GRETIGE GRIETJES
NU
Totaal gestrest hang ik maar een beetje op de bank in mijn kleedkamer, we zitten voor ’t eerst in ’n Europese tour en staan nu enkele dagen achter elkaar in ‘n stampvol Ziggodome, Amsterdam, the Netherlands. Af en toe steekt er iemand zijn hoofd om de deur en komt er een golf herrie van de al uit zijn dak gaande crowd binnenrollen. De andere jongens van de band en de roadies weten dat ik vooraf nooit te genieten ben, toch vallen ze me steeds weer lastig met nikserige ditjes en datjes en vandaag is het al helemáál bingo. Goed kut en iedere keer weer stuur ik ‘het nieuwste hoofd om de deur’ met een grauw weg.
To fuck or not to fuck
Dit gaat zo door tot Eaze binnenkomt, hij is m’n soulmate, hij is de enige die ik kan voor een optreden hebben. Hij ploft, al in vol ornaat met sunglasses en hoed en al naast me neer en gromt als hij mijn stres ziet een beetje duister ‘relax man, ’t is Holland maar, je kan het wel’. Ik zucht eens diep…
Eaze: ‘echt gast, moet je niet gauw nog effe stoom afblazen en zo’n dutch chicky fucken, ze staan alweer voor je in de rij…’ Ik weet niet waarom maar ik moet effe niet aan een fuck denken. En ja, holy shit, the Netherlands, of all places, dat is het hem nou net. Alles is vanmiddag weer met een big bang mijn hart en mijn lijf binnen gedenderd…
‘Hey Eaze, heb je een pilletje of zo?’ ‘Zou je dat nou wel doen, gast, we moeten er wel ons hoofd bij houden hoor. Kijk uit dat je niet AXl Rose of Jim Morrison achterna gaat.’ Af en toe doet-ie net alsof-tie mijn vader is: ‘kom op joh, dat weet ik ook wel. Ik zal van de booze afblijven.’ Eaze geeft me een pilletje met wat ghb en al snel voel ik me beter, het pept me op. ‘Doe me toch gauw maar even zo’n chicky’ zeg ik dan en Eaze verdwijnt naar de gang om er tussen al die ‘gretige grietjes’ eentje voor me uit te zoeken. Sinds we doorbraken is dit onze rolverdeling geworden, Eaze pikt ze voor me op want als meiden mij zien veranderen ze meteen in ’n hysterisch meute. Eaze zien ze ook graag, maar met hem is het toch anders. Hij heeft niks van een rock ’n roll ster, met z’n zwarte krullenkop en lieve ogen is hij meer de boy next door. Dat is waarom hij altijd een zonnebril en zo’n maffe hoed opzet, je moet toch wat.
Eaze stuurt een leuk blond grietje naar binnen, dat een beetje als een bang kippetje bij de deur blijft staan. Ik sta op, doe m’n trainingskloffie uit want zo meteen moet ik toch m’n stage-outfit aan en wenk het meisje, dat met grote ogen staat te kijken. Naakt plof ik weer op de bank, met mijn benen ver uit elkaar en wijs op mijn lul, die al wakker aan ’t worden is. ‘Suck’ verduidelijk ik haar en dan komt het meisje aarzelend dichterbij, knielt tussen mijn benen, neemt mijn pik in haar kleine hand en brengt dan geïntimideerd m’n eikel naar haar mond. Zodra ze daar wat op sabbelt schuif ik haar met een duwtje tegen haar achterhoofd ietsje verder over me heen en dan komt ze op gang, ik voel hoe haar lippen zich stevig om mijn dick sluiten, ze haar hand om de stam legt en ze me al snel goed stijf weet te krijgen.
Ik moet voortmaken, we gaan met een kwartiertje op.
Met mijn handen aan weerszijden van haar gezicht trek ik haar van me af en als ze me aankijkt zie ik pas goed dat het een mooi neukertje is. Lang blond haar, onwijs grote fel-blauwe ogen, strak, slank, niet te groot. Eaze houdt bij de selectie altijd rekening met de lengte van die grietjes want zelf ben ik ook niet zo heel lang. Ze lijkt best wel op dat meisje waar ik ’t voor ’t eerst mee deed, Mary. Dat voelt als een eeuwigheid geleden, terwijl het toch maar drie jaar terug is… Sinds Mary wil ik de meiden altijd bloot neuken, ik wil ze overal kunnen voelen.
