Ontslagfeestje

Laten we het gaan vieren.’ Vol verbazing keek ik Thomas aan. Wij waren beiden net ontslagen bij het tijdschrift “de We- reld “. Voor het eerst, sinds ik zes jaar geleden naar Am- sterdam was gekomen, werd ik geconfronteerd met het vooruit- zicht zonder geld en zonder baan te zijn. En Thomas wilde dit vieren? ‘Waarom zouden we?’ ‘Als therapie.’ Om zijn wrede sensuele mond trok plots een stralende lach. ‘Logisch toch?’ ‘O.k., laten we het maar gaan vieren, schat. Dat is dan onze manier om afscheid te nemen van de levensstijl waaraan we ons net gewend hadden.’ In drie jaar had ik veel gedaan. Ik was getuige geweest van zaken die van groot belang waren voor de loop van de geschiedenis in het bijzijn van de machtigen en verdorvenen der aarde. En dat alles zou ik nu gaan missen. Niet alleen het gevoel van belangrijkheid dat ik eraan ont- leende, maar nog veel meer zou ik het geld gaan missen. Er was immers geen uitkering, ik had geen spaargeld, kortom ik was berooid. Aan het einde van deze maand zou ik rijp zijn voor de bijstand opvallend hoe snel zoiets kon gebeuren vandaag de dag. Maar voordat dat zou gebeuren was ik in ieder geval verzekerd van nog “?í “?ín feestje. ‘Ja, laten we het vieren,’ zei ik nog eens tegen Thomas Groenhuizen. Thomas zette zijn plan uiteen op welke wijze hij deze gebeur- tenis wilde gedenken. Ik stemde toe en we spraken af dat ik naar huis zou gaan om me om te kleden. Over twee uur zou hij me dan komen afhalen van mijn flatje in Buitenveldert. Terwijl ik in de bus zat naar huis dacht ik na over Thomas. Toen ik bij “de Wereld ” ging werken was Thomas Groenhuizen daar al werkzaam als kantooremploy “?í. Hij was een paar jaar ouder dan ik, zag er knap uit en bleek een natuurtalent voor het schrij- ven te bezitten. Dat talent trok de aandacht van de redactie van “de Wereld “. Twee jaar geleden was Thomas bevorderd tot junior-redacteur. Ik had hem de afgelopen jaren wel eens ontmoet maar dit as eigenlijk de eerste keer dat Thomas de moed bijeen had geschraapt om me mee uit te vragen. ‘Moed, schat?’ Toen hij het mij vertelde was ik verbaasd te merken dat hij zoveel ontzag voor mij had. ‘Jij was totaal buiten mijn bereik voor mijn gevoel,’ bekende Thomas toen hij me af kwam halen. ‘Jij was het knappe stuk van de fotoredactie. Ik zag je altijd met de grote bazen en belangrijke mensen. Ik kon me niet voorstellen dat je iets met mij te maken zou willen hebben. Tot we vandaag die roze papiertjes kregen; die brach- ten ons min of meer op hetzelfde niveau.’ Dat is nou typisch Thomas. Aan de ene kant een keiharde werker die zeer competent is en aan de andere kant iemand die erg aan zichzelf twijfelt. Aan het begin van de avond was dat eigenlijk het enige dat me aan hem opviel. Het enige dat ik wist was dat hij jong en innemend was en dat hij een erg sensuele mond had. Hoewel hij er over het algemeen goed uitzag, was het zijn mond die de meeste aandacht opeiste. Het was ook door zijn mond geweest dat hij mij op kantoor was opgevallen. Die mond bracht een weldadige siddering teweeg in mijn dijen. Daar ga ik weer, de man terugbrengend tot lustobject en dat is toch zo oneerlijk! Thomas heeft zoveel meer! Zo ontstellend veel meer! Hij is intelligent, met een I.Q. dat hoog genoeg is om een lidmaat- schap van MENSA aan te kunnen vragen, een vereniging van mensen die qua intelligentie tot de vijf procent aan de top horen van het land. Maar dat is niets voor Thomas die stelt dat ‘waarlijk intelligente mensen niet bij elkaar hoeven te kruipen als schapen in een kudde en de minder intelligente buitensluiten’. Hij slaagde als de beste van zijn klas van de HBS toen hij zestien was. Hij volgde de School voor Journalis- tiek in de avonduren terwijl hij overdag bij “de Wereld ” werkte en summa cum laude