Het prinsesje op de staf 2 (slot)

Zo’n twee eeuwen geleden, dus lang voordat iemand ooit nog maar van de Europese Unie had gehoord, waren alle landen van centraal Europa verenigd in één groot welvarend keizerrijk, Westenrijk. Alle landen? Eigenlijk niet want midden in dat grote rijk lag in de Alpen een klein koninkrijk, Opper-Alpinië.

Maximiliaan is de kroonprins van het kleine land en hij gaat op zijn achttiende jaar op ontdekkingsreis door kleine Opper-Alpinië én door het immens grote omringende Westenrijk. Tijdens zijn tocht komt hij terecht bij De Witte Magiër, die Max door zijn dochter Susanna laat inwijden in de kunst van de pure liefde tussen vrouw en man.

Max en Susanna

Nou is het niet zo dat Max nog maagd is, hij heeft vanaf zijn zestiende verjaardag zijn staf al redelijk vaak in een dienstmeisje mogen steken. Zijn staf stak vaak de kop op en soms hoefde hij zo’n meisje maar aan te kijken en dan trok ze al haar rok op. Maar eigenlijk waren dat alleen maar vlugge en niet echt bevredigende avontuurtjes geweest, waardoor Max zich steeds vaker afvroeg of dat nou alles is als een man en een vrouw de liefde bedrijven. Maar nu ligt daar dat prachtige meisje, als een prinses zo mooi, eigenlijk het eerste meisje dat hij helemaal bloot ziet. Ze heeft lange donkere haren, diepbruine ogen en een lang slank lichaam dat lichtbruin van tint is. En ohw, haar borstjes, ze lijken hem uitdagend aan te ‘kijken’ met die twee uitdagende kleine donkere tepels er bovenop. Tussen haar benen ziet Max een klein driehoekje haar terwijl de meisjes in wie hij tot nu toe zijn staf stak daar meestal een flinke bos hadden.

‘Hallo Max, ik ben Susanna. Mijn vader wil dat ik je de komende weken alles leer over hoe een man en een vrouw in de liefde fijn met elkaar kunnen omgaan. Kom je?’ Max voelt zich totaal overdonderd, begrijp helemaal niet wat hem allemaal overkomt maar dan maakt ook het meisje een ingewikkeld gebaar en kan Max niks anders doen dan naar haar toe te lopen. Pas als hij eenmaal naast Susanna ligt valt hem op hoe ze op elkaar lijken, want ook Max is lang en donker van tint, en ook hij heeft lange zwarte haren, meestal op een staart, en diepbruine ogen. ‘Je lijkt op mij’ zegt hij tegen Susanna. ‘Dat klopt Max, al eeuwenlang geeft mijn vader mij voor iedere prins die naar me toe komt een bij die prins passend uiterlijk, om hem op zijn gemak te stellen.’ En vreemd, het wérkt ook zo, Max voelt zich volkomen op zijn gemak bij haar en heeft ineens een ontzettende aandrang om haar in zijn armen te nemen, haar te bezitten, zijn staf in haar steken.

Als hij daarvoor aanstalten voor maakt opent Susanna haar benen, houdt haar hand voor haar gleufje en zegt ‘Max, iedere vrouw wil graag eerst een tijdje verwend worden voordat ze je kan ontvangen. Jouw eerste les is dat je mijn gleufje eens goed bekijkt. En dan spreidt Susanna haar benen zo ver als mogelijk en ze wenkt Max zijn hoofd tussen haar benen te brengen. Het eerste wat Max opvalt is dat Susanna daar een apart geurtje heeft, kruidig, zoutig, zee-ig, zomerbloemig, meisjesachtig, hij kan het niet echt duiden.

