pech of geluk?

Onlangs werd ik gevraagd te assisteren bij het vervoeren van een aantal te modificeren ambulances, na enig verschuiven van afspraken en verplichtingen haalde ik “mijn ” ambulance op en zette ik koers naar het bedrijf wat de modificaties zou uitvoeren. Eenmaal op de snelweg bleek uit de verkeersinformatie dat de geplande route over de snelweg volledig dichtgeslibd was en het volgen van de kortste route absoluut niet meer de snelste zou zijn. Ik nam de eerste afslag en kwam tot de ontdekking dat veel medeweggebruikers dezelfde informatie op de radio hadden gehoord. Door het oponthoud onderweg had ik een droge mond gekregen en dus ging ik al rijdend op zoek naar een horecagelegenheid om daar wat te drinken en vervolgens door te rijden naar mijn eindbestemming in de buurt van Laren. De weggetjes werden steeds smaller en steeds meer schaduw werd door een bladerdek op de weg geworpen. Uiteindelijk vond ik een open plaats met een bescheiden eetcafé met een fiks terras. Door bordjes in de omgeving werden gasten uitgenodigd hier van een welverdiende pauze te genieten. Het terras was al gevuld met een redelijke groep toerwielrenners waarvan enkelen al aanstalten maakten hun tocht te vervolgen, er werd afgerekend en een enkeling zat alweer op de fiets in de pedalen vastgeklikt. Aan een tafeltje op de hoek keken twee vrouwen aandachtig in de richting van een bospad, er werd wat gepraat met de (schijnbaar) leiding van de groep, ik zag de leiding wat mopperen en “nee ” schudden terwijl hij op zijn horloge kijken. Teleurgesteld dropen de dames af en pakten hun beperkte bagage in de zadeltasjes. Ik bestelde me een verse jus en nam plaats aan een tafeltje wat precies de zon vatte, mouwtjes opgestroopt, half onderuit in de ontspanstand keek ik op mijn telefoon of het al wat rustiger was op de snelweg. Een vrouwenstem vroeg om mijn aandacht: “meneer denkt u dat u hier nog lang zit? “, ik gaf aan dat ik in ieder geval zou blijven tot mijn glas leeg was en wellicht nog een jus’tje langer. Ik kreeg te horen dat een lid van de groep onderweg problemen had gekregen met het derailleur van haar fiets en dat ze ieder moment kon verschijnen, de afspraak was dat zij zich hier bij de groep zou voegen en vervolgens weer mee zou fietsen. De leider had echter beslist dat de groep niet langer kon wachten, de vraag was of ik door wou geven dat de groep, of in ieder geval één auto, zou wachten op de eindbestemming van de tocht. Ik stemde in en ging rustig door met waar ik mee bezig was. Mijn glas ging leeg, de volgende ook en pas toen zag ik in de verte iemand op een racefiets steeds dichterbij komen. Hoe dichterbij ze kwam, hoe meer mijn hormonen door mijn lijf gierden. Onder de fietshelm slingerde een paardenstaart in hetzelfde tempo heen en weer als haar benen. Ik kreeg niet de kans om iets te zeggen omdat ze met een van pijn vertrokken gezicht afstapte en binnensmonds scheldend het café in verdween. 2 minuutjes later kwam ze weer naar buiten en installeerde ze zich aan een tafeltje vlakbij mij, nippend aan een groot glas ijstee. “Mevrouw begon ik als u op zoek bent naar een groep, dan bent u degene aan wie ik door moet geven dat ze door zijn gefietst naar de eindbestemming van de tocht ” een zucht en een teleurgestelde blik tot gevolg hebbend Ik vroeg haar wat het probleem was met de fiets, tijdens een klimmetje een viaduct op was haar versnellingsapparaat vast komen te zitten zodat de fiets weigerde de ketting op het buitenblad te leggen waardoor deze blonde schone veroordeeld was tot de 7 laagste versnellingen. De afgelopen 20 kilometer had Karin met een enorm hoge beenfrequentie moeten trappen om nog enigszins vooruit te komen. Haar hoofd was nog altijd rood aangelopen en haar bovenbenen lieten duidelijk de contouren van een paar machtige bovenbeenspieren zien. Hulpvaardig als ik ben, en opvallend gevoelig