“Iemand heeft een opmerking geplaatst bij je bericht!” Lysan kan inmiddels wel raden wie het is. Iedere keer als ze een nieuwe foto op Instagram zet, krijgt ze de volgende dag de melding dat ‘dutchbasarili’ een opmerking eronder heeft gezet. Meestal blijft de inhoud van zijn opmerkingen bij een paar emoji’s. Het is in ieder geval duidelijk dat ‘dutchbasarili’ een mooie vrouw vindt.
Uit het profiel van ‘dutchbasarili’ kan Lysan niet opmaken wie erachter zit. Ze ziet foto’s van auto’s, dure horloges en mooie uitzichten op grote steden, maar ze ziet nergens een gezicht dat ze aan het profiel kan koppelen. Het enige wat Lysan zo goed als zeker weet is dat het een man moet zijn. Een vrouw zou niet zulke opmerkingen plaatsen onder het profiel van iemand die ze niet eens kent.
Waarom ‘dutchbasarili’ haar zo mooi vindt, snapt ze ook niet. Ze komt steeds dichter bij de dertig en ze heeft het idee dat ze er niet mooier op wordt. Sinds haar studietijd is ze een paar kilootjes aangekomen. Lysan weet dat er meer dan genoeg meiden zijn die jonger en mooier zijn dan zij. Ze betrapt zelfs haar vriend erop dat hij af en toe naar zulke meiden kijkt met een blik die ze al een tijdje niet heeft gezien als hij naar haar kijkt.
De aandacht van haar volger kan geen kwaad, besluit ze. Stiekem geniet ze van de aandacht en de complimentjes die hij onder haar foto’s zet. Als haar vriendinnen of haar vriend vragen wie het is, kan ze gemakkelijk de argwaan wegwuiven door te zeggen dat het gewoon een willekeurige man is. Ze ziet geen enkele reden om de man te blokkeren.
“dutchbasarili heeft je een bericht gestuurd!” Lysan kijkt verbaasd naar de melding op haar telefoon. Deze keer is het geen opmerking onder een foto, maar een bericht direct naar haar.
“Hoe gaat het?” Lysan trekt haar wenkbrauw op naar het scherm. Ze weet niet eens wie hij is, dus waarom zou hij vragen hoe het met haar gaat? “Wie ben jij?” stuurt ze terug. Als haar volger alleen opmerkingen onder haar foto’s zet, kan ze hem nog negeren. Nu hij een berichtje direct naar haar stuurt, wil ze eerst weten wie hij is voordat ze überhaupt met hem in gesprek gaat.
“Ik ben Kerem.” Nog voordat ze iets kan verzinnen om terug te sturen, ziet ze het volgende berichtje binnenkomen. “Ik zou je graag een keer in het echt willen ontmoeten.” Ze snapt niet waarom Kerem dat zou willen, laat staan waarom zij op zijn verzoek in zou willen gaan.
“Ik heb al een vriend” stuurt ze terug. De laatste keer dat ze ongewenst aandacht kreeg van iemand was dat voldoende om het gesprek te beëindigen. “Dat weet ik en ik vraag ook niks van je wat je relatie in gevaar zou brengen” antwoordt hij.
Als Kerem niks van haar zou willen wat haar relatie in gevaar kan brengen, waarom zou hij dan überhaupt met haar af willen spreken? Waarom zoekt hij überhaupt contact met haar? Aan de ene kant zou ze geen enkele reden moeten hebben om Kerem in het echt te ontmoeten. Ze heeft een vriend en ze weet niks van hem, behalve dat hij haar bewondert. Aan de andere kant is ze ontzettend nieuwsgierig naar waarom hij zo graag met haar af wil spreken en waarom hij haar zo bewondert.
“Ik maak het je moeite waard, beloofd.” Tegen beter weten in trekt die belofte Lysan over de streep. Ze vraagt hem waar en wanneer hij af zou willen spreken. Hij stelt voor dat ze dat weekend ’s middags afspreken bij een hotel aan de snelweg. “Bij de bar, voordat je andere ideeën krijgt” voegt hij eraan toe. Die opmerking maakt Lysan aan het lachen.
