Hoofdstuk 8 – De-evangelisatie of resocialisatie
De weken volgend op de ontvoering trekken als een slechte film aan mij voorbij. Ik heb nauwelijks tijd en aandacht voor mijn bedrijf en mijn huishouden. Het is uitsluitend te danken aan de goede zorgen van Henry en Annie dat alles voor de buitenwereld en mijn klanten, doorloopt als of er niks is gebeurt.
Zowel Irma en ik, maar vooral Ellen worden meerdere malen en langdurig door de politie gehoord. Buiten Jacob en zijn twee handlangers bij de daadwerkelijke ontvoering, zijn alle arrestanten tot aan het proces op vrije voeten. Ondanks dat Jacob en zijn 2 medeplichtigen samen 3 van de bestuurlijke apostelen vormden heeft hun kerk hen al snel als afvalligen uitgestoten. Zij hebben in een open brief aan alle landelijke dagbladen ontkent dat binnen hun geloof sprake zou zijn van discriminatie van anders gelovigen en of vrouwen in welke vorm dan ook. Op het feit dat steeds meer (ex)gelovige vrouwen zich, al dan niet anoniem , melden met tegengestelde verhalen wenste men bij nader inzien niet meer te reageren. Saillant detail is dat al drie dagen na de ontvoering een tweetal apostelen zich bij Irma meldde om zich te excuseren. Op het moment dat zij Ellen chanteerden met openbaarmaking van haar Apostolische intredingsbekentenis, had Irma hen de deur gewezen.
Na lang aandringen van Irma had Ellen uiteindelijk verteld wat die zogenaamde intredingsbekentenis inhield. Onder tranen had zij verteld dat alle vrouwen, alvorens te kunnen toetreden tot de gemeenschap ten overstaan van het voltallige mannelijke bestuur aan een 66 minuten durend vraaggesprek werden onderworpen. Tijdens deze ondervraging waren zij naakt en werden aangesloten op een soort van leugendetector. De vragen hadden met name betrekking op hun intiemste dromen, verlangens en hun seksualiteit.
Het uitgetikte verslag werd voor de huwelijks volstrekking aan de echtenoot overhandigd en na ondertekening door beiden bij een bij de gemeenschap aangesloten notaris in bewaring gegeven.
Op mijn uitdrukkelijk verzoek had Ellen na lang aandringen deze wetenschap ook gedeeld met de officier van justitie. Nog op diezelfde dag had justitie samen met de Fiod een inval gedaan bij betreffende notaris en werden zowel alle documenten alsook, naar later bleek de stiekem opgenomen videoverslagen van deze ondervragingen in beslag genomen.
Als het al niet lukt om deze gemeenschap echt te verbieden, zal de openbare behandeling van deze zaak met betrekking tot de dubieuze handelwijze van de mannelijke bestuursleden de organisatie op z’n minst een zware klap toebrengen.
In de sporadische momenten dat ik even alleen was met Irma had zij elke fysieke toenadering die ik zocht, vriendelijk maar resoluut afgewezen.
Op de zaterdag, dik twee weken na de gebeurtenis had Irma mij uitgenodigt om de volgende middag te komen eten. Ellen en zij wilden een streep zetten onder zoals zij het noemde, die ellendige periode, en mij bedanken middels een uitgebreide home-cooked maaltijd.
Gespannen belde ik die middag aan. Eigenlijk was dit de eerste samenkomst van Irma, Ellen en mij die geen direct voortvloeisel was uit ons recente avontuur.
Het is Ellen die de deur opent en de grote bos bloemen, die ik eigenlijk voor haar moeder had bedoelt, dankend van mij aanneemt. Nadat ik mijn jas heb opgehangen volg ik mijn achternicht naar de keuken waar Irma gebukt voor de oven staat. “Hmm, hij moet toch zeker nog 10 minuten.”
Ondanks de schort die zij voorheeft wordt ik getroffen door de charmante verschijning van mijn tante. “Oh jongen, daar ben je al. Laat me je kussen.” Zij neemt mij losjes in haar armen en kust, zeer tegen mijn verwachting in, de lucht links en rechts van mijn wangen. Hierdoor uit het veld geslagen neem ik plaats aan de feestelijk gedekte keukentafel. “Mag ik je al een glaasje wijn inschenken?” Ik kijk Ellen aan. “Èh, ja… Doe maar een halfje. Ik ben met de auto.” Dit keer geen uitnodiging om dan toch maar te blijven slapen. Mijn uitgebreide bad en de aansluitende zorgvuldige scheerbeurt had ik me blijkbaar kunnen besparen. Op het moment dat Ellen de wijn inschenkt is Irma met de rug naar mij toegekeerd, al weer druk met de potten en pannen op het fornuis. Ik bekijk mijn achternicht eens goed. Ondanks dat zij veel gelijkenis toont met haar moeder is er een wereld van verschil. Hierbij is het zeker niet het laagje vet dat het verschil maakt. Het lijkt wel of zij niet in staat is haar vrouwelijkheid in een goed daglicht te zetten. Haar kleding is niet alleen oubollig maar mist, al was het ook maar één enkel detail, dat haar figuur, kan accentueren. Haar haren zijn dit keer weliswaar gewassen, maar het ontbreekt aan een coupe die haar gezicht omlijst en ondersteund. Zelfs mijn mannen werkhanden zijn beter verzorgd dan de hare. Haar nagels zijn onregelmatig van vorm en slecht geknipt.
“Proost je even mee Mama?” Met een verhit maar verder nietszeggend gezicht draait Irma zich om en neemt een glas van haar dochter aan. “Op betere tijden.”
Nog voordat ik kan opstaan om mee te klinken heeft zij haar glas op tafel gezet en zich weer omgedraaid naar het aanrecht. Ellen op haar beurt gaat tegenover mij zitten als ware zij net als mij als gast aangeschoven. Zij drinkt haar glas in één teug leeg en kijkt me strak aan. Mijn blik valt op de bloemen die zij blijkbaar gewoon op het aanrecht heeft gelegd. Ik sta op. “Zal ik de bloemen dan meer even in een vaas zetten?” “Nee John, laat toch. Dat kan mama veel beter. Ik ben daar ook niet goed in. Jacob, had het namelijk niet zo met bloemen, moet je weten. De enige bloemen die ik gedurende m’n huwelijk heb gezien is dat nietige boeketje tijdens de plechtigheid.” Vervolgens begint zij een relaas over de problemen waarvoor zij zich geplaatst ziet. Het feit dat zij op huwelijks voorwaarden was getrouwd en dat het huis dat zij bewoonden feitelijk van de apostolische gemeenschap was. Zij bezat niet meer dan het beetje kleding dat zij onder begeleiding van een agente uit het huis had mogen ophalen. Zij was dus gedwongen voorlopig onderdak bij haar moeder te aanvaarden.
Hetgeen zij vertelt is ontegenzeglijk waar, maar de wijze waarop zij alles buiten zichzelf plaatst geeft mij een bittere nasmaak die ik zelfs met een slok van de fruitige Chianti niet kan wegspoelen.
“Wil jij even een vaas pakken meisje, dan snijdt ik de bloemen al schuin af.” “Waar staan hier de vazen.” Eindelijk hoor een spoor van irritatie in Irma’s stem. “Rechts! Waar ze altijd al hebben gestaan.” “Is goed Ma… Ik ga al.” Ik zie hoe Irma het kaartje aan de bloemen leest. “‘Voor de liefste tante, xxx’ heb ik daar bij de bloemist eigenhandig opgeschreven. Zonder zich naar me om te draaien verscheurt zij het kaartje en gooit ’t in de afvalbak naast het aanrecht. “Die witte of de glazen vaas?” Klinkt uit de woonkamer. “èh.. Doe maar de witte, lieverd.”
Vijf minuten later zitten wij gedrieën aan tafel. De heerlijk rosé gegrilde rosbief is heerlijk maar blijkt niet in staat mijn nare smaak te overvleugelen. Als Ellen zichzelf een tweede glas wijn inschenkt vraag ik of ik toch nog een glaasje mag. Tijdens het eten wordt nauwelijks gesproken. Waar Irma lusteloos in haar eten prikt schept Ellen een tweede keer op. Blijkbaar is zij tijdens haar huwelijk de tafelmanieren, die ze van huis uit heeft meegekregen, vergeten. Op het moment dat zij haar glas nog een keer wil volschenken blijkt de fles leeg. “Haal jij nog een fles, Má. Je zit toch maar wat te prikken. Geen wonder dat jij zo slank blijft.” Irma springt op en verdwijnt in de kelder. ”
Ik kijk mijn achternicht geërgerd aan. “Het is natuurlijk niet mijn zaak… Maar vindt je niet dat jij je moeder wat meer zou kunnen helpen?” Ellen kijkt me aan alsof ze het in Keulen hoort donderen. Blijkbaar stond de tweede fles al klaar bovenaan de trap en heeft Irma mijn opmerking gehoord. “Je hebt gelijk John. Het is zeker niet jou zaak.” Ellen kijkt mij al kauwende triomfantelijk aan. Zonder haar mond eerst leeg te eten valt zij haar moeder bij. “Ik had het je toch gezegd Ma. Hij is geen haar beter dan alle piemeldragers. Zo gauw ze hun poten onder je tafel hebben staan nemen zij de macht over.”
