Het Herstel 7

Haar antwoord, haar aarzeling, duurde net iets te lang.
Maar Jack liet niets merken. Hij bleef haar vriendelijk en geduldig aankijken.

“Nee, nee. Natuurlijk niet!” kwam er toen eindelijk een antwoord, “jij was hondstrouw. Nooit, maar dan ook echt nooit, heb je me bedrogen. Tuurlijk werd er wel eens geflirt. Maar dat waren dan meer vrouwen die iets van jouw wilden. En niet andersom.”

Jack was haar al die tijd blijven aankijken en knikte even met zijn hoofd. Zijn volgende vraag was veel relevanter.

“Wij hielden…..houden van elkaar!” en haar stem klonk nu zachter, broos, fragiel.

Jack nam even een slokje wijn en keek naar de punten van zijn schoenen.
Toen hij weer opkeek, was zijn blik iets harder, intenser.

“En jij, heb jij het wel eens met een andere man gedaan?” kort liet hij een stilte vallen, “tijdens ons huwelijk?”

Carolien wendde schichtig haar blik af. Deze vraag had ze verwacht. Natuurlijk moest deze vraag komen. Alles tolde in haar hoofd, het koud zweet brak haar uit en ze had het gevoel alsof iemand haar keel dichtkneep.
Toch lukte het haar om Jack op een zo normaal mogelijk manier aan te kijken.

“Wat is dit? Vanwaar al deze vreemde, absurde vragen?”

Jack antwoordde niet en bleef haar stoïcijns aanstaren.

“Nee, Jack. Nee, nooit!”

En ze hoopte maar dat Jack niet door haar leugen heen zou prikken. Vroeger, voor zijn ongeluk, hadden ze geen geheimen voor elkaar. Ze kenden elkaar door en door en Jack had altijd vrij snel in de gaten dat er iets aan de hand was of als iets niet klopte. Nog nooit had ze tegen hem gelogen.
Tot nu. En de pijn die dat met zich meebracht, sneed dwars door haar ziel.

“Eigenlijk,” vervolgde ze met enige moeite, “kan ik je hetzelfde antwoord geven als op je vorige vraag. Onze band, onze liefde was zo sterk. Daar was geen andere behoefte.”

Jack was teleurgesteld, maar liet dit niet blijken. De afgelopen weken waren ze voor zijn gevoel weer een beetje dichter naar elkaar gekropen. Misschien niet fysiek of emotioneel. Maar er begon wel weer iets van band te ontstaan. Een kleine connectie, althans van zijn kant.
Hoe Carolien er in stond was hem wel duidelijk. Die was nog steeds dol op hem en wilde niets liever dan terug naar hun oude leventje. Voor zover dat kon.
Hij begon zelfs steeds meer gesteld te raken op Esmeé, alhoewel dat niet zijn dochter was.

Ergens had hij de stille hoop gekoesterd, dat Carolien vandaag open kaart met hem zou spelen. Eerlijk vertellen over Marcel. Waarom, hoe vaak? Wie is Marvin? Waarom, waarom, waarom?
Dan had hij dat ook gedaan. Het zou waarschijnlijk een moeilijk, emotioneel zwaar en ook vervelend gesprek zijn geweest. Maar dan zou wel de lucht geklaard zijn en hoefde hij niet langer toneel te spelen. Misschien zou hij haar zelfs wel vergeven hebben.
Dat alles was echter niet gebeurd. Een katerig gevoel overheerste nu. Hij zou nu verder gaan met zijn plannen.

Carolien had zich inmiddels weer een beetje herpakt en durfde Jack weer aan te kijken.

“Nogmaals, Jack. Waar komt dit vandaan? Deze vreemde vragen.”
“Sorry, je hebt gelijk. Ik had je hier misschien niet zo mee moeten overvallen. Maar ik liep al een tijdje rond met deze vragen.”

Niet begrijpend en met gefronste wenkbrauwen, staarde Carolien hem nu aan. Onbewust streek ze een lok uit haar gezicht en duwde deze achter haar oor.
Jack kon het niet laten en moest even glimlachen. Deze handeling had hij haar al duizenden keren zien verrichten. Voor hem sensueel en vertrouwd tegelijk.

“Dus? Misschien kun je dit even toelichten?” vroeg ze ietwat ongeduldig.
“Je weet dat ik de afgelopen weken veel tijd op het internet heb doorgebracht,” begon Jack rustig, “proberen om een poging te doen om de afgelopen 6 jaar in te halen. Om erachter te komen wat er in de wereld allemaal gebeurt is.”

