De hele dag al keek ze ernaar uit, het was heet in haar kantoor en de airco hielp niet echt. Haar blouse kleefde zowat aan haar lijf, alleen onder haar rokje voelde het nog een beetje fris aan, wat een beetje verkoeling gaf. En bovendien paste de hitte bij haar voorkomen, ze was midden twintig, ongeveer 1 meter 90 groot, slanke, mooi gespierde dijen en billen die als twee aantrekkelijke bolletjes frivool onder haar rode rokje bewogen. Haar borsten waren klein maar stevig en wezen vrijpostig hemelwaarts, wat in haar blouse mooi tot haar recht kwam en men kon zelfs een beetje zien waar haar stevige tepels zich bevonden. Hoe meer het tijdstip naderde dat ze naar huis kon gaan, des te meer werd de hitte ondraaglijk. Louter lust maakte dat ze bijna gek werd. Haar begerige blikken gleden steeds weer naar het marktplein, daar zou spoedig haar bevrediging op haar wachten, volhardend, oh zo dichtbij en toch zo onbereikbaar ver. Steeds opnieuw moest ze haar lippen met het puntje van haar tong vochtig maken en streek ze met haar vingers door haar volle lange zwarte haar. Eindelijk, eindelijk was het zover, de grote wijzer van de klok sprong op de twaalf en een zucht ontsnapte aan haar lippen, ze kon haar wellust bijna niet meer onderdrukken… Nu was de weg voor haar vrij, ze snelde haar kantoor uit, het haar wapperde in de wind en haar borsten dansten hun parmantige dans van verlangen. Daar stond hij al, hij verwachtte haar, zoals bijna iedere avond deze hete zomer, op dezelfde tijd. Wetend, lachte hij haar toe.
Snel greep ze het doel van haar begeerte en voerde hem mee in de drukte op het plein. Vlak achter het plein was een klein park, waar ze een leuke bank had gevonden, haar geheime plekje voor dromerige momenten. Ze ging met hem in de schaduw van de bomen op de bank zitten, mensen liepen koortsachtig aan hen voorbij, het verstoorde de intimiteit een beetje, maar er was nu geen weg terug meer voor haar. De lust wilde bevredigd worden. Ze hield ervan om in de vrije natuur te zijn en ongedwongen de omgeving in zich op te nemen. Thuis was het veel minder leuk. Ze voelde de sterkte die hem zo eigen was. Snel ontdeed ze hem van zijn omhulling, vrijpostig keek hij haar vanuit zijn nestje aan. Haar handen masseerden zijn stevige dikke schacht, ze hield ervan als ze zo echt stijf en dik waren, dan pas kon ze er echt plezier aan beleven, dan kon ze er een hele tijd van genieten, met die kleinere was het veel te snel voorbij. Met zachte druk masseerde ze hem, uiteindelijk dook zijn kop met een lichte smak vlak voor haar mond op. Hij glansde licht vochtig en ondanks de mensen om haar heen, stak ze haar tong uit en likte ze de eerste druppels van dat heerlijke vocht op. Een behaaglijk gevoel van ijskoude rillingen trok door haar lijf, haar tepels werden hard en drukten tegen het stof van haar blouse. Het kon haar niet schelen wat de anderen ervan dachten.
Genietend sloot ze haar ogen en leunde ze achterover, haar vrije arm nonchalant over de leuning van de bank leggend, met de andere hand de genotsstaaf stevig vasthoudend. Haar tong danste om het vrije eind, likte over de top, als een dorstige kat. Ja, zo moest het zijn, er was gewoonweg geen andere manier. Terwijl ze haar volle lippen langzaam om hem heen stulpte, voelde ze de afgunstige blikken op haar rusten. Ze genoot van dit moment, dit moest niet snel gebeuren, dan kon je er helemaal niet van genieten… Ze knabbelde, ze zoog zachtjes, ze kon er niet genoeg van krijgen. Het zou jammer zijn als alles zo plotseling voorbij zou zijn. Genot is een ding, een begeerte grenzend aan pure geilheid een ander. Ze hield het niet meer, ze kneep hem fijn, ze zoog hem zowat uit zijn nestje, diep in haar mond… snel verdween hij in haar mond, vulde haar helemaal, tot in het kleinste hoekje. Het water liep in haar mond bijeen… al snel werd haar mond met zijn kleverige vocht bevochtigd, dat vlug aanzwol tot een ware vloed en haar hele mond vulde. Ze was er dol op, het voelde goed aan, zeker als ze zoveel in zich opnam, dat ze bijna geen adem meer over had en hij nog steeds in haar zat. Pas dan slikte ze genietend de hele lading door, voelde ze hem naar binnen glijden, alsof ze hem in haar maag voelde aankomen… ze sabbelde nog een hele tijd aan hem, terwijl talloze voorbijgangers nieuwsgierige blikken op haar wierpen en dan vlug doorliepen.
Tenslotte had ze alles tot op de laatste druppel weggewerkt, hoe ze ook zoog, drukte en trok, er kwam niks meer uit, hij was leeg, uitgeput, klaar. Met een gelukzalige glimlach opende ze haar ogen, vouwde ze hem samen en gooide ze de verpakking van de Calippo in de prullenbak. Ja, daar was ze aan toe geweest, de ijscoman had precies geweten wat ze wilde, daarom had hij zo geglimlacht. Een koele verfrissing na zo’n dag, daar kon niks tegenop… “