FANS UITWONEN
NU
De volgende morgen word ik wakker van de wekker, oh ja, zusje ophalen. Zoals altijd heb ik een enorme ochtendpaal en volgens mij is dat ’t grietje naast me ook opgevallen. Als ik naast me kijk zie als eerste die grote blauwe ogen, die me open en lief aankijken. Ze ziet er onschuldig uit, dat blonde engeltje naast me, maart dat is ze toch echt niet want tegelijk voel hoe ik hoe daar beneden haar hand zich om pijn pik sluit. Als ik haar met een grijns aankijk fluistert ze ‘ik heb nog iets van jou tegoed, Fynn O’Connor. Gisteren plunderde jij mij en nu is het mijn beurt.’
Behekst door Maria
Voor ik ook maar ja of nee kan zeggen kruipt ze op me, knielt ze recht boven mijn paal, pakt ze hem vast, richt ze hem op haar kutje en langzaam zakt ze over me heen, me binnen trekkend in haar strakke nauwe tunneltje. Want zo voelt het, het is net of het niet alleen om mijn paal gaat maar om mijn hele wezen, alsof ze alles van me in zich wil hebben.
Als uiteindelijk mijn hele neukstaaf in haar is verdwenen voel ik hoe haar heuveltje dat van mij raakt en dan wrikt ze een keer extra om ook nog mijn laatste millimeters in te pikken. Ondertussen kijkt ze me permanent met die onpeilbare blauwe kijkertjes van d’r aan en het lijkt of ze me een beetje behekst, ik kan eigenlijk niet veel meer doen dan het te ondergaan. Vanaf het moment dat ze me helemaal in zich heeft zitten houdt ze zich stil en pas dan voel ik hoe ze me daarbinnen met haar spiertjes begint te bewerken. In een soort golfjes trekken er pulsjes langs mijn paal, alsof ze me melkt. Ik kijk haar met grote ogen aan, whow, dit heb ik eigenlijk nog niet eerder meegemaakt. Als ze mijn reactie ziet verschijnt er een lief lachje op haar gezicht en dan zegt Maria een tikje spottend: ‘wij meisjes kunnen ook wel wat hoor.’
Ik breng mijn handen naar haar tietjes die daar zo onwijs mooi op haar lijf pronken, ik neem ze vol in mijn handen en kneed ze dan in hetzelfde ritme als waarop die meid me binnen in haar te grazen neemt. Ook bewerk ik die mooie kleine roze tepels tot ze weer harde staafjes zijn. En ik wist niet dat het kon, eigenlijk ken ik maar één manier van neuken en dat is een grietje hard pakken, maar met dit meisje is alles anders. We komen tegelijk klaar, ik zie hoe Maria helemaal in zichzelf keert en zich met kleine kreuntjes concentreert op wat er in haar buik gebeurt. Het is net of ik het volledig voor me zie, hoe diep daarbinnen die zenuwen en spiertjes mijn pik bewerken. Kreunend schiet ik mij in haar leeg en dan kan ik niet anders dan dat meisje tegen me aan te trekken en haar innig te omhelzen.
Ik trek mijn benen op zodat ik diep in haar blijf en beweeg mijn paal zachtjes op en neer, om Maria een zo lang mogelijk orgasme te bezorgen. Ze kreunt en piept in m’n oor dat het een lieve lust is en op de een of andere manier weet dit meisje me inmiddels echt te raken. Door al die activiteit diep in haar blijft mijn paal flink staan en op een gegeven moment, als Maria wat rustiger wordt, draai ik me met haar om. Steunend op mijn armen kijk ik haar aan en als ze zo met die onschuldige blauwe ogen terugkijkt voel ik iets in me vonken, tjesses, dit kan ik niet gebruiken.
Om back to normal te gaan sjor ik haar benen omhoog tot ze tegen mijn schouders leunen en dit verleidelijke chicky dubbelgevouwen onder me ligt. Dan begin ik haar te palen of mijn leven ervan af hangt, steeds weer bijna helemaal uit haar en dan hard en diep naar binnen, onze lijven raken elkaar keer op keer hard. Als ik uiteindelijke voor de tweede keer haar volschiet is het mooi geweest en rol ik van haar af. Ik probeer te doen of ze gewoon weer even ’n chicky is dat ik pak, maar ik weet niet of dat wel gaat lukken…
TOEN
Het eerste succes
Nadat we daar aan de West-Coast onze eerste nieuwsgierigheid naar de meiden hadden bevredigd richtten Eaze en ik ons weer op onze muziek, en soms een beetje op onze studies. Toen we nog in Waco woonden hadden we al eens rond gekeken naar goeie muziekmaatjes, we wilden graag een hardrockbandje vormen met gasten die drums, keyboards en basgitaar speelden. Wat in Waco maar niet lukte hadden we in Malibu tot onze stomme verbazing in no time voor elkaar. We bezochten de clubs waar veel beginnende muzikanten kwamen en na een paar weken zoeken hadden we ze gevonden: Jake op drums, Mitch op keyboards en Evan op de basgitaar.
