Het Gelaarsde Katje (2/2)

DE MARKIES

Die nacht vinden Jeannot en Katje weer onderdak in de hooischuur van een boerderij en ook daar gaat hun gezamenlijke lichamelijke ontdekkingstocht verder. En zelfs tijdens de seks ervaart Katje dat ze dingen ‘ziet’, dat ze al voordat Jeannot het zelf beseft aanvoelt wat zijn behoefte is, waardoor ze er op ingaat voordat hij ook maar aan kan geven wat hij wil. Het maakt dat hun seks ‘hemels’ is, dat hun lichamen elkaar lijken aan te voelen alsof ze al jaren bij elkaar zijn. Het is voor beiden een bijzondere leerschool, te ervaren hoe ze verbonden raken en elkaar leren te geven maar ook te nemen. Deze nacht al kan Jeannot zich vrijwel eindeloos in Katje op en neer bewegen, vaak zonder zelfs klaar te komen. Door hoe zij reageert leert hij om haar ongekend lang te behagen, wat Katje bijna de hele nacht in een ultieme extase doet verkeren.

Uitgeput maar intens met elkaar verbonden gaan zij de derde etappe van hun reis aan en al vroeg in de middag bereiken zij Diekirch. Onderweg hebben ze overlegd hoe ze in hun levensonderhoud zullen voorzien en ze hebben besloten eerst maar eens te gaan benutten wat ze aan vaardigheden in huis hebben. Ze gaan optreden, op pleinen, in kroegen en in herbergen, waarbij ze samen zullen zingen en Jeannot hen begeleidt op zijn viool.

Het hogere doel nadert

Al spoedig blijkt dat hun optredens als troubadours een ongekend succes zijn. Steeds weer stromen er veel mensen toe als ze op een plein of in een drukke straat met hun optreden beginnen en ontstaat er in het publiek een ongekende vrolijkheid, waarbij vaak mensen spontaan beginnen te dansen. Jeannot zijn hoed wordt steeds vaker volledig gevuld met kleingeld en al spoedig kunnen zij zich een eenvoudig logement veroorloven, waar ze steeds weer de nachten gebruiken om onbekommerd samen van hun lichamen te genieten.

Na enkele weken worden ze gevraagd om op te treden in ‘De Witte Raaf’, de bekendste herberg van het stadje, waar vooral de gegoede burgerij komt. Er is een bruiloft in de herberg, maar de troubadour die het gezelschap zou amuseren is ziek geworden en de bruid herinnerde zich dat ze Katje en Jeannot een tijdje terug had zien spelen op het marktplein. De vrolijke vioolmuziek van Jeannot en de lichte heldere stem van Katje brengen de bruiloftsgasten in vervoering en de hele avond en zelfs tot diep in de nacht dansen zij tot ze niet meer kunnen.

Hun roem snelt hen steeds meer vooruit en nog weer enkele weken later krijgen ze via zijn intendant het verzoek aanstaande weekeinde te komen optreden in het naburige kasteel van de markies de Beaufort. De dochter van de markies is al tijden zwaar depressief en omdat daardoor inmiddels zijn hele gezin in zak en as zit heeft de familie behoefte aan een avond gezellige opmonterende muziek.
Helemaal begrijpen doet ze het niet maar Katje voelt aan dat nu ‘het hogere doel’ in aantocht is waar haar moeder het over had, de reden waarom ze Jeannot niet mocht vertellen dat ze zijn halfzusje is. Ze kan het nu nog niet helemaal overzien maar ze heeft al wel helder voor ogen dat ze het hem binnenkort zal moeten verklaren en dat dan alles tussen hen zal veranderen. Wat voor haar reden is om zolang het nog kan goed van het liefdesspel met hem en zijn mooie lichaam te genieten.

Die middag worden Katje en Jeannot door een koets van het kasteel de Beaufort opgehaald en genietend ondergaan zij deze nieuwe ervaring van het snel en wiegend vervoerd worden over de wegen waar ze anders in een veel langzamer tempo overheen lopen. In het kasteel worden ze meteen op audiëntie gebracht bij de markies, een oude en vermoeid ogende man die geen enkele moeite heeft gedaan om zich op te smukken, zelfs de traditionele pruik ontbreekt.

