Het Bedrog van Wilma – 7

17. Begin herfstvakantie

De volgende 2 weken zijn relatief erg rustig. Ik vermoed dat mijn uitbarsting tegen Wilma haar aan het schrikken gebracht heeft, en ik het kielzog daarvan ook haar 2 pooiers, want dat zijn Wouter en Marcel nu in mijn ogen. Ze hebben zich deze 2 weken zelfs niet laten zien en er is ook weinig gechat. Het enige bijzondere van deze 2 weken is het gesprek geweest tussen Harm met een afdeling van de politie die zich schijnbaar bezig houdt met financiële delicten, en dan heb ik het niet over beroving of zo. Nee, deze afdeling, die trouwens nauw samenwerkt met de belastingdienst, is gefocust op bv afpersing, witwassen etc. Naar wat ik gehoord heb is het gesprek voorspoedig verlopen. En wat later heb ik min of meer groen licht gekregen voor mijn plan, zolang er maar geen geweld etc. gebruikt wordt en alles binnen de legale grenzen blijft, en iemand van hun kan meekijken. Dat was toch al het plan en dus zijn alle voorbereidingen van start gegaan. De akte zelf is gepland op de donderdag van de herfstvakantie, zodat ik mijn belofte aan Kaj kan waarmaken.

Een groot deel van het plan staat al in de steigers en Harm heeft voor de komende week de regie in handen. Ik met hem en ook de oud rechercheur alles doorgenomen en heb het volste vertrouwen in hun dat alles goed komt. Zelf ligt de komende week mijn aandacht bij de kinderen en Wilma die tot mijn grote verassing ook bijna de hele week vrij genomen heeft. Alleen de maandagochtend en het aansluitende weekend niet omdat ik dan zgn. In het buitenland werk, en zij dan een speciaal sm-feestje heeft.

Vrijdag vroeg in de avond rijden we, net na de avondspits, naar het zuiden van het land. Het is het begin van de herfstvakantie en de kinderen gaan een week logeren bij mijn ouders. Ze hebben allemaal hun eigen dingen ingepakt en Wilma en ik hebben zelf ook wat spullen ingepakt voor het weekend. We blijven daar slapen en het plan is om zondag ergens in de namiddag terug te rijden. Mijn ouders brengen de kinderen dan volgende week zaterdag terug en blijven het weekend over.
Zaterdagavond heerlijk uitgegeten met mijn hele familie, inclusief aangetrouwde familie, samen ongeveer 25 man/vrouw. Me heerlijk tegoed gedaan aan het Limburgse eten inclusief de vlaaien want dat is echt wat ik soms mis, dat heerlijke bourgondische leven. De rest van de avond heerlijk zitten na borrelen en bijpraten in mijn ouders huis tot laat in de nacht. Tegen 2.00 waren we uiteindelijk naar bed gegaan. Wilma was tegen me aangekropen en mijn pik zachtjes begonnen te strelen. En zei dat deze jongen heeft de laatste dagen te weinig aandacht gehad. En stelde voor om morgen eerder naar huis te gaan, bijvoorbeeld direct na de middag zodat we de rest van de dag voor ons zelf hadden. Ik stemde daarmee in ook met het idee e.e.a. uit te spreken.

