John:
Haar mond plopt als ik mijn verslappende lid terugtrek. De overgave die zij al bij onze eerste keer, aan de dag legde verbaast me. Mijn instinct heeft me niet in de steek gelaten… Ik was er altijd al van overtuigd dat in mijn ingetogen, zelfs bekrompen en burgerlijke schoonzus een ingeslapen vulkaan zat verborgen.
Het feit dat ik deelgenoot mocht zijn van haar eerste echte lust eruptie maakt me trots en blij. Mijn liefde voor haar is hierdoor alleen nog maar toegenomen.
Ik buig voorover.. Ze komt me tegemoet. Onze monden bezegelen onze liefde. De gretigheid die zij in haar kus legt bevestigt dat hetgeen er met haar is gebeurt haar volledige instemming heeft.
“ik hou van jou.” Ze is nog buiten adem. “Ikhh… ó..ook van.. j..hh..jou… Ik dà..dacht dat…hh-Ik gek w..wèrrhhd.” “Dat is hoe ik je in de toekomst vaak wil zien.. Gek van geilheid.”
“Muttie..” “Muttie.. Wo bist du?” Ik kijk in het lachende gezicht van Guusje die met opengeslagen badjas, in een naar het bed toegedraaide fauteuil zit. “Ich bin im Gästezimmer liebes.” Ik kijk nieuwsgierig naar Evie. Wat is met mijn vrouwtje gebeurt? Ze ligt wijdbeens naakt en doorgeploegd op bed. Er is geen spoor van schaamte. Integendeel ik zie een mooie trotse vrouw. Mijn vrouw!
“Störe ich.” “Nee lieverd.. Ik denk dat Evie en John even zijn uitgespeeld.” Fransie staat op de drempel en kijkt verwonderd van haar moeder naar ons en terug. “Du.. Du hast zugeschaut wie John und Evie…” ^Jij.. Jij hebt gekeken toen John en Evie…^ “Wie verrückt Fickten? ^Als waanzinnigen neukten?^ Ja liebes… Ik kon echt geen weerstand bieden aan deze geile gelegenheid… Mijn orgasme viel samen met haar tweede.”
Fransie lacht… “Meine Muttie is ein geiles Biest.” ^Mijn moeder is een geile sloerie.^ “Ik hou van je Fransie.” “Iek ooch van jou Mammie.”
“Hallo… Hallo Fransie?” “Ich geh schnel ins Wohnzimmer… Das ist Max. Ehr bleibt Schlafen.” ^Hallo… Hallo Fransie?” “Ik ga snel naar de woonkamer… Het is Max. Hij blijft slapen^ “Waar dan?” Ze kijkt haar moeder aan alsof het de meest logische zaak van de wereld is. “Bei uns.. Wo sonst? Bis gleich.” ^Bij ons.. Waar anders? Tot zo.^
“Ik denk dat ik me dan maar eens ga aankleden… Doen jullie maar rustig aan. Ik zal over een uurtje een brunch, eine Brotzeit, op tafel toveren.
Fransie en haar nieuw vriendje zullen na een doorwerkte nacht ook trek hebben.”
Guusje staat op. Voordat ze wegloopt werpt ze ons nog een kushandje toe.
Als ik mijn aandacht weer op Evie richt zie ik onzekerheid. Ik neem haar in mijn armen. “Wat is er liefje? Toch een beetje spijt?” Haar energieke hoofdschudden laat geen ruimte voor twijfel. “Ik ben bang.. Bang dat ik op den duur niet genoeg voor je ben… Ik kan niet tippen aan vrouwen als Guusje. Haar benen eindigen ter hoogte. van mijn navel.. Je zou haar staand kunnen penetreren… Voor mij moet je door je knieën.” Ik zoen haar ogen, haar neus en uiteindelijk haar mond.