Ik ben met stomheid geslagen en kijk mijn tante hulpzoekend aan. Zij ontwijkt mijn blik en gaat zwijgend naar het aanrecht om de fles te openen. Ellen op haar beurt gaat onverstoord door met eten. “Zal ik je nog wat bijschenken John?” “Nee dank je Irma. Ik begin me zelfs af te vragen waarom je mij überhaupt hebt uitgenodigd.” “Èh, dat was eigenlijk Ellens idee.” Opnieuw kijkt mijn achternicht mij, nadrukkelijk smakkend, triomfantelijk aan. “En waarom leek jou het een goed idee mij uit te nodigen?” Ze houd haar glas omhoog zodat Irma het kan bijschenken. “Je bent eigenlijk geen haar beter dan mijn echtgenoot. Hij misbruikte onze God en jij gebruikt je geveinsde empathie om vrouwen te onderdrukken. ” Mijn bloed kookt. Ik kijk van mijn Tante naar mijn achternicht en terug. Irma is inmiddels gaan zitten en staart naar het midden van de tafel. Dat klopt Ellen. Daar heb ik niet van terug. Ik heb er niet van terug, dat ik wordt vergeleken een pikloze psychopaat. Ik heb er nog minder van terug dat, ” ik spreek nadrukkelijk in de richting van mijn Tante “…mijn liefde als geveinsd wordt ervaren.” “Wij vrouwen hebben je door John Derks.” “Dat waag ik te betwijfelen Ellen. Ik heb in dit huis overigens nog maar één vrouw ontmoet. En die heet zeker niet Ellen. “Ik zie dat ik met mijn laatste opmerking een gevoelige snaar heb geraakt en sta op. “Ik ga dan maar, voordat ik dingen zeg waar ik spijt van krijg.”
Terwijl ik de gang instap hoor ik Irma. “John wacht even alsjeblieft.” Ik draai me om en zie tranen in haar ogen. “Sorry Irma… Dit gevecht ga ik niet aan. Je hebt mijn nummer en je weet waar ik woon. “Nog voordat ik de deur achter mij dichttrek hoor ik Ellen met een dikke tong krijsen. “Wat zit je nou te janken? Ik zei ’t je toch.. Het zijn allemaal lafaards en willen alleen dat éne…”
Terwijl ik terug naar huis rij, kan ik mijn tranen niet bedwingen. Pas na een paar borrels lukt het me, mijn gevoelens deels te analyseren. Het is een mix van, verdriet, machteloze boosheid en zelfbeklag die mijn gevoelens in een achtbaan zetten. Zat mijn achternicht er echt zo ver naast? Was de liefde voor Irma wel zo oprecht als ik dacht of was deze toch eerder pikgedreven?
“Ben ik echt zo Annie? Ben ik een piemelgedreven ouwe zak met maar één doel. De vrouwen in mijn leven zo snel als mogelijk aan mijn pik te rijgen?” Mijn vriendin en huishoudster kijkt me over haar koffie meewarig lachend aan. “Die halve fles whisky was echt te veel voor je Jongen… ” Ze legt haar handen op de mijne. “De John die ik ken… Onze baas, maar ook onze vriend.. Is allesbehalve, hoe zei je ook weer… , pikgedreven! Nou weet ik wel dat ik niet bepaald jou ideale jachtbuit ben. Maar ook van onze jonge stagiaire, noch van de soms eenzame vrouwelijk clientèle hebben ik of mijn Henry ooit een onvertogen woord gehoord.”
“Wil je echt weten wat ik denk?” Ik knik en neem nog een slok koffie. “Je lieve tante is gevangen in haar schuldgevoel. Zoals zo veel ouders is zij bang te hebben gefaald bij de opvoeding van haar dochter. Zij wil het goed maken.” “Maar hoe verklaar je het bizarre en onhebbelijke gedrag van Ellen?” “Hmm Ja… Ik heb natuurlijk niet de intelligentie, noch de scholing die jou Ria had… Maar ik denk… Ik denk dat zij nog steeds doordrenkt is door haar geloof. Dat is geen jasje dat je zo maar effè uittrekt. Dat geloof beperkt haar om open om te gaan met liefde en seksualiteit van zichzelf maar ook van de mensen die dichtbij haar staan.” Ik laat de woorden van Annie door mijn nog licht benevelde brein wegen en voel een glimlach opkomen. “Hoe kom je aan al die wijsheden?” “Gewoon boerenverstand Jongen.” “M.. maar hoe?” “Ze lacht haar witte tanden bloot en schudt haar hoofd. “Hoe jij je tante en achternichtje kunt veroveren?” Ik schudt mijn hoofd “Mijn tante… Ellen doet me echt niks meer….” “Niks? Weet je dat zeker?” Ze kijkt op haar horloge. “Het is bijna 10:00 uur John. Moet jij niet over een uurtje naar een klant? Henry zei zoiets.” “Oh shit Ja… Ik ga me snel douchen… Ik heb om 10 uur bij zijn loods op het industrieterrein afgesproken.”
Die avond leid ik me af met het uitwerken van de installatieplannen en offertes voor de bedrijfspanden van de klant van vanmiddag. Dit is mogelijk het eerste echt grote project. Als ik dit weet binnen te slepen gaat op termijn mogelijk een nieuwe klantenkring, voor mij open. Ik maak geen reclame. Mijn reclame zijn tevreden klanten, die op feesten en partijen over ons werk praten.
In de weken die volgen val ik terug in mijn oude routine. Ik had voor mezelf besloten dat het aan mijn tante is om te kiezen. Het was Ria en mij niet gegeven om kinderen te krijgen dientengevolge is het zeker niet aan mij om haar te beoordelen met betrekking tot haar houding ten opzichte van haar, in mijn ogen ontspoorde, dochter.
‘Hallo Jongen.’ ‘Hoi Ma, hoe is ’t?’ ‘Ik mag niet klagen. Maar daarvoor bel ik niet.’ “Ben ik je verjaardag vergeten?’ Ik hoor hoe zij aan de andere kant van de lijn in de lach schiet. ‘Nee gekkerd. Wij hadden vanmiddag weer een ons jaarlijkse neven & nichten uitje.’ ‘Zo, was ’t al weer zover? En hebben jullie nog ergens lekker gegeten?’ ‘Ja heerlijk. In de Winselerhof…. Maar waar ik eigenlijk over bel is, Irma…’ ‘Èh tante Irma?’ ‘Jazeker..Of ken jij nog een andere Irma?.. Ze mist je jongen.’ Ik slik ‘Maar hoe,? waarom mist ze mij? Alleen omdat ik haar badkamer…’ ‘Badkamer jongen, is ’t daarbij gebleven?’ ‘Wat bedoel je Ma?’ ‘John Derks… Nou moet je goed luisteren. Ik ben dan wel al wat ouder en behoorlijk slechtziend, maar ik ben niet blind… Ik heb echt wel gezien dat het waakvlammetje tussen je tante en jou tot volledige ontbranding is gekomen. Bovendien heeft zij dat, toen ze mij vanmiddag thuisbracht bekent.’ Ik val stil en weet niet hoe ik moet reageren. Ik had toch echt mijn best gedaan die verboden gevoelens zeker voor mijn moeder te verbergen. Zowel vroeger als nu, hoe kon ze? ‘Ben je er nog jongen?’ ‘`eh.. Ja Ma.’ Heb je morgen rond het middaguur even tijd voor je ouwe moeder, of moet je weg voor je werk? Het lijkt me beter dit verder onder vier ogen te bespreken.’ Ik denk kort na. Ik heb morgen een afspraak tot circa twaalf uur in Geleen. Dus ik ben dan op z’n vroegst om half één bij je.’ ‘Prima jongen… Dan hoef je geen brood te smeren. Ik zorg wel voor iets lekkers.’ Ik weet uit ervaring dat protesteren nu geen zin heeft. Mijn moeder gaat er nog steeds van uit dat ik elke morgen een trommeltje brood smeer alvorens ik aan ’t werk ga.’ ‘Tot morgen Ma.’ ‘Dag jongen.’
