Hoofdstuk 9 – Groeipijnen
Ik wordt gewekt doordat ik beweging naast me voel, doe mijn ogen open en zie nog net hoe de blote achterkant van Irma uit beeld verdwijnt. Kort daarop hoor ik het doorspoelen van de wc en vervolgens het stromende water in de wastafel. Ik kijk op mijn horloge, zie dat het bijna zeven uur is en besluit om ook maar meteen op te staan.
Irma staat zich, met de rug naar me toe aan de wastafel, te wassen. Ik druk een kusje in haar nek. “Goeie morgen Irma. ” Ze draait zich naar me om en lacht. “Weet je nou wel weer hoe ik heet.” “Hoe bedoel je?” “Nou gisteren, net voordat je, je weet wel… Je noemde me Ria.” “Ó sorry liefje.. Ik… Zij heeft mmm” Ze smoort me met een kus. “Geen excuses jongen… “t voelde als een compliment .” “Dat ik haar naam noemde?” “Dat .. Maar ook dat andere…” Ik begrijp haar niet en kijk haar dus vragend aan. “D..dat je jou sperma… zo lief, alleen maar door een beetje strelen .” Ze bloost. “Ik heb mijn hand schoon gelikt… ’t proefde eerst vreemd, maar daarna lekker.. Lekker en opwindend.”
Nadat we hebben ons hebben verzorgd rijden Irma en Ellen met mij mee naar huis.
Op het moment dat wij aankomen, staat Yvette al met haar mountainbike voor de poort. Ik wens haar een goeie morgen en open de poort. Ik rij mijn auto het terrein op. Nog terwijl Ellen en Irma uitstappen komt Yvette, die haar fiets bij de loods heeft gestald, naar me toe. Ze kijkt me bevreemd aan en begroet de dames voor. Vervolgens wendt zij zich weer tot mij. “Is de orderbon al klaar John?” Ik knik. “Die heb ik gisteravond nog naar de printer in de loods gestuurd.” Ik gooi haar de sleutels toe. Laadt alles maar alvast in bus. Ik rij straks achter jullie aan in de combo.” “Heb je nog iets gehoord van Annie?” Ik schudt mijn hoofd. Ik zal straks met Henry bellen.” “Doe haar alsjeblieft de groeten.” “Van mij ook.” Inmiddels staat ook Piet bij ons. Ik stel hem voor aan Irma en Ellen. “Deze dames komen hier wonen en komen mij ondersteunen in het huishouden en met de boekhouding.” “Ga je Annie nu al vervangen baas?” Het feit dat Piet me met ‘baas’ aanspreekt betekend over het algemeen dat hem iets niet zint.” Ik sla hem op z’n schouder. “Schaam je Piet. Ken je me echt zo slecht, na al die jaren?” Ik zie zijn ogen vochtig worden. “Sorry John, maar ik vindt het zo erg. Je gunt het niemand, maar Annie? Ze is zo’n lieverd…” “Kom Piet, We gaan de bus laden.”
Nog terwijl we naar binnenlopen kijkt Ellen me aan. “Pik je dat John?” “Pik ik Wat?” “Nou die griet.. Ze noemt je bij jou voornaam, vind je dat niet respectloos. Haar vriend zal ook niet veel te lachen hebben, ze heeft duidelijk de broek aan.” Irritatie borrelt bij mij op. “Eerstens, respect zit hem niet in het al dan niet aanspreken met de voornaam. Ik heb haar zelf gevraagd mij bij de voornaam te noemen. Ten tweede.. Yvette heeft geen vriendje, ze woon samen met haar vriendin.” “Ik had het kunnen weten. Ze is een godvergeten pot. Ik zag al niks vrouwelijks aan die del.” “Ellen!” “Laat maar Irma, zou jij alvast een kan koffie willen zetten, dan drinken we zo nog een bakkie met Piet en Yvette. De klant verwacht ons pas om 9 uur.” En ik dan? Kan ik ook al wat doen?” “Jij Ellen? Jij gaat juffrouw Yvette helpen bij het laden van de bus. Stuur meneer Piet maar vast naar binnen.” “Maar John…” “Een beetje respect slons. ‘T is Meneer John voor jou! Dit is je tweede strafpunt, bij drie kun je vertrekken.” Met een klap trekt ze keukendeur achter zich dicht en verdwijnt even later in de loods.
“Ben je niet erg streng met haar John?” “Vind je echt Irma? Ze kijkt neer op andere mensen. Virtueel zit ze nog altijd naast haar apostel, voelt zich verheven. Bovendien zit ze vol vooroordelen. Ik wil haar respect bijbrengen. Als je dat te streng vind, dan…” Ik zie een traan over een wang biggelen. “Wat dan John? Stuur je mij dan ook weg.” Ik smelt stap op haar af en neem haar in mijn armen. “Sorry liefje… Ik wil jou niet kwijt, voor geen goud. Maar als ik nu niet meteen doorpak…” “Ik weet dat je gelijk hebt jongen. Karel en ik… We zijn het ook een beetje zelfs schuld… Als ze maar zielig genoeg deed, kreeg ze uiteindelijk altijd haar zin. Dat neerkijken op anderen, dat is niet pas sinds ze met Jacob” Op dat moment wordt op de deur geklopt, ik wenk Piet naar binnen.”
“Had je me nodig John?” “Nee kerel …Maar we drinken eerst een bakkie voordat we gaan. We kunnen pas om negen uur bij Mertens terecht… Hebben wij overigens nog een werkbroek en Polo achter?” “Voor jou?” “Nee voor mijn achternicht. Zij gaat vandaag mee.” “Maar je zei toch dat zij zou helpen bij de boekhouding en in ’t huis.” “Ik heb me bedacht. Het lijkt me een goed idee als ze eerst een week of zo kennismaakt met het bedrijf en de werkzaamheden, waarvoor zij de boekhouding gaat doen. ” Piet knikt. Hij is altijd al een man van weinig woorden. “Er ligt nog een set werkkleren van onze eerste stagiaire, die het al na week gezien had. Annie heeft die toen gewassen.” ” Pak jij ze alvast, dan schenkt Irma koffie in. Neem Yvette en de nieuwe stagiaire dan maar gelijk mee.”
Terwijl Piet terugloopt naar de loods pakt Irma mokken van het rek en schenkt ze vol.
Tijdens de koffie geeft Yvette aan dat zij de klus van vandaag ook zonder mijn hulp kunnen klaren tenminste als ik morgen, als de installatie in bedrijf wordt genomen een en ander kom doormeten.