Weg met de stofnesten
‘Uitkleden’ brom ik en weer worden haar ogen groot. ‘Come on baby wou je nou ’n fuck met mij of niet? Voor jou tien anderen hoor.’ Gehaast staat het meisje op en in no time heeft ze haar bloesje, sneakers en jeans uit, gevolgd door haar slipje. Een behaatje heeft ze niet aan, haar tietjes hebben dat duidelijk nog niet nodig, klein en rond en stevig en recht vooruit, zoals ik ze graag heb. Eaze weet dat precies, dat deed-ie weer top. Ik pak haar pedante tietjes die nu op ooghoogte voor me zijn allebei vol in mijn handen en kneed ze tot ze rood kleuren en d’r tepeltjes goed stijf staan. Het meisje piept zachtjes, geen idee of het van de pijn of de fun is.
Ik doe flink wat spuug op mijn hand, wrijf er haar kersvers kaal geschoren kutje mee in, sta op, til het grietje onder haar billen op. Om niet te vallen slaat ze haar armen om mijn nek en perst zo haar tietjes met d’r harde tepeltjes tegen mijn borst, weird geil. Ik spreid haar benen en laat haar in één beweging op mijn stijve lul zakken. Als ik haar flink diep over me heen duw kreunt het neukertje wat, van genot of pijn, geen idee, na ja, dat doen ze wel vaker, lekker zo. Ze voelt echt strak en zacht en warm aan. Ik sjor haar een tijdje op en neer over mijn nog steeds uitdijende neukstaaf en langzaam maar zeker verdwijnen alle stofnesten weer uit mijn hoofd.
Ik voel hoe haar kutje zich nauw en schroeiendwarm om mijn paal sluit, het maakt dat ik haar harder wil pakken. Ik leg haar zo op mij vastgepind voor me op de bank, ga over haar heen liggen en beuk me dan diep in haar, steeds weer als ik me in haar stoot schuift ze ietsje omhoog en kreunt ze zachtjes. Ik paal haar diep, hard en all the way, vouw haar dan dubbel door haar benen omhoog te sjorren tot ze tegen mijn schouders liggen zodat ik haar nog dieper kan neuken en ga totaal in haar op. De ghb doet super zijn werk en terwijl ik me zo al een tijdje aan het uitleven ben steekt op een gegeven moment Eaze zijn kop om de deur, dat ik op moet schieten. Ik zet een versnelling in en schiet me na een minuutje of wat in het chicky leeg.
Snel trek ik daarna m’n dick uit haar, brom ‘thnx’, veeg me met ’n tissue een beetje droog en loop naar de stoel waar m’n stagespul klaar ligt. Met m’n paal halfstijf en nog ’n beetje vochtig van het neukertje en mijn eigen zaad sjor ik mijn broek er omheen, zoals altijd een zwarte skinny heupjeans met op de plek van mijn lul een lichter geboende vlek, links schuin omhoog dragend, die ik daar speciaal maak. Imago hè? Ik doe aan krachtsport om een strak lijf te hebben maar pomp het niet op, ik weet allang dat meiden me mooier vinden als ik niet te breed ben. Ook scheer ik me altijd overal helemaal kaal en op allerlei strategische plekken heb ik tattoos laten zetten. De laatste is ’t koppie van mijn lieve zusje Laury, op m’n bovenarm, toen ma zich vorig jaar samen met d’r vent met ‘n zatte kop tegen een boom dood reed en zij net rond die tijd zestien werd. Mijn manier om haar te laten zien dat ik altijd aan haar denk en haar altijd zal beschermen…
Voor de spiegel trek ik wat zwarte lijntjes om mijn ogen en doe ik een witte bandana om mijn roodbruine haren die inmiddels tot bijna op mijn billen hangen. Ik zie dat m’n heupbroek goed zit, met de band ver onder mijn navel en m’n pik goed afgetekend. Om ‘het uitzicht’ compleet te maken doe ik een rood bloesje aan dat ik maar met een paar knopen dicht doe. Nog mijn rozenkrans om mijn nek en wat geluksbandjes om mijn polsen en ik ben er klaar voor. Uit mijn ooghoeken zie ik wel hoe het blote grietje alles met open mond ligt te bekijken maar eerlijk gezegd ben ik haar alweer bijna vergeten. ‘Hey gast, zorg dat ze straks weg is’ zeg ik tegen een roadie die als ik de deur open doe verlekkerd staat te kijken, verbaast me niks als-ie er zelf eerst ook nog even over heen gaat. Van mij mag hij, ze is weird strak en neukt lekker.
