Hoofdstuk 6 – Voorbeeldgedrag, het puberale brein en jaloezie
“Drink je nog een gaasje wijn met ons lieverd?” Moeder en dochter, komen de woonkamer in, waarbij mij opvalt dat ook Irma nu een pyjama draagt onder haar badjas. “Hoe vaak moet ik ’t nog zeggen Moeder.. Ik ben je lieverd niet meer… En nee. Je wijn wil ik niet. Ik ga naar bed.” Mij geen blik waardig gunnend strompelt ze langs mij. Met een klap slaat de deur achter haar dicht. Even hoor ik gemorrel aan de voordeur,waarna zij hoorbaar stampend de trap oploopt.
Zuchtend, met tranen in haar ogen, zakt Irma in de tweezitter tegenover mij. “Waar ben ik in Godsnaam aan begonnen? Ik kan haar niet eindeloos hier opsluiten. Als jij niet hier was geweest had zij me gewoon aan de kant geduwd en was gegaan.” “Fout Irma… Als ik niet hier was geweest, was dit alles niet gebeurt.”Ze denkt even en het doet me goed als ik een glimlach zie verschijnen. “Je hebt gelijk… Ik was dan onwetend geweest. Onwetend van haar bestraffingen en de striemen op haar lijf… Maar hoe moet het nu verder?”
“Volgens mij zijn er twee opties: De eerste is: we laten haar morgenvroeg gewoon gaan. Ik ben ervan overtuigd dat zij haar eigen moeder niet bij de politie zal aangeven voor wederrechtelijke vrijheidsberoving.” Irma kleurt rood. “Potverdomme, zo had ik er nog niet eens tegen aangekeken… Maar wat is optie twee?” “We proberen haar op het juiste spoor te krijgen door haar te confronteren met haar denkfouten en de tegenstrijdigheden in haar geloof. We moeten twijfel zaaien, het verhaal van haar man onderuit halen en haar tegelijk het alternatief tonen.” “Welk alternatief bedoel je?” “Het alternatief van diepgevoelde liefde tussen twee gelijkwaardige partners.” Gedurende een ogenblik kijkt ze me vragend aan. “Met die twee gelijkwaardige partners bedoel je..?” “Ja lieverd, daarmee bedoel ik ons… En voordat je over het leeftijdsverschil begint, dat doet wat mij betreft geen afbreuk aan die gelijkwaardigheid.” Ik zie tranen tanen in haar ooghoeken, kniel voor haar neer en neem haar in mijn armen. “Ik ben bang John… Bang dat het niet gaat lukken met Ellen en bang dat het voor altijd tussen ons in zal staan.” Ik kus haar hals en nek. “Er zijn geen garanties in het leven Irma. Niet in het leven dus ook niet in de liefde. Ik kan je alleen beloven dat ik Ellen, mijn liefde voor jou wil voorleven. Een liefde die niet, zoals haar liefde voor het geloof en haar man onvoorwaardelijk is. Maar juist daardoor waard is om voor te vechten.” Irma duwt mij een beetje van zich af en kijkt mij van dichtbij aan. “Ik hou van je John. Ik hou al van je sinds die vakantie. Dat is nooit overgegaan.” “Dat is geheel wederzijds Irma. Ondanks de liefde voor Ria hield jij ook een plekje in mijn hart bezet.” “Wil je bij me slapen John?” “Ik zou niet weten wat ik liever zou willen, maar lijkt je dat verstandig.” Ik kijk in haar betraande ogen. “Ik wil niet meer verstandig zijn… Wat heeft me dat gebracht? Ik was altijd de verstandige en trouwe echtgenote. Desondanks ging mijn man voordurend vreemd en leeft mijn dochter ongelukkig in afwachting van het ultieme geluk in het hiernamaals.” Ik sta op en reik haar mijn hand. “Ga je mee naar bed, lieverd?” “En als ik alleen nog wil slapen, ben je dan boos?” “Ik ben hooguit boos dat je dat vraagt. Voor het bedrijven van de liefde zijn twee mensen nodig.”