“Gek mens… Denk je nou echt dat ik 20 jaar wacht op mijn heimelijke liefde om op het moment dat zij eindelijk de mijne wordt een ander te begeren.” “Vind je Guusje dan niet mooi? “Ja Guusje is mooi… De escorts die mij in hun diensten verleenden waren stuk voor stuk mooie vrouwen… Geloof me Evie, voor mij ben jij de mooiste. Schoonheid wordt mede bepaald door persoonlijkheid.” Ze kijkt me ongelovig aan. “En nota bene mijn knappe schoonbroer is gevallen voor de ingetogen vrouw van zijn broer.” Ik schud mijn hoofd. “Nee liefje… Ik zag vanaf het begin de hete lava. Het magma dat onder een dun laagje van verkeerd begrepen feminisme, en katholiek schuldbesef, borrelde.” Haar ogen schieten vuur. “Dat schuldbesef oké, maar verkeerd begrepen feminisme?” Mijn hart lacht. Met moeite houd ik mijn mondhoeken strak. “Naar mijn niet zo bescheiden mening, zijn het juist de vrouwen die staan voor hun lustbeleving. Zij die hun genot en orgasme vrijelijk en geëmancipeerd uitleven: de ware feministen.” Haar blik wordt zachter en een glimlach siert haar mond. “Dus, als ik ’t goed begrijp dan heb jij zojuist een feministe gepaald?” “Ik had het niet beter kunnen formuleren.” Onze monden vinden elkaar opnieuw.. Ondanks dat zij zich aan mij heeft gegeven voert haar mond regie. Als ik na enige tijd los, zucht ze hoorbaar teleurgesteld. Ik ga douchen liefje.. We willen het jonge stel niet gelijk met ons seksbouguet confronteren.”
Ik loop net de badkamer in als ik gesnik hoor. Ik draai me om. Evie wijst op een vlek tussen haar benen. Haar blik is een een van ongeloof vermengd met gelukzaligheid. “Je hebt me ontmaagd.. Opnieuw ontmaagd… Ik ben nou echt jou vrouw!”
Nog terwijl ik onder de douche sta verschijnt ook Evie in de badkamer. Ze kijkt me aan. “Mijn kutje voelt een beetje beurs.” “Spijt?” “Nee… Wel voel ik me een beetje schuldig ten opzichte van Wouter… Waarom heb je mij, heb je ons niet eerder…?” “Ho nou liefje.. Ja, soms, heel soms klaagde Wouter wel eens over jullie seks, of beter gezegd over het gebrek eraan.. Hij zat echt niet op tips te wachten van zijn broer. En stel nou ik had jou aangesproken op jullie seksualiteit…” “Ik had je naar de maan geschoten.” “Precies.. En gezien jij geen maanvrouwtje bent heb ik daar niks te zoeken.”
“Mag ik erbij?” “Dat mag, maar is niet nodig. Ik ben zover… Ik laat het water lopen.” Terwijl ze langs me heen schuift is haar blik op mijn kruis gericht. “Zo’n besneden piemel is mooier en stoerder dan een met zo’n vleesmutsje over z’n kopje.” Wanneer ik haar aankijk begint ze te blozen. Ik schiet in de lach. “Die blos is nergens voor nodig, ook al staat die je goed.”
Ik kijk om heen en besef nu pas dat de enige kleding die Evie en ik hier in Oostenrijk nog bezitten de kleren zijn die wij in deze badkamer hebben uitgetrokken. Met name het jurkje van Evie vertoont nog de sporen van haar ontsnapping.
Ik ruik aan mijn pantalon en overhemd. Brandlucht prikkelt mijn neus. Blijkbaar beseft nu ook Evie dat wat we een textiel probleem hebben. “Shit ik heb niks om aan te trekken.” In tegenstelling tot de meeste vrouwen die die kreet slaken voor een goed gevulde kledingkast, heeft zij nu wel een punt.
Ik ga naar de slaapkamer, raap de badjas op en doe hem aan. Op de drempel van de badkamer zeg ik Evie even in overleg te gaan met onze gastvrouw.
Ze bloost opnieuw. “Sorry John… Ik weet dat het eigenlijk niet mag, maar wil je haar ook vragen voor een slipje. Ik wil niet op de leren bank lekken. Al zeker niet waar die Maximilian bij is.” “Begrepen en akkoord liefje… Ik ga kijken wat ik kan regelen.” “Dank je, ik wacht dan hier.” “In de badkamer?” ze gooit een washand naar me. “Nee gek. Op de slaapkamer in de badjas.”
