Een relationele Rollercoaster 9 – De gijzeling

Het gezamenlijke ontbijt voelt, al is dit onze eerste keer, knus en vertrouwd. Met trots vertelt Mieke vertelt over de perikelen in huize Gravee en dat Tineke daardoor, zeker voorlopig, onderdak bij ons heeft gevonden. Eefje valt van de ene verbazing in de andere. “Zoiets had ik helemaal niet achter die Dries gezocht. Het leek me eerder een zacht eitje. ” “Wij ook niet schat en wij kennen hem al vele jaren. ” Tijdens het opruimen begint Eefje te blozen. “Hoe moet het nu verder met ons? Komen jullie nu geregeld naar mij en ik naar jullie? ” Ik kijk Mieke aan. Zij slaat een arm om Eefjes schouder. “Is dat wat jij zou willen lieverd? “We zien hoe Eefje knikt, al is dat niet van harte. Mieke kust haar op de mond. “Gek mens! Dat gaat niet gebeuren. ” Eefje schrikt. “We houden van je. ” “Ik ook van jullie. ” fluistert ze. “We houden van je, net zoals wij van elkaar houden. Dan kan het toch niet opgaan dat we je alleen gebruiken als het kruidenbuiltje van ons seksleven Zeker, er moet nog het een en ander worden geregeld, maar je komt bij ons wonen. En vanaf dat moment is ons: Eefje, John en Mieke. ” Tranen lopen over Eefjes wangen en ook ik voel ontroering bij dit eenzijdige besluit van mijn echtgenote. Ik was van plan mijn ideeën over een gezamenlijke toekomst eerst met haar te bespreken. Maar nu ze me het gras voor mijn voeten heeft weggemaaid, maakt ze me tot de gelukkigste man op de wereld. “Wat kijk je nou John. Ben je het ergens niet mee eens? ” “Integendeel lieverd Je sprak me uit het hart. ” Bij onze thuiskomst is Tineke in geen velden of wegen te bekennen. Mieke vind een briefje op het aanrecht. ‘Wilde jullie niet storen. Ben naar huis. Dries en de feeks zijn boodschappen doen in Duitsland. Ze hebben Carola, vastgelegd in haar bed achtergelaten.’ Ik klap gelijk mijn laptop open en maak contact met de camera in de woonkamer. Tot onze schrik zien we, in de hoek van het beeld, Tineke vastbonden op een eetkamerstoel. Dries loopt door het beeld te ijsberen. ‘Wat nou Mama? Waarom moest ik haar vastbinden? Nu is er geen weg meer terug.’ We zien haar niet maar kunnen haar wel horen. ‘Hoezo weg terug? Waar wil je dan naar toe? Ben stil en laat me nadenken. Je vader en ik hebben voor hetere vuren gestaan.’ Tineke richt zich op. ‘W..w..waarom waren jullie zo snel terug.’ Een gemene grijns verschijnt op Dries zijn gezicht. ‘Pech voor jou dikkertje! Het is een feestdag in Duitsland, alles was dicht.’ ‘Jullie kunnen me niks doen. Ik heb een briefje achtergelaten voor Mieke en John.’ ‘Hoor je dat Mama, ze heeft een briefje achtergelaten.’ Zijn stem druipt van cynisme. ‘Ja jongen. Maar volgens mij is ze hier nooit aangekomen. Heb jij Tineke nog gezien nadat ze haar spulletjes heeft opgehaald?’ ‘Ik niet Mama.’ Tineke laat haar hoofd weer hangen. “We moeten haar laten weten dat we haar zien. ” Ik pak mijn gsm en open Whats app. “Wat doe je? Zij kan toch helemaal niet opnemen. ” “Laat me maar even. Zoek jij het telefoonnummer van de recherche en vraag om een IP adres waarnaar wij een lopende gijzeling kunnen streamen. ” ‘Hopelijk staat Tineke’s toestelletje aan. Ik typ. ‘HalloTineke, ben je voorzichtig. We zien je!’ Kort nadat ik op verzenden heb gedrukt hoor ik een ping in huize Gravee.’ Dries kijkt om zich heen en vindt haar handtas. Hij pakt haar gsm en kijkt op het display. “Moet je horen Ma. Een berichtje van John aan Fatso! ‘Hoi Tineke, ben je voorzichtig. We zien je!’ Bij de laatste woorden richt Tineke zich op , ondanks alles verschijnt een glimlach om haar lippen. ‘Wat zit je dom te lachen?’ ‘Ik stelde me jullie twee achter tralies voor.’ Nu verschijnt ook moeder Gravee in beeld. ‘Ze neemt Tineke’s kin in haar hand en kijkt haar van dichtbij aan. ‘Zo wijfie. Heb je nog altijd zoveel fantasie. Lange tijd heb je ook gefantaseerd dat mijn jongen verliefd op jou was.’ ‘Ja Ma! Jongen, dat is precies het goede woord voor dat zwakke excuus voor de mannelijkheid dat jij uit je kut hebt geperst.’ De oorvijg die Tineke krijgt te verwerken doet zelfs mij pijn. Ik ben trots op haar. Ze laat hoofd niet hangen. In tegendeel ze kijkt haar schoonmoeder brutaal aan. Mieke komt uit de keuken en legt een briefje met een cijferreeks met punten voor me neer. “IP adres? ” ze knikt. Ik minimaliseer het beeld. Open mijn streaming software en type het IP adres in. Aan twee groene icoontje kan ik zien dat er contact is en met het ingetikte adres en dat de stream is begonnen. Ik maximaliseer het beeld van de spycam weer, pak mijn gsm tik een nieuw bericht en druk op verzenden. Nu is het mevrouw die Tineke’s gsm oppakt. ‘Herman dat kijkt mee, uitroepteken, leest ze voor. Ik hoop dat Tineke het begrijpt. Zij is de enige die ik ken die het wanneer ze het over de politie heeft het woord Hermandad gebruikt. ‘Laat eens kijken Ma.’ Nu is het Dries die het bericht nog eens hardop voorleest. Ik gok erop dat hij het bericht niet begrijpt. Puzzelen en cryptisch denken zijn nooit zijn sterkste kant geweest. Tineke kijk kort in de richting van de camera en geeft nauwelijks merkbaar knikje. ‘Begrijp jij dat Dikkie? Ik geloof dat ons vriendje een beetje gestoord is.’ Tineke trekt haar schouders op. ‘Je moet haar fiets wegbrengen jongen. Dat is het enige bewijs dat zij hier is geweest. Het feit dat haar vingerafdrukken en dna hier in huis zijn, dat zegt niets. Ze heeft hier immers tot voor kort gewoond.’ Hij loopt weg en komt kort daarop terug met gele keukenhandschoenen aan. Zijn moeder lacht. “‘Ga je afwassen, dat laten we achterlijk jetje straks wel doen als we met dikkie dik klaar zijn.’ ‘Liever dik dan zo’n uitgemergelde zuurpruim als jij.’ ‘Hoor jij iets Dries?’ Hij schudt zijn hoofd. ” Die handschoenen heb ik aan om geen verse afdrukken op haar fiets achter te laten.’ Zijn moeder loopt op hem af en we zien hoe ze haar zoon demonstratief begint te tongen. ‘Zo ken ik je weer lieverd. Waar breng je dat ding naar toe?’ Ik leg hem achter in mijn auto en rij dan naar de Maasbrug. Ik bevestig de fiets met het kettingslot aan de brug. Het is niet de eerste keer dat iemand daar in het water springt en nooit is teruggevonden.’ Ze kust hem nog eens. ‘Neem haar telefoon mee jongen. Dan stuur je van daar uit een afscheidsberichtje naar die John.’ Hij kijkt zijn moeder trots aan. ‘Ik wil je neuken Mama. Ik wil je neuken terwijl zij toekijkt. Sterker nog jongen terwijl jij me neukt mag je langzaam een tie-wrap om haar hals aantrekken. Zij zal haar laatste adem uitblazen terwijl wij elkaar tot het opperste genot opzwepen. Je kunt je niet voorstellen hoe intens dat voelt.’ ‘Hoe weet je zoiets Ma?’ Ze lacht gemeen en likt haar lippen. ‘Ik weet dat omdat je vader en ik ons minstens één keer per jaar trakteerden op het uitblussen van een leven.’ ‘Maar hoe?’ ‘Strak lieverd, straks vertel ik je alles wat je weten wil Maar breng nu eerst die fiets weg en stuur dat appje.’ We willen niet dat die vriend van jullie haar hier komt zoeken.’ In de hoek van mijn scherm verschijnt een pop up met het logo van de politie. ‘Dringend! Kunt U contact opnemen. Wij willen het adres van de plaats delict!’ “Shit ja, ” Mieke pakt haar gsm en verdwijnt naar de keuken. Dries is verdwenen. Het enige wat is te zien is dat Tineke een paar vruchteloze pogingen doet om los te komen. Echter de dubbele tie-wraps om haar enkels en polsen geven niet mee en bijten alleen maar dieper in haar vlees. Ik schrik wanneer de vrouw, gewapend met een schaar in beeld verschijnt. ‘Wat nou Ma? Kun je niet wachten tot je knulletje weer thuis is? ” ‘Daag haar niet uit Tineke, alsjeblieft. De politie kan er nog niet zijn.’ Denk ik hardop. ‘Nee tuttekuh Dat plezier zal ik ons niet ontnemen. Jij zult zijn eerste en als het aan mij ligt, zeker niet zijn laatste lustlijk zijn.’ Ze zet de schaar onder in Tineke’s blouse en begin te knippen. “Ik wil wel eens zien waarop mijn zoon lusten heeft botgevierd voordat hij de weg terug naar de bron van zijn bestaan heeft gevonden.’ Het kost de vrouw duidelijk moeite om Tineke’s kleding weg te knippen en onder haar uit te trekken maar na een tijdje zit zij toch geheel naakt op de stoel. De vrouw legt de schaar op tafel en stapt achteruit. ‘Hmm je tetters mogen er zijn!’ ‘Dat zeg je nou! Maar je was vergeten je moederzoontje te leren hoe hij daarmee kan spelen.’ ‘Vergeten?’ het wijf lacht hysterisch. ‘Ik ben niets vergeten Trut! Ik wilde niet dat hij zijn mond zou bezoedelen aan je tietenvlees of erger nog je kut of kont. Ik kon hem niet verbieden de roep van de natuur te volgen en zijn pik in je slettenkut te besmeuren. Maar zelfs dat deel van hem weet nu dat er maar een weg is naar het ultieme genot.’ ‘En die weg heet Mama?!’ ‘Goed zo Tineteef! Eigenlijk jammer. Je bent intelligenter en mooier dan de meeste kutten waarbij ik het licht heb uitgedraaid.’ Mieke komt de woonkamer binnen. De recherche gaat met een arrestatieteam in een neutrale bus ter plaatse. Ze willen pas ingrijpen bij direct levensgevaar. Ze vragen of je een bericht kunt overbrengen naar Tineke met de vraag of ze hen zoveel mogelijk belastend informatie kan ontfutselen. Ze sturen een brigadier Mertens. Hij verwacht over 5 minuten hier te zijn. ” “Een bericht overbrengen? Dat zal niet lukken. Dries heeft haar gsm mee. Tineke is slim genoeg om ook zo te weten, wat ze moet doen. Moet je kijken ze zit daar naakt. Ze weet dat wij en de politie meekijken en straalt een en al zelfzekerheid uit. ” “Naakt? Hoe komt ze naakt? ” Ik vertel Mieke snel wat er in de tijd, die zij met de politie belde, is gebeurt. ” “Dat had ik nooit achter haar gezocht. Ik weet niet of ik dat zou kunnen. ” Ik moet lachen. “We hadden ook niet achter haar gezocht dat ze zich door wildvreemden zou laten neuken. Toch heeft ze dat, zelfs in jou bijzijn, gedaan. ” Mieke legt haar arm om mij schouder en zoent me in mijn nek. “We hebben de afgelopen tijd een heleboel over onszelf en onze vrienden geleerd h?¿ John. ” “Ik knik. “En gelukkig was het meeste positief. ” “Waar is mevrouw Gravee? ” Ik trek mijn schouders op. “Voordat jij binnenkwam was ze er nog. ” Aan Tineke’s beweging zie we dat er weer iets staat te gebeuren. Dan verschijnt moeder Gravee weer in beeld. Blijkbaar heeft ze zich omgekleed. Ze draagt een strak zittende, zo te zien, zwartleren bodysuit met een vetersluiting van voren . “Dat ziet niet verkeerd uit. Die heks mag er nog best wezen, zeker gezien haar leeftijd. ” ‘Mag ik iets drinken, ik heb een droge mond.’ Het oude mens kijkt Tineke aan. ‘Natuurlijk mag dat. Wat mag het zijn? Water, wijn of liever een Cola-tic .’ “Wijn zou niet verkeerd zijn.’ De vrouw verdwijnt uit beeld maar we horen haar nog wel praten. ‘Je zwakzinnige schoonzusje gaat zo meteen lekker slapie doen. Ze heeft haar Cola-dubbeltic met smaak weg geslurpt.’ Tineke kijkt in de richting waar haar schoonmoeder is verdwenen. ‘Dubbeltic?’ De vrouw verschijnt weer in beeld met glas met een rietje. ‘Ik heb naast rum ook wat ropynol in haar drankje gedaan. Van haar zullen we geen last meer hebben tot morgenmiddag. En een bijkomend voordeeltje is dat ze zich niks meer zal herinneren. Ze zal niet weer weten dat haar bemoeizieke schoonzus vandaag bij haar is geweest.’ Ze zet het glas binnen het bereik van Tineke op tafel. ‘Heb je hier ook iets bijgedaan?’ ‘Niets anders dan wijn uit je eigen rek. Ik ga je niet verdoven! Je zult alles bewust meemaken tot je laatste ademteug aan toe.’ We zien hoe Tineke vooroverbuigt, het rietje in haar mond neemt en het glas in een paar teugen half leeg zuigt. ‘Je bent een psychopaat!’ De oude vrouw buigt over Tineke heen. “Dat heb je helemaal goed Tineteef. Dat ben ik. Ik beschouw dat is een eretitel. Ik geloof absoluut niet in een hiernamaals, dus geniet ik in het hierNUmaals. En voor mij is er nou eenmaal niks zo opwindend als de combinatie van macht, dood en seks. Je zult het niet met me eens zijn maar er is echt niets dat het gevoel kan evenaren wanneer je gepenetreerd word door een vent die op het moment van zijn orgasme een mes tussen zijn ribben krijgt. Ik heb mijn echte man, de pastoor, met jonge vrouwen zien neuken, terwijl hij ze langzaam wurgde. Geloof het of niet. Maar met dat ze hun laatste adem uitbliezen, kregen ze een orgasme Geef jij me straks ook je laatste orgasme, vet hoertje?’ ‘Niet zo lang ik me daar bewust tegen kan verzetten! ” Ze komt overeind en lacht hysterisch. ‘Bewust! Dat is het sleutelwoord wijfie. Mijn jongen zal door het langzaam aantrekken van een tie-wrap om je nek, dat bewustzijn verlagen tot op het punt dat je niet meer kunt denken en alleen nog maar voelt. Ik zal hem alles leren wat mijn man en meester, zijn vader, mij heeft geleerd. Tot kort voor zijn dood heeft hij mij steeds weer opnieuw de Mount Everest van mijn eigen lust en genot laten beklimmen.’ Blijkbaar hoort het oude mens zichzelf graag spreken waarbij ze haar perversiteiten herbeleeft. Ze verdwijnt voor korte tijd uit beeld, komt terug met een glas wijn, trekt een stoel bij en gaat tegenover Tineke zitten. ‘Waarop drinken we?’ Tineke kijkt haar schoonmoeder brutaal aan. ‘Opdat jij en je zoon je sadistische vent snel zullen volgen?’ ‘Jij je zin schat!’ Ze heft haar glas. ‘Chears!’ Tineke op haar beurt buigt ook weer over haar glas en neemt nog een flinke teug uit haar glas. ‘Vertel eens Ma. Waar vonden jullie je slachtoffers.’ De vrouw gaat quasi ontspannen achterover hangen in haar stoel. ‘Ze vonden ons! Je moest eens weten hoeveel mensen aan de zelfkant van de samenleving hulp zoeken bij de kerk. En kenmerkend voor die lui is dat ze dat niet delen met hun sociale omgeving, zo ze die al hebben. In een ruimte achter de kerk hebben wij ze letterlijk opgepoetst. Zij lieten zich vrijwillig opsluiten en waren zelfs blij in hun appartement met eigen badkamer en een gevulde ijskast. Dat gaf ons de tijd om na te gaan of ze echt door niemand gemist werden. Was dat wel zo, dan lieten we ze gewoon weer gaan. In het andere geval werden ze ons speeltje. Er waren er zelfs bij met een onderliggende masochistische inslag die in den beginne zelf ook hebben genoten van hun onderwerping.’ ‘Ik kijk naar jou Ma, maar ik heb gevoel in een aflevering van criminal minds te zitten.’ Het is duidelijk dat ze hiermee een gevoelige snaar bij haar schoonmoeder raakt. ‘Wat hebben jullie met de ?¿h, stoffelijk overschotten gedaan?’ ‘Wat zeg jij dat netjes. De lijken, die hebben we bijgezet in de crypten onder de kerk. Ze zijn in goed gezelschap van oud pastoors en andere geestelijken. Niemand die het in zijn bolle hoofd haalt om zo’n grafkamer van een oud geestelijke nog ooit te openen.’ Mieke en ik horen de bel aan onze voordeur. “Blijf maar John, ik doe wel open. ” “Excuus meneer Berns, het heeft langer geduurd dan gedacht. ” Ik kijk op mijn horloge. “Dat mag U gerust hardop zeggen. ” Hij steek zijn hand uit. “Aangenaam, Mertens, Bert Mertens. .. Hoe is het in de dorpstraat? Ik denk dat jullie inmiddels genoeg informatie hebben om die dame voor de rest van haar leven achter de tralies te brengen. ” Hij grijpt zijn Portofoon. ’95-7 hoort U mij?’ ‘Hier 95-7. Spreekt u maar.’ ‘Is de officier van het OM bij U?’ ‘Die is hier!’ ‘Wat is haar inschatting. Hebben wij voldoende bewijs, om in actie te komen?’ “Meneer Mertens U spreekt met Winkens van het O.M. Vooropgesteld dat de verhalen van verdachte niet zijn gebaseerd op een bizarre fantasie, hebben we meer dan voldoende om in actie te komen.’ ‘Dank U. 95-7. Ik begeef me zo met melders naar uw locatie. Ik ga ervan uit dat het slachtoffer, hun steun na beëindiging goed kan gebruiken. Uiteraard heb je de vrije hand om in geval van escalatie meteen in te grijpen.’ ‘Roger.. Voordeurslot is geruisloos geforceerd. Een collega bevind zich reeds in de gang.’ “U hoort het. Zullen we maar meteen vertrekken? ” “Dat is goed. Maar wat is met haar zoon. ” “Die is gearresteerd op het moment dat hij die fiets aan de brug vastmaakte. Het is daarom dat ik wat later ben. De agent reikt mij een plastic zakje waarin Tineke’s gsm herken. “Dit toestel hebben we veilig gesteld. Kijkt U maar naar het nog niet verzonden bericht. ” Ik open het berichtje en terwijl Miek over mijn schouder meekijkt lees ik. ‘Hallo Mieke & John. Ik ben niet naar mij thuis gegaan. Ik heb lang nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat ik zo niet verder kan. Dries is de liefde van mijn leven. Zonder hem hoeft het niet meer! Bedankt voor jullie vriendschap en steun. Het ga jullie goed ‘ Ik schud mijn hoofd. “Hoe blind ben ik geweest. Ik heb die man jarenlang als mijn beste vriend beschouwd. ” “Alsjeblieft John, laat ons niet cynisch worden. Daar hebben we alleen onszelf mee. ” “Luister naar uw vrouw meneer Berns. Mijn beroepsbepaalde cynisme en achterdocht hebben me mijn huwelijk gekost. Neem van mij aan; die macht moeten we de paar kwaadwillende niet geven. ” Nog geen 5 minuten later stoppen we achter een wit bestelbusje. Brigadier Mertens klopt op een zijdeur die gelijk daarop openschuift. “Ik zal jullie even voorstellen. Dit zijn Meneer John Berns en zijn vrouw Mieke. ” We schudden een paar handen. “Aangenaam Winkens, officier van justitie. Ik vrees dat wij elkaar de komende tijd nog vaker zullen spreken. ” “Nog bijzonderheden Jacobs. “Niet echt brigadier. Gegijzelde houdt verdachte goed aan de praat. ” Jacobs drukt op een knop en spreekt in een microfoon. “Geronnimo, ik herhaal Geronnimo! ” “Loop maar gelijk met mij mee. ” We zijn nog maar een paar stappen van het busje verwijderd of we horen een harde knal. ” Gelijk daarop kraakt de portofoon van de brigadier. “Situatie onder controle! Verdachte gewond. Sterk bloedende schouderwond. Verzoek om oproep ambulance. ” In looppas rennen wij achter de brigadier aan. De voordeur staat open en we lopen gelijk door naar de woonkamer. Tineke die blijkbaar net is losgemaakt springt ons in de armen en begint met lange uithalen te huilen. Over haar schouder zie ik mevrouw Gravee liggen. Een agent in gevechtskledij drukt een opgerolde theedoek tegen haar schouder. “Auw lul je doet me zeer! ” “Ik kan u ook laten doodbloeden mevrouw. U zegt het maar. ” Bij het horen van het woord dood kantelt haar stemming en begint ze te jammeren. “Ik wil niet dood hoor je. Breng me naar het ziekenhuis alstublieft. “De agent kijkt naar de brigadier die knikt. “Ik ga ervan uit dat de commandowagen alles in gang heeft ” Hij is nog niet uitgesproken of zijn portofoon kraakt weer. “Ambulance is onderweg. Verwachtte aankomst over 5 minuten. ” Hij lacht “Wat zei ik! Ze hadden zicht rustig de tijd kunnen nemen. Wat U mevrouw Gravee? ” Als blikken konden doden dan was brigadier Mertens ter plekke verandert in een hoopje as.”