Het Herstel – 9

“Ik wil dat je me pijpt, zoals je hem pijpt,” klonk het hees.

Haar ogen schoten open en ze keek omhoog. Haar blik gleed kort over zijn lul, waar al wat druppeltjes aan hingen en bleef rusten op het puntje van zijn neus. Ze durfde hem niet aan te kijken.
Een gevoel van walging, schoot door haar lijf.

“Jack, trut! Ik wil dat je me pijpt, zoals je Jack pijpt.”

Opnieuw schoot ze vol en de tranen liepen over haar wangen, terwijl ze haar hoofd schudde.

“Nu!” klonk het meer als een bevel, “of moet ik je helpen herinneren aan wat de consequenties zijn?”

Ze sloeg haar ogen neer en schuifelde wat naar voren.

Carolien was dol op pijpen, om hem helemaal gek te maken, hem over dat randje te krijgen. Ze was gek op zijn lul, zijn forse eikel, ja zelfs met zijn zaad, had ze geen enkele moeite.
Maar geen van beide klootzakken hier, voldeed aan het plaatje van de man die ze in haar gedachten had.

Toen ze weer op keek, zag ze opnieuw de glinstering van zijn opwinding op zijn eikel. Ze haalde diep adem en hoopte dat het snel voorbij zou zijn. Dat hij snel zou komen. Misschien was dat het enige waar ze nu controle over kon hebben.

Ze sloot haar ogen weer en vocht nog steeds een verloren strijd tegen haar tranen.

Op de tast vond ze zijn harde lul, wikkelde haar slanke vingers om de schacht en trok hem tergend langzaam af. Ze trok zijn voorhuid naar achteren en schraapte speels met haar nagel langs de randjes. Traag, bijna liefkozend ging ze op onderzoek uit met haar vingers. Elke ribbel, elke ader, strelend, keurend. Haar nagels gleden over de bovenkant, de onderkant van zijn stam. Het deed hem huiveren, hunkeren naar meer.

Ongeduld en opwinding wisselden elkaar af bij Marvin. Met schokjes reageerde zijn lul op de vederlichte aanrakingen. Anders dan hij gewend was, maar o zo geil.

Rustig trok ze hem nu af, zijn pik omhoog duwend, terwijl ze met haar andere hand zijn ballen had gevonden. Strelend, knedend, masserend. Gekmakend. Twee harde kogels die haar straks rijkelijk zouden voorzien…..

Traag boog ze zich voorover, kuste zijn zak en likte om en om, zijn ballen. Steeds sneller en sneller, feller met lange halen, flitste haar tong op en neer, van links naar recht en weer terug..
Plotseling stopte ze. Duwde voorzichtig zijn hele scrotum omhoog en kuste en likte de onderkant.

Marcel stond op nog geen meter afstand met open mond toe te kijken. Zijn paal in zijn hand, langzaam trekkend, bang om al klaar te komen. Wetende dat hem dit ook te wachten stond, groeide zijn ongeduld met de minuut. Maar hij moest op zijn beurt wachten.

Carolien had alleen maar Jack in haar gedachten, zijn gezicht, zijn lach, zijn alles.
Wellicht de enige manier voor haar om deze beproeving te doorstaan.

Behoedzaam nam ze één van zijn ballen in haar mond. Speels liet ze haar tong rondgaan, likkend, sabbelend. Een lichte grom boven haar hoofd, voelde bevestigend. Om en om liefkoosde ze nu welhaast, zijn ballen met haar mondje. Met haar andere hand nog steeds trekkend aan zijn staal harde lul. Haar vingers nat, van zijn royale hoeveelheid voorvocht.

Ze gaf hem datgene wat normaal alleen was voorbehouden aan een andere man.

10 minuten had dit innige voorspel inmiddels al geduurd, toen Carolien zich een beetje oprichtte.
Nog steeds met gesloten ogen, verstevigde ze haar grip op zijn pik en begon hem met fermere halen af te rukken. De vingers van haar andere hand, zochten speels zijn overgevoelige, kloppende paarse eikel.

Marvin keek op haar neer en schoof iets verder naar voren op zijn stoel. Klaar voor de volgende ronde. Het echte werk. Het signaal was duidelijk voor Carolien.

Een kreuntje ontsnapte uit zijn mond, toen ze met haar tong rondjes draaide om het topje. Zo gevoelig.
In één vloeiende beweging klemde ze haar lippen op zijn stam en al zuigend en likkend ging ze van onder naar boven en weer terug. Geen plekje werd overgeslagen.