Voordat ik naar de woonkamer ga klop ik eerst tevergeefs op de deur van Guusjes slaapkamer. Er zit dus niets anders op dat ik het jonge stel uitsluitend gekleed in een badjas tegemoet treed… Doordat ik klop voordat ik naar binnen ga heb ik gelijk de aandacht. Met name Max kijkt wel erg bevreemd wanneer ik binnentreed. “Sorry.. ùh ich meine entschuldigung. Meine kleider riechen nach Rauch und der ganze rest, ist wie ihr weist im Chalet verbrant. Das kleid von Evie hat unter der entführung gelitten.”
^“Sorry.. uh excuus. Mijn kleding stinkt naar brandlucht en al het overige is, zoals jullie weten, in het chalet verbrand. De jurk van Evie draagt nog de sporen van de ontvoering.^ “Shit, daar had ik niet bij stilgestaan. Bovendien spreek maar Nederlands. Max heeft tijdens zijn studie wat centjes bijverdient als skileraar van vooral Nederlandse gasten… Fransie als jij de Kaierschmarn in de gaten houdt, ga ik even zoeken in je vaders spullen. John heeft zo’n beetje dezelfde maat.” “Rudi’s sachen… Du hast sie aufgehoben?” ^Rudi’s kleren… Heb je die bewaard?^ “Alleen twee traditionele outfits. Die zijn pas na zijn vlucht door zijn kleermaker hier afgeleverd… Loop je even mee John?” Ik volg Guusje die een deur naast haar slaapkamer opent. Het licht flits aan en onthuld een goed gevulde inloopkast. Links achter in de hoek John, zoek maar een pak uit. Alles handgemaakt en van top kwaliteit.” “Heb je ook ondergoed?” Ze kijkt me lachend aan. “Ein Tiroler trägt nie eine Unterhose in der Lederhose… Maar als ’t goed is liggen in het onderste laatje nog enkele nog verpakte boxershorts.
Terwijl ik de kast inloop gaat Guusje blijkbaar meteen door naar onze slaapkamer. “Kom mee Evie. Ik ben een boon als jij niet in een van Fransies Dirndls past. Er blijft hooguit wat ruimte over in het bloesje… Wat ik mis heeft Fransie te veel… Kijk daar. Tegenover je vent. Aan die stang hangen Fransies Dirndls…” Guusje begint demonstratief te fluisteren. “Ik kan me voorstellen dat je jullie liefdesnectar niet op mijn bank wil morsem. In het mandje op de plank boven de kledingstang liggen nog wat ongebruikte slips. Wanneer ik me omdraai zie ik nog net hoe Evie op haar tenen gaat staan een en zoen op Guusjes wang drukt. “Ik beschouw je nu al als een vriendin.” “Hoe kan ’t ook anders… Samen ontvoerd worden schept een band.” Evie begint opnieuw te blozen. “Samen klaarkomen ook.”
Guusje streelt Evie over haar wang. “Dat nog veel meer lieverd… Kleedt jullie maar snel aan. We kunnen zo aan tafel.”
De beloofde brunch blijkt een uitgebreide Tiroler Brotzeit met als kronende afsluiting een overheerlijke luchtige Kaiserschmarn met zelfgemaakt bosbessen compote.
Tijdens het eten brengt Fransie ons op de hoogte van de arrestatie van haar vader en tante. Zij waren compleet verrast dat Fransie plotseling voor hun neus stond. Tante, Frau Dr. Helena van Meinshausen werd in bed betrapt met een minderjarige, door jeugdbescherming onder haar toezicht gestelde, tiener. Papa Rudi was overrompeld terwijl hij op een breedbeeldscherm zijn in Thailand gefilmde wandaden met veel te jonge meisjes zat te kijken. Het feit dat het zijn eigen vlees en bloed was dat hem in de boeien wou slaan bracht hem tot ontploffing. Max, vertelt Fansie verliefd aankijkend, vol trots hoe zij ‘der Grosse Rudi von Meinshausen’ met maar één gerichte greep in zijn kruis jankend op z’n knieën had gekregen. Als hij zijn verhaal vervolgd met de mededeling dat alle Roerende en onroerende goederen van ook deze familie in het kader van een soort van ‘Pluk ze Wet’ vooralsnog in handen van de staat vallen worden wij opgeschrikt door het geluid van een mok die op de plavuizenvloer van de keuken uiteenspat.
