Dromerige ogen 2

Dromerige ogen 2

Gael stormt het leven van Joney binnen en verovert haar met het mooiste compliment ever, over haar mooie dromerige ogen, haar ‘slaapkamer ogen’. In enkele uren tijds vindt ze in hem haar soulmate en helpt hij haar om een begin te maken met zich los te wringen van haar streng gelovige jeugd. En Joney wil dat graag, het is alsof ze altijd al op hem wachtte. Op een of andere manier kán ze niet anders reageren dan zich onvoorwaardelijk met hem te verbinden, via haar muziek die hij zo mooi vindt en met haar hele ziel.

Gael ging gisteravond laat naar huis nadat we voor het eerst samen lang en intens zoenden. Bijna dagelijks komt hij daarna bij me langs, we praten eindeloos veel, maken samen muziek en zoenen elkaar tot onze monden geen enkel geheim meer hebben voor elkaar.
En nu is het weer vrijdag, een week later en er is geen ontkomen meer aan, ik wil hem zo graag! Ik heb gezorgd dat mijn haren los hangen en heb me zelfs wat opgemaakt. Mijn bril is weggeborgen, ook al heb ik nog geen lenzen en zie ik nu alles wel wat waziger. Verder heb een jurk aan met daaronder alleen een beha en een boxertje, ik ben op alles voorbereid.

Nú

Meteen als Gael binnenkomt belanden we zoenend op het bed. Het is bijna een soort heilig moeten, een stem in me zegt dat het nú mijn moment is en dat ik het met beide handen moet vastpakken. Na die lange eerste zoen spring ik op en trek ik langzaam mijn jurkje over mijn hoofd uit. Gael bekijkt me met open mond en zegt: ‘whow Joney, wat ben jij onwijs mooi.’ Ik kijk hem blij aan. Gelukkig beseft hij waar ik heen wil en dan voert Gael net als ik ook een soort van striptease uit, eerst zijn bovenkleding en dan volgt de rest, whow. Eerst gaan zijn laarzen een voor een uit en dan volgt zijn hippie-achtige flodderbroek en uiteindelijk ligt ook die op de grond.

Het is alsof die jongen mij hypnotiseert, ieder stukje bloot dat ik meer van hem te zien krijg trekt me verder van deze wereld. Het is nu alleen nog maar Gael wat ik zie en wat ik voel en beleef. Hij vertelde dat hij als jongetje veel zwom en nu nog regelmatig. Dat is te zien, hij is prachtig. Hij is slank, bijna mager, heeft heel geinig net als ik een sixpackje en brede schouders. En daar staat hij, recht voor me en oogt kwetsbaar, alsof het voor hem ook heel spannend is. Hij heeft alleen nog maar een slip aan met daarin een behoorlijk grote bobbel, zijn piemel. Zo te zien niet stijf maar zeker ook niet slap.

Ik trek nu ook maar verder de stoute schoenen aan. Ik kijk Gael diep in zijn ogen, schuif naar de rand van het bed, neem dan de band van zijn slip vast en trek hem langzaam omlaag. Als zijn piemel tevoorschijn komt springt hij iets omhoog en nu hangt hij daar, pal voor mijn ogen. Mijn eerste piemel ooit die ik zie! Het kopje lijkt me aan te kijken, voorzichtig raak ik het aan en de hele piemel veert meteen een tikje omhoog, alweer ietsje stijver. Het haar erom heen is getrimd in korte stoppeltjes, ik weet niet waarom, die zorg voor zijn lijf ontroert me. En nu is het de beurt aan Gael om onzeker te zijn want ik val helemaal stil. ‘…ehm… Joney, wat is er?’ Ik kijk hem aan, alsof ik wakker word en zeg ‘….pff, weet je, jij bent de eerste jongen die ik bloot zie. En je bent zo mooi!’

