Silvie
De dagen voor de Kerst pleeg ik meestal een bezoek aan een van de grootste en mooiste boekhandels van Nederland. In Maastricht. De Dominicaner Kerk is een heerlijke oase van rust en ik kan er uren doorbrengen, kijkend welke boeken er zijn, en af en toe ergens iets lezen. Ik ga er nooit weg zonder een of ander boek mee te nemen. Sinds de vrouwenliteratuur de laatste jaren een nieuwe renaissance doormaken komen ook veel hippere vrouwen winkelen voor een stuk lectuur.
Nauwelijks binnen rook ik direct een zeer zoete parfum. Vraag me niet welke geur het was, maar ik volgde het spoor en kwam uit bij een sectie boeken over management en public relations. Mijn ogen trokken naar de vrouw die op hooggehakte stiletto laarzen het rek zat door te kijken. Ik kon haar gezicht niet goed zien, mede vanwege de grote zonnebril die ze ophad. In een gebouw droeg ze een zonnebril. Ik wilde mijn mond openen om iets te zeggen, en op dat moment draaide ze zich om naar me toe, en mijn aandacht zakte naar beneden, om haar hele entiteit op te nemen. De zwarte leren laarzen hadden een soort suède laag, die liepen tot vlak onder de knie. Vervolgens een stukje spannende knie. Spannend vanwege de kousen die ze aan had, wat meer op een elegant stukje lingerie leek. Het beige lederen jurkje wat ze droeg was om haar taille samengetrokken door een dunne zwarte riempje. Maar de prachtige gewelfde vorm van haar heupen was wel de beschouwing waard. Mijn blik bleef hangen, waarschijnlijk iets te lang, want ik zag hoe ze haar handen wuifde in een poging mijn blik te vangen. Die bracht ze langzaam omhoog, waardoor mijn blik ook omhoog ging.
“En bevalt het je?” vroeg ze brutaal.
“Ik aanschouw een bijzondere dame, welgevormd. Ik kan nog geen verder mening geven” antwoorde ik enigszins overdonderd.
“Waarom niet?”
“Ik heb je nog niet in de ogen aangekeken” vervolgde ik.
“Serieus?”, klonk het wat twijfelachtiger.
Haar handen deden langzaam de bril omhoog, zodat het de ogen vrijgaf. De bril bleef hangen in haar flinke haardos, dat eindigde in een mooie paardenstaart.
“Die paardenstaart laat je tien jaar jonger lijken” vulde ik aan.
“Ja ja” zei ze en hervond haar statige houding.
Natuurlijk herkende ik haar nu, en vroeg me af waar dit heen kon gaan. Mijn ogen volgden de haren, tot langs haar gezicht, haar hals, en haar boezem, voordat ik langzaam vanuit daar omhoog keek en in haar sprankelende ogen keek. Ze tuitte direct haar lippen even, en ik had ineens een haast onbedwingbaar verlangen om die lippen te zoenen. Vermoedelijk besefte ze dat, en ze hief haar hand op.
“En? Genoeg gezien?” weer brutaal vragend.
“Eh… eerlijk gezegd nee. Je ogen zijn uitnodigend, iets wat ik niet verwachtte” vulde ik aan.
“Je glimlach is niet gemeend, en het verstrakt de lijnen rond je kaken. Je verliest de spontaniteit van je aanblik” en zag meteen het effect ervan op haar gezicht.
Inderdaad ontspande ze nu de kaken en kwam er een meer natuurlijke aanblik tevoorschijn. En ik was betoverd door haar ogen, die grijsgroene kegels vol sprankelende lichtjes die ik zag. Ze leken net groene neon golfjes uit te stralen. Haar lippen tuitte ze weer, voorzien van een dun laagje natuurlijke glossy. En ik verbeelde me dat ze met het puntje van haar tong ze nog even bevochtigde en direct roerde en zich iets beneden in mijn Dockers.
“Zo beter?” zei ze hees, en knipoogde.
Ik kuchte omdat ik mijn stem even niet kon vinden. Ik knikte langzaam, haar strak in de ogen aankijkend. Haar onderste lip trilde even, en ik moest me echt fysiek controleren om niet naar voren te stappen en haar hard te zoenen.
“Kan ik een van jullie helpen?” klonk het ineens naast ons, en het moment was verbroken.
“Ja… ik zoek een boek over de liefde” zei ik direct.
Beide vrouwen staarden mij aan.
“U weet wel, … hoe voorkom ik dat op het eerste gezicht verliefd word? Ik wil verdieping en daverend genot” dat laatste zei ik met mijn zwaarste stem, en beide vrouwen huiverden onwillekeurig.
Mijn grijns die volgde probeerde de situatie te verlichten maar terwijl de bibliothecaresse meteen wees naar een andere sectie, zag ik dat Silvie haar ogen neersloeg en een blos verscheen op haar wangen. Ik stap langs haar, en beroerde lichtjes met mijn hand de hare en liep door naar die afdeling die aangewezen was.
Inderdaad stonden er veel boeken over de liefde in al zijn vormen. Al de boeken overkijkend, dwaalde mijn blik ook af en toe om het geheel van dit gebouw in aanschouw nemend. De architectuur van dit pand en de vernieuwde indeling zijn gewoon elke keer weer indrukwekkend en soms ook overweldigend. Ik staarde omhoog en zag vanaf de balustrade boven Silvie naar me kijken. Echt.
Ik vermande me, en stapte die kant op. Boven aangekomen keek ze mij nog steeds aan, en stond ik voor haar.