Die avond bekijk ik voor de zoveelste keer de oude dia’s. Ik heb ze opnieuw gesorteerd waardoor ik in twee slides alle oude kiekjes met mijn tante en of achternicht op chronologische volgorde heb gezet. Nippend aan een glas wijn bekijk ik de projecties op de muur. Het bevreemd me steeds meer dat ook een groot aantal dia’s waarop Ellen alleen staat, passeren. ‘Vreemd; waarom heb ik die aan de selectie toegevoegd? Vroeger al was mijn focus uitsluitend gericht op Irma. Ellen was in mijn ogen nog een kind. Ook de recente contacten met de volwassen Ellen hadden niets in mij bewogen. Althans, niets behalve boosheid en zelfs afkeer.’ Na de laatste dia’s en het tweede glas wijn besluit ik naar bed te gaan, waar ik pas laat in een onrustige slaap val.
Ik ben duidelijk gespannen als ik mijn sleutel in het slot van moeders voordeur omdraai. Deze spanning wordt zeker niet minder als ik tijdens het ophangen van mijn jas naast de stem van mijn moeder ook die van tante Irma meen te herkennen.
“Oh daar ben je al jongen. Ik had je niet binnen horen komen.” Mijn blik valt gelijk langs mijn moeder op Irma. Ze kijkt gespannen naar mij op. “Hallo Irma.” “Dag John” “Hallo Irma, dag John… Kom op nou… Begroet je elkaar zo, als je nog maar kort geleden lichaamssappen hebt uitgewisseld?” “Ik druk mijn moeder een kus op haar voorhoofd. Als ik op haar toe stap staat Irma op. Ik sluit haar in mijn armen en voel dat ze begint te schokken. “Ik weet ’t niet meer John, ik weet ’t niet meer.” Ik druk een zoen in haar hals en fluister in haar oor. ”Als jij me toelaat, zal ik er voor je zijn.
“Koffie?” “Graag Ma.” Zeg ik terwijl ik me voorzichtig losmaak uit de omklemming van Irma.
Even later zitten wij tegenover elkaar en smullen van overheerlijke sandwiches. “Lekker Mama.” Niet Mama. Heb je ooit zo’n lekkere boterhammen van mij gehad. Je moeder is meer van de eenvoudige Hollandse , recht toe recht aan, kost. Deze bammetjes heeft je tante gemaakt.” “Èh ik weet niet waar ik moet beginnen.” Ik kijk Irma, die recht tegenover mij zit, aan en zie tranen. Ik èh, ik trek ’t niet meer. Sinds Ellen… Ik snap wel dat zij het moeilijk heeft… Sinds.. Ik ben een slaaf in mijn eigen huis. Indirect geeft ze mij de schuld van hetgeen haar is overkomen.” Ik kijk haar aan. “En jij… Wie geef jij de schuld, Irma?” Tranen biggelen over haar wangen. “Ons… Karel en mij… Wij waren misschien niet het goede voorbeeld voor haar… Ik had hem misschien moeten verlaten, ik wist dat hij regelmatig buiten de pot pieste, maar bleef bij hem. ” Mijn moeder legt een hand op die van m’n tante. “Je voelde het Irma… Jij voelde dat Karel ondanks alles van je hield… Zeker hij had affaires, maar ’s nachts was hij altijd weer bij jou. Bovendien, in die tijd deed je dat als vrouw niet zo gemakkelijk… Weggaan, bedoel ik.”
“Mama heeft gelijk Irma. Jij bleef bij oom Karel en jij aanvaarde de consequenties van die keuze. Ellen daarentegen.. Zij maakt keuzes, legt echter de verantwoordelijkheid daarvoor buiten zichzelf. Zij is een volwassen vrouw. Het is aan de tijd dat zij zich daarnaar gedraagt. Zij is de architect van haar eigen ongeluk… Zij zelf heeft haar God en haar apostelechtgenoot de macht gegeven om haar te overheersen.” Irma kijkt me gebroken aan en fluistert. “En nou geef ik haar de macht om…” “Schuldgevoel meid… Schudgevoel is een slechte raadgever.” Mijn moeder, ik ben trots op haar. Uitsluitend huishoudschool, maar vol onversneden levenswijsheid.
Plotseling gaat de telefoon. Mijn moeder staat op en neemt hem op. ‘Bij Derks…’ … ‘ùh… Ellen, ben jij dat?’ … ‘Ja, ze is hier… We eten samen een hapje.’ … ‘Niet dat het jou aangaat; maar Ja. John is ook hier.’ Irma maakt aanstalten om op te staan. Mijn moeder die dit ziet schudt echter krachtig met haar hoofd. ‘Nee Ellen dat doe ik niet’ … ‘Sorry meisje maar ik ga ophangen… Ik heb nooit gediscussieerd met dronken mensen… ‘T ga je goed meid.’
Ik kijk op mijn horloge. “Één uur en al dronken?” Irma knikt.”Ze verdrinkt haar verdriet.” Ik schudt mijn hoofd. “Ze verdrinkt haar verantwoordelijkheid.. . Ik ga zo met je mee om orde op zaken te stellen.” Mijn moeder legt een hand op mijn schouder. “Het is goed dat je zo met je tante meegaat jongen. Maar laat het aan haar om orde op zaken te stellen. Jij ondersteunt haar daarbij alleen maar. Wat jij Irma?” “Je hebt gelijk Mientje. Ik moet zelf het voortouw nemen.” Ze kijkt me aan. “Ik stel het op prijs als je me helpt, zodat zij mij niet zomaar opzij duwt. Dat doet ze de laatste tijd wel vaker.”
Nog geen uur na Ellens telefoontje loop ik achter Irma, via de achterdeur haar huis in. De keuken is een ravage. Het is duidelijk dat een nog minstens halfvolle fles rode wijn tegen een muur is stukgesmeten. Wij lopen door naar de woonkamer. Ellen ligt snurkend te slapen op de tweezitter. Irma draait zich naar me om en fluistert. “Ik ga de keuken opruimen. Til je haar even naar de slaapkamer?” “Als dat is wat je van me wil, dan kan ik net zo goed meteen gaan. Wat mij betreft ruim jij niks op,” Ik wijs naar mijn achternicht. “maar doet zij dat.” “Maar ze is dronken?!” “Zeker. Ze is zat… Laat het bad vollopen en maak het water vooral niet te warm. ” Ze kijkt me kort twijfelend aan, maar draait zich dan om richting de badkamer. “Je hebt gelijk.”
Terwijl Irma weg is ga ik in een fauteuil tegenover mijn achternicht zitten. Ik wordt getroffen door het verdriet op haar door drank en slaap ontspannen gezicht . Ze draagt een beige aftandse badjas over een goorwit flanellen nachthemd. Waarschijn een deel van de kleding die zij onder begeleiding van een agente uit de echtelijke woning heeft weten te redden.
“Het bad is halfvol John.” “Prima.” Ik sta op en til Ellen van de bank. Nog voordat wij in de badkamer zijn slaat zij haar ogen op. “John … Wat doe je.” Vraagt zij met dikke tong terwijl haar brakke wijnadem in mijn gezicht slaat. “Ik zet je in bad.” Haar ogen krijgen een vreemde glans. : Jij? Mij in bad…” “Aaaaaarghh Gek…. wat doe je?” Ontzet kijkt ze mij vanuit het bad aan. “Ik zet je in bad. Dat zei ik toch.” Op dat moment ziet ze Irma. “Mama, doe iets…” Irma schudt haar hoofd. “Het moet afgelopen zijn meisje.. . Afgelopen met keten en zuipen… Je gaat je nou wassen en daarna ruim je de troep in de keuken op.” Ze kijkt haar moeder woest aan en probeert uit het bad te komen… Na knikje van Irma duw ik haar terug waardoor zij wat water krijgt te verwerken. Proestend en hoestend richt ze haar woede nu op mij. “Jij smerige hoerenloper… Hoe durf je m. .. m… Moederneuker.” Irma stapt langs mij heen en geeft haar in bad liggende briesende dochter een klinkende oorvijg.