Ik sta op en druk me tegen hem aan, ondertussen wel heel goed voelend hoe zijn piemel stijver wordt en tegen mijn buik drukt. Ik ben dan wel afgeschermd en Christelijk opgevoed, maar natuurlijk heb ik ook internet ontdekt, net als iedereen. En ik weet best wel wat jongens en meisjes allemaal met elkaar doen. Het is me alleen nog nooit overkomen, en nu ik dan eindelijk een blote jongen tegen me aan voel kan ik mijn geluk niet op… Als Gael me loslaat is het zijn beurt míj helemaal bloot te maken. Hij trekt voorzichtig mijn beha over mijn hoofd en legt dan zijn handen vol op mijn borsten. Hij masseert mijn tepels wat en geeft er kusjes op, zoiets lekkers heb ik nog nooit gevoeld.

Daarna knielt hij voor me en trekt beetje bij beetje mijn boxertje omlaag. In de sportschool heb ik gezien dat alle meisjes zich daar scheren en gelukkig heb ik dat pas ook nog gedaan, op een klein driehoekje na, Gael krijgt direct vol zicht op mijn gleufje daaronder. Als hij mijn broekje uit heeft geeft hij een kusje op het begin van mijn gleufje, staat dan weer op en drukt me tegen zich aan. We tongen nog een tijdje intens, dan tilt hij me op en in een reflex sla ik mijn benen om hem heen, klem me aan hem vast alsof ik hem nooit meer los wil laten. Iedere gedachte aan de Heere of aan zondigheid of aan mijn afkeurende ouders is ver weg als Gael met mij aan zich vastgeklemd op het bed gaat zitten. Als we gaan liggen, met de gezichten naar elkaar, drukken we ons zo veel mogelijk met iedere vierkante centimeter van onze lijven tegen elkaar aan en komen al snel weer in een intense kus terecht.

Joney’s eerste keer

Gael zijn piemel zit groot en stijf tussen onze buiken geklemd en als ik me daar wat tegen beweeg kreunt Gael: ‘ohw Joney, kijk uit hoor, ik kan me zo niet lang inhouden.’ Ik gniffel er een beetje van en vraag dan heel zachtjes ‘wil je je piemel in me steken?’
Gael geeft me een lieve kus, grijnst dan even en zegt: ‘hmm, graag liefje. Maar ehm, bij kleine jongens heet het een piemel maar eigenlijk is het nu meer een pik of lul. Of paal of staaf of lans of drilboor of zwaard. Zoiets, weet je wel? Alles, maar geen piemel.’ Ik moet er ontzettend van lachen, als dit geen aanschouwelijk onderwijs is, met die …ehm, zeg maar gerust paal tussen ons in. Ik pak hem voorzichtig vast en ben verbaasd hoe zacht hij aanvoelt, alsof het velletje van fluweel is.

Gael kreunt zachtjes en zegt ‘ohw, voorzichtig nou Joney, dadelijk kom ik klaar hoor.’ Hij duwt me zachtjes op mijn rug, gaat tussen mijn benen liggen en dwaalt me overal kusjes gevend over mijn lichaam omlaag. Tot hij tussen mijn benen is aangekomen en me kusjes geeft op mijn gleufje. Ik spreid mijn benen extra ver en dan voor het eerst in mijn leven voel ik hoe een jongen zijn mond op mijn gleufje legt. Gael kust en likt me en het maakt me gek als hij steeds weer mijn knopje daarboven aanraakt. Kusjes gevend komt hij weer omhoog, bij mijn borsten en neemt mijn tepels in zijn mond. Het voelt alsof alles in mijn lijf zich helemaal aanspant in de driehoek tussen mijn gleufje en mijn borsten, maar ook tegelijk is het ook alsof ik daar helemaal vloeibaar wordt.

Als Gael weer bij mijn gezicht is aangeland kijkt hij me lief aan en vraagt ‘heb je al eens geneukt, Joney?’ Ik schud verlegen van nee en fluister ‘doe je wel voorzichtig met mijn gleufje? Gael glimlacht weer en zegt: ‘een gleufje is meestal iets van kleine meisjes, Joney. Bij grote meisjes heet het vagina of kutje of grotje of glijbuisje of poesje of schede en in de tantra heet ’t zelfs yoni’ grijnst hij er achteraan. ‘En deze twee hier’ en Gael geeft weer kusjes op mijn borsten, ‘noem ik het liefst tietjes.’ Ik trek hem omhoog en als we elkaar weer aankijken zeg ik, een beetje verlegen giechelend maar wel beslist: ‘ik wil graag dat je jouw paal in mijn kutje steekt.’ Gael barst uit in een schaterlach en het voelt heerlijk zoals zijn buikspieren in golfjes tegen de mijne komen. Ik druk me tegen hem aan, sla mijn armen om zijn nek zodat hij klemvast tegen me aan ligt en dat is het moment waarop ik voel hoe hij zijn pik tegen mijn kutje aan beweegt. Ik voel ook dat ik goed glad ben gemaakt door hem, maar ook in mijn eigen lijf zijn alle sappen op gang gekomen, alsof in mijn buik een bron is waarvan het water op weg gaat naar een beekje.