Als Susanna met de vingers van haar beide handen haar gleufje opent ziet hij voor het eerst hoe zich daar een roze tunneltje opent en dat aan weerzijden daarvan lipjes zitten die het kunnen afdekken. ‘Kijk Max, bovenaan mijn gleufje zit een klein bultje, zie je dat? Raak het maar eens aan.’ Voorzichtig aait Max er een keer met een vinger overheen en meteen hoort hij hoe Susanna een zacht zuchtje uit. ‘Dat knopje, Max, is het genotsknopje en iedere vrouw heeft er een. Als je dat streelt, met je mond zoent of met je tong kietelt geeft dat een meisje heel veel plezier. Oefen maar eens even.’

Max leert snel

Max gaat aan de slag en hij blijkt een snelle en ijverige leerling te zijn. Hij beweegt zijn tong over het gleufje van Susanna, van onderaf naar boven en als hij bij het genotsknopje aankomt kietelt hij het even met het puntje van zijn tong. En zo doet hij dat steeds weer, totdat Susanna ligt te hijgen van genoegen en haar gleufje steeds harder tegen Max zijn mond aandrukt. Na een tijdje komen er ook wat luidere kreuntjes bij en dan merkt hij dat Susanna’s gleufje extra nat wordt. Hij kijkt omhoog en vraagt ‘Wat gebeurt er Susanna?’. ‘ik ben klaargekomen Max’ en echt, Max weet niet eens wat dat is. Susanna legt het hem uit dat een meisje niet alleen maar een gleufje is waar een jongensstaf in moet maar dat ze ook eigen gevoelens heeft en het liefst plezier beleeft als een staf in haar lijf wordt gestoken. ‘En Max. Als een jongen de tijd neemt en als dat heel fijn is komt een meisje klaar, en soms kan dat wel een minuut of langer duren.’ Dit wist Max dus allemaal echt niet…

‘Kom nu maar eens in me’ nodigt Susanna hem uit en voorzichtig plaatst hij zijn staf voor het nu natte gleufje van zijn lieve leermeester en beweegt zich zachtjes naar binnen. Max heeft nog nooit op deze manier ervaren dat een meisje binnengaan zo lekker kan zijn, hij deed het altijd staande en vlugvlug. Wat hij nu ervaart is hoe er een zachte nauwe warmte om zijn staf komt die hem het gevoel geeft dat hij nog dieper in Susanna wil gaan.

Hij beweegt zich door tot hij niet verder kan, Susanna opent haar benen nog iets verder en uiteindelijk zit Max zijn staf helemaal in dat mooie meisjeslijf. Maar Susanna mompelt in zichzelf iets van ‘hmm, daar is nog wel werk aan de winkel.’ Ze vraagt Max zich uit haar terug te trekken, ze staat vervolgens snel op en haalt een potje met zalf uit een kast. Voorzichtig smeert ze Max zijn piemel daar helemaal mee in en meteen voelt Max hoe er een tinteling door zijn nu wel heel stijve staf trekt. En tot zijn verbazing ziet hij hem ook nog eens een paar centimeter langer en ook wat dikker worden.

‘Wat heb je nu gedaan?’ vraagt hij vol verbazing aan Susanna. ‘Een meisje vindt het fijn om een staf goed te voelen en dankzij dit zalfje is die van jou nu voorgoed wat groter geworden. En dan mag Max opnieuw bij Susanna binnengaan en hij voelt hoe groot het verschil is, haar schachtje klemt nu veel steviger om zijn staf heen. Max voelt een onweerstaanbare aandrang om zachtjes op en neer te gaan schuiven, en dat doet hij.

En al heel snel blijft het niet bij ‘heel zachtjes’. Hij schuift steeds sneller en heftiger op en neer in Susanna’s nauwe tunneltje en kan zich niet herinneren ooit zó te hebben genoten van het neuken van een meisje. En ook Susanna heeft het blijkbaar goed naar haar zin want ze reageert alsof ze in brand staat, ze kreunt steeds harder en uiteindelijk gilt ze het uit als Max in haar klaar komt. na hijgend blijven ze dicht tegen elkaar aan liggen om alle emoties uit hun lichamen weg te laten stromen.

