De Tweeling – 1

Een hele lange serie over het leven van een tweeling. Ik zeg het vooraf, als je snelle en wilde neukpartijen verwacht dan is dit geen verhaal voor jou. Als je houdt van een (in mijn beleving) leuk verhaal, geschreven in de tijdgeest van de vroege negentiger jaren en waarin meer gebeurt dan alleen maar neuken, beffen, pijpen of klaarkomen, dan kun je gerust gaan lezen en je mee laten voeren met de belevenissen van Daan en Tom. En geil worden die belevenissen vanzelf wel, let maar op! Proloog We schrijven 1973. Kees Speerman, een blonde vent van 32 jaar is kapitein op de grote vaart. Hij vaart voor een middelgrote Amsterdamse rederij en vervoert stukgoederen over de hele wereld. De boot is zijn eigendom en de rederij is een soort co?Âperatie van een stuk of vijftig schepen. Tijdens een van de langere perioden dat hij aan wal is ontmoet hij de 33 jarige Isabelle, ze blijkt de aantrekkelijke dochter te zijn van de directeur van de rederij en het is liefde op het eerste gezicht. Ze brengen vier weken met elkaar door en de laatste twee weken belanden ze ook in bed. Maar de plicht roept en Kees gaat weer naar zee. Vijf maanden later komt hij terug en de eerste gang is Isabelle. Ze heeft een dikke buik. Ze is in verwachting van Kees. Inmiddels weet ze ook dat het een tweeling is. Kees krijgt een vaaropdracht die rekening houdt met de zwangerschap van Isabelle en als hij weer terug is worden enkele weken later de kinderen geboren, twee jongens. Daan en Tom hebben net als pa blonde haren en blauwe ogen. Kees en Isabelle trouwen en ze hebben nog een paar heerlijke weken. Isabelle is na zes weken in staat om zelf de kinderen te verzorgen en Kees gaat weer naar zee. Ruim anderhalf jaar later. De tweeling groeit op en het zijn twee leuke peutertjes. Isabelle krijgt pijn in haar buik en gaat dokteren. Het resultaat is dat er een kleine ingreep nodig is en de kinderen worden voor een weekje bij opa en oma ondergebracht. Tijdens de relatief simpele operatie gaat er iets mis en Isabelle raakt in coma. Ze komt niet meer uit de narcose en vier en twintig uur later overlijdt ze. Kees wordt met een helikopter op volle zee van boord gehaald en vliegt halsoverkop terug naar Nederland. Hij krijgt Isabelle nog heel even te zien en daarna wordt ze ter aarde besteld. De vader van Isabelle accepteert de excuses van het ziekenhuis niet en schakelt een van de beste juristen in. Die begint een procedure. Kees krijgt van zijn schoonvader tijdelijk een baan aan wal om voor de jongens te kunnen zorgen. Bloed kruipt waar het niet gaan kan en een half jaar later heeft hij dan ook zin in een verzetje. Op een mooie zonnige middag wandelt hij over de Amsterdamse wallen. Een leuke jonge prostituee trekt zijn aandacht en hij gaat met haar mee. Ze hebben een onstuimige vrijpartij. De vrouw, de 19-jarige Manon, is onder de indruk van Kees, maar dat is Kees ook van haar. Bijna twee uur later nemen ze afscheid maar niet zonder elkaar te beloven contact te houden. Een week of twee later ontmoet hij haar weer. Ze vrijen en opnieuw is Manon onder de indruk. Hoe hij haar verwent, haar voert van orgasme naar orgasme, is ongekend. Niet eerder heeft ze een man meegemaakt die dit kan. Omdat Manon tijd voor hem heeft vrijgehouden raken ze na hun vrijpartij aan de praat. Manon vertelt hem dat ze in de prostitutie is gegaan omdat ze geen kinderen kan krijgen. Ze heeft in haar jeugd een ziekte gehad waardoor ze onvruchtbaar werd. Ze kan nu onbeperkt neuken zonder het risico te lopen in verwachting te raken. Ondanks dat is ze wel stapelgek op kinderen. Kees vertelt van zijn twee