Het Herstel – 8 De Bbq Deel 1 Van 3

Carolien stond voor de spiegel op de slaapkamer zich klaar te maken. Het was inmiddels zondagochtend en over een uurtje zouden ze naar de barbecue gaan bij de tennis club. Ze droeg een licht, blauw jurkje dat net over haar knieën viel. Elegant, casual en toch een beetje sexy. Een klein stukje van haar decolleté was zichtbaar en haar lange, slanke benen kwamen zo uitstekend tot hun recht.

Ze vroeg zich af of het misschien niet too much was. Aan de andere kant was en voelde ze zich op en top vrouw die trots was op haar lichaam. Bovendien deed ze dit voor Jack en niemand anders.
Speciaal voor hem, wilde ze er zo mooi uitzien.

Toch was ze ook wel lichtelijk nerveus. Of misschien wel behoorlijk nerveus. Marcel en Marvin zouden ongetwijfeld ook aanwezig zijn. Beiden had ze al tijden niet meer gezien. Vooral met Marvin had ze zeker al 1,5 jaar geen “normaal” contact meer mee gehad. De klootzak.

De afgelopen jaren was ze nog regelmatig met haar haar vriendinnen een balletje gaan slaan, maar altijd op de momenten dat Marvin er niet was. Hij was de beheerder van het complex en de kantine en begon pas na de lunch met zijn werkzaamheden. Zodoende had ze hem al die tijd kunnen ontwijken.
Doelbewust had ze daarom vanochtend ook niet mee gedaan aan het tennistoernooi. Enerzijds om die eikels te ontlopen, anderzijds omdat ze dolgraag samen met Jack naar de barbecue wilde gaan.

Kort schoot er nu toch een glimlach over haar gezicht. Met Jack naar de barbecue…om te pronken, te pronken met Jack, haar man. Ze wist nu al bijna zeker dat al die tennisvrouwtjes zich zouden verdringen om zich aan hem voor te stellen. Net als vroeger. Maar hij was van haar. Toch? Lichte twijfel en paniek sloegen nu toch toe. Stel je voor dat hij nu eens op de avances van één van die wijven inging? Jack was nog niet de oude Jack. En hun relatie…tja….was ook nog niet echt een relatie.

In ieder geval niet in de verste verte zoals vroeger. Shit, was dit wel zo’n goed idee?
Hoofdschuddend bekeek ze zichzelf weer in de spiegel. Die twee zouden toch niks durven te proberen? Niet met Jack in de buurt en al die andere mensen!

Ze streek haar jurkje een beetje glad en dacht terug aan een paar ochtenden geleden. Dat moment in de keuken, want een moment was het. De manier waarop ze toen naar elkaar keken? Beiden wisten op hetzelfde moment, zonder woorden te gebruiken, dat ze betrapt waren. Jack die besefte dat Carolien hem had opgemerkt in de badkamer en Carolien die dat al die tijd had geweten terwijl ze onder de douche stond.

Maar die blik? Die blik in zijn ogen, die ze 6 jaar geleden voor het laatst had gezien. Liefde, genegenheid, lust, alles!
Het was dat dat kleine mupke de spanning doorbrak, met haar grappige opmerking, anders……

Ze ging op het bed zitten, trok haar schoentjes aan en glipte daarna de badkamer in om zich op te maken. Ze voelde zich weer iets beter, zelfverzekerder. De gedachten aan Jack en haar kleine meid, maakten dat ze weer iets meer zelfvertrouwen had gekregen, om op stap te gaan.

Toen de deurbel ging, legde Carolien de finishing touch aan haar make up. Ze had net iets meer haar best gedaan. Speciaal voor hem! Ze wist dat Jack meer van de au naturel look was, maar die paar accenten die ze had gelegd, konden hem vroeger meer dan bekoren. Nog één laatste blik en toen liep ze trap af, om haar ouders te begroeten.

In de woonkamer aangekomen, waren haar ouders, Anne en Paul, al verwikkeld in een geanimeerd gesprek met Jack. Esmeé hing aan zijn been alsof het een klimpaal was. Vertedert bleef ze even in de deuropening staan om het tafereel in zich op te nemen. Vader en dochter!

Haar vader merkte haar als eerste op en floot opzichtig tussen zijn tanden.

“Paul doe eens normaal, het is wel je dochter he!” sneerde haar moeder.

Grinnikend liep hij op haar af en gaf haar een dikke knuffel. Haar moeder volgde zijn voorbeeld en gaf haar ook nog een dikke kus op de wang.