voor de charme van deze sportieve blondine bood ik aan om te kijken of ik wellicht iets voor de fiets, en vooral voor haar, kon betekenen. Een snelle blik op haar niet nieuwe maar zeker mooie racefiets leerde dat er twee schroefjes waren los getrild en daardoor was het derailleur niet meer in staat de ketting opzij te duwen. Dat was al gezien door haar groep, er was echter niet het juiste gereedschap meegekomen om dit onderweg te kunnen verhelpen. Ik vermoedde dat in de Ambulance waar ik mee was wel het juiste sleuteltje zou zitten, de ambulance hing aan elkaar met dit soort schroefjes dus er was een goede kans. Terwijl Karin verder bijkwam van haar onnodige inspanning liep ik met de fiets aan de hand naar mijn auto, pakte de het gereedschap en na enig zoeken vond ik het passende sleuteltje. “Lukt het een beetje? ” klonk het achter me “nou, fiets even een stukje, misschien moet het nog afgesteld worden ” .. antwoordde ik als een volleerd mechanieker. Karin was duidelijk aangenaam verrast en zei dat ze het eerste half uur geen zin had om op het smalle zadel te gaan zitten. Haar benen waren nog flink hard viel me op, met een duidelijke dubbele bodem en glinsteringen in mijn ogen stelde ik dat ze wel toe was aan een massage om de spieren weer soepel te krijgen. Ze was het daar mee eens maar gaf aan dat ook de verzorger in de groep waarschijnlijk al naar huis zou zijn op het moment dat zij weer aansluiting kreeg bij de groep. Aan de sleutels van de ambu waren me de sleuteltjes met het opschrift “kast 1, kast 2 en kast verband ” al opgevallen. Het nieuwsgierige kleine kind in mij werd wakker en ik stelde Karin voor om eens in de kastjes te neuzen of daar wellicht iets in zat wat haar pauze nog nuttiger te maken.. kast 1 en kast 2 boden niets dan wat paracetamol en rare zakjes, plakkertjes en lege potjes. De kast met het verband echter bevatte ook allerlei cremes en lotions. De opschriften op de tubes zeiden mijzelf niets maar Karin herkende een bekende fles met een warmte opwekkende lotion. Toen de fles openging herkende ik meteen de geur, als je ooit bij een sportmasseur bent langs geweest zou je de sterke eucalyptuslucht ook herkennen. Terwijl Karin achterin de Ambulance op het bankje ging zitten wilde ik haar privacy gunnen en wilde weglopen. “Hey!… laat jij me nu ook al alleen? ” ik moest lachen en kon niets anders dan haar gezelschap houden terwijl zij met haar slanke handen haar spieren kneedde. We kwamen aan de praat over onze levens, normaal ben ik nogal terughoudend met het delen van details maar op een vreemde manier voelde het heel vertrouwd om met Karin te praten, terwijl ik honderduit kletste over mijn werk, mijn hobby’s en mijn gezin viel me op dat de rits in haar strakke wielershirt zo ver geopend was dat ik de bovenkant van haar appetijtelijke borsten kon waarnemen, als ze haar kuiten kneedde zelfs nog iets meer.. als magneten bleven mijn ogen geplakt op de rondingen onder haar gladde hals. “Waarom zijn alle leuke mannen die ik tegen kom nou altijd getrouwd?? ” sprak ze met een ondeugende lach ze kwam rechtop zitten en deed plagend het ritsje nog een klein stukje verder open “Aan je ring te zien ben je zelf ook bezet Karin of?? ” . Ze vertelde dat ze inderdaad getrouwd was, en in principe een goed huwelijk had. Ik voelde een “maar ” aankomen dus ik sprak hem zelf uit: maar??? Na een aarzeling vertelde ze dat de echte passie na lange tijd ver te zoeken was, hoe herkenbaar! Bij mij was hetzelfde aan de hand, heel veel liefde en waardering, maar de erotiek kon wel een oppepper gebruiken. Inmiddels had de blik op Karin’s boezem een behoorlijke uitwerking op mijn kruis, onbewust kneep ik mijn dijen tegen elkaar om dat fijne gevoel maar te laten voortduren. “Hmm dat ziet er spannend uit “, SHIT, ze had het gezien Ik dacht: nu of nooit en zei: dat vind ik van jou ook, mag ik eens wat beter