“Oh Sorry.” Guusje is wit weggetrokken en haar handen trillen. “We verliezen de Gildemeester Alm, Fransie… Hij staat nog steeds op de naam van je vader.” Tranen stromen over haar wangen. “Ik heb alleen het vruchtgebruik.” “Fransie’s gezicht is ook enkele tinten bleker. “Max, können wir da nichts machen… Die urkunden der Alm auserhalb der..” ^Max, kunnen we niets doen.. De eigendomsakte van de aalm buiten de…^ Hij legt zijn handen op de hare en zegt dat dat nu net de zaken zijn die zij trachten te bestrijden. Ze trekt haar handen terug. Haar stem trilt, tranen wellen op in haar ogen. “Sie können besser gehen Her Tinhofer.” “Aber Fransie..” ‘Geh Max!” “U kunt berter gaan meneer Tinhofer.^ ^Maar Fransie..^ De jonge man staat op. Geslagen en met hangende schouders kijkt hij naar Guusje. “Danke für die Gastfreunschaft gnädige Frau. Ich werde alles in meiner macht tun um de Alm für Ihnen un ihre tochter zu erhalten… Es kan nicht sein das die bevölkerung hinterher die legitimität ihres besitzes anzweifelt.” ^Bedankt voor uw gastvrijheid mevrouw. Ik zal allles in mijn macht zijnde doen om de alm voor u en u dochter te behouden… Maar het mag niet zo zijn dat de bevolking de legitimiteit van u bezit in twijfel trekt.^ Nog voordat Guusje kan reageren draait hij zich om en verdwijnt naar buiten.
Fransie, zit stilletjes voor zich uit te huilen. Plotseling slaat Guusje met haar hoofd. “Haal hem terug Fransie!” Ze kijkt haar moeder verbaasd aan. “Hij heeft gelijk. Als ik, wij hier blijven wonen, moet dat boven alle twijfel verheven zijn. Jij als geen ander zou dat moeten weten.” “Aber Muttie…” ^Maar Mammie…^ “Du liebst ihn und er hat Integrität… Was brauchst du mehr?” ^Hij is integer en je houd van hem… Wat wil je nog meer?^ Het lijkt alsof de woorden van haar moeder eerst moeten bezinken, maar dan.. Als een düvel uit een doosje, springt ze op en stormt naar buiten. ”Ze is te laat, ik zag zijn auto al wegrijden.” Guusje lacht. “Ik ga ervan uit dat zij hem nog voor de hoofdstraat zal onderscheppen.”
“Hoe moet ’t nu verder met jou Alm?” “Om eerlijk te zijn Evie, ik weet ’t niet. Ik had beter moeten weten. Ik had mijn leven niet op Rudi’s kaartenhuis moeten bouwen. Terwijl Guusje, geholpen door Evie begint met afruimen ben ik in gedachten verzonken. Ik speel al een tijd met de gedachte om mij in Oostenrijk te vestigen. Al in de tijd dat Wouter ziek werd en ik zodoende ‘gedwongen’ werd om alle zakenreizen alleen te doen, ging mij het leven uit koffers steeds meer tegenstaan. Nu Evie zich aan mij heeft gegeven kiemt de behoefte aan een thuis. Een stek waar zij en zodoende ook ik gelukkig kunnen zijn. “Nog een kopje koffie John?” “Èh, wat is?” “Waar was je? Ik vroeg of je nog koffie blieft.” “Eu,,, Ja, sorry Evie…Ik zat net wat te bedenken.” “Ze zet de koffie voor me neer. “Let op Guusje… Wouter, mijn overleden echtgenoot, vertelde altijd. Als John 3 minuten zwelgt in gedachten, dan betekend dat werk en wordt de firma weer groter… Spuug ’t uit John. Wat heb je nou weer bedacht. “Ik ben er nog niet helemaal uit liefje, er zijn nog veel mitsen en maren, maar ik zal jullie mee nemen in mijn gedachten.