Carolien knikte hem bemoedigend toe en was benieuwd waar dit naar toe ging.

“Nou, ik kan je zeggen dat ik naast het nieuws ook heel veel shit ben tegengekomen. Niet normaal wat mensen allemaal op het web dumpen. Een paar dagen geleden kwam ik terecht bij een artikel over relaties.”

Hij zweeg even om een slokje wijn te nemen.

“En van het ene artikel ging ik naar het volgende, enzovoort, enzovoort. Maar wat ik tegenkwam leek wel een trend te zijn of zo.”
“Wat dan?” vroeg Carolien ineens zeer belangstellend.
“Nou, het maakte niet uit wat ik las of waar. Serieuze verhalen, reacties van psychologen, facebook, insta, tik tok, het was overal. Het lijkt wel of polygamie het nieuwe monogamie is geworden!”

Licht geamuseerd staarde Carolien hem nu aan.

“Echt serieus, Caro! Swingen, vreemd gaan bij de vleet, parenclubs, een fucking open relatie? Alsof een monogaam huwelijk een rariteit is geworden,” ging Jack nu helemaal los.

Carolien schoot nu echt in de lach en opluchting maakte zich van haar meester.

“Dus toen ben ik me gaan afvragen, hoe onze relatie, is of eigenlijk was,” besloot hij zijn betoog, “sorry als ik je aan het schrikken heb gemaakt. Maar ik was even bang dat wij of ik of jij, ook met jan en alleman het bed in doken.”

Caro?? De stress ebde nu snel weg uit haar lichaam en de ontspanning was nu van Caroliens gezicht af te lezen hetgeen Jack niet ontging. Zijn verklaring was dan ook volkomen plausibel.

“Nee gekkie, wij hadden meer dan genoeg aan elkaar. Ons sex leven was grandioos, durf ik wel te stellen. Jij had je handen vol aan mij en andersom, wist ik ook wel raad met mijn handjes….en mijn mond,” zei ze met een giecheltje.

Jack keek haar nu aan en wist met de grootste moeite een glimlach op zijn gezicht te toveren.
Dat van dat sex leven klopte, daar was hij zelf een actief onderdeel van geweest. Grandioos? Zeker!
Alleen vroeg hij zich af wat ze nog meer met haar handjes en mondje had gedaan en vooral bij wie. Maar daar zou hij gauw genoeg achter komen.

Toen een kwartiertje later de glazen leeg waren, keken ze elkaar licht nerveus aan.

“Slapen?” vroeg Jack.
“Graag, want ik moet morgen er weer vroeg uit om te gaan werken.”

Ze ruimden de glazen op, deden het licht uit en liepen achter elkaar de trap op, naar boven.
Jack achter Carolien. Ze blik gericht op haar, nog steeds, ongelooflijk strakke billen.
Hij schudde zijn hoofd en concentreerde zich op de treden.
Carolien dook meteen de badkamer in, terwijl Jack doorliep naar de slaapkamer.
Ietwat onwennig bleef hij even staan. Deze stap was noodzakelijk. Hij kon niet eeuwig op de bank blijven slapen, dan bleef de afstand te groot.

Zuchtend liep hij naar het bed en plofte neer. Hij trok zijn kleren uit en hield alleen zijn boxer short aan. Toen stond hij toch weer op, pakte een schoon t-shirt uit de kast en trok dat vervolgens weer aan. Hij ging op het bed liggen, wachtend op Carolien.

Een paar minuutjes later kwam Carolien de kamer binnen en bleef stil staan toen ze Jack zag liggen.

“Grappig!”
“Wat is grappig?” vroeg Jack verbaasd.
“Nou, je bent automatisch, denk ik, aan je eigen kant van het bed gaan liggen. Daar sliep je vroeger ook altijd…..”

Jack knipperde even met zijn ogen. Shit, dacht hij, dat klopt. Onbewust was hij aan deze kant van het bed gaan liggen en voelde het als vanouds, vertrouwd.

“Ik heb geen idee. Ik ben….ja….gewoon hier gaan liggen. Moet ik opschuiven?”
“Nee, nee, natuurlijk niet, joh. Eigenlijk wel prima zo. Ik slaap altijd aan de andere kant. Dat….dat ben ik blijven doen,” klonk het wat zachter.

