Hoofdstuk 3 – Tante aan het stuur
Tot mijn verdriet hoor ik de hele week niets van mijn tante. Anderzijds maakt dit feit dat ik zoals beloofd, die zaterdag om elf uur bij mijn tante aanbel.
De deur zwaait open. Haar mond valt letterlijk open van verbazing. “Mà.. Maar, John. Je zou toch niet komen.” “Ik zou niet komen? Hoe komt u daarbij.” “Ik had toch beloofd dat,” “Maar Ellen, zij zei dat je…” “Mag ik binnenkomen tante, of heb je liever dat ik ga?” “Natuurlijk John… Ellen, ze is op de badkamer. Ze voegt de tegels.”
“Ellen schat, moet je kijken wie toch is gekomen .” “Met en ruk draait mijn achternicht om.” “John? Jij? Maar je had beloofd.” Ik schud mijn hoofd. “Ik had je moeder beloofd dat ik de klus dit weekend af zou maken. Maar tegen mij… Je zei dat je me had begrepen.” “Ja Ellen, ik had begrepen dat het jou wens zou zijn dat ik niet zou komen. Maar mijn belofte…” “Ellen wat is dit?” Een blos trekt over haar gezicht. ” “Mama, het is niet goed als…” “Als wat meid? Als jij tegen me liegt en zegt dat John niet meer wil komen?” “Je begrijpt me niet Ma. Ik wil alleen het beste voor je.” “En daarom lieg je tegen mij? Staat dat in die heilige schrift van je?” “Ik ben bezorgd over je Mama.” “Bezorgd of jaloers? Ik ga koffie zetten, drink je een bakje mee John? Het voegen is al bijna klaar, zoals je ziet.” “Wat ik zie is dat de voegen zijn volgestopt… Mag ik helpen Ellen?” “Als ’t moet!” “Irma als jij koffie zet, dan maken wij het hier wel af.” Nadat tante de badkamer heeft verlaten kijkt mijn achternicht me beschaamd aan. “Ik kreeg het niet beter.” Zonder iets te zeggen open ik mijn materiaalkist en pak het stukje elektriciteitsbuis, dat ik thuis speciaal hiervoor had afgezaagd, en reik dit de verbaasd kijkende Ellen aan. “Schuin op de voegen zetten en door de voeg trekken.” Nadat zij alle voegen heeft nagetrokken overhandig ik haar een vochtige spons. “Voorzichtig nasponzen, dan haal ik even een keukenrol.” Het koffieapparaat staat te pruttelen maar Irma is niet te zien. Ik neem de keukenrol uit de houder en ga terug naar de badkamer . Ellen zit op de rand van het bad en bewondert haar werk. “Zal ik het dan even oppoetsen met het keukenpapier ? Dan kun jij je handen alvast wassen.”
Even later staat ze achter me. “Kan ik nog iets doen?” “Als je wil kun je me helpen met het ophangen van de wandbeugel waarmee de ellende is begonnen.” Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Ellen tijdens het aantekenen, het boren van de gaten en ophangen van de beugel bij gelegenheid, dichter tegen mij aankruipt dan strikt noodzakelijk.
Nadat de beugel hangt stappen we achteruit om ons werk te bewonderen. Vanaf de zijkant voel ik dat Ellen naar me kijkt. Op het moment dat ik me omdraai kijkt ze weg. “Zullen we dan maar? Mama zal de koffie nou wel klaar hebben.”
In de keuken is nog steeds geen spoor van Irma. “Waar is Ma?” “Geen idee toen ik de keukenrol haalde was zij er ook niet.” Ellen opent de deur naar de gang en roept naar boven. Er volgt echter geen reactie. Mijn achternicht kijkt me verdrietig aan. “Ze zal toch niet… Ze was best wel boos op me.” “Weglopen uit haar eigen huis? Me dunkt dat zij dan eerder jou zou wegsturen.” We horen de voordeur en even later staat Irma ‘gewapend’ met een gebaksdoos in de keuken. “Schenk jij alvast koffie in meid, dan pak ik de gebakbordjes.” Ellen wrijft langs haar zij. “Ik geen gebakje Ma. Ik ben nou al een kamerolifant.” “Hoe kom je daar nou bij lieverd… Zeg jij eens John, jij bent een man. Vind je Ellen te dik.” Getriggerd door mijn tante kijk voor het eerst goed naar Ellen. Ondanks haar gedateerde oubollige kleding zie ik haar voor het eerst als vrouw . Vroeger was zij het, weliswaar lieve, meisje en sinds onze hernieuwde kennismaking zag ik uitsluitend de verzuurde Gods apostel. Zij heeft de molligheid uit haar jeugd blijkbaar nooit verloren. Maar net als