Ze knipt het centrale licht terug uit. De neon is te clean voor troebele gedachten. En ook de stilte van haar kabinet op een zondagmorgen maakt de chaos in haar sterker. Nog zeven minuten voor elf uur. Zijn dossier ligt op haar werktafel. De rontgenfoto’s er boven op. Met haar vingertoppen gaat ze over de witte ribben. Haar lange nagels haperen waar het bruine harde kopje van de tepel zou zitten. Strelen de fijne lijn op de rib er net onder. En dalen af naar de plexus solaris, de zwarte holte van het middenrif, de platte gespierde buik. Wat een man. Nochtans kon ze er niet mee lachen gisterenavond. Acht man thuis te dineren en dan om halftwaalf ’s nachts weggeroepen worden voor de wachtdienst. Moeten opdraven voor een vechtpartij. Haar avond verknald omdat één of andere debiel zich zo nodig moest bezatten en op de vuist gaan. En zo haar zeldzame vrije momenten verknallen. Zelfs met gedetailleerde instructies zou haar man er niet in slagen de creme brulée op een aanvaardbare manier te laten korsten. Het zag er naar uit dat hij de gasten onmiddellijk zouden laten overschakelen op de trappist. Het was koud buiten en het korte leren jakje dat ze rond haar blote schouders had geslagen was eigenlijk te dun. Haar naaldhoge hakken tikten in de stille gangen van de spoedgevallendienst. De poortwacht was even uit zijn hok gekomen en had het dossier met de persoonsgegevens door het raampje gestoken. De patient zat al binnen zei hij. Waar was hij dan. Enkel het ruisen van haar zwartzijden lange broek. De sleutel draait in de deur van haar kabinet. Het harde neonlicht start moeizaam op. En schijnt de gang in. Daar zit hij. In het donker. Shit. Altijd wat angstaanjagend zo alleen. Maar nooit problemen gehad eigenlijk. Dronken sukkels of gewone sukkels die naar haar billen kijken als ze zich omdraait maar bij het minste de ogen neerslaan. Bent u ze keek even naar het dossier bent u mijnheer Kaplan? . De zwarte schaduw bewoog en kwam naar haar toe. Op haar hoede keek Kathy hoe de omtrekken loskwamen en scherper werden. Uit de donkere achtergrond verschenen de contouren van een grote breedgeschouderde man in kostuum. Een smoking. Een geruisloze atletische pas. Hoe anders dan het vinnige getik van haar hakken die je van mijlenver hoorde afkomen. Een zuiders gezicht. Niet echt zuiders. Slavisch eerder. Oostblok dacht ze. Mijnheer Kaplan ? hoorde ze zichzelf herhalen. Terwijl ze zijn blik ving. Loeihard. Werktuigelijk schudde ze de uitgestoken hand. Ze geeft patienten nooit een hand. Zeker die niet van zaterdagnacht. Genadeloos keek hij haar in de ogen. Ze sloeg de hare neer. Komt u binnen, alstublieft .
Hij had een slag gekregen op zijn borst. Meer uitleg was er niet gekomen. Beroepsongeval zei hij terwijl ze het dossier invulde. Of hij even zijn vest en hemd wilde uitdoen. Kathy was 36. Getrouwd en twee kinderen. Een man met goede baan in een multinational. Zij één van de drie radiologen van het provinciale ziekenhuis. Haar vrienden die nu thuis rond haar tafel zaten waren allemaal veertigers. Gesetteld, welgesteld en dat begon je eraan te zien. Dit was anders. Deze man zijn leeftijd was ondefinieerbaar. Misschien jonger maar zijn gezicht kon ook dat van een goedgeconserveerde vijftiger zijn. Zijn schouders waren rond en hard als de rode basketbal van haar oudste zoon en de borstkas was van beton. Hij moest niet zeggen waar het probleem zat. Net onder de hartstreek zat een blauwrode bloeduitstorting zo groot als een vuist. Ze drukte er op zacht eerst en dan harder. Ze wachtte tot hij au zou zeggen. Maar het kwam niet. Hier is het zei ze volledig overbodig. Toen ze de plek losliet raakten haar nageltoppen zijn tepel. Haar lange nagels wist ze waren het enige