Het Boekenbal (6)

In de donkere nacht kon je de sterren goed zien, hier en daar wel wat minder door de uitbundige feestverlichting, maar hier in het noorden van het eiland viel dat best mee. Zodra we bij het huis kwamen zag ik hoe drie dames en de onstuimige Karlijn me al op stonden te wachten. Op het moment dat ik uit wilde stappen voelde ik een hand op mijn bovenbeen. Zachtjes strelend dat wel. “Peter, ik weet dat ik geen aanspraak kan maken op jouw vrije tijd, maar denk je aan me?”. Ik lachte geil en ondeugend terug. “Ja denken doe ik zeker hier”. Ze wist even niet hoe ze daar op moest reageren. We konden gelijk aanschuiven bij een avond maaltijd. Ik friste me daarna op in de kleine badkamer, er voor wakend dat niemand me daar verraste. Daarna ging ik terug naar de kleine Healing Cirkel en maakte een klein vuurtje aan. Ik liet me daarna achterover vallen in het gras en de dekens. Met het vuurtje bij mijn voeten keek ik weids de wereld in en aanschouwde het heelal. “En al tot enige bezinning gekomen Petertje ?”. Een zwoele stem vleide zich naast me neer, en toen ik opkeek zag ik ook de andere dames om ons heen plaats nemen. “Lieve Saskia, Lieve Susan, Karlijn, Yvette, Tessa… ik dacht vanmiddag na over de heerlijkheid van tantrische seks en over de gewilligheid en vooral overgave die er plaats vind. Ik heb een aantal van jullie de afgelopen dagen al wat intiemer leren kennen, maar dat was niet de bedoeling eigenlijk. Ik hou van het leven en de reden dat ik hier ben was om me geestelijk te ontspannen. Graag doe ik dan allerlei oefeningen, wandelingen of andere sport activiteiten om daarmee het lichaam in evenwicht te brengen. Ik had er geen rekening mee gehouden dat jullie hier zijn om je lichamelijk te hervinden”. Na mijn eerste lange monoloog was het stil om me heen. Ik grijnsde en vervolgde; “En ja laten we eerlijk zijn, grof gezegd hadden jullie allemaal gewoon een goede beurt nodig. Zij het dan met onvoorwaardelijke overgave van mijn kant om jullie te laten genieten. Ik denk dat dit ook de essentie van het probleem is.” Ik haalde even diep adem om de aandachtige kijkers te bestuderen. “Jullie zoeken iemand die je kan bevredigen, zodat je het leven weer een tijdje aan kan” Het was een statement zonder weerga. De ogen kregen een wat woestere glans. “Het is fijn als die persoon er elke dag is om je allerlei zaken uit handen te nemen, maar jullie zijn allemaal sterke persoonlijkheden. Iedereen schikt zich altijd naar jullie en het is denk ik fijn om gewoon te kunnen genieten en de controle voor even over te geven aan iemand die je vertrouwt. Of waar je geen directe binding mee hebt, zodat je je niet schuldig hoeft te voelen. Heb ik het goed geanalyseerd? ” Ik ademde uit en wachtte op wat er komen ging. “Wow…wat zit jij vol bullshit zeg” zuchtte er een van de dames. Ik grinnikte diep en gaf me over aan de weldadige ontspanning die ik voelde door de warmte van het vuur. Ik werd wakker doordat ik mezelf hoorde snurken. Dat heb ik helaas wel eens, dat ik zeer luid kan snurken, vooral als ik verkouden ben. Ik was ineens klaar wakker en zag dat het vuur bijna uit was. Met twee kleine stukken hout kreeg ik het vuur weer aan de praat. Even later met twee balkjes was het weer aangenaam. Ik maakte een Zweedse kaars met een zaagje van een ander blok hout en zette dat ernaast. Zo hadden we minstens nog tot daglicht een vuurtje. Ik was alleen en liep naar de keuken en vond een fles whisky en wat frisdrank. Met een fleece deken van mijn bed liep ik terug en maakte me helemaal comfortabel bij het vuur. Susan, mijn blonde godin uit mijn dromen, kwam een minuut of tien later naast me zitten. Ik had haar de hele tijd ontweken. Mijn hart klopt harder elke keer als ik haar zie. Ze is de belichaming van de godin Freya voor mij. Groot en sterk, blonde weelderige krullen, een atletisch lichaam dat door de jaren wat slijtage begon te krijgen maar ook een stel blauwgroene ogen waar je jezelf helemaal in kunt verliezen. Nee, ik was veels te bang dat ik me in haar helemaal zou verliezen, dus het was beter om afstand te houden. Met