toen staat dit haar goed en straalt zij, nu ze blozend voor me staat, zelfs een bepaalde sensualiteit uit. “Je mag er best wezen Ellen.” “Zie je nou wel, dan hoor je het eens van een ander.” “Maar Jacob, hij…” “Jacob? Sorry meid maar Jacob is geen man. Hij is de lopende heilige schrift en zo kijkt hij naar de wereld en als hij je te dik vind, waarom is hij dan überhaupt met je getrouwd.” “Ùh ik ben zijn Maria Magdalena… Door mij te bekeren en te huwen heeft hij me tot een eerbare vrouw gemaakt. Hij bevrijdt me van mijn duivelse geesten.” “Duivels geesten meisje ? Hoe kom je daarbij.” “Ja Mama, de geesten en gedachten die ik als erfzonde van jou heb meegekregen. Voor ik hem leerde kennen waren mijn fantasieën vaak onrein.” Irma lacht.. “En door de heilige Jacob zijn die gedachten als bij toverslag verdwenen?” Ellens blos trek nu door tot in haar niet zichtbare decolleté. “Niet èh helemaal , maar ik biecht ze op en doe boete.” Ellen en Ik zijn inmiddels gaan zitten, Irma heeft drie gebakbordjes op tafel gezet en kijkt haar dochter nu verbaasd aan. “Wat doe je? Je doet boete. Hoe moet ik dat begrijpen?” “Ja Mama ik doe boete voor mijn zondige gedachten. Zoals je weet is Jacob ouderling binnen onze gemeenschap. Hij neem de biecht af van alle apostolische getuigen en bepaald de boetedoening… Zo staat het in de heilige schrift: Als de vrouw zich niet heeft verontreinigd en rein is, zal zij die straf niet ondergaan. Ze zal vruchtbaar blijven en kinderen kunnen krijgen.” Haar handen beginnen te trillen en er verschijnen tranen in haar ogen. Ik kan geen kinderen krijgen Mama.” Irma legt een arm om de schouder van haar dochter. Wie zegt dat het aan jou ligt lieverd? Jullie zijn nog niet bij een dokter geweest.” ” Als een vrouw van het rechte pad afwijkt en zich verontreinigt , terwijl ze onder het gezag van haar man staat , dan moet hij zijn vrouw vóór God brengen en de wet op haar toepassen… De man zal onschuldig zijn, maar zijn vrouw moet boeten voor haar schuld.” Er verschijnen tranen in de ogen van Irma.” “Lieverd toch.. Je maakt je het leven veel te zwaar… Wat vind jij John?” “Ik denk niet dat ik als ongelovige ketter een barst kan krijgen in haar rotsvaste geloof . Het verbaast me alleen dat haar almachtige en barmhartige God juist haar straft en niet de ongelovige vrouwen die het in woord en daad niet zo nauw nemen met de geboden van trouw en kuisheid.” Ellen kijkt me verdrietig aan. “Zij weten niet beter. Ik wel.” “Dat bedoel ik nou… Tegen geloof valt niet te argumenteren. Zelfs niet met wetenschappelijk onderbouwde stellingen.” “Doe me toch maar een gebakje Mama.” “Dat dacht ik toch lieverd. Ik heb je lievelingsgebak meegenomen.” “O, lekker, bananensoezen.” Het is een lust voor het oog om Ellen te zien genieten haar gebakje. Ze gebruikt zelfs een vinger om de laatste restjes room van haar bordje te wrijven en likt die daarna schoon.” “Dat was heerlijk Mama.” “Fijn lieverd. Ik ben blij dat het je heeft gesmaakt.” Plotseling klinkt gerinkel uit de voorkamer. Ellen springt op. “Dat zal Jacob zijn.”
Als ze even later terugkomt uit de woonkamer is ze bleek. “Ik moet meteen naar huis.” “Maar je kunt toch wel bij je oude Moeder koffie drinken.” “Bij jou wel Mama, maar niet met John erbij.” “Zal ik dan maar gaan.” Ze schudt met haar hoofd. “Dat zou hij niet geloven. Ik ga wel.” Ze geeft Irma een knuffel. “Tot ziens Mama, ik bel je nog.” Terwijl ze de gang inloopt draait ze nog even om. “Sorry John, je kunt waarschijnlijk niet begrijpen waarom ik…” “Gedeeltelijk wel Ellen. Als je zelf in een kooi zit is het moeilijk om anderen hun vrijheid te gunnen.” “Zie je wel. Je begrijpt me niet.” “Ik waag dat te betwijfelen. Maar laten we geen nieuwe discussie beginnen. Wat ik namelijk wel begrijp, is dat jij je man nu niet te lang moet laten wachten.” Ze knikt verdrietig. “Tot ziens John.” “Hopelijk Ellen.”
