben ik naar de op haar stoel zittende Samantha geschuifeld. Ik slik opnieuw. Dit zijn de mooiste tieten die ik ooit heb gezien. Ik kan zelfs de, gelijk onder haar roomwitte huid liggende, blauwe adertjes zien. Zo heb ik ze nooit op internet gezien. De roze gekleurde ring om tepels is niet glad. Hij is er bezaaid met tal van kleine bultjes en Samantha’s tepels. Die donkerroze spenen zijn bijna net zo groot als mijn duimen.” Ik leg mijn trillende handen op haar borsten en aai het heerlijk zachte vlees. Als ik met mijn vingertoppen haar grote tepelhoven bevoel worden haar tepels pas echt hard. “Ik èh.. Ik wil eraan zuigen!” “Jij bent de baas jongen!” ‘Shit ja Joep. Verman je. Jij bent de baas! Jij hebt deze vrouw in de tang.” “
Spreidt je benen zodat ik erbij kan!” Ik ga voor haar op mijn knieën zitten. Nog voordat ik mijn mond open, dirigeert zij een van haar borsten in de richting van mijn gezicht. Het is een ongekend gevoel als ik mijn lippen om haar tepel sluit. Het duurt even, maar al snel lukt het mij om te likken en zuigen en tegelijk. “Hmm jongen, dat doe je goed.” Met een plop trekt ze de tepel uit mijn mond. ‘Wat doe..?’ Op datzelfde moment duwt zij de andere tepel tegen mijn lippen. “Zuigen knul… Zuig Mama’s melk.” ‘Mama? Als jij dat wil. Prima toch.’ Onderwijl Samantha mij afwisselend de ene en dan weer de andere tepel voorhoudt, lik en zuig alsof er geen morgen meer komt.
“Hmm dat was fijn jongen.. Sta op.” Met tegenzin doe ik wat zij me vraagt. Het lijkt alsof zij het bewust vermijdt me aan te kijken. “Mag ik hem zien Nico?” Ik heet Joep, maar al jij wil dat ik Nico ben.. Ik knik en besef tegelijk dat zij dit niet ziet. Met trillende vingers knoop ik mijn Jeans open en duw mijn onderbroek omlaag. Ik zie hoe Samantha’s tong langs haar lippen likt. “Wat is hij hard jongen. Komt dat door Mama?” Ze laat een tiet los en beweegt de vrijgekomen hand in de richting van mijn kruis. “Mag mama hem voelen, schat?” Het enige wat ik kan doen is al knikkende het in mijn mond verzamelde speeksel wegslikken. En dan.. In hetzelfde ogenblik dat zij haar warme hand om mijn trots sluit.. … Shit nou al.
“Gosh Nico.. Dat was veel.. Had je dat allemaal voor mama opgespaard?”
“… … Joep.. Joep lieverd.. Sta je zo op? Ik heb je lievelingsbolletje gebakken.”
‘Shit Ma. Moet je me precies nu wekken. Het was nog niet klaar.. Ik had mijn echte lievelingsbollen, diezelfde middag nog een keer… Iets minder dan de eerst keer, maar niet minder lekker. Integendeel..
Ik hoor gekopt en gelijk daarna verschijnt mijn moeders hoofd in de deuropening. “Ben je wakker Joe….” Haar mond valt open. “Sorry.. Ik wist nie.. Ik, al.. beneden.”
Nog terwijl ze de deur dichttrekt zie ik de bron van haar ontzetting. Mijn rechterhand ligt om mijn blootliggende stijve piemel.
Als ik even later de keuken inloop en zie hoe dat mijn moeder snel haar schort uittrekt, moet ik van binnen lachen.
Ze doet krampachtig alsof er niks gebeurt is. “Goeie morgen lieverd. Koffie?” “Lekker Mama.” Ze zet een dampende mok voor me neer en gaat op haar vaste plaats tegenover mij zitten. “Hoe komt het eigenlijk dat jij vandaag vrij bent?” “Wat is dit Mama? Ik heb je gisteren verteld dat de docenten een studiedag hebben. Dat was je echt nog niet vergeten toch?” “Èh nee.. Je hebt gelijk.” “Dat weet ik Ma.. Maar waarom begì..” “Ik was geschrokken Joep!” schiet uit haar mond.
Ik neem een slok van mijn koffie en kijk haar strak aan. “Geschrokken waarvan?” Ik weet precies wat zij bedoeld, maar wil het uit haar mond horen.” Ze probeert weg te kijken. “Dat weet je wel.” Kijk me aan Mama. “Waarvan was jij geschrokken?”
“Van je hand om je stijve plasser.. Nou goed!?” Ik knik en neem nog een slok van mijn koffie. “Je zult Papa’s plasser toch ook wel eens stijf hebben gezien.” “Kunnen we ergens anders over praten Joep?”
Ik neem een Italiaanse bol uit het mandje en snijdt die zorgvuldig door. “Zal ik jou alvast een Kaiserbroodje doorsnijden?” Het is voelbaar hoe mijn stoïcijnse rust het vuur van haar onzekerheid verder aanwakkert.” “Kai.. Kaiserbroodje.. Oh ja, doe maar.”
Bij het snijden van haar broodje en even later bij het smeren van het mijne, blijf ik haar zoveel mogelijk aankijken.
“Ik weet het niet.. Ik weet niet hoe ik moet reageren jongen.” “Waarop mamma?” “Dat jij je aftrekt Joep.. Nou goed!” Blijkbaar heb ik haar emmertje tot overlopen gebracht. “.. Ik heb het wel gezien. Op dat laptop dinges.. Mijn zoon is nog geen 17 en geilt op..” Ik zie tranen in haar ogen. ‘.. op, oude vette wijven… Ó God vertel me.. Wat heb ik verkeerd gedaan?”