Op de badkamer blijkt mijn toilettas al op het planchet bij de wastafel te staan. “Ik maak me nog even fris Irma.” “Laat je me niet te lang wachten ?”
Omdat ik de rest van mijn reistas niet kan vinden loop ik even later in uitsluitend mijn short, naar de slaapkamer. Mijn tante zit half rechtop in de kussens. Haar satijnglanzende pyjamabroek hangt over een stoel. Het jasje heeft ze blijkbaar aangehouden. Ik kijk om me heen. “Wat zoek je?” “Mijn reistas.” “Die staat rechtsonder in de kleerkast. Je was heb ik al ingeruimd. Doordat Karel in het verpleeghuis ligt, is zijn gedeelte leeg.” “Waar ligt mijn pyjama?” Ze slaat het dekbed naast haar terug.”Die heb je niet nodig, kom bij me. Ik wil je voelen.” “Gelijke monniken, gelijke kappen.” zeg ik. Als ik een van de spiegeldeuren open schuif, hoor ik geritsel van textiel en gelijk daarop wordt mijn hoofd bedekt door zwartglanzend welriekend satijn. Ik haal haar pyjamajasje van mijn hoofd, gooi het op het voeteneind van het bed en kijk mijn blozende tante, lachend aan. “Waarom had je dat überhaupt aangehouden liefje.” “Ik kan niet aan haar tippen John. Mijn tietjes zijn veel kleiner en mijn lijf heeft rimpels. Jou Ria. Zij leek wel een fotomodel met grote stevige tieten. Hoe kwam je daar ineens bij.” Ze bloost. “Ik vond een fotoalbum, toen ik dat slipje zocht, op je slaapkamer.”Terwijl ik naast haar in bed stap besef ik dat zij het erotische fotoalbum van Ria en mij bedoelt dat in de ondersta la van Ria’s commode lag. “Zo, ik ben dus niet de enige die in andermans laden snuffelt.” “M…m…maar ..”Ik smoor haar tegenwerpingen met een kus; kijk haar van dichtbij en sla het dekbed terug. “Niet doen alsjeblieft, ik heb ’t een beetje koud.” “Dat is dan spijtig oud velletje van me. Jij bent begonnen met het vergelijken. Ik zal het afmaken.” Ik strijk met een vinger langs contouren van haar gezicht. “Ik zal eerlijk tegen je zijn. Ja; je gezicht vertoont onmiskenbaar de tekenen van je leeftijd. Echter in tegenstelling tot veel van je leeftijdgenoten zie ik niet de bitterheid van de gemiste kansen. Je gezicht is lief en open en je mond vraagt nog steeds om gekust te worden.” Ik maak mijn dreiging waar en kus haar. Op het moment dat zij haar tong in het spel brengt los ik lachend. “Ik ben nog niet klaar lieverd. Mijn vinger vervolgt zijn weg langs haar hals waar nog vaag sporen van mijn recente zuigzoenen te zien zijn. “Je hals is lang, gespierd..” “en gerimpeld.” “Tut tut tut, wijfie.. Je moet wel stil zijn als je vriendje praat.” Ik volg met mijn vinger de contouren van haar nauwelijks ingezakte b-cupje . Als ik met mijn nagel over haar donkerbruine tepelhoven kras lopen rillingen langs haar ruggengraat en richten haar tepels zich op. “Je hebt gelijk, ze zijn in stuk kleiner dan die van Ria…”Ik neem haar borstjes stuk voor stuk in mijn hand en kneed ze kort. “en wellicht ook niet meer zo stevig… Maar ze zien uit om op te vreten en zelfs nu al, zie ik in je ogen dat ze je veel plezier geven.” Terwijl ik mijn vinger op reis stuur over haar nog strakke buik hoor ik een gedempt geluid uit de richting van de badkamer. Automatisch gaat mijn blik omhoog naar de kleerkast. Via de spiegeldeur zie ik een schaduw achter een kier van de badkamerdeur. Ik streel Irma’s buik met de vlakke hand en kijk Irma aan. Zij heeft haar ogen gesloten en lijkt te genieten. Na nog een blik in de spiegeldeur ben ik overtuigd. Voor de tweede keer vandaag worden we begluurd door Ellen. Ondanks mijn aanvankelijke gêne besluit ik mij niet te laten afleiden.