‘Het doet me pijn haar zo te zien John. Bovendien dat boete doen.. Daar heeft ze het nooit over gehad. Hij zal haar toch geen pijn doen.” Ik trek mijn schouders op. “Ik weet het niet Irma. Ik heb hem maar één keer gezien.” “Heb je hem ontmoet?” “Ja één keer. Ik trof Ellen bij toeval in de Aldi. We zijn samen naar buiten gelopen. Jacob stond buiten bij de auto te wachten. Zij heeft ons toen aan elkaar voorgesteld.” “En wat vond je van hem?” Ik haal de man die mij na het voorstellen al meteen op een Bijbelspreuk trakteerde, terug in mijn gedachten. “Hmm .. Ik had het gevoel dat hij zijn kleine magere gestalte compenseerde met zijn Bijbelkennis. Ik weet nog dat ik me afvroeg wat Ellen eigenlijk in hem zag.” “Je slaat de spijker op z’n kop John. Karel vond hem maar een watje. ” Ik moet lachen. “Dat vond je worstelkampioen van de meeste mannen. Waarschijnlijk ook van mij.” “Nee John.. Niet van jou… Al tijdens die gezamenlijke vakantie zei hij eens ‘laat die jongen maar schuiven, die heeft ballen. ” “Hoe kwam hij daarbij?” “In gesprekken en discussies. Jij ging niet voor hem aan de kant. Je ventileerde je mening ondanks zijn gebulder.” “Dat kan ik me helemaal niet meer herinneren.” Ze kijkt me vertederd aan. “Ik wel jongen… Daarom verbaast het me ook dat je Ellen zo weinig tegengas gaf.” “Dat deed ik bewust. Hoe meer tegengas, hoe meer zij zich terugtrekt achter de muren van haar geloof. Ik zaai liever twijfel en geef haar iets om te overdenken.” Nu lacht ze verdrietig. “Doe je dat ook bij mij John?” “Niet bewust… ik wil me niet opdringen.” “Natuurlijk wil je dat niet. Ik ben je oude tante. Mijn woest aantrekkelijke jaren liggen ver achter me.” “Daar heeft het niets mee te maken Irma.” Ze kijkt me onzeker aan. “dat van vorige week John… Ik heb dat nooit eerder gevoeld.” “Wat nou Irma, je wil me toch niet zeggen dat je nooit eerder was klaargekomen.” Ze schudt heftig met haar hoofd. “Vroeger met Karel, als hij had gedronken en me niet om de paar minuten in een andere houding gooide, als ik de tijd had om me op mezelf concentreren. Dan kon klaarkomen. Vrijen met Karel was lekker maar leek vaak op een worsteling. Dat met jou, dat voelde veel warmer, intiemer.” “Maar hebben jullie dan nooit, met je handen of je mond…” “Wel eens geprobeerd. Karel had een paar pornoboekjes in beslag genomen van een van de jonge worstelaars. Daar stonden foto’s in van hoe een man bij haar likte en zij had zijn penis in haar mond. Karel heeft het hooguit een paar seconden geprobeerd voordat hij kokhalzend het toilet op vluchtte.” Je zult wel erg kwaad geweest zijn.” “Integendeel, ik was opgelucht. Ik moest er niet aan denken zijn piemel in mijn mond te hebben als hij zou klaarkomen. Als ik de ingezonden brieven in de Viva moet geloven zijn dat soort praktijken vandaag de dag normaal.” Plotseling kijkt ze me vragend aan. “Hebben Ria en jij? …” Ik knik. “Met liefde en plezier.” “En jij vond het niet vies ruiken, daar?” “Geenszins… Als men zich goed verzorgd, is zowel de geur alsook de smaak heerlijk.”Ik moet lachen over het geschokte gezicht van mijn tante. “En Ria… Kwam jij in haar mond?” “Soms wel, meestal spoot ze ’t op het laatste moment over haar borsten.” “Slikte ze ’t dan door als jij…” Een rilling loopt zichtbaar over haar rug. “Nee, dat was haar jammer genoeg een brug te ver.” “Wat deed ze dan met…?” “Ze had altijd een handdoek klaarliggen.” “Ik denk dat ik te oud ben voor zoiets.” “Te oud voor de liefde? Waarom denk je dat?” “Ellen… Vorige week maandag. Je was zowat een uur weg… Ik liep nog in mijn ochtendjas. Ze had meteen door dat er iets was gebeurd. Ze kon het aan m’n gezicht zien. Toen ze maar bleef doorboren heb ik haar uiteindelijk verteld.” “Ze kon maar niet begrijpen dat ik als getrouwde vrouw en op mijn leeftijd nog zo’n verlangens heb. God had niet voor niets de menopauze bedacht.” “Hmm, dat verklaart alles. Je dochter heeft mij diezelfde avond nog met een bezoek vereerd en mij quasi verboden om nog naar jou toe te komen.”
“Eet je straks mee John?” De verontwaardiging die zich op haar gezicht aftekent als ik nee zeg is goud waard, maar raakt me ook. “Ik heb een ander idee Irma. Hoe zou je het vinden om samen met mij te gaan uit eten? Bijvoorbeeld Grieks of Italiaans.” “Meen je dat jongen?” Ik knik. “Dan kom ik je om zes uur ophalen.”Ik sta op, druk een kus op haar voorhoofd en laat haar verbouwereerd achter.” Net voordat ik de deur uitga hoor ik nog net, een gefluisterd. “Tot straks, John.”
Thuis besluit ik om, alvorens te gaan douchen, eerst een tafeltje te reserveren. Ik besef dat ik Irma niet heb gevraagd naar wat haar voorkeur zou uitgaan en ik besluit dat het voor deze keer dan maar de Griek wordt. Sinds ik de energievoorzienig van hun restaurant onder handen heb genomen is er een soort van vriendschapsband met de eigenaren Larina en Iraklis ontstaan. Ik voel me soms bezwaard omdat de gepresenteerde rekening steevast veel lager is dan hetgeen ik heb genuttigd. Ik krijg Larina aan de telefoon, die zich gelijk na mijn vraag verontschuldigd omdat er voor vanavond geen tweepersoons tafeltje meer vrij is. Ik neem genoegen met een vierpersoons op het gevaar af dat iemand anders bij ons kan worden geplaatst. Wanneer Larina verontschuldigend zegt dat zij dit bij de rekening zal vereffenen druk ik haar op het hart dit vooral niet te doen. Ik vertel haar dat ik overweeg niet meer bij hun de eten als zij mij blijven korten.