Eerst en vooral wil ik je wat vragen.” “Maak ’t niet zo spannend man.” “Evie; hoe zou jij het vinden om je in Oostenrijk te vestigen?” Ze kijkt me aan alsof ze het Keulen hoort donderen.” “Euh, je bedoelt, ik zit hier ergens eenzaam op een almpje te wachten totdat mijn vriend tussen alle internationale zakelijke verplichtingen even tijd heeft voor zijn vriendin, zijn eigendom?” Neen ik zit erover te denken om alle parken en resorts te verkopen met uitzondering van dat in het Alpbachtal zo’n kleine 50 km. Hier vandaan. Dat park met het resort bij Kitzbühel zou genoeg moeten opleveren om ons van een redelijk inkomen te voorzien. Bovendien zou het niet mijn vriendin zijn die mij zou opwachten maar mijn vrouw. En jawel je hebt gelijk mijn vrouw beschouw ik als mijn bezit.”
“Je zou het echt doen? Alles verkopen waarvoor jij, jullie, dag en nacht hebt gewerkt?” Ik knik alleen maar. Plotseling worden haar ogen groot… “Je vrouw zal je opwachten?” Ik knik opnieuw… “John Berns.. Is dit jou verknipte manier om mij ten huwelijk te vragen?” Ik schudt mijn hoofd. “Nee Evie, dat is mijn manier om mijn eigendom zo je wil, voor God en de wereld aan me te koppelen.” Achteraf weet ik niet hoe zij het heeft klaargespeeld. Feit is dat zij enkele seconden later huilend, mijn gezicht en hals kussend, op mijn schoot zit.
“Du schuldest mir eine neue Stossstange!” “Hättest du eher gebremst dan währe nichts passiert.” “Du hast mich geschnitten… Du hast mich weg geschickt… Warum muste ich zurückkommen?” “Weil ich dich Liebe du blödman.”
^Ik krijg een nieuwe bumper van je!^ ^Als jij eerder haf geremd dan was niets gebeurt.^ ^Je hebt me de weg afgesneden… Jij hebt me weggestuurd… Waarom moest ik terugkomen?^ ^Omdat ik van je hou, gekke vent.^ Max kijkt haar quasi kritisch aan. “Und?” Het is Fransie aan te zien dat ze moeite heeft haar eigen fouten te erkennen. “Und… weil Sie recht hatten Her Tinhofer.” ^En.. Omdat u gelijk had meneer Tinhofer.^ Wanneer hij haar in zijn armen neemt is hij zichtbaar geëmotioneerd. Het is me nu al duidelijk dat hij moeite zal hebben om in deze relatie de broek aan te hebben. Ik heb echter het vermoeden dat hij die voor haar met liefde uit doet.
“Max als jij je vriendin zo loslaat zou ik je graag even spreken.” “Als Freund oder als Staatsanwalt?” ^Als vriend of als officier van justitie?^ “Èh ja… Ik wil de vriend spreken en mogelijk advies van de officier van justitie.
“Zal ik dan maar een wijntje inschenken? zolang het nog kan.” “lekker Guusje.”
Onderwijl Guusje met Evie aan de slag gaat, dirigeer ik het jong geluk met een gebaar naar de zithoek. Ik vraag Max uit over de manier waarop de Staat de in beslag genomen onroerende goed beheert c.q. te gelde maakt.
Hij vertelt dat tot aan de definitieve veroordeling, of tot het moment dat de verdachte vrijwillig, bijvoorbeeld in het kader van een deal, afstand doet van zijn eigendommen bedrijven en goederen in gecontroleerd beheer worden gegeven van ter zake kundige ondernemers. Voorwaarde is dat deze in het heden noch het verleden familiaire of zakelijk banden met de verdachten mogen hebben.