‘Ben je aan de pil of zo, Joney?’ vraagt Gael. Ik knik: ‘en jij, ben je pas nog met een ander meisje geweest?’ Gael schudt nee: ‘nee, dat is zeker een half jaar geleden, volgens mij ben ik oké.’ Dan zal het wel goed zijn. Ik voel hoe Gael zich zachtjes een stukje in me steekt en ik beweeg wat met mijn bekken om hem welkom te heten. Beetje bij beetje voel ik hoe zijn paal zich verder in me steekt, me opvult, de diepere kern van mijn lijf nadert. Maar dan doet het pijn, ik voel goed dat Gael niet verder in me komt. ‘Dat is je vliesje Joney, even tandjes op elkaar liefje.’ Gael trekt zich uit me terug en komt dan ineens weer hard mijn lijf binnen, ik zie gewoon voor me hoe hij zich dwars door het vliesje heen steekt. Het voelt als een scherpe vlammende pijn en van schrik houd ik mijn adem in.

Dit moet de hemel zijn…

‘Sorry liefje, dit kan niet anders’ fluistert Gael zachtjes en gaat dan op me liggen, terwijl hij zijn paal stil houdt in mijn binnenste. Gelukkig zakt daardoor de pijn al best wel snel en kan ik een beetje wennen aan het opgevulde gevoel. Het voelt vreemd, alsof ik niet meer alleen ben, een soort van inwoning heb. Vreemd, want dit is toch waar mijn kutje voor gemaakt is, lijkt me, en dat het dan eerst zo’n pijn moet doen. De Heere heeft het de mens wel moeilijk gemaakt… Ik zucht er van en Gael vraagt of het gaat. Ik knik, ja, het gaat goed, het gaat heel goed, het voelt als natuurlijk dat ik mijn lichaam kan delen en dat het met Gael is. En dat hij het zijne aan mij schenkt, ik vind hem bijzonder en lief, híj heeft me gevonden en ik wil me nu ook echt helemáál laten vinden.

Als Gael zachtjes op en neer begint te schuiven doet het gelukkig niet meer zo’n pijn. Ik ontspan mijn benen en kantel een beetje mijn bekken om hem beter tegemoet te komen. Gael vat dat op als een toestemming om harder in me te bewegen en daar moet ik toch nog echt even aan wennen. Hoe hij zijn paal bijna uit me terug trekt en me leeg en opnieuw eenzaam maakt en dan ineens hard naar binnen glijdend me weer compleet en vol maakt. Langzaam verdwijnen de laatste pijntjes en komt er een ander gevoel voor terug, alsof het een beetje vonkt in mijn kutje, kleine stroompjes die rondschieten. Alsof de bliksem inslaat, maar dan heel zachtjes en heel vaak. Alsof ik opgetild word, ga zweven, de wolken voorbij, het heelal in, naar de hemel zoek.

Op dat moment houdt Gael zich stil in me, zijn paal op zijn diepst in me, leunt op zijn armen boven mij en geeft me dan overal kusjes, op mijn ogen, mijn neus, mijn lippen, mijn oren. En hij blijft me maar intens aankijken, met die mooie bruine glanzende ogen van hem. Ik zie dat hij net als ik gelukkig is en ik breng mijn hoofd omhoog om hem te kussen. We komen weer in een lange intense tongzoen en Gael legt zich languit over me heen, ondertussen zijn paal met minimale beweginkjes in me op en neer schuivend, bijna een soort van trilling. En misschien is het juist dat hele kleine dat dat wonderbaarlijke in me op gang brengt.