“Nou. Dus jij zoekt liefde” zei ze zachtjes.
“Ja. Al een tijdje, ik heb het opgespaard” antwoorde ik even zacht terug.
“Opgespaard?” verwonderde ze.
“Ja. Elke keer als ik een mooie vrouw zag, was ik bang om mijn hart te verliezen. Dus stopte ik het gauw weg in mijn kluisje”
“Jouw kluisje?”.
“Ja, een kluisje voor de liefde. Vol met dierbare herinneringen en bijzondere ervaringen en prettige gedachten”.
“Oh.. dat klinkt mooi”
“Totdat het kluisje vol is. Dan wil je er iets bij stoppen, maar dat gaat niet meer”
“Hé, hoe bedoel je?”.
“Liefde is een van de weinige onuitputtelijke bronnen die we hebben als mensen. Het is een voortdurend, vernieuwende energiesoort die ervoor zorgt dat we gemotiveerd zijn om het dagelijkse leven door te komen. Het inspireert mensen om gigantische prestaties te verrichten en boven zichzelf uit te stijgen, zolang ze vol zijn van de liefde ”
Er viel een stilte en ik nam haar weer helemaal op. Het was ongetwijfeld alleen in mijn verbeelding zichtbaar, maar ik meende even dat haar borsten langzaam opzwelden. Het was een heerlijke ervaring om te zien. Het kon ook zijn dat ze gewoon diep adem haalde, maar ja mijn gedachten kozen voor de andere mening. Ik stak mijn hand naar uit, en pakte de hare. Zonder verder na te denken bracht ik die naar mijn gezicht, en kuste zachtjes haar bovenkant en vervolgens haar onderkant van de hand. Haar ogen schoten verder open, en namen mij nu voor het heerst op.
“Waarom kus je beide handen?”.
“Ha… we zijn hier in een kerk. Ik wilde ze allebei zegenen”.
Ze gniffelde heerlijk moet ik zeggen. Ze had een van de zeven zegeningen zag ik, kuiltjes in haar wangen als ze lachte. Samen met de ondeugende blik in haar ogen werd het voor mij steeds warmer in mijn kleding.
“Sterker nog, ik wilde voelen of je een zachte of hardere benadering wilde hebben”.
Haar ogen schoten weer omhoog en ze opende haar mond om iets te zeggen maar ik was haar voor.
“Laten we een kopje koffie drinken ergens, dan kunnen we de definities verder uitwerken”
Ze knipperde met haar ogen, wat een heel bijzonder effect op mij had. Tenslotte kreeg ze een warme glimlach op haar gezicht. Ze deed haar zonnebril weer naar beneden en trok haar hand los van me.
“Kom” beval ze, en ik volgde haar als een hondje de deur uit van deze boekwinkel.
Ze liep een anderhalf pas voor me, en ik hield mijn afstand. Het verbaasde me als eerste dat ze helemaal alleen was. Iemand van haar standing zou toch minstens een beveiliger in de buurt moeten hebben. Of die was er wel, maar ik zag hem/haar niet. Ze liep richting het Vrijthof, en draaide tenslotte een café in. Ze liep door naar zover mogelijk achterin en ging zitten bij een bankje met tafel.
Ik nam tegenover haar plaats en bestelde twee koffie bij de meegelopen serveerster. Silvie zei niets, maar knikte ter goedkeuring.
“Dus…” zei ze nadat ze zich had genesteld op haar plek, daarbij twee kussens gebruikend om goed te zitten.
“Nou…” antwoorde ik, en keek haar vol lust aan. Ik voelde op de een of andere manier aan, dat het een middag vol mogelijkheden was. Welke dat allemaal inhield had ik geen idee van. Ik kon alleen maar hopen en mijn gedachten negerend, keek ik haar alleen maar vol interesse aan.
“Je kust dus de hand van een onbekende vrouw om te kijken wat er in het verschiet ligt” zei ze.
“Mwah, ik kus alleen de hand van een dame waarvan ik hoop dat ze mij tijd gunt. Alles wat volgt is meegenomen” gaf ik aan.
“Haar ogen…”zei ze mij aankijkend.
“Ja. Ik kan helemaal verdwijnen als ik in groen ogen kijk, of het nu zee groen, neon groen of groen-grijs is, zoals de mijne” vulde ik aan.
“Neon groen?”
“Ja… zoals je nu uitstraalt. Die kleine golfjes van neon groen… geen idee waarom je dat doet!”
“Ha,.. jij hebt ondeugende ogen” zei ze nu, en staarde naar mijn ogen.
“Ondeugend ? Mmm… ja, dat kan ik wel zijn voor je, ondeugend…” mompelde ik halfzacht tegen mezelf.
Of ze mij nu hoorde of niet, ik zag haar wangetjes weer ietsjes rozer worden dan ze waren.
“Wat brengt jou naar Maastricht ? ” vroeg ik nu nieuwsgierig.
“Ik was op de terugweg uit Luxemburg, naar mijn huis in Amsterdam, en wilde even wat winkelen” zei ze.
“Aha,.. dus het is volledig puur toeval dat jouw schoonheid mijn saai leventje opfleurt”
“Saai leventje ? Je ziet er niet zo saai uit…” zei ze nu wat zachter.
De reden hiervoor was de serveerster die twee grote mokken koffie bracht. Direct rekende ik ze af, daarmee allerlei opties open latend.