Inmiddels zijn ook Evie en Guusje aangeschoven. We proosten elkaar toe…
“Wat ben jij stil Fransie.” In plaats van haar moeder te antwoorden kijkt ze mij aan. “John? Du? Wilst du die von Meinshausen Bau und Ferien GMBH übernehmen?” ^John? Jij? Wil jij de von Meinshausen BV opkopen?^ “Laten we zeggen. Ik speel met de gedachte. De vakantieboerderijen en appartementen passen prima in mijn portfolio.. Bouwen en bouwbeheer is mij ook niet vreemd maar daarbij zou ik hulp moeten hebben van een betrouwbare aannemer.”
“Mag ik me er ook mee bemoeien?” “Zeker Guusje… Mocht het allemaal lukken en uiteraard alleen als je geïnteresseerd dan wordt jij onze binnenhuisarchitecte. “ “Daar wou ik het net over hebben… Sinds de vlucht van Rudie heb ik niet meer samengewerkt met zijn firma. Zijn neef die de boel nu beheert is geen haar beter dan zijn oom. Ik werk met de Toni Aschman, uitvoerder, voorman en baas van Aschman Bau. Hij heeft geweldige vakmensen in dienst. Hij is betrouwbaar en zover ik weet goed voor zijn mensen.” “Nie gehört van der Firma.” ^Nooit van die Firma gehoord.^ Fransie klopt haar lief op zijn schouder. “Nie gehört Max. Woher denkst du, das das komt?” ^Nooit gehoord Max. Waardoor komt dat denk je?^ Zij beantwoord haar eigen vraag. “Die 4 Bären… Sie haben den grosteil des marktes unter sich verteilt.” ^De 4 beren… Zij hebben het grootste deel van de markt onder elkaar verdeelt.^ Hij kust haar neusje. “Danke für die Information, liebes.” “Dank je voor de informatie, liefje.^
“Dan nog een gewetensvraag voor je Max en dan stop ik, althans voor vanavond… Maak ik als eigenzinnige ‘Holländer’ kans om die bedrijven voor een eerlijke prijs over te nemen?” Hij speelt zijn rol goed en doet alsof hij over mijn vraag moet nadenken. “Meinheer Berns… De entvoering was niet voorzien, maar volgens mein Chef geht alles zo door als besprochen bei ons treffen in Eindhoven.”
De kakofonie van vrouwenstemmen die over ons word uitgestort is ongekend. Uiteindelijk wordt Max apart genomen door Moeder en dochter.. Ik kan mij niet langer verschuilen voor mijn Evie. Allen op hun eigen manier zijn ze verbolgen en verheugd tegelijk. Verbolgen over het feit dat wij hen hadden buiten gesloten en verheugd dat de Gildemeester alm, het thuis van Guusje en Fransie voor hen behouden blijft.
Max moet zich het schuim op zijn mond praten om Fransie te overtuigen van het feit dat hij haar van zijn meerderen niet mocht inlichten over de gemaakt afspraken. Tot gisteren waren zijn meerderen er niet voor 100 procent van overtuigd dat er geen sprake was van vader/dochter loyaliteit bij Fransie… Het is Guusje die het opnieuw voor Max opneemt.
Evie:
“Waarom heb jij me niets verteld? Je doet nu het voorkomen als een spontaan idee is om met mij in Oostenrijk te blijven. Je wist het al weken.” “Dat ik de zaak hier vooralsnog zou overnemen, vooropgesteld dat de Bären oprol actie goed verliep. Dat wist ik inderdaad al eerder… Het idee om me met mijn liefste bezit hier te vestigen ontstond pas recent. Jou enthousiasme, je liefde voor de bergen en de Alpiene natuur, straalde op mij af. Dankzij jou ben ik diezelfde liefde gaan voelen.