Jack sprong op en ging ook even naar de badkamer om zich te verzorgen.
Toen hij weer terugkwam zat Carolien rechtop tegen het hoofdeinde van het bed. Half onder het dekbed.
Ze had zich ook omgekleed en droeg een licht, blauwe satijnen pyjama. Het jasje zat wat strakker waardoor haar heerlijke borsten duidelijk zichtbaar waren.
Ietwat ongemakkelijk stapte Jack ook in het bed en trok het dekbed over zich heen. Het leek haast wel of hij haar warmte al kon voelen. Dit was zo lang geleden. Voor beiden.

Carolien liet zich wat onderuit zakken en keek hem even aan.

“Vroeger sliepen we altijd naakt.”
“Dat lijkt me voor nu even een brug te ver, niet?” antwoordde Jack snel.

Carolien draaide zich om, ging met de rug naar Jack toe liggen en maakte de lampjes uit.

“Ja,……wel jammer….”

De volgende ochtend werd Jack heerlijk uitgeslapen wakker. Voor het eerst sinds tijden had hij genoten van een fijne nachtrust. Met een geeuw rekte hij zich uit en kwam per ongeluk met zijn hand tegen het gezicht van Carolien aan. Geschrokken keek hij opzij, maar ze leek door te slapen.
Ze lag zowat overdwars in het bed, terwijl haar voeten over zijn enkels lagen.
Carolien was altijd al onrustig geweest in haar slaap. Ze was zelfs enkele keren wakker geworden met haar hoofd aan het voeteneinde. Maar dat was vroeger…..

Voorzichtig wurmde hij zich los van haar benen en pakte zijn telefoon om te kijken hoe laat het was. Tot zijn schrik was het later dan hij dacht en het was voor Carolien gewoon een werkdag
Zachtjes tikte hij haar aan, maar er kwam geen reactie. Iets harder schudden dan. Een kreun en wat gemurmel was zijn deel.

“Caro, lieve sch….,” nog net op tijd kon hij zich inhouden en hoopte nu dat Carolien toch nog sliep.
“Carolien!” nu iets harder, “wakker worden, we hebben ons een beetje verslapen.”

Eindelijk begon er wat leven in de brouwerij naast hem te komen. Langzaam opende ze haar ogen en keek hem slaperig aan. En niet voor het eerst, verdronk hij bijna in haar heldere kijkers.

“Hoe laat is het?”
“Bijna 7.30 uur,” antwoordde Jack.
“Wat! Kut, fuck. Dan ga ik te laat komen!”

En als een wervelwind sprong ze uit het bed en liep op een drafje naar de badkamer.

“Ik verzorg Esmeé wel en maak ondertussen een bak koffie,” riep Jack haar na.
“Dank je!!!”

Shit, dacht Jack, je zou bijna denken dat we een echt gezinnetje zijn.
Hij stond ook op en liep naar beneden om koffie te zetten. Daarna zou hij zich wel over Esmeé ontfermen. Een handeling die hij steeds minder erg begon te vinden.

Een paar uur later zat Jack in de wachtkamer van het ziekenhuis voor een controle. Met gemengde gevoelens dacht hij terug aan die andere keer dat hij alleen in een wachtkamer zat. 6 jaar geleden inmiddels. De dag dat zijn leven, een volledig andere wending had gegeven. Een vernietigende uitslag die uiteindelijk desastreuze gevolgen had gehad.

Hij stond op om een bekertje water te pakken en keek nieuwsgierig om zich heen of hij haar zag.
Helaas, Nina werkte blijkbaar niet vandaag. Zijn “vaste” verpleegster in al die weken dat hij hier had gelegen. Hij was behoorlijk op haar gesteld geraakt, en misschien wel meer dan dat, maar hij had geen idee of dat ook wederzijds was.
Hij had haar nu al weken niet meer gezien, dus de gevoelens waren wat weggeëbd, maar helemaal uit zijn gedachten was ze nooit geweest.

Een uurtje later stond hij alweer buiten. Alles was in orde. Zeker fysiek gezien was hij zo gezond als een vis. Over 6 maanden terugkomen.
Zijn arts had nog verschillende specialisten geraadpleegd en de verwachting was dat Jack uiteindelijk zijn geheugen wel weer zou terug krijgen. Het was alleen blijkbaar een traject van de lange adem. Geduldig blijven dus.

Terwijl hij de fiets van het slot haalde, voelde hij zijn mobieltje trillen in zijn broekzak.
Een appje van Carolien. Of hij zin had om zondag mee te gaan naar de jaarlijkse barbecue bij de tennis vereniging. Zittend op de bagagedrager, dacht hij een paar minuten na over het verzoek.

“Leuk, heel leuk. Onze eerste, echte date! appte hij terug en borg zijn toestel weer op.