Deja vue maar dan anders.
Ik sta op, draai haar stoel in mijn richting, sla mijn armen om mijn huilende moeder en spreek haar sussend toe..
“Je hebt niets verkeerd gedaan lieverd. Ieder mens heeft zijn eigen voorkeur. Papa valt op jong en slank, ik meer op rijp, goed gevuld en èh, rondborstig.. Jij zult toch ook wel ergens van dromen als je..” Op mijn vraag knikt ze automatisch, waarop ze me, met haar betraande ogen, gelijk beschuldigend aankijkt. “Daar wil ik niet over praten.” Nog niet.. Denk ik van binnen lachend. “Dat is nu juist mijn punt Ma. Bijna iedereen heeft erotische fantasieën, maar daar wordt nauwelijks over gesproken.”
Nu ze wat rustiger is besluit ik een gokje te wagen. “Ik heb gelezen dat er zelfs vrouwen zijn die fantaseren het met hun zoon te doen.” “Dat is verboden!” “Inderdaad Ma. Seks kan de overheid verbieden. Fantasieën niet.. En weet je waarom dat zo is?” Met een weliswaar charmante maar ietwat dommige blik haalt ze haar schouders op. “Fantasie laat zich namelijk niet sturen, dat overkomt je gewoon. Toch?” Als ze ja knikt weet ik: Het zaad van de twijfel is gezaaid.
Ik kijk op mijn horloge en druk een zoen in haar hals. Zullen we dan nu maar snel dooreten. Ik ruim zo de tafel wel af. Jij moet over 10 minuten aan de slag.
“Ik moet aan de slag, waarmee?” “Nederland in beweging, Ma.. Belofte maakt schuld.”
Emma
Dochterlief is zojuist met een gevulde maag naar school vertrokken. Het ontbijtservies staat in in de afwasmachine en in de waskeuken draait het het eerste wasje. Voor de zekerheid kijk ik nog snel even in mijn agenda. Precies wat ik dacht. Pas om twee uur heb ik mijn eerste klant op je het juridisch spreekuur in het buurthuis.
Dus voordat ik me moet gaan verzorgen, nog even Emma time. Ik zet de tv aan. Daar zul het hebben. Max in de avond, dus ook Max in de morgen. ”Goede morgen dames en heren. Welkom bij alweer een aflevering van Nederland in beweging.” Ik laat me in de bank zakken. ‘Wie is die jonge vrouw? Dat deed toch anders altijd die wat onderhuids dominante Olga. Het zat zelfs in haar naam. Gosh hoe heette dat wijf ook weer? Olga.. Olga met iets van het leger.. Oh ja.. Commandeur. Olga commandeur. Ik had wel eens gefantaseerd dat haar jongere beweegpartner Duco haar op een van die ronde verhogingen had geneukt.
“Doet u ook mee? Het is nooit te laat om te beginnen. Sporten is goed voor lijf en leden.” ‘Waarom ook niet. Lieke zeurt er ook steeds over. ‘Mams je moet meer bewegen. De tien minuten op je e-bike tussen het buurtcentrum, de Lidl en hier zijn echt te weinig.’ “Knie naar de borst en stap uit.. Goed zo nu de andere knie.. . en opnieuw. 8, 7, 6 , 5 , 4, en, de, laatste. Nu rustig stappen op de plaats.
Nadat ik alle oefeningen heb meegedaan val ik hijgend in de bank. ‘Pfff, zo’n kwartiertje bejaardengym blijkt nog best pittig. Dat moet ik echt meer gaan doen.
“Welkom bij de Max geheugen trainer… Dit keer met..” Ik zet de tv uit. Voor vandaag heb ik mijn confrontatie wel gehad. Je wordt ouder wijfie.. Ik kan er niet meer omheen. Ondanks het consequent smeren met dag- en nachtcremès zijn de eerste rimpeltjes niet meer te missen. Ik prijs me gelukkig dat die zich vooralsnog beperken tot mijn gezicht en de aanzet tussen borsten bovenin mijn decolleté. Afgezien van mijn conditie ben ik niet ontevreden met mezelf. Het is alleen spijtig dat mijn volslanke verschijning met F-cup tieten en geprononceerde bilpartij, vooral de blikken van wat oudere oudere heren op zich trekt. De subjecten van mijn begeerte, de jongens die hebben ontdekt dat hun piemeltje meer kan dan alleen maar plassen, die zijn, evenals mijn ex, meer geïnteresseerd in jonge Barbie like ladies.
Het is inmiddels een dik jaar geleden dat ik mijn best vriendin Judith, Prosecco zij dank, van mijn stille hunkering voor puberjongens heb verteld. Alhoewel zij niet bepaald gelukkig is met haar streng gelovige piemeldrager, had ze mij bezworen om nooit aan mijn ‘zieke verlangens’ toe te geven. Echter, nadat zij nog een paar extra oranjebitter had gekanteld, bekende zij dat het haar, alhoewel zondig, ook een opwindende gedachte leek om zo’n man in de dop wegwijs te maken. Wellicht dat zij er dan, eenmaal volwassen, tussen de lakens meer van zouden bakken dan haar saaie snelspuiter. Ik wist van Judith dat zij, alhoewel ‘gelukkig’ getrouwd, uitsluitend klaarkomt op haar eigen vingers. Hierbij laat zij zich soms zelfs assisteren door een haarlakbus met vastgelijmde dop. Ondanks dat wij eigenlijk geen geheimen voor elkaar hebben, is mijn ongepaste fantasie nooit meer ter sprake gekomen.
Ik schuif een hand van boven in mijn pyjama broek. ‘Had ik het toch goed gevoeld. Ik ben nat… Hoe laat is het eigenlijk..? Tijd genoeg.’
