Lolita in gevaarlijk water (6)

GIRLS FIGHT

Omdat ik al met al toch nog redelijk vroeg in bed lag sta ik klaarwakker op, hoewel het nog maar amper licht wordt. In de keuken nestel ik me met een kopje koffie genietend in de zitbank en bekijk hoe het er voorstaat met mijn blog. Het aantal volgers blijft maar groeien, ik zit al bijna op tienduizend, meer dan verdubbeld in één week tijd! Ook heb ik enkele nieuwe aanmeldingen van advertisers gehad, super. Nog even en ik hoef straks geen studielening te nemen als ik over ’n jaar of zo naar de uni wil. Ook is er een berichtje van Mandy van Sportivity, of ik komende week langs kan komen. Ik schrijf terug dat dat wat mij betreft maandag meteen al kan, echt benieuwd! Hopelijk dat papa en mama het wel goed vinden, daar ben ik nog niet zo zeker van…

Een laatste kanotrip

Jammer dat de kano-clinic er alweer op zit, straks inpakken en dan gaan we nog even naar Laroche, sight seeing. Ik mijmer nog een beetje over de afgelopen week en over alle technieken die we rond kajakken in woelig water leerden. Het was in het begin best wel moeilijk en soms ook spannend, maar ik weet nu zeker dat ik dit nog vaker ga doen. Inmiddels is het al bijna een gewoonte geworden dat Bart als tweede in de keuken verschijnt en ook dat ik dan voor ons allebei nog een koffietje maak. Als we dan weer naast elkaar zitten vraagt Bart: ‘wat was dat nou gisteravond, Lolita?’ Ik kijk hem aan: ‘had je dat niet in de gaten dan? Die gast wilde mij echt uit de kleren hebben hoor. Hij harkt de hele week al achter me aan but no, thnx, ik vond het hier al gecompliceerd genoeg.’

Bart grinnikt, hugt me en geeft me een kusje. Hmm, dit vind ik dus wél een leuke gast. We kletsen een tijdje en als ik vertel dat ik het jammer vind dat het er al op zit lijkt Bart een brainwave te krijgen. ‘Wat zou je ervan vinden als wij samen naar dat inleverpunt richting Laroche peddelen. Dan kunnen we nog een keer alle stroomversnellingen en watervallen doen en als Vincent ons daar met de auto oppikt staan we kort daarna al in Laroche. Ik vind het een super-idee en ga er mee naar Vincent. Die wordt nog maar net met alweer een houten kop wakker maar hij vindt het best, als we maar zorgen dat onze spullen klaar staan, dan doet hij wel de uitcheck en de rest.

Nog geen uur later hebben Bart en ik alles gepakt en in de auto gezet, onze boterhammen gegeten en zijn we al op weg naar de kajak-verhuur. Het is nog steeds best wel vroeg, de zon is volop bezig zich door de ochtendnevel te werken en het is niet te filmen zo mooi om nu over de rivier te peddelen terwijl er verder niemand om ons heen is. ‘Mooi hè?’ zegt Bart op een gegeven moment, ik zie aan hem dat hij het op precies dezelfde manier beleeft en ik knik hem blij toe, onwijs goed idee was dit!

Een uur later zie ik dat heel anders. Op de een of andere manier is de rivier veel woester geworden, de kajakverhuurder waarschuwde er al voor en we hebben echt onze handen vol om overeind te blijven. Als we dan bij de slalomgedeeltes met de stokken komen gaat het allemaal nog net goed maar bij de kleine waterval iets verderop gaan we vervolgens allebei alsnog kopje onder. Het lukt ons allebei maar net om op tijd weer omhoog te komen en alsof we het hebben afgesproken peddelen we naar de kant om op adem te komen.

Eenmaal op het droge en elkaar aankijkend schieten we allebei in de lach, als verzopen katten staan we erbij. ‘Ehm, Bartje, ik geloof dat ik het wel even genoeg vind zo, hoor. Zullen we ons gaan drogen en dan kijken wat we verder doen?’ Bart knikt en zo komt het dat we even later weer zoals al enkele keren eerder deze week op een weitje liggen. We hebben onze handdoeken naast elkaar gelegd en omdat we onze schaamte voor elkaar wel voorbij zijn liggen we nu bloot naast elkaar. Genietend stretch ik me uit in het ochtendzonnetje dat al best wel krachtig is, heerlijk, zo met dat geruis van de Ourthe op de achtergrond. Langzaam maar zeker voel ik me weer lekker warm worden.