“Je buik is nog steeds strak en gespierd. De lichtblauwe zwangerschapsstrepen vertellen het verhaal van je wellicht grootste liefde.” Ik kroel door haar bruingrijs gemêleerde venuspruikje dat zich uitspreidt tot voorbij haar grote schaamlippen. “Ria trimde of schoor haar kruis kaal. Zij vond dat hygiënischer. Jou schaamtapijtje maakt je kruis tot een verrassing. Alleen voor wie jij, je nog steeds mooie benen spreidt, is die verassing te zien. Bovendien verspreidt dat tapijtje de bedwelmende geur van je vrouwelijkheid en lust. ”
Als vanzelf spreidt zij nu haar benen waardoor de glinsterend roze binnenvoering van haar schede-ingang zichtbaar wordt. Met een vinger streel ik de contouren van haar schaamlippen. “Mogelijk door de geboorte van je meisje zijn je kleine schaamlippen wat opgerekt en paarsgekleurd. Ze zijn niet meer in staat het centrum van je vrouw zijn, af te sluiten.” Ik streel oppervlakkig langs haar uitpuilende vleeslapjes. “… Maar ze zijn een gedicht, een gedicht voor het mannelijke lid dat het privilege heeft om ze te spreiden op zijn weg in je sappige schede. “Alsjeblieft John.. Kus me.”
Een snelle blik in de spiegel leert me dat het kieren van de badkamerdeur breder is geworden. Ik buig over Irma heen. Met twee handen om mijn hoofd trekt ze mijn mond op de hare. Ook dit keer is het niet bepaald de kus van een potentiële oma. Ze opent zich en drinkt van mij.
Ondanks haar gepreveld protest los ik en begin met mijn mond aan dezelfde reis als eerder met mijn hand. Ik kus en knabbel langs haar hals omlaag naar haar borstje. Nadat ik beiden afwisselend in zoentjes heb ondergedompeld probeer ik zoveel mogelijk van haar borstvlees in mijn mond te zuigen. Wanneer ik mij vastzuig aan haar harde spenen, hoor ik haar kreunen en voel hoe haar handen door mijn haar woelen. Knabbelend aan de roomwitte onderkant van haar tietjes richt ik me likkend en zoenend op haar buik. Met mijn tong volg ik haar zwangerschapsstrepen en ik laaf mij aan haar ondiepe navel. Nog voordat ik mijn mond op haar behaarde schaamheuvel kan drukken graaien haar handen in mijn haar en probeert ze mij zodoende naar boven te trekken. “Niet daar John.” Komt prevelend over haar lippen. Ik kijk even naar haar omhoog en stuur haar een luchtzoentje. “Alsjeblieft Irma.. Laat me je proeven.” “Heel even dan..” komt fluisterend en nauwelijks hoorbaar over haar lippen. Haar greep op mijn hoofd wordt losser en ik druk mijn mond alsnog op haar venusheuvel. Op dat moment wordt mijn neus gestreeld door de geur van haar opwinding. Een geur die letterlijk water in mijn mond laat stromen.
Ik wil haar niet afschrikken dus houd ik me in. Ze wordt weliswaar met liefde beestachtig geneukt maar op het gebied van orale seks heeft ze nog geen enkele ervaring. De directe aanval op het centrum van haar lust vermijdend, kus ik de licht gerimpelde huid aan de binnenkant van bovenbenen. Als vanzelf maakt ze plaats en legt zo haar liefdesbloem opnieuw voor mij open. Ik druk een zoentje op haar flubberlapjes alvorens ze voorzichtig met mijn tong te spreiden. ‘Genoeg jongen…” Zegt ze, haar handen liggen echter maar losjes op mijn hoofd.