Ik pak mijn laptop van de eettafel en neem hem mee naar de slaapkamer. Hij heeft de hele nacht aan de stroom gehangen, dus die accu houdt het wel even. Ik graai in mijn nachtkastlade naar mijn oude brillenkoker en klap die open. Welke zal ik pakken? Kroatië of Dyuni Beach in Rusland. Twee usb sticks met naturistenfilmpjes uit jaren 80 van de vorige eeuw. Dat was voordat de nieuwe preutsheid vanuit de Verenigde Staten op Europa oversloeg. ‘The land of the free… My ass. The home of the brave? Waar één gepiercete tepel. één seconde in beeld, een heel land in rep en roer bracht. ‘Je dwaalt af Emma.’
‘Welke was ’t ook weer? Oh ja. De Kingston stick met de K van Kroatië dan staan op de Sandisk de Russische filmpjes met die knappe blonde en rossige teenagers. Ik steek de Sandisk stick in mijn laptop en start hem alvast op. Vingers of mini dildo? Ik lach in mezelf. ‘Beiden’ Terwijl ik mijn badjas over een stoel gooi en het pyjama jasje uitdoe, loop ik naar het toiletmeubel. Ik trek het laatje waarin ik mijn sokken bewaar open en grijp achterin. ‘Daar zul je hem hebben, mijn oplaadbare benjamin. Als ik de ring draai blijft hij stil. ‘Dank je wel Lieke. In het vervolg wel even opladen na het gebruik.’ Dan maar zo. Glijmiddel?
Ik stap uit mijn pyjama broek en haal een vinger door mijn schaamlippen. ‘Dat dacht ik al. Nat genoeg.’ Nadat ik op bed ben gaan liggen, zet ik de laptop zo dat ik ontspannen op het scherm kan kijken. Ik zet de cursor op 12 minuten. ‘Bij nabaat alsnog dank Hans. Dank dat jij me hebt geleerd om te werken met een computers en bestanden. Zonder jou was het me nooit gelukt om die verboden filmpjes te downloaden en te bewaren.’ Daar zul je ze hebben. De familie Sjoerka uit st. Peterburg. Vader Iwan, moeder Svetlana, Boris 19, Anna 17 en Igor van 16. Na het uitspreiden van twee grote dekens gaan alle kleren uit. Onderhand de moeder, die eigenlijk wel een beetje op mij lijkt, haar dikbuikige eega uitgebreid insmeert, en daarbij zelfs zijn hangertje niet overslaat, doet het zusje dat bij de jongens.
Hoewel Iwans hangertje geen enkele reactie toont op Svenjas kundige handwerk, salueren de jongens-pikken hun zus zelfs, zonder dat haar handen in de buurt van hun pielemuizen zijn geweest.
Terwijl Iwan gaat liggen zegt Svenja wat tegen de kinderen. Ik versta geen Russisch toch wordt al snel duidelijk waar het over ging. Boris begint met het insmeren van zijn zusje. Igor daarentegen knielt naast moeder Svenja, neemt de fles zonnebrand van haar over en begint met het insmeren van haar rug.
Boris is snel klaar. Nadat kort iets is gezegd, trappen hij en zijn zusje, een stukje verderop, met een bal naar elkaar. Als Igor klaar is met Svenja’s rug, zegt ze iets en gaat liggen. De knaap is nog niet klaar. Nadat hij moeders stevige benen heeft gedaan, verhuizen zijn handen, haar donker behaarde kruis overslaand naar boven. Haar lichtbollende buik krijgt zijn volle aandacht. Zoals kinderen dat wel vaker doen bewaard ook hij, het lekkerste voor het laatst. Als hij haar mega tetters knedend insmeert wordt snel duidelijk dat hij niet de enige is die hiervan geniet. Als vanzelf spreidt moeders haar benen. Ondanks de matige kwaliteit van deze oude amateur opname is de vochtige glinstering tussen haar schaamlippen goed te zien. Als Igor klaar is met smeren, trekt ze zijn hoofd tegen haar borsten.
Onderwijl hij een van haar spenen in zijn mond zuigt ontferm een van haar handen zich over zijn fluit. Ze neemt hem in haar hand en trek hem gestaag af. Blijkbaar is het tafereel op de deken de oudere kinderen niet ontgaan. Naar hun moeder toegekeerd gaan ook zij op een deken zitten. Alsof het gewoonste zaak van de wereld is slaan Boris en Anna de hand aan zichzelf. Pa Iwan komt overeind en wordt er, terwijl zijn Iwan ook begint te steigeren, getuige van hoe zijn kroost achterelkaar klaarkomt.
“Nog even Boris met je lieve blonde sproetenkop.. Was je maar hier, je hoefde het echt niet zelf te doen… Hmm ja jongen.. Ik kan je voelen… Toe maar, neuk me.. Nog even.. Ja precies DáááÁÁÁÁÁRRGGRrrhhh…
‘Gosh dat had ik nodig. Het was weer heftig. Ik vrees dat werkelijkheid het nooit kan halen bij hetgeen zich tijdens dit soort sessies in mijn hoofd afspeelt.
Ik open mijn ogen. Op het scherm liggen Vader en moeder in een zijdelingse 69 terwijl drie tieners, alsof er niets is gebeurt met elkaar Volleyen. ‘ Waarom is dat eigenlijk verboden? Vader en Moeder die hun kinderen zonder dwang, op een natuurlijke wijze laten kennismaken met hun seksualiteit.