Al die kleine blikseminslagjes komen voor mijn gevoel op de een of andere manier bij elkaar en het wordt één grote explosie daar binnen in me. Ik sla mijn benen om Gael zijn heupen heen, klamp me aan hem vast met alles wat ik aan kracht in huis heb. Zijn tong houd ik gevangen in mijn mond, voer er de meest heftige dans mee uit die maar kan bestaan. ‘Ohw Joney’ kreunt Gael als het hem lukt zich van mijn mond los te maken, ‘kom je klaar?’
Is dit klaarkomen? Dit is méér! Als de Heere een hemel heeft dan is dít de hemel! Hier zou ik wel eeuwig willen blijven. Ik kijk Gael lang aan en zeg dan, als het ergste vonken voorbij is ‘ja, ik denk het wel, m’n lief.’ Dat laatste, dat ‘lief’ maakt Gael geloof ik helemaal gek. Alsof hij me achterna het heelal in wil begint hij in me te pompen alsof de duivel zich zélf ermee bemoeit. En hoewel het van binnen nog maar kort geleden heel pijnlijk was beleef ik zijn geweld in mij nu als iets wat goddelijk is, alsof hij alle zenuwen die ik in me heb in vuur en vlam zet en opnieuw voel ik me het heelal in geschoten. En dit keer samen met Gael, want met iedere vezel in me beleef ik hoe hij zijn zaad in me schiet en hoe zich dat vermengd met alles wat vloeibaar is in mijn eigen lijf. Hoe onze lichamen zich ook op die manier verenigen. Dit moet dus de hemel zijn…

The day after

Ik word wakker van het daglicht in de kamer en van het gefluit van de vogels in de boom voor mijn open raam. Gael slaapt nog, op zijn zij tegen me aan, zijn rechterbeen over de mijne gevouwen, zijn hand op mijn linkerborst en zijn gezicht in mijn haren gefroemeld.
Langzaam komt het besef terug wat er is gebeurd. De manier hoe Gael in mijn leven kwam en het tempo waarin alles gebeurde. Hoe we elkaar over onze levens vertelden, elkaar onze lievelingsmuziek lieten horen, elkaars lijf verkenden.

Mijn orthodox-gelovige ouders zullen mij nu een ‘gevallen fout meisje’ noemen maar voor mij voelt dit totaal anders. Na alle treurnis in mijn jeugd voelt het alsof de Heere precies dít voor mij heeft voorbestemd, dat hij dit wilde. Dat het helemaal niet zijn bedoeling is dat mensen elkaar het leven zo zuur maken. Dat hij mij daarom redde van alle verdriet en bekrompenheid door Gael op mijn pad te sturen. Dat dit en alleen dít de reden was waarom ik altijd maar weer doodvermoeiend tegen mijn ouders ben ingegaan, mijn haar liet groeien, viool leerde spelen, in Utrecht ging wonen. Het voelt allemaal als een levensgroot signaal om mijn leven op een ander spoor te zetten en daarom kon ik niets anders kon doen dan het gisteravond en vannacht te laten gebeuren, wat er verder ook van komt.

Deze nacht zal de meest bijzondere nacht van mijn leven blijven, dat kan niet anders. Zoals Gael mij hielp om mij open te stellen voor hem en zijn muziek, mij daarna leerde seks te hebben en te genieten van het gezamenlijke spel van onze lijven, als ik terugdenk aan alles wat we samen onderzochten en experimenteerden springt mijn hart weer zowat uit mijn lijf. Ik zucht eens diep en dat maakt geloof ik dat Gael wakker wordt. Ik kijk toe hoe hij zich op zijn rug draait en dan langzaam zijn ogen opent. Als hij mij ziet verschijnt er zó’n mooie glimlach op zijn gezicht en dan krijg ik een lieve ochtendzoen van hem. ‘Hmm, liefje, goeiemorgen, …bedankt voor deze fijne nacht!’ mompelt hij zachtjes en dat is precies wat ik ook voel, ik kruip verliefd in het holletje van zijn oksel, mijn hoofd op zijn borstkas en geniet intens van het ritmische gebonk van zijn hart, terwijl Gael me nog steviger tegen zich aantrekt en zachtjes door mijn haren kroelt.