Ze kon ervoor kiezen om de volgende ronde te betalen. Ze kon ervoor kiezen om weg te gaan. Of ze kon blijven en mij nog meer laten betalen, ze had alle troeven in de hand. Ik speelde het spel zo, de keuze aan de dame latend, afwachtend wat ze doen. Het spannendst is meestal om en om iets voor elkaar doen, dat is mijn mening. Elkaar verrassen, elkaar trakteren…
Helaas is de realiteit dat 99 procent van de Nederlandse vrouwen je gewoon laat betalen. Of van je profiteren. Zelden doen ze je iets retour, dus de reden van mijn vrolijk en vrij gezellig leven was dat ik gewoon genoot, en graag een spel speelde. De speler varieerde dan elke keer weer. En nu dan een van de mooiste vrouwen van Nederland die tegenover mij zat. Uit mijn hoofd dacht ik dat ze tussen relaties in zat, dus was alles fair game wat mij betreft.
“Niet alles wat je ziet is echt” zei ik.
“Er is de werkelijkheid, en datgene wat anderen zien, en daar een mening over geven” vulde ik aan .
“Zoals ?” keek ze me vragend aan.
“Mooie dame, alsof je niet weet wat ik bedoel. Jij staat met je gezicht in de society-bladen en bent onderwerp van ontelbare roddels”
Ze knikte bedroefd, en ik zag dat ze langs me heen keek. Ik nam een slok van de heerlijke koffie, en zag haar hetzelfde doen.
“Als ik niet beter wist, dat zou er ergens weer een paparazzi zitten die nu een foto maakt, of net gemaakt heeft, en dit weer doorverkoopt aan de media, ik zie de kop al voor me” verzuchtte ik.
“Welke kop zouden ze neerzetten” ze keek me amusant aan.
“Mm.. afhankelijk van de scherpte van de foto” en ik pakte weer haar hand zachtjes beet.
“Silvie gaat vreemd of Silvie heeft een nieuwe man” voegde ik toe.
Ik gaf haar een zacht kneepje en ze sloot haar ogen, alsof het voor zich wilde visualiseren.
“Is Silvie stout geweest?” zei ze zachtjes. Ze prevelde wat woordjes die ik niet verstond.
“Huh, wat bedoel je?” zei ik voordat ik me realiseerde wat ze nu eigenlijk bedoelde.
“Dank je voor de koffie” zei ze, en keek me nogmaals aan. Ze begon haar spullen te pakken.
“Oh… wacht even juffie” zei ik nu.
“Wát?” ze keek me half boos, half vragend aan.
“Wij zijn nog niet klaar. We zijn nog steeds aan het onderhandelen” verwoorde ik.
“Onderhandelen?” die vragende blik telkens op haar gezicht verried een bepaalde onzekerheid.
“Jazeker, juffie. Ga zitten” zei ik iets dwingender.
“Zoals ik zei dank je voor de koffie, maar ik moet gaan” ze stond op en wilde weglopen, maar snel greep ik haar bij de pols beet.
Zodra ze die terugtrok, gaf ik er een ruk aan, haar uit balans brengend. Met een licht tikje van mijn knie tegen haar been, zakte ze opzij weg, en met een ferme zwaai greep mijn andere hand haar schouder en duwde ik haar terug op de plek die ze net had vrijgegeven.
“Zit” zei ik nu vrij fors.
Haar ogen waren groot en open en keken me aan.
“Nou even goed luisteren juffie” ik vond het woordje lekker klinken voor haar.
Op zijn Randstadse straattaal maar, dacht ik beschaamd. Het is niet mijn stijl om zo erg direct een dame aan te spreken, maar ik had een half vermoeden hoe de rest van mijn avond eruit ging zien. Nu was het kijken of ze mee ging spelen of dat ik over een paar uur achter tralies op een politiebureau zat.
“Zoals ik zei waren we nog in gesprek. Het is niet beleefd voor een dame om zomaar weg te lopen, na een … halve kop koffie” haar kopje bekijkend.
“Als de koffie niet goed is, dan zeg je dat tegen mij, en regel ik betere koffie” instrueerde ik haar.
“Als er iets niet loopt zoals je het wil, dan vertel je het mij. Ik kijk dan wat ik kan doen om jouw leventje vrolijker te maken. Of ondeugender, spannender… ” voegde ik nog toe, kijkend in die grijs groene ogen van haar.
“Ondeugender…” fluisterde ze, worstelend met gedachten.
“Maar hoe? Elke minuut word ik gevolgd” zei ze verslagen.
“Ha, dat dacht jij. Ik weet wel een oplossing, maar ik weet niet of je dat aandurft. Hoever ben je bereid te gaan?”
“Ik heb er alles voor over om een dag volledig onbekend te zijn” biechtte ze op.
“Onbekend? Met jouw gezicht en figuur ?” schamperde ik. De opdracht leek me haast onmogelijk voordat ik ineens een helder inzicht kreeg.
“Je weet toch dat Maastricht de hoofdstad van het carnaval is? Je hebt hier een fantastische aantal winkels bij elkaar die je elk gewenst kostuum kunnen plaatsen, je kunnen vermommen, beter dan wat ze daar in Hilversum proberen”
“Jij denkt dat ik hier incognito rond kan lopen, zodra ik een ander pak aantrek?” het sceptische droop van haar antwoord.
“Jazeker. Sterker nog, ik denk dat we jou kunnen laten ‘verdwijnen’ als dat nodig is. Maar dat hangt af van hoe jij je leven hebt ingericht?”
Ik nam nu iets aan, wat ik hoopte om bevestigd te zien, maar vermoedde dat het antwoord simpel was.