Gretig hapte ze plots zijn eikel naar binnen en zoog er hard op, terwijl haar tong een frivool en verleidelijk spelletje speelde met de randjes van zijn eikel. Keer op keer, teasend.
Ze ging er nu echt voor en voerde het tempo op.

In en uit haar, gewillige mondje, glibberde zijn snoeiharde staaf. Steeds dieper nam ze hem nu. Wild ging haar hoofd nu op en neer, zuigend, spelend, genotgevend.
Zijn sapjes werden nu vervangen door de hare. Zo diep, dat ze met haar neus tegen zijn buik duwde.

Even bleef ze zo zitten, helemaal stil. En met zijn lul volledig in haar keel, liet ze haar tong dartelen langs zijn schacht. Spelenderwijs haast. Jacks favoriet.

Plotseling werden haar borsten van achteren vast gepakt. Verschrikt keek ze op.

“Nog steeds meer dan een hand vol,” hijgde Marcel in haar oor, terwijl hij zachtjes, bijna teder, haar borsten begon te kneden.

Ze kon er niets aan doen. Ze kon dit niet tegenhouden en Marcel had het direct door.

“Jezus, Marv,” riep hij uit, “moet je kijken, keihard!” ondertussen haar tepels, door het stof heen, tussen duim en wijsvinger houdend.
“Nog altijd even geil, hè Caro? Ik durf te wedden dat je slipje inmiddels ook doordrenkt zal zijn.”

Carolien reageerde niet en liet het gebeuren. Ze had de lul van Marvin kort uit haar mond laten glijden.

Ze sloot haar ogen en bracht haar hand en haar lippen weer naar de zeiknatte lul van Marvin. Furieus begon ze hem nu te pijpen, vastbesloten om er een einde aan te maken. Wild wapperden haar haren mee met de bewegingen van haar hoofd. Haar eigen speeksel sijpelde nu uit haar mondhoeken op het handdoekje.

“Zo geil dit,” kreunde Marcel weer in haar oor, “blijft een genot om te zien, black in white. Welk gat dan ook!”

Hij stond op en sloeg een paar keer met zijn harde lul tegen haar wang.

“Deze mag je zo meteen gaan verwennen, liefje! En als je daarmee klaar bent, wil ik dat je die sul van een man van je, een stevige kus geeft straks. Liefst met je tongetje. Kan hij ook nog een beetje nagenieten van ons!” en lachend stapte hij weg.

Opeens werd er hard op de buitendeur gebonkt.

“Carolien?” klonk de stem van Jack paniekerig.
“Godverdomme, die klootzak,” gromde Marcel.
“Kalm Cel, hij kan toch niet naar binnen,” klonk de stem van Marvin opvallend rustig.
“Dat is slechts een kwestie van tijd. Godverdomme, man!”

Carolien had de lul van Marvin losgelaten en keek verlangend en met een zweem van opluchting naar de deur. Na een half minuutje of zo, keerde de stilte weer terug.

Marcel had zijn lul alweer opgeborgen en liep vloekend en tierend door de kleedruimte.

Carolien, nog steeds op haar knieën, keek omhoog naar Marvin. En met een vuile blik, keek hij letterlijk op haar neer.

“Jij bent nog niet klaar, meisje…”

Resoluut stond hij op, zijn pik nog steeds keihard, glimmend van haar speeksel en klaar voor actie.

Hij legde één hand onder haar kin, de andere op haar achterhoofd en trok haar mond als het ware over zijn lul heen. Heel langzaam begon hij te stoten, in en uit haar mond. Steeds sneller, steeds wilder gingen zijn heupen op en neer. Harder en harder, sneller en sneller. Ruw en zonder gevoel neukte hij nu haar mond alsof het haar kut was. Zoals altijd eigenlijk, zoals ze van hem gewend was.

Marcel stond aan de deur te luisteren en hief opeens zijn hand op.

“Shit, er komen mensen naar binnen. En hij is niet alleen!”

Marvin rukte zijn lul uit haar mond en begon als een bezetene zich zelf af te trekken.

“Mond open!” snauwde hij, “mond open! Ik ga komen, stomme kut!”

Hij duwde alleen zijn eikel bij haar naar binnen en met een gedempte kreun, deponeerde hij eindelijk zijn zaad in haar keel.

