Het Bedrog van Wilma – 6

15. Overpeinzingen
Weer word ik vroeg wakker en lig zoals gewoonlijk deze laatste dagen te peinzen. Wilma heeft in haar slaap haar armen om mij heen geslagen en ligt met haar hoofd op mijn borst. Ik laat het maar zo en bedenk dat ze zich ondanks alles toch zeker bij me voelt. Ik denk terug aan die schuldbekentenis die ze ondertekend heeft, ook aan de lijst van werkzaamheden die ze moet uitvoeren om deze schuld af te lossen. Dan denk ik opeens aan die opmerking van lezingen volgen. Ik heb er niet bij stil gestaan maar ik herinner me nu dat Wilma de laatste 2 jaar eens een lang weekend weg geweest, een keer naar Marbella en een andere keer naar Cannes, om zo een lezing bij te wonen. Van een of andere beleggingsgoeroe als ik me goed herinner. Toch maar eens checken met wie ze gegaan is.

Dan schiet me te binnen dat ze zoiets ook ooit gedaan heeft in haar beginjaren bij haar toenmalige werkgever. We hadden toen nog die knipperlicht relatie en zaten in een dip, waren in ieder geval niet echt on speaking terms.
Ik was 2 weken bij kennissen in Zuid Spanje en zag haar puur bij toeval gearmd en flirtend met haar baas lopen in Puerto Banus, de luxe haven van Marbella.  Een man die dik getrouwd was dat wist ik wel weer zeker. Ze heeft me toen niet gezien. Eigenlijk pas toen we op Schiphol aan de bagageband stonden te wachten, zij gearmd met haar baas. Ze schrok zich rot toen ze me zag staan. Wilma’s temperament kennende had ik een boze en woedende reactie verwacht. Niets daarvan eerder het tegenovergestelde: een vlaag van schaamte vloog over haar gezicht voordat ze omlaag keek en zich omdraaide. Ze zei iets tegen haar begeleider en liep naar de uitgang zonder mij ook maar een blik te gunnen. Naast mij stond een van haar mannelijke collega’s. Iemand  waarmee ik tijdens de vlucht in gesprek geraakt was. Hij had mij haar al aan het begin van de vlucht aangewezen en gezegd dat dit nu een vrouw was die zich omhoog neukte. Hij draaide zich naar mij om en vroeg of ik haar kende. Ik knikte bevestigend en vertelde dat het mijn ex was, waarop hij weer met de mond vol tanden stond.

Later die week heeft Wilma me toen proberen te bereiken, kon ik me nog herinneren. Ik heb dat een tijdje  afgehouden totdat ze op een avond voor mijn deur stond te wachten op mij. Van dat gesprek kan ik me vaag herinneren gezegd te hebben dat haar liefdesleven me niet interesseerde.  Wel dat ik verwonderd was, hoe zij in het bijzijn van haar collega’s zo openlijk flirtte met haar baas en het bed met hem deelde. Nu verbaasde het me alleen nog dat ze zolang bij dat bedrijf is blijven werken terwijl  iedereen van haar escapades op de hoogte was.
Vreemder nog vind ik eigenlijk hoe onze hersens werken. Ik was dit totaal  vergeten en een simpel woord als lezing, laat oude herinneringen naar boven komen. En roepen tegelijkertijd andere vragen op zoals b.v. of ze het al die jaren met andere leidinggevenden gedaan heeft zonder dat ik het wist? Of is dit hele gedoe een uit de hand gelopen wraakoefening van Wouter?
Eigenlijk  is ze nog geen steek veranderd, concludeer ik nu, en er komt een vermoeid gevoel over mij heen, zoiets als “waarom doe ik al die moeite voor haar?”
Dan komt weer dat knagend gevoel in mijn maag en de pijn in mijn borst opzetten. Dit is echt iets van de laatste dagen en komt gegarandeerd door de stress. Later op de dag toch eens met schoonmama praten denk ik want dit voelt niet goed. Alles heeft te maken met die ene vraag die ik mezelf niet durf te stellen en ontwijk.