Die middag in het buurthuis:
“Hallo, Saskia is het toch?” “Zo heet ik. En u bent de moeder van Lieke?” “Dat ben ik, maar waarom vraag je dat?” “Ik zit met haar in de redactie van Interactie, de schoolkrant. Ze praat altijd zo trots over u. Over hoe u, nadat haar vader is weggegaan, ondanks ook nog beroepsmatige tegenslag, de zaken heeft opgepakt. Ze zegt dat ze met u, over alles kan praten.. “ Ze laat haar stemvolume zakken en kijkt me samenzweerderig aan. “Zelfs over seks.”
“Dat is fijn om te horen lieverd, maar waarmee kan ik je helpen. Heb je een juridisch probleem?” Terwijl zij haar gedachten ordent, kijk ik nog eens naar de persoonsgegevens, zoals de vrijwilligster die bij haar aanmelding heeft genoteerd.
Saskia Vervoort 17 jaar. Nu herken ik haar pas. Het moet nu ongeveer een jaar geleden zijn dat ik met Lieke de uitvaart van haar moeder heb bijgewoond.
“Het is eigenlijk geen juridisch probleem wat ik heb. Althans nog niet. Ik kan het dus begrijpen als u me wegstuurt. Dit is immers wel het juridisch spreekuur.
Ik leg mijn handen over de tafel op die van de, verdrietig kijkende maar voor haar leeftijd opvallend zelfbewuste, jonge vrouw. Hier wordt niemand weggestuurd jonge dame. Jij verteld wat je kwijt wil en dan kijken we samen waar we uitkomen.” “Maar u behandeld wel alles vertrouwelijk?” “Dat zweer ik, Zo waarlijk helpe mij God almachtig.” Haar lach staat haar goed. “Die God van u, daar verwacht ik niet zoveel van. In dat geval had ik ook met mijn tante Lotte kunnen praten. Zij heeft mijn moeder, haar zus, vervloekt omdat Pap en zij nooit voor de kerk zijn getrouwd. In haar ogen was de kanker van mama waarschijnlijk niets anders dan Gods straf voor haar zondige leven… Ogenblik.” Ze buigt naar de zijkant en haalt een mapje uit haar rugzak.
“Dit is een essay dat ik voor school heb geschreven. Zou u, voordat we verder praten, de eerste twee pagina’s willen lezen?” Ik heb nog geen idee waar dit gesprek op uitloopt. Maar Saskia, haar aard.. Ze intrigeert me. “Zeker lieverd.. Geef maar hier.. Zou jij onderhand in de hal, nog even wat de drinken willen halen. Ik lust nog wel een cappuccino. Kijk jij maar waar je zin in hebt.”
Ik leest de titel. ‘De hypocrisie van deze tijd. Een filosofische beschouwing.’ Zo’n titel van een 16 jarige. Dat zou bij mij nooit zijn opgekomen. Ik sla het voorwoord en de aanleiding over.
Als uitgangspunt voor deze beschouwing, twee korte verhalen:
Nadat zijn vrouw bij hem was weggelopen en spoorloos verdwenen, verlegde de sadistische boer zijn aandacht naar zijn 17 jarige dochter. Zij was het evenbeeld van haar moeder in woord en gedrag. Hij kleineerde haar en elke tegenspraak of vermeend vergrijp werd met harde hand bestraft. Zo drukte hij sigaretten uit in haar oksels of liet haar op blote voeten, in badpak, in de vrieskou het erf schoonvegen.
Maandenlang verdroeg zij zijn vernederingen. Ze ging ervan uit, dat als zijn pijn over het verlies van zijn echtgenote zou afnemen, hun relatie uiteindelijk zou verbeteren. Omdat zijn gedrag en derhalve ook haar straffen allengs extremer werden dreigde ze, ten einde raad, ermee om hem aan te geven.
Diezelfde avond had hij haar met een smoes in de lang niet meer in gebruik zijnde slachtruimte van de boerderij gelokt. Onder bedreiging met een elektrisch veeprik apparaat, dwong hij haar zich uit te kleden. Nadat zij op de edelstaal uitbeentafel was gekropen, legde hij zijn handen om haar hals en kneep langzaam toe. ‘Doe je moeder de groeten trutje.’ De roes die hij voelde toen het levenslicht in haar ogen langzaam uitdoofde was nog sterker dan die van een half jaar geleden, toen hij zijn echtgenote, terwijl hij haar penetreerde, op dezelfde manier had gesmoord.
Om ontdekking te voorkomen sneed hij ook haar lichaam in stukken. Al bij zijn vrouw had hij geleerd dat het ontleden van het menselijk lichaam, niet zoveel anders is dan het ontleden van een varken.
In daaropvolgende dagen voerde hij de stukken van zijn dochter successievelijk aan zijn varkens. Om de roes nog dunnetjes te kunnen herbeleven bewaarde hij haar afgesneden borstjes en schaamstreek, verstopt tussen biefstukken en hamlappen in zijn diepvries. Een week later gaf hij haar als vermist op.
“Suiker in uw cappuccino?” “Ùh, nee. Ik neem een zoetje. Ik moet een beetje aan mijn lijn denken… Maar meid. Die eerste passage, heb je dat zelf verzonnen? Je moet thrillerschrijfster worden zoals je naamgenote, Saskia Noort.” “Dank u.. Ik wil later zeker gaan schrijven maar dan liever zoals in de tweede passage.” “Oké, dan lees ik die nou gelijk ook.
Nadat zijn zijn vrouw was overleden verlegde de lieve boer al zijn liefde en aandacht naar zijn net 16 jarige dochter, die net als hem zonder haar geliefde moeder verder moest. Het feit dat zij haar evenbeeld was in zowel woord als gedrag maakte zijn verdriet alleen maar groter. Haar haar puberale nukken en vaak onhebbelijke gedrag interpreteerde hij als uitingen van haar verdriet, dus bedekte hij die met de mantel der liefde. Naast het vele werk op de boerderij deed hij zijn best om voor haar vader en moeder tegelijk te zijn.