dat niet professioneel van haar was. Dokters hebben korte nagels. Maar toen ze drie jaar geleden was beginnen fitnessen om haar lichaam na twee zwangerschappen weer in de pooi te krijgen had ze zichzelf lange nagels cadeau gedaan. Er is nog meer dan werken alleen. Een lelijke klap heeft u daar gekregen . U had gelijk om te komen. Ik zal een radiografie moeten nemen . Ze voelde zijn ogen in haar rug terwijl ze naar de werktafel liep en besefte dat ze haar heupen meer dan anders liet wiegen in haar spannende zwarte zijden broek. Ze trok haar vestje uit. Ze voelde zich naakt onder zijn priemende ogen. Haar blote schouders leken zich uit te strekken tot aan het strakke satijnen heuveltje tussen haar benen. Wilt u zich op de tafel leggen . Ze dimde de centrale verlichting. Alleen het zachte licht boven haar bureau brandde nog. En hier en daar gloeide de controlelampjes van de apparatuur. In de schemer zag ze Kaplan in één vloeiende beweging rechtkomen. Hij bleef even zo staan. Naar haar gekeerd. De benen licht gespreid. De gespierde buik boven de smalle leren broekband. Kathy was een trouwe echtgenote. Gewoon geen tijd om aan andere dingen te denken dan haar dagelijkse drukke bestaan. Een verzetje dat ze zichzelf gunde was het kijken naar de billen van mannen. Harde hoge mannenbillen. Deze man was adembenemend. In één zwaai lag hij op de tafel. Weer iets wat ze nooit deed. Ze ging naar de tafel. Niet goed wetend waarom. Kijken of ie goed lag zeker. Hij keek naar haar terwijl ze naar de tafel kwam. Hij keek wist ze naar haar borsten, naar haar taille, naar haar kutje. Klein wist ze voor hem. Nat wist ze voor hem. Ze stond naast de tafel en wist niet wat ze er deed. Pro forma reikte ze naar de lens boven de man. Ze had die avond nog de weinige haartjes uit haar oksels geschoren. Ze boog zich voorover. Haar buik raakte zijn hand die roerloos langs zijn zij lag. Zijn broek stond strak over de uitstekende hoeken van zijn bekken. Tussen zijn buik en de broeksriem lag een donkere gleuf. Ze vocht tegen het verlangen om haar hand in de geheimvolle spleet te laten glijden. De spierlobben van zijn buik te kussen. Haar neus in het stof van zijn broek te drukken. Happend in zijn kruis.
We nemen twee foto’s. Een frontaal. Een op de zij. Wanneer ik het zeg . Met tegenzin rukte ze zich los van de tafel. En ging achter het glas staan. Wat kon zo een man in haar zien. Die had alle meisjes die hij wilde. Geen moeders van bijna 40. Die thuis gasten had bovendien. Op de zij nu . Hij draaide zich op zijn kant. Zijn ogen dicht. Het leek alsof hij sliep. Kathy wachtte. Mijn god. Het deed pijn in haar buik. Wat een kerel. Betrapt zag ze dat de man haar lag aan te kijken. Ze drukte af. 11 uur nu. Hij kan elk ogenblik aankomen. Kathy kijkt nog even in het spiegelende glas van de werkkamer. Haar blonde haren zitten in een speels toefje met kleine speldjes. Ze strijkt haar zwarte kleedje glad. De gasten zijn pas rond 3 uur naar huis gegaan. Ze waren inderdaad reeds uitbundig aan de trappist toen ze gisteren thuiskwam. En ze had ervan geprofiteerd om meteen naar boven te slippen. Hoofdpijn had ze gezegd tegen Mark. Laat jij hen maar uit ik ben moe. Maar nog lang zichzelf zitten bestuderen in de spiegel. En woelen in bed. Het is de eerste maal dat ze die laarsjes draagt. Ze heeft ze gekocht op aandringen van Marc, haar echtgenoot. Die vond ze sexy. Hij heeft geen ongelijk. Nu had Marc hoofdpijn. De kinderen op de tennisles. Met geld voor een hamburger met friet in de kantine. Ze voelt de spanning in haar buik. Waarom heeft ze hem laten terugkomen. Zijn huisarts kan die zaak zonder problemen afhandelen. De telefoon gaat. Het is de poortwacht. Mijnheer Kaplan is in aantocht