Zogezegd zo gedaan en tegen 14.00 zitten we in de auto. Lekker bluesmuziek op, Gary Moore weer, want daar kan ik echt van genieten. En weer die nummers als “empty rooms, seperate ways, mean old lady”. Wilma schijnt dat niet op te vallen en begint te praten over waarom ze die donderdag pas zo laat thuis was. “Ik heb die middag een lang gesprek met de familie gehad. Niet alleen over de financiële zaken. Maar ook over hun vader, hoe goed we met elkaar konden opschieten, wat voor lieve man hij was, en hoe graag ik hem mocht. De familie was zo ontroerd over wat ik zoal vertelde aangaande hun vader en hebben me daarop uitgenodigd om samen ergens wat te eten. We hebben zo gezellig zitten praten, zoveel gelachen dat we de tijd uit het oog verloren hebben. Het restaurant heeft ons eruit moeten gooien en toen zag ik pas dat het al na 1.00 was. En ik was boos op jou omdat jij niet respecteerde dat een goede en zeer lieve klant dood was, dat ik dit moest verwerken en dat samen met de familie gedaan heb. Jouw beschuldigingen over dat ik met een andere man naar bed ben gegaan, hebben me erg veel pijn gedaan, als je dat maar weet. En dan die andere opmerking over die witte auto. Weet je dat onze schoonmaakster een witte Kia heeft en zij altijd op mijn vrije dag, woensdag, komt schoonmaken? En dat we die vrijdagavond, na afloop van de vrouwenclub, bij ons thuis nog lang met een andere vriendin hebben zitten doorpraten. Toen jij belde zagen we pas hoe laat het was en zijn zij geschrokken en snel naar huis gereden. Ben je nu tevreden jij achterdochtig en jaloers mannetje? Heb ik jou ooit een reden gegeven om jaloers te zijn, vraag je dat maar eens af”, zo besluit ze haar verhaal.
“Wat is ze toch goed in het verzinnen van leugens” is een gedachte die bij me opkomt. Ik moet mijn aandacht op de weg houden omdat het is gaan regenen en het onverwacht druk geworden is. Daardoor kan ik haar niet in de ogen kijken en zeg dan maar: “Sorry schat maar een telefoontje had er wel afgekund dat het later zou worden. En weet ik veel dat je schoonmaakster ook lid van je vrouwenclub is.”
Daarmee is dit gesprek afgelopen en ik zie Wilma vergenoegd naar voren kijken in de veronderstelling dat ze zich hier zo makkelijk heeft weten uit te praten. Wat is ze toch veranderd denk ik bij mezelf, en merk dat mijn gevoel voor haar steeds minder wordt.

Thuisgekomen snelt Wilma naar boven. Ze zegt: “Schat, maak je een goede fles wijn open dan gaan we dadelijk lekker samen genieten. Maar eerst wil ik je verrassen.” Ik haal onze spullen uit de auto en zet ze in het halletje neer. Dan ga ik er eerst even rustig voor zitten en maak het me even gezellig. Boven hoor ik de kraan van het bad annex jacuzzi aangaan. Ik hoor Wilma zingen en loop dan naar de wijnkast en trek een mooie Spaanse rode wijn open t.w. een Protos. Uit een van de betere wijnstreken van Spanje, te weten de Ribera del Duero, omgeving Valladolid. Ik ontkurk hem en schenk hem over in een karaf. Dit om hem wat te laten decanteren, wat de smaak ten goede komt. Vlei me vervolgens neer op de bank en zet wat rustige muziek op. Op dat moment komt Wilma naar beneden in een van de mooiste negligés die ik ooit gezien heb. Wat een presentatie, wat een uitstraling en wat een sensualiteit. Ze draait zich een paar keer om en vraagt me: “Vind je het mooi?” Ik kan alleen maar knikken en stamel uiteindelijk: “Ja schat, heel, heel erg mooi.” Ik zie een volle stralende lach op haar gezicht verschijnen en ze zegt: “Alleen voor jou, voor de liefste man op de wereld. Ga je mee naar boven schat en neem je de wijn mee? Ik heb nog meer in petto voor jou vandaag.”