Nadat ze een buiging voor hem maakten zegt de markies: ‘ga zitten jongelui.’ Als Jeannot en Katje eenmaal zitten vertelt hij hen over zijn enig kind, zijn dochter Leonore, zeventien jaren oud. Hoe moeilijk het voor zijn vrouw en hem was om kinderen te krijgen en hoe er uiteindelijk toen ze al op hoge leeftijd waren toch een kindje werd geboren, Leonore. Hoe ze als jong meisje al verliefd werd op de jongste zoon van een naburige adellijke familie, waarna werd besloten dat ze hem zou trouwen, zodat met hem als de latere nieuwe markies de bezittingen in de familie zouden blijven. Hoe die jongen een half jaar geleden vlak voor hun huwelijk van zijn paard viel en dodelijk verongelukte. Hoe sindsdien zijn dochter wegkwijnt van verdriet…

Jeannot wordt verliefd

Die avond treden Katja en Jeannot op voor de familie en wat mensen van de hofhouding en als vlak daarvoor Leonore haar intrede doet voelt het voor Jeannot alsof alles heel even stil staat. Natuurlijk, Katje is het líefste meisje van de wereld, maar dít is het móóiste meisje. Het is alsof er een elfje de zaal binnenwandelt, met haar azuurblauwe ogen, haar bleke gezichtje, haar lange golvende blonde haren en haar grijsblauwe kleedje. En ook Leonore toont zich verrast als ze Jeannot ziet, die zich vanavond extra mooi heeft uitgedost door zijn lange zwarte haren los te laten hangen en een kleurige tuniek en bijpassende maillot aan te doen. Samen met Katje die haar haren ook los heeft hangen en zoals altijd haar rode laarsjes en een veelkleurig jurkje draagt vormt hij een prachtig duo, met hun bijna identieke uiterlijk.

Helaas schiet Leonore meteen na die eerste kennismaking alweer in haar apathische gedrag en hoe Katje en Jeannot die avond ook hun best doen, het meisje reageert nauwelijks op de muziek en al na een uur staat ze op om de huiselijke zaal te verlaten. Verdrietig kijken haar vader en haar moeder toe hoe hun dochter voortijdig vertrekt. ‘Ga haar achterna, ik voel dat je dat moet doen!’ fluistert Katje, waarna Jeannot haar op de gaanderij richting haar kamer weet in te halen. Zachtjes neemt hij haar bij de arm en gelukkig reageert ze door te blijven staan, waarna ze hem met betraande ogen aankijkt.

Vlakbij staat een bankje en Jeannot begeleidt haar daarnaar toe, waarna ze een tijdje zwijgend naast elkaar zitten. Dan vraag Jeannot: ‘wil je met me praten?’ Als reactie beginnen de tranen van Leonore alleen maar rijkelijker te vloeien en troostend trekt Jeannot het meisje tegen zich aan. En zo zitten ze daar, minutenlang, tot het Leonore lukt haar tranen te stoppen en als ze hem dan aankijkt, met haar grote blauwe ogen, smelt Jeannot compleet voor haar. Hij kan er helemaal niks aan doen, het is alsof hij altijd al op dit meisje heeft gewacht, hoewel hij tegelijkertijd wel beseft dat dit niet kan en mag, omdat hij zijn lieve levenslustige Katje heeft die hij nooit verdriet zal willen doen…

En dan komt het er in één lange noodkreet uit, hoe Leonore al vanuit haar jeugd een band voelde met haar geliefde Antoine en hoe haar toekomst er met hem prachtig en zonnig leek uit te zien. En nu heeft ze helemaal niets meer. Jeannot weet hier niet veel op te zeggen, als troost trekt hij haar weer stevig tegen zich aan en zo zitten ze daar. Hoewel het niks oplost voor Leonore lijkt ze toch iets rustiger en vrediger te worden en niet veel later begeleidt Jeannot haar tot de deur van haar kamer, waarna hij haar als afscheid een kusje op haar wang geeft.

Katje is ondertussen in gesprek gegaan met de ouders van Leonore en weet hen ervan te overtuigen dat Jeannot misschien wel hun dochter kan helpen, omdat ze duidelijk haar apathische houding even losliet toen ze hem voor het eerst zag. Eerst willen de ouders er niets van weten, omdat hij slechts de zoon van een eenvoudige molenaar is, maar uiteindelijk weet Katje hen ervan te overtuigen dat Jeannot een bijzondere jongen is die iedereen weet op te monteren en dat ze er verstandig aan doen hem zijn gang te laten gaan bij hun dochter. Uiteindelijk stemmen de ouders aarzelend in, ze gunnen hem het voordeel van de twijfel en afgesproken wordt dat Jeannot en Katje enkele dagen langer in het kasteel zullen verblijven.

