Het prinsesje op de staf 1

Zo’n twee eeuwen geleden, dus lang voordat iemand ooit nog maar van de Europese Unie had gehoord waren alle landen van centraal Europa verenigd in één groot welvarend keizerrijk, Westenrijk. Alle landen? Eigenlijk niet want midden in dat grote rijk lag in de Alpen een klein koninkrijk, Opper-Alpinië. Op de een of andere manier had dat altijd de dans van een inlijving ontsprongen. Maar daarover later meer.

Westenrijk werd geregeerd door Keizer Ferdinand-Jozef van het huis Rheimsbourg en door keizerin Marie-Heléna, zijn gemalin. Marie-Heléna was een prinses uit het Engelse koningshuis en zij en Ferdinand-Jozef trouwden uit liefde, iets wat in die tijd bij royals niet vaak voorkwam. Helaas werd hun huwelijk niet rijk gezegend met kinderen, pas op oudere leeftijd werd hen na een lange kinderloosheid toch nog een dochtertje geschonken, Theresia-Maria Seraphina Aldegonda Sophia Elizabeth Victoria, prinses von Rheimsbourg. Zielsgelukkig waren Ferdinand-Jozef en Marie-Heléna met haar en omdat in Westenrijk ook vrouwen op de troon mogen was er dus eindelijk een troonopvolger!

Kroonprinses Theresia-Maria, die in het dagelijkse leven Trissie werd genoemd, groeide voorspoedig op. Omdat haar ouders veel op reis waren werd zij voornamelijk opgevoed door een gouvernante, die ongeveer een half jaar voor de geboorte van Trissie een zoontje had gekregen, Franz.
Trissie en Franz groeiden samen op en zo kwam het dat Trissie eigenlijk nooit een broertje of een zusje miste, want ze had immers Franz. Franz was een leuk en avontuurlijk jongetje met rode krulletjes en groene ogen, waar de ondeugendheid vanaf straalde. Altijd nam hij Trissie op sleeptouw en samen beleefden ze zo in dat ultra-grote paleis een heerlijke jeugd.

Regelmatig kaartte Ferdinand-Jozef bij zijn vrouw aan dat Trissie toch eigenlijk te ongemanierd opgroeide, maar Marie-Hélena zag dat anders: ‘wacht maar tot ze wat groter wordt, Ferdy, dan komt ze vanzelf tot de ontdekking dat ze anders is dan Franz. Laten we haar een fijne jeugd gunnen en op haar zestiende beginnen met haar keizerlijke opvoeding.’ Daar stemde de keizer van harte mee in, zijn lieve Marie had het altijd bij het rechte eind en ook hij gunde zijn dochtertje het beste.

Trissie en Franz ontdekken elkaar

Zo gingen de jaren voorbij en nu wordt Trissie over enkele maanden zestien. Ze is uitgegroeid tot een prachtig meisje. Lang, slank, een mooi gevormd lichaam met twee kleine stevige trotse borsten en boven dat alles een lief gezichtje met felblauwe ogen en lange blonde haren. Franz is een half jaar terug al zestien geworden en ook hij mag er zijn! Zijn rode krullen heeft hij nog steeds maar nu inmiddels veel langer en meer donkerkastanje rood. Zijn ogen zijn nog steeds ondeugend groen en zijn lichaam, tja, wat daarvan te zeggen, hij is een lange prachtige atletisch gebouwde jongen geworden.

En natuurlijk, het zat er aan te komen, sinds kort zijn Trissie en Franz andere gevoelens voor elkaar aan het ontwikkelen dan puur vriendschappelijke. Al vanaf de tijd dat ze er samen op uit mochten trekken gingen ze in warme zomers regelmatig zwemmen in de poel in het nabije keizerlijke woud, dat aansluitend achter het grote paleispark ligt. Nog nooit hadden ze daar iemand gezien waardoor het voor hen de normaalste zaak was om er bloot te zwemmen. Maar ja, net als alle jongens en meisjes raakten ze verwonderd door de verandering van hun lijven en steeds vaker bekeken ze elkaar nieuwsgierig als ze op hun handdoeken naast elkaar lagen te drogen in de zon.

