Getuigenis van een dé- evangelisatie 15 – Slot

Hoofdstuk 15 – Epiloog

“Hoi tante Yvette… Is Bertje niet meegekomen?’ “Nee lieverd hij was een beetje ziek vannacht . Hij blijft vandaag bij Brenda thuis.” “Dat vind ik jammer. We moetè ons Legohuis nog afbouwè ” “Drink je nog een bakkie, voordat jullie vertrekken?” Yvette kijkt op haar horloge. “Graag Ellen. Dat kan nog. Bovendien is Henry er nog niet.” “Shit dat is waar ook… Henry moet vandaag met Annie voor de laatste controle. Als het nog steeds goed is zij officieel genezen van haar kanker.” “Is ’t al weer vijf jaar geleden dat…” “Denk na Yvette… Over drie maanden zij wij alweer 5 jaar getrouwd.” “Time flies when you having fun, wat jij John?” “Wat ik vind…. Ik vind dat.. ” “Kom op John vertel ’t haar. Brenda moet dat ook in haar planning meenemen. ” Yvette kijkt me vragend aan. Wat moet Bren inplannen?” “Van vrijdag 2 september tot zondag 11 september hebben we een bedrijfsuitje.” Ze kijkt verwonderd van mij naar Ellen en terug. “Een bedrijfsuitje van..” Ze telt op haar vingers na. ” Negen dagen? Met partners? ” Ellen knikt zichtbaar opgewonden. “Met partners en kids. Lijkt je dat niet geweldig.. We zijn familie toch.” Zeker zijn we dat. Maar waar gaan we dan naar toe?” “Pak je folders even John, lieverd.” “Dat wil ik wel doen, maar waar zijn ze gebleven.” Ellen denkt even na. “Mama heeft ze. Zij heeft ze mee naar boven genomen.” Met twee treden gelijk loop ik de trap op. “Irma maakt zich net op voor de spiegel boven de toilettafel.” “Zo oma is ook al op.” Ze draait zich om en lacht. “Blijf jij maar eens liggen als je de kieteldood van Ria hebt ondergaan. ” “Ik heb met je toe doen lieverd. Zeker nadat Ellen je vannacht ook al had gekietelt. ” “Zo dan ben jij zeker vergeten waarom ik niet weg kon komen. Gevalletje Alzheimer light zeker?” “Ik ben me van geen kwaad bewust.” “Jij niet, Jij was er zeker niet bij toen je jongeheer verstoppertje speelde in mijn achterste. Zonder die bekkenbodem oefeningen van Brenda, was ik vanonder uitsluitend nog een alles verslindend zwart gat. Nou je het zegt. Mijn snikkel had inderdaad behoorlijk aan massa ingeboet toen ik hem eindelijk van je terugkreeg.” “Wees maar blij dat je überhaupt iets terugkreeg, hij paste uitstekend.” ” Dan moet ik je binnenkort maar eens van voren de maat nemen. Ellens hand ging vannacht wel erg gemakkelijk naar binnen.” “Bespeur ik een greintje jaloezie jongen?” Ik loop naar haar toe en druk een kus op haar kruin. “Niet in ’t geringste schoonmama. ” “Waarvoor kwam je eigenlijk zo naar boven gestormd jongen?” “Oh dat is waar ook… Ik zoek de folders van de Haciënda in Andalusië. ” “Hoezo dementia? Op mijn kamer, op ’t nachtkastje.”