Genietend van de zonnewarmte en de natuur liggen we een kwartiertje of zo chilled naast elkaar en dan lijkt het wel of we allebei een seintje krijgen, bijna tegelijk draaien we ons naar elkaar toe en kijken we elkaar aan. Ik schiet in de lach, Bart ook en dan komt het hoge woord bij hem eruit: ‘…ehm, Lolita, echt ik heb zó veel aan je gedacht deze week nadat we, … ehm… je weet wel…’ Wat is en blijft het toch een verlegen schatje! Mijn ene wenkbrauw gaat voor de zoveelste keer omhoog en ik zeg dan gniffelend: ‘nadat we neukten, bedoel je?’ Ik kus Bart daarna vol op zijn mond en al snel zijn onze tongen zeer ijverig met elkaar in de weer terwijl we onze lijven zo stevig mogelijk tegen aandrukken. Genieten, ik wil die jongen deze week nog één keer op ieder plekje aan en in mijn lijf voelen!

Final fuck

Leunend op een elleboog bekijk ik aandachtig Bart zijn lijf, die nauwlettend volgt wat ik doe. Ik vind hem een onwijs mooie jongen, ben ‘m echt leuk gaan vinden. Zijn verlegen momenten, zijn lange haar met die bijzondere rood-bruine kleur, zijn sprekende groene ogen, zijn slanke sportieve lijf, zijn nogal lang uitgevallen lul, die al half gevuld op zijn buik ligt en er overduidelijk zin in heeft. Terwijl ik Bart in zijn mooie groene ogen kijk leg ik zachtjes een hand op zijn pik. Zonder iets te doen voel ik hoe hij onder mijn hand met kleine schokjes opveert en nog harder wordt, het is onwijs opwindend om te voelen hoe hij uitgroeit tot een neukapparaat van behoorlijke afmeting.

Bart zijn lul is zo lang, geinig zoals het bovenste deel sneaky uit mijn hand steekt. Ik leg mijn hoofd op Bart zijn buik en geef een kusje op de eikel. Ondertussen hoor ik hoe daarbinnen in dat warme lijf van alles borrelt, grappig gehoor. Bart is me in mijn haar gaan kroelen en streelt me zachtjes over mijn rug. Ohw, dat is cruel lekker zeg, ik kronkel een beetje onder zijn aanraking en geef dan aanwijzingen waar het zó erg jeukt. Bart grinnikt ervan: ‘hmm, lekker erotisch dit, Lolita, ben ik ineens een soort veredeld krabhandje geworden.’ Ik kan er niks aan doen, hoe meer hij me krabt hoe meer jeuk ik krijg. Als dank neem ik zijn pik een stukje in mijn mond en sabbel ik er op, dit zal Bart wel motiveren en hem even aan de gang houden op mijn rug…

Op een gegeven moment trekt Bart me languit over zich heen tot mijn mond boven de zijne is aangeland. Ik kijk hem aan en als we elkaar zo secondenlang als het ware met onze ogen vasthouden zegt Bart op een gegeven moment: ‘ohw Lolita, die duistere poeltjes van jou. Wat zou ik daarmee graag eens een tijdje mee naar het leven om ons heen kijken.’ Ik moet er van giechelen, grappig idee en voel hoe ik de door het lachen ontstane trilling van mijn buik doorgeef aan zijn lijf onder me, waardoor Bart op zijn beurt ook begint te lachen. ‘Denk jij dat ik echt de dingen anders zie dan jij? Hoe is het dan om alles lichtgroen te zien?’ giechel ik nog even door. ‘Zo zeg, daar zou ik echt niet aan moeten denken’ grijnst Bart, ‘dan zou jij nu een Alien zijn.’