En ook vandaag zijn ze weer gaan zwemmen en liggen ze na het zwemmen heerlijk in de zon, beiden all natural bloot. Op een gegeven moment gaat Franz op zijn zij liggen en steunend op zijn elleboog bekijkt hij Trissie haar mooie lijf, terwijl zij met haar ogen dicht ligt te genieten van de warmte. Franz moet er na een tijdje van zuchten en op een gegeven moment pakt hij een lange grashalm en kriebelt hij Trissie daarmee over haar lichaam, die giechelend reageert en zich in allerlei bochten kronkelt om aan het gekriebel te ontkomen. En steeds vaker lukt het Franz om de grashalm over haar borstjes en tepels te laten kriebelen en zelfs lukt het hem om een keer dat geheimzinnige gleufje tussen haar benen te raken. Want natuurlijk heeft hij daar al een tijdje de kijk op, zeker sinds hij van zijn moeder weet dat jongens daar hun ‘staf’ insteken en er dan na een tijdje kindjes uit kunnen komen.

Door dat gekronkel van Trissie met haar soepele blote lijf voelt Franz een opwinding door zich heen trekken waardoor zijn piemel is gaan groeien, iets wat hem de laatste tijd steeds vaker overkomt. En daar is hij dan, de staf die zijn moeder bedoelde en op hetzelfde moment dat Franz er een beetje van baalt dat hij zich zo laat kennen opent Trissie haar ogen, ziet ze zijn staf en pakt ze hem zonder aarzelen met haar volle hand vast. ‘Ohw Franz, wat is jouw piemeltje mooi groot geworden zeg. Gebeurt dit al vaak?’ En zachtjes streelt Trissie op en neer over die mooie staf waardoor ze zonder dat ze het beseft Franz aan het aftrekken is. ‘Trissie, ohw, kijk nou uit wat je doet’ kreunt Franz maar het is al te laat, met een paar krachtige stralen komt er wit spul uit zijn staf, dat allemaal op Trissie haar buikje belandt.

Trissie en Franz proeven elkaars lichaam

‘Hé Franz, wat is dat nou? Je plast toch niet he?’ gniffelt Kroonprinses Theresia-Maria van het huis van Rheimsbourg en toekomstig Keizerin van Westenrijk heel meisjesachtig. ’Trissie, hou eens op met me te plagen, dit is al erg genoeg hoor. Mama heeft gezegd dat dit zaad is en als dat in jouw buik komt komen er kindjes van.’ ‘Oh ja Franz? En hoe komt dat dan in mijn buik?’ ‘Nou, door mijn staf in jouw gleufje te steken dat daar zit’ en bereidwillig wijst Franz bij Trissie haar kutje aan. ‘Oh, dient dat daarvoor? Ik heb er de laatste tijd steeds al zo’n apart gevoel aan, alsof er iets mee moet gebeuren.’

Maar dan verplaatst Trissie haar aandacht naar dat wonderlijke spul dat uit Franz zijn staf kwam en ze likt eens over het topje om te proeven hoe het smaakt. ‘Mmm, lekker wel, beetje zoutig’ zegt ze en veegt dan met haar vinger de kwakjes van haar buik, likt ze gretig op. ‘Ook proeven Franz?’ vraagt ze hem als ze het laatste kwakje op haar vinger in haar mond wil doen. Franz knikt, opent zijn mond, Trissie steekt haar vinger erin en heel langzaam laat Franz zijn tong rond haar vinger gaan. ‘Franz, hou op joh, ik voel het gewoon tot diep in mijn buik!’ giechelt Trissie.
‘Je hebt gelijk Trissie, ik smaak best lekker’ grijnst Franz…

Trissie is door dit alles ook opgewonden geraakt maar vooral erg nieuwsgierig geworden. Franz, wil jij eens proberen je staf mij bij naar binnen te doen?’ Nou, dat wil Franz wel maar hij vraagt zich af of dat zo maar kan, dat gleufje ziet er wel erg nauw uit. Voorzichtig maakt hij Trissie tussen haar benen nat met zijn spuug en probeert dan een vinger in het gleufje te krijgen, maar wat hij ook doet, het lukt niet, Trissie zit daar gewoon op slot. ‘Au auw, dat doet pijn’ kermt ze en Franz stopt er dan snel mee, hij wil zijn vriendinnetje echt geen pijn doen. ‘Sorry Trissie, dat zal ik niet meer doen, misschien moet je eerst aan je mama vragen hoe daar iets naar binnen kan’, troost Franz haar.