“Dat gaat niet, ik heb verplichtingen voor RTL en andere bedrijven” zei ze.
“Kun je eigenlijk wel gemist worden voor een week of zo? Ik heb sterk de indruk dat je meer geleefd word, dan dat je leeft” vroeg ik.
Zwijgend keek ze me aan, en haar ogen gingen van links naar rechts, ze nam tenslotte weer een teug van haar koffie, en haar gezicht vertoonde allerlei emoties. Ze vertelde me ongezien een heel verhaal.
“Waarom kijk je zo intens naar me?” vroeg ze gelaten.
“Omdat ik nu voor het eerst de echte Silvie zie” fluisterde ik zachtjes, de omgeving indachtig.
Er waren de afgelopen drie minuten twee andere paartjes in onze buurt komen zitten achterin het café terwijl er voor nog ruimte genoeg was. Ze deed direct haar bril weer op, zichzelf een beetje onherkenbaar makend. Die zonnebril was best groot, een beetje retro met de grote glazen, wat vroeger de oude Hollywood Diva’s droegen. Ze was ook wel een beetje een diva bedacht ik, maar dat kon ook door je dagelijkse omgeving opgedrongen worden. Het lichtspel van de café ruimte, gaf een mooie gloed en haar wangen en mond spraken een verhaal over de vrouw voor me die een soort metamorfose onderging.
“Shit… ” verzuchtte ze tenslotte.
Ik hield mijn mond en staarde naar haar. Haar schouders bewogen lichtjes alsof iets wilde weg schudden. Ze pakte haar mobieltje op en begon te toetsen. Een piepje gaf aan dat ze een bericht terug kreeg. Dat duurde een paar minuten, met meer piepjes. Ondertussen dronk ik mijn koffie op, en keek rond in het café. De twee paartjes toonden bijzondere interesse voor onze hoek, en ik meende zelfs dat een met een mobieltje foto’s aan het maken was. Misschien zelfs wel een filmpje aan het maken was. Ik stond op, en ging naar het toilet, mezelf even opfrissend. Toen ik terugkwam was ze verdwenen. Wát?
Op de tafel lag een klein briefje zag ik nu, half onder mijn kopje geschoven. Ik ging weer zitten en keek naar het briefje. Als ik het zou oppakken om te lezen, zouden de twee paartjes ongetwijfeld zeer veel interesse tonen. Ik besloot om een geintje uit te halen. De serveerster wenkte ik, om nog een kop koffie te bestellen. Ze gaf haar notitie blokje toen ik er om vroeg en schreef snel een gevatte boodschap : “VANAVOND 18.00uur Hotel Les Charmes” en verving het papiertje onder mijn kop koffie.
Daarna gaf ik het notitieblokje terug, dit afschermend voor de kijkende paartjes. Nu pas pakte ik het briefje weg, en er stond alleen een telefoon nummer op. Ik stak het achteloos in mijn broekzak. Ik rekende af bij de kassa aan de voorzijde en wandelde de stad weer in. Een beetje teleurgesteld, want ik had natuurlijk op meer gehoopt toen ik haar ontmoette. Maar ja, welke man niet?
Drie dagen later toen ik mijn was deed, kwam ik het briefje weer tegen, vergeten in de tussentijd. Ik voerde het nummer in mijn mobieltje. En bedacht meteen welke tekst ik er aan zou toevoegen, en vulde maar Engeltje in. Ik ging over tot de orde van de dag en mijn directe aandacht ging weer naar andere zaken.
Pas een week later herinnerde ik me weer dat ik haar nummer had, toen ik naar een optreden keek op de Duitse TV zender RTL. De prachtige galajurk deed haar figuur fantastisch uitkomen. Spontaan voelde ik dat mijn jongeheer zich roerde. Ja, inderdaad, hoeveel was mijn kans bij haar? Al mijmerend nam ik de hele situatie van de ontmoeting tot en met het nuttigen van het kopje koffie nog een keer door. De vraag was of ze zou reageren als ik haar zou SMS-en. (Er was nog geen Whatsapp)
Buiten regende het, en ik had niets te doen op het moment, dus waarom niet de sprong wagen?
“Zo… voel je je nog gezegend?”
“Wie is dit?”
“Je kop koffie in Maastricht”
“Hi… je hebt wel lef”
“En ik weet niet of dit nummer klopt”
“Hoe bedoel je?”
“Misschien ben jij de serveerster die een grap uithaalt?”
“Ben ik dan interessant genoeg?”
Nu twijfelde ik echt even, bedenkend in hoeverre ik zou kunnen gaan, zonder mezelf of Silvie te beschadigen. Als er iemand een geintje wilde uithalen, bijvoorbeeld een boulevard blad die dacht hiermee een betere oplage te krijgen bijvoorbeeld. En ik verplaatste me in haar situatie. Zij werd natuurlijk op haar beurt ook lastig gevallen met allerlei idioten die aan haar nummer waren gekomen.
“Wacht. Ik stuur een foto. Ik verwacht van jou hetzelfde”
“…”
Wat betekende wist ik niet, maar ik zocht snel een leuke foto van mezelf op, en stuurde die naar haar.
Tien lange minuten passeerden en ik ging maar een kop thee zetten, en zette de televisie uit en de radio aan. Ik luister bijna altijd naar Radio 4 vanwege de rustieke klassieke muziek. Zodra er weer kerkelijke muziek was, schakelde ik weg, maar mooie concerten van oude meesters was altijd prachtig om als achtergrond muziek te hebben. Er lag nog een thriller boek van een bekende Amerikaanse schrijver waar ik indook, voordat mijn gedachten weer onderbroken werden door de piep.