Ik weet best dat ik langzamerhand verknipt ben, al die meiden die steeds maar weer voor me klaar gaan liggen. Na ja, de tol van de roem zeg ik dan altijd als mensen er over beginnen. Het lijkt leuker dan het is, ik voel me soms terugebracht tot alleen maar een seksobject, but okay, ik neem t maar zoals ’t op me afkomt. Ik loop de gang in, daar staan m’n maatjes Eaze, Jake, Mitch en Evan al klaar. We geven elkaar ‘n box, yellen als één man ‘Shout’N Crows’, let’s rumour that crowd!’ en stappen dan gebroederlijk op het zinderende lawaai af
TOEN
’Pa’
Mijn ma, van origine een honderd procent Rotterdamse, is piepjong aan een off-shore type blijven hangen, een Ierse ook al piepjonge vent en amper negen maanden later was ik daar dan, Fynn O’Connor. Hij schrok zich rot toen ik iedere keer weer een grote keel opzette en is hem na paar maanden gesmeerd, mijn moeder en mij achterlatend in een of ander uitgewoond flatje aan de rand van de havens. Niet veel later trok de volgende off-shore gast bij ons binnen, een Amerikaan, Tim Davis, en hij werd dus mijn ‘pa’. Met hem gingen we toen ik twee was mee naar Texas waar we met elkaar in een huisje aan de rand van Waco vlakbij Dallas terecht kwamen. Daar was ik niet langer Fynn O’Connor maar Fynn Davis en al gauw werd mijn ruim drie jaar jongere zusje geboren, Laury.
Laury was het lievelingetje van pa en mij zag hij eigenlijk meer als een‘bonus’ kind, maar eigenlijk kan je beter zeggen ‘malus’ kind. Nooit kon er een goed woord van af en altijd liet hij mij de rotklusjes doen. Ik was best wel een mooi jongetje om te zien, een beetje meisjesachtig, met vrij lang sluik roodbruin haar en diepbruine ogen. En ik had een wipneus, iets waar mijn moeder helemaal gek op was. Altijd noemde ze me haar lieve wipneusje, maar dat was dan ook alle liefde die ik van d’r kreeg, want verder was ze altijd alleen maar bezopen. Toen mijn pa aan me begon te zitten gaf ze niet thuis omdat ze bezopen was of gewoon alleen maar wegkeek… Gelukkig had ik in die tijd een boezemvriendje, Joey Eastman, al snel werd hij voor mij ‘Eaze’. Zo vaak mogelijk was ik bij hem thuis en bleef daar ook steeds vaker slapen, om maar van mijn pa zijn graaiende handen af te zijn.
Op een dag kwam ik helemaal overstuur bij Eaze thuis, mijn zusje Laury, was me huilend om de nek gevlogen en tussen alle snikken door wist ze me te vertellen dat pa aan haar gleufje had zitten friemelen. Eaze zijn moeder vroeg net zo lang door tot ik alles op tafel gooide en zij schakelde meteen de politie in. Het einde van het liedje was dat Laury en ik definitief bij mijn ouders werden weggehaald en meneer en mevrouw Eastman ons adopteerden. En zo hebben Eaze, die enig kind was en zijn ouders de levens van mijn zusje en mij gered. Zowel mijn zusje als ik waren eerst ontzettend opgelucht, pas later drong goed door we dat we nu wél onze eigen ouders kwijt waren. In de jaren daarna kreeg ik steeds meer last van wat me allemaal was overkomen en werd ik steeds bokkiger en dwarser. Het was net of ik daarin helemaal geen keuze had, het overkwam me iedere keer weer als ik de fout in ging. Gelukkig hadden Eaze en ik samen een uitlaatklep, en dat was onze muziek…
Past nor future
Eaze speelde al vanaf dat hij klein kind was heel fanatiek op allerlei instrumenten. Het beste was hij op gitaar maar drummen of keyboards kon hij ook supergoed. Híj leerde mij ook gitaar spelen maar het liefst zong ik toch. Toen we een jaar of veertien waren speelde Eaze een keer een ontzettend mooi deuntje op zijn keyboards en op de een of andere manier kreeg ik daar zo maar woorden bij in mijn hoofd. Ik vroeg Eaze het melodietje nog een keer te spelen en zachtjes zong ik er op mee. En zo ontstond onze eerste song ‘Past nor future’, uit het diepste van mijn ziel zong ik voor het eerst de bull-shit van me af. Urenlang konden we samen zo doorbrengen in de garage, waar we alle ruimte van zijn ouders kregen om met onze muziek te experimenteren.