“M..m..maar Mama…” “Niet maar Mama… Blijkbaar is dit de enige taal die jij nog verstaat. De taal van dwang en geweld. Het doet me waarschijnlijk meer pijn dan het jou doet. Maar als ’t zo moet dan moet het maar. Ik heb John gevraagd me daarbij te helpen.” “Jij.. Jij wilt me gewoon weg hebben.” “Dat is niet zo meisje… Maar als jij wil gaan.. Ik hou je niet tegen. Je hebt van die mevrouw van slachtofferhulp het adres gekregen van een opvanghuis.” “Dan breng je me daar maar naar toe.” “Ik breng je nergens heen meisje. Als je weg wil. Dan ga je zelf.” “Meisje! Ik ben je meisje al lang niet meer. Ik ben volwassen vrouw. Ik heb jou echt niet nodig.” “Dat is prima… Dan ga je toch… Echter als je nou blijft dan bepaal ik het einde van dat verblijf en dan gelden mijn regels, voor zo lang als ik dat nodig acht.” “Ik geloof dat jij helemaal gek geworden bent … Ik ga!” Met een ruk komt ze overeind en probeer uit het bad te klimmen. Als ze met een plons weer terugglijd kan ik mijn lach niet onderdrukken.
“Blijf even bij haar John dan haal ik droge kleren, voordat zij het hele huis nat druppelt .”
Irma is nog niet de deur uit of ze kijkt me getergd aan. “Ben je nu blij. Als ik weg ben heb jij haar voor jou alleen.” Ik klap het deksel van het toilet neer en ga erop zitten. “Nou je dat zo zegt. Zo had ik het nog niet bekeken. Dat is inderdaad geen verkeerd idee.” “Ik heb jullie toen wel gezien, goddeloze moederneuker.” “Dat weet ik . Ik heb jou toen ook gezien in de licht van de badkamer. Je had blijkbaar weinig haast om je blik van dat ‘goddeloze’ tafereel los te maken. Volgens mij heeft heilig boontje Ellen zich aan de seks van haar moeder liggen op te geilen.” Aan de blos die op haar gezicht verschijnt te oordelen, heb ik doel getroffen.
“Zo jongedame.. Droge kleren voor jou. De rest pak je zo zelf maar in… Kom je mee John dan zet ik een bakje koffie.” “Lekker Irma.”
Irma zet de koffie net op tafel als Ellen de keuken binnenkomt. “Dus je stuurt me echt weg?” “Je verdraait mijn woorden juffrouw. Het is helemaal jou keuze. Maar als je besluit te blijven dan gelden mijn regels en omdat ik niet elke keer opnieuw met jou grillige gedrag wil worden geconfronteerd is het besluit dat je nu neemt voor minstens één maand” “Maar wat zijn die regels Mama? Je verwacht toch niet van mij dat ik een blanco cheque teken.” Ik zie dat Irma kort nadenkt waarna ze mij hulpzoekend aankijkt. Na een korte aarzeling neem ik het woord. “Het zijn mijn zaken niet. Maar hoe zouden jullie het vinden als we de angel voor nu even uit het vlees trekken. Irma: jij zet de regels op papier en Ellen; jij belooft je tot morgenmiddag te gedragen zoals je dit vroeger door je ouders is geleerd. Morgenmiddag om één uur kom ik terug en dan..” Mijn tante kijkt me geschrokken aan. “Ga je weg dan?” Ik lach. Op z’n laatst morgenvroeg. Ik heb een bedrijf. Weet je nog? … Enfin. Morgen om één uur tekent Ellen de overeenkomst of…” “Of ik ga weg!?” “Precies.”
“Als ik die rotzooi heb opgeruimd mag ik dan ook een kopje koffie Mama?” “Ga zitten meisje. Drink maar een kopje met ons, dan ruimen we die troep zo samen op.” Ik kijk op mijn horloge. “Dan kan ik nog fijn de Dag afsluiten met mijn medewerkers.” “Kom je vanavond terug John. Ik zou het fijn vinden als je me zou helpen met het opstellen van de regels.
Ik sta op, buig me over Irma heen, zoen haar op haar mond en kijk haar van dichtbij aan. Ik wil ook met jou iets afspreken. ” “Jij?? Met ,mij?” Ik knik. “Je hebt mij inmiddels een twee keer weggestuurd.” “Bij een volgende keer, kom ik niet meer terug.” Ze kijkt me indringend aan. “Er komt geen volgende keer John.” “Dat zou ik fijn vinden. Dan zie ik jullie straks weer.” “Hoe laat?” Ik denk kort na. “Dat zal tegen achten worden. Ik moet thuis op mijn PC nog enkele dingen afhandelen.” “Zal ik dan wat te eten maken.” “Eten jullie zo maar vast. Waarschijnlijk heeft Annie al iets voor mij voorbereid.”
Het is al na negen uur als ik op de inmiddels afgesloten achterdeur klop. Ik zie opluchting op Irma’s gezicht als zij de deur voor mij opendoet . “Wat ben ik blij dat je toch gekomen bent.””Twijfelde je daaraan dan.” Ze ijkt me verdrietig aan en knikt. “Naarmate het later werd steeds meer.” Op het moment dat ik haar kus slaat zij haar armen om me heen en opent haar mond. Het voelt als een warm welkom zoals ze mijn tong ontvangt.
“Hoe is het hier.” “Ze is een beetje rellerig, maar ik denk dat dat vooral kom door haar onzekerheid. Ze weet niet weet niet haar te wachten staat en zit constant te vissen naar wat voor regels ik wil gaan stellen.” “En heb je er over nagedacht?” “Nagedacht wel. Maar ik weet niks… Behalve dan dat ik niet wil dat ze zich constant bezat.” Ik druk een kus op haar voorhoofd. “Over bezatten gesproken. Ik zou zo wel een glas wijn lusten. “Ga maar vast naar de woonkamer, ik haal een fles uit de kelder.”
In de woonkamer veinst Ellen dat ze geboeid naar de televisie zit te kijken. “Laatste woord!” Ze draait zich naar me om. “Kelder.” Ze begint gelijk te blozen. “Zo, zo… voyeur èn luistervink.” “Ùh ik wilde…” “Dat is ’t nou juist Ellen. Wat jij wil, doet er nou effè niet toe.” Ze kijkt me stuurs aan. “Ook niet wat jij wil.. Mama zal…” “Mama zal John vragen om haar te helpen met haar dwarse dochter.” “Ik ben niet dwars!” “Dat interesseert me Ellen. Hoe zou jij je gedrag dan willen omschrijven?” Het is duidelijk dat mijn vraag haar aan ’t denken zet. Terwijl Irma bezig is met glazen en het schenken van de wijn ga ik in een fauteuil tegenover Ellen zitten.”Mag ik ook een glaasje Mama?” “Ben ik al mee bezig meid. Maar geef nou eens een antwoord op John’s vraag.” Ze kijkt me nu onzeker aan. “”Ik èh… Ik voel me stuurloos.” “En jou God dan… Geeft die geen sturing?” Blozend schudt ze met haar hoofd. “God … Die gaf Jacob sturing en via hem ook mij structuur. Dat voelde, hoe moet ik ’t zeggen… Veilig… Ik hoefde me nergens druk over te maken. Alles was voor me geregeld.” Irma gaat op de armleuning naast me zitten. “Maar die bestraffingen dan… Dat kan toch niet veilig voelen.” “Dat deed het wel Mama… Het is moeilijk uit te leggen… ik vind het zelf ook raar… Maar het gaf me een gevoel va n macht.” “Macht? Terwijl je wordt geslagen?” “Ik weet dat ’t vreemd klinkt, maar zo voelde ’t wel…” Het is duidelijke dat ze nadenkt. “Het feit dat Papa, ondanks al zijn buitenechtelijke spielerei toch steeds bij jou sliep. Hoe voelde dat voor jou?” Irma neem t een teug van haar wijn. “Ùh … Ik begrijp wat je bedoelt… natuurlijk was ik boos om zijn escapades… Maar hij koos uiteindelijk toch maar fijn voor mij.” “Precies… En je voelde je sterk. Zeker ten opzichte van zijn speeltjes…. En ik.. Ik had Jacob, hij was van mij… Fysiek kon hij me de baas, maar geestelijk was hij net zo klein als z’n geslacht. Het feit dat hij wist dat ik dat wist, maakt mij sterk. In feite zijn we allebei een beetje gestoord.” “Maar seksueel dan?” Bij haar antwoord kijkt Ellen mij strak aan. “Ik heb me gespaard Mama… Gespaard voor die man die bewijst dat hij me aankan… Voor die man in wie ik kan opgaan… ” Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ze met haar antwoord mij direct aanspreekt. Ik hoop van harte dat ij je droomprins gaat tegenkomen.” “Ik wacht op hem Mama… Ik wacht zolang als nodig is. Jij hebt ook gewacht tot je tweeënzestigste voordat…” Irma legt een arm om mijn schouder en kijkt me verliefd aan. “En nou laat ik hem niet meer los… Ik hoop dat jij niet zolang hoeft te wachten.” Ellen drinkt haar glas in één teug leeg. “Mag ik nog een glas?” Als Irma aanstalten maakt om de fles te pakken, hou ik haar tegen. “Hooguit nog een halfje Irma… Dan is er ook nog een half glas voor ons.” Doe niet zo flauw John… Er is nog meer dan genoeg in de kelder.” “Dat klopt… Maar in mijn optiek heb jij vandaag al meer dan genoeg gehad.” Mijn achternicht kijkt me geïrriteerd aan. “Mag ik Mama?” “Je hebt John gehoord meid.” “Weten jullie wat? Deel de rest van de fles maar tussen jullie twee… Ik ga naar bed!” Nog voordat wij haar een goede nacht kunnen toewensen stormt ze, de deur naar de gang hard achter zich dichtslaand, de kamer uit.