Hij bleef een paar seconden, rillend van zijn orgasme, staan en trok daarna razendsnel zijn kleren weer aan. Hij schoof de stoel weer terug op de plaats en griste zijn map van de tafel, klapte die open en ging bij Marcel staan. Alsof er niets gebeurt was.

Moeizaam krabbelde Carolien ook weer op, stijf in haar ledematen en met een smerige smaak in haar mond van het zaad, dat ze net noodgedwongen had doorgeslikt. Ze trok haar jurkje weer recht en stapte op de beide mannen af.

“Geen woord. Geen kik!” blafte Marvin haar toe.
“En houd je telefoon de komende tijd bij de hand,” vulde Marcel aan, ‘we sturen je een berichtje met nadere instructies.”

Haast onmerkbaar, knikte Carolien met haar hoofd.

Hij had die laatste woorden nog niet uitgesproken of de deur ging open en Gina stapte naar binnen.
Direct gevolgd door Jack die opgewonden naast haar kwam staan.

“Dus hier zijn jullie!” riep ze uit, “we zijn bijna alle kleedlokalen af gegaan om jullie te zoeken!”
“Had je ons nodig dan?” vroeg Marcel rustig.
“Jack. Jack was op zoek naar Carolien omdat Esmée…..”
“Wat is er met Esmée?” onderbrak Carolien haar bot. Voor het eerst keek ze op omdat ze de hele tijd alleen maar naar de grond had gestaard.
“Niets,” antwoordde Jack snel, “ik heb zojuist een berichtje van je moeder gehad. Vals alarm.”

Carolien leek gerustgesteld en ontweek zijn blik. Ze keek even naar Gina en staarde daarna naar een denkbeeldig punt op de muur, achter haar. Ze kon of durfde Jack niet aan te kijken.

“Oh,” zei Gina weer, “iemand is vergeten zijn handdoek op te ruimen,” terwijl ze naar de grond keek.

Drie paar andere ogen volgden haar blik, alleen Jack niet. Die had alleen maar oog voor Carolien.

Hij had meteen door dat er iets goed mis was, dat er iets gebeurt was. Ze had waterige ogen en haar hele uitstraling was niet goed, terneergeslagen, verdrietig. Maar verder zag hij uiterlijk geen rare dingen. Tot hij naar haar benen keek. Hij kon nog net zien dat de onderkant van haar knie licht, rood gekleurd was, alsof er een reliëf ingedrukt was van iets. Hij keek nu ook even vluchtig naar de handdoek en met een schok drong het tot hem door wat zich hier zojuist had afgespeeld.

Een onvoorstelbare woede maakte zich van hem meester en hij had alle wilskracht van de wereld nodig om zich te beheersen en de mannen niet aan te vliegen.

“Die ruim ik morgen wel op,” hoorde hij Marvin nog zeggen.
“Heeft Carolien jullie een beetje kunnen helpen?” vroeg Gina weer aan Marvin.
“Zeker, zeker,” antwoordde hij met een blik op zijn map, “we hebben wat ideeën uitgewisseld en wat meningen gedeeld. Een vrouwelijke touch, doet soms wonderen,” zei hij grinnikend.

Jack stapte naar voren en keek even in map. Hij zag wat bouwtekeningen van het pand en scande snel de informatie die links- en rechtsonder op het document stond. Als makelaar had hij honderden van deze tekeningen gezien en wist dus waar hij naar keek en waar hij op moest letten.
Uiterlijk kalm, deed hij weer een stapje terug.

“Zeg, wat denk je, zullen we nog een wijntje gaan doen?” vroeg Gina aan Carolien, “want die mannen hebben nou wel lang genoeg van jouw diensten gebruik gemaakt.”

Zowel Marcel als Marvin schoten in de lach na deze laatste opmerking.

“Wat?” vroeg Gina weer, “heb ik iets grappigs gezegd?”
“Nee, nee, nee, helemaal niet,” antwoordde Marcel snel, “we hebben ook wel zin in een biertje gekregen.”

En één voor één verlieten ze het kleedlokaal. Gina , gevolgd door Jack en Marvin.

Marcel hield Carolien nog even staande, terwijl de rest al was doorgelopen.

“Denk je zo meteen nog aan het kusje?” zei Marcel met een duivelse grijns op zijn gezicht, “met dat lekkere zaadsmoeltje van je.”
“Forget it!, riep ze boos, rukte zich los en rende achter de rest aan.