jongens en zijn overleden vrouw. De derde keer dat hij met Manon vrijt doet hij na afloop een voorstel. Als zij bereid is dit leven op te geven en naar zijn huis in Muiderberg te verhuizen hoeft ze wat hem betreft niet meer te werken. Ze mag de kinderen verzorgen en Kees is er voor haar in de weken dat hij thuis is. Manon hoeft daar niet lang over na te denken en zegt ja. Een week later is ze verhuisd en vier weken daarna gaat Kees weer naar zee. Manon geniet van haar nieuwe woonplek aan het water. In de ruime achtertuin is plaats voor een botenhuis en Kees is heeft plannen die te laten bouwen. Een zeiljacht wil hij ook graag kopen. Jaren verstrijken. Manon en Kees, inmiddels getrouwd, hebben de weken dat hij thuis is heerlijke seks. Nu Manon alleen voor hem is hoeft hij ook niks meer te gebruiken en regelmatig stroomt haar vagina over van zijn sperma. De jongens zijn al gewend aan hun stiefmoeder, die ook heel lief voor hun is. Het botenhuis staat er inmiddels en Kees heeft ook een nieuw jacht gekocht. Dit dopen ze Isabelle’. De jongens, acht jaar oud inmiddels, vinden varen heerlijk en ze zijn leergierig. Al snel heeft Kees twee bekwame matroosjes aan boord die goed raad weten met de touwen, het grootzeil en de fok. Ze staan ook wel eens samen aan het roer en dan werken ze eendrachtig samen om de boot in de goede koers te houden. Als de jongens dertien jaar zijn slaat het noodlot opnieuw toe. Een tyfoon raast over de Stille Oceaan en verandert onverwacht van koers. Het schip van Kees dat op een ontwijkende koers lag komt nu in die zware storm terecht. Het vergaat met man en muis. Weken later spoelen er brokstukken aan op een eiland in de buurt van de Filippijnen. Duidelijk afkomstig van het schip van kapitein Speerman. De rederij huurt ter plaatse een onderzoeksschip en ze lokaliseren het wrak. Het ligt op slechts tachtig meter diepte in een zee-engte. Er wordt gedoken en de lichamen van de meeste bemanningsleden, ook dat van Kees, worden geborgen. Terug in Nederland wordt Kees geidentificeerd aan de hand van zijn gebit en enkele persoonlijke bezittingen waaronder zijn trouwring. Zijn stoffelijk overschot wordt ter aarde besteld naast dat van Isabelle. Manon en de jongens krijgen hem niet meer te zien. Uit zijn testament blijkt dat hij de inhoud daarvan een aantal jaren terug al had laten veranderen. Manon krijgt voogdij over de kinderen. Twee behoorlijke verzekeringsuitkeringen vallen hun ten deel want ook het schip was goed verzekerd en bovendien blijkt Kees redelijk vermogend te zijn geweest. Bij het testament zit ook een gesloten envelop. Manon herkent het handschrift van Kees, hij is gericht aan haar. Kees vraagt haar in die brief de jongens goed te blijven verzorgen en erop toe te zien dat ze ook verder leren en zorgen voor een goed fundament voor hun eigen toekomst. Manon neemt deze taak op zich. Na al die jaren nadert de procedure tegen het ziekenhuis zijn einde. Als laatste gaat het ziekenhuis in cassatie bij de Hoge Raad en ook dat loopt voor het ziekenhuis verkeerd af. Ze kunnen nu niets anders dan betalen. De uitkering van het ziekenhuis doet het vermogen van Manon en de twee jongens opnieuw flink toenemen. De jongens zijn nu 18 jaar, hebben inmiddels een vwo diploma gehaald. Ze willen allebei scheepsbouwkunde volgen aan de Hogeschool van Rotterdam maar een tweejarige voorbereidende studie aan het MSG in Leiden moeten ze dan eerst doen. Ze weten dat als ze de studie bij de Hogeschool afronden dat opa voor hun een baan heeft bij een van zijn scheepswerven. Als het verhaal begint volgen de jongens sinds een maand de opleiding in