Het gelaarsde Katje wikt, weegt en beslist

Als ze later op hun kamer elkaar weer treffen vertelt Jeannot, open en eerlijk als hij altijd is, wat er tussen Leonore en hem gebeurde en welke bijzondere gevoelens hij voor haar voelt. Daarbij kijkt hij bijna gekweld Katje aan, omdat hij haar geen pijn wil doen.
Als reactie kleedt Katje zich uit, hoewel ze dit keer haar laarsjes aanhoudt, omdat dat haar voor haar gevoel steviger maak. En als ze dan op haar rode laarsjes na naakt op bed ligt wenkt ze hem, haar benen iets openend, om hem bij en in haar te doen komen. Hoewel Jeannot verbaasd is over deze reactie, blijft hij natuurlijk wel een jongeman en al snel ligt hij op zijn vriendinnetje, met zijn in recordtempo opgesteven lans diep in haar verankerd. Net als hij in haar op en neer wil gaan bewegen zegt Katje dat ze hem iets moet vertellen.

En terwijl ze Jeannot met haar schede rond zijn lans zachtjes bewerkt en zo het intieme contact vasthoudt en verder vergroot, om daarmee te voorkomen dat hij zich door de schok van het verhaal in zichzelf terugtrekt, deelt ze met hem wat haar moeder haar op haar sterfbed vertelde. Dat ze voor de helft broer en zus zijn maar dat Katje dat stil moest houden, tot het geschikte moment aanbrak dat ze dat zou moeten vertellen. En dat dat moment nu waarschijnlijk is aangebroken. Ontzet, steunend op zijn armen, met Katje nog steeds volledig aan zijn lans gestoken, kijkt Jeannot haar sprakeloos aan, zijn ogen opengesperd in één groot ‘Wat !? Waarom!?’

Omdat Katje inmiddels steeds beter in de toekomst kan zien hoeft ze daar niet langer naar te raden, ze beseft nu volledig wat haar moeder voor ogen had. Dankzij hun gezamenlijke levenslust en het samen optrekken zijn zij beiden uitgegroeid tot bijzondere mensen, die het in zich hebben om anderen te helpen, alleen maar door die vreugde over te dragen. Daarnaast voorzag haar moeder waarschijnlijk ook dat Jeannot op een dag dit meisje zou leren kennen en dat hij daarvoor al zijn levenslust maar zeker ook zijn seksuele vaardigheden nodig zou hebben.

Terwijl Katje dit aan Jeannot uitlegt krijgt hij langzaam maar zeker vrede met de situatie en went hij aan het idee dat hij nu vrij is om een keuze voor Leonore te maken. En als hij, in zijn hoofd tot rust gekomen, zijn lans in Katje op en neer begint te bewegen fluistert zij: ‘ga naar haar toe, broertje, ze heeft je nu harder nodig dan ik.’
Pas op dát moment beseft Jeannot dat dit misschien niet meer kan, seks hebben met zijn zusje. Met tranen in zijn ogen trekt hij zich langzaam uit haar terug, waarna hij haar innig kust. Na haastig een tuniek en maillot te hebben aangeschoten vlucht hij bijna de kamer uit, waarna Katje, nog steeds met haar laarsjes aan, zich verdrietig maar toch ook wel opgelucht en met aanvaarding van deze nieuwe werkelijkheid op haar zij rolt en al snel in slaap valt.

Leonore vindt vrede

Als Jeannot op de deur van Leonore’s kamer klopt krijgt hij geen reactie. Even aarzelt hij, maar dan beseft hij dat hij door moet zetten, Katje heeft zich niet voor niks van hem los gemaakt met haar bekentenis. Volgens haar ligt zijn lotsbestemming bij dit meisje, en zelf voelt hij in ieder geval de vurige verliefdheid die hij voor haar opvatte. En dus opent hij zachtjes de deur en als hij vervolgens haar slapende silhouet onder de dekens ziet liggen pakt hij stilletjes een stoel en gaat hij naast haar zitten, alsof hij over haar moet waken.

Later die nacht wordt Jeannot wakker van de zachte stem van Leonore: ‘waarom ben je hier?’ Jeannot moet even bijkomen van de ongemakkelijke houding waarin hij in slaap viel en antwoordt dan: ‘ik was bezorgd om jou. Het gaat niet goed met je, toch?’ Als antwoord begint Leonore meteen weer te snikken en voor Jeannot is er maar één reactie mogelijk, hij gaat gekleed en wel naast haar in haar bed liggen. Daar neemt hij haar in zijn armen en wiegt haar tot ze rustig wordt en uiteindelijk als een gewond diertje met haar rug in de beschermende kom van zijn buik en benen weer in slaap valt.