Jack stond met een smile naar zijn schoonouders te kijken. Hij had het altijd meer dan uitstekend met Paul en Anne kunnen vinden. Jong van geest, met moderne opvattingen en een onvoorwaardelijke liefde voor hun dochter. En ook voor hem. Feitelijk beschouwde hij hun vroeger ook altijd een beetje als zijn surrogaat ouders.

Toen Anne weg stapte om zich over Esmeé te ontfermen, zag hij Carolien in vol ornaat.

Zijn mond viel letterlijk open en warme gevoelens stroomden door zijn lijf. Snel herstelde hij zich, maar het was al te laat. Carolien had hem door. Hij had weer “die blik” en een klein lachje verscheen op haar gezicht. Vol genegenheid en liefde staarde ze naar hem terug.
Mission accomplished, dacht ze.

“Zo, jongelui,” zei haar moeder, “we gaan jullie verlaten!”

Caroliens ouders namen Esmeé mee naar de dierentuin en dan zou ze daarna bij opa en oma blijven slapen. Carolien had morgen, voor de zekerheid, een dagje vrij genomen. Samen met Jack zouden ze Esmeé morgen op school weer ophalen.
Esmeé griste haar rugzakje van de bank en zonder op of om te kijken, liep ze parmantig achter opa aan in de richting van de auto.

“Tot morgen, lieve schatten, en geniet ervan” zei Anne met een vette knipoog en gaf beiden nogmaals een stevige omhelzing.

En even later waren opa, oma en Esmeé vertrokken.

Voor het eerst sinds lange tijd, sinds 6 jaar eigenlijk, waren ze alleen in het huis.
Ietwat onwennig keken ze elkaar even aan. De rust die hen overviel was haast surrealistisch.

“Je ziet er echt fantastisch mooi uit, Carolien,” doorbrak Jack de stilte. En hij meende het oprecht.

Toen ze zoëven de kamer kwam binnengelopen, stroomden er gevoelens door hem heen die hij lange tijd had genegeerd, weggestopt. Nu was er geen ontkomen aan, voor de eerste keer sinds het ontwaken uit zijn coma, had hij het masker moeten afzetten, noodgedwongen. Het was hem overkomen. En zij had daarvoor gezorgd. Liefde, lust, trots, genegenheid, herinneringen aan vroeger. Alles was tegelijkertijd bij hem binnengekomen en hij had het niet kunnen stoppen. Dit keer niet.

“Dank je wel, Jack,” nam ze blozend het compliment in ontvangst. Ze bleef even naar hem kijken en alle twijfels van eerder die ochtend waren als sneeuw voor de zon verdwenen. Wat kon er nou gebeuren? Jack was toch bij haar. Die klootzakken konden haar niks maken vandaag.
“Zullen we dan maar?” vroeg ze uiteindelijk.
“Graag!” antwoordde Jack, “ik hoop wel dat ze een beetje een fatsoenlijke grillmeister hebben ingehuurd.”
“Het is een tennisclub, Jack. Daar zit geld, weet je nog. Dus dat zal wel goed komen,” ze ze grinnikend.

5 minuutjes later, zaten ze op de fiets, onderweg naar de barbecue. Carolien had voor de zekerheid een vestje aangetrokken. Maar waar het in de ochtend nog lichtjes geregend had, was het nu zon overgoten en beloofde het een heerlijke dag te worden.

Aangekomen op de tennis club was het al een drukte van belang. Netjes zetten ze hun fiets in het fietsen rek en liepen in de richting van het terras.
De mensen die in de ochtend aan het tennistoernooi hadden meegedaan, hingen lurkend aan een energiedrankje aan de sta tafels. De niet tennissers hadden al een biertje of een glas wijn voor hun neus staan.

Rustig wandelden ze het terras op, op gepaste afstand van elkaar. Als een koppel, maar toch ook weer niet. Direct werd Carolien door verschillende mensen aangesproken, terwijl Jack er op het gemak achteraan kuierde. Ook Jack ontving diverse keren een hartelijke begroeting. Zo’n beetje iedereen wist wat er met hem gebeurt was. Dat hij weer ontwaakt was na zoveel jaren en dat hij zijn geheugen kwijt was. Hij herkende heel veel mensen van gezicht, maar kon dat natuurlijk niet laten merken.

Ze zochten een vrijstaand tafeltje op en keken rustig om zich heen. De barbecue was al ontstoken en de sfeer oogde relaxed en gezellig.

