(Dit is een lang verhaal. De eerste delen bouwen spanning op, maar bevatten nog geen seks. Wil je alleen seks lezen? Wacht dan op deel 4, waar het behoorlijk spannend wordt, of op deel 5 waar de seks volledig losbarst.)
Korte samenvatting van deel 1: Nadat Willem is gedumpt door zijn vrouw, Chantal, heeft zijn oude vriend Johnny hem opgeraapt uit de kroeg en zijn roes laten uitslapen in de gastenkamer.
Op dat moment hoor ik een klop op de deur.
“Binnen!” wil ik roepen, maar mijn stem is nog niet wakker, ik krijg er alleen een soort gromgeluid uit.
De deur gaat open. Johnny komt binnen.
“Goede morgen, Willem. Ik zie dat je wakker bent. En ik denk dat je wel wat koffie kan gebruiken.”
Ik knik, en opnieuw heb ik spijt.
“Denk je dat je de trap af kan lopen, kerel? Lydia zit al de hele ochtend te vragen wanneer ze eitjes voor je mag gaan bakken. En ik denk dat ze ook wel een tomatensap voor je kan maken, met haar geheime anti-kater-ingrediënt.”
“Lydia?”
“Mijn vrouw. De liefde van mijn leven. Ik heb haar aan jou te danken. Vanwege jouw verhalen heb ik net zo lang voor haar gevochten tot ik haar had. Door jou heb ik nooit opgegeven. Ik weet dat en zij weet het ook. Ze kan niet wachten de man te ontmoeten die mij op het rechte spoor heeft gekregen.”
Ik brom protesterend.
“Hou toch op, Johnny. Als ik er niet was geweest had iemand anders je geholpen. Of je had zelf je pad gevonden. Je bent een goede knul en een slimme knul, dat was echt wel goed gekomen.”
“Misschien. Maar feit is dat je er wel was, toen. En dat ben ik niet vergeten.”
Na een hoognodig bezoek aan de wc volg ik Johnny de trap af. We lopen een ruime keuken in. De vrouw die daar bezig is een eitje te klutsen kijkt op als we binnen komen.
“Nou Lydia, dit is hem dan. Willem. De man waar ik je zo vaak over heb verteld en die ik gisteren bij puur toeval mocht opdweilen uit de kroeg.”
De vrouw veegt haar handen af aan een theedoek en loopt dan met uitgestoken hand op me af. Ze heeft halflang bruin haar en een vrolijk, rond gezicht. En aan de bolling van haar trui te zien heeft ze enorme tieten. Jammer, ik hou niet van zulke grote memmen. Maar verder ziet ze er goed uit.
“Fijn je te ontmoeten, Willem. Ik had je alleen andere omstandigheden gegund. Het spijt me zo wat je gebeurd is.”
Ik steek ook mijn hand uit en pak de hare. Haar hand voelt warm en zacht, maar ook een beetje klam door het vocht van de theedoek.
“Aangenaam, Lydia. Nooit gedacht dat die knul zo’n tof wijf aan de haak zou kunnen slaan. Hoe heeft hij dat voor mekaar gekregen?”
Lydia lacht en haar stem klinkt helder. Opeens bedenk ik me dat ik al zeker tien jaar niet meer het geluid van een spontaan lachende vrouw heb gehoord. Was Chantal al zo lang niet meer gelukkig met mij?
Lydia draait zich om en zet het fornuis aan. Als ze zich bukt, zie ik hoe haar spijkerbroek zich spant om een prachtige kont.
Johnny ziet me kijken. Lachend port hij me in mijn zij.
“Mooi uitzicht, oude snoeper? Denk er aan, kijken mag, aankomen niet!”
Ik grinnik maar wordt meteen weer serieus.
“Je weet toch dat ik jou zoiets nooit aan zou doen?”
“Ja, ’tuurlijk weet ik dat Willem. Ik ken je toch.”
Een uur later zitten we met ons drieën in de kamer. Johnny had gelijk gehad over Lydia’s wondermiddel tegen een kater. Het smaakte gruwelijk, maar na dat glas tomatensap gaat het inderdaad beter met me. En dankzij een paar mokken sterke koffie en een groot bord omelet met kaas begin ik me zowaar weer een beetje mens te voelen.
Ik weet intussen ook dat Johnny en Lydia elkaar twintig haar geleden hebben ontmoet. Rond de tijd dat het bedrijf waar we werkten failliet ging, we beide ander werk vonden, en we elkaar uit het oog verloren. Hij had direct zijn zinnen op haar gezet. En de manier waarop hij voor haar gevochten heeft, is inderdaad zowat een kopie van hoe ik Chantals hart had veroverd.