De afgelopen dagen heb ik me gestort op het ontrafelen van Wilma’s leven en moest tot mijn grote schrik erkennen dat hier een vrouw bij me in bed lag die ik dacht te kennen en me daarin grondig vergist heb. Iemand die de laatste pakweg 3 jaar een totaal ander leven heeft geleefd, dan ik in mijn gedachten had. Een wereld ook die zover van het onze,of beter de mijne, afstaat dat het wel op een parallel universum lijkt. En de sensualiteit, klasse en sex die ze uitstraalt, weerspiegelt deze wereld. Ongrijpbaar voor mij dat staat als een paal boven water. En toch ligt ze hier bij me in bed, in mijn armen en zoekt mijn bescherming. Hoe lang nog vraag ik me af want ze is van plan, wellicht tegen haar wil in, ons huwelijk op te offeren voor die andere wereld. Ze denkt aan scheiden en probeert ook de zeggenschap over onze kinderen te krijgen. Of het nu met of zonder dwang gebeurt maakt weinig uit in dit geval. Ik zie wel dat ze, mentaal gezien, nog niet helemaal klaar is voor deze stap, maar dat is een kwestie van tijd. Het besef dringt langzaam tot me door hoe vernuftig deze 2 mannen dat gedaan hebben. Ze hebben haar eerst geraffineerd verleid, daarna overtuigd voor hun te komen werken, eerst in een combinatiebaan van prostituee en beleggingsadviseuse, en nu proberen ze haar langzaam helemaal die wereld in te trekken. Hoe ze zich in ons privéleven hebben binnen weten binnen te dringen, bij mij thuis seks hebben gehad, zelfs regelmatig zijn blijven overnachten, mijn kinderen al kennen, en nu dan de laatste stap aan het voorbereiden zijn. Er heeft een soort onthechtingsproces plaatsgevonden lijkt me. En mijn vermoeden is dat ze Wilma totaal loswurmen en vervreemden uit haar vertrouwde wereld, isoleren om haar later eventueel door te verkopen. En daarom dringen ze er denk ik ook op aan dat ik de zeggenschap krijg over de kinderen en niet Wilma. Uitermate berekenend en erg kil en koud.

Ik heb totaal geen idee hoe Wilma die wereld ervaart. Wat wel duidelijk uit de diverse gesprekken en mailuitwisselingen naar voren komt is dat ze haar vanaf het begin regelmatig gedrogeerd hebben en dat ze soms nog drugs inneemt of krijgt toegediend. Maar een drugsverslaafde lijkt Wilma me ook weer niet te zijn, maar daar kan haar moeder misschien beter over oordelen. Harm en ik zijn wel tot de conclusie gekomen dat ze de reguliere klant gesprekken, wat deze ook mogen inhouden, met grote zekerheid “vrijwillig” doet. En als ik haar optreden van gisteren bekijk, haar verschijning, komt me dat meer dan waarschijnlijk voor. Anderzijds was ze wel weer gedrogeerd door Marcel, en uiteindelijk als oud vuil achtergelaten werd door beide heren. Maar hoe ze in deze wereld staat en hoe ze hem ervaart is nog altijd onduidelijk voor me. Al met al een meer dan verwarrende situatie voor me.
Iets anders dat me dwarszat was waarom Wilma dat contract getekend heeft en eigenlijk nog altijd naleeft. Dom is ze niet, verre van dat. In het begin kan misschien de paniek en angst om mij en de kinderen kwijt te raken een rol gespeeld hebben, maar ze moet mij toch beter kennen. Waarom ze nu nog altijd dat contract nakomt kan ik echt niet volgen. Heeft ze zich soms nog meer in de nesten gewerkt?

Intussen heb ik wel meer dan voldoende materiaal in handen om naar een advocaat te gaan en een scheiding aan te vragen inclusief de zeggenschap over de kinderen. Het is misschien verstandig om al wat voorbereidende stappen te zetten. Maar wat ik niet wil is die gasten de bal in de voeten spelen en het hun zo gemakkelijker te maken.

Ondanks alles gun ik Wilma zo’n leven niet, tenminste niet in handen van die pooiers. Als ze er mee door wil gaan dan alleen uit vrije wil, dat is de enige mogelijkheid die ik haar kan geven. En eerlijk gezegd weet ik niet of Wilma in die wereld kan overleven. Want als we deze show ten einde brengen kan ze ook niet meer als beleggingsspecialiste terecht, heeft ze geen dak boven haar hoofd, tenzij haar ouders haar opvangen, en is ze de kinderen kwijt. Of is Wilma sterker dan ik denk, is ze al zoveel veranderd?