En het was echt – de piep – want er verscheen een prachtige foto van haar in beeld in een bijzondere zwarte Galajurk.
Het duurde even voordat er een tweede foto volgde en die benam me een beetje de adem, ze stond iets voorover gebogen, en keek over haar schouder met een zeer intense blik, en je zag dat het grootste gedeelte van haar rug ontbloot was. Haar weelderige haardos was in een paardenstaartje gebonden, maar vooral de getuite lippen lieten niets aan de verbeelding over. Ik proefde met mijn tong mijn eigen lippen, shit… dit was een hele hete foto, ook al was ze nog volledig gekleed. Het was de suggesties van zoveel meer dat het bijzonder maakte.
“O jeetje” zond ik terug.
“?”
“Kreeg pardoes een ongelukje na het kijken van die tweede foto”.
“- 🙂 ”
“Spannend, maar nog niet ondeugend genoeg…” was mijn laatste bericht.
Vervolgens gebeurde er niets meer. Die foto bekeek ik nog wel eens, maar aangezien ik niets wilde forceren, stuurde ik geen bedeltekst voor meer foto’s of andere zaken. Ze wist dat ik van ondeugende zaken hield, en het was aan haar om daar weer vorm aan te geven. Weken gingen er voorbij, en het was midden oktober. Mijn werk vroeg om een rust periode, en ik bekeek wat vakantie locaties om een week door te brengen. Iets waar het zonnig was, warm, en er gezwommen kon worden. De keuze voor die periode is eigenlijk niet zo groot, en erheen vliegen zou uren in beslag nemen.
Met frisse moed, stond ik de ochtend na de vlucht naar mijn tijdelijk vakantieverblijf vol goede moed op, en begon aan een lange wandeling door de omgeving. Zodra ik aankom ga ik altijd direct op zoek naar de lokale winkels, supermarkt enzovoorts om mijzelf te oriënteren. Tegen lunchtijd zakte ik neer bij een klein cafétje en genoot van de lokale lekkernijen. Terug op mijn hotelkamer douchte ik en pakte een welverdiend dutje. Bij het volgende heldere moment dat ik wakker werd, zag ik de zon net ondergaan. Ik kleedde me vlot aan en begon aan het kuieren over de boulevards waar allerlei restaurantjes waren.
Ik ging zitten en genoot van een uitstekend visgerecht en mijmerde na over de afgelopen zomer. En herinnerde me ineens dat ik nog wat plezier te goed had van een bekende jongedame. De omgeving was uitstekend, en na het afrekenen liet ik een foto maken van mij, het restaurant en de mooie achtergrond. Die foto stuurde ik door naar haar telefoon nummer. Als tekst stuurde ik mee dat ik haar mistte, en dat hier allerlei avonturen waren te beleven. Daarna liep ik de boulevard verder af en genoot van alle mensen die een groepjes, paartjes of in een door een gids geleide groep voorbij kwamen.
Toen ik ’s -ochtend met een lichte kater wakker werd, duurde het even voor ik me goed georiënteerd had, waar ik was. Een dubbele piep weerklonk, en ik keek met een houten hoofd naar het display. Twaalf berichten in de wachtrij. Een voor een las ik snel door, en de een aantal waren van familie over de gebruikelijke zaken. Er zaten er twee bij die ik herleidde tot haar, mijn Engeltje.
De eerste was kort.
“Ok, ik kom eraan”
Wat dat ook mogen betekenen.
Het tweede bericht was wat langer en uitgebreider, en vooraf gegaan door een foto van haar in een bikini.
“Dit neem ik mee, en ik wil genieten. Ik heb geen reservering gemaakt en breng mijn tijd door met jou. Ik geef je mijn vluchtnummer”
En erna volgden inderdaad de details van haar vlucht. Mijn ogen werden groot en snel pakte ik mijn laptop om te kijken wanneer ze zou arriveren.
Dat bleek over een half uur al te zijn. Shit.
Bij de informatiebalie beneden vroeg ik het juiste adres van mijn hotel op, en stuurde de SMS naar haar, met de instructie zich om te kleden op het vliegveld nadat ze het toestel had verlaten, en dat ze na haar bagage te hebben opgehaald, de taxi naar het volgende adres moest nemen. Ik overlegde met de portier beneden en vroeg of ze een ruimere suite hadden, voor een bekende persoon uit Nederland. Hij grijnsde en zei dat er nooit bekende personen in dit hotel verbleven. Ik rende naar buiten, richting de dichtstbijzijnde kiosk en keek snel door de bladen heen. Ik vond een Story en nam het blad, en jawel ze stond erin. Ik rende weer terug, naar het hotel. De portier keek naar me, en ik wees naar de vrouw op de foto. Ik zei tegen hem, dat deze dame dadelijk zou komen, en dat ze naar mijn kamer gebracht moest worden. En dat ik een ontbijt wilde hebben. Dat begreep hij.
Ik zweette als een otter ondertussen door de twee sprints, en begaf me terug naar de kamer om te douchen. Tijdens het wassen van mijn haar, om ook nog het nachtzweet eruit te werken hoorde ik inderdaad geluiden uit de kamer komen. Blij dat mijn ontbijtje er was, deed ik snel uitspoelen, en droogde me af. Ik trok een handdoek om mijn lendenen en liep de kamer in,…
Silvie stond in al haar pracht en praal pontificaal in het midden van de kamer, en was voorover gebogen en dronk mijn jus d’orange. Direct voelde ik mijn handdoek beneden bollen, door de heftige lichamelijk reactie op haar aanwezigheid. Ze hoorde me en keek om, en de blik in haar ogen, het doorslikken van de jus, en de glimlach die volgde waren genoeg om het vijfde lid volledig paraat te krijgen. Haar ogen gingen over mijn lichaam en bleven rusten op de uitbolling.