Leiden. Ze wonen er op kamers omdat de verbinding van en naar Muiderberg niet zo ideaal is. In de weekenden zijn ze wel thuis. [ Dit verhaal speelt in de jaren vanaf 1992. De zegening (of misschien de vloek) van de hedendaagse (communicatie)technologie was er toen nog niet.] Hoofdstuk 1 Au!! Verdomme roept Tom en zijn broer Daan ziet dat hij zijn gereedschap laat vallen en met zijn rechterhand de linker omklemt. Bloed sijpelt ertussenuit. Meneer Jonker! roept Daan en de docent die al wat had gehoord komt snel aangelopen. Hij overziet de situatie en Tom moet met hem mee naar de lessenaar. Hij pakt een verbandtrommel en haalt er een rol verband uit. Als Tom zijn hand van de wond afhaalt ziet hij het al. Dat moet gehecht worden, ik zal de conciërge vragen of hij met je naar het ziekenhuis wil gaan en hij wikkelt het verband om zijn hand. Een half uur later zit Tom op de eerste hulp bij het Rijnland Ziekenhuis in Leiderdorp. Zijn verband heeft het bloeden wel iets tegengehouden. Er komt een dokter bij hem en vraagt wat er is gebeurd. Op school uitgeschoten met een moersleutel en toen mijn hand opengehaald aan het werkstuk. Volgens de leraar moet het gehecht worden. Goed zuster, verband eraf, schoonmaken en desinfecteren. Ik kom zo kijken en als het nodig is hechten. Een leuke en ook wel vriendelijke verpleegster staat bij hem en pakt een schaal. Tom moet zijn hand boven de schaal op een armsteun leggen en de verpleegster begint zijn verband er af te halen. Ze werkt geconcentreerd en Tom let meer op haar gezicht dan op zijn hand. Het is best wel een knap meisje ziet hij, tenger gebouwd en ze heeft donkere haren die in een knotje in het verpleegsterskapje zitten. Er komen wel twee lokken aan weerszijden van haar gezicht onder het kapje vandaan maar dat maakt haar extra aantrekkelijk. Terwijl ze bezig is heeft ze het puntje van haar tong tussen haar lippen. Leuk is dat. Dan krijgt hij een pijnscheut omdat ze het verband van de wond lostrekt. Au! en de verpleegster kijkt naar hem op. Even doorbijten meneer, de dokter moet u toch helpen zo direct en dat kan niet met dat verband er omheen. De wond bloed nu weer iets en met een gaasje en wat vloeistof begint ze zijn hand schoon te maken. Dan pakt ze een ander flesje. Even tanden op elkaar zegt ze en veegt twee likken jodiumtinctuur over de wond. Tom verbijt zich en houdt zich groot. Goed zo, ziet u, het is niet zo erg zegt ze met een vriendelijk gezicht. Hoe heet u? Je mag ook jij zeggen, ik ben Tom, Tom Speerman. Ik heet Janet. Op dat moment komt de dokter aangelopen en die kijkt. Zo is het goed zuster. Dat moet gehecht worden, die wond is te diep. Ik ga u een verdoving geven meneer en dan hechten, ik denk vier steken. Gebruikt u medicijnen of bent u ergens allergisch voor? Nee dokter antwoordt Tom. Janet heeft inmiddels een injectienaald klaargemaakt en duwt hem in het flesje met verdovingsmiddel. Tom ziet hoe ze alles geconcentreerd doet en weer met het puntje van haar tong tussen haar lippen. Hij kan een glimlach niet onderdrukken. 10? vraagt ze aan de dokter. Ja, dat is genoeg antwoordt hij en ze vult het spuitje. Tom moet op zijn tanden bijten als de naald in zijn vlees verdwijnt maar de tweede prik voelt hij al niet meer. Janet is ondertussen bezig de naald en het hechtdraad ineen te rijgen en dan komt ze aan de andere kant staan. Ik hou je arm en je hand vast Tom, want je mag niet bewegen. Tom knikt. Janet legt een hand over zijn pols en houdt die stevig vast. Voor zo’n tenger meisje heeft ze veel kracht in haar hand merkt hij. Met haar andere hand pakt ze de vier vingers. Iets zo draaien zuster