Met mijn tong proef ik het liefdessap uit haar pruim. “Smaken alle vrouwen anders vraag ik mij in een flits af. Ze smaakt in ieder geval anders dan Ria, zoeter. Maar als ik zou moeten kiezen. Ik zou ’t niet kunnen. Met mijn tongpunt betast ik haar schedeopening. “Nee niet doe…” Een likje over haar klit beneemt haar de adem. “John nie..tt… ppfffff” Voorzichtig neem ik haar klitplekjes tussen mijn lippen. “Wat doe j….ùù`hhh.” Met mijn tong tussen mij lippen druk ik op haar klit. Irma begint onwillekeurig met haar heupen te draaien, en fixeert mijn hoofd met haar handen. Ik doe niet anders meer dan mijn tong hard in haar kruis drukken. Irma op haar beurt kermt afwijzend en drukt anderzijds haar kut vast op mijn mond. Mijn pijnlijke lippen ten spijt geniet ik volop. Als ik Ria oraal verwende lag ze stil. Was het niet dat wanneer ze klaarkwam er een paar golfjes liefdessap over mijn tong stroomden had ik waarschijnlijk getwijfeld aan de echtheid van haar orgasme . Irma daarentegen leeft haar lust. Waar Ria altijd regie voerde over haar genot is dat bij Irma tegenovergesteld. Zij geeft zich over aan haar lust. “Oo, Ja… Oooo,,Jaä… Jáááárgh” Het geluid verstomd . Ik zit klemvast tussen haar nog nakrampende bovenbenen.
Het duurt meerdere minuten voordat haar ademhaling normaliseert en zij mij aan mijn haren naar boven trekt. Geconfronteerd met mijn, met haar sappen besmeurde mond ,twijfelt zij kort . Met ongekende hartstocht trekt ze mijn mond opnieuw op die van haar.
“Ik wist dat niet jongen… Al tijdens mijn jeugd is mij in getrechtert dat ik onrein zou zijn. Als Karel het over mijn vislucht had meende ik dat zelf ook te ruiken. Maar nu.. ik heb mezelf geproefd in jou mond. Ik smaak best wel lekker.” “Best wel lieverd. Je smaak heerlijk.. Ik zou die smaak voor geen enkel topgerecht inruilen.” “Je bent een slijmbal jongen.” “Als ik een slijmbal ben, wat ben jij dan.” Ze lacht ondeugend. “Een sapdoos?” Ik knik. “Een geil geurende slijmspleet.” Als Karel dat tegen me gezegd had, had ik hem uit mijn bed gestampt. “En waarom doe je dat dan bij mij niet? ” Ze denkt even na. “Omdat het uit jou mond als een compliment klinkt.” Gaapt ze.
Ze duwt me op mijn rug. “Nu ben je aan de beurt, ik heb nog iets goed te maken.” Net voordat zij haar mond op de mijne kan drukken hou ik haar tegen. “Hoezo liefje, wat heb je goed te maken?” Ze kijkt me van dichtbij aan. “Jij…. Je bent nog niet klaar gekomen; ik wel.” “Spelen we een spelletje dan?” De verwondering op haar gezicht tovert een glimlach op ’t mijne. “Begrijp me niet verkeerd Irma. Ik zou het heerlijk vinden als jij mij nou zou verwennen. Maar ik zie ook dat je heel erg moe bent.” “Mà… maar, jij hebt er nog niks aan gehad.” Ik leg een vinger op haar lippen. “Psst liefie… Het feit dat ik niet ben klaargekomen zegt niet dat ik er niets aan heb gehad. Ik heb mogen genieten van jou orgasme. Ik wil je bedanken omdat je mij het vertrouwen hebt geschonken om getuige te zijn van je overgave aan genot. De overgave die jij aan de dag legt, dat was Ria niet gegeven. Ze had altijd controle dat had ze gewoon nodig.” “Meen je dat? Maar…” Ik duw haar langzaam achterover. “Morgen lieverd; morgen praten we verder. Ga nu maar lekker slapen. Ik zal bij je blijven. “Krijg ik nog een goedenacht kus?” Nog terwijl ik haar kus zakt ze terug in de kussens om gelijk daarna tegen mij aan de kroelen. Ik trek haar dichter tegen mij aan. Haar tietjes tegen de zijkant van mijn borstkas in combinatie met haar natte gleuf tegen mijn bovenbeen, zijn niet goed voor mijn gemoedsrust. Het duurt hooguit enkele minuten voordat Irma wegzakt in een rustige slaap. Ik spits mijn oren. Het is nauwelijks waarneembaar maar toch hoor ik wegstervend geschuifel vanuit de badkamer.