Nog voordat ik uit mijn auto kan stappen zwaait de deur open. Zo ken ik mijn tante. Ze is altijd wel een mooie vrouw, maar als ze uitgaat is ze echt een plaatje. Ik stap uit en houd de autodeur voor haar open. Ze kijkt me dankbaar lachend aan. “Dank je jongen, dat zijn nou die kleine dingen waar Karel nooit oog voor had.” In mijn auto kijkt ze om zich heen. “Je hebt een mooie auto jongen.” Ze wijst op het scherm van mijn navigatiesysteem. “Wat mooi, dat laat precies zien waar we zijn.” Wanneer ik even voor een stoplicht stil sta typ ik snel het adres van onze Griek in. Als even later een heldere vrouwenstem vertelt dat ik op de volgende rotonde de derde afslag moet nemen, kijkt ze me verbaasd aan. “Wat goed! Ik heb daar wel eens over gelezen, maar kon me er niks bij voorstellen. Dit is heel wat anders dan onze oude Corsa.” “Gelezen? Toch niet in uw favoriete seksblaadje de Viva.”Ze legt een mooi verzorgde hand op mijn bovenbeen en knijpt even. “Je bent een ondeugd John.” “Geen excuus Irma, dat wist je al toen je in mijn auto stapte.” In mijn ooghoek zie ik haar knikken, bijna fluisterend. “Ik wist het en zou het niet anders willen.”
In het restaurant worden wij, na een hartelijke begroeting, door Larina naar onze tafel begeleid. Zij is de perfecte gastvrouw die elke gast persoonlijk verwelkomd en naar de tafel begeleid. Voor de bediening hebben zij twee jongedames in dienst . Iraklis zie je uitsluitend op het eind van de avond in het restaurant. Hij bestierd met een leerling kok de keuken. “Kom je hier vaker John?” Niet echt vaak. In m’n uppie uit eten is niet bepaald een feest voor mij. Twee keer per jaar eet ik hier met mijn personeel bij wijze van bedrijfsuitje.” “Mevrouw, John, de kaart, mag ik jullie al een ouzo van het huis aanbieden.” “Dank je Larina. Ééntje maar, ik moet nog rijden.” Als Larina is vertrokken legt Irma een hand op mijn arm “Ik wil best rijden John. Tenminste als je me vertrouwd. Het lijkt me zelfs leuk in zo’n mooie auto.” “Is prima Irma.” Mijn hart, en dat niet alleen, maakt een sprongetje als Ik besef dat ik dan waarschijnlijk bij haar moet blijven slapen. “Je moet me helpen jongen. Ik ken niks van de gerechten op deze kaart. ” “Als je het goed vind bestel ik de Mykonos schotel voor twee. Die geeft je de gelegenheid om bijna alles in het klein te proeven. Dan weet je de volgende keer beter.” “”Is goed jongen, doe maar.” Peggy, een van de serveersters zet de Ouzo’s voor ons neer. “Zet maar bij meneer , juffrouw. Ik heb liever een Spa rood.”
Terwijl ik van de ouzo nip, kijk ik naar mijn tante. Ik wordt opnieuw getroffen door haar schoonheid zoals ze licht opgemaakt, lippen rood gestift met een lieve blos op haar wangen voor me zit.” “Wat zit je me aan te staren jongen?” “Je ben mooi Irma.” “Dank je, het is lang geleden dat dat nog iemand tegen mij heeft gezegd.” “Dat werd dan tijd.” “Maar ik heb een ouwe kop op.” “Jazeker, je hebt wat rimpeltjes. Maar die maken je juist boeiend. Ze vertellen het verhaal van je leven. Een verhaal waarvan ik deel wil uitmaken.” “Haar blos spreidt zich uit in haar decolleté waar op het punt dat haar borstjes ontspruiten een paar vertederende rimpels zichtbaar zijn.” “Je maakt me blij, maar ook erg bang jongen.” Ik stuur haar een luchtzoentje. “Ik ben geduldig Irma, het is aan jou of en wanneer…” Ik voel een hand op mijn schouder. “Sorry dat ik stoor. Maar er zijn twee dames die vagen om een plaatsje. Vind je het goed als ik bij jullie aan tafel zet?” “Natuurlijk Larina, doe maar.”
“Alstublieft dames, ik breng U zo de kaart.” Ik kijk in het onzeker lachende gezicht van een lange slanke vrouw. Ik wil me net omdraaien… “`Eh, meneer Derks.. John. Ik ken haar bijna niet terug, zonder haar werkkloffie.” “Yvette, wat leuk dat ik jou hier tref.” “Ùh ja, dankzij U, ik bedoel jou, hebben we iets te vieren.” De andere vrouw reikt mij haar hand en stelt zich voor als Brenda. Ik op mijn beurt stel hen voor aan mijn tante.” “Ik ben je dank verschuldigd John. Yvettes’ aanstelling en salalaris komen als een onverwacht geschenk.” Ik schud mijn hoofd. “Gewoon loon naar werk Brenda. Yvette staat haar mannetje en is met haar inzichten nu al een kostbare aanvulling op de ervaring in de rest van het team.” Irma kijkt Yvette verbaasd aan. “U, werkt voor John?” De jonge meid knikt trots. “Niet U mevrouw, ik ben gewoon Je of Yvette. U bent tenslotte veel ouder dan mij. Irma schiet in de lach. “Touchez jongedame. Op dat compliment zat ik te wachten.” Er ontwikkelt zich een gezellig en geanimeerd gesprek waarbij het niet vreemd is dat de laatste restjes van onze maaltijden koud moeten worden gegeten. Nadat ik, ondanks heftige protesten van Yvette en Brenda, de gehele rekening heb voldaan, verlaten wij gevieren het restaurant. “Waar staat jullie auto?” “Wij hebben geen auto John, we zijn te voet.” “Kunnen wij jullie een lift aanbieden.” Yvette kijkt haar partner verliefd aan. “Nee John, nergens voor nodig. Het is hooguit een kwartier lopen.” We nemen afscheid, waarna Irma en ik ons naar mijn auto begeven.