Ik wijs op het stapeltje bedrijfskleding dat Piet op tafel heeft gelegd. “Kleedt je maar vast om Ellen. Jij bent de komende week de assistente van Yvette. Zo leer je mijn bedrijf vanaf de basis kennen.” Ze kijkt haar moeder hulpzoekend aan. Die pakt het echter uitstekend op. “Kom maar meisje, dan wijs ik je de badkamer.” Het is met zichtbare tegenzin dat zij haar moeder volgt.
“Lijkt dat je een goed idee? Ik bedoel je achternicht, met mij? Zij lijkt me niet bepaald de een installatiemonteur.” Ik schiet in de lach. “Jij dan Yvette, ben jij de typische monteur? Één ding, laat je niet afzeiken.” Nu is het Piet die in de lach te schiet. “Ons Yvetje afzeiken? Dat doet ze precies één keer.”
Een kwartier nadat zij is omgekleed rijdt een nors kijkende Ellen, geflankeerd door Piet en Yvette, in de transporter zittend, van het terrein af.
Wat kan ik nou doen John? Wat zou je ervan denken als jij jou spulletjes zou inruimen. Ik doe dan eerst nog een paar dingetjes op kantoor en kom dan ook naar boven.
Als ik een tijd later de slaapkamer oploop zit Irma op de kruk aan de kaptafel. Op het bed liggen stapeltjes was, waarin ik de lingerie van Ria herken. Ze kijkt me via de spiegel vragend aan. “Al haar spulletjes liggen nog in de laden. Haar was heb ik al op bed gelegd.” “Dan wordt het tijd dat ik alles wegruim… Ik haal beneden een paar vuilniszakken.”Vuilniszakken? Ga je het weggooien?” Ik haal mijn schouders op, wat moet ik er anders mee. Het heeft ook geen zin om het op zolder nog een paar jaar stof te laten vangen.” “De bedoel ik niet John… Ik heb de lingerie eens goed bekeken. Een deel ervan zou Ellen zeker passen en de make-up spullen. Veel is nog ongebruikt. Of zou je het bizar vinden als Ellen of ik, haar kleurtjes zouden dragen.” “In het geheel niet lieverd. Zoek jij maar uit wat je hier wil houden en wat je aan Ellen wil geven.” “Zou jij onze weekendtassen willen ophalen John? Ik denk dat ze nog in de kofferbak van jou auto liggen.” “Dat is waar ook. Ik ben zo terug.”
Terwijl ik met de tassen door de keuken loop gaat mijn GSM over. Ik zet de tassen neer en neem op. Het blijkt Piet te zijn. Blijkbaar heb ik bij het bepalen van de plaats van de dakdoorvoer geen rekening gehouden met de reeds aanwezige airco units. Hij heeft wel een oplossing zou deze echter eerst met mij willen doornemen. Zeker gezien het feit dat het behoorlijk wat niet ingecalculeerd, meerwerk betekend. Ik spreek met hem af dat ik zo snel als mogelijk in de combo zal springen.
“Welke tas moet hier en welke naar de logeerkamer?” “Die blauwe tas is van mij.” “Dus die rooie moet naar Ellen’s kamer?” Ik zet de blauwe tas bij de lingerie stapeltjes op het bed breng de andere tas naar de logeerkamer. Terug op de slaapkamer zie ik dat Irma blijkbaar al een splitsing heeft aangebracht in de potjes, crèmepjes enzovoort. Ze kijkt me aan. “Dat rechtse kan weg.” “Doe maar in het prullenbakje op de badkamer. Als ik straks terug ben, ruim ik ’t wel op.” “Moet je weg dan?” Ik vertel haar van het telefoontje van Piet en beloof haar dat ik mijn best zal doen om haar niet te lang alleen te laten. Ze geeft aan zich nog niet echt op haar gemak te voelen, alleen in mijn grote huis.
Ik parkeer de combo achter de openstaande transporter., waar Piet blijkbaar een stalen bevestigingsbeugel met een zaag inkort. “Hey John.. Dat is snel. We hadden best nog wel een uurtje vooruit gekund.” “Ik zaag nog even deze beugels dan kunnen we samen kijken.” “Prima Kerel. Waar zijn de dames overigens?” “Kijk omhoog John.” Ik doe wat hij me vraagt en zie Yvette op het dak.”Wat doet Yvette met die airco unit Piet?” “Ze zet hem opnieuw vast. Drie van de vier bouten bleken los gerammeld. Het ziet ernaar uit dat die monteurs de bouten destijds niet hadden geborgd. Als wij nou niet waren gekomen met die zonnecollectoren, was die unit bij de eerst beste storm van het dak gewaaid. Ik hoor Yvette roepen naar een openstaand dakraam. Ik kijk weer omhoog en zie nog net dat Ellen, Yvette blijkbaar een steeksleutel aanreikt. “Ik ga alvast naar boven.” “Ik kom ook zo.” Ik loop de trap op en hoor Ellens stem. “Wat bedoel je met ringsleutel 22. Hoe ziet zo’n ding uit?” “Rechts in de kist… Een chromen staaf met een ringen aan elk uiteinde. Op de staaf staat 20 streepje 22.” Ellen staat gebogen over de materiaalkist. “14 -15.” “De op een na grootste Ellen.” Geschrokken draait ze zich naar mij om.” “John?” “Geef Yvette nu maar die sleutel. Dan kan zij tenminste door. “” Ze pakt de sleutel en klimt op de trapladder in het zolderraam. “Dank je. Ik was al bang dat ik van het dak moest komen om hem zelf te pakken.” Hoor ik Yvette op het dak zeggen. “John is hier.” “Hoi baas roept ze door het geopende dakraam.” “Hoi meid” “Die dakdoorvoer is rechts in de hoek van de zolder. Ik heb net van hieruit nog eens goed gekeken. Volgens mij passen de collectorbuizen door dezelfde doorvoer.” Ik loop gevolgd door Ellen naar de betreffende hoek van de zolder waar ik de buizen van de airco zie. Ze wijst naar de ruimte tussen de buizen. “Yvette dacht dat ze daar wel tussendoor kon.” Ik kijk Ellen aan. De zwarte stofvegen in haar gezicht staan haar goed. “Passen wel. Maar de airco buizen worden dan verwarmd door hete water van de collector leidingen. Dat is contraproductief. ” “Mijn idee John.” Ik draai me om en kijk in het lachende gezicht van Piet. “Wat is jou voorstel Piet?” “Ik zou die twee airco-units verplaatsen naar de zijgevel zij kunnen dan samen op één nieuwe doorvoer door de gevel. De dakdoorvoer van de linkerunit kunnen wij dan voor de collectoren gebruiken. Die linker doorvoer maken we dan dicht. “Op dat moment hoor ik gerammel op het trapladdertje. “En bedankt Piet! Heb ik dat kreng dus voor niks vastgeschroefd.” “Sorry Meis.” Ik zie dat Yvette nadenkt. “Maar Piet, die dakbeugels… Die krijg je nooit vast op de zijgevel.” Piet lacht. “Dat heb je goed gezien Yvette. Maar als John er op de zaak twee hoekijzers in een hoek van 45 graden onder last?” Ze lacht “Dan lukt ’t wel. Dat had ik nooit bedacht Piet.” “Hoeveel extra tijd denk je?” ” Als we de Airco’s nu demonteren en als jij die beugels dan meeneemt en na het lassen terugbrengt . Dan denk ik dat we met een beetje doorwerken, morgen binnen de tijd klaar kunnen zijn.” “Wat jij Yvetje?” “Zeker. Vooral als Ellen nog een beetje handlangert.” “Dat doe ik wel hoor.” “Dat is je geraden ook wijfie.” “Ik ben jou Wijfie niet!” “Blij toe schat. Mijn lief is gelukkig niet zo’n zuurpruim als jij.” Hoe zouden jullie het vinden als ik zuurpruimpje samen met de beugels nu meeneem met de combo. Als ik de boel dan heb gelast. Kan zij ze terugbrengen.” Nog geen half uur later staan de beide airco units op de zolder en lopen Ellen en ik elk met een van de beugels naar de combo. “Ik gooi Ellen de sleutels toe.” “Wanneer heb je voor ’t laatst auto gereden.” “Èh dat is een tijdje geleden. Soms liet Mama mij in haar Corsa rijden.”