Ohw, denkt Max, op dit meisje zou ik wel verliefd kunnen worden. Maar Susanna merkt dat en met een gebaar van haar rechterhand maakt ze daar een einde aan, want voor Max is een andere toekomst weggelegd. Ruim een maand blijft Max bij Susanna ‘in opleiding’ en ze leert hem alles wat een jongen moet weten om een vrouw gelukkig te maken. Ze neuken iedere dag minstens twee keer en steeds weer weet Susanna hem te verrassen met nieuwe standjes, feitjes of wat dan ook.

En dan op een dag verschijnt weer De Witte Magiër. ‘Max, je opleiding is voltooid, in Rheimsbourg, de hoofdstad van Westenrijk wacht je grote levenstaak op je. Je zult daar een meisje vinden dat jou hard nodig heeft en waar je mee door het leven zult gaan. Hier heb ik nog extra zalf voor je, het is niet alleen goed voor een jongensstaf maar ook een meisjesgleufje is er mee gebaat. En het drankje in dit flesje kalmeert je en geeft je een fijn gevoel bij het liefdesspel. Maar let op Max, gebruik niet te veel van de zalf en het drankje is écht een heel sterk afrodisiacum, al van één slokje kan je een tijd niet stoppen met het beminnen van een meisje.’ Max buigt voor De Witte Magiër, als dank en ten teken dat hij hem zal gehoorzamen, hij zal op zoek gaan naar dat meisje. Op slag is De Witte Magiër weer verdwenen en nadat Max uitvoerig Susanna heeft bedankt voor haar al haar wijze liefdeslessen vertrekt hij richting Rheimsbourg.

Trissie in nood

Max heeft geen idee wat of wie hij moet gaan zoeken in Rheimsbourg, maar hij heeft zó’n groot vertrouwen gekregen in De Witte Magiër dat hij ervan uit gaat dat het in die stad allemaal vanzelf wel zal blijken. Hij neemt rustig de tijd voor zijn reis naar de hoofdstad van Westenrijk om nog een beter beeld te krijgen van het keizerrijk, en opnieuw neemt hij zich voor om als hij straks koning is van Opper-Alpinië een goed contact op te bouwen met de bevolking van zijn land. Hij ziet hoe vervreemd de mensen zijn van hun keizer en een vorst is er ten slotte voor de mensen, niet andersom, hij wil hun behoeften kennen en ze helpen daarin te voorzien. Maar ook wil hij een goed leider van zijn volk worden, met een duidelijke koers en rechtvaardig voor iedereen.

Na enkele weken reizen ziet hij vanaf een bergtop in de verte Rheimsbourg liggen, de torens van het keizerlijke paleis en van de grote kathedraal van Rheimsbourg steken hoog boven de stad uit en vormen een prachtig silhouet. Maar eerst moet hij nog door het keizerlijke woud reizen, dat zich vanaf het dal onderaan de berg waar hij nu op staat uitstrekt tot aan de stad. Voordat hij door dat uitgestrekte woud zal trekken neemt Max eerst nog wat rust in een herberg, en al snel besluit hij daar ook de nacht door te brengen.

Die avond, bij het haardvuur, hoort hij over kroonprinses Theresia-Maria, en over het bal dat werd gegeven voor haar zestiende verjaardag. De mensen in de herberg zijn er nog steeds vol van, maar Max hoort ook dat ze bezorgd zijn over het prinsesje, dat tijdens het bal haar ware liefde moest vinden en daar nog steeds naar op zoek is. ‘Nou’ denkt Max, ‘ik hoop dat het haar lukt’, want sinds de lessen van Susanna en haar vader De Witte Magiër weet hij hoe belangrijk het is om liefde te hebben in je leven. En onbekommerd gaat hij slapen.