In die tijd ben ik me weer Fynn O’Connor gaan noemen, de naam die ik van mijn echte vader kreeg. Heel af en toe zag ik nog mijn moeder en altijd weer begon ik er dan over waarom ze Laury en mij niet had beschermd. En altijd weer zeverde ze dan dat ze het helemaal niet had gezien en toch zo’n spijt had, maar ondertussen bleef ze wel gewoon trouw aan die kerel, wóest werd ik ervan. Regelmatig kreeg ik min of meer een waas voor mijn ogen en haalde dan weer een of andere rotstreek uit, nogal eens een keer heeft de wijkpolitie me teruggebracht naar meneer en mevrouw Eastman. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat ze me altijd weer met open armen opvingen, want ik was soms echt een klotegast.
Ondertussen begonnen de meiden steeds meer achter me aan te lopen. Er begon her en der al wat haar te groeien en mijn stem was ook al totaal niet meer jongensachtig, maar toch hield ik een beetje een meisjesachtig uiterlijk. Ik wilde lang haar hebben en in die tijd viel het al behoorlijk ver over mijn schouders, om het een beetje uit mijn ogen te houden ben ik toen begonnen met bandana’s te dragen. Op de een of andere manier vielen al die meiden op mij, want het was af en toe gewoon een soort van parade door de straat als ze probeerden een glimp van me op te vangen. Eaze en ik deden in die tijd of onze neuzen bloedden, we lieten ze maar een beetje heen doen, wij hadden onze muziek en pas later, toen Eaze en ik naar college gingen, zijn we echt aan de meiden begonnen.
NU
Familie!
Al in de States heb ik uit laten zoeken waar m’n Dutch grandparents wonen, Pietersen heten ze van achteren. We vertrokken naar Texas toen ik pas twee was en ik heb ze nooit gekend. Ma had al, snel na mijn geboorte geen contact meer met haar ouders en nam nooit de moeite om ze te laten weten dat ze twee kleinkinderen hadden.
Begin van de middag, voor ons eerste concert vanavond in Amsterdam, ben ik met Eaze in een limo van het hotel naar Rotterdam getoerd en al snel vond de chauffeur het straatje waar oma en opa wonen, zo’n rijtjeshuizenbuurt in een oude wijk. Ik heb ze vooraf niks laten weten en ben nu idioot zenuwachtig, ik weet niet eens of ze me wel willen leren kennen.
Ik heb me niet te zwaar uitgedost, een catchy trainingspak en m’n lange haren op een knotje, that’s all. Ik ben helemaal geblokkeerd, er komt geen woord uit me. ‘Kom op Fynn, ze vinden het vast fijn je te zien’ probeert Eaze me op te beuren, maar ik weet het niet, ze weten niet eens dat ik besta. Als ik aanbel doet al snel een kwieke man van een jaar of zestig open en ik zie meteen dat hij m’n opa is, zelfde wipneus als ik. Als hij me vragend aankijkt kan ik eerst alleen maar een beetje de Nederlandse woorden hakkelen die ik uit m’n hoofd leerde: ‘….ehm…., hello sir, …ehm… ik heb nieuws over uw dochter Emma, uit de States….’ Opa zet grote ogen op, bekijkt me eens goed en volgens mij raadt hij al hoe het zit, ik zie zijn ogen vochtig worden. ‘Kom binnen jongens’, kijkt dan langs ons naar buiten, ziet de sjieke limo van het hotel en vraagt ‘wacht die op jullie?’ Ik knik, hij kijkt wat verbaasd en dan lopen we achter hem aan het kleine huis in.
‘Elly, kijk eens, we hebben bezoek uit Amerika’ zegt opa tegen een vrouw die er net als hij nog best wel jong uitziet. Ze zit aan een tafel iets op een laptop zit te doen en als ze me aankijkt ziet ze het ook meteen. Sneller dan het licht komt ze op me af, kijkt me aan en vraagt: ‘Emma’s zoon?’ Ik schiet helemaal vol en kan alleen maar knikken en niet veel later staan we alle drie een potje te grienen, ik zo’n beetje ingeklemd tussen deze totaal onbekende mensen die dus mijn opa en oma zijn. Niet te beschrijven wat er door me heen gaat, dat ik weer familie heb, dat ze op me lijken, dat ze blij zijn om me te zien. Als we een beetje tot bedaren komen zie ik hoe Eaze het allemaal met een big smile staat te bekijken en dat maakt dat er ook bij mij een grote lach doorbreekt.