Als we terrein oprijden druk ik de deuropener van de garage. “Ik leg haar uit dat zij dan zo door kan rijden de loods in.” “Als je even naar binnen wil. Je moeder ruimt waarschijnlijk net je kamer in. “Kan ik je niet helpen dan? ” “Wanneer ik haar aankijk zie ik onzekerheid en verdriet. “Natuurlijk, graag zelfs. In de derde stelling liggen stalen T profielen van elk twee meter. Als jij er 2 ophaalt dan pak ik vast het lasapparaat.”
Tot mijn verbazing staat ze een paar minuten later inderdaad met de gevraagde profielen naast me. Bij het zagen, afbramen en vervolgers lassen, toont zij zich een goeie assistente. Het blijkt verder dat ze niet bang is om vuil te worden. “Kom , dan drinken we binnen eerst een kop koffie voordat je terugrijd.” Over het terrein lopend kijkt ze me van opzij aan. “Vind jij me ook een zuurpruim?” “Laat ik het erop houden dat ik je tot noch toe niet beleefd heb als het zonnetje in huis.” “Maar ik heb het ook niet gemakkelijk gehad.” Inmiddels staan wij in de keuken en zet ik twee mokken onder het koffieapparaat. “Is dat Yvette haar schuld dan. Denk je echt dat zij het gemakkelijk heeft gehad.? Toen zij uit de kast kwam, heeft haar moeder haar de deur gewezen.” “Voor homoseksualiteit is geen plaats in Gods rijk. Zij dient niet de instandhouding van de mensheid.” “Zo homoseksualiteit dus niet… Sadisme wel dan. Of zijn de striemen op je borsten, rug en billen het gevolg van een vruchtbaarheidsritueel… Kom, dan kijken we effè waar je moeder mee bezig is.” Op dat moment komt Irma de keuken in. “Is niet nodig. Ik had jullie al gehoord. Zijn jullie al klaar?” “John wel. Ik moet zo terug met een paar beugels die we net gemaakt hebben.” “Ik heb de kast op de logeerkamer voor je ingeruimd lieverd. We moeten nodig iets doen aan je garderobe. De werkkleren die je nu draagt hebben wellicht nog meer charme dan de meeste van je eigen kleren. Je mag John bedanken. Ik heb al wat mooie lingerie van Ria in je kast geruimd. Voor wie moet ik dat dragen dan?” “Om te beginnen voor jezelf… Neem van mij aan dat het dragen van zijde of satijn op je huid goed is voor je gevoel van eigenwaarde.” “Ik weet ’t niet Mama… Moet ik nog ergens aan denken John?” Nee.. Of ja, eigenlijk toch wel… Vanavond moeten wij de vandaag verbruikte materialen invoeren in de computer.” “Die twee profielen dus?” Ik knik dat en de rest die Yvette waarschijnlijk heeft opgeschreven.” “Is goed , ik zal haar vragen… Ze staat op, zet haar mok op ’t aanrecht en drukt voordat zij naar buiten loopt een zoen op Irma’s op wang. “”Tot strak Mams!” “Dank je lieverd. Tot straks.”
Als Ellen even later het terrein afrijd, zwaait Irma haar uit. Op het moment dat zij terug in keuken is, straalt ze over haar hele gezicht.” “Wat hebben jullie met haar gedaan. Ze leek even op de Ellen van voor Jacob.” Ik trek mijn schouders op. “Niks bijzonders. Ze heeft Yvette geassisteerd op de werkplek en mij bij het lassen in de loods.” “Dat laatste John. Ze wil dicht bij jou zijn.” “Dat is dan jammer. Wan ik wil vooral heel dicht bij haar moeder zijn.” “John! Ga alsjeblieft even zitten. Ik ben serieus.” Iets in haar stem maakt dat de grap die al op mijn lippen lag snel inslik. “Ze houdt van je John… Die kalverliefde van toen… Die is nooit echt overgegaan.” Ik leg mijn handen op die van Irma. “Ik hou van jou Irma… Nou wellicht nog meer dan toen… Ik zie niet veel in haar, al helemaal geen vrouw met sexappeal of een potentiële partner. .. En stel nou dat ik ook op haar… zou ik dan moeten kiezen?” “Misschien hoef je niet te kiezen.” “Nou nee.. Ik weet het al .. Jij zou plaats maken voor het liefdesgeluk van je dochter.” “Dat zou ik niet jongen…” Het duurt even voordat hetgeen zij impliceert tot me doordringt. Ik schudt met mijn hoofd. “Dat kun je niet menen Irma.” Ze knikt langzaam. ‘”Ze heeft zij zich voor jou gespaard… Volgens mij heeft zij zelfs haar maagdelijkheid nog niet verloren.” “Maar je verwacht toch niet van mij… Zonder liefde… Ik denk niet dat ik dat zou kunnen.” “Beloof me een ding John… Geef haar gewoon een kans.” “Volgens mij ben ik daar al keihard mee bezig.” “Dat is het enige dat ik je vraag, John… Wat kijk je me nou aan.” “Ik zit me af te vragen hoe jij dat nou doet.” “Wat nou doet?” “Hoe jij ervoor zorgt dat ik alweer op je zit te geilen.” Haar lach is raadselachtig. “Misschien geil je wel gewoon op de make-up en de blouse van Ria.” “En jij Irma? Waar geil jij op?” “Ze kleurt rood tot in haar haargrens. “Als je mee naar boven gaat dan laat ik ’t je zien.” Deze uitnodiging kan ik onmogelijk afslaan. Nog voordat zij kan opstaan hou ik de deur naar de gang voor haar open. “Na jou, sapmosseltje van me?” “Het is niet netjes als een heer achter de dame een trap oploopt.” “Niet netjes maar wel mooi.” Terwijl ze voor me de trap op gaat herken ik nu ook de zwartleren minirok van Ria. In tegenstelling tot bij haar zit hij bij Irma strak om haar heupen waardoor hij al na een paar treden omhoog kruipt. Hierdoor krijg ik zicht op de enige open-kruisslip die Ria bezat, met dat verschil dat nu bij Irma, twee purperen vleeslapjes zichtbaar zijn.”