ÔǪÔǪ ja zo is het goed, houden zo en de arts begint te hechten. Vier knoopjes komen erin. Hij is klaar voordat Tom er erg in heeft, ook omdat hij meer op Janet let. Tussendoor ziet hij haar ogen een keer naar hem flitsen en ze kijken elkaar een fractie van een seconde recht in de ogen. Dat is het meneer. De eerste vier dagen niet nat laten worden, eventueel douchen met een plastic zak eromheen en over veertien dagen terugkomen om de hechtingen te laten verwijderen. Zuster, verbinden met een steriel gaasje en verband, dan mag meneer naar huis. Tom geeft de dokter een hand en die beent weg. Zo, dat viel wel mee, of niet? zegt Janet met een vriendelijk gezicht, zo’n grote vent piept toch niet zo snel. Tom glimlacht, jij voelt het niet. Kom, kom, er zijn ergere dingen. Ze pakt een steriel gaasje uit de verpakking en legt die op de wond. Heel behendig rolt ze het verband eromheen. Aan het eind twee klemmetjes en Tom mag uit de stoel. Tom geeft haar een hand en bedankt haar. Hij loopt naar de uitgang. Tom! hoort hij achter zich en hij kijkt om. Janet loopt op hem toe. Hij ziet dat ze twijfelt. Zie ik je nog eens? vraagt ze met blozende wangetjes. Dat mag wel, wil je buiten werktijd? Ja, morgenavond, vrijdag, kunnen we de stad ingaan. Dat is goed, ik ben hier om negen uur, schikt dat? Negen uur hiernaast voor de verpleegstersflat want daar heb ik mijn kamer. Goed, ik sta daar. In de wachtkamer zit de conciërge nog steeds en die ziet hem aankomen. Hij staat op en loopt met Tom mee naar buiten. Terug op school is het net pauze. Daan ziet zijn broer aankomen en tilt zijn tas omhoog, die had hij al meegenomen. Tom komt naast hem zitten. Daan kijkt hem vragend aan. Gehecht, vier steken maar joh, wat veel leuker is, ik heb een afspraakje met een leuke verpleegster, Janet, die werkte op die afdeling en dat is een hartstikke leuk meisje die mij ook leuk vindt denk ik, morgenavond gaan we samen de stad in. Dus ik mag alleen naar huis. Ja, ik zie wel wat ik doe. Maar zaterdagmorgen laat je me toch niet zitten. Dat is waar, nee, ik laat je niet zitten, ik kom je echt wel helpen met de boot. Ik zorg wel dat ik op tijd ben. Misschien moet ik ook maar uitschieten zegt Daan een paar tellen later. Maar Janet is van mij, denk daarom. Nee joh, ben je gek reageert Daan met een lach. Ik ga mezelf niet verwonden voor een leuke verpleegster en wie weet valt ze je tegen. Ze lijkt me meer een leuke meid als die Carola. Dat was wel een spetter. Maar daar heb je ook alles mee gezegd, wat een hoogmoed had dat griet. Janet niet, die staat met beide benen op de grond denk ik. Vrijdagavond kwart voor negen staat Tom voor de verpleegstersflat. Hij wandelt wat heen en weer en kijkt naar soms best wel leuke verpleegsters die druppelsgewijs het gebouw in en uitlopen. Verschillende kijken ook naar hem en een enkeling glimlacht. Hij ziet wel heel veel naambordjes in de hal maar hij weet haar achternaam niet en er staan meer bordjes met de voorletter J. Vijf voor negen komt Janet naar buiten. Hoi Tom. Dag Janet en ze begroeten elkaar met drie wangkusjes. Janet is een kop kleiner als hij. Haar lange donkere haren heeft ze losjes over haar rug hangen. Wat heb jij mooi lang haar. Zit dat allemaal onder dat kapje. Ja glimlacht Janet, dat moet h?