“Hé maar hoe is het nou met jou?” vraagt Janine aan Simone terwijl ze de muziek probeert te overstemmen. Simone lacht om hoe hard haar vriendin moet praten om verstaanbaar te zijn. Hoewel ze al sinds hun studententijd afspreken in de Beiaard, worden ze nog iedere keer geconfronteerd met het feit dat het niet makkelijk praat in een danskroeg. Gelukkig zitten ze dicht genoeg naast elkaar om elkaar nog enigszins te kunnen verstaan. De cocktails die er worden geserveerd, compenseren de luide muziek ook ruimschoots.
“Ja goed” roept Simone terug. Zo goed als het kan, praten ze elkaar weer bij. Ondanks dat ze bijna dagelijks met elkaar appen, hebben ze genoeg stof om te bespreken. Simone vertelt over wat de kinderen in haar klassen weer hebben uitgespookt en hoe sommige kinderen continu de grens op proberen te zoeken. Ze praat haar vriendin ook bij over Sam, haar vriend.
Terwijl ze over Frank praat, merkt ze dat ze niet heel veel over hem te vertellen heeft behalve dat het goed met hem en tussen hen gaat. Niet dat ze dat erg vindt. Janine vertelt op haar beurt dat haar vriend af en toe het bloed onder haar nagels vandaan haalt. Ze deelt ook haar zorgen dat ze vermoedt dat haar vriend misschien met een ander aanpapt. Dan is ze stiekem blij dat zij niks te klagen heeft.
Janine kijkt op haar horloge, waarna ze haar mobiel uit haar zak haalt. Ze legt haar voorhoofd in haar hand. Met een diepe zucht verontschuldigt ze zich, “Sorry meid, ik moet naar huis.” Simone knikt. Ze weet dat ze niet moet vragen wat er aan de hand is. Janine pakt haar tas en stevent op de deur af. “Stuur je me zo een Tikkie?” vraagt ze wanneer Simone haar nog net kan horen. Simone knikt en steekt haar duim omhoog.
Voor haar staat nog een halfvolle cocktail. Ze zakt achterover en neemt het glas in haar hand. Ze vindt het zonde om het drankje te verspillen. Met haar telefoon in haar andere hand nipt ze af en toe aan haar drinken. Frank verwacht haar toch nog niet thuis, dus ze kan net zo goed genieten van haar cocktail en de muziek.
“Is deze stoel bezet?” hoort ze opeens. Ze schrikt op. Tegenover haar staat een man van eind veertig. Hoewel hij een stuk ouder is dan haar dertig jaar en al een terugtrekkende haarlijn heeft, ziet ze in één oogopslag dat hij er niet verkeerd uitziet. Hij kleedt zich zeker niet verkeerd, met een pantalon en overhemd die precies naar zijn lichaam gevormd zijn.
“Nee hoor, neem maar mee” antwoordt Simone, waarop de man lacht. “Ik bedoelde eigenlijk of ik erbij mocht zitten” verheldert hij. Simone kijkt de man weer aan. Normaliter zou ze zo’n verzoek zonder erover na te hoeven denken afslaan. Ze besluit om deze keer een uitzondering te maken. Ze hoeft toch nog niet naar huis, ze is toch in haar eentje en ze merkt dat ze de man kan vertrouwen.
“Kom er maar bij” nodigt ze hem uit. “Ik blijf alleen niet heel lang meer” voegt ze eraan toe terwijl ze haar glas heft. “Prima, ik moet er morgen ook weer bijtijds uit” stelt de man haar gerust. “Ik ben Erik” stelt hij zichzelf voor met uitgestrekte hand. Simone pakt zijn hand vast en schudt hem. “Simone.”
“Ik was eigenlijk vooral benieuwd waarom zo’n leuke jongedame als jij hier alleen zit.” Simone grinnikt. “M’n vriendin moest eerder weg. Wat is jouw excuus?” kaatst ze terug. Erik lacht. “Die had ik kunnen verwachten. Ik ben hier voor zaken, maar mijn opdrachtgever is niet zo’n gezelligheidsdier.”
Het ijs is gebroken. Simone en Erik praten honderduit. Erik vertelt over zijn werk als financieel consultant en een paar bedrijven waar hij voor heeft gewerkt. “Google me maar niet” grapt hij met een knipoog. Hoewel Simone de grap niet echt snapt, voelt ze toch dat ze moet lachen om de oudere man. Wanneer Simone over haar leven vertelt, leunt de man voorover en luistert hij geïnteresseerd. Ze beseft dat het al een tijd geleden is dat iemand die niet bij haar in de klas zit zo aandachtig naar haar heeft geluisterd. Ze voelt zich op haar gemak gesteld en praat vrijuit over alles waar ze aan denkt.
Wanneer Simone haar glas optilt, merkt ze dat hij leeg is. Ze kijkt verbaasd naar het glas. “Die ging wat sneller dan ik had verwacht.” Ze weet dat dat eigenlijk het teken is voor haar om naar huis te gaan. Erik kijkt haar begripvol aan. “Wat mij betreft hoef je nog niet naar huis, hoor. Zullen we anders nog even de dansvloer op? De muziek hier is toch hard zat” stelt hij voor met een knipoog. Simone glimlacht naar de oudere man. “Is goed” antwoordt ze enthousiast.