We lopen arm in arm en Irma leunt lekker tegen mij aan. “Ze lijkt helemaal niet op haar moeder hè John.” “Wie niet?” “Yvette.” “Dat weet ik niet Irma, ik ken haar moeder niet.” Irma blijft stilstaan en kijkt me verwonderd aan. “Maar Brenda is dat niet…” “Nee , lieverd. Brenda is haar vriendin en partner.” “Ze zijn Lesbisch?” Ik knik. We lopen rustig door. “Ik vond al dat ze erg, ùh hoe moet ik ’t zeggen, aanrakerig waren. Ik was zelfs een beetje jaloers op hun moeder dochter band.”
Bij de auto aangekomen vraagt ze om de sleutels. Druk maar op dat knopje bij de klink. Voorzichtig alsof ze zich zou kunnen branden drukt zij op de sensor. Ze spring letterlijk achteruit als de deuren een klik laten horen en de knipperlichten oplichten. “Hoe kan dat?” Ik leg haar uit dat ik een zendertje in mijn jaszak draag waardoor de auto ‘weet’ dat ik het ben. Net als eerder op de avond hou ik de deur voor haar open. Alleen is het deze keer de bestuurderskant. “Hoe moet ik nou starten, zonder sleutel. Die versnellingspook, die is anders dan die in mijn Corsátje.” Ik wijs haar op de startknop en leg haar de werking van de automaat uit. “Dus ik hoef alleen maar gas te geven?” Ze blijkt een snelle leerling en heeft aan enkele aanwijzingen genoeg.”Omdat ik op het verkeer en haar verrichtingen let duurt het even voordat ik het door heb. “Rijden we naar mijn huis?” Ik zie een gespannen trek om haar mond terwijl ze recht voor zich uit kijkt. “Als je het goed vind dan zou ik graag bij jou willen slapen. ” Mijn hart maakt een vreugdesprongetje. “Dat kan. Ik ga wel in de logeerkamer slapen, dan mag jij het waterbed uitproberen.” “Dank je jongen. Dat lijkt me leuk.” Ik hoop dat de desillusie niet hoorbaar is in mijn stem want ik besef dat het aan haar is. Ik moet haar laten komen. Ik wil dat zij zich er goed bij voelt. Al ’t andere kan alleen maar uitlopen op een kater. “Dan moet je me alleen even helpen met het opmaken van ’t logeerbed. Daar ben ik niet zo handig in. Normaal doet mijn huishoudster Annie dat.” Ze draait haar hoofd kort naar me om. “Annie.. je huishoudster? Maar Ellen zei dat…” “Ellen heeft veel vooroordelen en te snelle conclusies lieverd. “Annie is de echtgenote van mijn medewerker Piet en sinds de dood van Ria bestiert zij twee dagen per week mijn huishouden en kookt dan meestal ook voor me.” Ik hoor een zucht. Van opluchting? “In dat geval, zou ik graag met jou samen slapen John.” “Alleen maar slapen?” “Ik weet het niet John. Mijn gevoel zit in een achtbaan.” “Je maakt me erg blij Irma.” “Ook als het bij slapen blijft?”Ik knik en leg een hand op haar knie. “Zelfs dan lieverd.”
In mijn woonkamer ontsteek ik de opengashaard. Zoek je vast een plekje, dan haal ik even een flesje wijn. Ik neem tenminste aan dat je nu ook een glaasje lust.” “Lekker, jongen. Vind je het goed als ik even rondkijk.” “Ga je gang Irma. Ik heb geen geheimen voor jou.”