¿, voor ons werk. Ze lopen het terrein af richting de bushalte. Weet jij de weg in de stad? Anders weet ik het wel zegt Janet. Wij hebben altijd een vaste route zegt Tom. Wij? Oh ja sorry, mijn broer Daan en ik. Wonen jullie hier of ÔǪ? Tom vertelt haar in een paar zinnen van de situatie. Van zijn tweelingbroer Daan, dat ze wonen in Muiderberg, hier studeren en kamers hebben bij een hospita in Leiden. Maar hoe is jouw achternaam? vraagt hij. Ik heet Verburg, Janet Verburg en woon op nummer 98. Wij wonen in de Houtlaan in Leiden, op nummer 32, vlakbij school. Waar studeer je? MSG in Leiden, die is daar vlakbij in de Kagerstraat. We volgen daar een voorbereidende opleiding voor een studie aan de Hogeschool in Rotterdam. Je hebt grote plannen. Is het leuk? Dat weten we nog niet echt, we zijn pas een maand bezig en dit ongelukje gebeurde gisteren tijdens de tweede praktijkochtend. Inmiddels is de bus er en ze stappen in. Tom koopt twee kaartjes en ze gaan naast elkaar zitten. Janet bij het raam. Ik ben ook nog niet klaar met leren begint Janet even later dit is mijn praktijkjaar en dan moet ik een paar tentamens doen en volgend jaar weer een jaar theorie en dan het echte examen, dan ben ik verpleegster. Daarna kan ik me nog specialiseren. Dus jij bent 17 of 18? Ja, 18 jaar, een maand geleden geworden. En nu draai je op de ongelukken afdeling? Ja, spoedeisende hulp heet dat reageert ze glimlachend. Daar krijg ik de hele dag met dit soort dingen te maken. Ook wel erger, gebroken benen of armen of vervelende dingen zoals een kind met een stukje potlood in zijn neus, dat had ik vanmorgen nog. Maar die mensen met een gebroken been stuur je dan toch niet naar huis? Nee glimlacht Janet, maar wij hebben wel de eerste opvang en de gipskamer. Bovendien doen we alleen de enkelvoudige breuken. Gecompliceerde breuken of bijvoorbeeld een enkelbreuk die gaan vanuit de ambulance direct al door naar chirurgie. Is het wel leuk? Nee, niet echt, ik vind de kraamafdeling veel leuker. Ik wil ook uiteindelijk de kraamverpleging gaan doen. Een bevalling is en blijft een wonder, ik heb er nu een stuk of tien meegemaakt en het is iedere keer weer spannend, niet alleen voor de moeder en vader maar ook voor ons. Inmiddels rijdt de bus de stad in en Tom houdt de halte in de gaten, op het Levendaal stappen ze uit en wandelen via de Hooigracht de Nieuwstraat in. De eerste kroeg is het Fust. Ze bestellen een cola, kijken wat rond, de muziek staat er hard en Tom ziet een klasgenoot, hij wisselt schreeuwend een paar woorden en dan lopen ze weer naar buiten. De volgende is De Gaanderij. Daar is het iets minder druk en de muziek wat rustiger. Hier kunnen ze praten. Dit zijn kroegen die ik heel niet ken zegt Janet. Waar ga jij dan naar toe? Achter het Rapenburg in de Pieterskerkwijk zitten talloze kroegjes en kroegen. Meestal studentenkroegen, daar kun je ook gewoon praten. Daar kom ik nooit. Kunnen we een volgende keer wel doen. Denk je dat je een volgende keer nog eens met mij weg wil? Oh jawel, ik vind je wel leuk, dat vond ik gisteren trouwens al in je uniform maar nu ook weer. Fijn, jij bent ook lief volgens mij. Janet bloost lichtjes ziet Tom en hij weet niet of dat van de temperatuur in de kroeg is of van iets anders. De rest van de avond en begin van de nacht vermaken ze zich in nog een paar kroegen. Janet komt twee collegaatjes tegen en Tom ontmoet nog een klasgenoot. Na de laatste kroeg lopen ze richting het Stadhuis en om half twee staan ze op de Breestraat. Ik moet die laatste bus hebben zegt Janet, anders kom ik niet meer thuis en dat hele stuk lopen heb ik niet zoveel zin in. Ik ook, ik moet eerst naar het station en dan nog een stukje lopen. Janet heeft hem om zijn middel vast. Ik wil je graag weer zien volgende week zegt ze terwijl ze glimlachend naar hem opziet. Vrijdag of eerder? Nee, vrijdag, ik heb tot en met donderdag middagavonddienst dus dan kan het niet of kan jij morgen? Nee, morgen niet want ik