Op reis met Kaylee 1

De grijze vloeistof uit mijn hoofd kleurt het witte zand van een kleine inham van de Stille Oceaan in Mexico. Ja alleen mijn afgehakte hoofd met bolle ogen ligt daar. Mijn hersenen werken nog. Net als bij een kip de kop nog leeft als het dier onthoofd wordt. In mijn gedachten beleef ik de afgelopen dagen nog eens. Mijn hersenen missen mijn lul die menig vrouw in haar gaten heeft verwend. Hoe heb ik zo dom kunnen zijn dat hier nu alleen mijn afgeslagen hoofd in het zand ligt? Laat ik me voorstellen. Ik heet Peter, ben 36 jaar en heb jaren geleden een grote geldprijs gewonnen in een loterij. Sinds die dag werk ik niet meer en leef als God in Frankrijk. Maanden ga ik op reis en als ik weet thuis ben plan ik mijn volgende reis. Het werd killer in Nederland en na het zien van een documentaire over Colombia was dat mijn nieuwe reisdoel. Vliegreis geboekt en de rest regel ik ter plaatse. Na een vermoeide reis kwam ik in Bogota. Een paar dagen acclimatiseren en dan met een huurauto met tent op dak er op uit, de binnenlanden in. Overal is wel een slaapplaats of kampeerplaats te vinden en zo kwam ik in een klein gehucht waarvan ik de naam niet meer weet. Een hotel was er niet, wel iets dat op een eethuis leek. Achteraf bleek dit een ontmoetingsplaats te zijn van de plaatselijk coke-handel. Wist ik veel. In mijn steenkolen Spaans probeerde ik iets te bestellen en ik kreeg warempel een bord warm eten. Het dialect begreep ik niet en af en toe zag ik iemand wijzen naar mijn grote luxe wagen. Met handen en voeten probeerde ik uit te leggen dat ik een slaapplaats zocht en hoe het kwam weet ik niet maar ik werd meegenomen naar een afgelegen ranch. Half in het Engels en Spaans legde ik uit dat ik toerist was. Ze lachen en ik dacht dat ze me begrepen. Een bloedmooie meid, waarvan ik dacht dat ze 21 jaar was, maar in werkelijkheid slechts 16, bracht me iets te drinken en wees me later een slaapplaats. De volgende ochtend stelde ze zich bij het ontbijt voor als Kaylee. Ze sprak een beetje Engels en toen ik uitlegde dat ik eigenlijk verdwaald was en dat mijn GPS in deze rimboe niet werkte vroeg ze me om een paar dagen daar te blijven en dat ze een oplossing zou zoeken voor mijn probleem. Die dag zijn we uren per paard door de omgeving getrokken. Ik zag velden met bloeiende papaver onder hoog opgeschoten bomen. Kaylee won steeds meer mijn vertrouwen en aan de oever van een beek hebben we ons verfrist. Zonder gene trok ze haar shirt en rijbroek uit en ik zag een licht getinte huid, een kleine string en een paar tieten die maar net in bedwang werden gehouden door een kleine beha. Ik kreeg spontaan een stijve, dat zij natuurlijk zag. Ze sloeg er verder geen acht op. Tijdens de rit terug naar de ranch vroeg ze me of ik zin had haar naar Acapulco in Mexico te brengen. Why not? Was mijn antwoord en ze straalde van plezier. Die avond had zij met haar vader een lang gesprek . Hun Spaans was voor mij onbegrijpbaar. Na enkele flinke glazen tequila zag ik de wereld wat wazig in. Kaylee kwam samen met mijn vader naar me toe en zeiden dat ze accoord gingen met het voorstel dat ze met mij naar Mexico zou rijden. Zij zou de weg wijzen .Er moesten enkele koffers persoonlijke bagage van haar mee. Natuurlijk denken jullie nu: Lul je weet dat je genaaid wordt, maar ik was blind voor deze waarschuwingen. Ik bleef nog enkele dagen logeren. De derde dag was ik vroeg wakker en was gaan wandelen. Plotseling hoorde ik water lopen en ging er nieuwsgierig naar toe. Onder de douche stond een naakte Kaylee zich te wassen. Snel wilde ik me omdraaien maar ze zwaaide enthousiast naar me. Ik zag haar tieten, volgens mij DD, meedeinen op het ritme van haar bewegingen. Haar kutje was geschoren tot een klein streepje. Gitzwart stak het af tegen haar stralende huid. Ik wist me geen houding te geven. Je hoeft je niet te schamen riep ze me toe, de komende dagen zullen we elkaar wel meer zonder kleren moeten zien. Ging toch maar snel naar binnen om te ontbijten. De bagage ingeladen, afscheid genomen van de familie en wij op weg. Via allerlei binnenwegen kwamen we na uren rijen aan de grens met Panama. Kaylee stapte uit, had mijn paspoort en haar papieren in de hnd, gebaarde dat ik moest blijven zitten en verdween in het douanekantoortje. Een klein half uur later kwam ze naar buiten en ik zag dat ze nog net haar shirt goed trok. Ik had geen idee at er binnen gebeurd was, maar we konden doorrijden. Enkele uren later stonden we aan de oever van het Panamakanaal, De auto geparkeerd, de tent op dak opengetrokken en een primitieve maaltijd gemaakt. De avond viel ,snel. Het werd donker. Nu moesten we gaan slapen. Kaylee nam me bij de hand en trok me het trapje op. Ze lachte uitnodigend. Wat zal er gaan gebeuren?”