Erik staat als eerste op. Simone laat zich van haar stoel trekken door de man. Ze merkt dat ze zich heel makkelijk laat leiden door de man. In haar achterhoofd bedenkt ze dat ze eigenlijk niet met hem moet dansen, maar ze weet dat ze zichzelf wel in kan houden.
Hoewel het in het begin wat onwennig is en de twee aan elkaars bewegingen moeten wennen, vinden Simone en Erik elkaars ritme al vrij snel. Ze bewegen samen op het ritme van de muziek. Simone voelt dat ze wordt opgezweept door de muziek. De alcohol van de cocktails die ze heeft gedronken missen hun uitwerking ook niet. Langzaamaan vallen Simone’s remmingen steeds verder weg en heeft ze steeds meer plezier met haar danspartner. Het stemmetje in haar achterhoofd blijft haar eraan herinneren dat ze zich in moet houden, wat ze met enige tegenzin doet.
Het ene nummer komt aan het einde en in de plaats daarvoor zet de dj reggaeton op. Als vanzelf wiegt Simone met haar heupen mee op het ritme van de muziek. Erik glimlacht naar haar, wat haar goed laat voelen. Hij pakt haar hand en tilt deze boven haar hoofd. Simone begrijpt wat hij wil en laat zich omdraaien. De oudere man legt een hand op haar schouder en de ander op haar heup.
Hoe langer het nummer duurt, hoe dichter Erik tegen de jonge vrouw aan komt dansen. Uiteindelijk schuurt hij met zijn heupen tegen haar billen aan en voelt ze zijn borstkas tegen haar schouders. Ze voelt dat het dansen de man niet koud heeft gelaten, hij heeft een grote bult bij zijn kruis die tegen haar billen aan drukt. Zijn borstkas is goed afgetraind, dat voelt ze zelfs door zijn overhemd en haar bloesje heen. Hoewel ze haar best doet om niks te laten merken van wat ze voelt, is ze er wel bijzonder van onder de indruk.
Erik laat haar weer naar hem toe draaien. Ze kijkt hem met weke ogen aan. Hoewel ze eigenlijk niet wil dat hij weet wat zij denkt, ziet ze aan zijn blik dat hij donders goed weet dat zij onder de indruk is van wat er in zijn broek verstopt zit. Hij spreekt er geen woord over en danst gewoon met Simone verder. Ze glimlacht schaapachtig naar de oudere man en laat zich door hem leiden.
Net op het moment dat het stemmetje in haar achterhoofd schreeuwt dat ze moet stoppen voordat ze echt de fout in gaat, zwakt de muziek af. Simone voelt een last van haar schouders vallen. Erik lijkt haar feilloos door te hebben. “Zullen we hiermee de avond afsluiten?” stelt Erik voor. “Dat lijkt me een goed idee” zegt Simone schor.
Samen lopen ze naar buiten. Zonder erover na te denken loopt Simone achter de oudere man aan, totdat ze bij een straat komt waar zij in moet als ze naar haar fiets wil. Ze stoppen.
“Dank je wel voor vanavond, ik vond het erg gezellig” zegt Erik. Simone glimlacht naar hem. “Ik ook.” “Jammer dat ik morgen weer terug naar het westen moet, maar zullen we contact houden?” Simone weet dat ze nee moet zeggen, maar haar gevoel dwingt haar om het te rechtvaardigen. Als hij in het westen blijft, kan er niks gebeuren. Daarnaast is het contact misschien wel heel anders als zij weer is afgekoeld en ontnuchterd. “Is goed.”
Erik pakt een visitekaartjeshouder uit zijn kontzak. Hij trekt er een visitekaartje uit en steekt die met een knipoog in haar kontzak. Zijn hand blijft net wat langer op haar billen dan zou hoeven. “App je me als je thuis bent?” vraagt hij. Simone knikt.
Simone merkt dat ze zichzelf met al haar wilskracht moet dwingen om hem niet een afscheidszoen te geven. Tot haar eigen geruststelling kan ze zichzelf ervan weerhouden. “Wel thuis!” roept ze naar Erik terwijl ze naar haar fiets loopt. “Jij ook” antwoordt Erik, die onbeschaamd haar na kijkt.
Eenmaal thuis pakt Simone het visitekaartje en slaat ze Eriks nummer op. Ze voelt zichzelf gedwongen om het kaartje weg te stoppen op een plek waar ze weet dat haar vriend niet zal zoeken. Voordat ze naar bed gaat, appt ze hem nog. “Bedankt voor de fijne avond, ben weer veilig thuis.”
“Zo, jij bent vroeg thuis” merkt Frank op wanneer Simone de slaapkamer in sluipt. Simone voelt zich betrapt. “Euh ja, Janine had weer ruzie met haar vriend” legt ze uit. Frank lacht. “Fijn dat je weer thuis bent, in ieder geval” zegt hij en geeft haar een kusje. Voordat Simone gaat slapen, kijkt ze nog één keer op haar mobiel naar het appje dat ze eigenlijk niet had moeten sturen.
Heel gave opbouw. Begin een beetje geil te worden van dat geflirt. Snel naar ’t vervolg….