ga morgenochtend naar huis in Muiderberg en ik heb mijn broer beloofd dat ik zeker kom want we zouden aan de boot iets repareren, maar volgende week vrijdag is goed, zelfde tijd, zelfde plaats. Of op het station, dan doen we volgende week mijn kroegen. Ook leuk, negen uur. Ja, dat is goed. Ze kijken elkaar aan en twijfelen alle twee, dan kust Tom haar en ze legt haar armen om zijn nek. Ze trekt hem iets tegen zich aan en hun lippen gaan van elkaar. Hun eerste tongzoen is een feit. Ze genieten er allebei van. Een tiental seconden later lossen ze en kijken elkaar aan. Janet glimlacht, opnieuw duwt ze haar lippen op de zijne en de volgende tongzoen duurt langer. Dan lossen ze. Als Janet naar rechts kijkt ziet ze haar bus aankomen. Ze laten elkaar los. Tot volgende week Tom. Tot volgende week Janet, negen uur v????r het station. Ja, dat is goed zegt Janet terwijl ze de bus instapt. Ze koopt een kaartje en gaat drie plaatsen naar achteren zitten aan de raamkant bij Tom. Ze zwaait en stuurt hem handkusje. En terwijl Tom zijn hand opsteekt rijdt de bus weg. Hij steekt over en twee minuten later komt zijn bus eraan. De volgende morgen staat hij om half negen op het station, de trein naar Amsterdam komt binnen en hij stapt in. Onderweg schrikt hij uit zijn droom als de conducteur zijn plaatsbewijs wil zien. Hij toont zijn studentenkaart en zakt weer in de bank. Hij kijkt om zich heen en ziet de andere passagiers verveeld naar buiten kijken. Hij kijkt ook weer naar buiten en Janet komt weer op zijn netvlies, wat een heerlijk meisje is het. Gewoon beschaafd, geen hoogmoed, geen del zoals hij ook allebei een keer heeft meegemaakt. Echt een meisje wat voor zijn gevoel heeft gewacht op een leuke jongen en kennelijk is hij dat. Het zou me niks verbazen als ze nog maagd is, is zijn laatste gedachte. In Amsterdam stapt hij uit en neemt de bus naar Muiden. Om half elf stapt hij hun huis binnen. Dag mam begroet hij Manon. Dag Tom, wat heb ik gehoord? Vier steken gehecht? Ja, dat was stom, die sleutel schoot uit en toen gleed mijn hand over een scherpe kant van dat blok waar ik mee bezig was. En toen, geholpen door een lief verpleegstertje. Tom grinnikt, Janet is een heel lief meisje. Gisterenavond zijn we samen Leiden in geweest, een stel kroegen aangedaan en tussendoor gepraat. Gewoon een beschaafd meisje en geen losbol. Ook geen hoogmoed, nee gewoon lief en normaal. Dus van die twee andere heb je geleerd. Ik vond dat ook geen meiden voor jou. Maar ik ben benieuwd. Ik wacht wel af schat. Daan is buiten met de boot begonnen. Een half uurtje pas dus ga maar kijken. Ik zoek je wasgoed wel uit. Fijn, dank je wel. Tom loopt naar buiten de tuin in. Hij begroet Daan en ze werken die dag verder aan de boot. Een mooi zeiljacht, een Bavaria 430 Lagoon, gekocht door Kees, hun vader, en gedoopt Isabelle, naar hun overleden moeder. Het botenhuis wat hun vader ook nog heeft laten bouwen is groot genoeg voor het schip. De mast schuift door een sleuf in het dak naar binnen en die smalle sleuf wordt door twee zware rubberen flappen afgedekt. Regenwater kan er zeer beperkt doorheen druppelen. Achterin ligt ook nog een speedboot, een leuk ding. Die heeft vier zitplaatsen en is geschikt om te waterskiën. Iets wat ze ook graag doen in de zomer. Al snel zijn ze samen bezig. Tom vertelt tussendoor aan Daan hoe het was. Dat ze een heel lief meisje is en dat ze volgende week weer gaan stappen. Een paar weken gaan voorbij en ieder weekend komt Tom pas zaterdagmorgen naar huis. De vrijdagavonden zijn voor Janet. Gaandeweg de tijd merken ze dat ze elkaar leuk vinden. De liefde voor