Ik ben blij dat jij hier bent John… Ik zou dit alleen niet aankunnen.” “Alleen daarom?” De liefde die uit haar gezicht spreekt als zij naar me toe buigt en de kus die volgt, zijn meer dan antwoord genoeg.
“Ga je mee naar bed John?” “Ik zou niets liever willen lieverd, maar zullen we eerst niet samen dat reglement maken. Ik ben morgenvroeg bijtijds weg.” “Je hebt gelijk. Schenk jij de rest van de wijn in, dan pak ik pen en papier.”
Het blijkt een zware bevalling maar na een half uurtje heeft zij toch 5 regels aan het papier toevertrouwt:
1 – Ik zal mijn moeder, noch John weerspreken of anderszins onheus bejegenen
2 – Zolang als mijn moeder in mijn onderhoud voorziet, zal ik de huishoudelijke taken van haar overnemen.
3 – Ik streef ernaar zo om spoedig mogelijk in mijn eigen onderhoud te kunnen voorzien.
4 – Van mijn verdiensten zal ik een gepast deel afstaan voor kost en inwoning.
5 – Wanneer ik mij niet houdt aan dit reglement zal ik desgevraagd vertrekken.
“Ik wil je John.” “Dat is dan geheel wederzijds liefje.. Als jij vast naar bed gaat, dan douche ik me eerst.” Irma kijkt me beschaamd aan. “Is het gek dat ik nou al nat ben? Het lijkt wel of deze hele situatie me opwind.” “Dat dacht ik al te ruiken.” “Meen je dat? Dan zal ik me eerst even voor je wassen.” “Als je dat maar laat… Ik wil jou proeven, niet je badschuim.” “Wil je weer.. met je mond?” Ik knik. “In elk geval als voorgerecht.” “Dat toen.. Dat voelde niet als een voorgerecht. Ik wist niet…” Ik leg een vinger op haar mond. “Naar bedje… sapvrouwtje van me.”
Ik spoelen net mijn haar uit, als ik een koele luchtstroom voel. Gelijk daarop weet ik wat de oorzaak was. Blijkbaar is Ellen,door de badkamer, naar haar moeder in de slaapkamer gelopen.
“Dit is niet eerlijk Mama. Je geeft me geen enkele kans.” “Ik ben Naakt Ellen.” “Dat zie ik. Maar ik zie niets waarvoor jij je zou moeten schamen.”Inmiddels heb ik een handdoek om mijn heupen geknoopt en sta ik achter haar in de slaapkamer. “Dit kan echt niet!” Herhaalt ze terwijl ze zwaait met het papier met de regels. “Wat kan niet Ellen?”Geschrokken draait ze naar mij om. “Ik éh … Ik kan nog niet eens een foutje maken of jullie beslissingen in twijfel trekken of ik vlieg eruit.” “Dat is zeker niet mijn bedoeling lieverd. Voor respectvolle discussie is zeker ruimte.” “Zo lees ik het niet Má.” Ik heb een voorstel Ellen. Jij neemt dat papier nu mee en past het zo aan dat het ook recht doet aan jou positie. Morgen beslist je moeder dan of het totaal recht doet aan haar wens. Hoe vind je die?” “Ik èh… Kunnen wij daar morgen dan nog over praten, voordat…” Irma legt haar handen op de schouders van haar dochter. Praten kan, maar het is mijn besluit hoe het definitieve reglement er uit komt te zien.” “Maar Mama..” “Morgen meisje… John en ik willen nu alleen zijn.” “Je wil je door hem laten dekken, zul je bedoelen.” “Dat is jou woordkeuze lieverd… Maar daar komt het inderdaad wel op neer.” “Is goed. Ik ga al!” “Trek je wel de badkamerdeur achter je dicht Ellen.” Mij geen blik meer waardig gunnend beent zij weg. “Welterusten.” “Slaap lekker liefje.” Het ‘Jullie ook!’ dat volgt klinkt allesbehalve echt gemeend.
Irma trekt de handdoek van mijn heupen. “Houdt hij niet meer van me?” Met dat ze dat zegt voel ik de eerste groeistuipjes. Ze lacht, gaat op de bedrand zitten en staart in mijn kruis. “Ik heb dat vroeger wel eens gevoeld. Bij Karel bedoel ik. Gezien had ik ’t nog nooit als het begint te groeien.””En valt ’t tegen?” Ze schudt haar hoofd, bloost en wijst naar mijn kruis.” “Hij is anders als bij Karel.”Dat zij je laatst al. Minder dik maar en iets langer.” “Dat is het niet.” “Het kopje is bloot. Karel had daar een vleesslurfje omheen.” “Dat is weggesneden toen ik acht was. Mijn voorhuid was te eng… Vind je het lelijk.” “Nee… Ik vind hem juist mooi zo.” “Hij vind jou ook mooi liefje.” “Dat zie ik.” “Spreid je benen Irma.” “M.. maar ik ben helemaal nat daar…” “Spreidt je benen Irma!” Terwijl ik haar strak aankijk zie ik in mijn ooghoeken dat zij mijn opdracht uitvoert. Langzaam laat ik mijn blik zakken. Ze heeft niet gelogen. Het dunne grijze schaamhaar hang vol met glinsterende vochtdruppeltjes. “Trek je liefdesmossel open lieverd. Laat zien dat je me wil.” Langzaam brengt zij haar handen naar haar kruis. Het is een opwindend gezicht als haar mooie slanke vingers met de bloedrode nagels haar schaamlippen uit elkaar trekken. Ik ga in mijn knieën en neem haar lusthof van dichtbij in me op. Een paar druppels van haar nectar druipen van haar paarse kleine schaamlipjes op de vloer. Voor het eerst maak ik kennis met haar, aan het fundament van haar schaamlippen zichtbare, liefdespareltje. Ik kijk naar haar omhoog. Haar blos loopt inmiddels tot op haar nog stevige borstjes. “Schaam jij je lieverd?” Nauwelijks zichtbaar schudt zij met haar hoofd. “Wat is ’t dan?” Fluisterend komt het over haar lippen. “Ik ben geil!” “Wat wil je nu?” “Ik wil jou.” “Wat wil je precies?” “… Je ben t een pestkop.” ” Ik wil ’t van jou horen Irma…” Onbewust spreidt ze haar benen verder en trekt haar schede maximaal voor me open. Ze druppelt aan een stuk door op het laminaat. Mijn gepest windt haar op. En haar niet alleen.
“Ik wil dat je me likt en me daarna neukt.” “Hmm, dat gaat niet gebeuren… deze keer is het aan jou om te nemen waarna je verlangd. Ik kruip langs haar heen op het bed en ga op mijn rug liggen. Gedurende zeker één minuut blijft ze doodstil op het voeteneinde zitten. Dan staat ze op, draait naar me om en kijkt me aan. “Ik heb nog nooit…” “Ik verlang naar het sap uit je mossel, liefje.” Trillend kruipt ze over me. Ze twijfelt zichtbaar als ze een been over mijn gezicht zwaait. Een tijdlang zweeft haar druipende en geurende liefdesspleet boven mijn gezicht. Ik moet me inhouden om het initiatief niet naar me toe te trekken. Na een schier eindeloos moment zakt ze naar beneden, net voordat ze mijn mond raakt trekt zij zichzelf opnieuw voor me open. Een rilling trekt door haar heen als mijn mond en haar schede ingang zich met elkaar verenigen. Ik loop over van liefde en dan bedoel ik niet uitsluitend het sap dat mij ten deel valt.