Voor de vorm bleven Jack en Carolien nog een uurtje hangen. Maar feitelijk was hun beider middag vergalt, eigenlijk om dezelfde reden. Vlak voor hun vertrek, was Gina nog op Jack afgelopen.
Ze had hem haar visitekaartje in de hand gedrukt, met de woorden, “bel me”, terwijl ze hem indringend had aangekeken.

Onderweg aten ze nog ergens een frietje om uiteindelijk in de vroege avond weer thuis te komen.

Er werd weinig gesproken en eenmaal binnen, gingen ze ieder hun eigen weg.
Jack keek nog wat tv, terwijl Carolien, na uitgebreid haar mond geschrobd te hebben, uitvoerig in bad ging.
Tegen 22.00 uur kropen ze samen in bed en turend naar het plafond in het donker, konden ze beiden de slaap niet vatten. Teveel was gebeurt en niets was uitgesproken of besproken. Beide lieten de dag nogmaals de revue passeren en de ene nare gedachte, buitelde over de andere heen.

“Waarom heb je vanmiddag gehuild?” vroeg Jack opeens uit het niets.
“Huh, wat? Hoe kom je daar bij?” klonk het bijna verontwaardigd
“Dat dacht ik.”
“Nee, helemaal niet. Dat denk je dan verkeerd. Ik had misschien wat veel wijntjes gedronken….thats it.”
“Oh, ok. Sorry. Dan heb ik dat verkeerd geïnterpreteerd.”

En toen was het stil. En bleef het stil.

De volgende morgen werd Carolien al vroeg wakker. Ze lag alleen in bed. Jack was blijkbaar nog eerder wakker geworden.
Met nog steeds een klote gevoel in haar lijf, stond ze op en ging eerst naar het toilet.

Beneden aangekomen was het doodstil in huis. Geen geluid. Niet de geur van verse koffie zoals gebruikelijk. Niets.
Ze liep naar de keuken. Geen Jack. Niet in de woonkamer, niet in de keuken? Ze rende weer terug naar boven. Niet in de logeerkamer. Niet in de kamer van Esmée. Ze riep zijn naam. Nog steeds niets. Ze controleerde zelfs de kelder. Maar geen Jack.

Lichte paniek maakte zich nu van haar meester. Ze spurtte weer naar de keuken om haar telefoon te pakken. Misschien had hij een berichtje gestuurd of was hij sporten.

Terwijl ze haar telefoon ontgrendelde, keek ze uit over de tuin. En toen zag ze hem.
Midden op het gras, in een stoel, stak zijn haardos uit boven de leuning.
Opgelucht, trok ze vlug een trui aan en op haar blote voeten, liep ze naar buiten.

Toen ze voor hem stond, schrok ze zich kapot. Gigantische wallen, bloeddoorlopen ogen en met een vreemde blik staarde hij stoïcijns voor zich uit.

Zijn telefoon lag een paar meter verderop in het gras en naast hem stond een fles Jack. Onaangeroerd.

“Shit, Jack is alles goed?” vroeg ze verontrust.

Hij reageerde niet en bleef voor zich uit staren.

“Heb je überhaupt wel geslapen?”

Nog steeds leek het alsof ze tegen een muur stond te praten. Geen emotie, geen reactie. Niks.

“Jack?” en voorzichtig legde ze haar hand op zijn schouder.

Opeens legde hij zijn hand op de hare en keek haar aan met een holle, lege blik.

“Weet je dat dit vroeger, mijn meest favoriete plekje van het hele huis was?” vroeg hij met een schorre stem.

“W…wat?” vroeg ze verbaasd.

“En weet je nog die keer dat jouw vader, daar tussen die 2 struiken stond, te pissen?” ging hij verder, “en hij toen met zijn zatte kop tegen de schutting knalde?”

“Hoe….hoe weet je dat? Herinner je je alles weer? Wat is er aan de hand met je…..Jack?”

“2014. Het WK. We hadden toen net dit huis gekocht. Zaten we met 50 man de hele buurt bij elkaar te schreeuwen bij de wedstrijden van Nederland. Weet je dat nog?”

Carolien wist niet meer hoe ze het had. Ze was met stomheid geslagen en kon alleen maar wat stotteren en onsamenhangende zinnen uit haar strot krijgen. Een intense blijdschap en een warm gevoel trok door haar lichaam. Ze liet zich op haar knieën vallen en legde haar handen op zijn bovenbenen.

Hij voelde ijskoud aan en had dan ook alleen maar een boxershort en het t-shirtje van vannacht aan.

“Esmée is trouwens niet mijn dochter…..”