En weer komt de hamvraag op en die pijn in mijn maag en hartstreek. “Hoe verder met Wilma om te gaan nadat we die gasten ontmaskerd hebben?” Ik ontkom er niet aan en zal dat gesprek met haar aan moeten. En ik moet ook de confrontatie met mezelf aan gaan, daar kan ik niet aan ontkomen. Wat een shit eigenlijk allemaal.

Onverwacht gaat de wekker af. Heb ik zolang liggen peinzen vraag ik me af? Wilma schrikt wakker, kijkt me aan en zegt: “Goedemorgen lieverd, nog lekker geslapen?” en geeft me een kus, staat op, mij alweer in verbijstering achterlatend. Het lijkt wel over er 2 Wilma’s zijn, dat gevoel bekruipt me keer op keer. Ik sta ook op, kijk even bij de meisjes op de slaapkamer maar die slapen nog diep en ook van boven hoor ik niets.

In de keuken bereid ik het ontbijt voor iedereen voor, pers wat sinaasappels uit etc. Zodra Wilma naar beneden komt ga ik naar boven, douche snel en kleed me aan. Maak de kinderen wakker en rep me naar beneden. Wilma is zo goed als klaar en staat op het punt te vertrekken. Ik zeg nog: “Moet je de kinderen niet even goedendag voordat je de deur uitgaat?” Ze gaat beneden aan de trap staan en roept: “Hallo, Mama gaat zo naar het werk. Komen jullie me even dag zeggen”. Ik hoor geren op de trap en de kinderen vliegen haar om de nek en wensen haar een mooie dag en tot vanmiddag. Bij het weggaan zegt Wilma: “Oh ja, het wordt weer een latertje. Ik heb straks de erfgenamen van die overleden klant op bezoek. Die kunnen allemaal pas na vieren, dus reken er niet op dat ik voor zeven of acht uur thuis ben.” En ze gaat de deur uit zonder een afscheidskus.

Na de kinderen naar school gebracht te hebben ruim ik e.e.a. op en maak de kamer klaar voor de mensen die ik dadelijk verwacht. Ook sluit ik mijn laptop op de tv aan om eventueel wat documenten te delen.
Daar het nog vroeg is besluit ik om maar eens wat meer informatie over beide heren in te winnen. Ik begin eerst te zoeken op LinkedIn een professionele website voor mensen om met elkaar te netwerken, informatie te delen, promotionele activiteiten te doen etc. Geef de naam van Wouter in en heb direct beet. Tot mijn verbazing blijkt hij nog altijd te werken bij Wilma’s oude werkgever. Volgens zijn functieomschrijving is hij senior sales klantmanager. Ofwel hij is in het kort gezegd verantwoordelijk voor het werven en onderhouden van bestaande en nieuwe klanten. Wel een deeltijdbaan van 32 uur zie ik.

Ook nog even zoeken naar Marcel en bij hem tref een vergelijkbaar profiel aan alleen bij een ander bedrijf.
Dit roept vragen bij me op. Ik had niet verwacht dat beiden nog een baan hebben en wat voor een. Waarom doe je dan dit, wat zit er voor je in? Dan schiet me de opmerking van Harm te binnen dat hij vindt dat dit geen doorgewinterde criminelen zijn en dat hij ook een gevoel heeft aangaande financiële malversaties. Dus waar heb ik hier mee te maken? Met een stelletje amateurs, bejaarde loverboys, die het leven van anderen kapot maken voor eigen financieel gewin? Ik zal die vraag maar even parkeren tot dadelijk. Misschien weet Harm intussen al meer of heeft misschien die politierechercheur ervaring op dit terrein?

Bel vervolgens nog snel mijn advocaat op en bespreek in het kort mijn situatie. Hij heeft een collega die gespecialiseerd is in familie- c.q. echtscheidingszaken en zal haar even aanspreken en me straks terugbellen.