Ik weet niet wat de impact van deze vrijpartij zal zijn op het verwrongen wereldbeeld van mijn achternicht maar hoop voor haar dat het haar ooit gegeven zal zijn net zo onbevangen te kunnen genieten als haar moeder.
Ik wordt wakker door geklop op de deur “Mama… mama.. Ben je wakker?” “`Eh ja Ellen… nou wel.” “Ik wil zo douchen maar ik heb geen schoon goed hier. Mag ik een slip van jou?” Ik tik Irma op haar schouder en beduidt haar om Ellen niet binnen te laten. “Ogenblik Ellen.. Ik breng je zo wel een. Zet maar vast koffie.” “Maar ik… èh..” “Ellen; Ik kom zo. .. Koffie zetten!” Nadat wij de deur tussen de badkamer en de keuken hebben horen dichtschuiven, draait ze zich naar mij om. “Goede morgen, John.” “Goeie morgen lieverd, heb je lekker geslapen.” “Gaat wel, ik ben en paar keer wakker geweest en dan piekerde ik over Ellen en hoe het nu verder moet. Maar als ik dan dicht tegen je aankroop voelde dat zo goed dat ik er weer alle vertrouwen in kreeg dat alles goed gaat komen… Maar waarom wilde je niet dat ze binnenkwam. Ik wil dit, ons, niet voor haar verbergen.” Wanneer ik Irma van het ‘bezoek’ van gisteravond vertel begint ze te blozen. “Waarom heb je niks gezegd?” Nog terwijl zij naar een antwoord zoekt vraag ik haar of zij dan mogelijk net zo onbevangen zou hebben genoten als dat nu het geval was geweest. Dat ontkennende trekt twijfel over haar gezicht. “Waren al jou complimentjes en liefkozingen alleen maar gespeeld, om Ellen?” Ik ga abrupt rechtop zitten. “Als dat is hoe jij over me denkt dan ik maar beter kan gaan.” Nog voordat ik mijn benen uit bed kan draaien hangt ze om mijn nek. “Alsjeblieft jongen, maak me niet zo bang… Wat je gisteren met me hebt gedaan. Zo, èh, geliefd, heb ik me nooit eerder gevoeld.” Ik draai naar haar om. “Als dat zo is vind ik dat heel erg rot voor je. Zoals gisteravond al gezegd we moeten praten, maar ik denk dat je nu beter kunt opstaan.” Ze drukt een kus op mijn neus en springt opvallend kwiek uit bed. Uit de bovenste la van haar commode pakt ze twee witte slips met een hoog Zeeman gehalte. Nadat zij een van die slips heeft aangetrokken doet zij haar badjas aan en grijpt de tweede slip van de commode. “Niets over gisteren Irma… Laat haar er maar over beginnen.” Mij, over haar schouder een luchtzoentje toewerpend, loopt ze via de badkamer naar de keuken.
Ik zoek snel mijn spullen bij elkaar en ga op mijn beurt naar de badkamer. Het rustige gebabbel dat door de deur klinkt geeft mij een warm gevoel. Sinds het overlijden van Ria was het stil geworden in mijn huis. Het was niet alleen haar lieve warme stem die ik vaak miste. Ik besef dat het eigenlijk Ria’s verdienste was dat we regelmatig vrienden en of kennissen te gast hadden. Sinds zij er niet meer is, ben ik verworden tot een soort van zelfverkozen kluizenaar. Mijn contacten beperken zich tot mijn moeder en mijn werknemers, waardoor ik mijn avonden en weekenden veelal alleen doorbreng.