“Doe ik dat?” haar stem klonk wat omfloerst.
“Je hebt geen idee wat je me aandoet”.
“Jeetje zeg. Had je dat niet eerder kunnen zeggen” zei ze gelaten.
“Nou… jij wilde ondeugend, en ik wachtte af. Ik had je al verteld van mijn ongelukje. Je hebt daar niet meer op gereageerd”.
“Oh..oh… ja ik herinner me iets wat je zei. Wat bedoelde je met eh… ongelukje?” haar wangetjes bloosden.
“Nou, eh” en keek naar beneden.
Ze kleurde nog verder rood, en ik stapte op haar toe. Voor ik van gedachten ging veranderen en ik mijn kans zou missen, deed ik direct het enige waar ik nu aan dacht. Ik greep haar beet bij de schouder, gaf haar een omhelzing, waar ze verbaasd van opkeek. En vervolgens leunde ik met mijn hoofd naar haar toe, en zoende haar met alle hartstocht die ik op dat moment door me heen voelde gieren.
De volgende momenten waren een kort gevecht met elkaars handen en armen, voordat we een comfortabele houding vonden om elkaar te kunnen blijven zoenen. De kussen waren soms kort, soms lang, en wel steeds meer geladen. We gingen over naar diepe lange tongzoenen, nog allebei staand in de kamer. Omdat we nu tegen elkaar aan stonden, viel mijn handdoek nu op de grond, waarbij andere delen van mijn lichaam nu contact met haar maakten. Ik voelde haar intensiteit toenemen, en trok de sherpa die ze aanhad over haar bikini weg, en we begonnen elkaar te strelen. Mijn handen zwermden over haar lichaam. Op het moment dat ik haar billen bevoelde, en ze zachtjes kneedde kon ik het niet nalaten even te knijpen.
“Oh…” verzuchtte ze.
We haalden allebei even diep adem, om dat even bij te laten komen. Onze harten klopten als gekken, dat voelde ik tegen mijn borst duidelijk.
Ik draaide ons beiden en manoeuvreerde haar richting het bed. Zodra ze met haar benen contact maakte, zakte ik door mijn knieën. Haar ogen keken me vol verlangen aan, en ik wilde haar zo graag liefhebben. Tegelijkertijd wist ik ook dat ik niet te hard van stapel moest lopen. Mijn maag knorde, maar ik negeerde het. Ik likte zachtjes haar buik, en daalde af van haar navel, met kleine likjes naar lagere delen. Ik trok haar broekje langzaam naar beneden, tot ze eruit kon stappen. Ik werd niet teleurgesteld en kon nu vrij likken tussen haar lipjes, en deed dat met overgave. Ze kreunde zachtjes.
Met mijn handen masseerde ik haar billen en voelde haar trillen van genot. Haar benen begaven het, en ze viel achterover op bed. Ik volgde haar lichaam, blijvend likkend, en trok haar benen over mijn schouders. Ze kreunde harder tot ze even verkrampte en volledig met haar lichaam sudderde. Met een paar flinke ademhalingen hielp ik mezelf om wat verder zuurstof toe te voeren aan mijn hersens. Feilloos registreerde ik de zoete geuren waarmee ze omgeven was. Ik stak mijn tong nu verder uit, en duwde hem tussen de lippen door, haar vaginale wanden voelend. Ze gooide haar benen even in de lucht, en gaf een klein kreetje van genot.
“Ik heet Peter trouwens” zei ik tussen wat likken door.
“Oh Peter… wat doe je me aan?” zuchtte ze.
Nu ze een beetje opgewarmd was, begon ik haar over hele lichaam te kussen, en zachtjes te masseren. Soms beet ik even in de huid, vooral bij de gebieden die wat erotischer zijn. Haar tepels bijvoorbeeld ontlokten bemoedigende geluiden, toen ik na wat likken en zuigen er ineens in beet. Haar ademhaling was nu voortdurend versneld en haar ogen waren regelmatig troebel. Ik genoot hiervan, niets is mooier dan een vrouw die wazig naar je kijkt omdat je haar helemaal vol genot hebt opgeladen. Ook mijn kleine onderdaan klopte nu in afwachting van een komende ontlading, en ik was net zo opgewonden als haar vermoedde ik.
“Péter!” hijgde ze, en greep mijn hoofd beet.
We zoenden vol en lang. Ze trok me op het bed en duwde me op mijn rug. Nu klom ze om mijn buik, nog steeds me kussend. Langzaam daalde ze af, met allerlei kusjes, net zoals ik bij haar had gedaan. Het duurde niet lang of ze likte aan mijn leuter die trillend aangaf dat ik erg dicht bij een volledige ontlading zat. Ze had nu ook een wat duivelse glimlach op haar gezicht toen ze me aankeek, waarna ze weer likte.
“Silvie … ik ga zo komen als je zo doorgaat” gaf ik mijn nood aan.
Haar grijns, leek op die van een kat die weet dat hij de muis gaat verslinden, maar nog meer genoegen schenkt in de kleine speeltijd die er is voordat ze toehapt. Ze hapte hem een stuk naar binnen en beet zachtjes, wat bij meteen een kreetje van schrik ontlokte
“Silvié!”