Dat weekend stapt ze ’s middags in de auto naar het hotel waar ze met Kerem heeft afgesproken. Ze heeft Stefan, haar vriend, verteld dat ze af heeft gesproken met een vriendin in de stad. Ze weet zeker dat Stefan het niet na gaat vragen. Onderweg vraagt ze zich wel af waarom ze zich in vredesnaam om heeft laten praten door Kerem. Meerdere keren speelt ze met het idee om om te keren, maar haar nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat ze naar het hotel rijdt.
In de lobby opent ze haar telefoon. Ze ziet dat Kerem haar al een berichtje heeft gestuurd om haar te laten weten waar hij precies zit. Terwijl ze naar de plek loopt waar haar volger haar naartoe wijst, merkt ze dat ze trilt van de zenuwen. Ze vraagt zich af waar ze in vredesnaam mee bezig is. Ze besluit dat ze al zo ver is gekomen dat ze Kerem maar gewoon moet zien.
Aan de tafel waar ze naartoe is gewezen zit een Turkse man van midden in de veertig. Hij is netjes gekleed in een overhemd dat ondanks dat er geen merk op staat duur oogt. Hij heeft een stoppelbaard en een volle bos haar. Wanneer ze oogcontact met hem maakt, ziet ze dat hij indringende bruine ogen heeft. Lysan betrapt zichzelf op de gedachte dat ze de man er niet verkeerd uit vindt zien…
“Ga maar zitten” biedt de man haar aan, “ik ben Kerem.” Lysan doet wat de Turkse man van haar vraagt. Ze kijkt hem aan en voelt zich ongemakkelijk, deels omdat ze tegen beter weten in met hem heeft afgesproken en hem stiekem toch wel knap vindt. Het valt Lysan op dat haar wangen gloeien, hij doet haar blozen.
Uiteindelijk verbreekt Kerem de stilte. “Dank je wel dat je bent gekomen, Lysan. Ik had je beloofd dat ik het de moeite waard zou maken.” Daarop rijkt hij in zijn broekzak en legt hij een biljet van honderd euro op tafel wat hij naar haar toe schuift.
Bij het zien van het geld schieten allerlei gedachten door Lysans hoofd. Ze vertelt zichzelf dat ze al vermoedde dat hij haar geld zou bieden om met haar naar bed te gaan. Lysan schuift haar stoel van de tafel weg en maakt aanstalten om te vertrekken.
“Wacht” zegt Kerem nog voordat ze op kan staan. Tot haar eigen verbazing luistert Lysan naar hem en blijft ze zitten. “Ik snap hoe dit eruit ziet” begint hij rustig. Laat me je één ding verzekeren. Deze honderd euro mag je houden, ook als je nu besluit om te vertrekken. Als jij wil gaan, pak je het geld. Ik houd je niet tegen.”
Hoewel Lysan ontzettend achterdochtig is door het geld op tafel, besluit ze toch om te blijven zitten. Ze kijkt de man aan, die in haar ogen kijkt met een blik die haar op onverklaarbare wijze geruststelt. “Mag ik je vertellen wat mijn bedoeling is?” Lysan blijft stil. Ze knikt om hem toestemming te geven om te praten. Het aanbod doet haar hem wantrouwen, maar ze wil horen wat hij heeft te zeggen.
De man vertelt haar dat hij bij toeval op haar Instagram-profiel is gekomen en haar al vanaf het eerste moment een ontzettend mooie vrouw vond. Hij gaat verder over zijn voorkeur voor vrouwen met rood, krullend haar en dat hij zich bijzonder aangetrokken voelt tot haar groene ogen. Hij bekent dat hij het bijzonder leuk vond om haar foto’s te zien waar ze in bikini op staat omdat hij daarop goed haar lichaam kon zien. Lysan voelt haar wangen branden bij het aanhoren van Kerems verhaal. Ze kan aan alles merken dat Kerem oprecht meent wat hij zegt, ook al is zij het niet eens met zijn oordeel over haar lichaam.