En zo geiten we nog even door, maar we weten allebei dat schijn bedriegt want onder dat lacherige laagje ontwikkelt zich een dijk van een erotische orkaan, we zitten nog heel even in het windstille oog maar daar omheen raast het al behoorlijk. Na onze ogen zijn het onze lippen die hun onvermijdelijke werk doen. Bart zijn ontzettend mooie rooie kuskussentjes lonken me steeds dichterbij en als ik ze uiteindelijk met de mijne zachtjes aanraak is à la minute het hek van de dam. Hongerig zoeken onze tongen elkaar op, blijkbaar allang beseffend wat er moet gebeuren waar wij nog treuzelen, dat er iets samen te smelten valt en dat daar ook haast bij geboden is. Ik voel hoe tot in ieder uithoekje het vuur door mijn lijf raast, alsof er een droog bos met windkracht tien in de hens vliegt, het is bijna alsof ik vóel hoe mijn kutje zich klaarmaakt voor de strijd.

Terwijl wij elkaar tongen of ons leven er van af hangt beweeg ik me onrustig op en neer over Bart zijn heerlijke harde jongenslijf en uiteindelijk lukt het me zijn toch wel weer erg lange lul tussen mijn kutlipjes te krijgen. Wriemelend en kronkelend weet ik hem een stukje naar binnen te krijgen en dan is het hek van de dam, in één beweging duw ik me over hem heen, pak ik wat er te pakken valt en geeft Bart wat er te geven valt! Enthousiast bouwen we in volledige samenwerking ons ritme van geven en nemen verder uit en het lijkt wel of het per keer lekkerder wordt om me met zo’n jongenspaal te vullen. Mijn kutje lijkt er om te vragen om stevig doorboord te worden, alles in me vraagt die beweging, dat ritme eindeloos vol te laten duren. En blijkbaar baart oefening kunst want Bart en ik weten elkaar behoorlijk lang bezig te houden. Het voelt hemels lekker, zijn lange lul diep in me en dan zijn lijf onder me waarbij iedere centimeter van mijn huid die van hem opzoekt.

Het fijne is dat we uiteindelijk bijna tegelijk klaarkomen. Ik ga als eerste en leef me helemaal op hem uit, kronkelend over zijn lijf en me ondertussen vastklampend aan zijn diep in mij gestoken ankerpaal. Terwijl ik al midden in mijn orgasme zit en langzaam maar zeker van de wereld raak krijg ik nog net mee dat Bart steeds harder begint tegen te stoten en zich uiteindelijke helemaal in mijn leegspuit. Ik ga daarna net zo lang op hem door tot ik voel hoe zijn pik slap wordt en uit me dreigt te glippen. Dat wil ik nog even voorkomen en ga op hem liggen, met mijn gezicht in zijn haren weggemoffeld.

Als we tot rust zijn gekomen belt Bart de verhuurder, hij belooft ons binnen het uur op te pikken. Met een diepe zucht nestel ik me daarna voor zo lang dit nog kan duren tegen hem aan, onze tijd hier zit er bijna op, de minuten tellen heel hard af! Het voelt nu al heel onwezenlijk, deze week, waarin eigenlijk mijn hele leven wel honderdtachtig graden lijkt te zijn gekanteld. Van een toch behoorlijk onnozel grietje ben ik voor mijn gevoel veranderd in, ja, in wat eigenlijk… In ieder geval in iemand die seks heeft leren kennen en daardoor voorgoed anders tegenover jongens is komen te staan. En ik ben er nog steeds niet uit of ik daar nou blij mee ben, want het heeft alles wel erg gecompliceerd gemaakt.

Als ik dan nog een keer diep zucht trekt Bart me extra stevig tegen zich aan en vraagt hij zachtjes wat er is. ‘Ja, ehm, dat weet ik zelf eigenlijk niet’ zeg ik dan. ‘Eigenlijk is álles anders geworden, hoe ik naar jongens kijk, mijn blog die ontploft is, de vraag van Sportivity om te komen poseren…’ Bart streelt me troostend over mijn rug, kijkt me dan aan en geeft me zó’n lief kusje. ‘…. Ehm, en ja, dat ik jou dus moet gaan missen…’ mompel ik er nog achteraan, ik weet niet eens of hij dat wel heeft verstaan. Daarna laat ik het maar los, ik zie wel wat er op me afkomt, ik kroel me nog iets steviger tegen Bart aan en zo liggen we nog fijn een klein half uur te genieten, van elkaar, van elkaars lijf, van de zon, van alle geluiden uit de natuur om ons heen.