Zij loopt gelijk door naar de kaptafel, waar ik het open geklapte erotische fotoalbum van Ria zie liggen. “Zo mijn meisje heeft weer eens vieze plaatjes gekeken.” “Geen vieze plaatjes. Heel erg mooie plaatjes.” Ze wijst op de opengeslagen bladzijde. “Heb jij deze gemaakt John?” Ik schudt mijn hoofd. “Nee lieverd… Zo artistiek ben ik niet. Die heeft een vriendin van Ria gemaakt. Zij heeft mij die serie geschonken bij ons twaalfenhalfjarig huwelijk. Die linkse foto heeft tot aan haar dood als vergroting boven ons bed gehangen. Na haar overlijden heb ik hem meteen weggehaald. Ik kon ’t gewoon niet meer aan, om er dagelijks tegen aan te kijken…Maar waarom vraag je? ” “Ik wil ook zo’n foto’s van mezelf John… Ik wil ze zo lang ik nog een beetje sexy ben, zodat je later nog van me kunt genieten… Maak jij zo’n foto’s van me alsjeblieft?” “Ik zou wel willen, maar verder dan wat vakantiekiekjes ben ik nooit gekomen.” Ze bladert door het album. “Maar deze heb je wel zelf gemaakt.” “Ja dat was tijdens een vakantie op Gran Canaria… Na het maken van die foto hebben we.. Je weet wel… Uiteindelijk zijn we letterlijk gevlucht. We waren net lekker bezig toen er uit het niets drie mannen opdoken die stonden te masturberen. Achteraf bleek dat strandje vooral in trek was bij exhibitionistische stellen en voyeuristische mannen.” Irma schiet in de lach. “Dat ‘in trek’ werd dan wel erg letterlijk te genomen.” Ze kijkt me zwoel aan en begint de blouse los te knopen. Hetgeen ik al vermoede blijkt waar te zijn. Irma is haar behaatje vanmorgen vergeten. Ze slaat de blouse los, streelt over haar tietjes en knijpt in de zichtbaar verstijvende tepels. “Je vertelde dat Ria je zaad wel eens over haar tieten wilde.” Ik knik en voel dat de plaats in het kruis van mijn werkbroek plotsklaps erg krap wordt. “Ze.. ze kon het niet slikken.” “Ik wil je zaad jongen.” Ik voel een glimlach opkomen. “Mijn zaad is een beetje lui, liefje. Je zult het dus zelf moeten halen.” Ze wenkt me met een vinger. Als ik vlak voor haar sta knoopt ze mijn broek los en haalt mij jonge heer te voorschijn. Ik voel hoe hij steigert in haar warme handje. “Me van onderen strak aankijkend begint ze rustig en met lange halen te trekken. Ze lijkt een besluit te nemen. Buigt plotseling naar voren en drukt een nauwelijks voelbaar kusje op mijn eikel. Ik voel haar aarzeling. Toch likt ze een druppel voorvocht weg. Ze kijkt me opnieuw aan. Die blik alleen al. Ik moet me concentreren om niet nu al klaar te komen. Zij buigt voorover en toch nog onverwacht omsluit ze mijn gevoelige eikel met haar hete mondje. Het is vrijwel meteen duidelijk dat pijpen geen routine voor haar is. Ze houdt mijn Eikel zuigend vast in haar mondholte terwijl ze het haar hand de stam probeert te melken. Het is aan haar vertederende overgave te danken dat mijn zaad al snel het kookpunt bereikt. Zelf zo snel dat ik het niet op tijd in me opkomt om haar nog te waarschuwen. “Oeoeoeoeoh Irm… áááááá.” Ik open snel mijn ogen. Bang dat ik walging in haar ogen zal zien. Het tegendeel is echter het geval. Ze laat mijn eikel uit haar mond glijden, gevolg door mijn sperma dat uit haar mond op haar tietjes druipt. De manier zij waarop zij gelijk daarna het zaad in haar tietvlees masseert voorkomt dat mijn piemel terugkeert in zijn rusttoestand. Nooit eerder werd hij al zo kort na een spuitbeurt weer stijf. Omdat hij hierdoor tegen haar kin tikt kijkt ze me weer aan. De woorden ‘zaadvragende oogjes’ zijn niet langer een nietszeggende fantasie. Ik til haar van de kruk en leg haar op de rand van het bed. Het strakke leren rokje voorkomt dat zij haar benen optimaal kan spreiden. IK laat me hierdoor niet weerhouden, kniel voor haar neer, til haar benen omhoog en stoot toe. Pas bij de derde poging tref ik doel en glijdt mijn pik, door het open kruisje tot halverwege haar glibberige liefdesoventje. Al bij de volgende stoot raak ik haar moedermondje. Op dat moment ontsnapt haar adem, sissend tussen haar tanden.”Doe ik je pijn?” Ze schudt haar hoofd. “Neem me! Watje.” Dat laatste is niet tegen dovemansoren gezegd. Het voelt alsof jaren van seksuele onthoding via mij pik hun weg naar buiten zoeken. Ik neem maar nauwelijks waar dat Irma met een hand in haar geslacht graait onderwijl ik , in een niet aflatend staccato van stoten, op zoek ga naar mijn eigen climax. Plotseling hoor ik luid gegil. Ik open mijn ogen en zie dat Irma slaand met haar hoofd ligt te krijsen. Op datzelfde ogenblik valt ze stil en begint over haar hele lijfje te beven. Haar kut schiet in een kramp en trek mij zo over de rand… Het wordt me zwart voor de ogen en ik neem nog maar nauwelijks waar dat ik over mij liefste heen zak.