Het is lang geleden dat Lysan zich zo gewild heeft gevoeld. Ze moet zichzelf eraan herinneren dat ze een vriend heeft om zich niet te makkelijk mee te laten slepen door de complimenten die de Turkse man haar geeft.
“Ik zou graag meer tijd met je door willen brengen. Ik weet dat je een vriend hebt en dat je die niet zomaar in de steek laat” stelt hij haar gerust alsof hij haar gedachten kan lezen. “Als jij het ook wilt, beloof ik je dat niemand erachter hoeft te komen.” Kerem blijft stil. Lysan vermoedt dat hij wacht op een bevestiging van haar om verder te gaan. “Wat stel je voor?”
Kerem glimlacht. “Ik zou graag ’s avonds met je willen afspreken. Jij bepaalt of we eerst samen eten of dat je na het eten komt. Voor iedere keer dat je komt, geef ik je vijfhonderd euro.” Lysan trekt haar wenkbrauw op. “En wat zou je op zo’n avond willen doen?” De Turkse man gniffelt. “Het belangrijkste dat je moet weten is dat jij bepaalt hoe ver je wilt gaan als we afspreken.” Kerem doet zijn best om haar te verzekeren dat zij de controle heeft als ze besluit om met hem af te spreken.
“En waarom zou je daar vijfhonderd euro voor geven? Wat is het addertje onder het gras?” Ondanks dat Kerem haar behoorlijk heeft gevleid en dat ze ervan overtuigd is dat hij de waarheid vertelt, heeft ze nog steeds argwaan. “Geen addertje onder het gras,” verzekert Kerem haar, “je krijgt het geld zodra je binnenkomt. Je gaat als je wilt gaan, net zoals vandaag.”
De gedachten razen door Lysans hoofd. Ze weet donders goed wat Kerem met haar zou willen doen als zij het toe zou laten. Ze weet dat haar vriendinnen haar voor gek zouden verklaren als ze erachter komen dat ze afspreekt met een oudere man voor geld. Ze weet dat haar vriend woedend zou worden als hij erachter zou komen dat ze achter zijn rug om afspreekt met een andere man, ongeacht wat ze wel of niet met die man zou doen.
Tegelijkertijd bedenkt ze dat ze zich al in tijden niet zo gewild heeft gevoeld, dat ze ontzettend benieuwd is naar wat er zou gebeuren en dat ze zeker weet dat er niks gebeurt als zij het niet wil.
“Ik wil het wel een keer proberen” besluit Lysan. Ondanks zijn zelfverzekerdheid en rust ziet Lysan dat hij toch zichtbaar ontspant. Ze gniffelt in zichzelf. “Fijn om te horen. Wat is je telefoonnummer? En zou je het geld het liefst cash willen krijgen of op je bank?” Lysan deinst een beetje terug van zijn tweede vraag. Als ze erover nadenkt, waardeert ze de vraag. Ze geeft hem haar telefoonnummer en vertelt hem dat ze het geld graag op haar bank wil ontvangen. Ze heeft nog een eigen rekening. Stefan kan er dus niet achter komen dat ze geld gestort krijgt van hem en al helemaal niet waarom…
Nadat Kerem en Lysan alle gegevens hebben uitgewisseld, staat Kerem op en loopt hij naar de bar om af te rekenen. Hij geeft haar een knikje en loopt naar buiten. Lysan blijft nog even zitten. Ze moet het gesprek en wat ze met Kerem heeft afgesproken laten bezinken. Het gevoel dat ze haar vriend bedondert kan ze maar niet kwijtraken. Ze praat het goed voor zichzelf met de gedachte dat ze zo weer eens wat aandacht krijgt en dat ze zelf bepaalt hoe ver ze gaat.
Het biljet van honderd euro lijkt haar aan te staren. Ze stopt het geld in haar portemonnee en staat op. Lysan kijkt uit naar haar eerste ‘afspraakje’ met Kerem…