Als we aan tafel zitten probeer ik wat in het Nederlands te zeggen maar opa zegt meteen dat ze allebei goed Engels praten. Eerst stel ik ze Eaze voor, dat we bij hem thuis zijn opgevangen en dat hij als een broer voor me is. En daarna vertel ik ze al het andere, dat ik nog een halfzusje heb, hoe we zijn opgegroeid en dat ma er niet meer is. Al gauw zitten we weer met zijn allen een potje te grienen, pas nu horen oma en opa dat hun kind dood is, sinds ma met Tim Davis naar Texas vertrok hebben ze nooit niks meer van haar gehoord. Emma was hun enige kind en ze was niet gemakkelijk, altijd dwars en bokkig. Ze ging al vroeg het huis uit, mij hebben ze nog wel als baby gekend, maar dat is dus alles. Vanuit de States heeft ze nooit een adres of wat dan ook gestuurd, ze leek wel van de aardbodem verdwenen.
Als ze een beetje zijn bekomen vragen ze me het hemd van het lijf, hoe het met me is, hoe mijn zusje eruit ziet waar ik gelukkig veel foto’s van kan laten zien, en zo maar door. En op hun beurt vertellen ze dat ze allebei in een ziekenhuis werkten, elkaar daar hebben leren kennen en nu al meer dan veertig jaar getrouwd zijn. En hoe verdrietig ze zijn geweest dat hun dochter uit hun leven verdween.
Natuurlijk willen ze ook weten waarom ik in Nederland ben en dan vertel ik ze van het rockbandje dat Eaze en ik een paar jaar terug zijn begonnen en dat we vorig jaar doorbraken. Dat we nu wereldberoemd zijn en onze eerste grote Europese tour doen, twee weken terug begonnen in Barcelona, toen Parijs en nu Amsterdam. Ik zie hoe ze alle informatie proberen te verwerken en tegelijk geniet ik er van om ze te kunnen bekijken, niet te geloven dat ik meteen zo’n klik voel met deze mensen die ik voor het éérst in mijn leven zie. Ik kan echt hélemaal niet begrijpen dat ma niks meer met ze te maken wilde hebben.
Dan vragen ze of ik misschien dan wel contact heb met mijn andere grootouders en mijn echte vader, de O’Connors. Nou, ook daar heb ik nooit meer iets van gehoord. Tot mijn verrassing vertellen ze dan dat zij er in het begin nog wél contact mee hadden, dat mijn vader na een paar jaar spijt kreeg dat hij er vandoor ging en geprobeerd heeft me te vinden. Nou, dit moet ik wel echt even verwerken…
Tegen vijf uur zeg ik dat we terug moeten omdat we vanavond een optreden hebben, maar dat ik als ze dat willen zeker nog terugkom voor we verder on tour gaan. Dat willen ze heel graag en met een dikke knuffel nemen we afscheid. Eenmaal weer in de auto praten Eaze en ik eerst nog even over deze hele toestand maar op de een of andere manier sla ik al gauw compleet dicht. Ik ben blij mijn grootouders te hebben leren kennen, ze lijken me de liefste mensen op de wereld en nu kan ik al helemáal niet meer begrijpen waarom ma ons dit allemaal heeft aangedaan. Waarom ze die mensen voor ons verborgen hield, waarom ze zoop, waarom ze die vent van d’r ons liet misbruiken en waarom ze ons zó in de steek liet…
Terug in het hotel bel ik Laury en de schok aan de andere kant van de oceaan is groot, het gaat dwars door me heen hoe verdrietig ze is en hoe ze hartverscheurend huilt. En dan, als ze wat is bedaard, heel beslist: ‘Ik stap vanavond nog op het vliegtuig Fynn, ik wil ze ook zien.’ En ik kan lullen wat ik wil, maar ze komt er dus aan. Even later komt er een appje van de ouders van Eaze, meneer en mevrouw Eastman, dat ze blij zijn voor ons en dat ze een vlucht hebben geregeld voor Laury, dat ik haar morgenochtend van Schiphol moet ophalen en dat ze ons veel geluk wensen met het weerzien van onze grootouders. Ik bel meteen opa en oma, ze reageren dolblij en we kunnen morgen meteen als Laury is geland langs komen, ze zorgen dan voor een lunch. En natuurlijk gaat Eaze weer mee, hij is niet alleen m’n soulmate maar ook al lang geleden een broer voor ons allebei geworden.
X. Zara