Zo liggen we een tijdje, zonder woorden, genietend van elkaars nabijheid. Maar dan komt langzaam maar zeker het besef binnen dat niet alleen vannacht een keerpunt is in mijn leven, maar dat dat voor dit hele weekend zal gelden. Ik wil vandaag nieuwe kleding kopen en met Gael meegaan naar de repetitie van zijn band. En ik moet mijn ouders bellen, dat ik niet vandaag maar pas morgen naar huis kom. Die koe moet ik maar meteen bij de horens pakken.

Ik geef Gael nog een lange ochtendzoen en sta dan op. Met zijn armen onder zijn hoofd ligt hij releaxed te bekijken hoe ik bloot door mijn kamer loop, wat spullen verzamelend voordat ik onder de douche ga. ‘Je bent zo mooi, Joney’, klinkt het dan. Pas als ik dat hoor besef ik goed welke grenzen ik in korte tijd allemaal ben gepasseerd, dat ik me zo durf te vertonen en het nog fijn vind ook. Ik geef Gael een lachje en ben dan weg, naar mijn badkamertje. Als ik opgefrist ben kam ik mijn haren uit, die gaan nooit meer in een knotje. Ik trek mijn sportlegging en een hoody aan, de tutten-rokken gaan naar de kledingcontainer. Dan ga ik weer naast Gael op het bed liggen en bel naar huis.

Gelukkig krijg ik moeder als eerste, die is wat minder rechtlijnig dan vader. Ik heb besloten dat ik volledig open ga vertellen wat er is gebeurd en voor hen wordt het ‘take it or leave it’. Ik heb me meer dan genoeg in bochten gewrongen om aan hun verlangens te voldoen, mijn tijd is nú aangebroken. Als moeder opneemt en ze hoort dat ik het ben klinkt het meteen, nogal afstandelijk, ‘Oh…,Johanna, ben jij het….’ Alsof ze vijftien kinderen hebben in plaats van één. ‘We dachten al dat je niet meer leefde.’ Ta, vrijdags bel ik altijd hoe laat ik op zaterdag arriveer en dat ben ik vandaag dus vergeten.

Dan vertel ik moeder dat ik een jongen heb leren kennen en deze zaterdag met hem ga doorbrengen, daarom morgen pas naar huis kom. Er volgt een lange stilte en ik wacht het maar rustig af, ik ken dit, de koude oorlogsvoering komt meteen op gang. ‘…Is het weer zo ver, zoek je onze grenzen weer op, Johanna? Dit moet ik even met vader overleggen’ klinkt het dan, en hop, de verbinding is weg. Gael heeft meegekregen wat er gebeurde en kijkt me stomverbaasd aan. ‘Gaat het altijd zo, Joney?’ Ik knik: ‘als ik me niet precies in hun straatje voeg word ik eerst op negeer gezet en daarna drammen ze net zo lang tot ik toegeef.’

De teerling geworpen

Voordat Gael op dat laatste kan reageren gaat mijn phone weer, vader, direct met de deur in huis vallend: ‘jongedame, wat is dit voor lichtzinnig gedrag’ is zijn begroeting. Ik wil het hem vertellen maar vader wacht mijn antwoord niet eens af: ‘moeder heeft me alles al vertelt, laat maar Johanna. Ik verwacht je begin van de middag thuis.’ Ik weet dat nu snel de hoorn er op gaat want vaders wil is wet, dus ik reageer direct ‘nee vader, ik kom morgenochtend en dan kunnen we samen ter kerke gaan.’ ‘…Als het zo moet blijf je maar daar’ en weg is hij.

De tranen springen me in de ogen, ik word hier intens verdrietig van en moet het echt even kwijt. Altijd gaat het zo, álles moet ik bevechten, nooit gaat het om mij, altijd om hen en om hun strijd met de Heere. Gael geeft me een dikke knuffel en zegt lief ‘ik ga morgen met je mee, oké?’ Ik weet zeker dat als wij morgen samen bij mijn ouders op de stoep staan het oorlog wordt, maar dat moet dan maar, het is mijn leven en ik bepaal vanaf nu wat er mee gebeurt. Dus ik kijk Gael blij aan en zeg ‘lief van je, heel graag!’ De teerling is geworpen.

Leuk dat je dit verhaal leest. Schrijf je ’n reactie?
Liefs. Zara