Hij wil me bezitten, sterker nog, ik heb me aan hem gegeven en dan bedoel ik niet uitsluitend fysiek en toch staat mijn welbevinden hoog op zijn lijstje. Met zijn gedrag logenstraft hij de betekenis die de woorden eigendom en onderworpene, nog enkele dagen geleden, voor mij hadden. Wouter zei altijd al dat ik geen idee had van de warme menselijke kwaliteiten van mijn altijd zakelijke, vaak afstandelijke en soms arrogant overkomende, schoonbroer. Ik wuifde deze, in mijn ogen blinde bewondering, voor zijn broer altijd weg. Moet je me nu kijken. Ik smelt als ik hem bezig zie, terwijl hij zich opwerpt als redder van een hele regio. Hij springt in de Bres voor mensen die hij niet of nauwelijks kent.
Ongevraagd schenkt Guusje nog eens bij. “Jullie hoeven vandaag toch niet meer weg Fransie?” De jonge vrouw knikt bevestigend en wendt zich gelijk tot haar prille geliefde. Hij kijkt haar indringend aan en verontschuldigd zich voor het feit dat hij noodgedwongen geheimen voor haar had. Terwijl Guusje ook hun glazen opnieuw vult kijkt ze haar moeder aan. “Sol ich mein, oder lieber gesagt unser Geheimnis nicht gleich mit Max teilen Mutti?” Guusje schrikt zichtbaar. Ik vermoedt dat zij bang is dat Max haar relatie met Fransie niet kan accepteren en dat zij dientengevolge haar ontluikende liefde verliest nog voordat deze tot volle bloei is gekomen. Fransie laat zich hierdoor echter niet weerhouden. Ze neemt Max zijn handen in de hare en kijkt hem indringend aan. “Ich liebe meine Mutter, Max.” Hij knikt begripvol en zegt dat ook hij van zijn moeder houdt. Fransie lacht dit zenuwachtig weg. “Sie ist nicht nur meine Muttie… Sie ist auch meine geliebte.” Max kijkt haar vol ongeloof aan. “De meinst… Ihr, èh.. Ihr schläft zusammen?” ^Je bedoelt… Jullie, èh.. Jullie delen één bed?^ Fransie knikt. “Ich iebe dich Max… Das ist mir erst kürzlich bewusst geworden. Aber Ich werde niemals meine Liebe zu ihr leugnen.” ^Ik hou van je Max… Dat is me pas kortgeleden bewust geworden. Maar ik zal mijn liefde voor haar nooit verraden.^ Hij kijkt van Fransie naar de uit het veld geslagen Guusje en terug. Dan schraapt hij zijn keel en vraagt of hij haar dientengevolge dus zal moeten delen met haar stiefmoeder. Hierop schudt zij haar blonde krullen en zegt dat zij het liever anders zou zien. “Ich würde dich mit Muttie teilen.” ^Ik zal jou met mammie delen.^
Nog geen week geleden zou ik haar voorstel hebben veroordeeld.. Nu hoop ik in stilte dat de jonge man kan instemmen met dit, objectief gezien, aanlokkelijk aanbod.
Guusje zet haar glas met trillende handen aan haar mond en drinkt het in een teug half leeg.. Fransie pakt hun beide glazen van de salontafel en reikt Max een. Zijn hand trilt eveneens als hij het glas aanneemt.
Hij neemt een flinke slok… “Ich weis nicht Fransie… Ich habe noch nie…” ^Ik weet ’t niet Fransie.. Ik heb nog nooit…^ “Was hast du noch nie?”Mit zwie Frauen geschlafen?” ^Wat he je nog nooit? Seks gehand met twee vrouwen?^ Hij schudt zijn hoofd. “Auch nicht mit EINER!” ^Ook niet met ÉÉN^ “Hij is verdomme nog maagd,” verzucht Guusje…
Fransie neemt ook een slok. Neemt zijn glas van hem over en zet beide terug op de tafel. Ze staat op en reikt hem haar hand. “Komm schon Maximilian Tinhofer, lass uns beide unsere Jungfräulichkeit opfern.” Max geeft de induk van een lam dat naar de slachtbank wordt geleid. Ik ben opgelucht en opgewonden tegelijk als ik hoor hoe de slaapkamerdeur achter hen in het slot valt.
