Piemeleintje 1

Een bijzonder sprookje.

Laatst waren we in Denemarken op vakantie. Je ontkomt er niet aan om in Odense naar het Anderson museum te gaan. Daar worden erg veel sprookjes uitgebeeld. Toch miste ik er één. Ik weet niet meer waar ik het gehoord heb, maar de inhoud ben ik nooit vergeten. Het is de moeite waard om doorverteld te worden. Maar,…. was het nou een verhaal van Anderson of van Andersom? Nou ja, daar kom ik aan het eind nog wel weer achter.

Piemeleintje.

Er was er eens een Jongetje dat heette Piemeleintje. Hij had 3 zusjes die allemaal ouder waren dan hij. Zijn vader was een ruige Jager in het grote bomenbos en zijn moeder zorgde keurig voor de kindertjes zoals dat in “Er was er eens… “ tijden gebeurde. Piemeleintje was dus als jongste geboren. Bij zijn geboorte moesten de vroedvrouw en de vader heeel goed kijken of het nou een jongetje of een meisje was. Zo klein was het Piemeleintje. Ja, en dan is een naam ook snel gevonden. Al was dat natuurlijk maar een bijnaam. Niemand noemde hem anders dus dat hoeft ook niet in dit verhaal vermeld te worden. De grote Jager was erg teleurgesteld. Nou had hij als vierde kind eindelijk een zoon en nou beloofde dat nog niet veel goeds. De jager ging nog vaker het grote bomenbos in en bleef langer van huis. En als hij thuis kwam dan kwam hij voor zijn vrouw en …….. ja dat vertel ik later. Piemeleintje werd als jongste goed verzorgd door zijn moeder en door zijn oudste zusje. Die deden een nieuwe luier om en wasten hem ook bij zijn Piemeleintje. Soms kietelden ze hem daar want ze hadden gehoord dat dat de groei stimuleerde. Maar bij Piemeleintjes piemeltje gebeurde er jarenlang niets. Geen groei in ieder geval. Het bleef een heeeeel klein Piemeleintje. Piemeleintje moest ook altijd gaan zitten bij het plassen. Dat deden zijn zusjes ook dus die vonden dat niet raar. En er was dus ook geen gezeur over gespetter op de WC. Ook het badderen van de kindertjes ging in de grote teil, allemaal om de beurt op zaterdagavond. De meisjes speelden met elkaar en met Piemeleintje in de grote Teil. Omdat de kindertjes ook niet dom waren hadden ze wel door dat het hele kleine Piemeleintje van hun broertje heel bijzonder was. En soms plaagden ze hem er mee. Dat mocht natuurlijk niet van moeder maar kindertjes blijven kindertjes en plagen toch als moeder even bij de wasteil weg liep. Piemeleintje vond dat niet leuk maar er waren geen andere kinderen in het grote bomenbos dus hij zette zich daarover heen. Piemeleintje speelde overdag met zijn zusjes in het bos bij hun huisje. Ze deden verstoppertje. Ieder kreeg zijn beurt en moest zoeken naar de anderen. Al gauw werden de kindertjes wat ouder en werd de verstopomgeving wat groter. Het gezamenlijk badderen van de kindertjes ging gewoon door. Het plagen ook. Terwijl het oudste meisje er al haar op kreeg en voortaan apart mocht wassen werden de anderen gewoon gezamenlijk gewassen.

De jaren verstreken…………

Op een dag werd er weer verstoppertje gespeeld in het bos. Piemeleintje als echte jongen durfde wel eens iets verder het bos in. Dat mocht niet van moeder. Want verderop in het bos woonde de Heks. En daar wilde je geen ruzie mee. Zolang ieder maar zijn deel van het bos had leefde men er naast en langs elkaar heen. Zoals gewoonlijk willen jongens toch hun grenzen verkennen. En al liep de ontwikkeling van de jongen in de afgelegen streken wat achter, als je bijna 16 bent geworden wordt je als jongen toch wat stoerder. Piemeleintje ging dus toch verder het bos in. Piemeleintje had dus ook al de jaren bereikt dat hij de baard in de keel had. Op een dag ging hij zover dat hij een huisje zag staan. En……. De Heks zag hem! Ja, dat was schrikken voor beiden. De Heks ging direct aan de slag om Piemeleintje te grazen te nemen. Maar Piemeleintje bedacht direct dat je met stroop meer vliegen vangt dan met azijn en begon haar complimenten te maken : ”Ach bent u nu die aardige buurvrouw? We hebben wel van u gehoord maar hadden u nog niet ontmoet. Kan ik u ergens mee helpen?“. Toen de Heks hem hoorde praten dacht ze: ”Mmmhh dat is een leuke jongeman en ik heb al heel lang geen man meer gezien. (Piemeleintje was namelijk best flink gebouwd voor zijn leeftijd alleen zijn ene dingetje niet.) Heel voeger kwam de Jager nog wel eens langs maar die is de laatste tijd zeker te oud en te saggerijnig geworden. Een leuke knappe jongen. Beleefd maar net verlegen genoeg om te luisteren naar grote mevrouwen. Daar kan ik wel wat mee”, dacht de Heks. En de complimentjes lieten haar ook niet koud. “Kom jij maar eens binnen jongetje”. Oeps, nu heb je de poppen aan het dansen dacht Piemeleintje. Wat wil die van mij. De Heks liet hem binnen in haar huisje komen en deed de deur snel op slot. Dat zag er niet goed uit voor Piemeleintje. De Heks gaf hem wat te drinken, dat is wel gebruikelijk als je ergens op visite komt. Maar je raad het al, Piemeleintje viel er van in slaap. De Heks legde hem op een bedje en kleedde hem uit. Daar schrok de Heks zo van dat ze met haar vingers knipte en Piemeleintje weer wakker schrok. “Wat is dat? Ben jij geen JONGEN? Piemeleintje schrok een beetje van zijn blote buik en billen maar zette zich er over heen en legde haar het hele geval uit. En omdat hij maar een klein gevalletje had was hij zo klaar met uitleggen. Ook vertelde hij dat zijn zusjes hem plaagden. En dat hij graag anders had gewild. Maar ja ……..