18. Mijn gram uitgesproken.

Ik neem de wijn glazen en karaf in mijn hand mee en volg haar naar de badkamer. Daar neemt ze de glazen en karaf uit mijn handen en zet ze neer naast de jacuzzi om mij vervolgens langzaam uit te kleden. Eigenlijk ben ik helemaal niet in de stemming voor seks maar laat me voor even meeslepen in dit spel. Ze kleedt me uit en ziet dat ik nog altijd een slappe pik heb. Verbaasd kijkt ze me aan en zegt: “Zo die heeft er niet veel zin vandaag. Vind je me niet mooi en opwindend genoeg dan?’ vraagt ze.
Ik antwoord daarop: ”Ja de buitenkant ziet er wel bloedmooi uit maar de binnenkant minder tegenwoordig” en loop weg en haal mijn telefoon. Maak de fotogalerij open en zeg: “Dit is de foto van de DashCam van 3 zaterdagochtenden terug. En kijk eens naar deze witte auto, dat is geen Kia maar een Range Rover. En de eigenaar is een oud-collega van je. En deze tweede auto die zo hard wegrijdt was dat soms een andere man. Heb je een trio met 2 mannen in ons huis gehad? En deze witte auto is trouwens het laatste jaar zeer regelmatig hier gezien, minimaal 1 keer per week, en zelfs woensdag 2 weken geleden nog.
Ik merk ook hoe makkelijk de leugens tegenwoordig uit je mond komen. Ik hecht daarom weinig waarde aan je verklaringen m.b.t. je overwerk 2 weken geleden. Dus waarom lieg je tegen me?”

Daar er geen antwoord komt ga ik verder met mijn betoog:
“De afspraak was en is dacht ik nog altijd dat we open en eerlijk zouden zijn over onze buitenechtelijke affaires. Juist met het doel een positieve en inspirerende omgeving voor ons en onze kinderen te creëren. En kijk waarin nu we beland zijn. Een negatieve en achterdochtige sfeer. Iets dat we altijd hebben willen vermijden. Je hebt mij, nee ons verraden en dat doet pijn, verdomd veel pijn zelfs.
Deel van de afspraak was ook dat we nooit seks met anderen in ons eigen huis zouden hebben. Ook die heb je meer dan eens aan je laars gelapt, sterker nog je hebt seks gehad met anderen terwijl de kinderen thuis waren. Onze zoon heeft me ooit gevraagd of ik niet meer van je hield omdat jij en ome Wouter, ja zo noemde hij hem, zoveel gilden en lachten in de slaapkamer. Jij weet dat hij jullie betrapt heeft terwijl jullie seks hadden en je hebt er niets mee gedaan alhoewel je dat beloofd had aan je moeder. Ik heb het moeten horen van haar en heb daarover met Kaj gesproken.”

Ik stop even om wat van de wijn te drinken en even mijn emoties tot rust te laten komen. Wilma staat aan de grond genageld en ziet meer dan bleekjes uit. Ik vervolg mijn betoog:
“Dus wat betekent ons huwelijk nog voor je? Zie je nog wel een toekomst voor ons of wil je het bijltje er bij neer gooien? Denk namelijk niet dat ik een van je vele minnaars wordt en je me net zo makkelijk om je vinger kunt draaien als de andere mannen, zoiets als je net probeerde te doen. Dat je bij wijze van spreken vanavond met mij seks hebt en morgen met iemand anders? Je doet moeite om er voor hun sexy, sensueel en aantrekkelijk uit te zien zoals je nu eens 1 keer voor mij doet. En trouwens, ik heb boven ook je grote verzameling lingeriesetjes en seks speeltjes gevonden en vele ruiken ook nog steeds naar seks.
Nee Wilma, ik kan geen seks meer met je hebben als je me bedriegt. Mijn vertrouwen is weg en dat doet vreselijk veel pijn. Ook heb ik geen behoefte aan een huwelijk waarin achterdocht en twijfel aan mijn vrouw, aan haar eerlijkheid en oprechtheid, mij beheerst. Je bent veranderd en de kinderen voelen dat ook aan. Dus maak je keuze hoe je verder wilt gaan met mij of ons.”