elkaar wordt sterker en de tongzoenen worden steeds heftiger. Ook strelen van elkaars lichaam en aan elkaar laten merken wat ze lekker vinden. Dan stelt Tom voor dat ze dit weekend meegaat naar huis. Dan ontmoet ze Daan, zijn broer en Manon zijn moeder. Zo gezegd zo gedaan en vrijdagmiddag om half zes staan Daan en Tom voor het station op haar te wachten. Tom ziet Janet aankomen en hij begroet haar met een lekkere maar wel korte tongzoen. Hij stelt Daan en Janet aan elkaar voor. Ik ben toch wel elke vrijdag met jou uit geweest? vraagt Janet. Hoezo? vraagt Tom glimlachend. Nou, ik zie geen verschil, jullie zijn een schoolvoorbeeld van een eeneiige tweeling. Ja, maar er is wel een verschil zegt Daan en hij bukt, kijk, hier heb ik een moedervlekje en die heeft Tom niet. Is dat alles? vraagt Janet lachend. Ja, volgens mij wel. Dus ik moet iedere keer in Tom zijn nek kijken? vraagt Janet nog steeds lacherig. Nee hoor Janet zegt Daan, Tom en ik doen heel veel samen maar van elkaars vriendin blijven we af. De reis verloopt verder normaal en als ze naar het huis toelopen blijft Janet staan en ze kijkt. Wat wonen jullie hier mooi. Ongelooflijk. De jongens staan glimlachend naar haar te kijken. Tom maakt de voordeur los. Kom schat. Janet volgt hem en Daan sluit de deur achter hem. Binnen worden Janet en Manon aan elkaar voorgesteld en ze gaan eerst aan tafel. Manon haalt de pannen van het vuur en zet ze op tafel. Ook Janet eet mee. Na de maaltijd laat Tom aan Janet het huis zien. Ze vindt alles even mooi en ruim. Mijn lieve ouders wonen veel kleiner en in een gewoon rijtjes huis. Dat geeft toch niet, lieve ouders zijn belangrijker als rijke mensen die groot wonen en vervolgens geen tijd of liefde voor hun kinderen hebben zegt Tom. Janet slikt even bij het horen van die wijsheid. Zo had ze Tom nog niet gehoord. Hij is toch wel een hele aardige jongen. Samen met Daan laten ze haar ook de tuin en uiteraard hun trots zien. Is dat jullie boot? Ja, die is nu van ons, onze vader heeft hem gekocht en gedoopt naar onze moeder. Wacht even jongens, ho even zegt Janet terwijl ze met haar hand een stopteken maakt, die boot heet Isabelle en binnen hebben jullie je moeder als Manon voorgesteld. Daan en Tom kijken elkaar aan. Ik ben je een stukje van onze jeugd vergeten te vertellen schat. Tom vertelt, af en toe aangevuld door Daan, over de eerste jaren van hun leven tot het moment dat hun vader Kees hier op de begraafplaats ter aarde werd besteld. Janet luistert aandachtig en onderbreekt de jongens niet. Jullie hebben dus al het nodige meegemaakt als ik dit zo beluister zegt ze, vader en moeder allebei overleden, dat is heftig. Dat is zo zegt Tom, en als je er prijs op stelt gaan we morgen naar het graf van papa en mama. Ik wil daar morgen toch langs, even kijken. Ja, dat wil ik wel graag zien reageert Janet. De avond verloopt gezellig. Manon kan leuk praten met Janet en ze merkt dat dit meisje Tom gewoon leuk vindt. Ze kan haar ook wel goed zetten als aanstaande schoondochter. Tegen twaalf uur gaan ze naar boven. Janet slaapt bij Tom. In de badkamer poetsen ze tanden en Janet neemt haar pil in. In de slaapkamer kleden ze zich uit. Janet twijfelt even maar doet dan toch haar bh af en toont Tom voor het eerst haar mooie cup B borstjes. De mooie tepeltjes worden omcirkeld door een betrekkelijk klein maar wel donker tepelhofje. Met alleen een slipje aan stapt ze onder het dekbed. Tom heeft ook zijn boxer aangehouden. Normaal slaapt hij bloot maar hij wil niets overhaasten. Janet kruipt naar hem toe en kust hem op zijn schouder. De eerste keer samen in een bed zegt ze