kleine sipjes dronk ik mijn glas leeg en zag dat ook de fles leeg was. Het vuur gloeide heerlijk en haar blonde haren schitterden door de vlammen. Ik keek in haar starende ogen die een peinzende blik hadden. Ze fluisterde wat maar ik kon het niet goed horen. Ik voelde me zweven, ongetwijfeld door de alcohol. Visioenen van de neukpartijen de eerste twee, drie dagen met de andere dames drongen zich in mijn ogen voor mijn beeld. Susan zei weer iets, maar mijn oren begrepen het niet, mijn hersens waren sloom en konden geen vertaling maken. Wel voelde ik hoe mijn jongeheer keihard werd. Dát registreerden mijn hersen wel nauwkeurig, Grappig. Ik voelde hoe ik opsteeg en boven het vuur draaide, en vervolgens weer teruggleed in mijn eigen lichaam. En Susan naast me keek me met haar betoverende groene ogen en prevelde maar schietgebedjes… Met bonkende koppijn werd ik wakker in mijn eigen bed. Ik stond op en stootte gelijk mijn hoofd tegen de houten balk boven het bed. Na de gebruikelijke pijnkreet viel ik terug achterover en was even van het padje. Allerlei heftige visioenen draaiden voor mijn ogen. Het leek alsof ik buiten mijn lichaam stond en zag hoe ikzelf bezig was met de andere vrouwen. Een voor een verrichte ik seksuele daden op allerlei rare buiten locaties. Met afgrijzen besefte ik dat elke vrijpartij van de afgelopen dagen voor mijn ogen schoot. “Whaahhaha…” grommend probeerde ik me te draaien en viel in slow motion uit mijn bed. Vanuit twee hoeken zag ik hoofden verschijnen en een vrouw kwam gelijk op me af lopen. “Petertje, wat ben je aan het doen?”. Ik proefde zout op mijn lippen. Een tweede vrouw verscheen met een natte doek en depte gelijk mijn voorhoofd af. De pijn verlamde me ineens en het licht ging weer uit bij me. Koffie. Ik rook koffie en haalde diep adem. God wat had ik zin in koffie, niet normaal. Mijn mond was droog en ik smakte mijn lippen. Vaag registreerde ik wat geluid op de achtergrond, en op dat moment voelde ik water op mijn lippen. Ik likte het weg met mijn tong, en deed mijn mond iets verder open. Meer vloeistof ging naar binnen totdat het teveel was en ik het uitproestte. De geluiden kwamen vertraagd door en ik zag niets meer. Alles was zwart om me heen. Ik balde mijn vuist en wilde rechtop gaan zitten, maar het lukte niet. Iets zwaars drukte op mijn bovenlichaam. Raspend haalde ik adem, en plots hoorde ik gesis. Ineens was de druk weg en kon ik weer luid ademhalen. Diep teugen haalde ik binnen, met volle lange teugen bracht ik steeds meer klaarheid in mijn lichaam. Ik hoorde nog meer gepiep en gereutel om mij heen. Gezoem klonk in een monotoon ritme, en verder nadenkend besefte ik dat het een ventilator moest zijn. Mijn hand wilde ik naar mijn neus of hoofd brengen, ik had het gevoel dat het ergens aan vastzat, maar mijn arm was lood en loodzwaar. Een pijnscheut schoot door mijn hele lichaam en ik kreunde uit reflex. Ik hoorde iemand snel naderbij komen en wat klikjes, vervolgens voelde me ik in no-time bijna euforisch. En toen was er licht ! Ik lag in een Ziekenhuis zover ik kon oordelen, aan de kale Tl-lamp, de verpleegster en de kale ruimte met piepende apparatuur. Iets verderop, een persoon die in een telefoon rap praatte in het Spaans. Ik keek verder rond en zag mijn tenen. Ik zag ook dat er in mijn arm pinnen zaten waren slangetjes liepen. Ik volgde de rode slang, en zag dat er een soort centrifuge aan vast was gekoppeld. De zuster voelde op mijn voorhoofd, en keek op wat monitoren en begon vervolgens een voor een de slangetjes los te koppelen. Ze liet nog wel de pinnen in mijn arm zitten, en dat voelde niet lekker. De ratelende Spaanse was in normale kleding zag ik nu. Wie was zij ? Het eerste bekende gezicht was het blonde hoofd van Saskia. Haar ogen waren wat rood, en het leek alsof gehuild had. Haar haren waren niet geordend, en ze zag er vermoeid uit alsof ze niet had geslapen. “Petertje, petertje… wat doe je ons toch aan? Sinds wanneer ben jij allergisch voor aardbeien?” verzuchtte ze terwijl mijn hand pakte en die kneep. De zachte hand en de emotionele gevoelens die door me