Halverwege de trap kom ik Ria tegen. “Ga jij je aankleden lieverd?” “Ik vraag of oma mij doet helpen.” “Pas maar op dat oma je niet opslurpt.” Ik hoor een stem uit de slaapkamer. “Kom maar Ria, je vader is een beetje gek.” Ria geeft mij een speels tikje en lacht. “Je bent een gekke papa.” “Pas maar op koekiemonster. Ik kom je zo pakken.” Ze schiet lachend en krijsend langs me heen naar boven. “Oma, oma… papa wil me pakkè. ”
Ik loop de keuken in. Alleen Ellen zit nog , haar handen warmend aan een mok, aan tafel “Te laat! Yvette, Piet en de nieuwe stagiaire zijn net weggereden.” “Je bleef wel erg lang weg. Moest je de foldertjes opnieuw drukken?” “Je bent knap brutaal voor iemand die zich aan mij heeft onderworpen.” Ze kijkt me lachend aan. “Wat is t nou meester. Wat ben ik nou.. Knap of brutaal?” “Meester? Je was net zwanger toen je me voor ’t laatst zo hebt genoemd.” Tot mijn verwondering begint Ellen te blozen. Een trillende hand grijpt in de zak van haar badjas en komt naar buiten met iets wat op ’t eerste gezicht aan een dikke pen doet denken. Ze overhandigt mij de pen. Verwondert over dit gebaar draai ik ’t ding voor mijn ogen, totdat ik op de platte kant een miniem display ontwaar. Ik moet mijn ogen inspannen… ‘zwanger 2-3′ Ik kijk van de pen naar Ellen die me onzeker aankijkt en knikt. “Je hebt weer raak geschoten met je luie zaad.” Ik ben verbijsterd. “M..m..maar je was aan de pil…” “Sorry..’t is waarschijnlijk.. door die buikgriep…” Ellens mondhoeken trillen, tranen verschijnen in haar ogen.. “Ben je nou boos?” Ik kniel voor haar neer, neem haar hoofd in mijn handen, kus de traantjes uit haar ooghoeken en kijk haar van dichtbij aan. “Boos lieverd? Boos omdat je zwanger bent? Ik ben gelukkig… Ria krijgt een broertje.” Haar verdriet slaat op slag om in opluchting en blijdschap… “Ik weet wel dat je meer van meiden houdt, maar het zou zomaar een jongetje kunnen worden. Je hebt ook jongetjes zaad, kijk maar naar Bertje.” “Het maakt me echt niet uit lieverd. Het is de vrucht van onze liefde. Bovendien kun je nu gelijk beginnen met te genieten van je zwangerschap. Hoe anders was dat bij Ria?” Ze zucht. “Je hebt gelijk.. Ik moet er niet meer aan denken. Twee maanden tussen hoop en vrees, wachten op de uitslag van DNA erfelijkheidsonderzoek. Stel nou dat we wel halfbroer en halfzus waren geweest… Had je dan van mij kunnen blijven houden?” “Schatje toch… Mijn liefde voor jou zit niet in mijn genen. Waarvan nou opeens weer die onzekerheid?” “Dus ’t is waar? Je bent zwanger.” “Mama, maar hoe weet je?” “De verpakking van een zwangerschapstest op de badkamer op het planchet en even later je man voor jou op zijn knieën. Een en een is nog altijd twee lieverd.” Irma buigt over ons heen en kust ons beiden op de mond. Vervolgens kijkt ze mij onmiskenbaar verdrietig aan. “Dat kindje heeft dan wel een eigen kamer nodig, net als Ria.” Ik begrijp meteen waar zij naar toe wil. Ik sta op. “Koffie Oma?” “Graag jongen.” Terwijl zij gaat zitten zet ik een mok onder de uitloop van het koffiezet apparaat. “Hmm ja een eigen kamertje. Dat is inderdaad een probleem.” Zoals ik wel verwachte schiet Ellen meteen in de oplossingsmodus. “Hoezo is dat een probleem ? Mama kan toch gewoon vast haar intrek op onze slaapkamer nemen.” Irma schudt haar hoofd en legt haar handen op die van haar dochter. “Nee liefje dat kan ik niet en bovendien wil ik dat niet. Begrijp me niet verkeerd ik had de verwenpartij van vannacht voor geen goud willen missen. Zo eens per twee weken deel uit te mogen maken van jullie seksbeleving zou ik niet willen missen, begrijp me niet verkeerd, maar constant het bed met jullie delen. Dat trek ik echt niet meer en ik wil al helemaal niet dat jullie je op enig moment beperkt voelen door mijn aanwezigheid.” Ellen die blijkbaar geen echte argumenten vind om Irma’s tegenwerping te pareren kijkt mij vragend en quasi hulpzoekend aan. “Hmm.. Ik zie ’t probleem niet zo?” “Je gaat mama toch niet wegsturen John?” Ik zet de inmiddels gevulde mok koffie voor Irma neer en loop zonder woorden vanuit de keuken door naar kantoor.