Het duurt meerdere minuten voordat ik langzaam bij mijn positieven kom. Met mijn denkvermogen keert ook het besef van hetgeen ik zojuist heb gedaan, terug. Ik richt me op en kijk in de in het niets starende ogen van mijn tante. Een steen valt van mijn hart als ik haar plotseling hoor zuchten. Het leven in haar bik komt terug en het lukt haar zelfs een glimlach op haar lippen te toveren. Ik wil iets zeggen, maar ze schudt, nauwelijks zichtbaar, met haar hoofd. “Hou’ … zucht.. ‘me’ … zucht… ‘vast alsjeblfff’… zucht. Een hele tijd en veel kusjes later kijkt ze me van dichtbij aan. “Ik hoorde de engelen zingen en zag een fel licht.” De tranen die over mijn wangen rollen worden meteen door Irma wegkust. “In het vervolg zal ik het kalmer aan doen liefje. Dat beloof ik.” “Dat weet ik jongen, dit moest er gewoon uit en niet alleen bij jou…” “Heb ik je veel pijn gedaan?” “Je hebt me geen pijn gedaan. Al bij je eerste penetratie werd ik overvallen door een allesverzengende lust. Ik moest koste wat het kost klaarkomen en toen dat uiteindelijk gebeurde… Ik had het gevoel in de hemel te kijken. Het was zo’n overweldigend geluksgevoel, dat mocht niet eindigen. Maar ik moest terug, ik ben nog niet klaar hier. Niet met jou en niet met m’n meisje.”
“Je maak me bang Irma.” Ze kijkt me bevreemd aan. Dat is toch niets bang van te zijn jongen. Je mag blij voor me zijn. Blij dat het jou gegeven is om mij die opperste extase te kunnen schenken.”
“Begrijp me niet verkeerd ik gun je, sterker wensje dat extatische gevoel, nog vele malen toe… Maar ik zou het niet verdragen als ik je daardoor zou verliezen.” Ze neemt mijn gezicht in haar handen. “Hetgeen wij samen hebben gedeeld is wat mij betreft voor de eeuwigheid. En John, waag het je niet om mij vanaf nu in de watten te leggen. Ik wil mijn hartstocht, zo je wil geilheid, uitleven en uitdragen zo lang ik dat nog kan.”
Nog voor mij kruipt ze overeind. Zittend op het bed, kleed ze zich verder uit. Ze staat op en gaat wijdbeens voor de spiegel van de kaptafel staan. Steunend op mijn zij zie ik dat ze haar geslacht met twee handen opentrekt. Ze kijkt me via de spiegel aan en lacht. We hebben er wel een slagveld van gemaakt. Vreemd, maar ik voel nog niet dat het sperma zijn weg naar buiten zoekt. Heb je het soms rechtstreeks in mijn verdorde moederschoot gespoten?” Ik sta op, omvat haar met mijn armen en leg mijn handen op haar borstjes. “Verdort lieverd? Ellen is verdort, zij is als een geknakte plant, die nooit tot bloei is gekomen. Jij daarentegen. Jij bloeit steeds weer opnieuw in de meest exotische kleuren. Ik zie hoe haar gezicht versombert. “Dan is het aan ons om haar te cultiveren, desnoods met harde hand te snoeien, zodat ze kans krijgt om te groeien en uiteindelijk zelfs uitbundig te bloeien.”
“Ik weet niet of ze het in zich heeft schatje.” “Ik wel John. Ik wel.”
Ik laat het bad voor Irma vollopen terwijl ik zelf onder de douche stap. Als ze even later de badkamer opkomt en blijkbaar mijn nog halfstijve jongeling ziet schiet ze in de lach. Meer nog tegen mijn roede dan tegen mij vertelt ze dat vanavond geen feestje meer is te verwachten. Haar flamoesje is dringend toe aan een pauze van de inspanning die het heeft geleverd. Ook mijn wetenschap dat na een buitengewone sportieve inspanning vaak een korte hersteltraining volgt kan haar niet vermurwen. Het warme bad doet haar goed, getuige het feit dat wanneer ik me sta af te drogen zij mij vraagt om mijn auto te mogen lenen omdat zij een paar boodschappen wil doen.
Opvallend fris en alert zit ik even later achter mij PC. Ik heb net een nieuwe offerte met de bijbehorende berekeningen opgesteld en verstuurd. Als ik aan de voorraad wil beginnen. Ik bedenk me net op tijd dat ik dit samen met Ellen zou gaan doen.
Ik besluit naar de keuken te gaan. Een half uurtje geleden had ik vanuit mijn kantoortje gezien dat Irma inmiddels terug was. Ik wil net het kantoor verlaten als ik zie dat Henry zijn auto naast die van mij parkeert. Ik zwaai naar hem waardoor hij meteen naar kantoor komt. Het is een geslagen man die even later binnenkomt. “Is dat je tante die ik in de keuken zag?” Ik knik. “Zij woont hier voorlopig. Zij samen met mijn achternicht Ellen.” “Goed voor je.” “Kom Henry, vertel. Hoe is ’t met Annie. Wat zieden ze in het ziekenhuis.” “D’r linker tiet gaat er morgen af. Het ziet er vooralsnog naar uit dat ze nog geen uitzaaiingen heeft. Die had haar moeder wel.” Inmiddels lopen tranen over zijn wangen. “Misschien dat het dan toch nog goed komt.”Moet je mij nou zien. Sta ik hier te janken. Ik heb jou nooit zien huilen. Ik bedoel toen dat met Ria…” “In godsnaam huil kerel.
Ik heb me toen veel te vaak groot gehouden. Neem van mij aan dat het daar echt niet beter van wordt.” Er wordt geklopt op de deur tussen de keuken en het kantoor. “Kom binnen Irma.” “Maak je effè open John, ik heb koffie voor jou en je bezoek.” Ik open de deur waarop Irma met twee dampende mokken binnenstapt. Ze zet de koffie op mijn bureau en reikt Henry haar hand. “U moet Henry zijn, ik ben Irma, de tante van John. ” Ondanks alles zie ik een glimlach bij Henry. “Meer dan allen maar een tante zo ik heb begrepen.” Irma bloost. “U hebt gelijk.. Veel meer!” “Niks U. Ik ben gewoon Henry of jij.” Alsof zij elkaar al jaren kennen vraagt Irma naar Annie’s toestand en Henry’s gevoelens daarbij. Net zo natuurlijk beantwoord hij haar vragen en is het hem duidelijk aan te zien dat haar ongedwongen geïnteresseerde houding hem tot steun is en zelfs wat rust geeft.” Hoe laat moet je terug naar het ziekenhuis?” “Hmm, ik heb Annie beloofd om zeven uur nog bij haar langs te gaan.” “Dat is prima. Dan kun je van tevoren met ons mee-eten.” Henry kijkt mij aan. “Wat kijk je mij nou aan man. Je hebt Irma gehoord.” Op dat moment komen de transporter en de combo het terrein op. Nog geen minuut later krijgt Henry een collegiale knuffel van Piet en Yvette. Irma neemt afscheid en neemt dan Ellen met zich mee naar de keuken.