Ze tuitte haar lippen en keek met haar grote ogen naar me op. Toen deed ze iets met haar tong en kon ik me niet meer inhouden.
“Ahhh” gromde ik diep van binnen en voelde mijn lichaam verstrakken en mijn lid pulserend.
Heet zaad spoot door de leidingen naar buiten, erupterend in haar mond. Ze hield alles gesloten en zoog hard. Haar hand was strak om de basis en pompte meedogenloos, en ik werd licht in mijn hoofd. Oh wow…
Haar ogen hadden een triomfantelijke blik, en ze slikte en likte haar lippen schoon, daarna likte ze mijn penis ook helemaal schoon voordat ze op me kroop en in mijn armen en schouder nestelde. We hijgden allebei een beetje en genoten van elkaars lichaam. En vielen in een dutje.
Ik werd wakker toe ze zich bewoog en het bed verliet. Als eerste zette ze haar koffer naast de mijne neer, deed hem open en pakte en tasje en verdween in de badkamer. Ik schudde mijn hoofd, en stortte me op het inmiddels koude ontbijt. Het andere ontbijtje wat ik has was niet te versmaden geweest.
Neuriënd kwam ze met een heerlijke glimlach de badkamer uit. Ik kuste haar meteen weer, en streelde de paar natte haren in haar gezicht aan de kant. Ze lachte schalks en ik liep de badkamer in om weer even snel te douchen. Toen ik terug kwam in de kamer lag ze poedelnaakt, en volledig uitgestrekt op mijn bed te kijken. Ik trok mijn ondergoed aan, en keek naar haar voordat ik me naast haar vleide. Ze gaf me mijn telefoon en ik keek en zag dat ik een telefoontje had gemist. Ik haalde hem van het slot af, en keek, het was mijn zus die gebeld had. Daarop keek in de SMS-jes na, en zag een bericht dat vroeg om terug te bellen. Ondertussen deed zij hetzelfde met haar telefoon. En kreeg ik een SMS-je binnen.
“Nog zin?” was het ondubbelzinnige verzoek.
Ik grijnsde en liet haar op mijn telefoon kijken. Meteen schoot ze in de lach.
“Je hebt mij Engeltje genoemd?”
“Ja, voor mij ben je een godsgeschenk. Een oude man zoals ik die een super mooie vrouw mag entertainen… jazeker ben jij een Engeltje”
Een heerlijke zoen was de beloning. We begonnen te praten, en ze begon direct over de verrassende uitnodiging. Daarna bekende ze, dat ze sinds kort in een soort relatie zat, maar nog niet wist waar het heen ging. De kans om even ondeugend te zijn, voordat ze zich helemaal ging vastleggen riep in haar heerlijke emoties op, en ze had besloten om daar nog even aan toe te geven. Met geen woord had ze het over haar ex-gezinnetje, haar kind en andere zaken die op de achtergrond speelden. Ik wilde er ook niet te diep op ingaan. We kusten af en toe tussen door, voordat ik vroeg hoe de vlucht was gegaan. Ze vertelde dat ze minstens drie paparazzi in het vliegtuig zag zitten, en wist niet hoe of wat ze ermee aan moest.
“Ha, ik sluit je hier gewoon in deze kamer op! Jij bent mijn prinsesje deze dagen en ik hou je gevangen en doe verschrikkelijke dingen met je!” mijn enthousiasme vond ze aanstekelijk. Ze tuitte haar lippen en hield er een vinger bij.
“Oh nee,.. en welke stoute dingen ga je met me doen?!” klonk heel onschuldig en super hees.
Mijn lid groeide direct weer hard, wakker wordend uit een soort sluimerende toestand. Ze zag het gebeuren en begon met hese stem allerlei suggesties te doen, waardoor mijn gedachten krioelden met allerlei beelden van de situaties die ze beschreef. Wouw, wat had zij een heerlijk verbeeldingsvermogen! Ik zoende haar, om haar te onderbreken en kroop onder haar op mijn rug. Als haast vanzelf kroop ze op me, en speelde even met mijn lid voordat ze die in haar leidde.
Ze was erg nat, en ongelooflijk warm, haast heet van binnen. Mijn hele lichaam vibreerde van de spanning. Dit was de eerste keer dat we gekoppeld waren en ik hield me bijna stil, volledig dit moment in me opnemend. Hier kon ik nog jaren over dromen, maar me nu realiserend dat het echte bewaarheid was. Langzaam bewoog ze heen en weer, en we bouwden op tot een ritmisch tempo. Haar ogen keken me vol verlangen aan, en ik keek net zo vol hartstocht terug naar haar.
“Oh Peter” kreunde ze, toen ik mijn hand van haar heupen haalde, en zachtjes de bovenkant van haar spleetje begon te masseren.
Na nog geen twee minuten voelde ik haar orgasme komen, ze kneep haar spieren dicht, gaf een kreetje en liet zich voorover vallen op mijn borst. In een reflex stootte ik hard omhoog in haar bekken, en hield haar zo vast. Ze trilde voor een paar seconden, verstrakte nogmaals.
Ik voelde ineens een druppel en keek op en zag een nieuwe traan langs haar wang glijden voordat die weer op mijn borst viel. De volgende druppel kuste ik weg, en ik klemde haar even vast in mijn armen, voordat ik haar hoofd begon te strelen.