dokter. En terwijl ze de hoorn neerlegt wordt er op de deur geklopt. Haar stem schiet uit als ze binnen roept terwijl ze zelf naar de deur toegaat en naar de deurklink reikt. De deur zwaait op hetzelfde moment open en Kathy verliest haar evenwicht. Als de man binnenkomt ligt ze op de grond. Haar zwarte jurkje opgeschoven tot boven haar dijen, haar benen wijd in de sexy laarsjes. De man heeft een ruiker bloemen in zijn hand. Onverstoord kijkt hij naar het satijnen slipje tussen haar benen. Alsof het normaal is dat ze daar klaar voor hem ligt te wachten. En dan in haar ogen. Hij sluit de deur en legt de ruiker op een stoel. Wijdbeens gaat hij boven Kathy staan en buigt zich, nog steeds in haar ogen kijkend, naar voor, steekt zijn handen onder haar oksels en tilt haar moeiteloos omhoog. Terug op haar trillende benen. Zijn handen zouden zonder problemen haar botten kunnen breken weet ze. Zijn handen laten haar los en pakken de ruiker. Niet wetend welke houding ze zich moet geven staat Kathy voor hem als een bedremmeld schoolmeisje. Zij de ongenaakbare koele professional met de ruiker in haar handen. Zo dokter , zijn donkere accentrijke stem vult de ruimte, wat wilt u onderzoeken . Kathy legt de ruiker neer. En vecht om haar koelbloedigheid terug te vinden. Bedankt voor de bloemen zegt ze zonder hem aan te kijken. Hoe is het met uw borst . Ja zegt de man geamuseerd. Dat zou u mij moeten zeggen dokter . Bitser dan ze wil zegt ze hem zijn hemd uit te doen. Zorgvuldig hangt hij zijn vest over de leuning van een stoel. En maakt langzaam elke knoop van zijn hemd los. Even lijkt het alsof ze lucht voor hem is. Zo gaat hij op in zijn bewegingen. Het hemd ligt naast de vest op de stoel. En weer is hij daar. Wacht onbeweeglijk voor haar. Met haar vingertoppen volgt kathy de contouren van het hematoom. Dit is geen medisch onderzoek.
Niet bij machte haar verlangen onder controle te krijgen wordt het klinische tasten strelingen steeds verder weg van de wonde. Over de brede gladde borst. Vlinderend en haperend over de tepels. Met de palm van de hand nu. In trance. Alles wil ze voelen. De ene hand reikt over zijn schouders klauwt in de stierennek. De andere hand glijdt over de lobben van zijn buik naar beneden tussen de broeksband. Met haar ogen dicht reikt ze naar zijn mond. Biedt ze zichzelf aan. Haar lippen vochtig en hunkerend uit elkaar. De man blijft roerloos staan. Emotieloos. Afwezig haast. Kathy’s mond zakt naar beneden kust elke centimeter van zijn buik en stopt aan de broeksband. Waarom reageert hij niet. Ze opent de gesp. Haar vingers kunnen nu dieper in de broek. Knopen de gulp open. Strelen de harde bult doorheen zijn slip. In een zucht komt ze los van de grond. Moeiteloos tilt hij haar omhoog. Haar benen om zijn middel. Haar vochtige witte broekje plakt op zijn stijve staaf. Zo draagt hij haar naar de tafel. Legt haar op de rug. Met de ene hand neemt hij haar beide enkels. De andere haakt hij achter haar satijnen kruisje. Zijn knokkels in het vocht van haar kutje. Duwen haar hunkerende grotje open. Met één ruk scheurt hij het slipje van haar heupen. De stof bijt in haar lendenen. Hij legt haar enkels op zijn beide schouders en met één stoot duwt hij zijn grote lul in haar binnen. Dieper. Wijder. Harder dan wat ze ooit heeft gevoeld. Ze proeft het bloed van haar lippen. Ze is zijn jankende teef. Haar mond wijd en een smekende gil. Drie lange halen zijn genoeg om haar wild schokkend orgasme in gang te zetten. En ze blijft kreunen als een redeloos dier, gespietst aan zijn speer. Terwijl hij haar berijdt. Met zijn knots haar voor altijd in bezit neemt. Doorpompt tot zijn eigen hoogtepunt. En met zijn zaad haar beurse kutje vult. Kathoery@gmail.com”