Als ik een tijdje later samen met Henry de keuken binnenkom is de tafel gedekt. Irma draait zich om van het fornuis. “Ik hoop dat je het niet erg vind John, maar ik heb vast een fles wijn geopend.” Nog een keer zo’n vraag en je gaat over de knie schatje.” Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is draait ze zich weer om naar haar potten en pannen en zegt. “Spaar je krachten maar voor Ellen. Ze heeft zojuist haar derde strafpunt gescoord. Dus als er iemand over de knie moet…” “Ga zitten Henry. Je drinkt toch een glaasje rooie mee?” Hij knikt. “Eentje mag wel.” Ondanks dat voor vier personen is gedekt zien wij gedurende de hele maaltijd geen Ellen. Het doet me goed dat ik zie dat Henry op het laatst van de maaltijd weer meer in z’n kracht komt te zitten. Dat komt zeker niet in de laatste plaats door de gezellige en warmhartige babbel van Irma, waaraan niet alleen Henry zich laaft. Bij het toetje, chocolade mousse, loopt echter een traan over zijn wang. “Dit is echt heerlijk wijfie. Dat is echt een toetje voor mijn meisie.” “Dat komt dan goed uit. Het toeval wil dat in nog een over heb in de ijskast. Dan neem je die toch gewoon voor haar mee naar het ziekenhuis. ” In eerste instantie begint Henry te stralen maar gelijk daarop betrekt zij gezicht , waarop hij verteld dat Annie nuchter moet blijven in verband met de operatie morgen.
Nadat Henry is vertrokken help ik Irma met het wegruimen van de afwas. Bij het zoeken in de kastjes had ze de vaatwasser al ontdekt. Nadat wij hem samen hebben ingeruimd leg ik haar de werking van de machine uit. Met een lach om haar gezicht drukt zij uiteindelijk de on-knop. Ik druk een kus op haar voorhoofd en bedank haar voor de overheerlijke maaltijd en haar gastvrijheid, waarop ze me verwondert aankijkt. “Maar het is jou huis?” Dat klopt liefje, maar jij maakt dit huis voor het eerst sinds jaren weer tot een thuis. Het zou me deugd doen als jij de vrouw des huizes zou blijven. “`Zo wat zijn we weer lekker klef. Is die huilie huilie vetklep eindelijk weg, dan kan ik eindelijk wat eten. Ik heb echte enorme honger.” Ik ben met stomheid geslagen door het venijn in Ellens woorden.
“Ellen Geelen, gedraag je!” “Nog ben ik Geraets, moeder.. Bovendien, waar maak jij je druk om. Ze heeft die ziekte waarschijnlijk aan haar zelf te danken.” Ik moet me inhouden om haar niet keihard door te schudden. “Hoe dat Ellen?” Ze kijkt me aan en haar ogen spuwen vuur. Toch kan ik me niet aan de indruk ontrekken dat ze alleen maar probeert me uit de tent te lokken. Juist dat laatste maakt dat ik weer wat rustiger word. “Hoezo? Dat vraag je nog? Dat is haar straf voor een bandeloos en goddeloos leven.” Hoor je dat Irma, je dochter is nu ook al helderziende. Zij heeft haar heilige oordeel al klaar voordat zij überhaupt ooit kennis heeft gemaakt met haar slachtoffers.” Het is duidelijk dat mijn herwonnen rust olie is op het vuur van haar gif. ‘Kijk dan naar Papa… God heeft zijn bandeloosheid gestraft door hem Alzheimer te geven.” Ik sla mijn ogen op naar de hemel en vouw mijn handen samen. “Almachtige God.. Dank voor de Alzheimer van Karel Geelen. De ontsporing van zijn dochter blijft hem zo onthouden. Hij verblijft in het verpleeghuis waar hij zonder herinnering of spijt achteraf, bij andere dames in bed kan kruipen.” De grimas op haar gezicht breekt en ze kijkt haar moeder hulpzoekend aan. ” Irma echter, is in tranen.”Ga onder mijn ogen uit Ellen. Ik wil je voorlopig even niet zien. Ik schaam me voor het vergif dat jij ongeremd over anderen uitspuugt. Als er iemand die ik ken bandeloos is, dan ben jij dat wel.” “Ik!? … Kijk naar jezelf… Jullie sturen me weg om samen te werken met een geringde kuthoer zodat jullie je ongestoord kunnen overgeven aan ontucht. De stank van die losbandigheid hangt nog op zijn slaapkamer.” Ik besluit dat ik meer dan genoeg heb gehoord. Ik pak mijn achternicht vast. Ik negeer haar gekrijs en incasseer een paar stompen op mijn borstkas en in mijn gezicht. Als ze uiteindelijk merkt dat ze geen kant meer uit kan wordt ze rustiger. “Sla me maar gek… Ik ben sterker.. Jij! Jij kunt me niet breken.”Ik til haar op, draag haar zonder woorden de trap op en gooi haar op de logeerkamer op het bed. Vervolgens draai ik me om haal de sleutel van de binnenkant van de deur en draai die, nadat ik hem heb dichtgemaakt, van buit op slot. Terwijl ik de trap afloop hoor ik dat ze uitbarst in hartverscheurend gehuil. Bij de keukendeur moet ik Irma tegenhouden. “Ik moet naar haar toe, John.”De bui is nou over, ze heeft verdriet. ” Ik haal de sleutel van de logeerkamer uit mijn zak en toon hem haar. “Als je haar nu gaat troosten leert ze niks. Dat is wat ze van jou en Karel kent. Het is aan haar om te komen en zich te verontschuldigen.” “Maar de deur is op