Als ik kort daarop, ‘bewapend’ met mijn laptop, de keuken weer betreed zijn inmiddels drie paar ogen op mij gericht. “Zo meisje, was je uitgespeeld boven?” “Ik komt bij jullie tekenen. Alleen boven is niet leuk.” Ik ga aan tafel zitten en klap mijn laptop open. “Gaat jij werkè papa?” “Nee lieverd, ik wil mama en oma iets laten zien.” Ellen kijkt me geëmotioneerd aan. “Zo ken ik je weer John. Altijd op alles voorbereid. Je hebt natuurlijk al een mooi verzorgingshuis voor Ma gevonden.” Ik besef dat Ellens uitval op z’n minst deels hormonaal is bepaald, toch treft haar opmerking me als een stomp in mijn maag. ” “Stil Slet!” “Wat is slet papa?” Irma aait Ria over haar bol… Papa wil ons iets vertellen.” “Inderdaad Irma.. Ik wil iets vertellen en daarbij niet onderbroken worden door niet ter zake doende en nergens op gebaseerde opmerkingen…. Twee jaar geleden toen mijn moeder ziek werd. Ik heb toen een plannetje gemaakt om haar hier tot aan haar einde te kunnen verzorgen. Ik hoef jullie net te vertellen dat haar plotselinge overlijden niet in de lijn van de verwachtingen lag. Kortom.. Ik heb toen aan Frans Evers gevraagd..” “Frans? Die architect van de Montesorilaan.” Ik knik “Ik heb gevraagd mijn plannetje uit te werken en dit was het resultaat. Ik draai de laptop op waardoor Ellen en Irma de het 3D model van de begane grond van ons huis op het scherm kunnen zien. Ze buigen voorover.. “Dat is ons huis met ’t kantoor.” “Duw op de spatiebalk Ellen.” Ik zie in haar ogen dat zij het ogenblikkelijk begrijpt. “M..m..maar ’t kantoor is nu een woon- leefruimte.” “Precies. Als mijn obstinate echtgenote niet nog verdere tegenwerpingen heeft dan gaat haar meester op zoek naar een aannemer.” “Mag ik wat vragen John.” “Ja Oma jij mag wat vragen, vooropgesteld dat je geen zeggenschap hebt over de uitvoering van dit plan. Hooguit bij de inrichting mag jij je inbreng geven.” “Maar jullie kantoor.. jullie hebben dat nodig. Jullie kunnen de zaken toch niet vanuit de keuken of de woonkamer gaan doen, zeker niet met twee…” “Ellen lieverd zou jij het bestand ‘Tuin en Hal’ willen openen.” Nog terwijl zij kijkt beginnen haar ogen te glanzen … “Fantaseer even met me mee. Als we dan links van de rolpoort nog een aanbouw realiseren voor ons kantoor dan hoeven klanten en leveranciers ook niet meer langs de keuken. ” “En Ria heeft een eigen speeltuin.” “Krijgt ik een speeltuin? Mag Bertje dan ook komen spelen?” Ellen drukt een zoen op de kruin van ons dochterje.” “Ja liefje… al je vriendjes en vriendinnetjes mogen dan komen spelen. ” ‘Jippieieiei…. Doen we dan zo feestime met Bertje.. Ik wil hem dat vertellè.” “Straks lieverd… Papa moet eerst even met mama naar boven..” “Hoe nou lieverd. Al die mooie plannetjes kosten geld. Veel geld.” “Ik denk dat ik dus maar beter aan ’t werk ga en als ik me niet vergis moet jij vanmiddag ook nog een paar potentiële klanten bezoeken.” Als een donderslag bij heldere hemel staat Irma de laptop dicht. “Nu is ’t genoeg John!” Zowel Ellen als ik kijken haar verbaasd aan. “Voordat jij al je mooie plannetjes ten uitvoer brengt heb ik één voorwaarde. Vervul je die niet dan pak ik alsnog mijn koffers.” “Ria die blijkbaar ook geschrokken is van haar oma’s bruuske reactie kijkt op. “Gaat oma op vakantie?” “Nee lieverd Oma blijft gewoon bij ons… Toch oma?” Ze schudt haar hoofd. “Dat bepaal jij John. Ik betaal die verbouwing. Het gaat niet op dat ik hier al jaren op de pof woon en dat jullie dan ook nog voor mij gaan verbouwen. Het geld van de verkoop van mijn huis staat al jaren te niksen op de bank en nou ik erover nadenk. De kosten van die bedrijfsweek gaan ook op mij. “Ik schiet in de lach. Daar was ik al bang voor. Het begint met een voorwaarde, nu zijn het er al twee. Laten we maar snel naar boven gaan liefje, dat oud velletje verzint er zo nog een paar voorwaarden bij. ” Ik grijp haar hand en trek haar achter me aan. Op de drempel draait ze zich om. “Ogenblik John.” “Hou jij Ria even bezig mama… Ik voel de onbedwingbare behoefte aan een eiwitshake.”