16. De gepensioneerde rechercheur.
Even later komt mijn schoonmoeder binnen en in haar kielzog de oud politierechercheur. Ik stel me aan hem voor en vraag of ze wat te drinken willen hebben. Zeg ook dat we nog op 1 persoon wachten voordat we beginnen en vraag hem wel of hij weet waarover het gaat. Mijn schoonmoeder zegt daarop dat ze hem een korte beschrijving van de situatie gegeven heeft.

En zie dan Harm zijn auto parkeren en loop naar de voordeur om hem binnen te laten. Stel hem ook voor aan de rechercheur en nadat iedereen voorzien is van een kop koffie begin ik met een korte omschrijving van de situatie en wat we tot nu toe zoal ontdekt hebben en deel ook mijn visie (zoals in het begin van dit deel beschreven) op de ontwikkelingen. Ik zie mijn schoonmama van kleur verschieten en beide heren knikken instemmend. Tenslotte zeg ik ook iets over de achtergrond van Wouter en Marcel zoals ik het zojuist gevonden heb en noem hen bejaarde loverboys wat bij de anderen een wrange glimlach oplevert.

Ik ben heel duidelijk over het doel van dit gesprek en wat ik uiteindelijk wil bereiken.
Het gaat me om het bevrijden van Wilma uit de klauwen van deze pooiers, om deze gasten minimaal met gelijke munt terug te betalen maar nog liever in de gevangenis te krijgen. Over hoe Wilma haar leven hierna wil inrichten zeg ik alleen dat zij dat moet oplossen, het is niet mijn zaak. Misschien wil ze wel dit leven voortzetten of iets heel anders ik weet dat niet. En hoe dat uitpakt voor ons huwelijk is van later zorg. Ik zie mijn schoonmoeder slikken maar ze knikt begrijpend.

Alvorens het woord aan Harm te geven vraag ik aan mijn schoonmoeder of ze al iets meer weet over dat pilletje dat ze meegenomen heeft en ze knikt van ja. Vertel op dan zeg ik en mijn schoonmama zegt dat het XTC is.

Dan begint Harm met zijn relaas. Het is meer voor de politierechercheur bedoeld dan voor mij. Veel van wat we de afgelopen avond al besproken hebben passeert weer de revue. Ik luister dan ook met een half oor en beetje bij beetje beginnen zich de contouren van een plan in mijn hoofd te ontvouwen. Toch hoor ik opeens nieuwe punten in het verhaal van Harm en hij heeft weer mijn volledige aandacht. Het eerste punt is dat er meerdere vrouwen, zeker 2 maar waarschijnlijk 5, over de jaren gerekruteerd zijn door de heren en zich min of meer in dezelfde positie als Wilma bevinden. En een vergelijkbare achtergrond hebben t.w. financiële dienstverlening. Dus dat is al een patroon waaruit blijkt dat Wilma met voorbedachten rade geselecteerd moet zijn. Het tweede punt dat hem opgevallen is dat alle dames een lidmaatschapskaart van de seksclub hebben (wat weer vreemd is want normaliter hebben vrouwen gratis toegang tot dat soort clubs). Harm spreekt dan een vermoeden uit dat Wouter en Marcel hun klanten meenemen naar deze club en ‘attenderen’ op deze dames. En wellicht een andere keer zeggen dat ze een deel van hun portefeuille door hun moeten laten door lichten en beleggen. Dit omdat het rendement erg hoog is. Ofwel: Harm neemt aan dat de werving van klanten ook geraffineerd plaatsvind via de seksclub.

Maar het blijven aannames want:
a. Wilma beheert geen aandelenportefeuille, adviseert alleen over waarin te investeren, en
b. In het contract staat dat de heren de klanten aanbrengen.
Hij vermoedt wel dat er sprake is van chantage en afpersing maar dat is allemaal iets voor de politie of wellicht ook het FIOD om uit te zoeken.
Hij zegt dan aan de oud rechercheur dat hij hem materiaal kan meegeven waarin ook al bepaalde documenten zijn gekenmerkt als interessant. Hij wil eventueel wel met de politie praten maar niet rechtstreeks en de contacten lopen via mij. Maar nogmaals benadrukt hij dat dit volgens hem amateurs zijn.