Alle drie waren ze in no time weg van de muziek die Eaze en ik al hadden geschreven maar voegden daar tegelijk ontzettend veel aan toe. Jake en Evan bezorgden onze rocknummers met hun ritmesectie van drums en bas een ontzettend strakke, bijna stampende structuur terwijl Mitch met zijn keyboard juist bijna het tegenovergestelde deed. Samen met Eaze op de sologitaar wist hij zoveel lagen in onze muziek te leggen dat het voor mij bijna een soort van snoepwinkel werd, ik kon gewoon uitzoeken op welke laag ik mijn stem liet aansluiten. Later, toen we beroemd en helemaal op elkaar ingespeeld waren leverde dat op dat onze nummers zóveel uitvoeringen kenden, als het moest konden we ze keer op keer hetzelfde spelen maar soms wilden we er juist ook een hele nieuwe dimensie inleggen.
Mitch bracht ook een hele serieuze opname set in, die we in onze studio perfect konden gebruiken. En na weken van pielen en inspelen en elkaar opzoeken en weer loslaten en af en toe uitkafferen hadden we onze eerste vijf nummers klaar en opgenomen. En echt, we waren er onwijs trots op. We hadden al een heel plan de campagne opgesteld. We zouden in LA alle clubs afgaan waar beginnende bandjes, vaak op zondagmiddag, een half uurtje het podium krijgen en daar zouden we onze nummers spelen en filmen. Een van de meiden waar ik in die tijd mee neukte, Amanda, deed filmacademie en zij zou de opnames doen.
Om de opnames tot een succes te maken hadden we een definitieve naam en logo nodig, tot dan waren we daar nog niet echt uit gekomen. Uiteindelijk bleek die naam óns te vinden. We waren op een warme avond met alle ramen open aan het repeteren, toen een stel kraaien in de boom naast huis hinderlijk over ons geluid heen begon te schreeuwen. En daar was dus onze bandnaam: ‘Shout’N Crows’. Sindsdien staan er op onze drums en merchandise een zwerm eigenwijs schreeuwende zwarte kraaien afgebeeld.
Ik zal nooit die avond vergeten dat Amanda ons de resultaten liet zien, we waren diep onder de indruk. Het was net alsof wij dat niet waren maar een of andere al bekende band. Echt álles klopte, onze muziek, de performances bij de nummers, de opnames. We zagen goed dat we nog niet helemaal onze stijl te pakken hadden maar het begin was er! We zetten de filmpjes op YouTube en tegelijk benaderden we de streamdiensten met onze nummers. Doordat het op YouTube al snel begon te lopen hapte Spotify ook vlotjes toe en daar en toen is het eigenlijk echt voor ons begonnen. Er begonnen wat centjes binnen te komen en langzaam maar zeker kregen we wat naamsbekendheid. Ja, natuurlijk vooral in Malibu en omgeving, maar het begin was er.
NU
Zusje Laury
Nadat we ons allebei hebben gedoucht loop ik met Maria naar de ontbijtzaal, waar Eaze al achter een giga-bord roerei met tomaat en weet ik wat allemaal niet meer zit. Hij kijkt ons grijnzend aan, ziet natuurlijk meteen dat we hét gedaan hebben en vraagt heel onschuldig ‘you both had a good night?’ Maria kijkt hem alleen maar liefjes aan met haar grote blauwe onschuldige ogen en ik geef hem een knipoogje, ik kan niks voor die jongen verborgen houden. En dan: ‘hey gast, als we straks naar Schiphol gaan stapt Maria daar op de trein, right?’ Eaze kijkt me even verbaasd aan, knikt dan en eet rustig door. Ik snap het wel, we neuken meiden en dan verdwijnen ze weer meteen uit ons leven, dit is hij niet van me gewend. Nou ja, ik zelf dus eigenlijk ook niet…
Voor Maria opent zich een nieuwe wereld, tijdens het ontbijt en achter in de limo van het hotel, ik zie hoe ze met volle teugen geniet. Op Schiphol neem ik met een beetje pijn in het hart afscheid van haar en pas achteraf besef ik dat ik gewoontegetrouw helemaal niet heb gevraagd hoe ik d’r nog kan benaderen, ik weet niks van haar. Nou ja, ik zet haar weer snel uit mijn hoofd, tijd om Laury op te vangen bij de arrivals. Achteraf blijkt het niet zo slim te zijn om hier met een limo rond te toeren, altijd scharrelen er op zo’n vliegveld wel fotografen rond en in no time is er een eerste kiek van ons gemaakt, shit. Vanaf dat moment zitten we aan die gasten vast en Eaze en ik proberen ons er maar zo weinig mogelijk van aan te trekken.