“Goede morgen dames… Hoe zouden jullie het vinden als ik verse broodjes zou halen?” Ellen veinst verbazing. “Heb jij bij mama geslapen?” “Vooropgesteld dat jij alleen hebt geslapen, moet dat wel zo zo zijn.” Ze kijkt bestraffend naar Irma. “Je bent nog getrouwd Moeder… In goede en in slechte tijden… Ook jij hebt dat ooit gezworen.” “Wat kijkt je nou meisje… John had wijn gedronken en moest toch ergens slapen. Het tweezitter in de woonkamer ? Dat wou ik hem niet aandoen en bij jou.. Jij bent nog een jonge vrouw. Ik wilde jullie niet in verleiding brengen, temeer omdat jij gelukkig getrouwd bent.” Ellen begint te blozen en stottert. “È .. è… en jij brengt hem niet in verleiding?” “Nee meisje, kijk naar mij. Ik ben een oude vrouw, wat in godsnaam zou een man in z’n beste jaren bij mij kunnen halen?” Het is waarschijnlijk het feit dat ze niets kan zeggen zonder haar eigen gluursessie te verraden, dat mijn achternichtje naar haar kookpunt brengt. “M…Maar gistermiddag, wat was dat dan?” Irma kijkt mij gemeen lachend aan. “Ja John jongen. Gistermiddag,wat was dat eigenlijk?”Ik kijk van Ellen naar Irma en retour. “Dat; dat was hopeloos opgekropte seksuele onthouding. Jij als getrouwde gelovige echtgenote kunt je dat waarschijnlijk niet voorstellen, maar mijn hormonen namen een loopje met me. Ik heb me vannacht dan ook mondeling bij je Ma verontschuldigd voor die goddeloze ontsporing.” Ellens blik is gejaagd en gaat heen en weer tussen Irma en mij. “Jullie, jullie… Jullie…” “Irma staat op en legt een arm om haar dochter. “Wat is ’t meisje. Je kijkt of je spoken hebt gezien. Had je vannacht misschien weer zo’n enge droom, zoals je die vroeger vaak had?” Als door een wesp gestoken springt ze op. “Ik heb niet gedroomd.. Ik ga me aankleden en dan naar huis!” Terwijl ze naar de badkamer schrompelt roep ik haar nog even na. “Ik neem ook een paar broodjes voor jou mee. Als je wilt dan brengen wij je na het ontbijt wel naar je eigen stulpje.” “Meen je dat?” “John meent alles wat hij zegt lieverd.” “Ik ben je lieverd niet.. Slè…” “SLET! … Zeg ’t maar Ellen. Uit jou mond klinkt dat al bijna als een compliment. ”
Een klein half uur later zitten wij gedrieën aan het ontbijt. Bij mijn terugkomst komst waren beide dames aangekleed, waarbij Irma haar bijna dertig jaar jongere dochter qua charme met straatlengtes verslaat. Het is een genot om Ellen bij het eten te bekijken . Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit ontbijt met verse broodjes voor haar een traktatie betreft. “Eet jij je tweede broodje niet Mama?” Nee meid… Ik heb echt genoeg gehad. Dat eitje en die Italiaanse bol was al meer dan ik normaal ontbijt. En.. hoor ik ’t goed.. Mama? Waar is die slet gebleven?” Gelijk schiet weer een blos op haar gezicht… “Ùh die slet?… Sorry Mama…. Dat flapte er zo uit. Als je wil mag jij me daarvoor straffen.” “Ik ga je niet straffen meisje. Vertel ’t maar aan Jacob, volgens mij beleeft hij er meer plezier aan om jou te straffen.” “Voor die slet zal hij me niet straffen, Mama… Hij vindt jou al veel langer een slet. Alleen al de manier waarop jij je kleed….Bovendien heb ik je al verteld dat het hem pijn doet als hij me moet straffen. ” Irma doet alsof zij de laatste opmerking niet gehoord heeft “Zo zo, mijn vrome schoonzoon vind mij een slet. Liegen doet hij dus ook.” Ellen schiet overeind. “Jacob , liegt niet… Nooit!”