Wanneer ik een paar minuten later met een fles wijn terug in de woonkamer kamer ben, bladert ze geïnteresseerd door een vakantiealbum. “Dat Samos, is dat Griekenland.” Ik knik. “Een klein Grieks eiland op maar ’n paar kilometer van de Turkse kust.” “Wanneer was dat?” Onderwijl ik twee glazen wijn inschenk denk ik na. “We zijn twee keer op Samos geweest. Draagt Mieke op de foto’s een hoofddoek?” “Nee, waarom.” “Dan is dat ongeveer 10 jaar geleden. De tweede keer was ongeveer een half jaar voor haar overlijden. We vermoeden toen al dat het niet meer goed zou komen. Ze had toen geen haar meer als gevolg van de chemo en droeg dan een hoofddoek om niet te verbranden.” “Sorry John het was niet mijn bedoeling om oude wonden…” Ik reik haar het glas. “Geen oude wonden Irma, het zijn vooral nog warme herinneringen. Op haar sterfbed heb ik haar moeten beloven dat als ik verdrietig zou zijn, ik moest terugdenken aan al het mooie dat we samen hebben gehad. Ze was psychotherapeute, moet je weten, en in zekere zin was ik haar laatste patiënt.” “En, heeft het geholpen?” “Het helpt nog steeds. Als ik alleen ben, als ik dreig te verzuipen in zelfbeklag dan draai ik onze muziek op en blader door een van de albums. Binnen enkele minuten voel ik dan alleen nog liefde en dankbaarheid voor alles wat ik samen met haar heb mogen beleven… Proost Irma.” Ze nipt van de wijn, om vervolgens een flinke slok te nemen. “Lekker jongen.” Ik ga naast haar zitten en voel hoe zij voor een moment verstart. “Ik weet niet of dat voor mij gaat werken.” “Wat niet?” “Op die éne vakantie samen met je ouders na, stonden al onze uitstapjes in het licht van het worstelen. De enige foto’s die ik heb zijn kinder- en jeugdfoto’s van Ellen, de groepsfoto’s van de worstelvereniging en de foto’s waar Karel gehuldigd werd of een prijs kreeg uitgereikt. Karel en ik, we waren nooit zo’n fotografen. Zelfs de foto’s van Ellen zijn grotendeels door anderen gemaakt.” “Maar als je nu naar die worstelfoto’s kijkt, ben je dan niet trots en dankbaar dat..” “Trots? Misschien een beetje. Maar op die groepsfoto’s staan altijd wel een paar vrouwen waarmee Karel mij heeft bedrogen. Dat bedrog maakt lelijke, niet uit te wissen krassen, in het mooie plaatje.” Terwijl ze dat zegt loopt een traan over haar wang. De traan landt op een foto in het album.” “Moet je mij nou zien, ik bederf zelfs jou mooie herinneringen.” Ik pak het album van haar schoot, leg het op de salontafel en kijk in haar verdrietige ogen. “Ik zou niets liever doen dan je een paar mooie herinneringen schenken Irma.” “Door met me te neuken?” “Nee lieverd. Door de liefde met je te bedrijven.” “Wat is ’t verschil?” Voorzichtig zet ik mijn lippen op de hare. Al bijna gelijk voel ik hoe haar mond zich voor me opent. Op het moment dat mijn tong haar lippen streelt zuigt ze me onstuimig naar binnen, waarop ik me gelijk terugtrek. Een teleurgesteld geluid ontsnapt tussen onze lippen. Met mijn, haar hoofd en nek strelende, handen voorkom ik dat zij lost. Na nog een vruchteloze poging heeft zij het door. Ze ontspant, legt haar hoofd in haar nek en biedt zich zodoende aan. Mijn tong gaat op ontdekkingstocht in haar smachtende mond. In mijn hoofd vermengen zich heden en verleden. Ik kus mijn tante Irma maar ook Ria. Het voelt als thuiskomen. Op het moment dat mijn hoofd en nek worden gestreeld stromen tranen van ontroering over onze wangen. Het is onduidelijk wie lost. We kijken elkaar van dichtbij aan. Haar blik vervult van verdriet en verlangen raakt me in mijn hart. Ze fluistert. “Wat doe je toch met me? ‘T is fout , wat ik voel.” “Wat is fout aan liefde?” “Niks, maar ik voel ook opwinding.” “En dat is fout?” Ze knikt en fluistert bijna onhoorbaar. “Fout, maar ook ontzettend fijn.” Dit keer is zij het die mij kust en die met haar tong mijn mond onderzoekt. Als ze uiteindelijk lost lijkt ze buiten adem. “Ik wil het John, ik wil met je mee naar boven.”
Ik til haar op, draag haar de trap omhoog naar de slaapkamer en leg haar voorzichtig op het waterbed. Een voor een trek ik de pumps van haar voeten. Ondanks dat zij nog in zwarte naadkousen zijn gehuld is te zien dat haar voeten goed verzorgd zijn en haar teennagels in dezelfde kleur zijn gelakt als de nagels van haar handen. Ik neem haar voeten afwisselend in mijn handen, masseer haar voetzolen, kus haar teentjes aan de basis en streel vervolgens haar nog stevige kuiten. Wanneer ik naast haar op het bed kruip opent zij haar ogen. “Ik ben bang, John.” “Voor mij?” Ze schudt nauwelijks waarneembaar met haar hoofd. “Bang, dat je me lelijk gaat vinden.” “Dat gaat niet gebeuren schat.” Bij het horen van het woord schat beginnen haar ogen te glanzen.”Neem me John, ik wil van jou zijn.” Ik schud mijn hoofd. “Ik neem alleen wat me wordt