Het pakt me flink aan als ik m’n zusje Laury met haar rolkoffertje door de schuifdeuren zie komen. Wat is ze met haar zestien jaar al een echt mooie meid geworden, net als ik roodbruin lang haar maar dan met die weird-groene ogen van d’r! We vliegen elkaar om de nek en meteen staan we allebei te grienen, ik snap echt niet wat dat is. ‘Ohw Fynn, je hebt helemaal niet gezegd dat je oma en opa ging zoeken!’ snift ze dan. Ik streel haar haren, troost haar zo goed mogelijk: ‘weet je zusje, ik wilde je niet blij maken met een dooie mus. Stel nou dat ik ze niet vond, of dat ze dood waren, of dat ze ons niet wilden zien. Maar gelukkig is dat allemaal niet zo, dus come-on, we gaan.’ Maar eerst vliegt Laury ook Eaze om de nek en ik hoor hoe die gast haar wat in d’r oor staat te brommen, dat het fijn is dat ze er is en dat alles goed komt.
In Rotterdam worden we met open armen ontvangen en wordt Laury bijna doodgeknuffeld door oma en opa. Ik zie aan ze dat ze het amper kunnen bevatten dat er nu ineens zo’n beauty van ‘n kleindochter voor ze staat, ze komen ogen en woorden tekort. Terwijl we zitten te lunchen heeft vooral Laury hoogste woord, soms gaat ze zo snel dat oma en opa haar Engels niet kunnen volgen en dan moet ze weer even gas terug nemen. Vreemd, het voelt als een feestje van herkenning, alsof we elkaar altijd al kennen. Zou dat bij iedereen zo zijn als je familie bent?
Na een paar uur breken we op met de afspraak dat we vanaf nu goed contact blijven houden. Bij de deur lijkt oma een ingeving te krijgen en vraagt ze hoe onze tour er verder uitziet. Eaze vertelt dat we vanavond nog in Amsterdam optreden en dat we morgen voor een kleine week naar Stockholm gaan. Daarna is Londen aan de beurt, dan Berlijn, Wenen en we sluiten af in Rome. ‘Laury’, vraagt oma, ‘en jij, hoe lang blijf jij in Europa? Ga je met Fynn en Eaze mee? Of heb je eventueel zin om morgen voor een weekje hier te komen logeren?’ Laury reageert enthousiast, ze wil meteen blijven. Lief van oma en ik gun het Laury ook maar ik wil dit straks toch eerst met meneer en mevrouw Eastman bespreken. En met die afspraak gaan we uit elkaar.
TOEN
Eerste afterparty
Na ons eerste succes op YouTube en Spotify en later ook op enkele andere streamers ging het snel. Het was idioot om te zie hoe vaak we werden bekeken en beluisterd, het geld begon al behoorlijk binnen te lopen. Dat moet voor bands vroeger voordat er internet was toch veel moeilijker zijn geweest om door te breken.
Al gauw kregen we bijna ieder weekend optredens in de clubs van LA en Malibu en dankzij al die kleine podia leerden we ons optreden te vullen en steeds verder uit te bouwen. Omdat we dicht op het publiek stonden konden we goed zien en aanvoelen wat wel en wat niet werkte en langzaam maar zeker groeide onze set uit tot ruim een uur van eigen muziek. We ontwikkelden ons tot een behoorlijk ruige band, met maffe kleding of soms zelfs heel weinig kleding, we merkten aan de reacties dat we good-looking waren en de fans het wel konden waarderen als er eens iets werd uitgetrokken. In die tijd ook ontstond onze afspraak om booze en drugs in de hand te houden en om goed fit te zijn gingen we allemaal minstens een keer per week naar de sportschool, niet om ons op te pompen maar wel om in-shape te blijven.