En zachtjes met mijn heupen draaide, mijn lid hard houdend. Op het moment dat er weer kreuntje uit haar mond kwam, zette ik me af op bed, en draaide ons beiden om. Ik trok ons beiden naar het uiteinde van het bed, en gleed ervan af, tot mijn voeten de grond vonden. Stevig greep ik haar bij de heupen beet, en begon weer de liefdesdans, nu met meer kracht in haar duwend. Ze vond het allemaal best zag ik en haar mond zakte iets open, en bij elke stoot gaf ze een zacht kreuntje. Ik voelde mijn onderrug zich meer inspannen en begon het tempo en de kracht te verhogen.
Het onmiskenbare geluid van twee lichamen die bezig waren begon andere geluiden te overstemmen. Ik focuste me volledig op haar ogen voor me en ramde nu zo hard als ik kan mijn verlossing zoekend. Haar ogen pulseerden weer die neon kleurtjes in haar groengrijze ogen, en dat ging gelijk met de hartslag die door me heen klopte als met het stootten van mijn onderlichaam. Hoe lang ik dit volhield? Geen idee. Naar mijn gevoel uren, in werkelijkheid misschien vijf minuten voordat ik weer klaarkwam, hard en haar vol spoot met mijn babymakers. O ja, ik wilde zeker met haar een baby maken, maar ik wist ook dat die mogelijkheid er niet meer was.
Maar ze was zo levend, zo sprankelend, zo mooi, en ik genoot van elke seconde dat ik bij haar was.
Nadat ik uitgeraasd was, liet ik meer voorover vallen en kropen we weer op het bed, elkaar in ogen aankijkend en onze handen verstrengeld. En zo viel ik weer in slaap.
Een bel maakte me wakker en ik stond groggy op. Silvie sloeg haar ogen weer dicht toen ze zag dat ik was opgestaan. Het was iets frisser in de kamer merkte ik. Snel dekte ik haar af met een laken, en deed mijn shorts aan. Ik opende de deur, waar het gebel vandaan kwam, en zag een ober staan. Hij gebaarde en nam de kleine roltafel met de ontbijt restanten mee. Ik informeerde of er ook lunch beschikbaar was, en hij schudde zijn hoofd. Ik knikte en sloot de deur achter hem. Toen ik omkeek was het silhouet van Silvie in mijn bed een prachtige vorm. Ik pakte mijn mobiel en maakte een prachtige foto van haar, maar haar gezicht was niet zichtbaar.
Ik kroop onder het laken bij haar, en liet mijn vingers over haar vormen glijden, goedkeurende geluidjes ontvangend. Ze draaide haar gezicht naar me toe en haar ogen waren zacht, en op een of andere manier content. Ze maakte een soort spinnend geluidje, je weet wel, als een kat op je schoot zit en haar goedkeuring laat blijken. We leunden op elkaar, en ik kuste haar weer. Ik kon geen genoeg krijgen van die zachte lippen van haar. Ze kirde en toen hoorde ik ineens simultaan onze beide magen rommelen.
“We moeten eten als we energie willen overhouden om elkaar weer te verwennen” zei ik zachtjes, en beet in haar schouders.
Ze knikte en stond op, en slenterde heupwiegend naar de badkamer. Was dat nou een uitnodiging?
Ik besloot om mijn zus te bellen naar aanleiding van het SMS-bericht. Het bleek dat er iemand in de familie was overleden, en of ik de volgende zondag aanwezig kon zijn bij de kerkdienst. Dat kon ik, als ik de zaterdagvlucht terug nam. Dat gaf me nog vijf dagen met mijn nieuwe minnares.
Ik sprong uit bed, en dook naar de badkamer toe, om een wachtende en verlangende vrouw onder de douche aan te treffen. We zeepten elkaar in, en van het een kwam het ander. We vreeën zachtjes en ongehaast, er allebei voor zorgend dat we weer een hoogtepunt beleefden. Daarna kwamen we de douche uit, en klaagde ik dat mijn huid helemaal verschrompeld was, terwijl zij leek op Aphrodite met haar huid.
Ze lachte en gaf me speels een tik op de billen. We kleedden ons aan, en verlieten het hotel op jacht naar voedsel. De rest van de dagen brachten we door in een roze wolk voordat we zaterdag de vlucht terug namen. Zodra we op Schiphol uit elkaar gingen wist ik ook dat dit de laatste keer zou zijn dat we elkaar zagen. We hadden allebei een soort tevredenheidsgevoel dat ontstond naarmate we elkaar verder leerden kennen. Allebei wisten we dat er geen levenslange relatie in zat, vanwege de verschillen in onze omgevingen. Maar we genoten intens van elkaar. Na haar zoen ten afscheid, kneep ik haar nog even in de billen, om zeker te weten dat ik niet droomde. Zij op haar beurt deed hetzelfde voordat we elkaar loslieten en allebei een verschillende trein namen.
Die zondagochtend erop besloot ik dit verhaal maar even op te schrijven, wetende dat ik deze ervaring nooit meer mocht vergeten. Nu dit herlezend, en corrigerend besef ik wat een gelukkige vent ik was, en wat ik heb weggeven. Nooit heeft het de Nationale Pers gehaald en daar ben ik intens blij om. We koesteren allebei een diepe genegenheid voor elkaar, en soms, heel soms stuur ik nog eens een SMS-je. Maar mijn Engeltje reageert niet (meer?), haar nummer zal of gewijzigd zijn, of haar nieuwe relatie staat geen ondeugendheid meer toe. Het was in ieder geval bijzonder, en hele heerlijke herinnering.
Zomer van….
Peter.