“Zal ik wat muntjes gaan kopen en meteen wat te drinken meenemen?” vroeg Jack.
“Ja, lekker,” antwoordde Carolien enthousiast, “doe mij maar een wijntje. We zijn toch op de fiets en morgen heb ik vrij!!”

In het weglopen, streelde Jack onbewust met een hand over haar rug, hetgeen hem een glimlach van Carolien opleverde die boekdelen sprak. Buiten haar gezichtsveld, moest hij binnensmonds vloeken en werd kwaad op zichzelf om zijn onbezonnen actie. Het stelde niets voor maar tegelijkertijd betekende het ook alles. Zeker voor Carolien.

Hij maakte een extra rondje over het terras om zijn gedachten weer te ordenen en stapte toen de kantine binnen. Ook binnen was het behoorlijk druk en Jack keek even rustig om zich heen.

Toen hij hij de kassa had gespot, liep hij erheen en kocht verschillende muntjes, zowel voor de drank als voor het eten.

Slenterend naar de bar, voelde hij de blikken van verschillende mensen op hem gericht. Het kon hem niks schelen. Achter de bar, stond een knappe vrouw van een jaar of 30, alleen, haar klanten te helpen. Met het zweet dik op de kop. Rustig op zijn beurt wachtend, draaide Jack zich om en nam de ruimte, maar vooral de mensen, in zich op.

Opeens had hij Marcel geschoten. Hij stond met een groepje mensen te praten, druk gebarend.
Naast hem stond een vrouw waarvan hij alleen het silhouet kon zien, maar aan haar lichaamshouding te zien hoorden ze bij elkaar. Af en toe pakte ze hem vast of legde ze haar arm om zijn middel.
Gespannen staarde Jack naar het koppel. Ze had een prachtig figuur, dat was onmiskenbaar.

Nog steeds had hij haar gezicht niet gezien, maar hij was reuze benieuwd naar haar. Zijn eerste prooi….

Plots draaide ze haar hoofd en keek in zijn richting, zonder hem daadwerkelijk te zien. Gewoon rond turend op zoek naar bekenden. Toen Jack eindelijk haar gezicht zag, schrok hij zich kapot.
De brunette kwam hem heel bekend voor, die mond, haar oogopslag, haar hele houding. En toch wist hij heel zeker dat hij haar nog nooit ontmoet had.

Instinctief voelde hij zich direct tot de vrouw aangetrokken, maar hij kon er niet de vinger op leggen, waar dat nou door kwam. Ze was werkelijk een ontzettend, knappe verschijning. En direct vroeg hij zich af waarom ze samen was, met zo’n lamlul als Marcel.

Bij het horen van “die” naam, schrok Jack op uit zijn overpeinzingen. Als door een adder gebeten, draaide hij zich om.

“Godverdomme, Marvin waar bleef je nou? Het is hier een gekkenhuis, man!” snauwde de schoonheid achter de bar.
“Sorry, sorry, schat,” klonk het verontschuldigend, “de cateraar was weer eens te laat!”

Schat? Jack staarde naar het koppel achter de bar. Dus dit was Marvin en de dame achter de bar was zijn vriendin? Of zelfs zijn vrouw? En voor de tweede keer die middag vroeg Jack zich af wat een dergelijke vrouw bij een dergelijke man te zoeken had. Gedachteloos schudde hij zijn hoofd terwijl hij Marvin uitvoerig gadesloeg.
Af en toe wierp hij een blik op de blonde vrouw. Zijn volgende prooi…

Marvin had een olijk gezicht, zo’n man die de lach aan zijn kont had hangen. Hij had een behoorlijke pens en was niet al te groot. Aan zijn accent was niet te horen waar hij vandaan kwam, maar het was duidelijk dat zijn roots ergens anders lagen.
Bij de gedachte dat Carolien met deze man het bed had gedeeld, draaide zijn maag zich om.
Kortstondig wendde hij zijn blik af.

“Meneer, zegt u het eens?” klonk het toen vriendelijk

Rustig draaide Jack zijn hoofd en keek Marvin aan. Zij ogen boorden zich in die van Marvin die er direct een ongemakkelijk gevoel van kreeg. De blik op het gezicht van Marvin verried dat hij Jack herkent had. En dat kon alleen maar als ook hij, in zijn huis was geweest.
Uit het niets toverde Jack vervolgens zijn grootste smile op zijn gezicht.