De volgende ochtend wordt Max uitgerust wakker en begint hij aan de laatste etappe van zijn reis. Het woud is uitgestrekt en de hele dag komt hij er geen mens tegen. Maar Max vindt dat alleen maar prettig, hij geniet van de natuur en van de geluiden van de dieren die hij overal om zich heen hoort. Maar dan, in de verte ziet hij al af en toe de torens van het keizerlijke paleis, hoort hij voor het eerst in uren een ander mens. Het is een zwakke meisjesstem en ze roept om hulp. Max luistert goed uit welke richting het geluid komt, aarzelt dan verder geen moment, geeft zijn witte paard Oliver de sporen en zo galoppeert de prins richting het meisje in nood.

Al snel komt hij aan bij een waterpoel en daar, midden in die poel, ziet hij het meisje dat in de problemen is. Blijkbaar kan ze niet meer uit het water komen en opnieuw bedenkt Max zich geen seconde en plonst met kleren en al het water in. Als hij bij het meisje komt ziet hij dat ze helemaal in paniek is. Hij probeert haar gerust te stellen en als hij daarna onder water duikt om te zien wat er aan de hand is ziet hij tot zijn verrassing dat ze spiernaakt is. Haar mooie lange benen zitten behoorlijk verward en vast in de lange groene slierten van een waterplant en snel trekt hij zijn mes uit zijn gordel om haar los te snijden.

Steeds duikt Max onder water om wat slierten door te snijden, moet dan naar boven om adem te halen en na een paar minuten is het zo ver. De slierten zijn losgesneden en met het hevig snikkende meisje in zijn armen waadt Max de poel uit. Hij legt haar op het kleed dat ze naast haar kleren zelf al had uitgespreid, pakt een deken uit zijn zadeltas en dekt het trillende meisje er liefdevol mee toe. Maar ze is nog zó in paniek dat Max besluit haar een slokje te geven van het kalmerende drankje van De Witte Magiër, hopelijk schenkt dat haar wat warmte en rust.

Maximiliaan en Theresia-Maria

Omdat Max door zijn natte kleding het zélf inmiddels ook erg koud heeft neemt hij zelf eveneens een slokje van de drank, doet alle natte kleding uit en weet dan niks anders te bedenken dan ook onder de deken te duiken en dicht tegen het meisje aan te gaan liggen. En zo warmen ze zich aan elkaar en komt het meisje na een tijdje wat tot bedaren. En dan: ‘Hoi, ik ben Max, wie ben jij?’ ‘Trissie’ zegt het meisje en dan begint ze ontzettend te huilen. En als ze ook daarvan wat tot bedaren komt vraagt Max haar wat er toch aan de hand is. En verdrietig vertelt Trissie dat ze een rot tijd heeft gehad en dat nu haar jeugdvriendje Franz ook nog is vertrokken. Max zegt niks maar drukt het meisje liefdevol tegen zich aan, haar op die manier troost biedend.

Maar, of het nou het drankje is of de warmte van die twee blote lijven, langzaam gaat het lekker tegen elkaar aan liggen over in knuffelen. Max heeft echt wel gezien dat het een prachtig en lief meisje is en dat gevoel komt nu heel sterk naar boven. Hij streelt het meisje over haar rug en kroelt haar wat door haar haren, en ook Trissie laat zich niet onbetuigd, ze drukt zich stevig tegen Max aan.

Na een tijdje bekijken ze elkaar uitvoerig en het lijkt liefde op het eerste gezicht, ze kunnen totaal niet meer van elkaar afblijven. Maar Trissie wordt weer verdrietig en begint opnieuw te snikken. ‘Wat is er toch, Trissie, alles is nu toch goed?’ vraagt Max. ‘Ik-ik mahamag alleeeen mahaar verliefd worden op een-een príns’ weet Trissie tussen het snikken door uit te brengen. En dan gaat er bij Max een lichtje branden: hij denkt terug aan het gesprek gisteren over prinses Theresia-Maria die moet trouwen met een prins, misschien is ze dit wel en hij denkt terug aan de opdracht van De Witte Magiër om een meisje te zoeken in Rheimsbourg.