Vervolgens neemt de ex politieman het woord. Hij zegt geschrokken te zijn van hetgeen hij gehoord heeft en zeker helemaal omdat de dochter van een goede vriendin hierin verzeild geraakt is. Hij bevestigt ook mijn vermoeden dat ze proberen Wilma te isoleren omdat hij vergelijkbare situaties meegemaakt heeft, maar dan wel tussen jongere vrouwen en hun loverboys.  Nooit vrouwen van deze leeftijd dus hij kan zich vinden in de suggestie van Harm dat hier meer achterzit. Hij belooft dat hij via zijn kanalen bij de politie dit aan zal kaarten en er druk achter zal zetten maar kan niets garanderen.

Daarop neem ik weer het woord en zeg dat er een plan in mijn hoofd is opgekomen om de heren met gelijke munt terug te betalen, zeg maar een koekje van eigen deeg te geven.
Het is in de basis een erg simpel plan, omdat m.i. moeilijke plannen niet werken en ook te veel voorbereidingstijd en planning kosten.
Ik leg in het kort uit mijn idee uit. Het bestaat eigenlijk uit 2 delen die je achterelkaar kunt uitvoeren. Of in geval als plan 1 niet kan worden gedaan we nog altijd kunnen terugvallen op plan 2. Maar liefst doe ik beiden achter elkaar met een tussenperiode van niet meer dan 2 weken.
Ik wil dit ook a.s.a.p. uitvoeren omdat ik Wilma snel mogelijk hieruit wil hebben maar ook mijn en mijn schoonouders gezondheid niet in gevaar wil brengen. Het liefst over 3 weken al omdat het herfstvakantie is en de kinderen logeren bij mijn ouders in het zuiden van het land. En omdat het weekend daarna een special event is georganiseert in de seksclub waar Wilma een centrale rol in zal spelen.

Iedereen knikt en is het wel eens met de aanpak. Nu de uitvoering nog en we kijken wat we nodig hebben, en maken een taakverdeling.
Zelfs de gepensioneerde rechercheur zegt zijn medewerking toe en neemt 2 van de actiepunten voor zijn rekening. Hij zegt ook toe dit met zijn contacten binnen de politie te bespreken en met wat geluk ondersteuning van hun te krijgen. Hij belooft me nog vandaag contact te zoeken. Harm geeft hem dan een Pendrive waarop alle gerelateerde informatie staat.

Het gesprek is hiermee beëindigd. Ik bedank iedereen en vraag Harm nog even te blijven. Voordat mijn schoonmoeder het huis verlaat spreek ik haar nog even aan over mijn pijnscheuten in de borst en maag. “Kom straks even langs” zegt ze “dan kijken we even”. Ze verlaat vervolgens met haar kennis het huis en ik vraag Harm of het ook mogelijk is buiten nog een camera te installeren en ook eentje in het halletje. Dat komt wel goed zegt hij. Ik vraag of het nog vandaag kan omdat Wilma toch pas laat thuis is en de installatie ook snel kan plaatsvinden. Dat is mogelijk en hij belt iemand even op die toezegt in de middag langs te komen.

Ik ruim binnen even alles op en wandel dan naar mijn schoonmoeders huis. Ze onderzoekt me even maar vindt niets bijzonders, behalve een verhoogde bloeddruk. Ik krijg wel wat rustgevende tabletten mee.
Later op de middag belt de rechercheur op en zegt dat hij met iemand gesproken heeft en aan haar de informatie doorgespeeld heeft. Deze persoon heeft er vluchtig doorheen gekeken en vindt e.e.a. serieus genoeg om er een case van te maken maar wil graag eerst een gesprek met mij hebben. Ik sta daar wel open voor, en vraag hem of hij ook wil aanschuiven omdat ik hem vertrouw en hij bekend is met hoe de politie werkt. Ik heb slechts een voorwaarde en dat is dat de geplande actie mag doorgaan. Anders heeft praten geen zin. De afspraak wordt voor morgenochtend om 9.30 uur gezet op een neutrale plaats.

De rest van de middag en begin van de avond breng dan ik met de kinderen door. Omdat ik de afgelopen nacht weinig geslapen heb, het toch een vermoeiende en stressvolle dag geweest is en Wilma om 21.00 nog niet thuis is en niks van zich heeft laten horen duik ik het bed in. Op de logeerkamer voor de variatie dit keer.