Girls fight?

Het is zaterdagavond en het is toch ook weer fijn terug thuis te zijn. Ik ben vooral blij om mama en papa terug te zien en ik vertel ze van onze avonturen, m’n ontplofte blog en de vraag of ik voor Sportivity model voor hun sportkleding wil worden. Gelukkig reageren ze heel positief, zoals altijd eigenlijk wel. Maar als ik vertel dat ik maandag al een afspraak heb voor een gesprekje en wat proeffoto’s, gaan ze zich eerst eens even verdiepen in wat voor bedrijf het is. En sowieso mag ik niet alléén gaan, ze willen dat Vincent met me meegaat.

Nu pas valt me echt voor het eerst op dat Denise als een krolse kat om Vincent heen draait, echt, dat ik dat van tevoren nooit heb gezien! Ik moet uitkijken dat het me niet jaloers maakt, want hoewel ik na die eerste keer Vin verder op afstand heb gehouden wil ik hem toch nog niet alweer helemaal afstaan aan Denise. Maar ik wil er ook geen girl-fight van maken, en dat dreigt wél. Het lijkt of Denise aanvoelt dat er wat tussen Vin en mij is gebeurd, ze was altíjd al niet zo aardig tegen me maar nu vallen de vogels helemáál uit hun nest, geloof ik. Ze bitcht bij het minste of geringste tegen me, zelfs mama valt het op, die zondag vraagt ze enkele keren aan Denise om het eens rustig aan te doen.

Als ik die avond in de badkamer sta en mijn tanden poets barst de bom. Ik heb er nooit zo op gelet hoe ik er uitzie, ik sta in mijn boxertje en een kort shirtje dat een stukje van mijn buik bloot laat voor de spiegel. Denise zag me over de overloop lopen en zonder te kloppen dendert ze binnen. Voor mijn gevoel vanuit het niks ontploft ze zowat in mijn gezicht: ‘stomme trut, ik zie heus wel dat je de hele dag al Vincent opnaait hoor. Als je maar weet dat hij van míj is!’ Serieus, hier kan ik dus helemaal niks van maken. Voor mijn gevoel loop ik Vin juist constant te ontwijken. Ik kijk Denise met open mond aan, spoel dan de tandpasta weg en reageer: ‘jij bent gestoord, weet je dat? Ik ben dat zeikgedrag echt helemaal beu!’ en been woest weg, ga m’n slaapkamer binnen en ram de deur dicht. Wat mij betreft naait Vin d’r helemaal gek, ze zoeken het maar uit.

Maar Denise laat het er niet bij zitten, amper een paar minuten later stormt ze mijn kamer binnen, gaat een dreigend voor me staan en zegt: ‘geef ’t maar toe, “onschuldig maar niet heus” trutje! Altijd zit je me al dwars!’ Ik snap hier echt niks meer van, voor mijn gevoel draait Denise in een heel andere baan om de zon en kom ik haar amper ooit tegen. Als ik haar dus verbaasd aankijkt bitcht ze door: ‘zie je wel? Meteen zet je weer die grote onschuldige ogen op en maar draaien met dat kontje van je. En maar slijmen met papa en mama.’
‘Wat klets jij nou toch allemaal…’, niet normaal wat ze hier ineens allemaal voor onzin leutert. ‘Oh nee? Snap je het zogenaamd weer niet? Een beetje de stoere meid uithangen maar ondertussen je altijd bij iedereen inlikken met die stomme Bambi-ogen van je!’

Echt, volgens mij zitten we dus serieus op verschillende planeten, dit ontgaat me volkomen. Ik klop naast me op bed, met de bedoeling dat Denise naast me komt zitten, even praten. Maar in de plaats daarvan begint ze te janken en smeert ze hem naar haar eigen kamer. Nou, oké, ze kan de pot op.

X. Zara