glimlachend ik vind het wel gezellig. Ik ben het ook niet echt gewend schat, maar dat is niet erg. Waarom heb je dat niet eerder verteld van je echte vader en moeder? wil Janet weten. Dat weet ik niet, ik heb er denk ik niet zo over nagedacht, eigenlijk pas tot vanavond toen ik Manon voorstelde. Bovendien is Manon mam voor ons. We weten eigenlijk niet beter. Ik zal wel meer dingen uit het verleden vergeten zijn. Maar die zullen nog wel boven komen drijven. Ik vind het wel fijn dat ik het weet en ik wil ook graag het graf zien morgen. Interesseer jij je daarvoor, voor graven bedoel ik? Nee en ja, nee, ik geef er niet zo veel om, en ja, omdat het een stuk is van jouw jeugd en ik vind je een heerlijke vent Tom. Ik wil graag alles van je weten en dat je geen geheimen hebt voor mij. Die heb ik ook niet voor jou. Over mijn ouders en broer vertel ik je ook nog een keer, misschien dit weekend wel. Ze omhelst hem en geeft hem een kus. Ze kijkt naar hem en haar ogen twinkelen, ze heeft vreugde in het leven. Ze ligt eindelijk naast haar lieve Tom, drie nachtjes want ze gaan pas maandagmorgen hier weer weg heeft hij haar verteld. En zij heeft dan een middagavond dienst dus dat kwam goed uit. Tom slaat een arm om haar warme lichaam en trekt haar iets naar zich toe. Janet draait haar hoofd een kwartslag en legt zich op Tom zijn borst. Haar hand strijkt over zijn bovenlichaam. Ik loop al een paar weken met vlindertjes begint ze en nu heb ik het gevoel dat ik van je ga houden. Jij bent zo’n lieve jongen. Ik heb ook vlinders van jou en denk dat ik al van je hou. Ze tilt haar hoofd op en drukt haar lippen op de zijne. Hun tongen vinden elkaar en blijven liefdevol over en langs elkaar heengaan. Tom trekt haar met ?®?®n hand onder haar billen iets hogerop waardoor ze er makkelijker bij kan. Een paar minuten zoenen ze en dan lossen ze. Ik hou echt van je Tom. Ik hou van jou Janet. Ze kijken elkaar aan en Tom ziet dat Janet iets wil zeggen maar ze lijkt te twijfelen. Ik ben nog maagd Tom, jij mag een vrouw van mij maken. Ik heb maar ?®?®n wens, je moet het op een bijzondere plaats of bijzondere manier doen. Wat vind je van de boot. Dan varen we saampjes morgenmiddag uit. Waar ik dan aanleg zie ik wel en dan laten we het gewoon over ons heen komen. Ja, dat lijkt me leuk en morgenavond is ook goed reageert Janet, ik wil geen weken meer wachten. Ik hou gewoon van je. Dan doen we dat en ze omhelzen elkaar. De volgende morgen vraagt Tom aan Manon of hij haar onder vier ogen kan spreken. Boven in de slaapkamer van Manon gaan ze tegenover elkaar op bed zitten en Tom legt uit wat hij van plan is. Ik vind het goed schat. Eigenlijk ook wel een heel leuk idee, lekker romantisch met de zeilboot weg en dan een vrouw maken van je meisje. Maar Tom, je weet wat ik je heb geleerd. Ja, heel rustig blijven, goed voorbereiden, zorgen dat ze zich lekker voelt en op haar gemak is. Gewoon, ze moet er echt klaar voor zijn. Ja, dat is het schat, dan zul je zien dat het voor Janet ook iets blijft om aan terug te denken en dat is belangrijk voor een vrouw. Ik denk dat jij en Janet wel bij elkaar passen. Ze heeft voor mijn gevoel ook een positieve invloed op jou. Tijd zal het leren mam, ik vind haar een ontzettend lief meisje. Tom en Janet gaan later die ochtend naar het graf. Janet is toch wel onder de indruk. Tom ruimt wat takjes op en hij harkt het grind goed. Een dood plantje haalt hij weg en zet een nieuw plantje neer. Dan staan ze weer naast elkaar, nog even een paar tellen in gedachten. Dan geeft hij haar een hand en lopen ze rustig de begraafplaats af weer naar huis. Wordt vervolgd.”