Hij stapte op de fiets en besloot om nog even bij zijn ouders langs te gaan. Het was nog vroeg op de dag en hij was al een tijdje niet meer op visite geweest.
Dit bleef altijd een lastig bezoekje, omdat hij het op zijn zachts gezegd, verschrikkelijk vond om tegen zijn ouders te liegen. Een spel te spelen. Maar hij kon op geen enkele manier een scenario bedenken waarin hij hun in vertrouwen kon nemen zonder argwaan te wekken bij Carolien.

De volgende ochtend werd Jack wakker met een gigantische druk op zijn blaas. Hij lag alleen in bed, dus hij ging er vanuit dat Carolien al naar haar werk was. Hij had geen besef van tijd omdat zijn telefoon in de keuken op de oplader lag.
Hij ging rechtop in bed zitten en wreef zich de slaap uit zijn ogen. Even later stond hij op en waggelde slaapdronken naar het toilet.
Hij liep de badkamer binnen en met de klink nog in zijn handen, bleef hij stokstijf staan.

Carolien stond met haar rug naar hem toe, onder de douche. Haar natte haren zaten nog onder het sop, terwijl ze met een spons bezig was om de rest van haar lichaam in te zepen.
Happend naar adem, staarde Jack naar “zijn” vrouw. Hij had haar al honderden, misschien wel duizenden keren naakt gezien. Hij durfde zich niet te bewegen, hij kon zich niet bewegen.

Elke centimeter van haar lichaam was hem bekend, had hij jaren geleden al verkend. Nog steeds had de 36-jarige schoonheid het lichaam van een model. Onwillekeurig begon zijn onderbroek steeds krapper te zitten.
Elke moedervlek, dat ene sproetje, een kleine oneffenheid, het littekentje boven haar bil,
“All your perfect imperfections,” zoals John Legend ooit zong. Alles, alle herinneringen kwamen in alle hevigheid weer terug. En minutenlang kon Jack alleen maar staren, mijmerend over hun gezamenlijke verleden.

Eindelijk lukte het hem om terug te keren in het heden. Zachtjes, muisstil hoopte hij, sloop hij achteruit. Trok de deur weer dicht en slaakte een diepe zucht. Vlot liep hij de trap af, want nu moest hij toch echt zeiken.

Tergend langzaam draaide Carolien zich om toen de deur in het slot was gevallen. Ze had wel degelijk gehoord dat Jack de badkamer was binnengekomen. Ze wist instinctief dat hij het was, maar ze durfde het niet aan om zich om te draaien. Dus was ze doorgegaan waar ze mee bezig was.
Hij had al talloze keren haar naakte lichaam gezien, maar toch voelde het nu anders. Ze voelde welhaast zijn ogen branden in haar rug, op haar billen. Minuten, die wel uren leken te duren. Op de een of andere manier, had deze hele situatie haar opgewonden en ze had met de grootste moeite kunnen voorkomen dat ze met zichzelf ging spelen.

Ze stapte uit de douche en bekeek zichzelf in de spiegel. Ze was nog steeds trots op haar lichaam.
Een lichaam dat Jack ooit adoreerde. En andersom was zij verzot op zijn lijf. Ze vond zelfs dat hij er nu nog beter uitzag dan vroeger, de tijd van voor zijn ongeluk. God, vroeger!

Jack had altijd goed in de markt gelegen. Als een magneet kwamen de meest, knappe vrouwen op hem af. Zijn looks, zijn charme, humor en vlotte babbel, maakten hem zeer geliefd.
Maar nooit, maar dan ook werkelijk nooit ging hij in op de avances van al die hitsige dames. Ze kon hem rustig een avond laten fladderen, altijd kwam hij weer bij haar terug. Nooit ging hij over de schreef. Dat alles maakte het gesprek van een paar avonden geleden des te pijnlijker. Dat uitgerekend zij……en met een diepe zucht, begon ze zich af te drogen.

Een kwartiertje later liep Carolien weer fris en fruitig, de keuken in. Jack had al een mok in zijn hand en schonk haar een kop koffie in. Terwijl hij haar de kop aanreikte, keken ze elkaar even recht in de ogen aan. Seconden lang konden ze elkaar allen maar aanstaren. De erotische spanning die opeens in de lucht hing, was haast tastbaar.

Esmeé die aan de tafel zat en normaal gesproken honderduit aan het kleppen was, hield nu ook even haar mond. En keek naar het tweetal.

“Papa en mama zijn verliefd!!” joelde ze toen opeens.