slot.” “Morgen is een nieuwe dag.” “En als ze naar de wc moet?” Naast de logeerkamer beschikt over een eigen douche en toilet. Daar kan ze gewoon gebruik van maken.” Voor een moment kijkt ze me nog verdrietig vragend aan. Dan draait ze echter om. “Ik denk dat ik nog een glas wijn lust.” Ik volg haar, naar de woonkamer waar zich met een diepe zucht in een fauteuil laat zakken. Ik Haal onze glazen uit keuken, schenk ze bij en ga tegenover haar zitten. “Ik weet dat je gelijk hebt jongen. Maar ’t doet pijn haar zo verdrietig te weten.” “Mij ook Irma, neem van mij aan dat het mij ook zeer doet.” “maar jij; jij houd niet van haar.” “Kijk me aan liefje… Zie ik eruit als iemand die er van geniet anderen pijn te doen.” Ik zie dat ze nadenkt en hoe, totaal onverwacht, een glimlach haar gezicht siert. “Vanmiddag anders wel.” Na nog een slokje wijn en nadat ook het huilen van Ellen is verstomt ontspant Irma zichtbaar. Ik haal nog een fles wijn uit de kelder. Wanneer ik terugkom in de woonkamer wijst zij naar het apparaat dat nog steeds op een bijzettafeltje staat. Ze vraagt of dit de diaprojector van mij vader was. Ik beaam dat en vertel waarom dat apparaat, sinds ze mij de laatste keer had weggestuurd, daar staat . Zij staat er op om de slide die ik had samengesteld met daarin dia’s van haar maar ook van Ellen, te bekijken. Nadat ik het apparaat heb aangezet en de eerste dia van haar in bikini op de muur wordt geprojecteerd staat zij, net als ik kort geleden, op en bekijkt haar eigen afbeelding van dichtbij. “Gosh John, ik zou nog bijna opgewonden raken van mezelf. Jij hebt die foto gemaakt hè?” “Waarom denk je dat?” Ze lacht. “De manier waarop ik daar in de lens kijk. Zo keek ik je vader echt niet aan.” Ook op de twee daaropvolgende dia’s staat Irma. Die keren was zij zich niet bewust dat zij werd gefotografeerd. Op de vierde afbeelding staan mijn moeder in badpak en zij opnieuw in bikini bij het pootjebaden in een meertje. “Zo valt het echt op. Je moeder, Mientje… Zij heeft pas tieten. Daarbij valt mijn voorgeveltje in het niet. Had ik in deze tijd geleefd, dan had ik misschien wel een gevelrenovatie laten doen.” “Een borstvergroting bedoel je?” Ze knikt. Schijnbaar heeft ze de afkeer in mijn stem blijkbaar gehoord. “Zou je dan niet liever, wat meer in je handen hebben?” “Ik kan alleen voor mezelf spreken , maar ik zou walgen bij het idee onderhuidse siliconen zakjes te liefkozen.” “Maar stel nou Ellen. Ze is nog een stuk jonger. Als zij nou meer op de plank zou hebben…” Ik klik een paar dia’s door, omdat ik weet dat dan de dia van Ellen op de schommel verschijnt.” “Waarom doe je dat nou?” “Kijk een goed naar die dia Irma… Wat valt je op?” … .. “Jemig.. Ze had daar geen slipje aan.” Ik schiet in de lach. “Op het gevaar af dat je me niet gelooft. Dat was me bij het kijken inderdaad ook opgevallen. Toen ik die foto maakte echter niet. Maar dat bedoel ik nu even niet … Hoe oud was ze daar? 15, 16? … Er is nog nauwelijks sprake van borstjes. Toch werd ik laatst geraakt door de jonge vrouw op deze dia. Veel meer dan door de huidige Ellen.” “Omdat ze nu ouder is?” Ik schudt mijn. “Op de een of andere manier heeft ze alles wat haar moeder en het meisje op die dia begeerlijk maakt, verre van zich gegooid.” Ze staat op, bekijkt de afbeelding van haar dochter van dichtbij en draait zich naar me om. “Ik denk dat ik je begrijp.. Maar stel nou, ze zou meer wat meer lijken op haar vroegere ik . zou jij dan wel voor haar kunnen voelen.” “Ik voel al voor haar moeder… En ik ben nogal eenkennig.” “Daar ben ik ook heel bij om… Maar stel nou…?” Ik kijk langs Irma heen opnieuw naar de projectie op de muur.”Zeg maar niks John. Ik zie het in je gezicht… Kom op laat de rest van die dia’s zien.”
Bij het zien van de overige afbeeldingen passeren nog meerdere herinneringen van de betreffende vakantie maar ook van andere familiegebeurtenissen de revue. Na de laatste dia schakel ik het apparaat uit en ik kan een langgerekte gaap niet onderdrukken. “Ik ook jongen… Maar ik wil wel nog even bij Ellen kijken.” Ik overhandig haar de sleutel. “Ga maar en laat de deur open.” “Ga mee alsjeblieft.” Ik loop achter haar aan en nadat zij de deur voorzichtig heeft geopend kijk ik over haar schouder mee naar binnen. In het licht van de gang zie ik dat Ellen geen pyjama aan heeft. Doordat het dekbed naar onder is geschoven ligt haar rechter borstje bloot. Het eerste dat me opvalt is dat de rode striemen langzaam lijken te verbleken Dan wordt ik getroffen door het bolroze gezwollen tepelhof. Hoe anders zijn die dan de bruine kraterlandschapjes met middenin de vooruitstekende tepelboontjes, van haar moeder. Irma sluipt de kamer op, buigt over haar dochter, dekt haar toe en drukt een kus op haar voorhoofd. “Slaap lekker liefje.”