Trissie knikt, ‘maar het kriebelt er zo, Franz, kan jij dáár wel iets aan doen?’ vraagt ze dan, een beetje sneu kijkend. Franz bedenkt dat als hij haar daar een kusje geeft de pijn wel weg zal gaan, dat deed mama vroeger immers ook altijd als hij of Trissie pijn hadden. Franz doet Trissie haar benen uit elkaar, brengt zijn gezicht ertussen en geeft een zacht kusje op het spleetje, dat erg lekker ruikt. ‘Mmm Franz, dat is lekker. Kan je me ook een beetje met je tong strelen daar?’ vraagt Trissie, opgelucht lachend dat de pijn verdwijnt.

En dat doet Franz, hij brengt zijn tong tegen het gleufje en likt Trissie tussen haar benen van onder naar boven en weer terug. En Trissie wordt steeds blijer, tot ze het uitgilt en haar gleufje hard tegen Franz zijn mond duwt. ‘Ohw Franz, dat was écht lekker’ kreunt Trissie en blij kroelt ze hem door zijn krullenbol. Franz kruipt tussen Trissie haar benen omhoog, gaat languit op haar liggen en zo liggen ze voor het eerst lijf aan lijf op elkaar, genietend van elkaars lichamen en nabijheid.

Trissie’s beproeving

Die avond vraagt Trissie aan haar mama de keizerin hoe dat eigenlijk werkt, zo’n gleufje. En heel open vertelt ze erbij dat zij en Franz vanmiddag probeerden dat hij erin kwam maar dat dat niet lukte. Oh jeetje, denkt de keizerin, het is zo ver.
‘Liefje, ik zal het je uitleggen. Alle meisjes worden geboren met een gleufje en alle jongens met een staf. Zo’n staf past als hij hard is in dat gleufje en als er zaadjes uit de staf komen kunnen er kindertjes van komen, want jij hebt daar in je buik de eitjes voor.’ Trissie hoort haar moeder gespannen aan, ze dacht al wel zoiets maar nu mama het uitlegt begrijpt ze hoe het zit.
‘Maar mama, waarom lukt het Franz dan niet zijn staf bij mij naar binnen te doen?’

De keizerin aarzelt even… ‘Schatje, ehm, in het begin heeft ieder meisje een vliesje. Maar voor onze familie is er ook nog iets speciaals aan de hand. Lang geleden, toen de eerste keizer Karl-Jozef van het huis Rheimsbourg op de troon kwam dreigde er revolutie in het land. Karl-Jozef kwam aan de macht omdat hij beloofde de revolutie met geweld neer te slaan, maar daags voordat hij daar het bevel voor zou geven kwam een Witte Magiër naar het paleis, die verkondigde dat Westenrijk meer gediend zou zijn met respect en liefde. Met een spreuk legde hij de keizer op dat hij zou zoeken naar een vreedzame oplossing door te luisteren naar de bevolking. Daarnaast sprak De Witte Magiër als dwingende wens uit dat alle huwelijken van de keizers en keizerinnen van het geslacht Rheimsbourg uit liefde zouden worden gesloten. Vanaf toen kon dus iedere kroonprins of -prinses alleen maar huwen met de liefde van zijn of haar leven, die ook nog eens altijd iemand van koninklijken bloede moet zijn. Tot het moment dat de ware liefde zich aandient is een kroonprinses frigide en een kroonprins impotent.’

Dit moet Trissie echt even verwerken: ‘Oh nee mama, Franz is geen prins, dus ik zal nooit kunnen huwen met hem?’ …Dit is een heel verdrietig moment voor Trissie. ‘Nee liefie, het spijt me. Maar natuurlijk kan je wél bevriend met hem blijven en fijne dingen met hem doen…’

Tja, Trissie begreep precies wat haar mama bedoelde maar Franz zou dus nooit haar echtgenoot kunnen worden. Verdrietig ging Trissie naar bed en de keizerin keek haar bezorgd na…
Die avond sprak ze over de situatie met haar man: ‘Ferdy, het is zover met onze Trissie, ze wil een man toe kunnen laten en wordt nu gehinderd door de wens van De Witte Magiër.’ De keizer zucht eens diep. ‘Tja lieve Marie, dat is zowel een zegen als een vloek, die wens. Zullen we volgende maand als Trissie 16 wordt alle koninklijke families en hun zonen uit heel Europa uitnodigen? Hopelijk is er dan een jongen bij waar ze verliefd op wordt, en hij op haar.’

