Evita’s gouden muiltje

Het was een zwoele zomeravond toen Evita realiseerde dat ze eens wat moest doen met haar leven. Lang was het geleden dat ze aan haar dagelijkse routine, eigenlijke verschrikkelijke sleur, was ontsnapt. Aan succes en geluk in haar leven lag het niet. Haar ambitie om bibliothecaresse te worden had ze verwezenlijkt. Ze zag er goed uit als 45 jarige vrouw. Volle brede heupen en nog strakke borsten. Ook had ze een aantrekkelijke man getrouwd en twee kinderen met hem gekregen. Ze had veel vrienden en vriendinnen om zich heen verzameld. Daarnaast was ze hoofd van het oudercomité van de middelbare school waar haar kinderen op zaten. Toch ontbrak er iets en het lag niet aan haar maatschappelijke verworvenheden. Haar man Wolf werkte als manager van een bedrijf dat gaszuiveringssystemen leverde aan verschillende afnemers in Duitsland en Polen. Hij bracht daarmee genoeg brood op de plank en kon Eva en de kinderen daarmee tot in de puntjes verzorgen. Haar kinderen waren dol op hun vader. Een man die naast zijn voorliefde voor gaszuivering om in zijn vrije tijd boeken te schrijven en te schilderen. De gemaakte kunstwerken waren niet geweldig, maar Eva vond het mooi om te zien dat hij zijn passie van zichzelf kon vertalen op een doek. Schrijven ging hem heel wat beter af vond zij. Z’n laatste boek ging over zijn worstelingen met het verleden en zijn visie op de toekomst. Sleur had ze opgezocht in de Dikke van Dale. Niet geheel toevallig stond het voor alles wat ze voelde: een sleur is een gedachteloos gevolgde gewoonte.. En dat was nou precies waar de schoen aan het wringen was. Zij was niets anders dan een voet die na haar onstuimige jaren als een twintiger in een te krappe schoen was geschoven. Een hele nauwe schoentje, bijna een soort muiltje. Eentje waarbij de voet begon te zweten en er misschien zelfs een schimmel op de tenen begon te komen. Het stonk en ze moest en zou zichzelf uit de benarde positie bevrijden. Nadat ze ’s avonds de televisie had uitgezet en haar man weer eens bleef overnachten in Duitsland, besloot ze maar eens de avond te eindigen achter de net aangeschafte I-pad in bed. Haar kinderen waren op kamp met de klas, waardoor ze nu alle tijd voor zichzelf had. Spelletjes doen als Zuma’ vond ze geweldig. Het simpele vermaak dat een tijdelijk antwoord was op haar complexe gevoelens. De manier waarop het wezen de balletjes wegschoot in het spelletje bleef op Evita’s netvlies zitten. Hoe zou het zijn om als een kikkertje ronde ballen weg te spuwen? Die gedachte deed iets met haar, hoe apart de gedachte ook was. Na een tijdje het computerspel te hebben gespeeld drukte ze haar gadget uit. Ze deed haar ogen dicht en zag in haar gedachte balletjes al spuwend uit haar mond komen naar allerlei richtingen van de kamer. Misschien zou deze gekke gedachte zo’n sleur kunnen doorbreken. De volgende dag zou ze op zoek gaan tijdens haar werk in de bibliotheek. Tring tring!!!! de deurbel ging. Evita was er wakker van geworden. Ze liep naar beneden om de voordeur open te doen. Een pakketje voor de buren van 32b, zou u dat kunnen aannemen? vroeg de man met het TNT-post jasje aan. Maar natuurlijk. Ze nam het pakketje aan en deed de deur dicht. Nieuwsgierig als de bibliothecaresse was bekeek ze de verpakking. Bestellingen discreet & snel, Madame Mireille. Veel vertelde dit niet over de inhoud. Wel kon ze door de verpakking om het pakket een opdrukken zien. Een paar hartjes en ronde vormen kon ze onderscheidden. Chinese love balls was de