Was Wilma in het begin nog rood van woede na mijn opmerkingen, met name toen ik onze zoon aanhaalde, nu zit ze ingezakt, gebroken in de stoel. Ze breekt in huilen uit en zegt dat ze dit niet gewild heeft, dat ze weet dat ze fout geweest is, dat ze me niet kwijt wil.
Ik zeg: “Ik kan je nu niet meer geloven, ik kan je niet meer vertrouwen, dat is iets dat je weer moet verdienen. De leugens komen zo makkelijk je mond uit dat ik echt niet meer weet wie je in werkelijkheid bent. Iedereen maakt wel eens een verkeerde stap, fouten ook, en ik al helemaal. Ik heb je op momenten zeker verwaarloosd, je niet de aandacht gegeven die je verdient. Dus het is de hoogste tijd om te praten maar niet nu, wellicht later deze week. Nu zijn we te geëmotioneerd en zeggen we misschien dingen waar we later spijt van hebben.”

Ik wil haar dan in mijn armen nemen om haar te steunen, maar ze duwt me weg en loopt al huilend naar de slaapkamer.
Ik trek me dan wat gemakkelijker kleding aan, neem de wijn mee naar beneden en ga rustig TV kijken. Wilma blijft een tijdje boven, nog altijd huilend dat wel maar vervolgens is het stil. Dan hoor ik haar even met iemand praten waarna ze naar beneden komt en rustig in een stoel gaat zitten zonder verder iets te zeggen. Ik schenk haar een glas wijn in en vraag of ze iets wilt eten. Ze schudt van nee, meer niet, ook geen poging tot een gesprek. Er heerst een kille stemming en na een dik uur zegt Wilma: “Welterusten, ik ga naar bed”. Ik check even haar mobiele telefoon en zie dat ze alleen met haar moeder gebeld heeft.

En als je over de duivel spreekt belt mijn schoonmama me op dat moment op. Ze vertelt met dat Wilma haar gebeld heeft met de vraag of ze morgenochtend Boris kan lenen, hun trouwe bouvier en een goede waakhond. Dat is zeer ongebruikelijk en ze vraagt me of ik enig idee waarom ze Boris nodig heeft. Ik zeg “zou het absoluut niet weten”. Ja ze krijgt Wouter en Marcel op bezoek maar dat zijn haar minnaars.
En ik bedenk me dat ik beter het huis kan verlaten want Boris zal zeker gaan blaffen bij de ingang van mijn werkkamer. Ik zeg dan maar: “Ze zal wel haar redenen daarvoor hebben.”
Vraag nog even of ze nog iets van haar kennis gehoord heeft, wat niet zo is, en wens haar een goede nachtrust.

19. Nogmaals de politie.

De week van de waarheid is aangebroken. Ik ben er vroeg uit want heb in de ochtend een paar zogenaamde klant afspraken gepland. Dat heb ik tenminste Wilma verteld, want ik ben van plan niets van het gesprek van haar met Wouter en Marcel te missen. Nu helemaal, nadat ik haar gisteren heb laten weten dat ik op de hoogte ben van hun escapades en ons huwelijk op het spel staat. Ben benieuwd hoe ze nu verder wilt gaan. Ik moet echter de deur uit omdat zij de bouvier van haar ouders ‘leent’ en die hond mijn aanwezigheid beslist en zeker zal ruiken en mij zo kan verraden. Eerst zorg ik ervoor dat alles naar behoren functioneert, de bijeenkomst wordt opgenomen en we ook kunnen meekijken en meeluisteren. Harm seint me in dat alles werkt aan zijn kant.

Voordat ik naar beneden ga kijk ik nog even op de slaapkamer naar Wilma. Ze ligt nog in bed en kijkt me met trieste ogen aan. Ik wens haar een goede morgen en geef haar een kus. In de keuken bereid ik het ontbijt voor en check mijn iPhone of er bijzondere berichten zijn. Tot mijn verbazing is er geen WhatsApp uitwisseling tussen Wilma, Wouter of Marcel geweest. Dit had ik toch wel minimaal verwacht, zeker na onze aanvaring van gisteravond. Wilma is verbazingwekkend stil hierover en dat verbaast me weer.