Vroeg in de morgen ontwaakt Jeannot omdat Leonore haar hand over zijn lichaam laat dwalen. Als ze merkt dat hij wakker is fluistert ze, meer tegen zichzelf dan tegen Jeannot: ‘nog maar een week en we zouden trouwen. Nog maar een week en Antoine zou me tot zijn vrouw maken…’
Net als bij Katje een aantal weken terug heeft Jeannot aan een half woord genoeg, hij begrijpt precies wat Leonore wil. Hij stapt uit bed, kleedt zich uit en als hij terug naast het meisje in bed ligt helpt hij ook haar om haar nachthemd uit te doen. Gelukkig is er al het eerste ochtendlicht en daarin ziet hij haar prachtige lichaam, tenger, witte huid, blonde krulletjes tussen haar benen, ietsje grotere borsten dan Katje en haar gezichtje, bleek, gespannen, haar grote blauwe ogen op hem gericht, haar blonde haren als een halo om haar hoofd gespreid.

In stille aanbidding bekijkt Jeannot het meisje en pas dan dringt goed tot hem door dat hij misschien wel de vrouw heeft gevonden waar hij zijn leven mee wil doorbrengen. Maar eerst wil hij haar in vervoering brengen, waardoor ze hopelijk meer vrede krijgt met haar leven.

Van Katje leerde Jeannot alles wat een meisje fijn vindt.
Allereerst kust hij Leonore op al die plekjes van haar gezicht en lichaam waarvan Jeannot weet dat ze die fijn zal vinden. Haar ogen, haar wangen, het puntje van haar neus, haar lippen, het kuiltje van haar hals, haar decolleté, haar borsten en de roze tepels op de topjes daarvan, haar blanke gladde buik, haar navel, het blonde toefje haar boven haar gleufje, haar slanke lange benen vanaf haar dijen tot haar enkels, haar voeten en iedere teen daarvan.
Dan zoekt hij haar lippen op en hoewel Leonore die in het begin op elkaar houdt lukt het Jeannot langzaam maar zeker om bij haar binnen te komen. Rustig onderzoekt hij met zijn tong haar mond, tegelijk stimulerend dat Leonore ook hém bezoekt met haar tong.

Niet lang daarna opent Jeannot haar benen, maakt hij haar goed nat en schuift hij zich daarna in haar. Stukje bij beetje verdwijnt zijn lans in het meisje, tot hij haar weerstand voelt en inmiddels weet dat hij zich daar doorheen moet duwen.
Op het moment dat hem dat lukt voelt hij aan Leonore dat het wat pijn doet maar ook dat ze hem met haar lichaam gretig tegemoet komt, dat ze hem aanvaardt, dat ze nu misschien ook wel afscheid neemt van Antoine.

Genietend liggen ze eerst alleen maar een tijdje stil tegen elkaar aan, terwijl hun lichamen dankzij Jeannot ’s lans in Leonore’s schede intiem met elkaar verbonden zijn. Bijna als vanzelf beginnen ze na een tijdje gelijk op te bewegen, alsof hun lichamen allang beseffen dat ze bij elkaar horen, alsof ze van nature al weten hoe ze elkaar moeten plezieren. Steeds heftiger bewegen ze aanvankelijk samen op en na een tijdje zelfs tegen elkaar in, hijgend, heftig stotend, elkaar zo diep mogelijk treffend.

Voor Leonore lijkt het een bevrijding te zijn, aanvankelijk kreunt ze ingehouden en zachtjes, maar naarmate haar extase zich ontwikkelt gilt ze het uit, alsof ze al haar oude verdriet op die manier uit haar lichaam wil verwijderen.
Niet veel later bereiken ze samen hun eerste hoogtepunt waarna ze opnieuw in elkaars armen in slaap vallen, moe van de gebroken nacht en de doorstane emoties en verzadigd door hun gezamenlijke lust.

Jeannot en Leonore hebben nog vele weken nodig om elkaar te ontdekken. Maar toch weten ze het beiden al vanaf het moment dat ze elkaar ontmoetten: ze horen bij elkaar en willen bij elkaar blijven.
Leonore’s vader sputtert in het begin nog tegen omdat Jeannot maar een eenvoudige burgerjongen is, maar uiteindelijk vraagt hij de Groothertog van Luxemburg om Jeannot in de adelstand te verheffen. Als dat eenmaal is gebeurd staat niets het jonge koppel meer in de weg om te trouwen en over een tijdje de nieuwe Markies en Markiezin van Beaumont te worden.
En Katje? Katje trekt bij hen in, zij wordt de zieneres en genezeres voor alle mensen van het kasteel maar ook van hen die in de wijde omtrek ervan wonen. Katje weet dat dit niet haar uiteindelijke bestemming is, maar voor nu heeft ze vrede met de situatie. Ze geniet van het geluk van Leonore en Jeannot en ‘voorziet’ dat dat er voor haar uiteindelijk ook zal komen.

Hoe vond je dit sprookje?
X. Zara