In de maanden die volgden ging zij haar vader allengs met andere ogen te zien. Iets wat ze vroeger voor onmogelijk had gehouden overkwam haar. Ze werd verlief op haar eigen vader. Op een avond raapte ze al haar moed bij elkaar en biechtte hem haar liefde op. Hij wist zich geen raad en bezwoer haar om toch vooral hulp te zoeken.
Diezelfde avond lengde ze zijn vaste mixdrankje met extra veel Vodka aan. Ze had hem met een smoes naar haar slaapkamer geroepen. Toen hij binnenkwam lag ze in een wolk van haar moeders favoriete parfum en gehuld in een van haar negligés, op bed. “Ik hou van je Papa.. Ik hou van jou en ik wil je.” Ondanks de drank draaide hij, meteen toen hij haar zag liggen, om. In het moment dat hij wil weglopen barst ze in huilen uit. “Als je nou wegloopt, laat ik me morgen door de eerst beste, die me wel wil, pakken.” Hij was naast op bed gaan zitten en nam zijn huilende kind in zijn armen. Zelf onder tranen kuste hij haar tranen weg. Toen zijn lippen terloops de hare raakten, pakte ze hem vast en stuurde haar tong op excursie in zijn mond. Al na korte tijd duwde hij haar weg. “Dit kan niet en mag niet lieverd.” Opnieuw in tranen stond ze op. “Dan ga ik nu papa. Mijn verlangen naar jou.. Het doet pijn. Ik kan niet hier bij jou blijven en de afstandelijke lieve dochter blijven spelen.” Hij nam haar opnieuw in zijn armen. Van het een kwam het onvermijdelijke ander. Op het moment dat zij zich met elkaar verenigden zag hij in haar ogen dezelfde passie en overgave als bij zijn overleden echtgenote.
De volgende dag kwam de kater. Doordrongen van spijt en schuldgevoel had hij zichzelf willen aangeven. Uitsluitend door te dreigen met haar afzakken in drugs en prostitutie wist zij hem hiervan te weerhouden.
Ik zucht. “Pittig meid. Die tweede passage. Is die autobiografisch?” Ze knikt ingetogen. “In die zin dat het, afgezien van die hopeloze verliefdheid, niet is gebeurt. Althans nog niet… Wat vindt u van beide verhalen? Puur als verhaal bedoel ik dan.”
“Puur als verhaal zou ik die die tweede passage, zoals jij hem noemt, wel verder willen lezen. Ik lees liever over liefde dan over sadisme en moord.”
Dan is mijn tutor het hartgrondig met u oneens. Ondanks dat ik mijn standpunten betreffende een meer liberale kijk op de liefde tussen jong en oud, ouder en kind, met citaten van verschillende filosofen van Plato over Nietsche naar Sarte, heb onderbouwd, looft zij mijn eerste passage als zijnde een aanzet voor het winnen van de Gouden strop.
Lijnrecht daartegenover staat dat ze mij, als schrijfster van die tweede passage, het liefste aan diezelfde strop zou verhangen. Vindt u dat niet het summum van hypocrisie.” “Je hebt gelijk lieverd. Maar laat me even de advocaat van de duivel zijn. Is het niet ook belangrijk dat wij kinderen beschermen tegen elke vorm van misbruik.” Ze knikt resoluut. “Helemaal mee eens! Maar schieten wij daarin de laatste tijd, met z’n allen, niet door? Het boek van de eerste passage, met sadisme, moord en geweld kan ik zonder moeite als 12 jarige in iedere boekhandel kopen. De tweede passage waar het uitsluitend over liefde gaat, zou men, alle wetenschappelijke en filosofische inzichten ten spijt, het liefste helemaal verbieden.”
Ik ben onder de indruk van de wijsheid en inzichten van de jonge vrouw die tegenover mij zit en dat vertel ik haar ook. “Maar nu weet ik nog niet wat ik voor jou kan betekenen Saskia.” “Uw luisterende en begripvolle oor betekend nu al meer voor mij dan u zich kunt voorstellen. Het is een mannending dat elk gesprek moet uitlopen op de analyse van een probleem en het bieden oplossingen.” “Zo heb ik het nooit gezien, maar ik herken het wel… En hoe nu verder. Tussen jou en je vader bedoel ik. “Verwissel je zijn vaderliefde niet met verlangen naar jou?” “Dat heb ik eerst ook gedacht.. Maar prevel je vanuit pure vaderliefde de naam van je dochter terwijl jij je masturbeert?” Ik voel een glimlach opkomen. “Zo de jonge dame luistert papa af.” “Nu wel. Vroeger waren het mama en papa. Het was heerlijk klaarkomen terwijl zij een kamertje verderop de liefde bedreven… Ik mis mijn moeder nog elke dag.”
Joep
Ik heb net mijn fiets afgesloten. “Waar ligt mevrouw van Dijk, ma?” “Neem jij de bloemen even over Joep, dan kijk ik op mijn briefje… .. Ja hier. Afdeling 5 klimop, kamer 7.” Al gelijk achter de hoofdingang blijkt haar onzekerheid. “Zal ik even aan de receptie vragen waar we moeten zijn.” Ik wijs naar de bordjes aan het plafond. “Niet nodig Ma. Kijk. Naar rechts is route 1 tot 3 en naar links 4 tot 7.” “Dan moeten we naar links?” Ik lach. “Als 5 nog steeds tussen 4 en 7 inzit dan wel.” Ze geeft me een duwtje. “Dat moet je niet doen Joep. Je maakt me nerveuzer dan ik al ben.” “Neem m’n arm mam. Dan breng ik je waar we moeten zijn.” “Kan dat wel jongen? Je vader deed dat nooit.” “Mijn zaaddonor bedoel je? Hij wilde waarschijnlijk liever anoniem blijven.”