Verder tref ik een voicemail van de oud-politierechercheur aan. Ik beluister hem en hoor dat de politie graag met mij vandaag contact wilt hebben en wanneer het me uitkomt. Hij zegt erbij dat alle signalen op groen staan. Dat wist ik al, toch zorgt deze bevestiging voor een mooi begin van de week, schiet door mijn hoofd.
Even later ben ik zo goed als klaar om te vertrekken. Loop naar boven en zeg tegen Wilma: “Moet je niet Boris gaan halen of zal ik dat snel voor je doen? “ En direct daarna: “Schat, als we beiden willen dat het goed komt dan lukt ons dat ook. Ik wil in ieder geval 200% mijn best doen als jij dat er ook voor over hebt. Onthoudt dat a.u.b.” Er komt een kleine glimlach op haar gezicht en ik geef haar nogmaals een kus en zeg tot later en sluit af met: “Ik houd ondanks alles nog altijd een beetje veel van je hoor. Tot straks zo tegen 13.00 uur denk ik.”
Ze zegt dan: “Haal toch maar even Boris voor me op a.u.b.”
Ik loop snel naar het huis van mijn schoonouders, bel aan en zeg dat ik de hond kom ophalen. Mijn schoonmoeder vraagt me of ik al meer over het hoe en waarom weet, maar ik schud mijn hoofd van nee. Thuisgekomen staat Wilma al onder de douche dus ik roep dat Boris beneden is en tot straks.

Eenmaal buiten bel ik snel de oud-politierechercheur en bedank hem voor het berichtje en verontschuldig me voor het vroege uur. Ik zeg hem dat het wat mij betreft al om 8.30 kan en dat ik tot even voor 9.45 de tijd heb. Dit is het enige moment vandaag dat vrij is. Hij zegt dat hij even zijn contactpersoon contacteert, en belt paar minuten later terug dat het ok is. Ik informeer of hij erbij wil zijn. Dat beaamt hij en ik stel voor hem op te halen wat niet nodig blijkt te zijn daar hij op loopafstand van het politiebureau woont.

Gezien het vroege uur ben ik ruimschoots op tijd bij het politiebureau en zie dat er iets verderop al een koffie- annex broodjeszaak open is en besluit daar even te gaan zitten. Kijk eens goed rond en merk op dat er voldoende plek is om straks ongehinderd te kunnen werken c.q. meekijken en luisteren naar het gesprek van Wilma met beide heren. Ik spreek de bediende aan en vraag of het mogelijk is een bepaalde tafel, die ik aanwijs, van 9.50 tot pakweg 11.00 voor mij te reserveren (ik hoef de seks tussen Wilma en de heren niet te zien). Dat vormt geen probleem wat ook tot gevolg heeft dat ik me niet al echt hoef te haasten mocht het gesprek bij de politie onverwacht uitlopen. Ik test even hun WIFI, start evenprogramma om te na te gaan of ik de beelden en geluiden van thuis goed kan ontvangen, wat geen probleem blijkt op te leveren.

Vervolgens begeef ik me naar het politiebureau waar ik vrijwel gelijktijdig met de oud politierechercheur aankom. Hij legt me een beetje uit wat ik kan verwachten. Eenmaal binnen worden we opgewacht door onze contactpersoon, Annet geheten. Ze begeleidt ons naar een kleine vergaderruimte waar 2 andere rechercheurs al zitten te wachten. Eentje is gespecialiseerd in financiële misdrijven, de ander in zedendelicten, prostitutie, drugs, etc.
Met de eerste heeft Harm afgelopen periode gesproken, de andere is nieuw op deze zaak. Ze hebben de documenten zo goed als mogelijk doorgenomen en hebben nog wat vragen, met name ook over de uitvoering van mijn actie. Ik geef aan dat het oogmerk is deze mannen met gelijke munt terug te betalen. Ze bevestigen nogmaals dat er in principe geen bezwaren tegen zijn zolang ervan geweld geen sprake is. Ik licht dan e.e.a. meer in detail toe. Ze kunnen hier wel om lachen en gaan er akkoord mee, onder de voorwaarde dat ze willen meekijken. Daar heb ik geen problemen mee, maar vraag hun of ze mij misschien ten dienste kunnen zijn met het loskrijgen van wat meer informatie. Dat hoeft de politie niet te doen maar kan de oud politierechercheur oppakken en deze legt dan uit wat hij wilt hebben en hoe aan te pakken. Als eenmaal alles geregeld is, beantwoord ik hun resterende vragen. (P.s. Dat was achteraf toestemming vragen voor een actie die al gebeurd was)