Het lijkt erop alsof Irma nadenkt. “Hmmm, hij liegt nooit… Waarom noemde hij mij dan de liefste schoonmoeder op de wereld, nadat hij voor die ravage op de badkamer had gezorgd?” “`Eh.. Dat was een leugentje om bestwil. Hij was blij dat jij hem niet aansprakelijk stelde voor de schade.” “Oh zit dat zo… Help me eventjes Ellen… Wanneer mag je wel liegen en wanneer niet? Ik raak het spoor nu langzaam bijster.” “Jullie begrijpen me niet.” Nu ze ook mij aanspreekt kijkt ik haar aan. “Je hebt gelijk Ellen. Ik, begrijp het in ieder geval niet. Hoe kan het dat Jacob dat als je eega zo erg lijdt terwijl hij je straft, dat hij dan een erectie heeft.” “Ze kijkt me briesend aan. “Dat heeft hij niet!” Zonder verder nog woorden vuil te maken trek ik mijn GSM opnieuw uit mijn borstzakje. Zoek in de afbeeldingen galerij. Handig dat je man foto’s maakt van zijn strafexpedities…”Ik draai mijn toestel naar haar toe met de foto waarop zij frontaal, met zichtbare striemen op haar borsten en buik, voor een spiegel staat en waarop in het spiegelbeeld zijn weliswaar kleine maar duidelijk zichtbare erectie is te zien. “Hoe kom je daar aan?” “Laat eens kijken John.” Mijn achternicht grist het toestel uit mijn handen. “Ellen geef hier!” Ze kijkt haar moeder stuurs, als een kleuter in de koppigheidsfase, aan.
“Jullie snuffelen in mijn privé leven.” “Snuffelen Ellen? Snuffelen was niet nodig. Dit stapeltje foto’s lag open en bloot naast het telefoontoestel van je geloofsapostel.” “Dat gaat je niet aan John… Seks is een zaak tussen man en vrouw, zegt Jacob.” “Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar jij en diezelfde Jacob leggen wel de liefde tussen anders gelovigen onder het vergrootglas van jullie almachtige heer. Overigens, ik heb nergens kunnen lezen dat het aan de man is om zijn vrouw de maat te nemen. En als dat wel zo is. Wat maakt dan dat de gelovige man boven alle twijfel is verheven. Zover verheven zelfs, dat hij de straf voor vermeende zonden mag bepalen. Wie geeft jou man die macht?” Zij kijkt me triomfantelijk aan. “De raad van ouderlingen… Zij hebben hem benoemd.” “Oh zo… De raad van ouderlingen… En waar in de bijbel staat dat zij als zetbaas op aarde zijn geplaatst om Gods wetten ten uitvoer te brengen?” “Zij zijn de opvolgers van de 12 apostelen.” “De twaalf apostelen rondom Christus bedoel je.” “Natuurlijk welke anders?” “Voor zover ik weet waren dat zelf zondaars. Zij waren ingehuurd om Gods woord te verspreiden en zeker niet om over hun medemensen te oordelen, hen te veroordelen of erger nog te straffen. In mijn bijbel heb ik daar niets over kunnen vinden. Ik zie dat ik twijfel heb weten te zaaien. “Wat weet jij van de bijbel dan?” “Waarschijnlijk niet zoveel als je man, maar ik zou graag van hem leren waar in de Bijbel staat dat het aan de apostelen is om zondaars te straffen. En zo ja, sinds wanneer het zo is dat God zelfs zondige gedachten laat bestraffen. In mijn optiek zijn de gedachten vrij, maar zijn het de zondige daden welke straf of vergeving behoeven. En juist over dat laatste hoor ik jou helemaal niet praten.” “Over wat niet?” Het is Irma die haar dochters kin vastgrijpt en haar indringend aankijkt. “Over vergeving meisje… Vertel het me. Wat heb jij misdaan, waarmee jij die littekens verdient zou hebben?” Er verschijnen tranen in haar ogen. “Ik.. Ik breng mannen in bekoring…?” komt twijfelend over haar lippen. Ik schiet in de lach. “Hoe dan?” “Is het je sexy outfit of toch eerder je angstige, onzekere