heen voerden joegen mijn bloeddruk snel op, te horen aan de piepjes op de monitor. En dat niet alleen. Mijn derde ledemaat werd wakker en vulde zich vlot met verlangen. De zuster deed een aantal schermpjes uit en ik had nu nog alleen de band om mijn bovenarm die mijn bloeddruk in de gaten hield. Ze keek even schuldbewust naar Susan die inmiddels aan het einde op een stoel was gaan zitten, en verliet vervolgens het vertrek. Zodra de deur dicht was, stond Susan op en kuste me hartstochtelijk. Dat versnelde de hard wordende jongeheer in het zich oprichten in verticale vorm, en het oplichten van het laken. Ze grinnikte toen ze het zag. “Is dat voor mij? Wat ben je toch een geil mannetje”. Ze gleed met haar lange vingers langs de wangen op mijn gezicht. Zo teder, ik rilde van genot. Ik bracht mijn hand omhoog om een lok van haar haren weg te vegen. We bleven elkaar een lange tijd aankijken. Plots realiseerde zij zich iets en greep haar telefoon. Ze maakte een foto met haar mobiel van de kleine tent. “Voor mijn nieuwe roman” zei ze er bij. “Eerlijk? Heb je ik je geïnspireerd tot iets nieuws?” mijn gedachten waren zelf half verzonken met een idee. Maar dat was een meer carnale impressie in mijn gedachten van de afgelopen week en de haast hallicunerende beelden van ongebreidelde seksuele escapades. Haar ogen waren wat omfloerst, en ik streelde nu haar wang. Buiten klonk er een klopje op de deur en drie seconden later zwaaide die open. Het was de dokter, aannemelijk door de omgehangen stethoscoop. Hij las snel de aantekenen op het klembord aan het bed. Vervolgens legde hij in perfect Engels uit, dat mijn keelpijp bijna dicht was gegaan door een heftige allergische reactie. Het was niet alleen de aardbei die mij had getroffen, maar een bacterie die in de aardbei zat. Een combinatie van gewasbestrijdingsmiddel, met vuil regenwater en de zon veroorzaakte af en toe het ontstaan hiervan. Het kwam vrij regelmatig voor, en er lagen nog drie andere gasten in het ziekenhuis. Terugrekenend bleken deze aardbei vorige week geplukt te zijn op een zogenaamde ‘productie-boerderij’. Ach ja, het interesseerde me niet echt, ik wilde terug naar het resort, om me over te geven aan minstens één fantasie die ik nog niet had uitgevoerd met de dames de afgelopen nachten. Susan fluisterde me, dat we morgen al terugvlogen naar Nederland. Ik was meer dan 24 uur knock-out geweest voor de zwelling in mijn keel was afgenomen. Nu was ik een beetje pissig, want er is niets ergers dan op vakantie ziek te worden. De zuster kwam binnen met een dienblad eten, allemaal sapjes en geen vaste zaken. Ze probeerde in hakkelend Engels uit te leggen dat mijn keel nog niet genezen was, en dat ik dit nog drie dagen moest doen. Alleen maar drinken en niets vast om te slikken. Susan hield mijn hand vast en liet die pas los toen de zuster al weer vertrokken was. “Morgen vroeg halen we je hier op. We hebben al je spullen al ingepakt. We gaan rechtstreeks naar het vliegveld en kunnen gelijk aan boord, de hostess van de maatschappij zei dat ze ons zou opvangen”. Ze lepelde nog meer instructies op, en ik knikte schuldbewust. De volgende dag was inderdaad een repetitie van het verhaal. Alles liep geolied, geen idee waarom, maar blijkbaar had Susan alles uitgezocht. In het KLM-toestel ontspande ik me zodra we Ibiza achter ons lieten. Ik droomde van een vluggertje onderweg, maar het vliegtuig was vol, en er stond een wachtrij bij het toilet. Hier gingen geen spannende zaken gebeuren. Ik deelde de taxi van Schiphol naar huis met Susan, die haar eerst thuis bracht. Ze vertelde mij dat ze heerlijk had genoten, in meerdere opzichten. Ik zweeg, mijn keel sparend. Goedkeurend knikte ik op bepaalde stukken in haar verhaal. Het voelde als een complete anti-climax na die eerste week vol zinderende passie. Waarom, waarom? Toen we op de gracht stil stonden, en ze uitstapte gaf ik haar snel een kusje op het voorhoofd. Ze lachte en keek naar de deur die openzwaaide en haar vriend haar luid welkom toeriep. Ach ja… herinneringen. Wat doe je ermee? Tijd om een ander avontuur te ondernemen.