20. Wouter en Marcel de deur gewezen.

Na afloop wandel ik rustig naar het koffiehuis en installeer me aan de eerder gereserveerde tafel. Gelukkig is het niet al te druk en rumoerig in de zaak en bestel daarop wat koffie met gebak en water. Start dan mijn PC en vervolgens het programma. Zet mijn koptelefoon op zodat ik het gesprek goed kan volgen en niemand kan meeluisteren.
Het is even voor 10.00 en ik zie Wilma in haar strenge en uitdagende sm-pakje nerveus rondlopen. Wat is ze daarmee van plan vraag ik me af?
Op dat moment gaat de bel van de voordeur en loopt Wilma ernaartoe om de mannen binnen te laten. Ik zie een goedkeurende en ook geile blik in hun ogen, en ze willen doorlopen naar de woonkamer. Wilma houdt hun tegen en zegt: “Zo, hebben mijn slaafjes niet geleerd hoe ze de Mrs. moeten begroeten? Nog gekleed en niet in de juiste houding.” Ze wijst op 2 mandjes die in het halletje staan: “Daarin kunnen jullie je kleren kwijt. Ik verwacht jullie tussen nu en 3 minuten in de juiste houding in mijn speelkamer” en loopt weg. Draait zich even om en zegt: “Oh ja, en straf hebben jullie verdiend reken daar maar op”.

Ik switch vervolgens van het halletje naar de slaapkamer en zie even later beiden heren in de juiste houding aan Wilma’s voeten liggen en deze, die in zwarte lieslaarzen zitten, kussen. Ze staat op, neemt een zweep in de hand en loopt om beide heren heen. Hoe moet ik jullie nu straffen voor jullie onbehoorlijk gedrag. Niet luisteren naar de Mrs. haar wensen en dan ook nog niet eens de Mrs. begroeten zoals het hoort. Ze zwiept een paar keer met de zweep om deze vervolgens 2 keer uit te halen op de rug van beide heren. Marcel wil wat zeggen en krijgt direct weer een slag. “Heb ik je gezegd dat je mag praten slaaf” en geeft hem ook een trap onder zijn ballen. Marcel kruipt kreunend van pijn in elkaar. “Doet het pijn, sissy?” vraagt Wilma. “Dit is maar een kleine afstraffing voor wat jullie mij en mijn familie de laatste jaren hebben aangedaan “. Vervolgens geeft ze Wouter ook een schop onder zijn ballen, waarop deze van pijn krimpend in elkaar zakt. Hij wilt wat zeggen maar Wilma ranselt hem af met de zweep. “Houd je mond ik ben nu aan het woord en luister goed” gaat ze verder. “Ik ben jullie chantage meer dan zat en wil niet scheiden van mijn man omdat het jullie zo goed uitkomt. Ik zal straks alles aan hem vertellen en het risico nemen dat hij niets meer van me wilt weten en dat ik ook de zeggenschap over mijn kinderen verlies. Maar alles is beter dan jullie hoer te blijven. En als jullie me willen bedreigen dan heb ik al voorzorgsmaatregelen genomen. Opgehoepeld nu, mijn huis uit en blijf voorgoed weg.”