“Echt, Willem, ik heb gewoon alle trucs gebruikt die jij me toen verteld hebt.”
“Hij liegt niet, weet je. En als hij niet zo voor me gevochten had, dan denk ik niet dat hij me was opgevallen.”
Ik zie hoe ze elkaar liefdevol aankijken, en ik hoop maar dat het bij hun wél echt is.
Maar dan kijkt Lydia mij weer aan. Ik hoor de meelevende warmte in haar stem.
“Maar nu jij, Willem. Johnny heeft me al wel iets verteld wat hij gisteren van je heeft gehoord, maar het fijne weet ik er nog niet van.”
Ik weet niet of Lydia écht alle details wil weten. En ik weet ook niet of Johnny inderdaad bijna niks verteld heeft. Het kan zomaar zijn dat Lydia doorheeft dat ik mijn verhaal gewoon kwijt moet.
Het maakt me ook niet uit, eigenlijk. Want ik moet mijn verhaal inderdaad kwijt. Terwijl ik praat merk ik dat het me goed doet.
“Nou, één ding is in elk geval zeker,” zegt Johnny als ik ben uitgepraat, “jij blijft hier.”
Ik kijk hem verbaasd aan.
“Ja, natuurlijk!” valt Lydia hem bij, “jij moet nu niet in je eentje in het huis gaan zitten waar je je hele leven met Chantal hebt gewoond. Dat moet je jezelf niet aandoen. Onze logeerkamer is jouw kamer, in elk geval de komende tijd.”
Ik voel een brok in mijn keel komen. Dat Johnny een goede knul was wist ik natuurlijk al. Maar dit had ik toch niet verwacht.
“Nog een koffie?” vraagt Chantal, om de ongemakkelijke stilte te doorbreken.
“Ja, graag. Maar dan moet ik echt wel eerst even naar de wc. Waar …”
“Die deur door,” wijst Johnny, “en dan de tweede deur links.”
Ik loop snel die kant op. Ik moet inderdaad pissen. Maar ik moet vooral ook hoognodig mijn neus snuiten en ik wil niet dat die knul en zijn wijfie dat merken. Het is al erg genoeg dat’ie me gisteren in de kroeg heeft zien janken.
Als ik weer van de wc afkom moet ik me even oriënteren waar de kamer ook alweer was. Terwijl ik om me heen kijk, valt me op dat er naast de voordeur een grote open kast is waarin een aantal badjassen hangen.
Badjassen? Bij de voordeur?
Ik loop de kamer weer in en besluit het maar gewoon te vragen.
“Johnny, ik zag naast je voordeur een soort badjassen of kamerjassen hangen. Is dat geen vreemde plek?”
Hij lacht.
“Oh, dat. Ja, ik snap dat je dat vreemd vindt. Het zit zo, we zijn nudisten. Als we geen gasten hebben, dan zijn we altijd bloot. En dus hebben we badjassen bij de voordeur. Als er dan aangebeld wordt kunnen we even snel iets aandoen voordat we opendoen.”
Ik zie dat hij me afwachtend aankijkt.
“Zeg het maar. Vind je het raar?”
“Raar? Nee joh! Waarom zou ik het raar vinden? Als jullie dat fijn vinden.”
“Oh, gelukkig. Er zijn mensen …”
“Nou, ik dus niet. Naaktstranden. Blote campings. Ik weet dat er mensen zijn die dat willen. Ik dacht alleen dat dat iets voor op vakantie is, niet voor thuis. Maar ja, eigenlijk wel logisch, als je d’r allebei van houdt.”
Lydia komt intussen weer binnen en kijkt vragend naar ons.
“Over dat we nudisten zijn, schat. Willem zag de badjassen en wilde weten waarom die naast de deur hangen.”
“Oh ja. Nou, fijn dat je dat niet raar vindt. Maar geen zorgen hoor, zolang jij hier bent houden we onze kleren gewoon aan.”
Even aarzel ik, maar dan schud ik resoluut mijn hoofd.
“Oh nee. Nee, daar komt niks van in.”
“Huh? Wat bedoel je. Willem?”
“Luister, schatten. Het kost me al moeite om jullie uitnodiging te accepteren om jullie gast te blijven totdat … tot het beter met me gaat. Maar dan wil ik niet nog meer inbreuk op jullie leven maken. Ik wil jullie niet nog meer tot last zijn. Jullie moeten gewoon leven zoals jullie gewend zijn en prettig vinden.”