gegeven.” Een ogenblik lang denkt ze na. Dan verhuizen haar handen naar de knoopjes van haar bloes en begint die los te maken. Tijdens deze handelingen kijkt me onzeker aan. Ze slaat haar bloes open. Ik wordt getroffen door haar blanke huid, de blos die in haar witkanten behaatje verdwijnt en de sproetjes in haar decolleté. In tegenstelling van hetgeen ik een week geleden in haar kruis voelde is er geen haartje dat haar oksels ontsiert. Ik buig voorover en liefkoos haar hals, schouders en de bovenkant van haar tietjes met mijn mond en tong. Het voelt als een heerlijke bevestiging als zij mijn hoofd en nek streelt. Door haar behaatje blaas ik op haar tepels en knabbel aan de onderkant van haar borstje. Ze trekt mijn hoofd aan mijn haren omhoog en kijkt me opnieuw aan. “Jij eerst John… Ik wil je bloot zien.” Nu is het aan mij om onzeker te worden. Dit is niet het scenario dat ik voor mijn geestesoog had uitgetekend. Ik ga naast het bed staan, knoop mijn overhemd los en laat het van mijn schouders glijden. Ondanks mijn onmiskenbare buikje zie ik een bewonderende blik in haar ogen. Haar tong schiet langs haar lippen. Haar handen gaan achter haar rug en gelijk daarop glijdt het kanten niemendalletje van haar schouders. Ondanks haar leeftijd zakt haar B cupje nauwelijks. Haar bruine tepelboontjes staan recht vooruit en lijken twee oogjes die me aankijken. Terwijl ik mijn riem losmaak en even later uit mijn pantalon stap kan ik mijn ogen niet van haar afwenden. Ik twijfel of ik mijn short ook al uit zal doen. “Helemaal, John.” Met trillende handen duw ik mijn boxer naar beneden en stap eruit. Mijn jongeheer staat kloppend en fier overeind, toch ben ik gespannen. Bang dat ik het met mijn gemiddelde formaat niet kan opnemen tegen mijn oom. Haar gezicht verteld echter een ander verhaal. “Ben je over je hele lijf geschoren jongen?” “Nee, alleen in mijn kruis en schaamstreek hou ik ’t kort. Voor de rest ben ik nauwelijks behaard.”Opnieuw glijdt haar tongpunt langs haar lippen. “Karel, hij, hij is net een grijze aap Hij heeft overal haar. Jij; je bent een mooie man.” Plotseling zie ik een onzekere trek om haar mond. “Wat is Irma.” “Ik, ik ben daaronder erg behaard. Ik heb gelezen dat tegenwoordig bijna alle vrouwen…” “Niet alle, lieverd.” “Maar Ria? Zomers trimde ze het net als ik dat doe, Ze wilde geen haartjes langs haar badpak. In de winter liet ze het gewoon groeien.” “Maar zij was blond, blondjes hebben meestal niet zo’n vulgaire beharing.” Ik kruip terug bij haar op bed. “Mag ik jou nou ook naakt zien schatje.” Ze knikt nauwelijks zichtbaar. “Help je me?” Ze gaat op haar knieën op bed zitten. Het duurt even voor ze op het deinende waterbed het evenwicht vind. Ik maak eerst het knoopje en daarna de rits aan de achterkant van haar rok los en duw hem over haar ronde billen naar beneden. Haar bij de schouders pakkend begeleid ik haar voorzichtig terug op bed. Ik stroop haar rok verder naar onder en ben aangenaam verrast als ik zie dat haar benen niet in een panty maar in zelfophoudende kousen zijn gehuld. De lichtgerimpelde huid tussen haar kousenbanden en de randen van haar slip vertederd me.
Irma tilt haar heupen op en beduidt me zo dat zij bereid is ook haar laatste barrière prijs te geven. Terwijl ik haar slip samen met haar rok over haar benen uittrek ruik ik opnieuw de mij reeds bekende, bedwelmende geur van haar opwinding. Weer kijkt ze me onzeker aan. Ik moet slikken. “Zal ik mijn kousen aanhouden? Karel.. hij werd gek als ik…” “Deze keer niet lieverd. Deze keer wil ik je in je natuurlijke schoonheid.” “De schoonheid die ik voor je was tijdens die vakantie zul je menen. Het was opwindend als je mij in bikini begluurde.””Liefje in mijn ogen ben je nog steeds dezelfde opwindende vrouw, daar doen die paar rimpeltjes niets aan af; integendeel.” Ze reikt me haar rechter been. Met bevende handen rol ik het zachte nylonweefsel langs haar benen, elk stukje vrijkomende huid met mijn mond en tong strelend, naar beneden en uiteindelijk over haar voeten uit. Haar linkerbeen en voet ondergaat dezelfde behandeling. Aangetrokken door de geur kijk ik op ’t laatst omhoog naar haar kruis. Op het moment dat ik glinsterende slijmdraadjes in haar bruingrijze schaamhaar ontwaar, maakt mijn hart een vreugdesprong. Ze reikt mij haar handen en als ik ze aanneem trek ze me omhoog. Ik verdrink in haar donkere pupillen. “Doe je ogen dicht liefje, Ik wil je lichaam lezen.” Met mijn rechterhand streel ik haar hoofd en gezicht. Ik streel over haar voorhoofd, oorschelpen en neus. Als ik met twee vingers over haar gestifte lippen aai opent zij haar mond en likt mijn vingertoppen. Nadat ik van haar hals naar haar borstjes ben ‘gewandeld’ trekken haar tepelhoven verder samen tot donkere