Marcel staat woedend op en loopt dreigend op Wilma af. “Boris” roept Wilma en de hond komt aangestormd, gaat grommend en in aanvalshouding voor beide heren staan. Een woord van Wilma zal voldoende zijn, en is ook de reden waarom ze Boris nodig had.
De heren druipen af onder het uiten van verwensingen en bedreigingen. Wilma volgt hun samen met Boris naar beneden en wacht tot ze het huis verlaten hebben en wegrijden. Ze roept hun nog na dat als ze ook maar iets ondernemen zij hun vrouwen en werkgevers zal informeren. Dan geeft ze Boris een aai over zijn kop, een groot bot om op te eten, en gaat zich fatsoeneren.

21. Verbijstering.

Ik zit vol verbijstering het tafereel te bekijken en weet niet wat me hier overkomt. Allerlei vragen wellen bij me op? Ben ik blij met haar actie? Ergens wel ja, want ze kiest hier voor mij en ons gezin. En toch, ergens durf ik dit niet voor 100% zeker te zeggen, heerst er wat twijfel bij mij. Voor het moment doe ik het ermee en kunnen we vooruit, kunnen we niet meer terug mede door haar onverwachte actie. Informeer vervolgens iedereen over deze onverwachte ontwikkeling waar ze allen erg blij mee zijn en nog gemotiveerder om dit plan deze week tot een succes te maken. De noodzaak om Wilma te beschermen is nu urgenter dan ooit. Deze week moet het gebeuren en nu niet alleen meer omdat ik Kaj beloofd had dit voor het einde van de herfstvakantie te hebben opgelost. Belofte is nu eenmaal belofte.

Ik had haar niet voor niets gisteren al laten weten dat ik wist dat ze vreemd ging maar ook weer niet het achterste van mijn tong laten zien. Ik wilde een reactie aan haar ontlokken en die heb ik gekregen. Natuurlijk kent ze me te goed en ik veronderstel dat ze onraad rook en wellicht er probeert mee weg te komen. Stiekem hopend op mijn goede hart of zoiets. Gisteravond is natuurlijk van mijn kant erg duidelijk geweest. En gedurende deze afgelopen weken had ik ook al meerdere kleine speldenprikken uitgedeeld (geen strakke kont, parenclub, sex-orgies), en daar bovenop de nieuwe beveiliging van onze woning. Wellicht vermoedt ze zelfs dat ik camera’s heb geïnstalleerd en heeft ze daarvoor zo’n show opgezet. Ofwel in hoeverre is ze oprecht en dan voor mijzelf: wat wil ik verder met haar? Want ik geloof al lang niet meer dat alle seks onder dwang heeft plaatsgevonden en weet vrijwel zeker dat ze wel degelijk met plezier gewerkt heeft. Wat ze min of meer ook al heeft toegegeven. Misschien geldt dat ook wel voor de seksclub als ik terugdenk aan de schaterlach bij terugkomst zaterdag zo een 3 weken geleden.

Eigenlijk gaat het me nog niet eens zozeer om het vreemdgaan, waar ik bozer over ben is dat ze mij, ons allen verraden heeft, er geen woord over gesproken heeft in meer dan 3 jaar tijd. En daar bovenop het feit dat ze onze kinderen heeft overrompeld door seks te hebben met Wouter en Marcel toen zij thuis waren.
Te veel vraagtekens voor me, kwam dit allemaal voort uit puur egoïsme en eigenbelang van Wilma, of uit een vorm van seksverslaving?

De vraag die openstaat en beantwoord moet worden is: gaat het alleen om de seks of wil Wilma wat aan onze relatie veranderen, is ze niet meer gelukkig in ons huwelijk in de huidige vorm? En op hetzelfde moment komt een ander idee in mijn hoofd op. Moet dat nog even laten rijpen maar wie weet is het een optie om toch samen door te gaan en een beetje.
Voor het moment is het belangrijk te weten dat Wilma een stap gezet heeft in de goede richting. En daar gaat het nu om.