Terwijl ze me vragend aankijkt, haakt ze toch in mijn uitgestoken arm en loopt met toenemende trots met me mee.
Hier melden. “Hallo juffrouw. Wij komen op bezoek bij mevrouw Samantha van Dijk.” ”Bent u familie.” “Èh nee, ik kom namens onze geloofsgemeenschap.” “Bent u al eerder bij haar op bezoek geweest.” Mijn moeder schudt haar hoofd. “Dan moet ik u waarschuwen. Mevrouw van Dijk heeft een soort van afasie, waardoor het haar niet meer lukt om te spreken. Zij begrijp echter wel alles. Dankzij het feit dat zij linkshandig is kan zij middels een klein whiteboard communiceren. Loopt u maar door. Ze zit op haar kamer. De 3e deur van rechts.” “Dank u wel zuster.” “Geen dank mevrouw.”
“Wat is dat jongen. àvaassie?” “Volgens mij een soort spraakstoornis. Ik zal dat thuis op mijn laptop voor je opzoeken.”
Mijn moeder klopt op de deur en wacht. “Ga naar binnen ma. Waarschijnlijk kan ze niet antwoorden.” In het kielzog van mijn moeder loop ik langzaam naar binnen.
Als Samantha ons ziet springen tranen in haar ogen. Terwijl mijn moeder over haar heenbuigt en een knuffel geeft, moet ik van de schrik bekomen. Samantha’s gezicht. Haar rechterkant, het hangt helemaal. Als ze mijn moeder naar zich toetrekt gebruikt ze uitsluitend haar linker arm. De andere ligt roerloos in haar schoot.
Als zij mij even later met haar linker arm tegen haar borsten aandrukt, voelt en ruikt het toch weer heerlijk vertrouwd.
Mijn moeder trekt een stoel bij en gaat tegenover haar zitten. Bij gebrek aan nog een extra stoel, ga ik op het bed zitten. Samantha draait een soort tafeltje voor haar buik en begint op een klein whiteboard te schrijven.
‘Ben blij dat jullie zijn gekomen. Zijn 1e bezoek.’ “Maar je hebt toch ook een zus. Is zij nog niet op bezoek geweest?” Samantha schudt verdrietig met haar hoofd, borstelt haar eerdere boodschap uit en schrijf dat haar zus sinds een paar maanden, in verband met haar ver gevorderde Alzheimer, zelf ook in een verzorgingshuis woont. Zo ‘kletsen’ Ma en zij nog een tijdje door over gezamenlijke kennissen. Regelmatig verschijnt een halve glimlach op haar gezicht. Op mama’s vraag hoe het nu verder met haar gaat versombert haar gezicht. Uit hetgeen ze opschrijft blijkt dat een scan van haar hoofd heeft uitgewezen dat zij, volgens haar arts, een rijdbom in haar hoofd draagt. De kans is groot dat zij hieraan in de komende maanden zal komen te overlijden.
Mijn moeder en zij niet alleen, is geschokt. Samantha reikt met haar goede hand naar die van mijn moeder, drukt hem kort en begint weer te schrijven. Afgezien van het schrijnende gemis van haar zoon Nico, kijkt ze terug op een fijn leven. Ze moet er eigenlijk niet aan denken om, zoals haar jongere zus, zichzelf langzaam te verliezen. Plotseling slaakt ze een soort geluid en kijkt mij aan. Ze maakt haar bord schoon en begint opnieuw te schrijven. “Ik kijk met héél veel plezier terug op alle klusjes die je de afgelopen tijd voor mij hebt gedaan Joep. Als zij klaar is met schrijven zet ze, voor en achter het woord klusjes, demonstratief dikke aanhalingstekens.
Ik kijk haar lachend aan en zeg dat ik ook warme herinneringen aan die tijd heb overgehouden. Onderwijl Samantha haar aandacht weer verlegt naar mijn moeder mijmer ik verdrietig terug in het recente verleden. Het is niet eerlijk. De vrouw die mij op liefdevolle wijze heeft ingewijd in de kunst van de fysieke liefde, heeft niet lang meer te leven. Het voelt zo oneerlijk dat deze vrouw, die zoveel te geven heeft, nog niets eens bezoek krijgt van haar geliefde zoon. Ik kan mij niet voorstellen dat ik mijn moeder ooit zo in de steek zal laten. Ik had haar wel eens gevraagd waarom haar zoon, na de scheiding, zo eenzijdig voor zijn vader had gekozen. Ze wist het niet. Het enige dat zij zich kon voorstellen dat haar ex, die ze als een notoire leugenaar omschreef, daar zijn hand in had.
Ze was blijven hopen dat ‘Nico’ eenmaal volwassen, tot inzicht zou komen. Hoe triest ook voor haar, voor mij was het een zegen. Alhoewel onze fysieke relatie zijn oorsprong vond in chantage werd Samantha al snel het willige ‘slachtoffer’ dat mij in staat stelde om mijn Skills, van wat ik ben gaan noemen de fluwelen dominante, te ontwikkelen en verfijnen.
Ik heb haar nooit echt geneukt. Om de een of andere redenen lag daar haar harde grens. Wellicht dat zij haar, als ik haar mag geloven weinig gebruikte, vagina wil bewaren voor haar zoon Nico. Voor het overige was zij behoorlijk grenzeloos. Tijdens een van mijn laatste ‘klusjes’, voordat zij ziek werd, had ik haar zelfs in haar mond geneukt. Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat echt neuken het gevoel aan je eikel, als hij letterlijk wordt geslikt, kan overtreffen.