Haar ademhaling wordt steeds gejaagder. Plotseling kantelt zij haar heupen, graait op pijnlijke wijze in mijn haar en smoort mijn mond in haar geslacht. `” Oegh, neeee… Jááá..Gòòòòd … ’t …. Jaaaaargh.”
Het duurt meerdere minuten voordat zij weer een beetje op adem is en van me af kruipt. Ze duikt over mij heen en valt aan op mijn mond. Ze kust zo onstuimig alsof er geen morgen meer komt. Plotseling lost me en kijkt me verwildert aan. “Ik pak wat van mij is…” Ze zwaait een been over me heen, zet haar handen op mijn borst , laat zich zakken en trekt haar gloeiende sapspleet van af de basis over mijn hunkerende liefdespaal. Op het moment dat mijn eikel de grootse hitte ervaart kantelt zij haar heupen. Als vanzelf glijd ik haar hete oventje binnen. Door steeds sneller haar heupen te kantelen neukt ze me… Na een tijdje raakt ze buiten adem en moet pauzeren. Nadat ze weer een beetje op adem is gekomen begint ze opnieuw om al snel weer buiten adem te stoppen… Ze kijkt me indringend aan. “Help me John.. hier ben ik te oud voor.” “Wil je stoppen?” Ze schudt driftig met haar hoofd. “Neuk me John.” Ik zet mijn handen op haar heupen en begin haar eerst langzaam, maar al vlug steeds sneller en met meer kracht van onderop te neuken. Ze heeft haar ogen gesloten, uit een mondhoek druipt een sliertje spuug. Al snel bereik ik mijn point of no return. “Ik ga komen lieverd.” Voor even opent zij haar ogen. “Toe maar ì…” Ik laat haar niet uitpraten. In een staccato van stoten los ik kreunend mijn zaad . “‘OÓÓhhhh ….alwééé…rrrrrr” Ze zakt door haar armen en ligt minutenlang over me heen uit te hijgen.
Uiteindelijk fluistert ze diep zuchtend in mijn oor “Hier ben ik te oud voor.” Ik duw haar omhoog zodat wij elkaar kunnen aankijken. “Waarvoor liefje?” Die tweede keer… Ik was te moe… Het orgasme, ik zat er tegenaan… Ik was gewoon te moe om…” “Uiteindelijk toch gelukt hè?” Ze knikt . “Toen jij begon te stoten… Je raakte me diep van binnen… Het deed eerst pijn… Maar toen jij… ’t ontplofte in mijn buik en hoofd tegelijk… Wat doe je toch met me?” “Ik deel mijn liefde met je… maar als het te heftig is?” Ik zie hoe ze nadenkt, begeleid haar vermoeide lijf naast mij en buig over haar heen. Ik zie tranen in haar ogen. Ik kus haar maar moet al snel lossen omdat ik merk dat zij nog steeds naar adem snakt. “Sorry liefje… Ik zal in het vervolg wat meer rekening met je houden.” Onder tranen schudt ze met haar hoofd.” “Als je dat maar laat… Ik heb nog nooit…. ben nog nooit…. Zo intensief.. ” Ik streel haar buik en borstjes. Haar tepelboontjes staan nog steeds hard omhoog. “Ik ook niet Irma. Ik ben ook nog nooit zo intensief, zo diepgevoeld, klaargekomen.” Ze kijkt me ongelovig aan. “Begrijp me niet verkeerd, Ria was een geweldige vrouw en de knuffelseks met haar was heerlijk.. Maar zij, ze was niet in staat zich over te geven aan haar lust.” “Met Karel kon ik dat ook niet… Althans niet echt. Ik moest mijn best doen om klaar te komen.” “Je best doen?” Ze knikt verdrietig. “Vaak, als ik.. Zeg maar d’r bijna was, dan gooide hij me weer in een andere positie. Het was dan alsof ik weer van voor af aan… Wat doe je?” Inmiddels is mijn hand, afgedaald naar haar kutje. Ik streel ik zachtjes met mijn middelvinger door haar gladde liefdesspleet.” ‘Hoe voelt ’t ?” Ontspannen en fijn, maar ik ben daar nou vie…” Ik smoor haar tegenwerping met een kus. Los en blijf haar, rustig door strelend, in haar ogen kijken. Op en bepaald moment breekt haar blik, in datzelfde ogenblik ik druk ik op haar liefdespareltje. Een nauwelijks waarneembare rilling trek vanuit het centrum van haar genot door haar hele lichaam. Haar adem ontsnapt sissend uit haar mond. De manier waarop ze me kort daarop aankijkt laat me overstromen van liefde. Onder mijn strelende handen valt ze kort daarop in een diepe slaap.
Ik laat me voorzichtig uit bed glijden. Voordat ik naar het toilet ga dek ik mijn slapende schone met het dekbed toe. Het valt me meteen op. De deur naar de badkamer staat opnieuw op een ruime kier. Nog voordat ik ga plassen test ik de deur en kom tot de conclusie dat deze zeker niet vanzelf is open geschoven. Het is meer dan waarschijnlijk dat Ellen weer heeft gegluurd. Alhoewel ik geen hang tot exhibitionisme bij mij mezelf herken, bemerk ik toch een bizar gevoel van trots.
Terug op de slaapkamer kruip ik dicht tegen mijn lief, koester me in de geur die onze liefde heeft achtergelaten en val in slaap.
Ik kijk op mijn horloge, 07:00 uur. Naast mij is mijn tante nog steeds in diepe rust. Voordat ik opsta, druk een licht kusje op haar voorhoofd. Nadat ik me heb verzorgd en aangekleed loop ik door naar de keuken. Ellen staat in een afzichtelijk flanellen nachthemd, haar rug naar me toegekeerd, aan het aanrecht. “Je koffie staat al onder uitloop van het koffiezetapparaat.” “Dank je. Overigens goeie morgen Ellen.” “èh ja, jij ook een goeie morgen.”
Ik neem pak de koffie en ga aan de keukentafel zitten. “Drink je geen kopje met me mee?” Zonder woorden zet ze een nieuwe mok op het apparaat en schakelt het in. Terwijl het apparaat met veel geruis begint te malen draait zij zich naar me om. Ze heeft een geforceerde glimlach op haar gezicht, maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat zij heeft gehuild.
“Mis je hem?” “Wie? Mijn Man… Jij zult me wel gestoord vinden. Ja ik mis hem. Ik mis de zekerheid van zijn aanwezigheid. Ik had een doel, ik zorgde voor hem en hij voor mij. Op de één of ander manier was ik belangrijk voor hem.” “Je bent ook belangrijk voor je moeder. Denk je niet?” Ze pakt haar mok en komt tegenover mij aan tafel zitten. De bovenste knopjes van haar nachthemd zijn blijkbaar verdwenen. Zo kijk ik tegen de bovenkant van haar,met rode striemen ontsierde borstjes. Ze bemerkt mijn blik. Ze bloost en trekt het nachthemd met een hand dicht. “Ik geloof zeker dat ik belangrijk ben voor Mama, maar dat ben ik niet alleen… Als zij zou moeten kiezen tussen jou en mij dan..” “… Dan liefje.. Dan zou ik met pijn in mijn hart voor jou kiezen… Maar vind jij dat ik moet kiezen? Ellen schudt verdrietig met haar hoofd. “Nee dat hoef je niet… Ik weet dat je van me houd. Maar toch voel ik me alleen… Alleen en nutteloos. Eigenlijk ben ik nergens goed voor.” Het is te zien hoe het verdriet van Ellen op haar moeder afkleurt. “Dan gaan we daaraan werken.” Ellen kijkt me verwonderd aan. “Waaraan?” “Aan de zingeving in je leven. Ik ben ervan overtuigd dat als jij uiteindelijk zelfbewust je vrouwtje staat, dat dan de rest: geluk en partnerschap, vanzelf volgt.” Op dat moment gaat mijn GSM over. ‘Henry, wat ben jij vroeg. Ik kom zo naar de zaak man.’ Ik hoor aan zijn stem dat er iets niet goed is. Hij vertelt me dat Annie gistermorgen een knobbeltje in haar borst had gevoeld. Ze had gelijk voor deze morgen een afspraak bij haar huisarts gemaakt. Omdat haar tante aan borstkanker is overleden was zij gedurende de nacht steeds meer in de paniek geschoten en nu vroeg Henry mij toestemming om haar te begeleiden naar haar afspraak. Ik vertel hem dat ik het niet meer dan logisch vind dat hij met zijn vrouw meegaat. Ondanks zijn zorgen over Annie was hij ook bezorgd over de klus van vandaag, waarbij geen handen gemist konden worden. Pas nadat ik hem had verzekerd dat ik met de anderen mee zal gaan, kan hij het loslaten.