en lijdzame houding.” “Ik ben een vrouw.” “Sorry Ellen… In biologische zin ben je waarschijnlijk een vrouw. Je zult een dubbel X chromosoom hebben, maar dat maakt je voor mij nog lang niet tot een vrouw.” Ik voel dat nu ook Irma me vanaf de zijkant gebiologeerd aankijkt. “Een echte vrouw, althans naar mijn bescheiden mening, is een sterke zelfstandige gelijkwaardig persoon waarmee ik, uitgaande van gezamenlijk aantrekkingskracht , een gelijkwaardige relatie kan aangaan die gebaseerd is op wederzijds respect en de liefde voor elkaars verschillen. Een sterke vrouw zal zichzelf niet , althans niet in onze maatschappij, onderwerpen aan strafexercities van haar zwakke partner.” “Jacob… Hij is niet zwak. Hij kan er niks aan doen dat hij klein geschapen is.” “Inderdaad Ellen, daar kan hij niks aan doen. Vertel eens eerlijk. Hoe vaak krijgt hij nog een erectie zonder zijn meisje te geselen en waarom slaap jij op een kamertje apart, op een aftands matras op de grond.” “Dat gaat jou niks aan!” Irma is in tranen. “Mij ook niet Ellen? Was het mijn fout?”
“Hoe dacht jij dat het voor mij was mama? Al die sletten van de worstelvereniging die alleen maar lief tegen mij deden als Papa in de buurt was. Was jij zo sterk? Jij ging niet bij hem weg terwijl je wist dat hij alles neukte wat hem voor zijn pik kwam? Ik heb Jacob voor mezelf, die gaat echt niet naar een ander met z’n piepeloentje…” Inmiddels zit Irma schokschouderend te huilen. Ik leg troostend een arm om haar heen. “Is ’t dat meisje… Is ’t wraak jegens mij dat jij, mijn enigst kind, je zo laat behandelen?” “Ja Mama, jou enigst kind. Dat zeg je goed. Maar heb je in de verenging wel eens om je heen gekeken? Hoeveel van de nakomertjes meer op Papa lijken dan op hun eigen vaders?”
Langzaam dringt het besef tot mij door dat Ellens keuze voor haar eega, veel minder het gevolg is van een diepgeworteld geloof dan wel uit een soort van psychologische deficiëntie. Zij wou een van man voor zichzelf en in zekere zin heeft zij die ook gevonden.
“Sorry meisje ik wist niet…” “Je weet zo veel niet! Jij weetniet hoe vaak ik na de training in de zaal zat met een grote zak snoep, terwijl jou grote kampioen een van die worstelsloeries bevruchtte. Al die matten op grond konden niet verhinderen dat het dierlijke gekerm uit zijn trainerskamer tot de zaal doordrong. Waarom dacht je dat ik, ondanks al jou gezonde hapjes, toch steeds mollig ben gebleven. Indirect was het Pa’ verdienste dat John, tijdens die vakantie, zich meer aangetrokken voelde tot mijn moeder dan tot mij. Zelfs nou, na al die jaren, verkiest hij jou verdorde lijf boven dat van mij.”
Ik besef dat het niet aan mij is om Ellen tegen te spreken. Al mijn tegenwerpingen, hoe gefundeerd dan ook, zal zij in een voor Irma negatief licht plaatsen. Zoals haar geloof heeft ook de kijk op haar moeders rol in haar leven, obsessieve vormen aangenomen.
Het duurt minuten voordat Irma een beetje rustiger wordt en mij wegduwt. “Laat me nu maar John. Ik denk dat het beter is als je nu gaat. Jij… Dit is een vergissing en het had nooit mogen gebeuren.”
Ik voel me als verdoofd en kan mijn tante alleen maar bevreemd aankijken. “Sorry John. Het ligt niet aan jou. Ik ben fout geweest en hoop dat me de tijd rest om dat nog goed te maken.” Als versteend sta ik op. Bij de keukendeur draai ik nog even om. Achteraf kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ik bij Ellen in dat ogenblik, een triomfantelijk trekje in haar gezicht zag.