Trissie’s prinselijke zoektocht

Keizer Ferdinand-Jozef en keizerin Marie-Heléna van Westenrijk nodigen u uit om deel te nemen aan het bal voor onze dochter Theresia-Maria, die op de eerste van de volgende maand zestien jaar wordt. Zij is eerstgeborene van het huis Rheimsbourg en kroonprinses van het Westenrijk. Graag wil zij tijdens het bal haar toekomstige gemaal ontmoeten. Om die reden zijn zowel Uwe koninklijke hoogheden als uw eerstgeboren zonen van harte welkom.

Dit bericht werd aan alle koningshuizen van Europa gestuurd, ook aan de koningshuizen van landen die al opgenomen waren in het Westenrijk, want een prins is en blijft ten slotte een prins, ook als hij geen land heeft… En zo kwam het dat enkele dagen voor het grote bal het immense keizerlijke paleis van Rheimsbourg volstroomde met koninklijke families, voor wie het één groot heuglijk weerzien was. Maar niet voor Trissie, zij was diep verdrietig dat haar Franz uit haar leven zou verdwijnen, want hij had haar verteld dat hij, nu zij een prins moest zoeken, de wijde wereld in zou trekken. Ze bracht deze laatste dagen nog zo vaak mogelijk tijd door met hem en steeds weer kwamen ze uit bij ‘hun’ poel in het woud om samen te zwemmen en daarna van elkaars lijf te genieten. Trissie leerde wat Franz fijn vond als ze aan zijn staf likte en zoog, terwijl Franz Trissie steeds weer blij maakte als hij haar gleufje likte en bewerkte. Maar wat ze ook probeerden, Franz kwam nog geen millimeter dat lekkere gleufje van zijn vriendinnetje binnen, met zijn tong niet, zijn vinger niet en laat staan met zijn staf.

Op de dag dat Trissie zestien jaar wordt is er eerst een groots diner en daarna stroomt de schitterend versierde balzaal vol met vertegenwoordigers van alle vorstenhuizen van het hele continent. In totaal zijn er negen eerstgeboren en ook huwbare prinsen meegekomen en Trissie zal met hen allen dansen. Aan het slot van de avond zal zij bekend maken met welke prinsen zij extra tijd zal gaan doorbrengen. De hele avond danst Trissie in haar rol als kroonprinses Theresia-Maria de blaren op haar voeten en aan het slot van de avond vindt ze eigenlijk dat geen prins kan tippen aan Franz. Maar ja, ze kan alleen trouwen met een prins en dan moeten ze ook nog op elkaar verliefd worden, daarom spreekt ze een beetje met de moed der wanhoop af met drie jongens die ze acceptabel vindt.

Maar het wordt een sof…
Iedere prins krijgt haar een avond en nacht helemaal voor zich alleen. Maar de prinsen zijn saai, willen in no time met haar neuken en iedere keer loopt het op een teleurstelling uit. Nadat de drie prinsen keer op keer hebben geprobeerd hun staf in haar gleufje te beuken is Trissie ten einde raad en staat ze tussen haar benen in brand. En gelukkig, aan iedere beproeving komt een einde, na twee weken is iedereen weer verdwenen en zodra ze een kans ziet vertrekt ze naar de poel om alleen te zijn en hopelijk Franz te ontmoeten. Maar Franz is er niet meer, hij is al vertrokken om zijn heil ergens anders te gaan zoeken….

Verdrietig wacht Trissie een tijdje op hem maar als hij dan niet komt kleedt ze zich als vanouds helemaal uit en gaat ze in haar uppie het water in. Ze heeft behoefte om haar lijf en vooral haar moe-gebeukte gleufje verkoeling te brengen. En dan blijkt dat alle rampspoed nog niet voorbij is… Trissie raakt in het midden van de poel verstrikt in de lange taaie slierten van onderwater planten waarvoor Franz haar altijd al waarschuwde en voor behoedde. Trissie zit vast en het lukt haar niet het water uit te komen. Gelukkig kan ze er nét staan en zo haar hoofd boven water houden, maar al snel wordt het heel koud en vertwijfeld roept Trissie om hulp: ‘Help! Help!…’

Kroonprins Maximiliaan van Opper-Alpinië

Drie maanden voordat Kroonprinses Theresia-Maria van Westenrijk zestien jaar zou worden vierde kroonprins Maximiliaan van Opper-Alpinië in familiekring zijn achttiende verjaardag. Omdat het land waar hij later koning zou worden als enige in centraal Europa niet was opgenomen in het Westenrijk wilde hij juist dat keizerrijk wel eens beter leren kennen. Daarom verzocht Maximiliaan, Max voor familie en vrienden, aan zijn ouders koning Olav en koningin Antoinette om een jaar lang incognito te mogen gaan reizen door Europa. Hij hoopte zo het continent te leren kennen waarin zijn toekomstige koninkrijk zo in het centrum lag.