“Ik moet nou gaan… Henry, mijn hoofdmonteur is verhinderd en de klus van vandaag is nogal omvangrijk en herbergt een paar problemen. Ik sta op en loop gelijk naar de gang om mijn jas aan te doen. “Vergeet je niks John?” Wanneer ik me omdraai staat Irma al achter me. Haar ochtendjas hangt los. Van bovenaf kijk ik in haar besproette ongeschonden decolleté. Ze lacht, “die gaan nergens heen jongen.” en tuit haar lippen. Als ik haar kus schiet haar tongpunt even langs mijn lippen. “Werk niet te hard schat.” “En jullie… Geen ruzie maken,” zeg ik meer tegen Ellen dan Irma.
Het is mooi om te zien hoe mijn mensen samenwerken. Ik besluit mezelf afzijdig te houden en me assisterend op te stellen. Hieruit blijkt al snel dat Henry’s zorgen met betrekking tot de complexiteit van de klus ongegrond was. Ondanks haar leeftijd neemt Yvette als vanzelf de leiding. Zij doet dat op zodanige wijze dat de, meer dan dubbel zo oude Piet, zich vrolijk in zijn rol schikt.
Ware het niet dat mijn handen en kracht zeer welkom zijn bij het hanteren van de grote panelen op het nogal steile dak dan hadden zij deze klus met een beetje meer tijd, ook zonder mijn geklaard.
Ik zit thuis op kantoor aan mijn PC als de telefoon gaat. In het display zie ik dat het Henry is. Aan zijn stem hoor ik meteen dat het niet goed is. Hij is op weg van het ziekenhuis naar huis. Nog voordat hij kan uitwijden nodig ik hem uit om op een kop koffie bij me langs te komen om een en ander persoonlijk te bespreken.
Als hij een half uurtje later mijn kantoor binnenstapt heeft hij tranen in zijn ogen. “Het is niet goed John. Morgen doen ze verder onderzoek. Waarschijnlijk gaat ze overmorgen al onder het mes. De linkerborst moet er af, dat is zo goed als zeker. Als ik hem in mijn armen sluit breekt hij en huilt als een klein kind. Ik neem hem mee naar de keuken. Zal ik een borrel in je koffie doe kerel” Hij schudt zij hoofd. Ik moet nog naar huis rijden.” “Eentje kan wel!” Terwijl ik aan de slag ga met de koffie begint hij te praten. “Ik ben bang haar te verliezen en wat denk jij waar zij bang voor is?” Hij wacht mijn antwoord niet af. “Zij is bang dat ik haar niet meer wil zonder die linker tiet! Alsof ik alleen maar bij d’r ben om dat leuke speelgoed. Ik wil haar niet kwijt John. Al zoue ze haar kut dichtnaaien. Ze is m’n allessie.” Hij barst opnieuw in huilen uit.
Nadat hij een paar slokken ‘koffie’ heeft gedronken komt hij langzaam tot rust. “Hoe ging die klus vandaag, baas?” “Geen enkel probleem.. Yvette, die meid is goud waard.”Hij knikt. “Die griet doet menige vent wat voor.. . Maar morgen ben ik weer van de partij. Ik ga hooguit iets langer met lunchpauze om mijn meisie te bezoeken. ” “Nou moet jij eens goed luisteren Henry… Jij bent morgen nergens anders dan bij je meisie.. Zij heeft je nou veel harder nodig dan ik. Maar John, ik zit al krap in m’n verlof en mogelijk heb ik..” “Maak jij je daar nou maar niet druk om. Daar komen we echt wel uit… Nu is ’t Annie First.”
Met de nodige overredingskracht lukt het me Henry ervan te overtuigen om het werk nu even te laten voor wat het is. Nadat ik met een stevige mannenknuffel afscheid van hem heb genomen valt mijn blik op de keukenklok. ‘Shit het is al na achten.’ Ik grijp meteen mijn mobieltje en bel naar Irma.
Als ik haar de lijn krijg klinkt ze opgelucht . “Is Alles goed jongen? Ik was al bang dat je niet meer zou komen. Je komt toch nog?” “Als je zo lief vraagt kom ik zeker. Ik moet alleen morgen weer vroeg weg. Ik moet nog even iets op mijn PC doen … Ik denk dat ik rond negen uur bij je ben.Net voordat ik ophang vraagt ze nog of ik al heb gegeten. Nadat ik dat heb ontkend beloofd ze dat ze nog iets voor me te maken.
Wanneer ik bij hen binnenkom ontvangt Irma mij letterlijk met open armen en mond. Ondanks die intieme kus kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat zelfs Ellen blij is met mijn terugkeer. Nog geen vijf minuten later zit ik aan een heerlijke maaltijdsalade, terwijl de beide dames mijn verrichtingen vervolgen. Gelukkig breekt Irma het ijs door te vragen naar mijn werkdag en de reden van mijn ‘overwerk’. Het feit dat het gezien de omstandigheden meer dan waarschijnlijk is dat ik ook de komende tijd regelmatig zal overwerken wordt door beiden in mineur ontvangen.
“Maar vertel eens, hoe was jullie dag? Zij jullie er samen uitgekomen? het reglement bedoel ik.” “Als je zo klaar ben met eten kun je het lezen. Ellen stond erop dat jij zou meetekenen.”Ik kijk Irma aan. “Hoezo? Waarom geef je haar de leiding? Ik zou je hooguit ondersteunen.” Ze lacht. “Lees het eerst maar … Drinken we zo een glaasje wijn in de woonkamer?” “Graag, wel maar één. Ik wil op tijd naar bed en morgen weer fris zijn.” “Ellen, haal je een flesje uit de kelder en schenk jij dan alvast in?” “Mag ik ook een glaasje Mama?” Irma schiet plotseling in de lach. “Ook maar één lieverd. Ik bedenk me net dat jij morgen ook weer fris moet zijn.” Duidelijk niet begrijpend waar haar moeder op doelt verdwijnt zij in de kelder om kort daarop, gewapend met een fles rode wijn, door de keuken naar de woonkamer te gaan. “Wat heb ik gemist Irma?”Haar glimlach is ontwapenend en opwindend tegelijk. “Niet zo nieuwsgierig John. Alles op z’n tijd… Ik heb je gemist jongen. ” “Niet boos zijn lieverd. Ik jou niet. Ik heb er gewoonweg de tijd niet voor gehad.” Ze trekt een pruillipje. “Vergeet je me zo snel? Was het voor jou dan niet zo fijn als…” “Tuttututut… sapmosseltje van me… Ik wil eigenlijk niet vergelijken, maar het was mogelijk mijn beste seks tot nu toe.” Ze staat op, drukt een kus op mijn voorhoofd en zet mijn bord op het aanrecht. Ze draait zich om en heeft een vreemde blik in haar ogen als ze me aankijkt. “Ellen en ik… We hebben veel en goed met elkaar gesproken… Het blijkt dat ik niet de enige was, die toen tijdens die vakantie…” “Verliefd op me was? Dat had ik al begrepen. Ik heb laatst nog eens de dia’s van die vakantie bekeken. Het viel gewoon op. .. Vreemd genoeg heb ik toen niets gemerkt, mijn focus lag helemaal bij jou.” “Erger nog is dat het mij ook niet is opgevallen. Ik ben nota bene haar moeder. Maar ik zag in haar nog het verder seksloze soms masturberende kind. Ze was nog niet eens ongesteld geweest… Maar die vakantie, mijn eigen gevoel zat in een achtbaan.”
“Komen jullie nog? De wijn staat warm te worden.” “Zo meisje. Ik ruim nog even alles weg.”
“Die liefde voor jou, dat is ook bij haar nooit weg gegaan. Alsjeblieft John. Hou dat in je achterhoofd. Ik ben haar moeder en wil het beste voor haar.”
“Waar toasten we op?” Ik kijk naar de twee vrouwen die enerzijds erg op elkaar lijken maar anderzijds ook erg van elkaar verschillen. Zoals ook mijn gevoel voor hen verschilt. Voor Irma voel ik liefde en een lang geworteld verlangen. Voor Ellen daarentegen voel ik minder dan vriendschap en geen aantrekkingskracht. Vreemd genoeg bezat ze die aantrekkingskracht wel op die oude vakantie dia’s. “Waar ben je met je gedachten John. Waar drinken we op.” “Òh ja sorry… Op dat wij alle drie het geluk mogen vinden waarna wij verlangen? ” We klinken onze glazen. Waar Irma genietende de eerste slok wijn door haar mond laat gaan, drinkt Ellen haar glas in een teug half leeg.