Guusje verzucht dat het wel apart is dat vandaag in haar huis zo het zich laat aanzien 3 maagden sneuvelen. “Ben je niet jaloers?” “Nee in ’t geheel niet. Ik ben blij voor haar. Ik wordt ouder en weet niet hoe lang ik haar seksuele honger nog kan bijbenen. Begrijp me niet verkeerd.. ‘T is heerlijk. Ze weet mijn lijf virtuoos te bespelen. Haar bewegende hand in mijn moederschoot voelt grandioos. Ik loop dan helemaal uit. Maar zo af en toe, lijkt het me ook eens heerlijk om een paar nachten gewoon door te slapen.”
Ik voel hoe mijn mond openvalt. “Wat zeg je net? Fransies hand in je… In je. Ik bedoel.” “In m’n vagina, geboortekanaal, m’n Kut!? Ja Evie. Als haar vingers mijn baarmoedermond betasten word ik helemaal gek.” ”Dat ik ik nooit gedacht.” Blijkbaar is nu ook Johns interesse gewekt. “Wat had je niet verwacht liefje. Dat onze vriendin zich niet kon overgeven aan haar lusten.?” Nee, dat wist ik al.” flap ik eruit. Terwijl beiden me nu met onverdeelde aandacht aanstaren, vraagt John. “Hoe dan?” Er kan geen bloed meer in mijn benen zijn achtergebleven. Ik voel een blos van mijn kruin tot over mijn borsten. “Ik.. Ik..èh , heb dat gezien.” “Waar, wanneer en hoe?” Waarom, voor wie schaam ik me eigenlijk.. Wat kan het ook schelen? “Vanuit een ligstoel op het terras, vanmorgen heel vroeg. Met een rare witte zoemende staaf met een grijze kop.” “Je hebt me begluurt terwijl ik me met m’n Hitachi trooste?” “Sorry Guusje. Maar ik was er niet op uit… Ik wilde me terugtrekken, maar ’t lukte niet.” “Geeft niet meid. Ik had het nodig en jij blijkbaar ook.”
“Je had het nodig?” “Ja John. Is dat zo vreemd?” “Waar was die vrouw die bang was dat ze haar dochters libido niet meer kon bijbenen.” “Dat was a priori geen libido of lust John.. Dat had ik nodig om een deel van de spanningen van de ontvoering, al was het maar tijdelijk, van mij af te schudden.” John kijkt nu lachend naar mij. “Is dat ook jou excuus Evie. Moest je ook spanningen afschudden?” Ik buig naar hem toe en bijt in zijn neus. “Als ik iets had willen afschudden had ik je niet bij je lekkere kont vastgehouden. We proosten elkaar lachend toe.
Net op dat moment gaan achtereenvolgens twee mobieltjes over. Een van die mobieltjes vind Guusje in Fransies Jaszak.
‘Hallo Guusje Gildemeester!’ ‘—‘ ‘Nein, meine tochter steht gerade unter der Dusche.’ ‘—‘ ‘Her Tinhofer? Der ist gerade in eine Besprechung met Her Berns.’ ‘—‘ ‘Ja, ich werde is ihr ausrichten… Grüss Gott Frau Giesbauer.’ ^Nee, mijn dochter staat net onder de douche. ‘—‘ Meneer Tinhofer? Die is net in bespreking met de heer Berns.’ ‘—‘ Ja, ik zal het doorgeven… Groetjes Mevrouw Giesbauer.^
“ Giesbauer… Giesbauer?” John krabt achter zijn oor. “Oh ja… Dat is die hoge justitie tante uit Wenen, die de regionale rechter en de komissaris van Kitzbühel heeft laten arresteren.” “Mijn Fransie heeft dat zwijn Möllinger gearresteerd?” “Hoogstpersoonlijk.” “Misschien komt de waarheid met betrekking tot de dood van haar moeder nou toch nog boven water.”
“Moest je Fransie nog iets doorgeven.” ”God ja Evie, je hebt gelijk… Zij wordt geacht zo spoedig mogelijk een patiënt in de kliniek van Rudi’s zus, Frau Dr. Helena von Meinshausen, te horen… Maar ik kan ze nou toch niet storen.”
Weer een fijn vervolg van de serie AppieA, dankjewel.