“Doe maar een droge, witte wijn en een pilsje,” zei hij toen kalm.

Direct ging Marvin, zonder verder iets te zeggen, voor hem aan de slag.

“Ik ben Jack, trouwens.”
“Marvin,” mompelde hij zacht.

Haastig zette Marvin de glazen voor Jack neer en wilde vlug weg lopen.

“Je muntjes, Marvin! Bedankt en tot straks!”

Geamuseerd keek hij nog even naar de man achter de bar die de muntjes weggriste, pakte zijn glazen op en liep weer naar buiten.

Buitengekomen zag hij dat Carolien druk in gesprek was met een aantal andere vrouwen.
Het was nu iets rustiger op het terras, omdat de toernooi gangers de douches hadden opgezocht.
Bij het tafeltje aangekomen gaf hij Carolien haar wijntje en stelde zich netjes voor aan de andere dames. Vrij vlot mengde hij zich in het gesprek hetgeen Carolien niet ontging. Vol trots keek ze naar haar man en stelde vast dat hij op dat vlak, socializen, niets verandert was.

Regelmatig kwam er nu een kelner langs om de bestellingen op te nemen, waardoor de glazen geen moment meer leeg waren.

“Zullen we zo een hapje gaan eten,” stelde Jack na een aantal biertjes voor, “ben bang dat het anders helemaal mis gaat. Ik ben niks meer gewend…”
“Is goed, liefje,” het was eruit voor ze er erg in had en verschrikt keek ze naar Jack, die haar lachend aankeek en een kort knipoogje gaf ter geruststelling.

Jack scande kort het terras, maar de bediening was in geen velden of wegen te bekennen.
Blijkbaar met pauze of zo?

“Ik loop even naar binnen voor een frisje,” zei hij toen tegen Carolien, “kunnen we daarna de kok gaan beoordelen. Ok?”
“Oh, dat is misschien wel een goed idee. Zo tussendoor. Neem je mij een ice tea mee?”

Jack ging de kantine weer binnen en liep direct door naar de bar. Bewust ging hij aan de kant staan waar de knappe vrouw haar klanten aan het helpen was. Marvin stond helemaal aan de andere kant van de bar. Hij bestelde een cola en een ice tea en wachtte rustig op zijn bestelling. Toen de glazen voor zijn neus werden neergezet, gaf hij de muntjes met een grote glimlach en keek hij haar even recht in de ogen aan.

“Dank je wel, schoonheid!” zei hij.

Blozend nam ze de muntjes in ontvangst.

“Mijn naam is Kiara, maar op schoonheid reageer ik ook wel….” en heupwiegend liep ze weg naar een andere klant.

Grinnikend keek hij haar na. Hij had de glazen al in de hand, toen hij zich bedacht dat hij net zo goed van het toilet gebruik kon maken. Hij zette de glazen weer op de bar en keek even rond.

Twee klapdeuren met daarboven het bordje “Toiletten” gaven de richting aan.
Achter de deuren bevond zich een gangetje dat uitkwam op een soort van t-splitsing. Rechts was een deur met het bordje privé erop en links bevonden zich de heren en dames toiletten.

Hij ging het toilet binnen, koos niet voor de pisbakken, maar voor een normaal toilet en sloot de deur achter zich. Hij was net klaar en stond te hannesen met zijn riem, toen gestommel op de gang aankondigde dat bij meerdere mensen de nood hoog was.

De deur ging open en twee paren voetstappen kwamen het toilet binnen gelopen. Ritsen werden geopend en met een luide zucht begon het geklater.

“Heb je gezien wie er is, Marvin?”

Direct herkende Jack de stem van Marcel en blijkbaar was Marvin er ook bij.
Stokstijf bleef hij staan en met ingehouden adem, bleef hij luisteren. Bang om een geluidje te maken.

“Jazeker, Carolientje voor een tientje,” antwoordde Marvin lachend.
“Nou, voor ons voor nop, hahaha” zei Marcel weer.

“God wat ziet ze er weer lekker , he Cel. Die tieten, die heerlijke, lange benen. Man, ik kan dat lichaam nog steeds helemaal uittekenen.”
“Zeg dat wel, Marv. Het is alweer veel te lang geleden dat we dat wijf nog eens duchtig genaaid hebben. Heb je trouwens gezien, wie er ook bij is?”