Al binnen een jaar kwamen er langs de hele West Coast optredens voor de grotere podia binnen, de eerste die over de brug kwam was de Troubadour in LA, waar al die beroemde acts optraden. Eaze zijn pa, meneer Eastman, trad voor ons op als juridisch adviseur en hij sleepet er echt perfecte deals uit, het geld begon serieus binnen te lopen. Daarna ging het nóg sneller en op een gegeven moment werd het zelfs al een soort van eerste tour, we deden aan de kust achter elkaar zo’n beetje alle grote steden aan, San Francisco, San Diego, LA, Sacramento, Portland, Seattle en zelfs onze eerste keer in ‘t buitenland, Vancouver.
Eaze en ik waren toen net achttien, Jake en Evan negentien en Mitch was de oudste, twintig. Het klinkt raar om het over jezelf te zeggen maar ondanks dat we nog zo jong waren had onze muziek al echt heel veel in zich, alsof we al van alles hadden meegemaakt. Ondanks dat waren we allemaal nog groen als gras als het gaat om bekend zijn en daar mee omgaan, soms wisten we ons totaal geen raad met al die grietjes die zich aan ons opdrongen.
Meestal reisden we na afloop snel terug naar huis en konden er dus bijna geen toestanden met de meiden ontstaan. Maar voor de combinatie van de concerten in Seattle en Vancouver, steden die dicht bij elkaar liggen, boekte meneer Eastman een groot appartement met roomservice en daar hadden we de eerste afterparty die echt grondig uit de hand liep. Alle afspraken die we met elkaar hadden bedacht om het netjes te houden stampten we zelf met onze lompe poten aan diggelen. Misschien kwam het wel door die bubbel, als je dagenlang samen optrekt en iedereen ook nog eens voortdurend laat merken hoe geweldig je bent is het net of je in een soort van cocon terecht komt, waarin alles anders is en waarin alles kan.
Na het optreden in Vancouver hadden we er twee in Seattle, in de Key Arena. Ons appartement was nog geen honderd meter daarvandaan aan first Avenue. We maakten de fout vanaf de Arena terug te willen wandelen naar het appartement. De eerste avond lukte dat nog wel maar de tweede avond merkten we voor het eerst wat het is om door een cordon van meisjes te moeten breken die eigenlijk maar op één ding uit zijn, namelijk iets met een van ons te beginnen. Het waren er écht veel en uiteindelijk wisten we de meesten wel te ontmoedigen maar een stuk of tien of vijftien van die grietjes hielden stug vol en scharrelden met ons het mee het appartement binnen, er was echt geen houden aan. De tol van de roem…
Tevoren hadden we wel wat booze ingeslagen maar lang niet genoeg voor zoveel mensen. En daarom grepen we, achteraf bekeken heel stom, naar de ghb, die we in die tijd zo’n beetje begonnen te gebruiken. Nou geeft ghb je een lekker en relaxed gevoel maar als er seks in het spel komt maakt het dát ook veel heftiger, het is alsof je remmingen verdwijnen en je alleen nog maar aan seks en nog eens seks kan denken. En precies dát was al gauw aan die meiden te merken, in no time begonnen ze behoorlijk aanhalig te worden en van het een kwam toen in een bloedstollend tempo het ander…
Girls Girls Girls
Het was een groot appartement, met voor ieder van ons vijven een aparte slaapkamer en verder een flinke gezamenlijke zitkamer. Daar waren we met de hele groep neergestreken en eenmaal op de bank neer geploft werd ik aan weerszijden door een grietje belaagd. Achteraf kan ik me totaal niet meer herinneren of die meiden iets van elkaar waren, maar het zou me niet verbazen als het zusjes waren, zo onwijs veel als ze op elkaar leken. Allebei kort donker haar, diepbruine ogen, klein en slank, Lenny en Amy heetten ze.
Toen voor het eerst merkte ik dat als meiden fan van je zijn, ze je ook min of meer als eigendom zien. Bijna vanaf minuut één zaten ze met hun handen op plekken waar ze anders in geen uur zouden komen, door mijn broek heen werd mijn pik gekneed, mijn shirt werd uit gesjord om mijn bovenlijf te kunnen bevoelen. Amper een half uur nadat we binnen waren gekomen zat ik al in mijn boxershorts en om me heen kijkend ondergingen m’n maatjes dezelfde behandeling.