Op de slaapkamer gooit ze haar badjas en slipje letterlijk uit. “Ik wil je John. Laat mij weer eens je sletje zijn… Nu ’t nog kan.”Ze gooit zichzelf letterlijk op bed, spreidt haar benen en trekt met beide handen, door middel van de ringen in haar uitpuilende schaamlapjes, haar slettenscheur open. Ik begin me rustig uit de kleden en kijk quasi afkeurend naar mijn sletterige echtgenote. Het gebeurt niet meer vaak dat ik deze uitvoering van haar te zien krijg. Maar als ’t gebeurt is het aan mij om de grenzen te bepalen. Ze is dan grenzeloos in haar geilheid en lustbeleving. Pijn en of letsel waarvoor zij normaliter zou terugschrikken lijkt ze in die stemming juist te omarmen. Lang geleden hebben we met elkaar afgesproken dat mijn harde grens ligt bij het toebrengen van blijvend letsel. Aanvankelijk met tegenzin, heeft zij hiermee ingestemd. Het feit dat haar borstjes en rug nog steeds de sporen dragen van haar vergishuwelijk beschaamd haar nog regelmatig. ” Wat wil je van me sletje. Je denkt toch niet dat ik mijn meesterlijke zwaard in jou nog droge scheur ram?” Ik weet inmiddels dat grof taalgebruik haar nu verder stimuleert. “Hoe is je strot? Is het daar tenminste een beetje glad?” “Ik denk ’t wel meester.” ‘Jij denkt? Laat me niet lachen… Ga op de rand van ’t bed zitten Ellen.” Ze doet meteen wat ik haar opdraag. “Mondje open.” Ik steek twee vingers in haar mond en duw deze al snel door tot in haar keel. Waarschijnlijk omdat zij zich niet heeft kunnen voorberieden begint ze kokhalzen. “Wat was dat sletje. Je gaat toch niet spugen?” “Nee meester dat doe ik niet.” Ik grijp haar in ’t haar en draai haar hoofd naar boven. “Kijk me aan, als je tegen me praat, slet… ” “Sorry meester.” Ik had deze slettenbui niet zien aankomen, anders had ik wel iets voorbereid. Het is dus een kwestie van improviseren. Plotseling valt mijn blik op het blauwe Vicks potje waarmee zij een paar dagen geleden nog Ria’s borst en rug heeft ingesmeerd. Onder toeziend oog van Ellen draai ik het potje open. Ik neem een dot van de crème tussen mijn vingers en smeer daarmee achtereenvolgens haar beide tepels en even later met een verse lik, ook haar klitje, in. Al na korte tijd zie ik hoe haar het zweet uitbreekt. “Bek open slet en wee je gebeente als je begint te kokken.” Ik grijphaar hoofd van achteren vast en duw mijn harde piemel in een vloeiende beweging tot achter in haar keeltje. Het feit dat ik hoor hoe zij snuivend lucht haalt door haar neus brengt me op ’t volgende idee. Ik druk haar neus een tijdje dicht. Als onverwacht effect knijpt haar keel samen en masseert zo mijn kloppende eikel . Na korte tijd gun ik haar weer wat lucht hetgeen ze luid snuivend tot zich neemt. Ook wanneer ik mijn handelingen nog een paar keer voor een wat langere duur herhaal, ondergaat zij dit zonder een spoor van weerstand. Ieder ander zou zich bij de toenemende ademnood verzetten. Zo niet mijn Ellen. Dit is waar Yvette mij al jaren geleden voor heeft gewaarschuwd. Net zoals Brenda dit bij haar doet, zo legt Ellen letterlijk haar leven in mijn handen. Ik ben blij dat dit bij Ellen maar periodiek en dan ook nog kortdurend het geval is. Bij Brenda is dat meer een levensinstelling. Ik weet van Yvette dat als haar liefde voor haar vriendin niet zo groot was dat zij al jaren geleden de handdoek in de ring had geworpen. “Waag ’t je niet om klaar te komen slet.” Ondanks dat haar gezicht zit vastgepind op mijn kloppende pik, lukt het haar om