“Ja, hij stond daarstraks bij me aan de bar. Dat zielige, coma patiëntje. Hij durfde me niet eens aan te kijken, toen hij zijn bestelling deed. Ik durf te wedden dat hij nog nooit van zijn leven dat vrouwtje van hem een goede beurt heeft gegeven. Hij weet niet eens hoe dat moet, hahahaha!”
“Nee, niet zoals wij dat kunnen, hè. Ik denk trouwens dat we haar nu wel lang genoeg met rust hebben gelaten. Niet?”

Jack durfde zich nog steeds niet te bewegen. Die twee mafketels hadden werkelijk geen idee dat er nog iemand op het toilet was. Elk gesproken woord was voor hem olie op het vuur en voedde de woede en de wraakgevoelens die door zijn lichaam raasden.

“Zeker, weten,” ging Marvin weer verder, “ik zal de matties maar weer eens optrommelen. Het wordt echt tijd dat we weer iets nieuws gaan opnemen want op die oude rotzooi heb ik inmiddels al suf gerukt!”
“Man, man, man, ik heb er nu al weer zin, Marvin. Hoe gaaf zou het zijn als we haar neuken onder de neus van Jack? We pakken zijn vrouw en hij weet van niets?”
“Nee, nog beter. We laten hem toekijken, we dwingen hem om toe te kijken. Laten hem zien hoe een echte man of mannen zo’n vrouw neuken.”
“Hmm, ik weet het niet Marvin. Denk wel dat het dan de laatste keer zou zijn.
“Nou en, wat maakt dat uit? Nog één laatste keer en dan gaan we eruit met een big bang!”

Beide mannen waren al lang klaar, maar stonden nog steeds met hun pik in de hand en een gelukzalige glimlach te mijmeren over dat wat zou komen.

“Ok,” zei Marcel uiteindelijk, “maar dan moeten we dat goed aanpakken. Plannen. Ik zal wel contact opnemen met de jongens en kijken hoe, wat, waar en wanneer.
“Oh, man,” kreunde Marvin, “ik kan niet wachten om dat mokkel weer aan mijn pik te rijgen.
“Dat kutje, dat mondje….”
“Dat kontje!!!” riepen ze in koor.

Knarsetandend hoorde Jack alles aan. Ze hadden het wel nog steeds over zijn vrouw, maar de mannen spraken over haar alsof ze een gebruiksvoorwerp was. Hij vroeg zich af, hoe en waar, Carolien hierin verzeild geraakt was.
Hij hoorde dat de mannen hun broeken weer optrokken en dicht begonnen te maken. Hij hoopte maar dat ze nu vlot zouden aftaaien. Hij had genoeg gehoord.

“Misschien,…..” begon Marvin aarzelend, terwijl hij zijn handen waste.
“Wat?”
“Misschien dat we alvast een voorproefje kunnen krijgen. Van Carolien. Ik bedoel zij is hier, wij zijn hier.”

Marcel keek even bedenkelijk. Nadenkend over hoe ze dit vorm konden gaan geven.

Carolien was niet het probleem. Die ging wel mee, die moest mee. Linksom of rechtsom ging ze echt wel op de knietjes. Zoals gewoonlijk. Ze wist nog steeds wat de consequenties waren van een weigering.

“Wat ik kan doen…,” ging Marvin verder, “als straks iedereen klaar is met douchen, sluit ik zoals gebruikelijk de kleedkamers af. Die zijn dan leeg, niemand is aanwezig. Dat lijkt me wel een mooi plekje voor een blowjob.”
“Oh fuck, ik krijg nu al een harde,” kreunde Marcel, “kijken of ze nog steeds zo goed is met dat mondje!”

Jack moest zich nu echt beheersen om niet het hokje uit te stormen en die twee gigantisch op hun bek te slaan. Met gebalde vuisten, probeerde hij zijn ademhaling onder controle te houden.

“Zitten we alleen nog met dat menneke van haar. Die Jack.”
“Laat dat maar aan mij over,” zei Marcel, die altijd overal wel een oplossing voor leek te hebben. “Ik stel hem voor aan mijn vrouw. Die is altijd geïnteresseerd in het leren kennen van nieuwe mensen. Zij vermaakt hem wel. Shit, ze lult hem de oren van de kop. En dan neem ik Carolien wel mee met een smoesje. Ze heeft helemaal niets te willen en met Jack erbij durft ze toch geen scene te maken.”

“Klinkt goed, man! Nee, geweldig. En hem daarna recht in de ogen aankijken, wetende dat ze net ons zaad heeft doorgeslikt…”

Een bulderend lachsalvo van beiden was het gevolg.