‘Ben jij soms kroonprinses Theresia-Maria?’ vraagt hij haar dan. ‘Ja, en ik wou dat het niet zo was, want ik vond jou meteen heel leuk maar net als met Franz kan het allemaal niks worden’ snikt Trissie. Max knuffelt haar eerst weer even om haar te troosten en zegt dan, heel zachtjes ‘Lieve Trissie, misschien kan ik je helpen, want ik ben een prins.’ Het duurt even maar dan valt Trissie helemaal stil, maakt zich dan los van Max en kijkt hem een tijdje sprakeloos en boos aan. En dan: ‘Nou, dat kon ik er nog wel bíj hebben, een leugenaar’ zegt ze nijdig en maakt aanstalten om zich aan te kleden. ‘Echt waar Trissie. Ik ben kroonprins Maximiliaan van Opper-Alpinië.’ ‘Dat zal wel, en waarom was je dan niet op mijn bal?’ vraagt Trissie wantrouwig. ‘Ik hoorde daar pas gisteren van, in de herberg aan de andere kant van het woud. Ik ben een halfjaar op reis gegaan en verbleef op het moment van jouw bal nog in het huis van De Witte Magiër’ antwoordt Max.

Langzaam dringt bij Trissie het besef door wat zojuist al bij Max doordrong, namelijk dat De Witte Magiër hen bij elkaar heeft gebracht. En dan breken de dammen door, ze pakken elkaar heftig vast en knuffelen elkaar dat de vonken eraf spatten. Max zijn staf verheft zich al snel en dankzij het zalfje van De Witte Magiër wordt hij nog steeds langer en dikker dan hij ooit was. Als Trissie de staf in de gaten krijgt houdt ze van schrik haar adem in. ‘Max, dat kan helemaal niet bij mij naar binnen hoor, mijn gleufje zit op slot.’ Zachtjes legt Max haar op haar rug, opent haar benen en ziet dan meteen dat Trissie haar gleufje ernstig mishandeld is. ‘De afgelopen weken hebben drie prinsen geprobeerd in me te komen maar het lukte steeds niet. Het doet zo’n pijn!’ zegt Trissie heel verlegen.

Max geneest Trissie

Max zegt niks, zo boos wordt hij op die stomme prinsen, hij staat op en loopt naar de waterkant om wat te bekomen. Dat geeft Trissie de kans hem eens goed te bekijken en ze is helemaal weg van hem. Hij is in alles haar tegenbeeld, Trissie zelf is blond met een heel blanke huid terwijl Max een soort exotische schoonheid is, dat mooie lange donkere haar, die bruine ogen, dat lichtbruine lijf, ohw, ze wordt er helemaal warm van. En dan die staf die zo mooi voor hem uitsteekt.

Na een tijdje loopt Max naar zijn geduldig wachtende paard, haalt het zalfje uit zijn zadeltas en vraagt Trissie of hij haar gleufje er mee in mag smeren. Als ze dat goed vindt doet hij voorzichtig haar benen zo ver mogelijk uit elkaar en smeert dan heel liefdevol haar kutje in. Hij besteedt daarbij extra aandacht aan het genotsknopje, zoals Susanna hem leerde. Trissie ligt onder zijn aanraking te giechelen en te kronkelen maar al gauw merkt ze op dat het zalfje nu al helend werkt. ‘Ohw Max, dat voelt lekker zeg. Het prikkelt ontzettend, zou het nu wel gaan lukken?’ Max biedt bereidwillig aan om te proberen bij Trissie naar binnen te gaan, maar dát durft Trissie niet aan. ‘Is het dan beter als ik op mijn rug ga liggen en dat jij zelf kijkt of je mijn staf naar binnen kunt brengen? Dan heb je het helemaal zelf in de hand’ stelt Max voor.