kraterlandschapjes. De vooruitpriemende boonvormige tepels smeken om gekust te worden, ik masseer ze kort tussen duim en wijsvinger, voordat ik de roomwitte onderkant van haar borstjes afwisselend met mijn hand omvat. Tijdens het strelen van haar nog strakke buik trekken de spieren in haar buikwand onwillekeurig samen. Al vlak onder haar navel begint een smal bruingrijs haarspoor dat zich op haar venusheuvel uitspreidt als een schier ondoorzichtig woud. Ik kroel voorzichtig door haar schaamkrullen naar beneden. Als vanzelf spreidt zij haar benen. Van bovenaf is niets te zien echter het geurboeket dat uit haar schaamstreek opstijgt kan ik zelfs proeven. Het is olie op het vuur van mijn wellust. Waar Ria vooral nat was, is Irma glibberig. Het liefst zou ik alles wat mijn vingers voelen nu ook van dichtbij zien. Net voordat mijn vingers haar lustpoort passeren grijpt ze mijn pols. We kijken elkaar aan. Ik smelt van de overgave die ze uitstraalt. “Blijkbaar kan ik liplezen want haar stem is nauwelijks hoorbaar. “Ik wil je John… Alsjeblieft…”
Als ik over haar heen draai, maakt zij als vanzelfsprekend plaats. Ze spreidt haar benen verder en tot mijn verrassing voel ik een warme hand aan de basis van mijn piemel. Het was niet vaak en al zeker niet bij onze eerste keer dat Ria dit bij mij had gedaan. Haar liefdespoort stond weliswaar open, maar het pad ernaartoe moest ik meestal zelf bewandelen. Irma daarentegen wijst me de weg. Zij trekt haar hand pas terug als mijn eikel de ingang van haar gloeiendhete liefdestunnel is gepasseerd. Met haar handen op mijn billen is zij het zelf die mij, terwijl lucht sissend uit haar mond ontsnapt, naar binnen trekt. Ze stopt pas als mijn eikel een voelbare verdikking raakt. Dit gevoel is geheel nieuw voor me. Net als haar benen was ook de liefdestunnel van mij echtgenote gevoeld eindeloos. “Oeghf, wat doe je toch met me?” Ik doe niets. Ik geniet van de hete glibberige greep waarin zich mijn kloppende piemel bevind. Irma daarentegen begint met haar heupen te draaien. Ze duwt haar schaambeen tegen het mijne. Haar ademhaling gaat met horten en stoten en ik zie hoe een druppeltje spuug uit haar mondhoek over haar wang trekt. Ze is een slijmdiertje en ik hou van haar. Zoekend naar het ultieme genot van een gezamenlijk orgasme beantwoord ik de bewegingen van haar heupen. Op nieuw stoot ik, dit keer harder dan de voorheen, tegen de verdikking. Haar adem stokt en haar ogen staan starend open. Ze kijkt me aan zonder te zien. Doordat ik haar bij haar billen pak om zodoende ons verrukkelijke contact nog verder te verdiepen, smoor ik haar ademhaling met mijn gewicht. Haar gezuchte Jáááargh remt mij niet in ’t minste. Integendeel. In zoverre onze omklemming het toelaat maak ik neukbewegingen terwijl Irma steeds heftiger met haar bekken draait. Mijn mond zuigt zich vast in haar hals. Als een donderslag bij heldere hemel stoot mijn tante haar heupen omhoog. “Oergh.. ut kò… Jáááááhhh…”Terwijl ze nog naschokkend in het matras terugzakt en haar greep op mijn bips verslapt, stoot ik instinctgedreven snel en hard toe. Op het moment dat ik mijn eigen orgasme uitkerm, stoot Irma opnieuw omhoog.”Alllwé…rrrrrrr.”
Ik rol voorzichtig van haar af. Haar haren en make-up zijn een slagveld. Desondanks, eerder juist daarom, doorvloeit mij een warm gevoel. Het was onze eerste keer en toch was zij in staat zich volledig te geven. “Moet ik me niet gaan wassen?” “Heb je zo’n haast om onze liefde van je af te spoelen?” Niet onze liefde… Maar mijn mosselslijm, vind je dat niet vies?” Ik wil haar niet choqueren en verzwijg daarom dat ik nu het liefst ons gezamenlijk dubbeldrankje uit haar mosseltje zou zuigen. “Het liefste zou ik nu met jou gaan slapen.” ‘”Zo naakt? En de lakens dan.” “Als het nodig is verschonen we die morgen. Niets waar de wasmachine geen antwoord op heeft.”
Ik dim het licht en ga op mijn rug liggen. Zij komt overeind buigt over me heen en kust me. Ik voel dat mijn wangen vochtig worden en als ze lost zie ik haar tranen. “Voel jij je schuldig?” Ze schudt met haar lieve hoofd. “Niet schuldig, eerder verdrietig. Verdrietig dat het zo lang moest duren voordat ik zo veel warmte en intimiteit mocht voelen.” “Was het zo heftig?” “Integendeel. Seks met Karel, dat was heftig. Als ik al klaarkwam was dat kort, scherp en beperkt tot mijn geslacht. De seks met jou, ik kwam klaar. Het was alsof ’t golven van genot zich verplaatsten van diep in mijn buik door heel mijn lijf. Na de seks met Karel verlangde ik naar meer. Maar dat meer, dat kwam nooit.” “En nu?” “Nou weet ik pas wat het woord bevredigd betekend. Ik wil me alleen nog koesteren in je armen en slapen. Met dat ze het uitspreekt kruipt ze dicht tegen me aan. Naar later blijkt ben ik nog voor haar in slaap gevallen.