“Jôh, Willem. Het zijn maar kleren, hoor. Daar hebben we echt geen …”
“Maakt me geen donder uit. Kleren uit, kleren aan, echt, het zal me aan m’n reet roesten. Ik heb wel vaker een blote kerel gezien. En ook blote wijven. Oh, sorry, vrouwen. Dus doe wat je wil. Maar doe dat omdat je het zélf wil. Niet voor mij. Als jullie anders doen voor mij, dán voel ik me niet op mijn gemak. En dan pak ik alsnog mijn biezen.”
Ik zie hoe Johnny en Lydia elkaar aankijken alsof ze via hun ogen met elkaar praten. Maar dan knikt Lydia.
“Nou, oké. Dat is duidelijk. Dan ga ik inderdaad liever uit de kleren.”
En dan gaat het opeens snel. Sneller dan ik had verwacht. Want al meen ik wat ik zei, dat ik het prima vind, ik moet toch wel even wennen aan het idee.
Maar daar krijg ik dus geen tijd voor. Met een verrassende snelheid staat Lydia op, doet haar bloes uit, haakt haar bh los en laat hem vallen. En terwijl ik me nog zit te verbazen over haar borsten, die inderdaad enorm zijn, maar toch nog verrassend stevig overeind lijken te staan, stroopt ze ook haar broek en slip al naar beneden.
Ze gaat pal voor me staan, met haar handen in haar zij.
“Je hebt vast wel eens gehoord dat nudisme niet gaat over kijken en bekeken worden, maar gewoon je fijner voelen zonder kleren. Dat is ook zo. Maar we snappen ook dat het anders is als je het niet gewend bent, dus kijk maar gewoon. Des te sneller ben je er aan gewend.”
“En je weet het, hè,” bemoeit Johnny zich er mee, “kijken, niet aankomen!”
Even kijk ik zijn kant op. Hij staat ook in zijn nakie. Zijn borstkas is haarloos, ik denk geschoren, en goed gespierd. Zijn lul ziet er niet echt anders uit dan die van mijn maten op de voetbalclub, al valt me wel op dat hij kennelijk ook zijn schaamhaar heeft weggeschoren. Daardoor lijkt zijn lul groter dan hij eigenlijk is.
Maar dan kijk ik weer naar Lydia. Dat is toch een stuk prettiger voor de ogen. Ze is mooi gebruind, en ik zie geen kleurverschil bij haar borsten. Ik blijf daar nog even naar kijken. Ik heb het nooit zo op die enorme tieten omdat die altijd zo gaan hangen. Maar dat valt bij haar enorm mee, en ik vraag me onwillekeurig toch af hoe ze zouden voelen in mijn handen.
Ik laat mijn ogen naar beneden glijden. Haar een beetje volle buik verraadt dat ze lekker leven en goed eten belangrijker vindt dan er goed uitzien, maar ze is beslist niet overdreven dik. En onder die buik zie ik haar schaamstreek. Net als Johnny is ook zij glad geschoren. Daardoor heb ik direct zicht op haar kut. Tussen haar benen zie ik de flapjes van haar schaamlippen.
“En? Bevalt het je?” vraag Lydia, met een geamuseerde toon in haar stem.
“Draai je nog even om, schat,” zegt Johnny, “ik zag hem in de keuken al naar je kont kijken, die wil hij vast nog wel even beter zien.”
Lydia laat haar vrolijke lach weer horen.
“God, jullie kerels zijn ook allemaal hetzelfde! Volgens mij zeg je het alleen maar om er zelf weer even lekker naar te kijken.”
“Absoluut!” geeft Johnny zonder aarzelen toe, en dan lacht hij ook.
Maar Lydia draait zich dan inderdaad om, en ik moet Johnny gelijk geven. Ze heeft twee hele mooie, stevige, ronde billen. Als Lydia mijn vrouw was geweest zou ik daar ook de hele dag naar willen kijken.
Fuck dat! Ze is mijn vrouw niet en tóch wil ik er de hele dag naar kijken!
“Nou, Johnny, ik weet niet wat je geheim is, maar je hebt het inderdaad goed voor elkaar. Lydia, je ziet er echt geweldig uit. ’t Is dat je al getrouwd bent, maar anders …”
“Ja, ja,” lacht Lydia, “alsof een oude vent als jij kans zou maken.”
Maar haar knipoog verraadt dat ze dat vooral zegt om te plagen. Niet dat het uitmaakt. Ik zou nooit iets doen met een getrouwde vrouw. En al helemaal niet de vrouw van een vriend zoals Johnny.
Wordt vervolgd.
(c) 2020 – 2024, door P.D. Vile
Wat een binnenkomer, gelukkig is Willem een moderne rijpere man en kent hij zijn wereld