Bereidwillig gaat hij meteen op zijn rug liggen en zijn forse staf steekt prachtig omhoog. Trissie kijkt er haar ogen op uit en voorzichtig raakt ze hem aan, beweegt haar hand eromheen zoals ze zo vaak heeft gedaan bij haar jeugdvriendje Franz. Ze voelt dat deze echt wel een stuk groter is en ze gaat er van uit dat die nooit in haar zal passen. ‘Kom Trissie, als je het niet probeert weet je ook niet of het lukt’, stimuleert Max haar dan. En já, ze overwint haar angst, Trissie gaat op haar hurken boven Max zijn staf zitten en laat hem zachtjes tegen haar gleufje aankomen. Max bekijkt het sexy schouwspel ademloos en heeft de neiging tegen te duwen maar dat zou echt fout zijn, hij houdt zich helemaal stil.

Millimeter voor millimeter laat Trissie zich zakken en ja, haar gleufje opent zich bereidwillig en plooit zich om de eikel van Max zijn staf. Nog nooit is Trissie zó blij geweest, ze heeft haar prins gevonden. En langzaam laat ze zich steeds dieper zakken tot uiteindelijk Max zijn staf volledig in haar verdwenen is. Trissie weet niet wat haar overkomt, nog nooit had ze haar tunneltje kunnen gebruiken en dan nu dit vreemde gevulde gevoel…Max ziet dat ze moet wennen en trekt haar tegen zich aan, knuffelt en zoent haar op alle plekjes van haar gezicht en nek die in zijn bereik zijn. Hij is stapelverliefd op dit meisje en Trissie beantwoordt dat volledig, ze ondergaat het allemaal met een grote glimlach, ondertussen genietend van die grote staaf die haar buik zo ontzettend opvult.

Nou ja, en dan doet de jeugd natuurlijk wel zijn werk, na een tijdje knuffelen draait Max hen met zijn staf nog diep in haar om, zodat Trissie nu op haar rug ligt. Ze opent zich met alle vertrouwen in Max volledig voor hem en voorzichtig schuift Max wat in en uit dat heerlijke warme zachte tunneltje, hij wil voorkomen dat ze pijn heeft. ‘Is dit te doen Trissie?’ Als antwoord beweegt Trissie haar bekken tegen zijn beweging in en kijkt hem met troebele ogen van de lust aan. Dat is voor Max het sein om los te gaan en pompt zich steeds weer diep in dit mooie prinsesje. Trissie kreunt zachtjes en dat is het signaal dat ze voor het eerst klaarkomt dankzij een staf in haar binnenste. Het ontroert Max zo dat hij spontaan ook klaarkomt en zijn zaad diep in dit lieve meisje schiet. Als daar geen prinsje of prinsesje van komt…

Zowel de ouders van Theresia-Maria als die van Maximiliaan zijn ontzettend blij met de verbintenis van hun kinderen. Er volgt een grote bruiloft en in de eerste jaren daarna dienen zich drie lieve kindertjes aan. Na tien jaar treden hun ouders in beide landen gelijktijdig af en zo ontstaat de dubbelmonarchie van het Keizerrijk Westenrijk en het Koninkrijk Opper-Alpinië, met Theresia-Maria en Maximiliaan als vorsten op beide tronen. Ze worden zeer geliefd bij hun beide volken, dankzij de lessen die Maximiliaan tijdens zijn jeugdige zwerftocht leerde en die ze samen steeds weer toepassen. Trissie en Max leven nog lang en gelukkig en natuurlijk bedrijven ze zo vaak ze maar kunnen de liefde. En De Witte Magiër zag dat het goed was…

Heb je genoten van dit sprookje? Laat het me ajb weten!
Liefs, Zara