En je geloofd het of niet maar in dit verhaaltje kan bijna alles. De Heks wist wel een oplossing. Maar dan moest Piemeleintje beloven dat hij haar ook zou helpen. Tja, dat had Piemeleintje er wel voor over. De Heks was dan wel geen 18 meer en niet knap, maar ze zag er nou ook weer niet zo slecht uit. Ze had dan ook geen pukkel op haar neus. De Heks maakte een heel vies drankje én een vies zalfje en deed er nog een heel ingewikkelde spreuk bij. Piemeleintje was dan ook wel erg klein geschapen dus alle toeters en bellen moesten uit de kast. Een beetje smeren en een beetje drinken en een beetje kneden, wat Piemeleintje al wel heel lekker vond, en een uurtje later bezat Piemeleintje een jonge heer om U tegen te zeggen. Hij was er direct apetrots op. Hij was er zo gelukkig mee dat hij met gemak alle wensen van de Heks kon vervullen. De Heks kroop tegen hem aan en kon het nieuwe jonge vlees amper in de mond nemen. Ze streelde zijn geval en likte en zoog als een sletje. Zijn eikel werd er heel rood van, zo intensief was het. Ze pompte flink terwijl ze aan de eikel zoog. Een hand onder zijn ballen en de andere in roterende beweging op en neer. Al snel had ze de eerste straal te pakken. Haar mond liep helemaal vol en zo liet ze het langs haar kin er uit lopen om het aan Piemeleintje te laten zien. Die was helemaal verbaasd. Dit had hij nog nooit mee gemaakt. Maar ja met een kleine jonge heer is het ook lastig masturberen. Snel ging de Heks weer verder Nu gebruikte ze ook haar cup B. en streelde met de staaf over haar tepels. Ja hoor, Piemeleintje had nog geen tactiek om het langer te laten duren. Daar kwam het alweer. De tietjes van de Heks zaten helemaal onder met witte dikke klodders. Het glinsterde mooi op haar blanke huid. Na twee keer een ontlading moest hij wel even uitpuffen. En daar kwam de Heks met een extraatje. Die had er namelijk nog geen genoeg van. Een extra repeteerspreuk en Piemeleintje kon ongelimiteerd zaadlozingen krijgen. En de Heks had hem als bonus een cadeautje gedaan. Het was van uitmuntende kwaliteit en heel erg lekker. Uiteraard had de Heks toen nog een paar wensen. Ze duwde hem op zijn rug en masseerde hem voorzichtig haar flamoesje in. Snel voerde ze het tempo op. Ondertussen streelde ze zijn tepeljes met de ene hand en zijn ballen met haar andere hand. Ze liet er geen gras over groeien. Het was te merken dat ze veel te kort gekomen was. En met haar kunsten, niet alleen op magiegebied, kreeg ze het voor elkaar dat zijn gevalletje een behoorlijk en bekoorlijk geval was.

Rechtop staand 20 cm en een stevige spier strak vooruit. En daar was zij, en hij toch ook wel even zeer tevreden mee. Hij kon het niet nalaten om mee te bewegen. Het gebeurde vanzelf. Soms stootte hij behoorlijk strak vooruit waardoor de Heks een enorme kreet sloeg van genot. De Heks wilde bovendien van boven en van beneden en ook nog wat over haar gezicht hebben. Dat was voor Piemeleintje geen probleem. Hij vond het zelfs wel fijn dat hij wat ervaring opdeed. En hij had nu toch genoeg om uit te delen.
Het werd al wat later en Piemeleintje vreesde dat moeder en zijn zusjes ongerust zouden worden. Hij wilde zijn broekje weer aantrekken maar dat paste natuurlijk niet echt meer. Maar ja zonder broek naar huis kon ook niet. Ook daar wist de Heks wel wat op. Ze knipte met haar vingers en gelijk was de plasser van Piemeleintje een heel stuk kleiner. Dat was nou ook weer niet wat Piemeleintje in gedachte had. “Oh” zei de Heks: “Knip maar met je vingers”. Piemeleintje knipte en hopla het was weer een heuse fallus. En zo kon hij door simpel te knippen met zijn vingers zijn gevalletje vergroten en verkleinen. De Heks liet hem toen met tegenzin gaan. En Piemeleintje beloofde blozend om nog eens terug te komen. Met een brede glimlach liep hij al neuriënd door het bos naar huis.

Wordt vervolgd (als het mag)……….?