Bij het naar buiten lopen kijkt ze mij verliefd aan, kust me en loopt door naar onze slaapkamer. Bij het uitkleden geven wij onze ogen goed de kost. Ondanks de onstuimige sekssessie van deze middag komt mijn piemel opnieuw in opstand. Irma die dit ziet likt met haar tong langs haar lippen. “Wat doe je toch met me jongen. Ik voel me geradbraakt en moe en toch ben ik weer opgewonden.” Ik kruip naakt in bed en sla het dekbed voor haar open. “Ik weet niet of het verstandig is als ik nu bloot tegen je aan kruip.” “Dan zijn we al flink opgeschoten, nog enkele weken geleden had je zelfs niet gekleed bij mij in bed gekomen.” Ze kruipt lachend tegen me aan. “Je weet niet half hoe gelukkig ik ben dat ik over die schaduw ben heen gestapt… Maar hoe graag ik het enerzijds ook zou willen, maar het voelt niet verstandig om na vanmiddag…” Ik smoor haar met een kus. “Dat moet toch niet liefje. Ik ben al dolgelukkig dat je hier bij me bent. Ik kus haar nog eens. “Draai je nu maar om oud velletje dan kom ik lekker tegen je aanliggen.”Om maar meteen het opkomende protest tegen het ‘oud velletje’ te smoren duw ik mijn mond opnieuw op de hare. Haar schouders vastpakkende draai ik haar om en kruip gelijk tegen haar rug. Zoals eerder als eens koestert mijn piemel zich in haar warme bilspleet. Het voelt op meerdere manieren goed als haar kont nog vaster tegen mij aanduwt. “Jòöhn?” “Ja liefje… Hebben Ria en jij… Heb jij haar wel eens?… Je weet wel, in haar bips…” “Hoe kom je daar nou ineens op?” “In die seksboekjes die Karel toen in beslag genomen had. Daarin stonden ook foto’s van, je weet wel … Je hoeft het me niet te vertellen als je het niet wil.” “Mag ik eerst een tegenvraag stellen? Heeft Karel jou wel eens in je kont geneukt?” “Toen met die foto’s , we hebben dat toen één keer geprobeerd. Maar toen alleen zijn eikel in me zat. Dat deed zo hels veel pijn Ik heb hem er letterlijk uitgeschreeuwd.” “Ria.. Zij kon anale seks soms wel waarderen. Het gebeurde eens per 1 à 2 maanden uitsluitend op haar initiatief. Zij gaf zichzelf van tevoren klysma en smeerde haar kontje op de badkamer al in met glijcrème en vervolgens mijn piemel ook. Ze ging dan op haar zij liggen waarna ik haar heel voorzichtig penetreerde.” “Kon ze zo klaarkomen?” “Als ik in haar was dan zette zij haar Hitachi tegen haar clit. Ze kwam dan meestal meerdere keren kort achter elkaar en doordat hierdoor haar anus ritmies samentrok deed ook ik mijn storting.” “Wat is dat, een Hitatschie?” Als je het tweede laatje opentrek dan zie je hem liggen.” Ze gaat op een elleboog overeind zitten en trekt de la van het nachtkastje open. “Dat lange ding met dat snoer?” “Ja ,pak hem maar.” Ze draait op haar rug,houdt het apparaat op ooghoogte en bekijkt het goed.”Schakel maar aan. De stekker zit vast in een stopcontact achter in het nachtkastje.” Gelijk wordt de slaapkamer gevuld met het gezoem van de magic wand. Met dat ze de twee standen hoger klikt wordt niet alleen de trilling maar ook herrie heviger.” “Geef maar even aan mij liefje. Ria gebruikte hem bijna uitsluitend op standje 1. De andere standen waren haar meestal te hevig.” Ze reikt mij het apparaat, ik schakel terug naar 1 en zet de dikke witte kop voorzichtig tegen de onderkant van een van haar borstjes. In eerste instanties schrikt ze en duwt me weg om me even later weer terug te duwen. Ik beweeg de trillende kop voorzichtig naar haar tepel en voer de druk langzaam op. Wanneer zij haar ogen sluit verschuif ik het apparaat naar haar andere borst. Al snel trekt een blos over haar gezicht tot aan de bovenkant van haar tietjes. Haar ademhaling wordt gejaagder en onregelmatig. Het is mooi om te zie hoe de spieren in haar buikwand samentrekken als ik het apparaat over haar buik langzaam naar beneden beweeg. Nog voordat ik haar venusbosje bereik spreidt zijn haar benen. Plagend blijf ik een tijdje net boven de aanzet van haar kutje hangen. Op het moment dat zij haar handen wil gebruiken om me naar onder te duwen trek ik de wand terug. “Zonder handjes liefje.” Als ze me voor een ogenblik aankijkt smelt ik. “Handjes in je nek.” Opnieuw die smachtende blik. Toch doet ze wat ik haar opdraag. Ik zet weer aan op de bovenkant van haar schaamtapijtje. Door te bewegen met haar heupen, probeert ze de plaats van de aanraking te beïnvloeden. Opnieuw trek ik het apparaat terug. “Stil liggen… Laat ’t maar gebeuren.” Na nog twee pogingen legt zij zich letterlijk neer bij haar virtuele bondage.
Inmiddels proef ik haar liefdesgeur op mijn tong. Met de kop van de wand beschrijf ik een steeds kleiner wordende cirkel om het centrum van haar genot. Haar blik en de mijne zijn in elkaar gevangen. De zweetpareltjes op haar bovenlip geven mij een indruk van de inspanning die zij moet leveren om haar lijf in bedwang te houden. “Ik ben trots op je lieverd. Ellen ligt in de kamer hiernaast. Hou ’t binnen. Doe ’t voor haar.” Haar knikje is maar nauwelijks waarneembaar. Op dat moment druk ik te trillende kop met kracht rechtreeks op haar kittelplekje. Haar heupen schieten omhoog waardoor haar bips los komt van het matras. Ze staart in ’t niets terwijl tranen over haar wangen lopen. “Gmmmmphhhhhhhh….” Heel langzaam zakt haar kont terug onderwijl zij sissend tussen haar tanden inademt. Ik schakel het apparaat uit, leg het naast haar neer en neem haar in mijn armen. We zij toch zeker een paar minuten verder als ze zuchtend in mijn oor fluistert. “Wat doe je toch met me? Je maakt me helemaal gek.” “Gek op mij mag ik hopen.” “Eerder verslaafd aan alles wat je met me doet.” “Morgen praten we verder. Ga nou maar lekker slapen.”
Ondanks dat het merkbaar moeite kost ontworstelt ze zich aan mijn omarming en duwt me op mijn rug. “Niet slapen.. NU jij!” “Dat hoeft niet liefie…” “Ssstt… Wat wel of niet hoef dat bepaal ik nu… Handen in je nek, niet meer bewegen en dit oude velletje in de popjes van haar ogen blijven kijken!” Dit is niet echt nieuw voor mij. Ria had mij meer dan eens met een paar sjaaltjes gedemobiliseerd alvorens mij pestend, plagend en prikkelend naar een, door haar bepaalt, orgasme te dirigeren.
Irma grijpt achter zich. Met een glimlach om haar mond schakelt zij de wand opnieuw in. Vervolgens kopieert zij het pad dat ik zojuist nog op haar lijf heb afgelegd. Meer nog dan de stimulerende vibraties, is het haar blik die mijn opwinding tot grote hoogte laat stijgen. Toch blijkt dit net niet voldoende om mij over mijn orgasme drempel te tillen. Plotseling voel ik een warme hand aan de basis van mijn al pijnlijk kloppende pik. Zij fixeert mijn genotstaaf en drukt de trillende kop van de wand tegen het toompje onder mijn eikel. Het is alsof ik verdrink in haar ogen op het moment dat het orgasme bezit van me neemt.
Hetgeen ik zie als ik weer bewust waarneem is als olie op mijn liefdesvuur. Mij aankijkend likt Irma mijn sperma van haar hand. Vervolgens buigt zij over me heen om haar reinigingswerk in en om mijn kruis voor te zetten. Als ze even later overeind komt likt zij haar lippen. Ik haal mijn handen uit mijn nek, pak haar gezicht en trek haar mond op de mijne.
Achteraf kan ik niet meer terughalen wie uiteindelijk loste en hoe wij daarna in slaap zijn gevallen. Feit is dat, als ik door zacht geklop op de slaapkamerdeur wakker word, Irma nog steeds in mijn armen ligt te slapen.