Zijn ouders wilden aanvankelijk niet echt meewerken, ze waren erg beschermend naar hem toe. Maar Max zei: ‘papa en mama, jullie moeten me echt laten gaan want ik ben tot nu toe als een soort kasplantje opgegroeid, ik heb echt een tijdje ruimte nodig. En natuurlijk kom ik terug, maar mocht me wat overkomen dan kan altijd nog een van mijn twee broertjes koning worden.’ Zijn ouders accepteerden uiteindelijk zijn wens en het compromis was dat hij niet na een jaar maar precies na zes maanden terug zou komen.

Max zadelde zijn grote witte hengst Olivier en begon samen met hem aan zijn zwerftocht. En dát nu was de reden waarom hij de uitnodiging voor de verjaardag van Trissie miste, die enkele maanden na zijn vertrek bij zijn ouders binnenkwam…

Na eerst een tocht van drie dagen door zijn eigen land zwerft Max vervolgens wekenlang door de dorpen en steden van Westenrijk en hij raakt onder de indruk van de omvang en welvaart van dat land. Maar ook merkt hij dat de mensen weinig contact hebben met hun keizer en niet erg sympathiek over hem of zijn vrouw praten, want onbekend maakt immers onbemind. Het geeft hem het inzicht dat het belangrijk is om veel in contact te staan met de mensen van het land en hij neemt zich voor dat later als koning nooit uit het oog te verliezen.

Een maand na zijn vertrek komt Max aan bij een dorpje net voor de grens met het Noorden-rijk, waartoe eigenlijk alle ‘koude’ landen van Noord-Europa behoren. Eenmaal in het dorpje heeft Max het gevoel dat hij daar terecht is gekomen zonder dat hij het zelf eigenlijk wilde, alsof een magneet hem trok. Hij zet automatisch koers naar een groot huis aan het einde van de dorpsstraat, waarvan de voordeur open staat. De aandrang om daar naar binnen te gaan is onweerstaanbaar en eenmaal binnen treft Max in een ruime werkkamer vol boeken een oude man achter een bureau aan die volledig in het wit gekleed is.

De Witte Magiër

‘Dag Max, welkom’ begroet hij hem vriendelijk. Max kijkt hem stomverbaasd aan en vraagt dan ‘hoe kent u mij?’ ‘Tja Max, ik volg je al je hele leven want er is een grote rol voor je weggelegd, niet alleen in je eigen land maar ook in het jullie omringende keizerrijk. Ik ben de hoeder van dat rijk, ik help op afstand de keizer met zijn belangrijke werk. En Max, altijd moet het daarbij om liefde en respect gaan.’ Het dringt bij Max door dat hij voor De Witte Magiër staat…

Nou is het zo dat Max wel eens van De Witte Magiër heeft gehoord maar dat werd altijd verteld als een sprookje, en nu zit de man hier in levenden lijve voor hem. Als Max daarvan is bekomen toont hij dat hij beleefd is opgevoed en vraagt hij netjes ‘Wat kan ik voor u doen meneer?’ De Witte Magiër glimlacht breed en zegt ‘Zo mag ik het horen jongen. Ik wil graag dat je je door mijn dochter laat opvoeden in de liefde, want dat zal voor jou de basis zijn voor het zware ambt dat je over enkele jaren krijgt opgelegd.’ Meteen daarop maakt de Witte Magiër een ingewikkeld gebaar en voor Max het beseft bevindt hij zich in een andere kamer, totaal naakt. Het enige wat er in de kamer staat is een groot bed en daarop ligt, ook bloot, het mooiste meisje dat hij ooit heeft gezien.

Ik hoop dat je het sprookje leuk vindt, er volgt nog éen deel.
Liefs, Zara