tekst die ze kon lezen. Dit is een teken fluisterde ze hardop. De kikker van Zuma en de ballen in dit pakketje. Nee, dat kan niet! Ze ging naar haar slaapkamer om zich eerst om te kleden en te douchen voor dat ze naar haar werk ging. Evita legde het pakket naast haar Ipad neer. Langzaam trok ze haar nachtjapon uit. Ze ging door haar kast om kleren te zoeken. Toch dwaalde haar blik langzaam af naar het pakket. Ik moet weten wat er inzit dacht ze. Ze wriemelde de verpakking een beetje open en zag dat de kleur van het doosje roze was. Met een nagelvijl sneed ze langs de naadjes de doos open. Dit kan ik niet maken, straks dan komen de buren dit halen! schoot door haar hoofd. Maar deze gedachte werd verdrongen door een verlangen. De verpakking ging er als vanzelf af als van een marsreep. Ze deed de doos open en las: Chinese love balls, made for the ultimate climaxation op de handleiding. Gehaast haalde ze twaalf balletjes uit het doosje en ontdeed ze van het plastic. Ze trok haar string uit en spuugde in haar hand. Met een ferme veeg maakte ze haar kut nat. De balletjes, de kikker, het was zo van zelfsprekend. Een voor een plaatste ze balletjes in haar schede. Nat als ze was gleden ze naar binnen als toverballen in de keel van een kind. De eerste vijf zaten als gegoten. Toen ze aankwam bij nummer zes moest ze flink aanduwen. Het lukte niet. Al snel bedacht ze een oplossing. Met achterkant van de ipad duwde ze de zesde er met gemak in. Ook nummer zeven, acht en negen konden met wat kracht in de vagina worden gepropt. Toch stokte de aanvoer nu weer. Kijkend in haar slaapkamer was de oplossing niet nabij. Ze liep door het huis met haar hand tegen haar kut aan zodat niet het hele zaakje als knikkers er uit zou rollen. Toen ze was aangekomen bij de schuur zag ze de oplossing: een pneumatische hamer. Ze liep verheugd terug naar de slaapkamer. Een stopcontact werd gevonden en de hamer aangezet. Kdeng, Kdeng, Kdeng! Het klonk dreigend, maar ook heel spannend. Met haar hand op het handvat pakte ze de overige ballen. Tok Tok Tok . Zonder moeite werd het hele zaakje in de baarmoeder van Evita geramd. Ze werd opgewonden om het feit dat er in de ruimte waar ooit haar kinderen waren ontsproten en gegroeid, nu plastic balletjes zaten gemaakt door kleine Chinese kinderhandjes. De parallel van de kinderhandjes en haar eigen kinderen voelde als een wedergeboorte van een mogelijke foetus uit haar schede. Ze ontspande zich en voelde dat het twaalfde balletje naar beneden gleed en zich tussen haar binnenste schaamlippen vastklemde. Met het lichtjes aanspannen van haar vaginale spieren perste ze het ronde voorwerp langzaam naar buiten. Een klotsend geluid was te horen toen het eruit rolde. Enthousiast perste ze zachtjes ook de elfde bal eruit. Nu begon het feest pas echt. Ze begon haar kut strak te spannen en haar heupen zo te draaien dat de tiende bal met een boogje door de kamer vloog. Nadenkend over de mogelijkheden van een balletjesfontein, pakte ze een thermometer om in haar anus te duwen. De anus zou zo ontspannen raken, maar gaf de mogelijkheid voor Evita om haar kutje extra hard aan te spannen. Al rattelend kwamen de balletjes nu een voor een als bij een bingotrekking met flinke snelheid uit haar wellustige holletje. Pong, Pong, Pong, Pong!!!!!! een propjesschieter was er niks bij. De nat geworden balletjes ketsten tegen een schemerlamp bij het raam. Ow dit is zooooooo heerlijk, Zuma zou verboden moeten worden gilde ze uit wetend dat niemand haar zou kunnen horen.”