“Meen je dat Samantha.. Dat vindt ik wel heel erg lief van je… Hoor je dat Joep? Èh ik bedoel. Lees eens even. “Neem straks de sleutels van mijn huis mee. Alles wat ik nog wilde hebben heeft de maatschappelijk werkster van hier al opgehaald. Wat je kunt gebruiken mag je meenemen. De huur is al opgezegd. Alles wat achterblijft wordt de volgende week door een bedrijf weggeruimd.” Samantha veegt het bordje weer schoon en begint weer te schrijven. ‘Elly, zou jij bij de zusterpost even een vaas voor de bloemen willen vragen?’ Mam knikt. Dat doe ik nu meteen lieverd.
Nog voordat mijn moeder de deur uit is, is het bord weer schoon en Samantha begint ijverig te schrijven. “Een voorwaarde! Jij brengt de sleutels morgen om 3 uur terug.” Ik denk even na. “Mag het ook wat later. Ik heb om twee uur een afspraak met mijn neef Marcel. Ze schudt resoluut met haar hoofd. Zet een dikke dubbele streep onder de 3 en schrijft. Zijn dan minstens één uur ongestoord. Zusters hebben dan hun overdracht!” Ik knik. “Ik verzet mijn afspraak wel. ‘Dank je! De huissleutels liggen in de la van mijn nachtkastje.
Als jij dan gelijk naar Samantha’s huis fietst, fiets ik eerst langs thuis. Ik hang de fietskar achter mijn fiets en kom dan naar je toe. Mijn moeder drukt een zoen op mijn wang. “Je bent een schat Joep.”
“En al iets van je gading gevonden Ma?” Alles wat op de keukentafel staat kun je al in je kar laden. Vooral van die zo goed als nieuwe keukenmachine wordt ik erg blij.
Ik ga dan nog even naar boven. Samantha heeft dat speciaal opgeschreven. We hebben ongeveer dezelfde maat. Ik laat mijn blik demonstratief over haar lichaam glijden. Je ben wat langer en volgens mij zijn je tieten ook een beetje groter.” Ze geeft me een stomp. “Waar jij niet overal op let.”
Nadat ik de nieuwe aanwinsten, die voornamelijk uit keukengerei bestaan, in mijn fietskar heb geladen ga ik naar boven. Ik tref mijn moeder voor Samantha’s geopende kleerkast. Op het bed liggen twee al twee ,zo goed al nieuwe, jogging pakken een lange rok en twee witte blouses.
“Je bent de bijpassende topjes , die bij die joggingpakken horen, vergeten.” Ze kijkt me verwonderd aan. “Had Samantha die aan als jij hier was voor je klusjes.” ‘Als dan nooit lang’, bedenk ik inwendig lachend. “Jazeker. waarom niet.” “Dat is toch meer iets voor slanke vrouwen met een kleine voorgevel en niet voor zo’n kamerolifanten met dikke uiers als Samantha en ik zijn.” Om met jou woorden te spreken, ik kijk liever naar een kamerolifant met meloenen dan naar een bonenstaak met twee halve mandarijntjes. Je neemt die topjes gewoon mee. Die kun je goed gebruiken tijdens het sporten.” “Jij je zin knul. Leg ze er maar bij.”
“Moet je nou toch kijken. Dit had ik echt niet achter Samantha gezocht.” “Wat niet. Ma?”
“Vind je deze spullen niet een beetje úh, hoerig?” ‘Wat voor spullen?” “Hier, dat korte leren rokje en kijk op die hangertjes, die zwarte bloezen, daar kun je zowat doorheen kijken.” “Meenemen Mam!” Ze kijkt me verbaasd. “Had Samantha dat wel eens aan als jij kwam klussen.” “Regelmatig.” “Ook die hoerige naadkousen en die kanten beha’s?” Ik knik. “Neem alles maar mee. Ik wil mijn lieve moedertje wel eens in zo’n mooi ondergoed zien.”
“Ik ben geen hoer Joep?” “Zij wel dan?” “Hoe bedoel je?” ”Is Samantha volgens jou een hoer? Denk je dat zij zich liet betalen voor seks?” Ik geniet ervan als ik mijn lieve moedertje met haar eigen vooroordelen schaakmat kan zetten. “Is een vrouw volgens jou een hoer, als ze zich mooi en sexy wil voelen. Ik heb je al eerder verteld dat ik er van baal, dat jij zo weinig aandacht aan je uiterlijk besteedt.” “Ik ben geen mooie vrouw jongen.” “Dat ben je wel. Je moet je gewoon wat beter voor jezelf zorgen.. Regelmatig een beetje sporten,” “Maar dat doe ik toch al jongen.” Ik kijk haar streng aan. “Laat me uitspreken alsjeblieft.. Zoals ik al zei, regelmatig sporten, je wat vlotter kleden en ook meer aandacht besteden aan je uiterlijk.” “Maar we hebben het niet zo breed Joep.” “Sorry Ma.. Dat hebben het niet zo breed, dat heb je deels zelf in de hand. Als jij de uren die jij aan poetsen, koken en wat al niet meer aan vrijwilligerswerk besteedt, aan een paar extra poetsadresjes zou besteden dan zou je financiële situaties heel wat beter kunnen uitzien. Bovendien krijg je nooit een bedankje voor al dat liefdewerk en als er in de gemeenschap iets te vieren valt, of er wordt een reisje gemaakt, wie wordt er dan niet uitgenodigd? Voor wie is geen plaats meer in de bus? Wie moest met een bloemetje bij de eenvoudige Samantha langs? Als zij de vrouw van de wethouder was hadden de andere dames, elk uur van elke dag, in de rij gestaan voor dat ziekenbezoek.”
Het voelt goed als ik haar verdrietig zie knikken. Een paar maanden geleden zou zij zich nog hebben uitgeput in allerlei belangeloze tegenwerpingen.