kijken? Ik dacht dat ze weg zou lopen maar in plaats daarvan stroopte ze haar shirt van haar schouders en ontblootte haar perfect gevormde tieten, om me nog eens extra op te winden nam ze ze in de handen en masseerde ze stevig, haar tepel stimulerend met haar wijs- en middelvinger.. Ik wist niet of ik er goed aan deed maar zonder mijn blik van haar ronde tweeling te halen opende ik mijn gulp en haalde mijn kloppende paal tevoorschijn en begon langzaam maar met ferme grip met mezelf te spelen. Terwijl Karin’s ogen als gehypnotiseerd naar mijn pik keken wurmde ze haar wielerbroek omlaag en trok één voet uit het strakke nylon, haar nog altijd gezwollen dijen weken uiteen en ik kreeg zicht op haar glad geschoren pruim, vlezige lipjes piepten vrolijk naar buiten, haar hand gleed omlaag en voor we het wisten zaten we tegenover elkaar onbeschaamd te masturberen. Ik kon er niet bij dat zo’n lijf en geilheid haar man onberoerd kon laten, als dit mijn vrouw was zou ik het “onderhoud ” zeer regelmatig uitvoeren. Inmiddels had ik mijn camouflagebroek ook op de enkels en wijdbeens speelde ik met mijn ballen. Het vocht glinsterde in Karin’s kutje, ik stond voorzichtig op, pakte haar hand en bracht haar vinger die net nog over haar klit wreef naar mijn mond, wat smaakte ze heerlijk!!! Ze maakte van de gelegenheid gebruik om kennis te maken met mijn stijve paal, verlekkerd kijkend naar de glimmende eikel en de bungelende ballen eronder ze keek me geil aan en gaf me opdracht om haar te neuken zoals ik nog nooit een vrouw geneukt had met enige moeite kwam ik tussen haar dijen en probeerde mezelf naar binnen te duwen ik voelde dat ze goed nat was van het gegeil, toch paste mijn pik maar met moeite in haar gaatje “het is zo lang geleden neuk me!!! ” Eenmaal in haar kutje bewoog ik ritmisch heen en weer, steeds sneller, met mijn duim rondjes draaiend op haar klit. De wereld leek stil te staan en terwijl Karin hijgend geile dingen in mijn oren fluisterde voelde ik mijn hoogtepunt al naderen, voor mij was het ook al even geleden en deze wilde sex met een onbekende vrouw zette mijn lijf in brand! “ik ga je op z’n hondjes nemen ” hoorde ik mezelf zeggen, Karin draaide om en bood haar openstaande kutje nu andersom aan haar ronde kont maakte me nog geiler en zonder genade propte ik mijn hele lengte naar binnen Karin slaakte een harde gil, het kon me niks schelen dat voorbijgangers het zouden kunnen horen en neukte mijn verovering nu zo hard dat mijn ballen een kletsend geluid tegen haar kale doos maakten. In de glazen deurtjes van de kast kon ik Karin’s gelaatsuitdrukkingen goed zien, ik maakte haar attent op haar eigen weerspiegeling en vanaf dat moment begon ze nog ruigere taal uit te slaan ik wist tot dan toe niet dat praten tijdens de sex zoveel toe kon voegen, het maakte me geiler dan ooit tevoren. Na een tijdje met mijn handen om haar tieten gezeten te hebben hield ik het niet meer, ik pakte haar bij de schouders en stootte harder en sneller dan eerst in haar inmiddels gewende poesje dat samen begon te knijpen samen kwamen we tot een explosie van geilheid, ik grommend, zij geil pratend.. en toen werd het stil en waren er alleen nog schokjes . Uitgeput en nat van het zweet klommen we uit de ambulance, nieuwsgierige blikken vanaf het terras waren ons deel. De racefiets is in de ambu verdwenen, op het eindpunt van de fietstocht kwam net de groep aanfietsen terwijl wij de fiets uitlaadden. De twee dames die me eerder gevraagd hadden Karin op te vangen waren als eerste bij ons “zo, het is gelukt zie ik zei er één jullie hebben je toch wel gedragen he? ” . “Joyce “, begon Karin “zou jij van deze man afblijven als je de kans kreeg?? ” Aan de blik van Joyce zag ik dat ze niet wist of ze het geloofde of niet en da’s misschien maar beter ook Ik kan wel zeggen: de volgende keer fiets ik ÔÇÿm er gewoon wéér in Als je dat maar weet!”