Een paar uur later word ik door haar wakker gemaakt met de vraag waarom ik hier slaap. Ik zeg slaapdronken: “ben je nu pas thuis? Wie heb je nu weer geneukt en ik wil die geur van seks niet ruiken dus slaap hier”.
Ik krijg een klap in mijn gezicht en ben klaarwakker. En woedend zeg ik: “Het is na middernacht, je gaat weg zonder mij een kus te geven, komt thuis na middernacht zonder iets van je te laten horen. Er staan vreemde auto’s voor de deur of rijden weg als ik plotseling thuiskom. De kinderen valt ook al op dat je je vreemd gedraagt. Dus vertel mij maar wat ik moet denken. En sla me nooit meer.” En draai me om en probeer verder te slapen. Wilma laat het er niet bij zitten en trekt de dekens van me af. Ik vlieg op en zie op dat moment mijn beide dochters in de deuropening staan te huilen. Ik duw Wilma opzij en neem beide meisjes in mijn armen. Wilma heeft dat in eerste instantie niet door en wil me aanvliegen. Pas dan ziet ze wie ik mijn armen houd en bevriest in haar beweging. De meisjes zijn helemaal van slag en het kost mij en Wilma even later ook een dik uur om ze rustig te krijgen. Uiteindelijk slaap ik dan maar in het echtelijke bed maar nu wel met 3 vrouwen. De 2 meisjes links en rechts van me en dan pas Wilma, gelukkig maar. Ik zeg tegen haar dat we over 2 weken verder praten als de kinderen van huis zijn.

17. De politieagente.
De volgende ochtend maak ik de meisjes voorzichtig wakker en zeg hun stilletjes het bed te verlaten. Want mama was laat thuis en wil uitslapen. Het is toch haar thuiswerkdag dus ze kan met gerust hart wat later opstaan. Ik kleed me aan, ontbijt met de kinderen, breng ze naar school en rijd door naar de ontmoetingsplaats met de politie. Ik ben ruimschoots op tijd en kan rustig een en ander te overdenken, inclusief mijn uitbarsting van afgelopen nacht. Is niet slim geweest van me, want nu weet Wilma dat ik iets vermoed, maar ja ik kan het niet meer terugdraaien. Dan komt de oud politierechercheur samen met een vrouw het restaurant binnen lopen. Ik ben wel even verbaasd omdat ik een man verwacht heb, maar dit is misschien nog wel zo beter ook omdat vrouwen toch een groter inlevingsgevoel hebben.

Na ons aan elkaar te hebben voorgesteld beginnen we. De politieagente neemt het woord en bedankt me dat ik met hun in gesprek wil gaan en voor de aangeleverde informatie. Ze heeft het vluchtig doorgelezen en is ook bij gepraat door haar oud-collega. Ze is erg geschokt door het verhaal en ook door wat ze gelezen heeft. Ze wil graag mijn versie horen en dan kijken of we een aanklacht kunnen indienen c.q. of de politie bijvoorbeeld op basis aanwijzingen uit anonieme bron een onderzoek kan instellen naar genoemde feiten. Ik zeg dat ik best wil meewerken met de politie maar onder 1 voorwaarde. En of ze daarmee bekend is en akkoord gaat. En op datzelfde moment weet ik ook weer dat ik in een bureaucratische omgeving beland ben en dat ik geen direct antwoord zal krijgen. Ze is een beetje terughoudend en zegt dat dit niet binnen haar jurisdictie ligt.

Mijn antwoord is bel dan maar iemand op die wel die bevoegdheid heeft. Of zeg me anders dat mijn plan niet tegen de wet ingaat, en dat wil ik dan graag zwart op wit bevestigd hebben. De oud politierechercheur neemt mij even apart en zegt me speel het niet te hard. Deze dame is op jouw hand maar gebonden aan regels. Spreek met haar en reken erop dat ze alles op alles zal zetten om hierachter aan te gaan. Die toestemming ga je geheid krijgen. En anders trek ik wel aan andere belletjes. Ok, ik geef haar het voordeel van de twijfel en ga het gesprek aan.