“Zal ik dan die èh, sexy spullen ook maar in een koffertje doen. Dan kan ik thuis kijken wat me staat?” Ik druk een zoentje op haar wang. “Strak idee Ma en dan stop je gelijk Samantha’s speeldoosje uit haar nachtkastje in dat koffertje.” “Speeldoosje? Hoe, wat?” “Doe nou maar Ma. Ik maak dan nu mijn eerste ritje naar huis en kom gelijk terug voor jou en de rest van de spullen.” ze kijkt me ongelovig aan. “Is je fietskar dan al vol?” “Ja oudje. Ik neem voor mezelf ook wat materiaal mee uit het stalletje. Zeker die elektrische grasmaaier ,die haar ex heeft achtergelaten. Daar kan ik nog mooi wat centjes mee bijverdienen.” “Ik hou van je Joep.” “Ook van jou Ma.”
De volgende dag loop ik om tien voor drie langs de zogenaamde zusterpost, waar de dames al giechelend bij elkaar zitten. Ik wil net op de deur van Samantha’s kamer kloppen, als ik iemand hoor praten. ‘Dat is geen zuster.’ Ik sluip voorzichtig naar binnen en ben blij dat het gordijn, dat het voorportaal met de badkamer scheidt van het slaapgedeelte, zowat half is dichtgetrokken. “Ik was bang Mama. Bang voor mijn gevoelens voor jou.” Ik kijk stiekem door de kier tussen de muur en het gordijn. Samantha zit half rechtop in het bed en een gezette jongeman zit op de rand en pakt haar rechterhand hand. Hij leest iets wat Samantha heeft opgeschreven. “Jij voelde hetzelfde voor mij?” Ik zie hoe Samantha verdrietig knikt. ‘Dit moet haar zoon Nico zijn’ denk ik bij mezelf.
Ze schrijft weer wat op. “Aan je goeie kant zitten?” Ze knikt.
Als hij om het bed heen loopt kan ik hem goed zien. Haar zoon lijkt op haar. Net als zij is hij mollig en heeft een zelfde rond gezicht met bolle wangen.
Hij leest weer op het bordje. “Nee Mama, ik vind je nou niet lelijk. Je bent nog altijd mijn knappe moedertje.” Ik voel een glimlach opkomen. ‘Dan moet je misschien toch je bril een poetsen vriend.’ Als ze opnieuw en fanatiek begint te schrijven spreekt uit Samantha’s blik niet alleen eindeloze liefde, maar ik zie ook iets anders.
“Meen je dat Mama? Bij jou in bed. Maar wat als iemand komt?” Ze poetst haar vorige bericht weg. Onderwijl zij schrijft leest hij mee. “Ze hebben overdracht … Nee mam, wat denk je van me? Ik heb nog nooit. Alleen bij mezelf.” … … “Of ik dat wil? Ik droom al jaren van niets anders Mama.” … … “Me uitkleden, helemaal bloot?” Samantha knikt … … Je wil dat ik je? Maar ik heb nog nooit…” … … “Nu of nooit?” Als hij zich begint uit te kleden zie ik tranen in zijn ogen. “Dan NU mama!”
Samantha legt haar schrijfbord op het nachtkastje en knoopt met haar goede hand haar nachtpon los. Als haar grote borsten bloot vallen, vallen Nico’s ogen zowat uit hun kassen. Aan haar donkere tepelhoven en stijve tepels, herken ik haar opwinding. Als ze het dekbed wegtrekt zie ik dat zij geen slip draagt. Het kost haar zichtbaar moeite, maar uiteindelijk spreidt ze haar benen ver genoeg, om plaats te maken voor haar grote liefde. “Je bent nog geiler dan in mijn dromen Mama.” Dat hij het meent is in zijn kruis te zien. Ondanks dat hij een paar jaar ouder en zwaarder is dan ik, is hij niet zwaarder geschapen. Hetgeen hij heeft steigert echter fier tegen zijn buik.
Samantha strekt haar goede arm naar hem uit. ‘Zal ik je niet eerst?” Ze schudt resoluut met haar hoofd en maakt met haar duim tussen de vingers het bekende neukgebaar.
Even later wordt ik er getuige van dat ze haar zoon datgene schenkt, dat zij mij heeft onthouden. Toch voel ik geen enkele jaloezie of wrok. De bijbelse uitdrukking:
‘En hij zag dat het goed was’ wordt voor mijn ogen werkelijkheid.
“Ooh Mama.. Je voelt zo lekker.” “Ooh, hmmm.” “Zo Mama?” Ze schudt haar hoofd. Ze beweegt haar mond. “Nnn .. Eu, e, Neu.. Neu kk… m mm mù.” Haar gestamelde boodschap komt over. Al gelijk wordt de ruimte gevuld met het geklets van twee op elkaar stuitende hete lijven. Ondanks Samantha’s afasie is het echt niet langer uitsluitend Nico’s gekreun dat de ruimt vult.
Ik sluip weg en trek de deur voorzichtig achter mij dicht.
Aan de balie bij de zusterpost zwaai ik naar een van de verpleegsters. Ze is niet blij met de storing en steekt haar hoofd om de deur. “We zitten in overdracht.” Ik houdt de sleutelbos omhoog. “Ik wil alleen even de sleutels van mevrouw van Dijk afgeven. Ze was in gesprek met haar zoon en ik..” Haar blik verzacht en ze komt naar me toe. “Heel attent van je jongen. Dank je wel. Ik geef haar die sleutels vanavond wel. Zoals ik begrepen heb, hebben moeder en zoon elkaar lang niet gezien. Ze zullen wel veel te bespreken hebben.” “Dat denk ik ook zuster. Wilt u mevrouw Dijk de groetjes van me doen? Een fijne avond nog.”