Omdat ik het allemaal wat eenzijdig vond worden, ik wel bloot en de meiden niet, trok ik ze op een gegeven moment omhoog en duwde ik ze voor me uit naar een van de slaapkamers. Ik was al opgefokt door de ghb en misschien is het toen wel begonnen, dat ik behoorlijk bot kon doen tegen meiden. ‘Uitkleden jullie’ commandeerde ik en eigenlijk best wel tot mijn verbazing deden ze dat metéén, idioot gewoon. Binnen een minuut stonden er twee onwijs geile grietjes voor mijn neus, helemaal bloot, hemelse tieten met daarop hun tepels stijf van de opwinding, kale kutjes met het begin van hun gleuf goed te zien.
Bij mij ging mijn shorts ook uit en we doken het bed op. Lenny, of Amy, geen idee meer wie, greep meteen naar mijn paal, die er al behoorlijk stevig op stond maar die zij vlotjes naar zijn maximale lengte masseerde. Om er vervolgens ook doodgemoedereerd op de te gaan zitten, voor ik het besefte zat ik diep in haar begraven en begon ze heftig kreunend op me te wippen, een geil uitzicht mede dankzij haar lekkere strakke tietjes die in hetzelfde ritme mee veerden.
Amy, of misschien wel Lenny dus, wilde ook een deel van de buit en plunderde daarna mijn mond, we tongden alsof ons leven er vanaf hing. Toen daar op een gegeven moment een einde aan kwam klom zij als het ware op mijn gezicht, haar kutje boven mijn mond brengend waardoor ik alleen maar mijn tong uit hoefde te steken om haar daar uitvoerig te kunnen likken. En dat deed ik, mijn ervaring met meiden begon er inmiddels best op te lijken en ik vond het toen al heerlijk om hun kutjes lekker lang uit te likken, ik vind ze zo geil smaken.
Toen het ene grietje voor de eerste keer op mijn pik klaar kwam en dat andere grietje het op mijn mond ook steeds meer naar haar zin had vond ik het wel tijd worden dat ik ook eens goed kon gaan neuken. Ik wist beide dames van me af te krijgen, commandeerde ze op hun rug naast elkaar te gaan liggen, hun benen goed ver te openen en vervolgens begon ik ze om beurten te neuken. Bij het ene chicky naar binnen, keertje of tien hard palen en dan bij het andere dezelfde behandeling want eerlijk zullen we alles delen. En gek hoe veel die grietjes van buiten op elkaar leken, hoe verschillend ze van binnen waren. Strakker of dieper of een bochtje net iets anders of hier en daar een ribbeltje meer, allebei voelden ze anders aan als ik mijn paal diep in ze stak en dat maakte het juist zo lekker om die kutjes tegelijk te grazen te nemen.
Op een gegeven moment liet ik ze zich omdraaien zodat hun kontjes naar me toestaken, ik duwde ze met hun hoofd op het matras en zo kreeg ik hun twee kutjes wonderschoon op een dienblaadje voor me, hun schachtjes een beetje geopend, roze van kleur. Gek werd ik ervan, het voelde alsof ik ze moest bezítten, ze van alle kanten te pakken moest zien te krijgen. Keer op keer ramde ik me dan weer bij het ene en dan weer bij het andere grietje naar binnen, ondertussen hun billen flink knedend en rood meppend. Ergens onderweg kwam ik een keer klaar maar misschien wel dankzij de ghb bleef mijn pik hard en strak op mijn lijf staan en kon ik ongegeneerd doorgaan met het uitwonen van die meiden.
Ik heb geen idee hoelang dit geduurd heeft maar toen ik vroeg in de ochtend wakker werd van mijn wekker, sliepen de chickies nog. En daar was ik heel blij mee, ik had geen enkele behoefte om met ze te praten, ik zorgde dat ik wegkwam. We zouden een vroege vlucht hebben en toen het busje kwam om ons naar het vliegveld te rijden zat er een behoorlijk uitgeleefd groepje rockers wat suffig bij elkaar te hobbelen in dat ding, erg veel ‘Shout’n Crows’ waren we op dat moment niet meer.
‘Gast, dit doe ik echt nooit meer’ kreunde Eaze. Nou, ik heb geen idee of hij het nou over de drugs of de party of de meiden of over álles had maar zeg nooit nooit, dacht ik nog, voordat ik met mijn hoofd tegen het raam leunend weer in slaap viel…
X. Zara