mij middels een kort knikje te laten weten dat ze me heeft begrepen. Opnieuw druk ik haar neus dicht .Sneller dan ik had verwacht voel ik hoe ze langzaam verslapt. Voorzichtig begeleid ik haar achterover op ’t bed. Ze kijkt me een beetje wezenloos aan. Uit ervaring weet ik dat ze nog maar weinig nodig heeft om vanuit haar trans door te schieten in een verzengend orgasme… Door middel de ringetjes trek ik haar inmiddels slijmerige kutje open. Op ’t moment dat ik haar penetreer schokt zij met haar onderlichaam. “Niet klaarkomen, denk eraan!” Ik schuif mijn piemel tot aan de aanslag in haar hete lustoventje en hou stil. “Wat heeft Yvette je geleerd?” Ik voel hoe de spieren in haar schede ritmisch samentrekken waardoor mijn tamp op weergaloze wijze wordt gemasseerd. Ik besluit haar nog iets verder te pesten door synchroon met de kutmassage aan haar tepelringen te trekken. Het is sexy om te zien dat als gevolg van haar tegenstrijdige inspanning zich zweetpareltjes op haar voorhoofd en haar bovenlip vormen. “Pas als mijn hete sperma op je buik voel is ’t jou beurt… Heb je dat begrepen?” Het is haar pas één keer eerder gelukt om mij uitsluitend door het masseren van haar kut te laten klaarkomen. Doordat mijn hoofd nu meer bij haar, dan naar mijn eigen opwinding staat is ze in feite, al haar inspanningen in ten spijt, kansloos. Na een tijdje verzamel ik wat speeksel in mijn mond en laat dit vervolgens vanuit mijn mond op haar buik druipen. Op dat moment trekt ze haar ogen wagenwijd open, als uit het niets begint haar lichaam te trillen. Terwijl ze schokkend haar orgasme bereikt lopen tranen langs haar ogen. Nog voordat ze is bekomen van dit orgasme klauw ik me vast in haar heupen. Ik begin aan mijn eigen eindspurt en heb geen enkele aandacht meer voor mijn, zo weet ik uit ervaring, door een kettingorgasme getroffen echtgenote. Het duurt dan ook niet lang voordat ik met ’t zwart voor mijn ogen , mijn luie zaad in Ellens vruchtdragende buikje injecteer.
Met moeite kruip ik even later naast haar op bed. Ik weet dat met haar orgasme de slet in haar weer voor een tijd tot rust is komt. Het enige waaraan zij na zo’n sessie behoef is mijn troostende aanwezigheid… Ze is nog steeds buiten adem als ze me vol liefde aankijkt. “Die hete druppels op mijn buik? Je was nog niet klaargekomen.” Ik streel langs haar gezicht. “Nee liefje dat waren gewoon een paar druppels spuug. ” Ze kijkt verdrietig, ik wist ’t…. Ik kon het echt niet meer tegenhouden John… Ben je nou boos?” “Kus me Ellen…” Terwijl wij in elkaars liefde verdrinken streel ik over haar altijd al wat bolle onderbuikje.
Er wordt zachtjes op de deur van onze slaapkamer geklopt… “Mama, Papa…. Magt ik binnen kommè” “Kom maar lieverd.”
“Waarom benne jullie bloot? Oma heef gezeg dat Mama een nieuwe baby in de buik heb.” Ria kruipt bij ons op bed en legt haar krullenkopje op Irma’s buik. “Ja Papa vertel op… Waarom zijn we eigenlijk bloot.” “Èh ja… Als grote mensen elkaar heel erg lief vinden dan spelen ze soms in hun blootje.” Vanaf Ellens buik kijkt ze me begrijpend aan. ” “Oma is ook heel erg lief hè.” “Zeker liefje. Waarom vraag je dat?” “Oma was straks ook bloot in jullie bed.” We schieten beiden in de lach. Waarschijnlijk zonder echt te weten waarom, lacht zij met ons mee.
Terwijl ik naar mijn vrouw en dochter kijkt word ik overspoeld door een hartverwarmend geluksgevoel.
Dit geluksmoment maakt dat zelfs ik, als overtuigde atheïst, in een God geloof.