De vraag die ik me zojuist stelde wil ik niet vandaag al beantwoord krijgen daar gun ik me de tijd voor. Ik wil haar straks echt door het stof zien kruipen, door de modder gaan en echt het onderste uit de pan naar boven halen zonder al mijn troeven uit te spelen. Ik wil zien hoe oprecht en eerlijk ze is, maar niet prijsgeven, dat ik bijvoorbeeld weet heb van haar werkzaamheden als hoer, van de vele sessies in de seksclub etc. Ik zal me alleen beperken tot de afgelopen weken. Ook de WhatsApp uitwisselingen zal ik in eerste instantie achter de hand houden en niet schromen deze uit te spelen.
Dat gedacht hebbende zorg ik ervoor dat ik de benodigde informatie en foto’s/video’s bij de hand heb om straks het gesprek aan te gaan en dat Wilma verder niets van de andere informatie op mijn telefoon kan zien.

22. Reinhard May.

Ik begeef me rustig op weg naar huis. Zet de autoradio aan en toevallig of niet wordt net dat oude nummer van Reinhard May gespeeld “Als de dag van toen houd ik van jou….”. Ik laat de tekst tot me komen en die raakt me erg diep. Het zorgt ervoor dat mijn boosheid en gekwetstheid wegvloeien. Dan komt bij mij ook een gedachte op uit het Taoïsme, een oude Chinese filosofie, die gaat over het handelen in het leven. Onder meer wordt de leraar en leerling verhouding uitvoerig belicht. In zo een relatie draai je om elkaar heen, sta je open om te leren maar ook om te onderwijzen, je kennis te delen ofwel het ene moment ben je leerling en het andere moment leraar. En bedenk ik me, Wilma en ik zijn ergens daarmee gestopt te leren en te delen van en met elkaar. Waar ik eerst erg boos was en me min of meer voorgenomen had dat ik Wilma door het stof wilde zien kruipen en meer, laat ik dat idee nu varen. Want zo realiseer ik me, op die wijze drijf ik haar nog verder van me af en dat wil ik ook weer niet.

Boris verwelkomt mij met wild geblaf en vrolijk kwispelend. Wilma komt rap naar beneden gesneld, een beetje bedrukt kijkend maar wel met een mooie lach, valt in mijn armen, kust me en zegt: “Schat, ik moet heel dringend met je praten. Zullen we een lange wandeling gaan maken in het bos dan voel ik me rustiger?” Ik zeg: “Lieverd wat is zo belangrijk voor je dat je dat tijdens een wandeling wilt bespreken. De kinderen zijn nu niet thuis, kunnen ons niet storen dus we hebben hier toch ook alle ruimte en rust?” Uiteindelijk geef ik toe aan haar verlangen en gaan we op weg. Ik neem mijn telefoon mee, wil het hele gesprek opnemen en dan later afdrukken.

We droppen de hond bij haar ouders, en lopen gearmd richting het bos. Al keuvelend over ditjes en datjes en na een tijdje vraag ik haar: “Waarom wilde je Boris nu eigenlijk vanochtend hebben? Je moeder vroeg me daar ook al om.” Ze aarzelt en zegt dan: “Dat heeft te maken met waarover ik met je wil praten”. Ik kijk haar aan en zie dat ze erg zenuwachtig is, verdrietig kijkt, en het huilen haar nader dan het lachen staat. Is de waarheid zo zwaar of speelt ze een mooi spel vraag ik me af? En bedenk dat ik wel erg achterdochtig geworden ben, en geef haar het voordeel van de twijfel. Ik zie haar slikken en begrijp hoe moeilijk het is om te beginnen. Om de ban te breken vraag ik haar: “Heeft het met gisteravond te maken, met wat ik je voor de voeten gegooid heb?” Ze kijkt naar de grond toe en begint vreselijk te huilen en knikt van ja. Ik zeg dan: “Ok, vertel me dan maar alles over je escapades, hoe lang ze duren, wat ze voor jou betekenen en wat dat voor ons gezin betekent? “