De adviezen die ik gekregen heb, hebben me geholpen een beslissing te nemen over Khalid, de jonge, mooie, opwindende Marokkaanse jongen, die de tuin van de achterburen doet (en niet alleen de tuin..). Zoals beschreven in mijn dilemma hadden mijn man Paul en ik (Susan) besloten op zoek te gaan naar iemand die regelmatig onze tuin wil doen. We werken allebei en hebben geen zin in al te veel werk in de tuin. Wie wil weten hoe ik aan het telefoonnummer van Khalid gekomen ben die moet mijn verhaal “Dilemma: komt hij onze tuin doen? “? lezen. Na lang aarzelen en na het lezen van alle adviezen heb ik besloten mijn gevoel te volgen en Khalid te vragen om onze tuin te komen doen. Ik mag van mezelf wel een beetje flirten om te zien of hij me aantrekkelijk vindt, maar verder wil ik niet gaan. Met het beeld van die mooie jongen in zijn strakke shirt en zijn driekwart broek voor me, en die opwindende bruine ogen, stuur ik hem een smsje. “Wanneer kun je beginnen aan onze tuin? Gr. Susan “?, type ik en ik voel de spanning in mijn lichaam als ik op send druk. Al heel snel krijg ik een berichtje terug: “Wanneer je wilt en als je het met je man hebt besproken. Khalid “?, staat er. Op de een of andere manier wekt de verwijzing naar mijn man extra spanning in me op. Misschien is het feit dat ik het wel overlegd heb met mijn man dat ik iemand heb gevonden voor de tuin, maar hem niet verteld heb dat het een erg aantrekkelijke jongen is, daar mede schuld aan. Het is een geheim en het feit dat Khalid dat lijkt te weten maakt het extra spannend. Met een beetje trillende vingers type ik snel: “Ik heb het met mijn man besproken. Kun je overmorgen beginnen? “?. Zo snel als het antwoord de vorige keer kwam zo lang duurt het nu. Ik kijk iedere paar minuten naar mijn mobiel, maar steeds niks. Ik merk dat ik ongeduldig wordt. Hij zal toch nog wel antwoorden, of ziet hij er toch niks in? Het voelt alsof hij eraan twijfelt of ik wel aantrekkelijk genoeg ben. Pas na twee uur piept mijn mobiel weer. Snel open ik het berichtje. “Ik kan overmorgen beginnen. Hoe laat wil je me hebben? “? Onwillekeurig associeer ik de laatste zin met sex, en vraag me af of hij het ook zo bedoeld heeft. Ik merk nu al hoe gevaarlijk dit spel kan worden als ik hem teveel ruimte geef. Ik besluit dan ook te wachten met antwoorden om hem te laten voelen dat ik geen haast heb om op dergelijke flauwiteiten te reageren. Ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan… PS het andere verhaal over “sms en de tuin ” is niet door mij geschreven maar ik voel me wel gevleid dat iemand er zo’n mooi vervolg aan heeft bedacht..”
Reageren? Leuk! Houd het aub on topic en netjes, dankjewel!