Irma schuift een mapje naar me toe. “Lees jij het even door. Dit is het nieuwe reglement.” Ik sla het map je open. Zelfs uit het handschrift wordt het verschil tussen moeder en dochter duidelijk. Het gisteren door Irma geschreven reglement.. Haar handschrift was ondanks haar gevorderde leeftijd verzorgd en keurig. Het handschrift van Ellen daarentegen is slecht leesbaar, onverzorgd en schiet alle kanten op. Ik begin te lezen
Leer me het echte leven:
1 – Ik zal mijn moeder, noch John bruut weerspreken of anderszins onheus bejegenen
2 – Zolang als mijn moeder in mijn onderhoud voorziet, zal ik de huishoudelijke taken van haar overnemen.
3 – Ik streef ernaar om zo spoedig mogelijk in mijn eigen onderhoud te kunnen voorzien.
4 – Van mijn verdiensten zal ik een gepast deel afstaan voor kost en inwoning.
5 – Wanneer ik mij niet houdt aan dit reglement zal John mij op gepaste wijze bestraffen. Uitsluitend als ik mijn bestraffing weiger , mag ik worden weggestuurd.
Ik merk op dat behoudens de toegevoegde veelzeggende beginregel en de wijziging in de laatste regel eigenlijk niets is veranderd . Al terwijl ik het doorlees borrelen nieuwe ideeën bij mij op.
Wanneer ik van het document opkijk, kijken twee paar ogen mij nieuwsgierig aan. “Zeg nou John… Wat denk je?” “Als het aan mijn ligt moet het op enkele essentiële punten worden gewijzigd.”De teleurstelling is beiden van de gezichten te lezen. “Pak jij pen en papier Ellen, dan kun je mijn ideeën meteen opschrijven.” “En waarom zou ik?” Ik kijk mijn achternicht strak aan. “Omdat jij A: weet dat je moeder en ik de enigen zijn die jou het echte leven willen leren… en B: Ik er vanuit ga dat jij het geluk van je moeder niets in de weg wil leggen.” “En mijn geluk. Wie denkt daaraan?” “Jou geluk meisje.. Zowel je vader als ik hebben je talloze malen gewaarschuwd voor Jacob en die sekte. Jij zelf was het die ons voor gek verklaarde. Alleen omdat we bang waren jou anders helemaal te verliezen hebben wij ons uiteindelijk in jou keuze gevoegd.. Nog steeds staat jou geluk hoog in mijn vaandel. Maar Ellen, jij bent al lang geen kind meer . Ik zal je blijven steunen, maar niet meer ten koste van alles. God weet dat ik onderhand ook recht heb op mijn portie persoonlijk geluk En dat laat ik me niet meer afpakken. Zelfs niet door jou.”
“Het is al goed. Zeg maar wat ik moet opschrijven. Maar ik beloof nog niks.” Ik vertel haar om de eerste twee regels onverkort over te nemen. Nadat ze dat heeft gedaan kijkt ze me verwachtingsvol aan. “2. Ik zal mijn moeder ondersteunen bij huishoudelijke taken.” Ik voel dat Irma haar blik op mij richt, ga echter onverstoord door. “Heb je dat?” Ellen knikt. “3. Ik doe de administratie van Derks Alternatieve Energie Systemen en ontvang hiervoor een gepast salaris… “Terwijl ze het opschrijft kijkt plotseling naar me omhoog. Ook voel ik dat Irma’s hand in mijn onderarm knijpt. “Ik wil niks horen . Eerst dit reglement… punt 4 blijft ongewijzigd… En wat betreft punt 5?” Ik kijk Irma vragend aan. “Waarom is het aan mij om te straffen?” “Dat komt niet van Mama John. Dat komt van mij.” Als ik mijn blik naar haar verleg begint ze te blozen. ” “Ik èh… Mama. Ze houdt te veel van me.. Ze kon dat vroeger al niet . En ik… Soms heb ik een harde hand nodig.” “En jij denkt dat ik die harde hand kan… ” Ze knikt driftig. “Jij houdt niet van me zoals Mama dat doet, maar anderzijds geef je wel om mij.” “Ik weet het niet… Ik heb nog nooit… en al zeker geen vrouw…” Irma legt een hand op mijn wang en draait mijn gezicht de richting van het hare. “Je kunt dat John.. Neem van mij aan… Jij als geen ander bent in staat om haar te geven wat nodig is.” Naast vertrouwen lees ik ook verdriet in haar ogen. Ik kus haar kort. “Als jij dat zegt liefje.”
“Mag ik wat vragen John?” Ik richt mijn aandacht weer op mijn achternicht en vertel haar dat ze mij bijna alles mag vragen. Ze vraagt zich af of zij in staat is om de boekhouding van mijn bedrijf te doen. Ik herinner haar eraan dat zij haar MEAO opleiding weliswaar nooit heeft afgemaakt maar dat zij tot het moment dat zij was gestopt, zij bij mijn weten altijd goede cijferlijsten had gehad. Als ik haar daarna vertel dat ik de tijd zal nemen om haar bekent te maken met de PC en haar persoonlijk zal inwerken, begint ze te stralen. Ongevraagd pakt zij de pen op en zet haar handtekening onder het handgeschreven document. Hierna geeft ze de pen door aan Irma die gelijk, met een glimlach om haar mond, tekent. Irma draait het papier naar mij en overhandigd mij de pen. “Nog een niet onderhandelbare voorwaarde dames?” Beiden staren mij nu verbaasd aan. “Jullie trekken bij mij in. Dat spaart ons reistijd. Ellen jij kan dan het gasten appartement je bewonen. Daar heb je ook eigen sanitair.” “En ik? Waar woon ik?” “Jij lieverd. Jij wordt de dame des huizes en leeft aan mijn zijde.” Irma straalt. “Is dit een aanzoek?” Ik veins dat ik over haar vraag nadenk. “Hmm nee… Eerder een bevel… Ik weet namelijk ook wat jij nodig hebt.”
Na nog een salvo van vragen zijn beide vrouwen opgetogen over de op handen zijnde verhuizing. Van mijn voorstel om het komende weekeinde over te komen willen beiden niets weten. Zij staan erop om gelijk morgenvroeg met mij mee te gaan. Het weekeinde zullen wij dan benutten om de daadwerkelijke verhuizing te doen. Het is Irma die ongevraagd de laatste wijn in mijn glas schenkt. Zij en Ellen verdwijnen om spullen voor de eerste dagen in weekendtassen te pakken.
Zo loopt het toch al tegen middernacht voordat Irma bij mij in bed kruipt.
Na een serie van hartverwarmende zoenen en goeie nacht wensen, draait zij met haar rug naar me toe. Ondanks mijn vermoeidheid zorgt de warme druk van haar billen voor een stuwing in de richting van mijn kruis. In plaats van mij de ruimte te gunnen drukt zij haar bilspleet nog strakker tegen mijn steigerende jongeheer. “Het is al laat John.” “Ik weet ’t liefje.” “Gaat je plasser zo ook slapen?” “Uiteindelijk wel.” Ze draait zich naar me om en ik voel dat ze me in het donker aankijkt. ” “Begrijp me niet verkeert Jongen… Hoe overweldigend ’t ook was. Zo’n uitspatting als gisteravond. Dat is me nou echt te effè te veel.” “Dat vraagt toch ook niemand liefje. Ik ben ook moe dus…” Ik voel hoe een hand in de gulp van mijn boxer glijdt en hoor hoe ze fluistert… “Gisteren, die laatste keer, ik was kapot en toch… Ik wil dat nou voor jou doen.” ‘Dat hoeft toch niet schatje.” “Dat hoeft wel!” Inmiddels heeft zij mijn van verlangen kloppende piemel uit zijn gevang bevrijd. Meer strelend dan trekkend bewerkt zij m’n lusstaaf. Met haar mond en tong likt,kust en knabbelt ze mijn hals en gezicht. In een toestand van halfslaap zak ik terug in het verleden. Vage beelden van mijn overleden echtgenote doemen op voor mijn geestesoog. Één keer, zij had te veel gedronken op een receptie van haar werk, ze was geil thuis gekomen en bij mij in bed gekropen. Ik lag naakt, in halfslaap, nog koortsig van een hevige griep. Ze had haar slip uitgetrokken, was dicht tegen mij aangekropen en had, net als Irma nu, met haar mond mijn hals en gezicht geliefkoosd. En, net als toen…. Was ik…..”Mmmm… Hmm.. Ja , Ria liefje … Jááá.. Hmmm…”