Eerst vertel ik hoe ik het overspel van mijn vrouw ontdekt heb en vervolgens achter meer informatie ben aangegaan. Daar de meeste gegevens verkregen zijn doordat men in mijn huis onvoorzichtig was is het niet mijn probleem maar het hunne. Ze stelt me dan meer vragen m.b.t. de herkomst van de gegevens en ik zeg dat ik een bekend hacker ben geweest. En vrienden, die de door mij gevonden gegevens doorgenomen hebben, best bereid zijn maar dan wel anoniem, hun bevindingen te delen met de politie. Maar alleen dan nadat men akkoord gaat met de uitvoering van mijn plan.

De nu aangeleverde informatie en hun aantekeningen moeten genoeg zijn om het onderzoek te starten en mij te ondersteunen c.q. de vrije hand geven in de uitvoering van mijn plan is hun stellige overtuiging. Ze stelt me nog meer vragen en nadat ik deze allemaal beantwoord heb is ze tevreden. Ze stapt op en belooft me er direct werk van te maken en zich hard te maken dat ik fiat krijg voor mijn plan. Ze stelt me nog een laatste vraag: “Waarom zo snel?” Ik antwoord vanwege de belofte aan mijn zoon, de schoolvakantie, de gezondheid van mij en mijn schoonouders maar ook de kans dat ik te veel prijsgeef en haal het incident van afgelopen nacht aan. Ze knikt begrijpend en gaat weg in gezelschap van de oud rechercheur. Het hele gesprek heeft bijna 3 uur geduurd en ik besluit een hapje te eten alvorens naar huis te gaan.

Dan check ik mijn telefoon voor de eerste keer die dag en zie dat er vanochtend wat WhatsApp verkeer tussen Wilma en Marcel geweest is. Ze bespreken gisteravond en nu weet ik waarom Wilma vannacht zo laat thuisgekomen is. Op het laatste moment is ze ingevallen voor een zieke collega die een afspraak had staan om ‘acte de presence’ te geven op een vrijgezellenavond. En dit is een eufemisme voor seks hebben met de mannen ofwel een gangbang. Tenminste dat komt uit het gesprek naar voren en er waren 8 mannen aanwezig i.p.v. de afgesproken 6. Marcel vraagt: “En heb je genoten?” waarop Wilma antwoordt: “In het begin niet na zoveel afspraken vandaag al. Maar uiteindelijk in de roes wel ja.”  Ze gaat door: “Mijn man was furieus vannacht dus we moeten voorzichtiger zijn. Het was dat de meisjes begonnen te huilen want anders was het fout gelopen.” Marcel schrijft: “Als je eenmaal gescheiden bent, ben je van dit probleem verlost. Maar reken er wel op dat je dan meer van dit soort werk gaat krijgen. Hoe ga je dat met je kinderen oplossen, denk daar eens over na?”

Rustig naar huis rijdend overdenk ik wat ik zojuist gelezen heb. En eigenlijk wordt al een deel van de hamvraag die me zo op mijn maag ligt beantwoord en dat is dat Wilma geniet van de sex die ze hier heeft. En dan bedenk ik me dat dat eigenlijk ook niet vreemd is omdat ze vroeger in onze jonge jaren ook genoot van de sex avonden met meer aanwezigen. Maar dat was vrijwillig en dit is betaalde sex en daar zit voor mij het verschil in.
Als ik thuis mijn auto parkeer met nog altijd dit gesprek in mijn gedachten komt Wilma me tegemoet en wil me met een kus begroeten. Ik ontwijk haar en zeg: “We zijn nog niet uitgepraat over gisteravond en vannacht.” Ik wacht nog altijd op een goede verklaring voor je afwezigheid en ook waarom je ons niets liet weten. En ik weet inmiddels van de politie dat een van die auto’s die ik vorige week zaterdag gezien heb, hier al vaker voor de deur gestaan heeft. Ze willen me niet zeggen van wie die is maar daar kom ik wel achter. Je bent misschien vergeten dat ik een oud hacker ben”. En loop naar mijn kantoor toe Wilma in verwarring achterlatend. En ben erg benieuwd of en hoe ze zich hier kan uitpraten?