slaagde. Thomas weet precies hoe hij voor de juiste afleiding moet zorgen. Voor vanavond heeft hij een auto gehuurd en rijdt ons naar Abcoude naar een oud stijl- vol restaurant waar de prijs in overeenstemming is met de historische omgeving en het prachtige uitzicht. Een goede gelegenheid deze avond van ons beider ontslag, om lekker verkwistend te zijn. Thomas voelde dit erg goed aan en lette niet op de kleintjes. Het uitzicht dat de verbouwde boerderij annex restaurant bood op het meer dat in het maanlicht lag te baden was erg romantisch en Thomas vertelde de geschiedenis van deze boerderij en legde een verband tussen de geschiedenis van de eerste eigenaar en de romantische elementen. ‘Hij vocht voor de Britten,’ vertelde hij. Na de tachtig-jarige oorlog voerde hij handel op de Westindische eilanden maar werd op heterdaad betrapt bij het stelen. Nog later werd hij kaper die jacht maakte op de Fransen. Hij stierf tenslotte in Utrecht met zijn vrouw aan zijn bed. Zij stierf een jaar later. Hij was een schavuit maar ook schavuiten hebben hun romantische kanten. Men heeft wel eens over hem verteld dat hij een erectie kreeg zodra zijn vrouw de kamer binnenkwam. En ze hadden tenslotte een heleboel kinde- ren. ‘ ‘Het een hoeft niet direct een gevolg van het ander te zijn, schat.’ ‘O, nee dat niet. Het kwam alleen vaker voor in die tijd toen er nog geen geboortebeperking was.’ Thomas’ bruine ogen flitsten heen en weer onder zijn springerige blonde haar. ‘Hoe is je geflambeerde eendje overigens?’ vroeg hij. ‘Uitstekend.’ ‘Zal ik nog wat Beaujolais bestellen?’ ‘Ik ben al een beetje tipsy, maar…’ ‘Maar?’ ‘Doe het toch maar, ik heb er nog best zin in.’ ‘Een klein scheutje druivenat helpt ons de geschiedenis binnen bereik te brengen. ‘ ‘Het is alleen iets meer dan een scheutje,’ bekende ik voor ons bei- den. ‘Het is dan ook een speciale gelegenheid,’ herinnerde Thomas me. We aten bij kaarslicht op een met glas beschut terras. Ik droeg mijn jurk van zwarte kant die hoog gesloten was maar strak spande over mijn prangelende borsten. Het zag er zeer uitdagend uit in het flikkerend kaarslicht. De kaars- vlammetjes gaven een zachte gloed aan mijn gebruinde gelaat en verzachtten de strokleur van mijn blonde haar. Mijn groene ogen kregen er gouden vonkjes door. Het licht verzachtte bovendien de harde trekken op het gezicht van Thomas. Het verhulde de pokdaligheid van zijn huid bij zijn kaak, het gevolg van een of andere kinderziekte, en maakte zijn verweer- de gezicht zachter. Het leek of zijn stugge haar veel soepeler was en of zijn nekspieren minder gespannen waren, een spanning die de werkelijk aard verried achter zijn terloopse belang- stelling voor mijn tevredenheid over spijs en drank. Ik keek uit over het door de maan beschenen meer. Een zoel briesje gleed langs de toppen van de bomen naar beneden waar het het water van het meer deed rimpelen. ‘Dit is werkelijk een godde- lijke plek, Thomas.’ ‘Ik ben blij dat je er zo over denkt want ik wilde het acht stijlvol met je vieren. Bovendien,’ voegde hij er glimlachend aan toe, ‘wilde ik indruk op je maken.’ Thomas is een van die jongens die, om niet aanmatigend over te komen, alles ronduit zeggen. Toch vond ik het allemaal nog steeds erg indrukwekkend. ‘Daar ben je dan volledig in ge- slaagd, schat,’ bevestigde ik hem. ‘Het uitzicht is werkelijk adembenemend.’ ‘Als we ons dessert op hebben, zullen we dan om het meer rijden?’ ‘Dat lijkt me een enorm goed idee.’ Ik keek hem diep in de ogen flirtend, uitdagend en nadrukkelijk. Er hoefde verder niets meer gezegd te worden. We treuzelden nog wat met de koffie want Thomas houdt ervan als de dingen in hun eigen tempo gebeuren. Hij reed langzaam langs het meer zodat we rustig konden genieten van het uitzicht. Typisch Thomas ook weer. Hij houdt overal rekening mee. Nadat we de auto hadden geparkeerd liepen we langzaam langs de waterkant. Van zo dichtbij gaf de maan een gouden glans aan het water. Het was erg helder en toen we erin keken glommen de stenen op de bodem ons als goudklompjes tegemoet. Hier en daar dreef een waterle- lie die las een prinses op een boot over de Nijl leek voort te glijden. We hielden elkaars hand vast terwijl we liepen en hielden even stil onder een oude eik met haar beschermend bladerdak. Een paar watervogels gleden stil voort – ik weet niet welke soort precies maar ze waren zilvergrijs – over het meer. We keken aandachtig naar ze toen ze voorbijkwamen en zorgden ervoor ons niet te bewegen opdat we ze niet zouden storen en de lucht in jagen. Toen ze voorbijgegleden waren keek ik op naar Thomas en onze ogen ontmoetten elkaar. Toen kuste hij mij teder. Het leek allemaal zo natuurlijk en ik hoefde me ook niet af te vragen waarom. Alles was aanwezig; de maan, het meer, de watervogels, het zou zelfs beledigend zijn geweest elkaar niet te kussen op dat moment. Hij maakte de belofte van zijn sensuele mond volledig waar. Thomas kuste mij op de manier waarop Picasso schildert: vakkundig, artistiek en met zin voor details. Het was een heel langzame kus. Eerst raakten zijn lippen me nauwelijks aan. Zijn handen rustten zacht op mijn schouders. Het was slechts een vlinderlicht contact tussen ons beider lichamen. En op dat moment weken zijn lippen even uiteen om zijn tong door te laten die licht mijn gevoeli- ge onderlip prikkelde. Genoeg om mij vaster in zijn armen te drukken. Hij legde zijn armen nu om me heen zodat de zwarte kant van mijn jurk hard tegen zijn stevige borst werd aange- drukt. Heel teder drong zijn tong dieper door in mijn mond. Het joeg een siddering door mij heen en ik moest mij beheersen om mijn mond niet wijd voor hem open te doen. Het as fijner om met mijn lippen een kleine O te vormen en hem te dwingen met zijn tong door deze doorgang te gaan. Toen zijn tong tenslotte het puntje van mijn tong raakte was ik niet langer in staat weer- stand te bieden. Onze tongen omcirkelden elkaar als twee parende slangen. Zijn lippen waren warm en bewogen zich vak- kundig langs de mijne. Ik was buiten adem maar dat interes- seerde me toen helemaal niet meer. Ik wilde dat de kus nooit ophield. Zodra Thomas’ hand zich langs mijn rug naar beneden bewoog en mijn billen omvatte was mijn weerstand helemaal verdwenen. Zijn dwingende hand en mijn gewilligheid maakten elk verder protest onnodig. Hij dwong mijn dijen uiteen en duwde zijn lichaam nog vaster tegen me aan. Ik voelde hoe zijn penis hard werd en tegen mijn buik drukte en zoog zijn tong zo ver mogelijk mijn mond in. Eindelijk was de kus voorbij maar we bleven staan zoals we stonden, dij tegen dij, zijn erectie tegen mijn buik. Ik keek op naar Thomas met een blik zoals een kat zou kijken naar een kanarie. Ik was alleen al opgewonden van het kijken naar zijn mond. Thomas nam mijn gezicht in zijn hand en lachte me toe. Ik lachte terug. Elk woord was totaal overbodig. Zijn hand gleed van mijn gezicht naar mijn borsten. Hij streelde ze zachtjes hoewel het toch door de jurk en de beha heen voelbaar was. ‘Je hebt prachtige borsten,’ zei hij. ‘Dat weet ik schat.’ Ik lachte. ‘Wat is daar voor grappigs aan?’ Ik kon het hem niet vertellen. De waarheid is dat ik een enorm narcistisch type ben – hoe enorm was me pas zeer recent duidelijk geworden. Ik was aangewezen om een verhaal te maken over een nudistenkamp voor “de Wereld ” en ik had al helemaal een beeld in mijn hoofd van alle mogelijk en onmogelijke penissen in alle soorten en maten. Tot mijn grote verwondering echter keek ik daar nauwelijks naar doch vergeleek veel meer de vrouwenlichamen met het mijne. Als gevolg daarvan had ik een bewondering gekregen voor mijn eigen borsten. Ik ben gezegend met een indrukwekkend paar borsten, formaat netme- loen, die fier omhoog staan. Zij zijn stevig en wijzen als ra- ketten omhoog vlak voor de lancering. Hoe stevig ze ook zijn, ze zijn tevens zacht als je ze aanraakt. Een roomkleurige boezem met een spoortje abrikoos erin. Mijn tepels staan hoog op de borsten waardoor het raketidee nog versterkt wordt. Mijn tepelhoven hebben de kleur van rijpe aardbeien en het formaat van een rijksdaalder. De tepels zelf zijn hazelnootkleurig en erg lang, zelfs als ik niet opgewon- den ben. Als ik wel opgewonden ben zie je dat het eerst aan mijn tepels die onmiddellijk hard worden en opzwellen tot ze ruim een centimeter lang zijn. Onder Thomas’ aanraking ver- rieden ze me. Hun hardheid moedigde hem aan om naar mijn rits te grijpen. Toen hij deze omlaag trok viel mijn jurk open naar voren. Hij maakte dan ook gelijk de sluiting van mijn beha los. Toen deed hij een stap terug en bewonderde mijn borsten. Eerst waren ze niet goed zichtbaar omdat we in de schaduw stonden van de grote eik en de maan net achter een wolk ver- dween. Daarom trok hij mij uit de schaduw weg en alsof het afgesproken werk was kwam de maan weer te voorschijn. Mijn trotse schoonheden stonden stram rechtop, hard van wellust, en mijn tepels staken hem bijna de ogen uit. Zo in het maanlicht lieten ze zich op hun best zien. ‘O, mijn god.’ Thomas’ toon klonk kinderlijk verrukt, iets wat me eigenlijk wel ontroerde. Zijn bruine ogen verzwolgen mijn borsten zoals de chocolade druipt over een ‘Dame Blanche’. Zijn mond was niet zinnelijk meer te noemen, eerder hongerig voor de vleselijke aanblik die hem geboden werd. Ik wilde dat hij op dat moment aan mijn tepels zou zuigen. Ik hunkerde er zo naar dat ik alle verlegenheid overboord zette. ‘Ze hunkeren naar je, mijn borsten hebben je nodig!’ Ik sloeg mijn armen om zijn nek en dwong zijn gezicht tussen mijn borsten. Even verwijlden zijn lippen daar om vervolgens hun weg te volgen door de kloof als een ploeg over een akker in het seizoen. Zijn tong duwde, zijn lippen plukten en zogen en kusten en zijn tanden knabbelden zalig. Toen begon Thomas aan een van mijn tepels te zuigen als een van honger stervende baby, zodat mijn tepel in vuur en vlam raakte. Hij leidde ondertussen mijn hand naar zijn erectie die klopte in zijn broek. Onder zijn aansporingen begon ik hem zacht te strelen door de broek heen. ‘O, wat zalig. ‘ Hij duwde me weer tegen de ruwe schors van de eikeboom. Onderwijl trok hij mijn midi-jurk omhoog over mijn dijen. Zijn tong leek op een bij die op zoek was naar honing op mijn tepels, waarbij die als meeldraden fungeerden op borsten als bloemen. Een vogel floot boven onze hoofden in de boom. Verder weg riep een uil als in bewondering voor wat hij zag. Ik maakte de gulp van Thomas’ broek open. Zijn gerec- teerde penis sprong naar buiten. De maan deed zijn penis in het water spiegelen. Omdat hij nog steeds zijn hoofd tegen mijn borsten gedrukt hield kon ik zijn roede zelf niet zien. Wat ik echter in het water zag deed me naar adem snakken. Laat ik eerlijk toegeven waar een heleboel vrouwen niet toe in staat zijn, zelfs niet tegenover zichzelf, dat ik verschrikke- lijk opgewonden raak bij het zien van een mannelijk lid. Vooral als het stijf staat maakt hun kennelijke opwinding mij weer opgewonden. En dan houd ik ervan de meest toepasselijke namen te fluisteren: Piemel! Pik! Stijve! Roede! Eikel! Enzo- voorts. Ik heb die woorden van mannen geleerd die ik door de haren heen heb leren kennen. Pik was “?í “?ín van de eerste van die woorden. Dat zei ik nu zachtjes min of meer in mezelf terwijl de knots van Thomas zachtjes heen en weer be- woog in het spiegelend water van het meer. ‘Pik!’ ‘Wat zei je?’ Thomas’ hoofd kwam tussen mijn borsten uit en ik begreep dat ik het zonder het te beseffen iets harder had herhaald. ‘Niets,’ hijgde ik, ‘het was echt niets, schat.’ ‘Ik wil je nu nemen!’ zei hij, terwijl zijn koortsachtige handen in mijn slipje rondwoelden. ‘Ik wil jou nu ook!’ Ik wil die harde pik van je in mijn kloppend kutje! was de gedachte die door mij heen ging maar die ik nog niet durfde te uiten omdat we elkaar tenslotte nog maar nauwelijks kenden. (Wat is het leven, de moraal toch uitzonderlijk). ‘O schat, wat heb ik je nodig!’ Hij ging op zijn knie “??n zitten en trok mij aan mijn handen omlaag naast zich. ‘Op die manier gaat mijn jurk eraan, schat.’ Hoe heet ik ook was, ik bleef praktisch. ‘Trek hem dan uit.’ ‘Stel je voor dat er iemand langs komt en ons ziet.’ ‘Dan gaan we naar de auto toe.’ Ik keek naar dat lange stuk gezwollen vlees, bloot tegen de buitenkant van zijn broek en zijn dijen aan. Ik voelde het opeens erg warm worden in mijn broekje. ‘Dat is goed,’ gaf ik toe. ‘Natuurlijk schat.’ We klauterden op de achterbank van zijn auto. Ik slaagde erin om nog zoveel tegenwoordigheid van geest te hebben om Thomas van me af te houden terwijl ik mijn jurk uittrok. Ik vouwde hem netjes op en legde hem op de voorbank. Ik had geen onderjurk aan en hij had mijn beha al uitgetrokken; alles wat ik nu nog aan had waren mijn hoge hakken, kousen, jarretelgordeltje en een slipje. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Thomas niet door wilde gaan waar wij zo “??ven opgehouden waren. Hij begon weer van voren af aan om er zeker van te zijn dat de handelingen van het uitkleden onze hartstocht niet hadden verminderd. Hij had zijn pantalon en slipje uitgedaan en was helemaal naakt vanaf zijn taille. Maar behalve zijn volledige naaktheid was er niets dat ons deed haasten bij ons liefdesspel. Hij kuste me net ze langzaam en teder als hij de eerste keer had gedaan. O, Thomas’ kussen! Het was net alsof hij zacht beet in een overrijpe mango. Zijn mond was…. verrukkelijk! Deze keer hield ik mijn ogen open. Avondlicht deed de mooi besneden eikel van zijn pik glanzen. Het was onstuimig rood van boven en iets dieper van kleur aan het einde. Ik had zijn ballen nog niet gezien. Zoals hij nu zat waren ze ergens verstopt tussen de lichtblonde kroezende haren van zijn dijen. ‘Kus mijn borsten weer, liefste,’ vroeg ik. Er lag nog steeds wat vocht van zijn mond op hun glanzende punten. ‘Ja,’ hij zoog eerst aan de ene en toen aan de andere borst. Ik trok mijn slipje uit en trok zijn hand tussen mijn benen. Het was opwindend om naar te kijken in het schemerlicht, wellustig kronkelend tussen de boord van mijn kousen en mijn zwarte gordeltje. Het deed me aan een ouderwets, Victoriaans pornoplaatje denken dat een vroeger vriendje me eens had laten zien. ‘Windt het je op als ik je clitoris kietel?’ fluisterde hij. ‘O, ja,’ kreunde ik. ‘Dat en je mond maken me helemaal week van binnen. O, mijn allerliefste!’ ‘Echt waar? Nou ja dan…’ Thomas knielde op de vloer van de achterbank van de auto en legde zijn verrukkelij- ke mond op mijn vagina. Een kerkklok galmde van een naburig dorpje, het geluid was zo onduidelijk dat ik even niet zeker was of ik het echt gehoord had of niet. Thomas’ billen waren hard en gespierd ivoren bollen, uitstekend in het maanlicht. Hij rook naar kruidige aftershave, de milde aroma van pijpta- bak en gezonde mannelijke lust; mijn neusvleugels trilden ervan. Ik had nog steeds een wijnsmaak in mijn mond. Thomas’ tong was onverwacht ruw tegen mijn kittelaartje dat gezwollen en gevoelig was. Ik voelde hem nog dieper in mij en mijn zinnen sloegen op hol. Mijn dijen omsloten zijn hoofd, mijn onderlichaam kronkelde. ‘O, zoete mond, ik kan niet wachten! O! O!’ Ik kwam heet en sidderend klaar. ‘Je had een orgasme,’ zei Thomas. Dat was het constateren van een feit. ‘Ja,’ mijn polsslag was nog niet normaal en ik was nog buiten adem. ‘God ja, ja lieverd.’ ‘Ik had het langzamer moeten doen, ik had in je willen zijn toen je kwam.’ ‘Je bedoelt met jouw…?’ ‘Ja.’ ‘Ik kan meer dan “?í “?ín keer komen en ook vrij snel, liefje,’ stelde ik hem gerust. ‘Zeker’ – ik voelde me plots verlegen – ‘als je me nog wat zou likken met je lieve tong.’ Hij gehoorzaamde. Ik keek naar hem toen hij de binnenkant van mijn dijen lui schoonlikte en toen mijn kittelaartje kuste tot het weer stijf was. ‘Jouw parfum is Chanel vermengd met liefdesvocht.’ Thomas keek lachend naar me op. ‘O, liefst!’ ‘Ik ben er gek op.’ Hij m “?í “?índe het, gezien de ernst op zijn gezicht. ‘Ik word er erg opgewonden van en het brengt mijn lid aan het kloppen.’ Hij stopte weer zijn hoofd tussen mijn benen. Ik boog me over zijn gebukte lichaam en tussen zijn benen en vond de gespannen met sap gevulde zak met zijn ballen. Hij was bedekt met een dun laagje dik haar. Ik streelde hem heel licht, opzettelijk kietelend. Toen begon Thomas pas echt goed. Tot nu toe had hij zich tevreden gesteld met het likken van mijn schaamlippen, maar nu drong hij met zijn gehele tong door in mijn smalle opening. ‘Nu! fluisterde ik met lippen die droog en heet aanvoelden. ‘Kom helemaal in me, lekker dier!’ Ik gooide mijn benen zo ver uit elkaar als de achterbank toestond. Thomas’ eikel was vuurrood en keihard toen hij hem naar binnen leidde. Ik was al zo vochtig dat het hem geen enkele moeite kostte. Hij omvatte met beide handen mijn achterste om die op zijn plaats te houden, drong toen diep in me door en ging over in een regelmatig ritme. Ik viel van de ene verrukking in de andere. Een ervan was de manier waarop Thomas zijn hoofd boog en mijn borsten zoende terwijl hij in mij bewoog. ( Die zalige mond! die zalige mond! die zalige mond!) Een ander was het gevoel van zijn zware ballen die vurig tegen mijn soppige schaamlippen bonkten. En dan de bedrevenheid van zijn vinger- toppen net in de kloof van mijn achterste terwijl zijn handen mijn billen kneedden om aan te geven hoe ik mijn kont moest bewegen. En eindelijk, natuurlijk, was daar de hete onstuimig straal van Thomas’ sperma toen hij hoog op mij in me klaar kwam. Totdat ik dat voelde dacht ik van mijzelf dat ik te optimistisch was geweest over een tweede orgasme. Maar toen Thomas in mij klaar kwam, en ik besefte dat ik zelf nog steeds niet gekomen was, barstte ik los in een reeks klimmende cli- maxen die me door elkaar schudden alsof ik op de Vesuvius zat tijdens een vulkanische eruptie. Thomas werkte mee, zijn mond plukte gulzig aan mijn borsten. Mijn lichaam en geest draaiden rond in een cirkel van orgasmen. ‘Dat was het einde!’ Toen het allemaal voorbij was en Thomas zijn druipende penis uit me had getrokken waren dit de woorden die hij verkoos om de erva- ring te beschrijven. ‘Het einde, schatje,’ gaf ik toe. Ik keek stiekem op mijn horloge. Het was bijna twee uur in de morgen. Ik boog me naar de voorbank, graaide naar mijn slipje, vond het en trok het langs mijn lange benen omhoog. Opnieuw bewees Thomas dat hij gevoelig was en rekening hield met anderen. ‘Ik vermoed dat het al vrij laat is,’ zei hij met net voldoen- de spijt in zijn stem. ‘We kunnen het beste naar de stad teruggaan.’ De terugrit was plezierig met op de achtergrond de herinnering aan een goede vrijpartij. Maar hoe dichter we bij de stad kwamen des te meer bedrukte onze werkloze toekomst ons. Droe- vig. Ons feestje begon duidelijk zijn attractie te verliezen toen Thomas de auto voor de ingang van mijn flatgebouw reed. ‘Blijf rustig zitten, engel.’ Ik gaf hem een vaag kusje op zijn lippen en was de auto uit voordat hij kon protesteren. Ik had ‘mijn avond’ gehad!!!!! “